OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Een oproep van de dokter deelde mee dat Kylian (bijna 2) voor bloedprikken langs kon komen.
De afgelopen 2 winters is hij veel verkouden geweest. Dus is gewoon controlle op Bronchitis.
Ik heb verschillende sites gezien nu, ervaringen zijn lang niet altijd positief
De ''brochures'' van ziekenhuizen geven advies die een 2 jarige nog niet begrijpt volgens mij. Een 3 jarige wel.
Jaartje wachten of niet?
De afgelopen 2 winters is hij veel verkouden geweest. Dus is gewoon controlle op Bronchitis.
Ik heb verschillende sites gezien nu, ervaringen zijn lang niet altijd positief
De ''brochures'' van ziekenhuizen geven advies die een 2 jarige nog niet begrijpt volgens mij. Een 3 jarige wel.
Jaartje wachten of niet?
When nothing goes right . . . go left.
Ik wil natuurlijk niet dat hij Bronchitis heeft/ krijgt maar, mn ex heeft ''flexibelle'' aderen en als hij dat van haar heeft maak ik me wel een beetje zorgen.
Hij is toch nog maar een klein mannetje.
Hij is toch nog maar een klein mannetje.
When nothing goes right . . . go left.
Bij het priklab hebben ze sowieso een middeltje dat de huid verdoofd. Zo wordt een hoop drama verminderd voor de kleinen.
Ik zie niet waarom niet. Zo gedaan.
Ik zie niet waarom niet. Zo gedaan.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
ik mag aannemen dat jij dat advies wél begrijptquote:Op dinsdag 5 juni 2007 11:43 schreef Toitle het volgende:
De ''brochures'' van ziekenhuizen geven advies die een 2 jarige nog niet begrijpt volgens mij. Een 3 jarige wel.
Waarom zou je het niet doen?
If you wish to be a success in the world, promise everything, deliver nothing.
Nothing is more difficult, and therefore more precious, than to be able to decide.
Victory belongs to the most persevering
Nothing is more difficult, and therefore more precious, than to be able to decide.
Victory belongs to the most persevering
Wat zijn 'flexibele' aderen? Dat ze makkelijk wegrollen ofzo?quote:Op dinsdag 5 juni 2007 11:53 schreef Toitle het volgende:
Ik wil natuurlijk niet dat hij Bronchitis heeft/ krijgt maar, mn ex heeft ''flexibelle'' aderen en als hij dat van haar heeft maak ik me wel een beetje zorgen.
Hij is toch nog maar een klein mannetje.
Ik zou het wel doen trouwens, het lijkt misschien wel gemeen, maar het gaat toch om zijn gezondheid.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
Dank je dat je me zo hoog inschat.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:02 schreef teamlead het volgende:
[..]
ik mag aannemen dat jij dat advies wél begrijpt
Waarom zou je het niet doen?
Omdat in die brochures wordt vertelt hoe je je kind kan voorbereiden op wat er gaat gebeuren. Dat kan over een jaartje wel nu nog niet.
Het zijn idd wegrollende aderen trouwens, erg moeilijk prikken, dat speelt ook mee bij m'n twijfel.
When nothing goes right . . . go left.
Wat zou het nut zijn van het 'begrijpen'?quote:Op dinsdag 5 juni 2007 11:43 schreef Toitle het volgende:
De ''brochures'' van ziekenhuizen geven advies die een 2 jarige nog niet begrijpt volgens mij. Een 3 jarige wel.
Volgens mij zal ook een 3-jarige nog steeds weinig begrijpen waarom dat moet, misschien angst hebben van de prik en pijn hebben en daarna huilen ...
dat bloedprikken zal nooit leuk zijn, voor een 2-jarige niet, en evenmin voor een 3-jarige.
Als er echter een grond voor is, is het beter het wel te doen.
Ik zou dus gewoon die dokter opbellen en hem vragen hoe belangrijk dat onderzoek is en als die dokter je aanraadt gewoon gaan ...
verder, natuurlijk zal het kind het waarschijnlijk niet leuk vinden en huilen, maar dat hoort ergewoon een beetje bij, dan ben je als ouder lief en troost je het, misschien een grote leuke pleister erop en veel knuffelen (alhoewel je dat ook weer niet moet overdrijven, voor je het weet gaan die kinderen dat 'pijn-pijn' gewoon ervoor doen om aandacht van de ouder te krijgen, en willen ze opeens voor alles een pleister, ik ben op een gegeven moment van de kinderpleisters afgestapt omdat mn dochter er teveel op flipte) ..
uiteindelijk is in veel gevallen de reactie van kinderen op artsen en zaken als prikken of medische onderzoeken, ook een stukje conditionering die ze ook deels meekrijgen door de reactie van hun ouders erop, of die heel angstig reageren.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
En dat helpt ook echt?quote:Op dinsdag 5 juni 2007 11:58 schreef Ticootje het volgende:
Bij het priklab hebben ze sowieso een middeltje dat de huid verdoofd. Zo wordt een hoop drama verminderd voor de kleinen.
