R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb mijn contacten met andere mensen wel eens gekscherend vergeleken met mijn kleding. Namelijk: ik koop het graag veel, doch kwalitatief hoogstaand, maar op een of andere manier is alles gauw weer versleten en moet ik dus steeds weer opzoek naar nieuwe.
Dat is meteen ook mijn probleem, ik raak welk soort contact dan ook (platonische vriendschappen, liefdesrelaties, banden met familieleden, you name it) kwijt. Ik weet natuurlijk wel dat het normaal is dat je niet je hele leven dezelfde contacten houdt, en ze wisselen, maar ik heb echt het gevoel dat het bij mij wat extreem is. Eén ding wat hieraan misschien wel opmerkelijk is, is dat ruzie bijna nooit de oorzaak is. Over het algemeen verwateren die relaties gewoon..
Ook heb ik het probleem dat ik steeds minder vaak voor het contact dat ik verlies een nieuwe terugkrijg, en daardoor begin ik me steeds eenzamer te voelen en ik zit veel vaker alleen dan voorheen. Nou is dit op zich geen probleem, omdat ik mezelf nog vrij goed kan vermaken, maar zoiets is gewoon voor niemand goed. Bovendien ga ik er ontzettend door lopen piekeren, me zorgen maken over allerlei dingen waarover ik me helemaal geen zorgen zou hoeven maken. Ik zie situaties doorgaans negatiever in dan ze zijn, en het lijkt van kwaad tot erger te gaan.
Ik voel dat het aantal échte vrienden dat ik momenteel heb echt minimaal is. En een vriend is voor mij iemand waarmee je in principe al je emoties kunt delen en iemand waarbij je niet "een goede vervanger bent bij gebrek aan beter", wetende hoe relatief vriendschap tegenwoordig is.
Ik doe weinig, minder in ieder geval dan ik zou willen doen. Ik zou heel graag de dingen doen die iedereen om me heen lijkt te doen. Weg gaan, de deur uit, naar concerten, de bioscoop, een terras. Dat zijn allemaal puur de dingen die je volgens de massa niet in je eentje hoort te doen, en dus doe ik dat ook maar niet. Wil overigens niet zeggen dat ik dit soort dingen nooit doe. Wel eens, maar verre van op regelmatige basis. En ik vind het heel jammer. Ik wil gewoon volop van mijn leven genieten! Soms lijkt het alsof dat voor iedereen om me heen heel vanzelfsprekend is. Was het maar zo. .
Doel van dit topic? Ik wil weten of er mensen zijn die dit probleem herkennen en mogelijk tips kunnen geven. Want ik weiger gewoon om dit zo ver door te laten gaan dat ik op een gegeven moment een kluizenaarsbestaan ga leven.
Oh, trouwens. Kom niet met "relaties moet je onderhouden!". Dat doe ik namelijk wel. Althans, ik doe het zo goed als ik kan, maar ik ga natuurlijk niet iedereen die ik dreig kwijt te raken, stalken tot ze ziek van me worden.
X.
Dat is meteen ook mijn probleem, ik raak welk soort contact dan ook (platonische vriendschappen, liefdesrelaties, banden met familieleden, you name it) kwijt. Ik weet natuurlijk wel dat het normaal is dat je niet je hele leven dezelfde contacten houdt, en ze wisselen, maar ik heb echt het gevoel dat het bij mij wat extreem is. Eén ding wat hieraan misschien wel opmerkelijk is, is dat ruzie bijna nooit de oorzaak is. Over het algemeen verwateren die relaties gewoon..
Ook heb ik het probleem dat ik steeds minder vaak voor het contact dat ik verlies een nieuwe terugkrijg, en daardoor begin ik me steeds eenzamer te voelen en ik zit veel vaker alleen dan voorheen. Nou is dit op zich geen probleem, omdat ik mezelf nog vrij goed kan vermaken, maar zoiets is gewoon voor niemand goed. Bovendien ga ik er ontzettend door lopen piekeren, me zorgen maken over allerlei dingen waarover ik me helemaal geen zorgen zou hoeven maken. Ik zie situaties doorgaans negatiever in dan ze zijn, en het lijkt van kwaad tot erger te gaan.
Ik voel dat het aantal échte vrienden dat ik momenteel heb echt minimaal is. En een vriend is voor mij iemand waarmee je in principe al je emoties kunt delen en iemand waarbij je niet "een goede vervanger bent bij gebrek aan beter", wetende hoe relatief vriendschap tegenwoordig is.
