quote:
Alles in de hoogste versnelling
woensdag 13-06-2007-
Gangmaker, open boek, cultheld, merkwaardig mens, ontwapenend joch. Op het EK-jeugd is Royston Drenthe de blikvanger van Jong Oranje.
Royston Drenthe: 'Ik heb gelezen dat trainer De Haan mij een merkwaardig mens noemde, maar dat vat ik positief op. Fietsend door het Friese laagland, keek Royston Drenthe vorige week verwonderd om zich heen. ,,Als je vanuit een vliegtuig naar weilanden kijkt, zie je alleen maar van die groene rechthoeken,’’ vertelt Drenthe.
,,Maar toen we er met trainer Foppe tussendoor fietsten, zag ik dat het hier nog best wel heel leeg is. Ik zag alleen af en toe een boer. En een paar koeien. Er is eigenlijk nog genoeg ruimte in Nederland, vind ik.’’
Luisterend naar Drenthe, is het lastig niet te smelten voor dat ‘bijzondere, ontwapenende joch’, zoals Foppe de Haan hem omschrijft.
De geboren Rotterdammer heeft grote moeite met stilzitten, staat onaangepast in het leven en praat met het hart op de tong. ,,Ik wil iedereen die hier is heel erg bedanken voor zijn komst,’’ sprak Drenthe zondagavond tot de pers, nadat hij zijn trofee voor ‘Man of the Match’ overhandigd had gekregen. ,,Tot ziens en misschien tot de volgende keer.’’
Gisteren zat hij opnieuw naast De Haan achter de tafel, tijdens de persconferentie voor het duel met Portugal. Na zijn aanstekelijke optreden tegen Israël wilde iedereen hem spreken. ,,Maar daar ben ik wel een beetje aan gewend,’’ zei Drenthe. ,,Want ik woon in Rotterdam-Oost. Daar wonen heel veel Feyenoord-supporters en die vragen altijd heel veel aan me. Ik maak daar altijd tijd voor, want dat hoort bij mijn vak. Ik vind dat nooit erg.’’
Drenthe is een jongen van de hoogste versnelling. Daarom speelt hij het liefst links op het middenveld, waar hij zijn onuitputtelijke energie het beste kwijt kan.
Vanavond tegen Portugal speelt hij er, beloofde De Haan gisteren alvast. ,,Dat is mooi,’’ vindt Drenthe. ,,Nu ik dat weet, ga ik er rustig een nachtje over slapen en morgen zal ik er staan. Maar ik speel overal waar trainer Foppe mij opstelt. Ik ga het gras opvreten, dat is zeker.’’
Hij praat zoals hij voetbalt. In een ongeëvenaard tempo rollen de woorden uit zijn mond, alsof hij in gedachten al haastig onderweg is naar zijn volgende verhaal.
,,Als kind was ik al een adhd-gevalletje,’’ vertelt Drenthe over zichzelf. ,,Maar ik heb er nooit pilletjes voor gehad. Het zit in de familie. Als ik net wakker ben, ben ik best rustig. Zoals zondag voor de wedstrijd, toen was ik bijvoorbeeld heel rustig. Maar ik hou van enthousiaste spelletjes en druk doen. Vind ik leuk.
,,Ik zou het best moeilijk vinden hier te wonen,’’ zegt hij over Friesland, waar hij zich twee weken lang in stilte moet focussen op het EK-jeugd. Rondom het spelershotel in Oranjewoud regeert de rust.
,,Ik ben opgegroeid in Rotterdam, daar is het heel anders,’’ legt Drenthe uit. ,,We woonden vroeger in West, in de Mauritsstraat. Als ik de deur uitliep, stond ik al in de stad. Gezellig, ik hou daarvan. Mensen om me heen. Nu wonen we in Oost. Iets rustiger, maar in winkelcentrum Oosterhof is altijd wel wat te doen. Kent u dat, winkelcentrum Oosterhof?’’