Ik zie niet waarom niet. Zo gedaan.
Moet je daarom vragen of wordt dat automatisch al gebruikt?
When nothing goes right . . . go left.
Daar moet je om vragen. Ik denk dat het wel echt werkt, anders gebruiken ze het niet. Maar bloedprikken doet helemaal geen pijn, het is meer de angst die er omheen ontstaat. Die angst neem je niet weg denk ik. Maar als je zelf niet panisch doet dan heb je al het voordeel dat je je kind niet meeneemt in jouw angsten.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:17 schreef Toitle het volgende:
[..]
En dat helpt ook echt?
Moet je daarom vragen of wordt dat automatisch al gebruikt?
Wij moesten vorig jaar met Priscil prikken. Ze is 12 en ze vond het heel stoer. Totdat ze op de stoel zat. Dus ik denk dat leeftijd helemaal niets uitmaakt, of ze het nu begrijpen of niet, dat maakt niets uit.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Duidelijk, bedankt.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:16 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Wat zou het nut zijn van het 'begrijpen'?
Volgens mij zal ook een 3-jarige nog steeds weinig begrijpen waarom dat moet, misschien angst hebben van de prik en pijn hebben en daarna huilen ...
dat bloedprikken zal nooit leuk zijn, voor een 2-jarige niet, en evenmin voor een 3-jarige.
Als er echter een grond voor is, is het beter het wel te doen.
Ik zou dus gewoon die dokter opbellen en hem vragen hoe belangrijk dat onderzoek is en als die dokter je aanraadt gewoon gaan ...
verder, natuurlijk zal het kind het waarschijnlijk niet leuk vinden en huilen, maar dat hoort ergewoon een beetje bij, dan ben je als ouder lief en troost je het, misschien een grote leuke pleister erop en veel knuffelen (alhoewel je dat ook weer niet moet overdrijven, voor je het weet gaan die kinderen dat 'pijn-pijn' gewoon ervoor doen om aandacht van de ouder te krijgen, en willen ze opeens voor alles een pleister, ik ben op een gegeven moment van de kinderpleisters afgestapt omdat mn dochter er teveel op flipte) ..
uiteindelijk is in veel gevallen de reactie van kinderen op artsen en zaken als prikken of medische onderzoeken, ook een stukje conditionering die ze ook deels meekrijgen door de reactie van hun ouders erop, of die heel angstig reageren.
Ik ben zelf ook niet dol op prikken idd, niet angstig maar niet enthousiast ook.
Ik ga wel even bellen, om de noodzaak ervan te vragen en anders om de afspraak te maken.
When nothing goes right . . . go left.
Ach, bij inentingen is het trouwns hetzelfde verhaal.. Prikken is gewoon eng.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ok, ook bedankt.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:20 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Daar moet je om vragen. Ik denk dat het wel echt werkt, anders gebruiken ze het niet. Maar bloedprikken doet helemaal geen pijn, het is meer de angst die er omheen ontstaat. Die angst neem je niet weg denk ik. Maar als je zelf niet panisch doet dan heb je al het voordeel dat je je kind niet meeneemt in jouw angsten.
Wij moesten vorig jaar met Priscil prikken. Ze is 12 en ze vond het heel stoer. Totdat ze op de stoel zat. Dus ik denk dat leeftijd helemaal niets uitmaakt, of ze het nu begrijpen of niet, dat maakt niets uit.
Ik twijfelde even wat ik moest doen, is nu helder.
When nothing goes right . . . go left.
Dat hebben we ook meegemaakt. Pijn hebben voor aandacht. Op een gegeven moment is het moeilijk om onderscheid te maken of er nu echt pijn is of dat het dus niet echt is. Nu wordt er hier nog wel eens geklaagd, maar lang niet zoveel als dat het was. Niet voor elk pijntje geven wij iets.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:16 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Wat zou het nut zijn van het 'begrijpen'?
Volgens mij zal ook een 3-jarige nog steeds weinig begrijpen waarom dat moet, misschien angst hebben van de prik en pijn hebben en daarna huilen ...
dat bloedprikken zal nooit leuk zijn, voor een 2-jarige niet, en evenmin voor een 3-jarige.
Als er echter een grond voor is, is het beter het wel te doen.
Ik zou dus gewoon die dokter opbellen en hem vragen hoe belangrijk dat onderzoek is en als die dokter je aanraadt gewoon gaan ...
verder, natuurlijk zal het kind het waarschijnlijk niet leuk vinden en huilen, maar dat hoort ergewoon een beetje bij, dan ben je als ouder lief en troost je het, misschien een grote leuke pleister erop en veel knuffelen (alhoewel je dat ook weer niet moet overdrijven, voor je het weet gaan die kinderen dat 'pijn-pijn' gewoon ervoor doen om aandacht van de ouder te krijgen, en willen ze opeens voor alles een pleister, ik ben op een gegeven moment van de kinderpleisters afgestapt omdat mn dochter er teveel op flipte) ..
uiteindelijk is in veel gevallen de reactie van kinderen op artsen en zaken als prikken of medische onderzoeken, ook een stukje conditionering die ze ook deels meekrijgen door de reactie van hun ouders erop, of die heel angstig reageren.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
ik zie wel een grond om het niet te doen, het zal een chemisch middel zijn dat allerminst 'gezond' is en mogelijk huidirritatie juist kan veroorzaken, domweg omdat het aggressief zal werken 'op' de huid ...quote:Op dinsdag 5 juni 2007 11:58 schreef Ticootje het volgende:
Bij het priklab hebben ze sowieso een middeltje dat de huid verdoofd. Zo wordt een hoop drama verminderd voor de kleinen.
Ik zie niet waarom niet. Zo gedaan.
(een andere mogelijkheid is dat het gewoon een 'placebo' is, een schijnmiddeltje dat niks doet maar gewoon toegepast wordt om sommige angstige kinderen, of ouders, 'rustig' te maken met het idee 'dat er iets gedaan is tegen de pijn', dat werkt overigens het allebeste en heeft géén negatieve bijeffecten, dat is pas een écht wondermiddel ).
).Laten we wel zijn, een beetje pijn hoort erbij en is geen grote ramp, het is een prikje en na een tijdje gaat dat gewoon weer weg....
Het is eerder veelal de hele psychische reactie erop (bv het 'bloed zien') die sommige kinderen en ouders meer angst aanjaagt, en die juist en reagensis kan gaan vormen voor meer drama rondom artsbezoek, wat zich dan verder kan versterken.
Als iemand stelt dat bv de beschrijving in een brochure om kinderen 'voor te bereiden' op artsbezoek en een injectie of bloedprikken, niet zal werken bij een kind omdat die 'dat niet begrijpt'...
Dan is het juist zo dat een voorbereiding niet nodig zal zijn omdat dat kind dan ook geen enkele angst zal voelen ...
Ik denk echter dat je twee-jarige niet zo moet onderschatten door te denken dat ze niks meekrijgen, integendeel zijn die wel degelijk ook zeer scherp geent op de reacties van hun ouders en zullen hoogstmogelijk wel degelijk iets meekrijgen, ik zou ook bij een tweejarige wel degelijk een stukje 'voor-vertellen' en bv ook een belofte doen voor 'als het voorbij is'
ik overigens ook niet.... mijn oudste dochter weet dat ook en vind dat hardstikke leuk en juist een grond om zelf wat stoerder te doen bij de dokter, nu ze weet dat pappa ook niet zo graag een prik krijgt (maar die is al wat ouder en dat zal idd niet helpen bij een tweejarige)quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:21 schreef Toitle het volgende:
Ik ben zelf ook niet dol op prikken idd, niet angstig maar niet enthousiast ook.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Daar weet een kind zich toch nog niks meer van te herinneren als hij groter is. Althans, ik weet niet meer dat ik een prik kreeg toen ik 3 was. Volgens mij kan het ook niet leiden tot ernstige trauma's, dus waarom niet. En je kunt je kind daarna ook belonen, dat werkt altijdl.
Misschien speelt dat wel mee . Ik ben nu nog z'n held, loop ik natuurlijk wel het risico dat m'n 2 jarige zoontje al stoerder is, dat begrijpt hij gelukkig dan nog niet.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:28 schreef RM-rf het volgende:
ik zie wel een grond om het niet te doen, het zal een chemisch middel zijn dat allerminst 'gezond' is en
ik overigens ook niet.... mijn oudste dochter weet dat ook en vind dat hardstikke leuk en juist een grond om zelf wat stoerder te doen bij de dokter, nu ze weet dat pappa ook niet zo graag een prik krijgt (maar die is al wat ouder en dat zal idd niet helpen bij een tweejarige)
Hij snapt ook best veel al, ja.