Ik doe weinig, minder in ieder geval dan ik zou willen doen. Ik zou heel graag de dingen doen die iedereen om me heen lijkt te doen. Weg gaan, de deur uit, naar concerten, de bioscoop, een terras. Dat zijn allemaal puur de dingen die je volgens de massa niet in je eentje hoort te doen, en dus doe ik dat ook maar niet. Wil overigens niet zeggen dat ik dit soort dingen nooit doe. Wel eens, maar verre van op regelmatige basis. En ik vind het heel jammer. Ik wil gewoon volop van mijn leven genieten! Soms lijkt het alsof dat voor iedereen om me heen heel vanzelfsprekend is. Was het maar zo. .
.Doel van dit topic? Ik wil weten of er mensen zijn die dit probleem herkennen en mogelijk tips kunnen geven. Want ik weiger gewoon om dit zo ver door te laten gaan dat ik op een gegeven moment een kluizenaarsbestaan ga leven.
Oh, trouwens. Kom niet met "relaties moet je onderhouden!". Dat doe ik namelijk wel. Althans, ik doe het zo goed als ik kan, maar ik ga natuurlijk niet iedereen die ik dreig kwijt te raken, stalken tot ze ziek van me worden.
X.
Bekend, maar ik doe er ook niets voor
Ik heb op dit moment mijn prioriteit niet zo liggen bij sociale contacten... het klinkt gek maar mensen kosten alleen maar geld en tijd. En dat heb ik allebij niet echt. (En kom nu niet met je: Tijd moet je maken, blabla. Ik kies er ook deels zelf voor).
Komt ook bij dat ik geen nieuwe vrienden maak door een heel vervelend karaktertrekje, ik ben nogal veel-eisend en wil dus alleen vrienden worden met mensen die me intellectueel uitdagen en dat is meestal nogal uhm, onmogelijk.
Ik heb op dit moment mijn prioriteit niet zo liggen bij sociale contacten... het klinkt gek maar mensen kosten alleen maar geld en tijd. En dat heb ik allebij niet echt. (En kom nu niet met je: Tijd moet je maken, blabla. Ik kies er ook deels zelf voor).
Komt ook bij dat ik geen nieuwe vrienden maak door een heel vervelend karaktertrekje, ik ben nogal veel-eisend en wil dus alleen vrienden worden met mensen die me intellectueel uitdagen en dat is meestal nogal uhm, onmogelijk.
Ik herken het wel een beetje. Soms kies ik er ook zelf voor.
Maar vaak genoeg merk ik ook dat de wederzijdse investering niet even groot of zelfs niet aanwezig is, na een tijdje heb ik dan ook zoiets van ja, laat dan maar zitten.
Anderzijds heb je ook verschillende type contacten die je kunt onderhouden, niet alle vrienden, kennissen, familie, etcetera staan te springen om elke maand iets met jou te gaan doen.
Maar vaak genoeg merk ik ook dat de wederzijdse investering niet even groot of zelfs niet aanwezig is, na een tijdje heb ik dan ook zoiets van ja, laat dan maar zitten.
Anderzijds heb je ook verschillende type contacten die je kunt onderhouden, niet alle vrienden, kennissen, familie, etcetera staan te springen om elke maand iets met jou te gaan doen.
Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend.
Ja, en dat laatste, waar ligt dat onderscheid in hemelsnaam? Daar heb ik ook heel veel last van, dat mijn behoefte naar contact met die personen groter is dan die van hen naar mij toe. Al mijn schoolvrienden zijn in principe zo. Gedurende het schooljaar gaan we zo leuk met elkaar om, maar dat blijft altijd binnen school. Ik zie ze nooit in weekenden of vakanties.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 19:51 schreef poepeneesje het volgende:
Ik herken het wel een beetje. Soms kies ik er ook zelf voor.
Maar vaak genoeg merk ik ook dat de wederzijdse investering niet even groot of zelfs niet aanwezig is, na een tijdje heb ik dan ook zoiets van ja, laat dan maar zitten.
Anderzijds heb je ook verschillende type contacten die je kunt onderhouden, niet alle vrienden, kennissen, familie, etcetera staan te springen om elke maand iets met jou te gaan doen.
Erg jammer, aangezien ik daar over het algemeen wel heel erg behoefte aan heb.
Ik vind dat een relatie met iemand voor een belangrijk deel vanzelf moet gaan. Het moet geen werk worden. Als ik niet gemotiveerd ben om een relatie te onderhouden ga ik het niet forceren.
Ik heb weinig vrienden en de meeste vriendschappen duren hoogstens 5 jaar. Dan ben ik misschien op ze uitgekeken en ben ik andere leuke mensen tegen gekomen. Meestal valt dat samen met een andere baan/functie of een verhuizing van een van beide partijen.
Er zijn mensen die vriendschappen voor het leven hebben maar ik zie en hoor daar ook veel frustratie over alsof je zo een relatie "moet" hebben en er allerlei ellende voor accepteerd.
Als je niets hebt aan een vriendschap moet je er mee ophouden en een nieuwe zoeken. Natuurlijk heeft iedereen het druk en heeft al vrienden, dus hoe kom je er tussen? In de praktijk blijkt dat mee te vallen. Het is meer een beslissing die je neemt om met iemand vrienden te worden. Als het een beetje klikt dan gebeurd het gewoon.
En zo een echte vriendschap waarbij je alles deelt heb je meestal maar met 1 of twee personen tegelijk. Mensen die er meer dan 5 "echte" vrienden op na houden geloof ik niet. Die weten niet wat echte vriendschap inhoud.
Ik heb weinig vrienden en de meeste vriendschappen duren hoogstens 5 jaar. Dan ben ik misschien op ze uitgekeken en ben ik andere leuke mensen tegen gekomen. Meestal valt dat samen met een andere baan/functie of een verhuizing van een van beide partijen.
Er zijn mensen die vriendschappen voor het leven hebben maar ik zie en hoor daar ook veel frustratie over alsof je zo een relatie "moet" hebben en er allerlei ellende voor accepteerd.
Als je niets hebt aan een vriendschap moet je er mee ophouden en een nieuwe zoeken. Natuurlijk heeft iedereen het druk en heeft al vrienden, dus hoe kom je er tussen? In de praktijk blijkt dat mee te vallen. Het is meer een beslissing die je neemt om met iemand vrienden te worden. Als het een beetje klikt dan gebeurd het gewoon.
En zo een echte vriendschap waarbij je alles deelt heb je meestal maar met 1 of twee personen tegelijk. Mensen die er meer dan 5 "echte" vrienden op na houden geloof ik niet. Die weten niet wat echte vriendschap inhoud.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Hm, ik ben het daar helemaal niet mee eens. Kijk, ik ben niet op zoek naar mensen waarmee het "alleen maar een beetje klikt", want daaraan heb ik geen gebrek. Maar het is, voor mij in ieder geval, toch een overstap van die klik naar een echte vriendschap. Iemand waarmee je vaker dingen doet, en waaraan je ook je verhaal kwijt kunt.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 20:05 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Ik vind dat een relatie met iemand voor een belangrijk deel vanzelf moet gaan. Het moet geen werk worden. Als ik niet gemotiveerd ben om een relatie te onderhouden ga ik het niet forceren.
Ik heb weinig vrienden en de meeste vriendschappen duren hoogstens 5 jaar. Dan ben ik misschien op ze uitgekeken en ben ik andere leuke mensen tegen gekomen. Meestal valt dat samen met een andere baan/functie of een verhuizing van een van beide partijen.
Er zijn mensen die vriendschappen voor het leven hebben maar ik zie en hoor daar ook veel frustratie over alsof je zo een relatie "moet" hebben en er allerlei ellende voor accepteerd.
Als je niets hebt aan een vriendschap moet je er mee ophouden en een nieuwe zoeken. Natuurlijk heeft iedereen het druk en heeft al vrienden, dus hoe kom je er tussen? In de praktijk blijkt dat mee te vallen. Het is meer een beslissing die je neemt om met iemand vrienden te worden. Als het een beetje klikt dan gebeurd het gewoon.
En zo een echte vriendschap waarbij je alles deelt heb je meestal maar met 1 of twee personen tegelijk. Mensen die er meer dan 5 "echte" vrienden op na houden geloof ik niet. Die weten niet wat echte vriendschap inhoud.
Naar mijn mening zijn die een stuk moeilijker te vinden.