Een halve seconde haalt Drenthe adem. ,,Mijn tante Helen woont op de Kop van Zuid, vlak bij Feyenoord. Na de training ga ik vaak bij haar langs. Even babbelen. Alleen moet ik mijn auto wat verder weg zetten als ik daar blijf slapen, want pas hadden ze ‘m opengebroken. Het slot was doorboord. Dat was wel balen. Bij mijn moeders auto hebben ze ook al een keer ingebroken.’’
Pratend over zijn familie schroeft Drenthe het tempo nog wat verder op. ,,Mijn familieband is hecht. Niet normaal hecht eigenlijk. Mijn ouders zijn altijd in het stadion, altijd. Als ik mijn moedertje zie zitten, geef ik nog 20 procent extra. Dan geef ik geen 150 procent, maar 170 procent. Hier op mijn arm heb ik de namen van mijn ouders en mijn tantes getatoeëerd. En de andere namen die je ziet zijn van mijn nichtjes, de kinderen van tante Helen. Zij zijn als zusjes voor me. Ik doe alles voor ze.’’
De Haan en Drenthe vormen naast elkaar een mooi, contrastrijk duo. ,,Een merkwaardig mens, maar een prachtig joch,’’ zei de Friese zestiger onlangs over zijn pupil-met-dreadlocks.
,,Waar Drenthe is, gebeurt wat. Hij zorgt altijd voor leven in de tent. En je kan niet boos op hem worden, hè. Dat gaat niet.’’
Heel even was de trainer zijn speler kwijt deze week. Gianni Zuiverloon had een bal in de bosjes geschoten en Drenthe was zijn ploeggenoot nog tijdens de training gaan helpen met zoeken.
,,Voor trainer Foppe kan ik alleen maar respect hebben,’’ zegt Drenthe over de coach van Jong Oranje. ,,Ik heb gelezen dat hij mij een merkwaardig mens noemde, maar dat vat ik positief op. Ik heb wel vaker gehoord dat ik een apart gevalletje ben.’’
Vroeger op straat moest hij vechten tegen de vooroordelen. ,,Als ouders van andere kinderen mij vroeger zagen, dachten ze: dat zal wel zo’n brutaal jongetje van de straat zijn. Dat komt door mijn uitstraling denk ik. Of hoe ik uit mijn ogen kijk. Maar als die mensen me wat vaker hadden gezien, moesten ze toch wel toegeven dat ik een heel fatsoenlijk jongetje was. En dat mijn ouders mij heel netjes hebben opgevoed.’’
Als jeugdspeler van Feyenoord combineerde hij het voetbal met inline skating, dat hij zich eigen maakte in het skatepark op de Westblaak. Uren bracht hij er door.
In de spectaculaire freestyle-variant behoorde Drenthe tot de top van Nederland, maar na het tekenen van zijn eerste profcontract koos hij voor het voetbal. ,,Ik vind het heel mooi wat ik nu allemaal meemaak,’’ zegt Drenthe. ,,Ik ben pas 20, best jong voor iemand die in Jong Oranje speelt. Maar trainer Foppe heeft me de kans gegeven. Dat vind ik top van hem.’’
Hij glimlacht als hij vertelt over zijn grote jeugdidool. ,,Edgar Davids is als mijn held sinds ik acht ben,’’ vertelt Drenthe. ,,Dat gaat nooit over. Dat hij een Amsterdammer is en ik een Feyenoorder, ach, daar hoeven we geen geheimpjes over te maken.
,,Feyenoord-supporters weten dat Davids mijn held is. Zij respecteren dat ook, want ze weten dat ik een echte Feyenoorder ben. Nooit zal ik voor een andere topclub in Nederland spelen. Nooit. Dat is niets voor Royston. Maar ik zal me nooit te groot voelen om een handtekening van Edgar Davids te vragen. Dat mag u best weten.’’
Bron: AD.nl