Dream Theater VI - Systematic Chaos

gister op de kop getikt:

quote:

Op zondag 10 augustus 2008 17:43 schreef Tokus het volgende:
gister op de kop getikt:

[ afbeelding ]

Dat is een echt collectors item! Gaaf man. Trouwens, is het veel te korte optreden wat ze vorig jaar hebben gedaan op Fields of Rock voor het laatste album hun enige geweest in Nederland? Ik had ze nog graag een keer gezien voor An evening with..

nee ze zijn ook nog in Rotterdam geweest, zoals ook op de nieuwe dvd (zie hierboven) te zien is.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 12:02 schreef Tokus het volgende:
nee ze zijn ook nog in Rotterdam geweest, zoals ook op de nieuwe dvd (zie hierboven) te zien is.

Oke, dan is het dus echt wachten op een nieuw album.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 12:07 schreef kriele het volgende:

[..]

Oke, dan is het dus echt wachten op een nieuw album.

Maar daar zijn ze mee bezig als ik me niet vergis .

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 13:49 schreef PastoorPeter het volgende:

[..]

Maar daar zijn ze mee bezig als ik me niet vergis .

Nee, Portnoy zegt op zijn site dat hij eerst toe is aan vakantie. Daar kan ik me ook wel iets bij voorstellen. Daarnaast meende ik me te herinneren dat hij eerst weer met Liquid Tension Experiment aan de slag gaat.

quote:

Op dinsdag 12 augustus 2008 14:13 schreef kriele het volgende:

[..]

Nee, Portnoy zegt op zijn site dat hij eerst toe is aan vakantie. Daar kan ik me ook wel iets bij voorstellen. Daarnaast meende ik me te herinneren dat hij eerst weer met Liquid Tension Experiment aan de slag gaat.

Liquid Tension mag anders ook wel komen.

Laat DT eerst maar eens flink de tijd nemen om eens tot rust te komen, zodat er goede songs geschreven kunnen worden.

tvp

Kijk eens naar de 2e toetsenist!

Vandaag maar eens de Deluxe boxset van Chaos in Motion opgehaald bij de plaatselijke platenboer. De set ziet er geweldig uit met 2 dvd's en 3 cd's. Het documentaire werk is altijd te gek om eens te zien. De muziek daarintegen valt me ietsje tegen. Denk niet dat je een hoogwaardig concert werkje in handen hebt ala 'Budokan' of 'Score'. Het klinkt allemaal een stuk minder gelikt en daar zit em vooral de kneep. Deze dvd kijkend en beluisterend denk ik dat erop voorgaande dvd's tch wel iets aan James' zang is gedaan in de studio. Instrumentaal klinkt het uiteraard wel weer goed, zij het wat schel. Dat wijd ik toch aan producer Kevin Shirley die de boel onder handen heeft genomen. Ik was al nooit zo'n fan van zijn werk. Hij heeft deze dvd gemixt. Verder is het op verschillende plaatsen opgenomen. Daarom ziet het er wat rommelig uit.
Uiteraard val je er als fan geen buil aan, maar in vergelijk met vorige dvd's is ie toch ietsje minder. Op naar het volgende album dan maar. Tot dan vermaak ik me hier wel mee.

Ik ben het grotendeels met bovenstaande poster eens. Ik heb ook maar eens die Special Edition-dvd vandaag gekocht, maar hij is in vergelijking met Score en Budokan toch wat minder. De zang is inderdaad soms wat schel, en bij een aantal nummers komt er wel erg veel vibrato in LaBrie zijn stem voor(ook bij nummers in Ahoy, wat mij toen VEEL minder opgevallen is), wat ik aardig storend vind. En de muziek klinkt gewoon ietsjes minder. Maar verder vind ik het gewoon een toffe dvd! Ook leuk dat aardig wat nummers zijn gefilmd in Ahoy 9 oktober vorig, wat dan natuurlijk erg leuk is om terug te zien als je er geweest bent. De documentaire heb ik nog niet gekeken, maar die zijn meestal erg leuk om te zien.

Maar, leuke dvd!

Ik had een vraag.
Welke nummer van Dream Theater gaan nu over het twaalf stappen plan van de zanger?

Zijn de stappen van Mike Portnoy, de drummer.

Uit m'n hoofd zijn het:

The Glass Prison, This Dying Soul, The Root of all Evil en Repentance.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 18:32 schreef Un4 het volgende:
Zijn de stappen van Mike Portnoy, de drummer.

Uit m'n hoofd zijn het:

The Glass Prison, This Dying Soul, The Root of all Evil en Repentance.

Dankje.

The Mirror kan gezien worden als de 'prequel'.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 13:52 schreef PastoorPeter het volgende:
The Mirror kan gezien worden als de 'prequel'.