Ik denk dat je (en mensen in het algemeen) ook rekening moet houden met de individualisering van de maatschappij. Mensen zijn steeds terughouderder om intieme relatie's aan te gaan met anderen en veel meer bezig met zichzelf. Dus misschien dat je ook niet te hoge verwachtingen mag scheppen van eventuele vriendschappen.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 20:10 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Hm, ik ben het daar helemaal niet mee eens. Kijk, ik ben niet op zoek naar mensen waarmee het "alleen maar een beetje klikt", want daaraan heb ik geen gebrek. Maar het is, voor mij in ieder geval, toch een overstap van die klik naar een echte vriendschap. Iemand waarmee je vaker dingen doet, en waaraan je ook je verhaal kwijt kunt.
Naar mijn mening zijn die een stuk moeilijker te vinden.
Ik herken het enigzins......
Ook ik ben iemand met weinig, zeg maar gerust 0 vrienden, na teleurstellingen in het verleden doe ik er ook geen moeite meer voor en stel me tevreden met leuke collega's en een fijn gezin.
Dat wil niet zeggen dat ik het af en toe niet mis......Ik ben het wel eens met wat hierboven word gezegd, een relatie met iemand moet vanzelf gaan.......Ik heb vroeger ooit eens tegen iemand gezegd, een vriend is iemand met wie je de hele dag kan doorbrengen zonder van te voren iets gepland te hebben.......
Ook ik ben iemand met weinig, zeg maar gerust 0 vrienden, na teleurstellingen in het verleden doe ik er ook geen moeite meer voor en stel me tevreden met leuke collega's en een fijn gezin.
Dat wil niet zeggen dat ik het af en toe niet mis......Ik ben het wel eens met wat hierboven word gezegd, een relatie met iemand moet vanzelf gaan.......Ik heb vroeger ooit eens tegen iemand gezegd, een vriend is iemand met wie je de hele dag kan doorbrengen zonder van te voren iets gepland te hebben.......
Ultravox 26 april in Paradiso....eindelijk!!!!!
ik ken het overigens prima, ik heb totaal geen vrienden, kan ze niet goed onderhouden, ben er om de een of andere manier ook veel te bang voor om ze te onderhouden. ik zal maar weer eens teleurgesteld raken (wat natuurlijk ook altijd gebeurd met zo'n attitude)
Zoals ik typte, ze verwateren gewoon (in deze heb ik het puur over vriendschappen). Ik denk dat ik niet genoeg laat blijken naar de ander toe hoezeer ik die relatie op prijs stel en dat daardoor de ander ook denkt dat ik er weinig zin in heb. Af en toe heb ik hierin dus een vrij passieve houding, en da's niet goed.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 20:16 schreef releaze het volgende:
Maar hoe raak je jouw contacten kwijt dan? Wat is jouw aandeel daarin en het aandeel van anderen?
Maar als ik ze dan eens op bel, mail, of SMS, dan blijft het daar altijd bij. Het leidt nooit tot een afspraak of beter contact.
Ik weet ook niet zo goed wat ik eraan moet doen. Ik ben nou eenmaal niet iemand die uitbundig aan iedereen gaat vertellen hoeveel ik van ze hou.
Waar het onderscheid ligt, dat ligt echt aan jou, waar jij de grens legt van wat jij wel wilt of niet wilt.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 20:01 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Ja, en dat laatste, waar ligt dat onderscheid in hemelsnaam? Daar heb ik ook heel veel last van, dat mijn behoefte naar contact met die personen groter is dan die van hen naar mij toe. Al mijn schoolvrienden zijn in principe zo. Gedurende het schooljaar gaan we zo leuk met elkaar om, maar dat blijft altijd binnen school. Ik zie ze nooit in weekenden of vakanties.
Erg jammer, aangezien ik daar over het algemeen wel heel erg behoefte aan heb.
Gedeeltelijk ben het met Papierversnipperaar eens, maar naast dat bepaalde dingen vanzelf gaan, moet je ook aan bepaalde dingen werken. Vrienden waar ik echt voor wil gaan daar wil ik dan ook energie insteken. Mensen met wie ik in de klas zit etcetera, daar kan ik misschien wel goed mee opschieten, maar die vallen niet direct onder mijn beste-vrienden-laag.
Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend.
maar vraag jij weleens of je wat met ze kan afspreken? Of ligt het initiatief altijd bij jou en ben je daar een beetje moe van?quote:Op zaterdag 9 juni 2007 20:21 schreef Bushwick.Junkie het volgende:
[..]
Zoals ik typte, ze verwateren gewoon (in deze heb ik het puur over vriendschappen). Ik denk dat ik niet genoeg laat blijken naar de ander toe hoezeer ik die relatie op prijs stel en dat daardoor de ander ook denkt dat ik er weinig zin in heb. Af en toe heb ik hierin dus een vrij passieve houding, en da's niet goed.
Maar als ik ze dan eens op bel, mail, of SMS, dan blijft het daar altijd bij. Het leidt nooit tot een afspraak of beter contact.
Ik weet ook niet zo goed wat ik eraan moet doen. Ik ben nou eenmaal niet iemand die uitbundig aan iedereen gaat vertellen hoeveel ik van ze hou.
wat ik wel met mijn 'vrienden' gemerkt heb is dat ik degene ben die het contact moet onderhouden. de meeste vrienden die ik krijg hebben meestal zelf een flink sociaal leven en zijn vaak in de weer met andere mensen, dat zij niet echt nog iemand erbij hoeven te hebben, bij wijze van, dus ik sta wat dat betreft nog onderaan in de aandachtslijst. ik moet mezelf omhoog werken en dat vind ik best irritant, baal dr altijd een beetje van dat ik meer om hun geef dan zij om mij, or so it seems, maar dat valt wel mee, ik ben alleen degene desperate naar contact. en dat is mijn issue, niet dat van hun (vrienden uit medelij hoef ik niet zo zeer te hebben)
En de einzelgangers die ik dan ook weleens ontmoet, die hebben dezelfde issues als ik als ik dan toch contact wil hebben dan weet ik bijvoorbaat dat ik er meer energie in moet steken om het te laten werken. Ohwell.
wat dat betreft ben ik heel erg monogaam. ik kan heel veel energie steken in een persoon, maar niet in meer. want dan verwaterd het voor mij voorlopig ook en dat vind ik een naar gebeuren
Een relatie blijft nooit hetzelfde. Mensen veranderen. Jij verandert, maar zij ook. Een nieuwe periode in het leven breekt aan en dat kan ervoor zorgen dat relaties, vriendschappen e.d. stuklopen.
Heb het zelf ook meerdere keren meegemaakt. Zelfs met mensen waarvan ik dacht dat ze voor altijd mijn vrienden zouden blijven. Dat het nooit zou veranderen. En toch verandert het. Je kunt het niet stoppen. Soms groei je uit elkaar door bepaalde factoren in je leven.
Je kan je krampachtig proberen vast te houden aan hoe het was, maar dat kan eerder een negatief dan positief effect hebben. (jeps, ook ervaring mee)
Wees jezelf en je komt vanzelf weer mensen tegen waar je iets leuks mee op kan bouwen. Geniet er iig van zolang het er is
[ Bericht 1% gewijzigd door Natalie op 09-06-2007 21:16:43 ]
Heb het zelf ook meerdere keren meegemaakt. Zelfs met mensen waarvan ik dacht dat ze voor altijd mijn vrienden zouden blijven. Dat het nooit zou veranderen. En toch verandert het. Je kunt het niet stoppen. Soms groei je uit elkaar door bepaalde factoren in je leven.
Je kan je krampachtig proberen vast te houden aan hoe het was, maar dat kan eerder een negatief dan positief effect hebben. (jeps, ook ervaring mee)
Wees jezelf en je komt vanzelf weer mensen tegen waar je iets leuks mee op kan bouwen. Geniet er iig van zolang het er is
[ Bericht 1% gewijzigd door Natalie op 09-06-2007 21:16:43 ]
(Un)masking for the greater good.
Dat is het hem precies. Er moet iets in de relatie zitten waardoor je dingenwil doen. En als het mee zit is dat wederzijds.quote:Op zaterdag 9 juni 2007 20:27 schreef poepeneesje het volgende:
[..]
Waar het onderscheid ligt, dat ligt echt aan jou, waar jij de grens legt van wat jij wel wilt of niet wilt.
Gedeeltelijk ben het met Papierversnipperaar eens, maar naast dat bepaalde dingen vanzelf gaan, moet je ook aan bepaalde dingen werken. Vrienden waar ik echt voor wil gaan daar wil ik dan ook energie insteken. Mensen met wie ik in de klas zit etcetera, daar kan ik misschien wel goed mee opschieten, maar die vallen niet direct onder mijn beste-vrienden-laag.
