OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Maakt niet uit. Ik ben veel te blij met mn zwangerschap. Ik heb er bijna 2 jaar viri gevochten. Ik doe niets dat dat in gevaar kan brengen...quote:Op donderdag 7 juni 2007 14:05 schreef Moonah het volgende:
Ach ja! Sorry Ticootje! Ik vond het al zo heel erg vreemd.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Maar Moonah heeft wel een punt.
Even los van of je wel of geen onderzoek zou laten doen is echt treurig om te zien hoe heel veel aanstaande ouders niet weten wat het in zal gaan houden als ze besluiten om de zwangerschap af te breken.
Er wordt een test aangeboden alsof het niets is en mensen doen het "want dan heb je in ieder geval zekerheid". Terwijl het geen abortus meer is zoals de meeste mensen zich een abortus voorstellen. Er wordt alleen gesproken over het al dan niet afbreken van een zwangerschap, niet over hoe dat zal gaan gebeuren. Het is vanaf een week of 15 geen 'simpele' curretage meer maar een ingeleide bevalling inclusief een kindje dat het formaat heeft waarbij je op een pretecho zou kunnen verbazen over de 'het neusje van papa' en de manier waarop hij/zij zo schattig op de duim zuigt.
Het is natuurlijk een moeilijk iets en niemand doet het voor zijn of haar lol. Ik wil ook zeker niet stellen dat mensen die kiezen voor testen of kiezen voor het afbreken van de zwangerschap per definitie fout bezig zijn. Maar de lichtheid waarmee er soms vanuit de zorg over gesproken wordt vind ik niet kunnen.
Ik heb me trouwens na de geboorte van Ronja even heel blij gevoeld dat we niet getest hebben. Het idee alleen dat er wat mis had kunnen gaan.
Je kan je bij het beslissen over wel of niet testen gewoon geen voorstelling maken van wat voor impact het zal hebben als je eenmaal de uitslag hebt en een keuze moet maken en je kan je bij een eerste kind denk ik ook geen voorstellen maken van de hoeveelheid liefde die je voor een kind kan voelen, gehandicapt of niet. En hoeveel er ineens mogelijk is als dat kind er is.
Even los van of je wel of geen onderzoek zou laten doen is echt treurig om te zien hoe heel veel aanstaande ouders niet weten wat het in zal gaan houden als ze besluiten om de zwangerschap af te breken.
Er wordt een test aangeboden alsof het niets is en mensen doen het "want dan heb je in ieder geval zekerheid". Terwijl het geen abortus meer is zoals de meeste mensen zich een abortus voorstellen. Er wordt alleen gesproken over het al dan niet afbreken van een zwangerschap, niet over hoe dat zal gaan gebeuren. Het is vanaf een week of 15 geen 'simpele' curretage meer maar een ingeleide bevalling inclusief een kindje dat het formaat heeft waarbij je op een pretecho zou kunnen verbazen over de 'het neusje van papa' en de manier waarop hij/zij zo schattig op de duim zuigt.
Het is natuurlijk een moeilijk iets en niemand doet het voor zijn of haar lol. Ik wil ook zeker niet stellen dat mensen die kiezen voor testen of kiezen voor het afbreken van de zwangerschap per definitie fout bezig zijn. Maar de lichtheid waarmee er soms vanuit de zorg over gesproken wordt vind ik niet kunnen.
Ik heb me trouwens na de geboorte van Ronja even heel blij gevoeld dat we niet getest hebben. Het idee alleen dat er wat mis had kunnen gaan.
Je kan je bij het beslissen over wel of niet testen gewoon geen voorstelling maken van wat voor impact het zal hebben als je eenmaal de uitslag hebt en een keuze moet maken en je kan je bij een eerste kind denk ik ook geen voorstellen maken van de hoeveelheid liefde die je voor een kind kan voelen, gehandicapt of niet. En hoeveel er ineens mogelijk is als dat kind er is.
Eigenlijk heeft een jongen met Klinefelter vaak een mindere psychomotorische ontwikkeling, 'vrouwelijke' vetophopingen (zoals borstvorming en vaak bredere heupen) kleine testikels en onvruchtbaarheid. Waarmee ik de leefbaarheid niet naar beneden wil halen, maar het is wel net iets anders.quote:Op vrijdag 1 juni 2007 12:39 schreef E.T. het volgende:
Alleen igv een jongetje is er een iets verhoogde kans op Klinefelter-syndroom en dat is absoluut gewoon leefbaar (je kind wordt dan een lange slungel om 't simpel te zeggen). Verder zijn er nagenoeg geen extra risico t.o.v. een normale zwangerschap)
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Toen ik hier in het ziekenhuis vroeg of ze een nekplooimeting gedaan hadden tijdens de echo reageerden ze alsof ik gevloekt had in de kerk. Nu is dat een van origine katholiek ziekenhuis dus misschien had het daar iets mee te maken. Maar de echoscopiste reageerde heel raar, of ik wel wist wat er voor consequenties aanhingen (ja dus) en dat het nu te laat was omdat de echo klaar was. Uiteindelijk hebben we deze dus niet gehad.quote:Op donderdag 7 juni 2007 14:16 schreef owlet het volgende:
Maar de lichtheid waarmee er soms vanuit de zorg over gesproken wordt vind ik niet kunnen.
Wel hadden wij hier samen van tevoren al heel uitvoerig over gesproken en zouden wij inderdaad kiezen voor het afbreken van de zwangerschap als zou blijken dat er een ernstige handicap zou zijn. Ondanks het feit dat ik best lang op mijn zwangerschap heb moeten wachten en een stukje in die MMM heb gezeten.
En ja ik weet dat veel handicaps ontstaan tijdens de bevalling en als dat zo zou zijn zou ik ook ontzettend veel van mijn kind houden en goed ervoor zorgen. Maar als ik het van tevoren zou weten zou ik die keuze niet maken.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Bij mij zei de echoscopiste tijdens de 12-weken echo opeens "zo, nu nog even de nekplooi....nou die is ook prima", terwijl ze helemaal niet had gevraagd of ik zoiets wel zou willen weten. Vond ik eigenlijk wel gek.
mooi he, alles
Bij mij hetzelfde alleen was die niet prima waardoor we ons rotschrokkenquote:Op donderdag 7 juni 2007 14:44 schreef phileine het volgende:
Bij mij zei de echoscopiste tijdens de 12-weken echo opeens "zo, nu nog even de nekplooi....nou die is ook prima", terwijl ze helemaal niet had gevraagd of ik zoiets wel zou willen weten. Vond ik eigenlijk wel gek.
(en dus een "officiële" nekplooimeting hebben laten doen)
Bij ons kwam het idd ook zo even tussen neus en lippen door.
Heb ik eigenlijk niet bij stilgestaan. Het was allemaal goed, ik neem aan dat ze het wel iets anders gebracht had als ze had gedacht dat er onderzoek nodig was.
Heb ik eigenlijk niet bij stilgestaan. Het was allemaal goed, ik neem aan dat ze het wel iets anders gebracht had als ze had gedacht dat er onderzoek nodig was.
***
een officiële nekplooimeting is wel wat anders dan zo'n 'op het oog' meting volgens mij. maar het is wel fijn als het er zo op het eerste gezicht goed uitziet.
nou ze had wel die puntjes gezet enzo, maar weet niet of dat bij een "echte" nekplooimeting nog exacter moet allemaal.
mooi he, alles
Ja maar Moonah, wat nu als blijkt dat dat kindje doof en blind is bijvoorbeeld? Of zoals laatst in die documentaire, zonder gezicht wordt geboren? Dat is dus wel levensvatbaar, maar over welke kwaliteit van leven heb je het dan?quote:Op vrijdag 1 juni 2007 10:55 schreef Moonah het volgende:
En dan erbij, ik zou er niet aan moeten denken een kind dat ik al voel bewegen in mijn buik te moeten laten weghalen.
En ik vind het idd een beetje raar geformuleerd als men zegt "ik zou het nooit doen, daarvoor is mijn zwangerschap me te dierbaar". Alsof mensen die er wél voor kiezen minder om hun zwangerschap geven, nofi
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
de nekplooimeting is toch onderdeel van de zgn combinatie test? (of ben ik al zo zwangerschapsdement dat ik me dat niet goed herinner...)
dus je bloed test gecombineerd met de uitslag van de nekplooimeting geven dan gezamenlijk het risico op het Down syndroom weer?
dus je bloed test gecombineerd met de uitslag van de nekplooimeting geven dan gezamenlijk het risico op het Down syndroom weer?
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Ik heb trouwens wel een combitest laten doen, speciaal om gevraagd idd. (nekplooi+bloed).
Mocht er een verhoogd risico zijn geweest had ik ook voor een vruchtwaterpunctie gekozen.
Mocht er een verhoogd risico zijn geweest had ik ook voor een vruchtwaterpunctie gekozen.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Of minder om het kind zelf geven - de diagnostiek is niet feilloos, maar als je met vrijwel 100% zekerheid verteld wordt dat je kind nooit zelfstandig zal kunnen zitten, lopen, lezen, staan, voelen, denken, horen, zien, etc.etc. dan zou ik iig toch wel heel goed nadenken om de zwangerschap af te breken, ook al zou mij dat zelf heel veel verdriet doen.quote:Op donderdag 7 juni 2007 16:09 schreef Vivi het volgende:
En ik vind het idd een beetje raar geformuleerd als men zegt "ik zou het nooit doen, daarvoor is mijn zwangerschap me te dierbaar". Alsof mensen die er wél voor kiezen minder om hun zwangerschap geven, nofi
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
En toch meen ik dat wel. Ik weiger het risico op een miskraam te lopen enkel en alleen om een aantal dingen uit te sluiten. Daar is het me dus te dierbaar voor.quote:Op donderdag 7 juni 2007 16:09 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ja maar Moonah, wat nu als blijkt dat dat kindje doof en blind is bijvoorbeeld? Of zoals laatst in die documentaire, zonder gezicht wordt geboren? Dat is dus wel levensvatbaar, maar over welke kwaliteit van leven heb je het dan?
En ik vind het idd een beetje raar geformuleerd als men zegt "ik zou het nooit doen, daarvoor is mijn zwangerschap me te dierbaar". Alsof mensen die er wél voor kiezen minder om hun zwangerschap geven, nofi
Ja, heel rot gezegd zeg ik daar idd waarschijnlijk mee dat andere mensen het blijkbaar belangrijker vinden om te weten of hun kindje gezond is, die nemen het risico voor lief. Vast een vreselijke opmerking, maar ik weet niet hoe ik het anders zou moeten zeggen. Ik bedoel het ook niet richting anderen, het is meer hoe ik het voel, hoe ik er tegenover sta.
Vast een vreselijke opmerking, maar ik weet niet hoe ik het anders zou moeten zeggen. Ik bedoel het ook niet richting anderen, het is meer hoe ik het voel, hoe ik er tegenover sta.Ik zou het risico op een miskraam nooit willen lopen.
Daar zeg ik dan toch eigenlijk hetzelfde mee? Dat anderen dat risico blijkbaar wel willen lopen?
Overigens kan ik me wel voorstellen dat er situaties zijn waarin mensen wel willen testen. Daar zeg ik ook verder niks over. Heb het puur over mezelf.
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 07-06-2007 18:10:35 ]
***
risico op een miskraam 'loopt' of heeft toch iedereen? ik neem aan dat je bedoelt dat je dat risico nooit zou willen vergroten door zo'n ingreep. ik heb ook zo'n combitest (nekplooi & bloedtest) laten doen trouwens, en we hadden besloten geen verder onderzoek te laten doen bij een slechte uitslag, ook ivm dat verhoogde risico. (al weet ik niet helemaal zeker of we ons daaraan zou hebben gehouden als 't er daadwerkelijk erg ongunstig uit had gezien.)
Het extra risico op een miskraam dat je loopt bij een vruchtwaterpunctie is 0,5%.
Dat risico is in de meeste gevallen groter dan de kans die bij een combinatietest wordt berekend die je zou lopen op bv. een kind met Down.
En verder, ik heb het al eerder gezegd, bij deze testen is alleen een bepaald aantal (uitsluitend genetische) afwijkingen aan te tonen/uit te sluiten. Dat aantal staat (volgens mijn gyn) in geen verhouding tot allerlei andere aandoeningen/afwijingen die een kind kan oplopen tijdens de zwangerschap/geboorte.
Voor ons was het wiskundig gezien dus zo klaar als een klontje.
Maar boven alles hadden wij heel sterk het geloof en het vertrouwen dat dit kindje (Thies dus) ons als ouders heeft uitgekozen en dat hetgeen op ons pad zou/zal komen betekenis heeft.
Dat risico is in de meeste gevallen groter dan de kans die bij een combinatietest wordt berekend die je zou lopen op bv. een kind met Down.
En verder, ik heb het al eerder gezegd, bij deze testen is alleen een bepaald aantal (uitsluitend genetische) afwijkingen aan te tonen/uit te sluiten. Dat aantal staat (volgens mijn gyn) in geen verhouding tot allerlei andere aandoeningen/afwijingen die een kind kan oplopen tijdens de zwangerschap/geboorte.
Voor ons was het wiskundig gezien dus zo klaar als een klontje.
Maar boven alles hadden wij heel sterk het geloof en het vertrouwen dat dit kindje (Thies dus) ons als ouders heeft uitgekozen en dat hetgeen op ons pad zou/zal komen betekenis heeft.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vind het ook moeilijk om zoiets goed te formuleren, maar voor mij speelt het ook mee dat ik het een kind van mij niet zou willen aandoen om zwaar gehandicapt op de wereld te komen. Dat is toch ook uit liefde dan...
En verder ben ik er ook eerlijk in dat ik het niet zou aankunnen om een zwaar gehandicapt kind te hebben. Nog niet eens om het praktische gedeelte, maar het lijkt me emotioneel vreselijk zwaar om je kind van wie je zielsveel houdt geen volwaardig leven kunnen zien leiden.
En verder ben ik er ook eerlijk in dat ik het niet zou aankunnen om een zwaar gehandicapt kind te hebben. Nog niet eens om het praktische gedeelte, maar het lijkt me emotioneel vreselijk zwaar om je kind van wie je zielsveel houdt geen volwaardig leven kunnen zien leiden.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Mijn oom en tante hebben dus besloten om hun (ongeboren) zwaar gehandicapte kind niet geboren te laten worden.quote:Op donderdag 7 juni 2007 22:48 schreef Vivi het volgende:
Ik vind het ook moeilijk om zoiets goed te formuleren, maar voor mij speelt het ook mee dat ik het een kind van mij niet zou willen aandoen om zwaar gehandicapt op de wereld te komen. Dat is toch ook uit liefde dan...
En verder ben ik er ook eerlijk in dat ik het niet zou aankunnen om een zwaar gehandicapt kind te hebben. Nog niet eens om het praktische gedeelte, maar het lijkt me emotioneel vreselijk zwaar om je kind van wie je zielsveel houdt geen volwaardig leven kunnen zien leiden.
Niet alleen voor het leven wat hem en henzelf te wachten zou staan maar zeker ook dat van hun 2 kinderen (die ze dus al hadden).
en het is en blijft een afschuwelijke situatie...je zou er maar voor staan...
Moedertjuh,waarom kies je niet eerst voor een nekplooimeting en daarna voor verder onderzoek?Of heb je dit al gedaan Dan heb ik dat gemist.
Toen wij de uitslag van de nekplooimeting kregen,was het getal zo laag,dat we afgezien hebben van verder onderzoek.Ik dacht eig.dat er juist met een vruchtwaterpunctie meer kans was op een miskraam,maar dat blijkt nu andersom Affijn,heel veel sterkte en ik hoop op een goede uitslag voor jullie.
Groetjes,Minoes
Toen wij de uitslag van de nekplooimeting kregen,was het getal zo laag,dat we afgezien hebben van verder onderzoek.Ik dacht eig.dat er juist met een vruchtwaterpunctie meer kans was op een miskraam,maar dat blijkt nu andersom Affijn,heel veel sterkte en ik hoop op een goede uitslag voor jullie.
Affijn,heel veel sterkte en ik hoop op een goede uitslag voor jullie.Groetjes,Minoes
Ik denk dat je dit toch verkeerd hebt begrepen.quote:Op vrijdag 8 juni 2007 10:37 schreef minoes_ het volgende:
Toen wij de uitslag van de nekplooimeting kregen,was het getal zo laag,dat we afgezien hebben van verder onderzoek.Ik dacht eig.dat er juist met een vruchtwaterpunctie meer kans was op een miskraam,maar dat blijkt nu andersom
een nekplooimeting geeft verder geen verhoogd risico...(op een miskraam)
ik denk dat minoes doelt op de risico's van vruchtwaterpunctie versus vlokkentest? anders lijkt het me ook een groot misverstand.
Als je al een gezin hebt, kan ik me wel voorstellen dat je (bij een verhoogd risico) ervoor zou kiezen evt verder te testen. Dat is voor mij een andere situatie dan wanneer het een eerste kindje is.quote:Op vrijdag 8 juni 2007 09:37 schreef lily het volgende:
Niet alleen voor het leven wat hem en henzelf te wachten zou staan maar zeker ook dat van hun 2 kinderen (die ze dus al hadden).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar, zoals ik begrijp kan een nekplooimeting al utiwijzen of verder onderzoek noodzakelijk is. Waarom zou je dan toch een onderzoek laten uitvoeren met een verhoogde kans op een miskraam wanneer de meting geen reden geeft voor verder onderzoek.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
nekplooi zegt alleen iets over het syndroom van down dacht ik. met een vruchtwaterpunctie kan geloof ik wel op meer erfelijke aandoeningen/afwijkingen getest worden. "Via vruchtwaterpunctie kunnen momenteel maar liefst 300 verschillende chromosomale afwijkingen en circa 90 erfelijke metabole defecten worden opgespoord."(bron).
Ik heb bij mn eerste dochter wél een vruchtwaterpunctie laten doen, eigenlijk zonder veel erover na te hebben gedacht en zonder werkelijk de risico's te hebben afgewogen (mn vrouw behoorde wel tot een verhoogd risico-groep).
Bij mn tweede dochter hebben we het overwogen, maar ondanks dat het risico eerder gestegen was , was er ook een veel groter en intenser besef van de risico's en gevolgen...
en ook een beetje meer angst (ik wist dat als ze niet geboren zou worden er waarschijnlijk ook nooit een tweede kind zou komen)
een belangrijke afweging die voor mij heel belangrijk was, was de afweging dat je eigenlijk vóóraf de beslissing moet nemen wat te doen, en of je een abortus zou doen als het kind gehandicapt was (de test geeft geen duidelijke 'gradaties' in aandoening, enkel of een chromosoomdefect aanwezig is, of een verhoogde aantal van eiwitten).
Ik ben zelf van mening dat _als_ je die test doet, je eigenlijk ook de beslissing al genomen hebt een abortus te doen wanneer de uitkomst duidelijk op een handicap wijst (omdat anders het nemen van het risico van 1 op 200 op een miskraam enkel voor 'duidelijkheid, een erg onlogische gedacht is, je neemt geen kans van 1 op de 200 dat je kind sterft, enkel om te weten of het misschien gehandicapt is natuurlijk, als er een verhoogd risico bestaat dat duidelijk bóven die 1 op 200 uitkomt, én iemand vooraf al besloten heeft dat hij zeker geen gehandicapt kind zal kunnen opvoeden en dus het besluit tot absotrus al genomen heeft, dan is het wél een logische beslissing)
Bij mn tweede dochter hebben we het overwogen, maar ondanks dat het risico eerder gestegen was , was er ook een veel groter en intenser besef van de risico's en gevolgen...
en ook een beetje meer angst (ik wist dat als ze niet geboren zou worden er waarschijnlijk ook nooit een tweede kind zou komen)
een belangrijke afweging die voor mij heel belangrijk was, was de afweging dat je eigenlijk vóóraf de beslissing moet nemen wat te doen, en of je een abortus zou doen als het kind gehandicapt was (de test geeft geen duidelijke 'gradaties' in aandoening, enkel of een chromosoomdefect aanwezig is, of een verhoogde aantal van eiwitten).
Ik ben zelf van mening dat _als_ je die test doet, je eigenlijk ook de beslissing al genomen hebt een abortus te doen wanneer de uitkomst duidelijk op een handicap wijst (omdat anders het nemen van het risico van 1 op 200 op een miskraam enkel voor 'duidelijkheid, een erg onlogische gedacht is, je neemt geen kans van 1 op de 200 dat je kind sterft, enkel om te weten of het misschien gehandicapt is natuurlijk, als er een verhoogd risico bestaat dat duidelijk bóven die 1 op 200 uitkomt, én iemand vooraf al besloten heeft dat hij zeker geen gehandicapt kind zal kunnen opvoeden en dus het besluit tot absotrus al genomen heeft, dan is het wél een logische beslissing)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
bovendien is een nekplooimeting een kansberekening. Een vergrote nekplooi kán betekenen dat het kindje een chromosomale afwijking (zoals down en ik dacht nog een paar andere ziektes, maar niet veel inderdaad) heeft. Hoe groter die plooi, hoe groter de kans. Maar er zijn ook kindjes met hele grote nekplooien die gewoon kerngezond zijn, en andere kindjes met een prima klein nekplooitje die uiteindelijk toch Down of een van die andere ziektes blijken te hebben.
mooi he, alles
ook een vruchtwaterpunctie is wat betreft de gemeten eiwitten een kansberekening, wat betreft het chromosoomdefect toont het enkel het bestaan van een extra chromosoom aan, maar kan er niet compleet uit vastgesteld worden hoe zwaar de uiteindelijke handicap wordt, dat heeft vaak ook meerdere lichamelijke factoren (veel mensen met Down hebben qua handicap veelal meer problemen met de extra lichamelijke afwijkingen dan dat hun geestelijke gesteldheid een grote 'hindernis' is voor henzelf)quote:Op vrijdag 8 juni 2007 12:26 schreef phileine het volgende:
bovendien is een nekplooimeting een kansberekening.
Wel is een vruchtwaterpunctie idd een stuk zekerder, mn zus had bij dr eerste kind na een nekplooimeting een uitslag dat ze 30 tot 40% kans had op een kindje met Down en heeft toen besloten een vruchtwaterpunctie te doen, die uiteindelijk aantoonde dat haar kind volledig gezond was.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Bij de volgende uitspraken sluit ik me nu heel erg aan, van Owlet:
Maar nu, nu ik weet wat ik had kunnen missen (en al was het een kindje met afwijking geweest) en waar je zoveel van houdt, vind ik het een te groot risico, een punctie. Zeker voor ons, omdat we niet zouden hebben gekozen voor afbreken. Denk niet ik dat ik dat aan zou kunnen en daarbij, als het te erg zou zijn geweest, had de natuur dat verder voor ons beslist denk ik.
Wij deden het toen om ons eventueel voor te bereiden op.
van RM-rf:quote:Ik heb me trouwens na de geboorte van Ronja even heel blij gevoeld dat we niet getest hebben. Het idee alleen dat er wat mis had kunnen gaan.
Pas met de geboorte heb ik me echt beseft wat voor een risico we genomen hebben. Ik heb er geen spijt van, op dat moment was het onze weloverwogen keus (schreef ik ergens hierboven ook al geloof ik).quote:Bij mn tweede dochter hebben we het overwogen, maar ondanks dat het risico eerder gestegen was , was er ook een veel groter en intenser besef van de risico's en gevolgen...
Maar nu, nu ik weet wat ik had kunnen missen (en al was het een kindje met afwijking geweest) en waar je zoveel van houdt, vind ik het een te groot risico, een punctie. Zeker voor ons, omdat we niet zouden hebben gekozen voor afbreken. Denk niet ik dat ik dat aan zou kunnen en daarbij, als het te erg zou zijn geweest, had de natuur dat verder voor ons beslist denk ik.
Wij deden het toen om ons eventueel voor te bereiden op.
Phileine, inderdaad. Hier een levend voorbeeld met een positieve uitkomst!quote:Hoe groter die plooi, hoe groter de kans. Maar er zijn ook kindjes met hele grote nekplooien die gewoon kerngezond zijn, en andere kindjes met een prima klein nekplooitje die uiteindelijk toch Down of een van die andere ziektes blijken te hebben.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Het is ook maar bij 60 tot 70% van de gevallen die bij de nekplooimeting een afwijkende waarde hebben, dat er sprake is van een afwijking.
crap in = crap out
Dit dus!quote:Op donderdag 7 juni 2007 22:48 schreef Vivi het volgende:
Ik vind het ook moeilijk om zoiets goed te formuleren, maar voor mij speelt het ook mee dat ik het een kind van mij niet zou willen aandoen om zwaar gehandicapt op de wereld te komen. Dat is toch ook uit liefde dan...
En verder ben ik er ook eerlijk in dat ik het niet zou aankunnen om een zwaar gehandicapt kind te hebben. Nog niet eens om het praktische gedeelte, maar het lijkt me emotioneel vreselijk zwaar om je kind van wie je zielsveel houdt geen volwaardig leven kunnen zien leiden.
Als ik ooit zwanger wordt, is dat iets waar ik ruim 10 jaar op gewacht heb, de mmm voor heb doorlopen en geloof me: die zwangerschap zou me ontzettend dierbaar zijn.
Maar, misschien juist wel omdat die zwangerschap en het kindje me dierbaar zouden zijn, wil ik, voor zover het in mijn vermogen ligt, mijn kind niet aandoen zwaar gehandicapt ter wereld te komen met alle emotionele gevolgen van dien.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hmm ik ben wel blij dat ik die test niet gedaan heb.
vriendlief wilde wel graag dat ik het liet doen
die is iets meer van het "zeker weten"
heb het nog eens aan de vk voorgelegd en die vond het (gelukkig net als ik) best onzin.
heb nog wel het foldertje mee naar huis genomen.. maar daar is het bij gebleven.
(en onzin alsin.. ik ben jong, geen rare afwijkingen in de familie etc... )
so far lijkt alles goed te gaan.. toch was ik doodnerveus voor de 20 weken echo
want ik zou inderdaad niet weten of ik een gehandicapt kindje zou kunnen opvoeden.. maar no gminder of ik de beslissing zou kunnen nemen een zwangerschap te beeindigen.
het voelt zo volslagen normaal om zwanger te zijn... ondanks wat kleine kwaaltjes en dingetjes
dat ik niet weet of ik het over mn hart zou kunnen verkrijgen.
daarentegen.. een gehandicapt kindje krijgen is zeker geen pretje.
je leven lang blijf je je daar zorgen om maken.. en je zal er altijd voor moeten zorgen.
best heftig dus
waar ik eerst woonde zat een paar huizen verder een soort van vakantiehuis voor geestelijk ge handicapte kinderen... en tja.. een gewoon kind opvoeden is al een hele kunst
maar eh.. tja.. ik denk toch dat de b ijbehorende ouders erg blij waren als het kind een weekendje of een weekje even op "vakantie" was
even bijtanken
hoeveel ze ook van hun kind houden...
vriendlief wilde wel graag dat ik het liet doen
die is iets meer van het "zeker weten"
heb het nog eens aan de vk voorgelegd en die vond het (gelukkig net als ik) best onzin.
heb nog wel het foldertje mee naar huis genomen.. maar daar is het bij gebleven.
(en onzin alsin.. ik ben jong, geen rare afwijkingen in de familie etc... )
so far lijkt alles goed te gaan.. toch was ik doodnerveus voor de 20 weken echo
want ik zou inderdaad niet weten of ik een gehandicapt kindje zou kunnen opvoeden.. maar no gminder of ik de beslissing zou kunnen nemen een zwangerschap te beeindigen.
het voelt zo volslagen normaal om zwanger te zijn... ondanks wat kleine kwaaltjes en dingetjes
dat ik niet weet of ik het over mn hart zou kunnen verkrijgen.
daarentegen.. een gehandicapt kindje krijgen is zeker geen pretje.
je leven lang blijf je je daar zorgen om maken.. en je zal er altijd voor moeten zorgen.
best heftig dus
waar ik eerst woonde zat een paar huizen verder een soort van vakantiehuis voor geestelijk ge handicapte kinderen... en tja.. een gewoon kind opvoeden is al een hele kunst
maar eh.. tja.. ik denk toch dat de b ijbehorende ouders erg blij waren als het kind een weekendje of een weekje even op "vakantie" was
even bijtanken
hoeveel ze ook van hun kind houden...
jobensaskia.nl
Oi to the punks! Oi to the skins! Oi to the world and everybody wins!
Oi to the punks! Oi to the skins! Oi to the world and everybody wins!
Kick!
Zoals met zoveel dingen, is het ook hierbij weer zo dat je toch anders kunt denken over zaken als je er daadwerkelijk zelf voorstaat, in plaats van dat het een theoretisch iets is.
Volgende week vrijdag hebben wij een afspraak in het ziekenhuis voor de eerste (8 weken) echo. Daarna hebben we een afspraak met de gyneacoloog om de uitslag door te spreken en zaken als verder gaan met de controles in het ziekenhuis of bij een verloskundige. ik vermoed, gezien mijn leeftijd, dat ook prenatale screening aan bod zal komen.
Ik heb me daar inmiddels wat meer over ingelezen, want het blijkt toch gevoelsmatig wel iets moeilijker te liggen als je daadwerkelijk zwanger bent...hoe verwonderlijk
So far denk ik dat we voorlopig toch gaan voor de combinatietest (nekplooimeting = bloedtest). Als daar geen verhoogd risico uitkomt, denk ik dat we verder alleen de 20-weken echo zullen doen. Zoals ik het lees, is er inderdaad zoveel niet aan te tonen met de diverse testen, dat je eigenlijk maar een klein deel uitsluit, terwijl er nog zoveel meer kan misgaan gedurende zwangerschap en geboorte.
Hoewel ik me eigenlijk heel goed en zeker begin te voelen over deze zwangerschap (het duurde even, het besef moest indalen), denk ik dat ik die combi-test toch als extra controle wil. En toch is het lastig
Zoals met zoveel dingen, is het ook hierbij weer zo dat je toch anders kunt denken over zaken als je er daadwerkelijk zelf voorstaat, in plaats van dat het een theoretisch iets is.
Volgende week vrijdag hebben wij een afspraak in het ziekenhuis voor de eerste (8 weken) echo. Daarna hebben we een afspraak met de gyneacoloog om de uitslag door te spreken en zaken als verder gaan met de controles in het ziekenhuis of bij een verloskundige. ik vermoed, gezien mijn leeftijd, dat ook prenatale screening aan bod zal komen.
Ik heb me daar inmiddels wat meer over ingelezen, want het blijkt toch gevoelsmatig wel iets moeilijker te liggen als je daadwerkelijk zwanger bent...hoe verwonderlijk
So far denk ik dat we voorlopig toch gaan voor de combinatietest (nekplooimeting = bloedtest). Als daar geen verhoogd risico uitkomt, denk ik dat we verder alleen de 20-weken echo zullen doen. Zoals ik het lees, is er inderdaad zoveel niet aan te tonen met de diverse testen, dat je eigenlijk maar een klein deel uitsluit, terwijl er nog zoveel meer kan misgaan gedurende zwangerschap en geboorte.
Hoewel ik me eigenlijk heel goed en zeker begin te voelen over deze zwangerschap (het duurde even, het besef moest indalen), denk ik dat ik die combi-test toch als extra controle wil. En toch is het lastig
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb ook de combinatietest gedaan. Mij leek de extra echo wel leuk en het is de enige manier van testen die het kind geen kwaad doet. Ik wilde ondanks het feit dat het een kansberekening is, toch graag weten hoe groot de kans was op een gehandicapt kind. Mocht die kans hoog zijn was ik verder gegaan met andere testen. Maar ik ben er eigenlijk altijd vanuit gegaan dat het gewoon goed zou zijn en dat het een extra ervaring in de zwangerschap was.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Mijn verloskundige zei laatst iets waar ik het zo mee eens was..
"Wanneer je een persé een gezond kind wilt, moet je niet zwanger worden."
"Wanneer je een persé een gezond kind wilt, moet je niet zwanger worden."
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Misschien weten we soms wel veel te veel en dan nog weten we niets...
I'm so glamourous I piss glitter!
quote:Op zondag 7 oktober 2007 20:29 schreef lcicle het volgende:
Mijn verloskundige zei laatst iets waar ik het zo mee eens was..
"Wanneer je een persé een gezond kind wilt, moet je niet zwanger worden."
Oei... gevaarlijke en (ver)oordelende opmerking vind ik dat. Zeker in een topic over vruchtwaterpunctie.
Het doen van een vruchtwaterpunctie houdt toch alleen nog maar in dat je wilt WETEN of je kindje bepaalde afwijkingen heeft? En het gaan dan niet over schele oogjes of een mank been. Ik geloof dat als een tripletest of een echo bij mij een verhoogd risico uit zou wijzen, dat ik dan ook een vruchtwaterpunctie zou willen. Een open ruggetje of downsyndroom zou ik liever van tevoren weten, zodat je je op zijn minst over zoiets in kunt lezen. Hoe liggen de kansen van het kindje, wat staat je te wachten, hoe past het in je gezin?
Ik vind de uitspraak van de verloskundige hierboven wel erg kort door de bocht. Dan kunnen we hier net zo goed de discussie van "oudere" moeders weer gaan voeren. Of vrouwen waar een genetische afwijking in de familie voorkomt of ...(vul maar in).
Ik doe er alles aan om mijn kindje gezond ter wereld te laten komen. Ik rook niet, ik drink niet, ik slik foliumzuur en eet en leef gezond. Waarom zou ik dan het risico nemen dat door een lullig foutje van de natuur ik alsnog een gehandicapt kindje krijg terwijl ik dat kan uitsluiten met testen. Ik heb teveel om me heen gezien om heel goed te weten dat dat niet is wat ik wens. En uiteraard weet ik dat het dan alsnog kan gebeuren, tja, dan stel je je er ook wel weer op in en gaat het leven door, uiteraard. Maar ik kies er niet voor!
Dat is de reden dat wij hebben besloten om nu voor de combinatietest te gaan. Mocht de uitslag ongunstig uitpakken dan gaan we verder onderzoek doen. Als het kan nog de vlokkentest en anders een vruchtwaterpunctie. En daar kennen we de consequenties van. Daar hebben we het al over gehad VOOR we gingen testen.
Ik ben blij dat die testen mogelijk zijn en straks ook voor iedere zwangere gratis beschikbaar.
Ik doe er alles aan om mijn kindje gezond ter wereld te laten komen. Ik rook niet, ik drink niet, ik slik foliumzuur en eet en leef gezond. Waarom zou ik dan het risico nemen dat door een lullig foutje van de natuur ik alsnog een gehandicapt kindje krijg terwijl ik dat kan uitsluiten met testen. Ik heb teveel om me heen gezien om heel goed te weten dat dat niet is wat ik wens. En uiteraard weet ik dat het dan alsnog kan gebeuren, tja, dan stel je je er ook wel weer op in en gaat het leven door, uiteraard. Maar ik kies er niet voor!
Dat is de reden dat wij hebben besloten om nu voor de combinatietest te gaan. Mocht de uitslag ongunstig uitpakken dan gaan we verder onderzoek doen. Als het kan nog de vlokkentest en anders een vruchtwaterpunctie. En daar kennen we de consequenties van. Daar hebben we het al over gehad VOOR we gingen testen.
Ik ben blij dat die testen mogelijk zijn en straks ook voor iedere zwangere gratis beschikbaar.
Lekker douchen!
quote:Op zondag 7 oktober 2007 20:29 schreef lcicle het volgende:
Mijn verloskundige zei laatst iets waar ik het zo mee eens was..
"Wanneer je een persé een gezond kind wilt, moet je niet zwanger worden."
Maar het verschil in handicap vind ik nogal groot als het bijvoorbeeld gaat om een baby met een klompvoetje, of een meervoudig gehandicapt kind met een zwak hart en allerlei ander orgaanletsel .