Oke dankje.

http://en.wikipedia.org/wiki/Alcoholics_Anonymous_suite

quote:

Op zondag 8 februari 2009 14:09 schreef SNArky het volgende:
http://en.wikipedia.org/wiki/Alcoholics_Anonymous_suite

Dankje die informatie zocht ik.

* DT fan meldt zich

Hier een enigsinds late review van Systematic Chaos.

Ik volg DT al jaren. Ik heb alle studio albums, maar na SFAM worden ze per stuk slechter vind ik. Maar alsnog is het prima muziek, dus ik heb SC toch maar gekocht een maand terug en deze zet die neergaande trend gewoon voort Voornaamste klacht: De zang past totaal niet bij dit soort muziek. Daarnaast, de gitaar is echt niet interessant. Ik mis die typische Petrucci toonladders. En waar zijn de solo's? In plaats van dat krijgen we nu een bombardement van rare keyboard geluiden.

Neem bijvoorbeeld Prophets of War. Vind ik dan nog wel ergens een redelijk nummer, maar WAAROM moet dat idiote DJ loopje erachter? Laat lekker weg. Zoiets doms zit ook in In the Presence of Enemies 1. Bij PoW dat geschreeuw met z'n allen tegelijk is daarentegen weer te simpel en saai. Dat komt ook weer terug bij Constant Motion of In The Presence of Enemies 2. Of wat is de bedoeling van die vervormde stemmen bij The Dark Eternal Night

The Ministry of Lost Souls vind ik nog wel een aardig nummer. De stemmen passen daar beter bij de muziek en het is meer een geheel. Daarmee bedoel ik dat het nummer veel lekkerder loopt. Waarschijnlijk komt het doordat


Nee het was dat die cd 7 euro was en ik daardoor m'n verzameling compleet houdt, maar anders zou ik 'm ruilen voor iets beters. Echte terleurstelling. Dat ze nog slechter konden worden dan Octavarium is echt een wonder, maar het gebeurt toch.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 17:14 schreef Cmonv het volgende:
* DT fan meldt zich

Hier een enigsinds late review van Systematic Chaos.

Ik volg DT al jaren. Ik heb alle studio albums, maar na SFAM worden ze per stuk slechter vind ik. Maar alsnog is het prima muziek, dus ik heb SC toch maar gekocht een maand terug en deze zet die neergaande trend gewoon voort Voornaamste klacht: De zang past totaal niet bij dit soort muziek. Daarnaast, de gitaar is echt niet interessant. Ik mis die typische Petrucci toonladders. En waar zijn de solo's? In plaats van dat krijgen we nu een bombardement van rare keyboard geluiden.

Neem bijvoorbeeld Prophets of War. Vind ik dan nog wel ergens een redelijk nummer, maar WAAROM moet dat idiote DJ loopje erachter? Laat lekker weg. Zoiets doms zit ook in In the Presence of Enemies 1. Bij PoW dat geschreeuw met z'n allen tegelijk is daarentegen weer te simpel en saai. Dat komt ook weer terug bij Constant Motion of In The Presence of Enemies 2. Of wat is de bedoeling van die vervormde stemmen bij The Dark Eternal Night

The Ministry of Lost Souls vind ik nog wel een aardig nummer. De stemmen passen daar beter bij de muziek en het is meer een geheel. Daarmee bedoel ik dat het nummer veel lekkerder loopt.


Nee het was dat die cd 7 euro was en ik daardoor m'n verzameling compleet houdt, maar anders zou ik 'm ruilen voor iets beters. Echte terleurstelling.

Zo slecht vind ik het laatste album niet. Ik vind de nieuwe stijl wel goed.

octavarium vond ik juist best lekker. Zeker het titelnummer was geweldig, de poppy tussenstukjes, I Walk Beside You, Never Enough en The Answer Lies Within vond ik minder goed. De rest vond ik erg sterk. Systematic Chaos vond ik echter ook enorm tegenvallen.

Ik hou toch meer van de oude albums voor 6 degrees. Octavarium heeft z'n momenten, maar niet veel

"Images" en "Awake" steken er IMHO echt bovenuit. Wat ze nu doen raakt me gewoon niet meer zo, hoewel ik het shredfest van "Train of Thought" nog wel kon waarderen.
Het is iets te veel "instrument wanking" geworden en ik begin me toch vaak te ergeren aan de zang van la Brie (vooral live).

SFAM vind ik overall het beste, 6DOIT is eik ook best sterk, TOT is op 2 nummers na heel erg dik, van Octavarium draai eik bijna alleen nog maar het titelnummer en van SC vind ik vooral de laatste 2 nummers meesterlijk. In dat soort nummers vind ik DT op zijn best, lange nummers met zeer veel instrumentaal gepiel zonder dat het al te vervelend wordt, zoals bijv. ook een Honor Thy Father.