Als we het 'gewoonte' noemen, mag dat ook? Kan ik prima mee leven. Traditie is iets waar je echt niet onderuit kunt; en vooral ook een bepaalde betekenis heeft.quote:Op maandag 4 juni 2007 23:02 schreef sangdrax het volgende:
[..]
Ik ben die partner en nou nou..er worden hier nogal wat conclusies getrokken.
Ik gun d'r graag een etentje en het is inderdaad traditie. Maar ze moet uiteindelijk gewoon doen wat ze zelf wil; tis haar dag, en zoveel kan traditie me nou ook weer niet schelen.
Dat ben ik volledig met je eens, maar ik snap dat gemekker niet van die mensen over het woord traditie. Wij kunnen niet in hun leven en historie kijken, dus kan het voor hun best wel traditie zijn.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:58 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Tradities zijn mooi en prima, maar als het je eigen afstuderen bederft, dan is de traditie rijp om genegeerd te worden
Offtopic, maar het verschil is lang niet zo groot als je denkt. Zeker niet als de traditie in kwestie vooral verstandelijk nog een betekenis heeft, maar gevoelsmatig allang gedevalueerd is naar gewoonte (zie de manier waarop de meeste mensen Kerst vieren voor een prachtig voorbeeld).quote:Op dinsdag 5 juni 2007 13:02 schreef mgerben het volgende:
[..]
Traditie is iets waar je echt niet onderuit kunt; en vooral ook een bepaalde betekenis heeft.
Een gewoonte is meer iets dat je doet omdat ... veel mensen het doen.
Zolang je moeder niet perse mee wil en je tante thuis moet blijven omdat je stiefvader nogal vervelend gaat doet en je neefje niet stil kan zitten: gewoon doenquote:Op dinsdag 5 juni 2007 13:06 schreef miss_sly het volgende:
Nou ben ik zelf vaak de eerste om van tradities af te stappen, maar mijn vriend en ik hebben ook al een traditie: we gaan ieder jaar op Kerstavond naar de Japanner samen...al 2 keer
Voor ons is dat traditie, niets mis mee toch?
Tradities zijn er om verbroken te worden.quote:Op maandag 4 juni 2007 21:17 schreef simmu het volgende:
volgens mijn partner is het traditie.
Ben je dan sindsdien goed opgevoed?quote:confrontaties met mijn ma zijn altijd vreselijk. tot mijn 18de sloeg ze je in je gezicht als je niet uitkeek (tot ik op mijn 18de een keer echt woedend terugsloeg, sindsdien heeft ze het nooit meer gedaan)
nee, uit huis gegaan (nja, eruit gegooid)quote:
Gek genoeg werkt dat echt zo.quote:Op dinsdag 5 juni 2007 12:32 schreef Nosh het volgende:
[..]
Dat. Op het LSD-slik gedeelte na dan.
Na al die jaren heeft je moeder je nog steeds waar ze je wil hebben, alsof er in die 16 jaar helemaal niks veranderd is: je bent 34, erin geslaagd om ondanks tegenslagen je diploma te halen, en nog heeft ze je op je tenen en krijgt zij aandacht en een voorkeurbehandeling, terwijl degenen die echt om je geven daar de dupe van worden.
Het vergt een hele hoop ruggegraat, maar een ultimatum stellen is inderdaad een idee. Met als enige risico dat je dan één of twee mokkende gezichten krijgt, maar van wat ik hoor was het anders niet veel beter geweest, en nu heb je tenminste je broer en tante bij je aan tafel.
die komt ook bekend voorquote:Op dinsdag 5 juni 2007 15:28 schreef SHE het volgende:
[..]
Gek genoeg werkt dat echt zo.
Ik dacht altijd dat als ik maar het huis uit ging, ik die tang wel even de waarheid kon zeggen.
Niets is minder waar; ze kan me nog steeds hopeloos tackelen met haar gezuig en aandachttrekkerij.
Ik ben verdorie bijna 30
Mijn broer is al onterft en heeft geen contact meer met ze, ze mag ook zijn kinderen niet meer zien.
Zou je denken dat ze zich wel achter de oortjes krabt en het met mij anders aanpakt.
Fat chance![]()
Mocht iemand nog een leuke howto voor vervelende moeders hebben, dan houd ik me warm aanbevolen!
quote:Op maandag 4 juni 2007 21:07 schreef Seneca het volgende:
Laat je moeder maar lekker schreeuwen en moeilijk doen oid. Ik zou me iig niet laten kennen op zo'n moment. My way or the highway.
Een etentje hoort leuk te zijn, trek zelf die conclusie en nodig alleen mensen uit waar je geen gezeik mee krijgt op het etentje. Lieg tegen de restquote:Op maandag 4 juni 2007 21:05 schreef simmu het volgende:
tsja; dan ben ik (vandaag als eerste dag) klaar met de (HBO bedrijfswiskunde) afstudeerstage die niet bijster vlekkeloos verliep (zoeken op simmu geeft info) klaar, dan moet er volgens mijn partner met de diplomauitreiking een familie etentje komen, betaald door de ouders. (ik ben zelf overigens 34, geen puber meer dank u zeer)
probleem 1: zijn ouders zijn gescheiden en de nieuwe vriend kan de ex man niet uitstaan (schoonpapa is ook wel een pietsje moeilijk aandachtvragerig persoon, mentaal en sociaal niet helemaal vaardig, laten we het daarop houden). iig altijd gesodemieter.
probleem 2: ik ben zo onhandig geweest om voor dat feest mijn tante uit te nodigen (die jarenlang voor mij gezorgd heeft, van kleins afaan) en daar is mijn ma nu dus verontwaardigd over, want tsja: 'het moet toch alleen de nabije familie zijn, en ze trekt zo de aandacht naar zich toe'
jaja: de vrouw die mijn luiers verschoonde (tante dus) mag er niet bij zijn, en de vrouw die me er (tot twee keer aan toe) eruit schopte 'thuis' (ma dus) is familie. right.
naja, ik ben nu zo kwaad dat ik zoiets heb van 'lamaar met dat hele etentje', maar als ik even rustig nadenk komen de volgende opties boven:
1) slik het, etentje met pa, ma en schoonfamilie, geen tante.
2) heibel: tegen ma zeggen dat ik tante erbij wens, en dat zij het maar heeft te slikken
3) barst helemaal maar 1: geen etentje
4) barst helemaal maar 2: ik betaal het zelf wel, en dan maak ik zelf wel uit wie er komt.
wie o wie heeft zinnig advies. zoals al blijkt heb ik nou niet bepaald een leuke relatie met ma, ik heb zelf de stelregel dat ik minstens 100 kilometer verdeop wil wonen. ze heeft zo haar problemen. misshcien stemmen over de opties?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |