Tink, mijn zus in nog steeds voor Nederland als het NL-Dld is, maar ze kijkt dan wel in een andere kamer dan haar man, en als Dld erg verliest komt hij soms even vragen of ze iets minder hard kan juichen
![]()
. Vorige zomer bij het WK liep hij enorm te kankeren "wij Duitsers kunnen ook niks. We hebben verdomme twee wereldoorlogen verloren en nu verliezen we óók nog het WK!!" mooi staaltje Duitse zelfhaat.
Het vorige huis waar we woonden was op de zesde etage en had als uitzicht het plaatselijke voetbalstadion. We hadden onze eigen skybox wat erg leuk was, omdat er dagelijks wel iets te doen was. Geen hele belangrijke grote wedstrijden natuurlijk, maar toch heel leuk om te zien. Spanjaarden zijn ontzettend gemoedelijk, behalve als ze voetballen want dan staan ze elkaar echt naar het leven. Bij elke wedstrijd waren er vóór de rust al minimaal drie rode kaarten uitgedeeld, waarvan meestal eentje aan de coach, en ze vlogen aelkaar ook regelmatig aan. Soms moest de politie erbij komen. Maar zodra het fluitsignaal klonk gingen ze allemaal arm in arm als beste vrienden het veld af, sommige nog in mitella of met een bloedneus.
Soms was er op zondag een best-een-beetje-belangrijke wedstrijd (Fuengirola-Benalmádana ofzo) en dan zat het publiek al uren van te voren te zingen en in de stemming te komen. Hadden we echt het idee dat er honderden zaten, maar als je dan ging kijken waren het er maar 20. Maar die maakten wel enorm veel lawaai. Echt, spanjaarden weten heel goed hoe ze een feestje moeten bouwen.