Ben ook bezig met de afspraak te maken.
When nothing goes right . . . go left.
heel simpel, doen!
afwachten kan eventueel alleen maar meerdere schade aanrichten.
Overstuur zijn die kleintjes toch wel, dat jaartje zal het hem niet doen.
Hier kindje van bijna anderhalf wat nu verscheidene keren bloed heetf moeten geven voor onderzoek. groot drama, ze heetf mijn moeilijkeprikbaarheid.
Dus ze roeren lekekr in die adertjes ( zielig!) maar in mijn ogen kan het wel voor veel verduidelijking zorgen en is dat het wel waard.
Wij belonen haar na afloop wel met een klein kadootje moet ik zeggen.
succes
nog tip: bellenblaas !! heb die tip ooit eens van iemand hier gehad, het scheelt hier in ieder geval iets
afwachten kan eventueel alleen maar meerdere schade aanrichten.
Overstuur zijn die kleintjes toch wel, dat jaartje zal het hem niet doen.
Hier kindje van bijna anderhalf wat nu verscheidene keren bloed heetf moeten geven voor onderzoek. groot drama, ze heetf mijn moeilijkeprikbaarheid.
Dus ze roeren lekekr in die adertjes ( zielig!) maar in mijn ogen kan het wel voor veel verduidelijking zorgen en is dat het wel waard.
Wij belonen haar na afloop wel met een klein kadootje moet ik zeggen.
succes
nog tip: bellenblaas !! heb die tip ooit eens van iemand hier gehad, het scheelt hier in ieder geval iets
Engaging Infinite Improbability Drive..
Als hij de aders van m'n ex heeft zal het helaas ook wel ''roeren'' worden. Maar dat wordt niet makkelijker als ik er er een jaar mee wacht, snap ik.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 13:02 schreef _evenstar_ het volgende:
heel simpel, doen!
afwachten kan eventueel alleen maar meerdere schade aanrichten.
Overstuur zijn die kleintjes toch wel, dat jaartje zal het hem niet doen.
Hier kindje van bijna anderhalf wat nu verscheidene keren bloed heetf moeten geven voor onderzoek. groot drama, ze heetf mijn moeilijkeprikbaarheid.
Dus ze roeren lekekr in die adertjes ( zielig!) maar in mijn ogen kan het wel voor veel verduidelijking zorgen en is dat het wel waard.
Wij belonen haar na afloop wel met een klein kadootje moet ik zeggen.
succes
nog tip: bellenblaas !! heb die tip ooit eens van iemand hier gehad, het scheelt hier in ieder geval iets
De bellenblaas tip lijkt me super! neem het zeker mee hij vind het fantastisch.
When nothing goes right . . . go left.
Niet wachten...als het bronchitis ben je beter af het te wetenquote:Op dinsdag 5 juni 2007 11:43 schreef Toitle het volgende:
Een oproep van de dokter deelde mee dat Kylian (bijna 2) voor bloedprikken langs kon komen.
De afgelopen 2 winters is hij veel verkouden geweest. Dus is gewoon controlle op Bronchitis.
Ik heb verschillende sites gezien nu, ervaringen zijn lang niet altijd positief
De ''brochures'' van ziekenhuizen geven advies die een 2 jarige nog niet begrijpt volgens mij. Een 3 jarige wel.
Jaartje wachten of niet?
En het al dan niet "begrijpen" maakt het er niet prettiger op.
Muslims are the only people who make a lesbian feminist look moderate.
Gewoon laten prikken. Je kind krijgt toch ook zijn inentingen?
Je maakt er wel een beetje een drama van hoor
Mijn dochter wordt ieder jaar getest op leukemie, coeliaki, Hepatitus B en nog wat zooi. Dat dit getest wordt vind ik belangrijker dan dat ze even baalt van het bloedprikken. Wat de laatste 2 jaar trouwens heel goed gaat
Gezondheid voorop
Je maakt er wel een beetje een drama van hoor
Mijn dochter wordt ieder jaar getest op leukemie, coeliaki, Hepatitus B en nog wat zooi. Dat dit getest wordt vind ik belangrijker dan dat ze even baalt van het bloedprikken. Wat de laatste 2 jaar trouwens heel goed gaat
Gezondheid voorop
SOL, is er een speciale reden dat jouw kind jaarlijks op al die dingen wordt getest?