Maar het is gedeeltelijk een afspraak die je met elkaar maakt. Als je elkaar de hele tijd verteld hoe bijzonder de relatie is, dan is dat ook zo. Beetje neuroliguistisch programmeren (E. Ratelband) Er moet wel een basis voor zijn, maar je moet het in wezen gewoon geloven en doen.
Bij veel kennissen blijft het bij gezellig ouwehoeren, borreltje, keertje stappen. Meer niet. Er moets iets zijn in iemand waardoor ik meer wil. En dat kom ik niet vaak tegen. Ook niet in liefdesrelaties.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Ik heb hetzelfde, van het populaire mannetje naar iemand die het een beetje lijkt te verwaarlozen. Voor ik het topic verder lees.. Blow je ?
What the hell .quote:Op zaterdag 9 juni 2007 22:47 schreef Munchies het volgende:
Ik heb hetzelfde, van het populaire mannetje naar iemand die het een beetje lijkt te verwaarlozen. Voor ik het topic verder lees.. Blow je ?
Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend.
Ik heb eenaantal heel goede vrienden, sommigen ken ik al 25 jaar. Bijna mijn hele leven dus. Ook al zijn we allemaal heel verschillend, we blijven elkaar opzoeken. Soms zie ik ze drie dagen achter elkaar, soms een paar weken niet. We weten bijna alles van elkaar. Ik hoef geen moeite te doen om het contact te onderhouden, dat gaat vanzelf. Dat is ook precies het onderscheid tussen heel goede vrienden en lol-vrienden of, nog een niveau lager, kennissen. Ik heb ook vaak genoeg meegemaakt dat ik (teveel) moeite moest doen om te blijven afspreken met iemand. Dan bloedt zoiets dood, daar kan ik niet mee zitten. Ik zou het wel erger vinden als ik mijn basisvrienden niet had. Ik denk ook dat het komt doordat ik geen vriend heb. Daardoor trek ik toch heel erg naar mijn vriendenkring toe. Mensen die een partner hebben willen ongetwijfeld ook graag vrienden maar zien wellicht de noodzaak er niet in om er hun best voor te doen...misschien speelt dat bij jou?
Wat het meest telt, is dat anderen en jijzelf het gevoel moeten hebben van: "Ik heb wel weer eens zin iets met x af te spreken." Als dat er niet is, dan moet je al moeizaam gaan forceren om dingen af te spreken, en dat werkt niet. Net zoals een relatie niet zal werken als je niet eens interesse hebt elkaar te zien, zo werken ook vrienden niet als een van de twee er geen interesse in heeft. Als beide wel wat interesse hebben, maar niet echt veel, dan blijft het dus een "kennis".
Hmm ik herken het probleem eigenlijk wel een beetje. Maar ik zou niet weten hoe je het zou moeten oplossen. Misschien zit je ook in een fase waarin je op zoek bent naar jezelf, maar ook naar je vrienden wie bij je passen...
Do one thing erveryday that scares you...Sing!
Ik herken het wel, maar de precieze oorzaak voor dat gedrag weet ik niet. Het komt (volgens mij) door m'n enorme zelfstandigheid en het idee dat ik enkel kan terugvallen op mezelf en niemand anders. Daardoor word je ook een stuk minder spontaan in het opnieuw afspreken met iemand of geregeld met iemand omgaan: het wordt enorm vrijblijvend contact. Eens in de zoveel tijd elkaar eens zien, maar daar blijft het dan ook bij.
Ik weet ook niet hoe ik dat kan verbeteren. Veel mensen hebben geen zin om nauw contact aan te gaan en ik misschien ook niet. Het lijkt soms op een bepaalde mate van afhankelijkheid aan de ander, waardoor zij zich alleen maar van je af gaan keren.
Een oplossing heb ik hiervoor niet echt, maar de vraag is voor mij ook vaak of er uberhaupt wel eens probleem is. Ja, ik ga weinig met mensen om, is dat erg? Ik kan me makkelijk vermaken in m'n eentje en iemand om al m'n zielenroerselen aan te vertellen heb ik nu ook niet per se nodig.
Ik weet ook niet hoe ik dat kan verbeteren. Veel mensen hebben geen zin om nauw contact aan te gaan en ik misschien ook niet. Het lijkt soms op een bepaalde mate van afhankelijkheid aan de ander, waardoor zij zich alleen maar van je af gaan keren.
Een oplossing heb ik hiervoor niet echt, maar de vraag is voor mij ook vaak of er uberhaupt wel eens probleem is. Ja, ik ga weinig met mensen om, is dat erg? Ik kan me makkelijk vermaken in m'n eentje en iemand om al m'n zielenroerselen aan te vertellen heb ik nu ook niet per se nodig.
Sommige mensen die er gevoelig voor zijn en veel blowen willen nog weleens het een en ander verwaarlozen en laten sloffen Heb ik in mijn naaste omgeving veel gezien en merk ik ook bij mezelf :pquote:
Heb ik in mijn naaste omgeving veel gezien en merk ik ook bij mezelf :p
Gistereren hier nog een discussie over gehad op een ander forum.
Zoals daar werd gezegd, en waar ik het zeker wel mee eens ben;
vriendschappen zijn tijdelijke bondgenootschappen. Eigenlijk (bijna) alle van deze bondgenootschappen blijven uiteindelijk alleen in stand zolang beide partijen er van profiteren. (Soms de ene partij meer dan de ander).
Ik omschrijf het hier nogal plastisch, maar de woorden bondgenootschap en profiteren hoeven in deze context niet een negatieve lading te hebben. Zeker niet zelfs.
Zolang beide partijen profiteren is er immers helemaal niks aan de hand. Maar wanneer jij minder teruggeeft dan ontvangt, kan het voor de ontvanger een kwestie van een te laag 'rendement' zijn en kost het hem teveel energie om de vriendschap gaande te houden. Andersom geldt dit natuurlijk ook.
Iets wat dezelfde persoon op het andere forum zei, om het te verduideijken:
Voorbeeld en gewetensvraag..........als je partner niets meer bijdraagt, als je er alleen maar last van hebt, als er geen vriendschap maar alleen nog ruzie is..........zou je bij elkaar blijven?
Kortom; bondschappen houden soms op. De ene keer is gewoon de stof op - beide partijen profiteren niet meer van elkaar - en is er (helaas?) niks aan te doen, de andere keer ligt het aan slechts een van beide partijen. Het enige wat jij kunt doen is tot op bepaalde hoogde (meer) initiatief nemen, of proberen nieuwe 'bondschappen' te sluiten.
Zoals ik al zei, gigantisch plastisch beschreven, maar ik denk dat er een waarheid in schuilt.
Zoals daar werd gezegd, en waar ik het zeker wel mee eens ben;
vriendschappen zijn tijdelijke bondgenootschappen. Eigenlijk (bijna) alle van deze bondgenootschappen blijven uiteindelijk alleen in stand zolang beide partijen er van profiteren. (Soms de ene partij meer dan de ander).
Ik omschrijf het hier nogal plastisch, maar de woorden bondgenootschap en profiteren hoeven in deze context niet een negatieve lading te hebben. Zeker niet zelfs.
Zolang beide partijen profiteren is er immers helemaal niks aan de hand. Maar wanneer jij minder teruggeeft dan ontvangt, kan het voor de ontvanger een kwestie van een te laag 'rendement' zijn en kost het hem teveel energie om de vriendschap gaande te houden. Andersom geldt dit natuurlijk ook.
Iets wat dezelfde persoon op het andere forum zei, om het te verduideijken:
Voorbeeld en gewetensvraag..........als je partner niets meer bijdraagt, als je er alleen maar last van hebt, als er geen vriendschap maar alleen nog ruzie is..........zou je bij elkaar blijven?
Kortom; bondschappen houden soms op. De ene keer is gewoon de stof op - beide partijen profiteren niet meer van elkaar - en is er (helaas?) niks aan te doen, de andere keer ligt het aan slechts een van beide partijen. Het enige wat jij kunt doen is tot op bepaalde hoogde (meer) initiatief nemen, of proberen nieuwe 'bondschappen' te sluiten.
Zoals ik al zei, gigantisch plastisch beschreven, maar ik denk dat er een waarheid in schuilt.
Heel herkenbaar, de OP en de post van Releaze...
Helaas geen tips van mij, ik zit in hetzelfde schuitje
Helaas geen tips van mij, ik zit in hetzelfde schuitje
Fuck the EBU
|
|