Toitle, toch gewoon doen hoor. Ook met drie jaar is het een nare ervaring (vaak zelfs naarder omdat ze zich dan veel meer herinneren). Maar in veel priklabs hebben ze speciale ervaring met kinderen en doen ze het heel snel en vakkundig. Isa mocht van mij na het prikken altijd een mooie ballon uitzoeken uit de ziekenhuiswinkel, en dan was het verdriet steeds snel vergeten.
Die zalf is overigens emla-zalf, dat kun je een uurtje van te voren op de plek smeren waar ze gaan prikken, dat verdooft de huid. Te krijgen op doktersrecept (dacht ik). Bij inentingen wel nuttig, maar bij bloedprikken gaan ze meestal dieper en daar werkt de verdoving niet. Maar het kan geen kwaad dus waarom niet?
Toitle, toch gewoon doen hoor. Ook met drie jaar is het een nare ervaring (vaak zelfs naarder omdat ze zich dan veel meer herinneren). Maar in veel priklabs hebben ze speciale ervaring met kinderen en doen ze het heel snel en vakkundig. Isa mocht van mij na het prikken altijd een mooie ballon uitzoeken uit de ziekenhuiswinkel, en dan was het verdriet steeds snel vergeten.
Die zalf is overigens emla-zalf, dat kun je een uurtje van te voren op de plek smeren waar ze gaan prikken, dat verdooft de huid. Te krijgen op doktersrecept (dacht ik). Bij inentingen wel nuttig, maar bij bloedprikken gaan ze meestal dieper en daar werkt de verdoving niet. Maar het kan geen kwaad dus waarom niet?
mooi he, alles
Geen drama hoor, ik heb hier gewoon nog geen ervaring mee. Vind prikken zelf niet super, plus dan de flex aderen die hij eventueel heeft zorgden ervoor dat ik even twijfelden wat te moeten doen.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 14:36 schreef SeaOfLove het volgende:
Gewoon laten prikken. Je kind krijgt toch ook zijn inentingen?
Je maakt er wel een beetje een drama van hoor
Mijn dochter wordt ieder jaar getest op leukemie, coeliaki, Hepatitus B en nog wat zooi. Dat dit getest wordt vind ik belangrijker dan dat ze even baalt van het bloedprikken. Wat de laatste 2 jaar trouwens heel goed gaat
Gezondheid voorop
Ik begrijp wel dat z'n gezondheid voorop gaat, afspraak wordt ondertussen dan ook aangewerkt.
When nothing goes right . . . go left.
Dank je wel, voor advies en de naam van de zalf, daar ga ik gelijk even achteraan. Ook namens m'n Grizzly (denk ik).quote:Op dinsdag 5 juni 2007 15:29 schreef phileine het volgende:
SOL, is er een speciale reden dat jouw kind jaarlijks op al die dingen wordt getest?
Toitle, toch gewoon doen hoor. Ook met drie jaar is het een nare ervaring (vaak zelfs naarder omdat ze zich dan veel meer herinneren). Maar in veel priklabs hebben ze speciale ervaring met kinderen en doen ze het heel snel en vakkundig. Isa mocht van mij na het prikken altijd een mooie ballon uitzoeken uit de ziekenhuiswinkel, en dan was het verdriet steeds snel vergeten.
Die zalf is overigens emla-zalf, dat kun je een uurtje van te voren op de plek smeren waar ze gaan prikken, dat verdooft de huid. Te krijgen op doktersrecept (dacht ik). Bij inentingen wel nuttig, maar bij bloedprikken gaan ze meestal dieper en daar werkt de verdoving niet. Maar het kan geen kwaad dus waarom niet?
When nothing goes right . . . go left.
Hier gister bloed wezen prikken met de jongste (januari 2005) en dat deden ze super: inderdaad die zalf en dan met een vingerprikje. Door de warmte liep het lekker, in no time 3 buisjes vol. Meneertje was wel erg boos maargoed, dat ie ie zowiezo als hij iemand in het wit ziet, dan voelt hij de bui al hangen.
Nou moet ik wel zeggen dat hij geprikt wordt hij in het Wilhelmina Kinderziekenhuis en daar zijn ze echt gespecialiseerd in het prikken van kleintjes. Leuke kamers, gekleurde handschoenen etc.
Dus..niet wachten...gewoon doen. Leuk is anders, maar sommige dingen MOETEN gewoon.
Nou moet ik wel zeggen dat hij geprikt wordt hij in het Wilhelmina Kinderziekenhuis en daar zijn ze echt gespecialiseerd in het prikken van kleintjes. Leuke kamers, gekleurde handschoenen etc.
Dus..niet wachten...gewoon doen. Leuk is anders, maar sommige dingen MOETEN gewoon.
|
|