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Er zijn inderdaad mensen die graag willen WETEN of hun kindje een afwijking heeft, maar er zijn ook mensen die persé (zoals mijn verloskundige zei en ik hierboven ook schreef) een gezond kind willen. Die alle mogelijke onderzoeken aangaan alsmede de consequenties daarvan voor lief nemen en zelfs besloten hebben het kindje levenloos geboren te laten worden wanneer de uitslag negatief is.
Er is een verschil tussen willen weten en perse willen hebben. Dat laatste schreef ik dus (maar had natuurlijk kunnen verwachten dat het niet zo gelezen werd!).
Er is een verschil tussen willen weten en perse willen hebben. Dat laatste schreef ik dus (maar had natuurlijk kunnen verwachten dat het niet zo gelezen werd!).
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
quote:Op zondag 7 oktober 2007 21:21 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Maar het verschil in handicap vind ik nogal groot als het bijvoorbeeld gaat om een baby met een klompvoetje, of een meervoudig gehandicapt kind met een zwak hart en allerlei ander orgaanletsel .
Dat heeft niets met die uitspraak te maken.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Nee hoor ik lees het zoals jij het schrijft. Als ik kan kiezen wil ik een gezond kind krijgen. Voor een hazenlip zal ik de zwangerschap niet afbreken, maar een ernstig gehandicapt kind, tja, dat wordt toch echt een ander verhaal! (en wat vind ik dit koud klinken als ik het zo opschrijf)
Lekker douchen!
Tja, dan ga je de discussie krijgen, wat is gezond?
Ik begrijp zelf gewoon de verloskundige niet die zo'n uitspraak doet. Ik vind dat ze objectief informatie moet geven wat de testen inhouden. Er wordt hier in ieder geval niet gekeken naar kleine afwijkingen. Ernstige afwijkingen worden wel besproken. En laat dat dan zeker even duidelijk zijn, daar hebben we het hier in dit topic toch ook over? Ik in ieder geval wel!
Ik begrijp zelf gewoon de verloskundige niet die zo'n uitspraak doet. Ik vind dat ze objectief informatie moet geven wat de testen inhouden. Er wordt hier in ieder geval niet gekeken naar kleine afwijkingen. Ernstige afwijkingen worden wel besproken. En laat dat dan zeker even duidelijk zijn, daar hebben we het hier in dit topic toch ook over? Ik in ieder geval wel!
Lekker douchen!
Je haalt er dingen bij waar ik niet over spreek, je trekt een conclusie die erg voorbarig is aan de hand van de informatie die ik geef. Jammer, want op die manier heb ik niet de behoefte om mijn idee omtrent het onderwerp verder te onderbouwen.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Ik begrijp je niet Icicle, dat is duidelijk. Ik geef alleen aan waar er bij mij op getest is en waarom ik heb besloten om wel te testen. De conclusie die ik trek gaat inderdaad over de informatie die jij over jouw verloskundige hebt gegeven, ik heb geen andere informatie dan die jij hebt gemeld, vandaar dus. Misschien verkeerd, maar ja, als info niet volledig is...
Ik heb niet het idee dat ik jou verder aanval, jammer als je het zo opvat.
Ik heb niet het idee dat ik jou verder aanval, jammer als je het zo opvat.
Lekker douchen!
Tuurlijk is het een uitspraak die hout snijdt. Ik ken ook van die 'perfecte' stellen met een 'perfect' huis, 'perfecte' baan en een idem leven, waarbij een 'perfect' kind zo leuk in het plaatje zou passen. En die garantie krijg je nou eenmaal niet bij een zwangerschap.
Ik vind het alleen niet handig om zo'n opmerking juist hier neer te zetten. In ieder ander topic zou ik er mee eens zijn, maar hier posten toch mensen die voor moeilijke keuzes staan. Natuurlijk wil iedereen een gezond kind. Maar er kunnen omstandigheden zijn waardoor je toch ineens voor 'het blok' komt te staan. En dan zou je wel eens anders kunnen reageren dan je zelf verwacht had. Mensen die zeggen geen gehandicapt kind te willen, die zwanger zijn maar nadat ze het kindje voelen trappen er voor geen goud afstand van willen doen ondanks de angst en twijfels. Mensen die zeggen dat ze voor geen goud abortus zouden plegen, maar na een foute uitslag wel ineens de -soms ver strekkende- consequenties voor de rest van hun eigen leven EN van die van de andere kinderen inzien.
En IK kan me niet voorstellen dat iemand klakkeloos en zonder verdere gedachte beslist dat het kind maar weggehaald moet worden als het niet helemaal gezond is. En daarom vind ik het HIER een misplaatste opmerking.
Ik vind het alleen niet handig om zo'n opmerking juist hier neer te zetten. In ieder ander topic zou ik er mee eens zijn, maar hier posten toch mensen die voor moeilijke keuzes staan. Natuurlijk wil iedereen een gezond kind. Maar er kunnen omstandigheden zijn waardoor je toch ineens voor 'het blok' komt te staan. En dan zou je wel eens anders kunnen reageren dan je zelf verwacht had. Mensen die zeggen geen gehandicapt kind te willen, die zwanger zijn maar nadat ze het kindje voelen trappen er voor geen goud afstand van willen doen ondanks de angst en twijfels. Mensen die zeggen dat ze voor geen goud abortus zouden plegen, maar na een foute uitslag wel ineens de -soms ver strekkende- consequenties voor de rest van hun eigen leven EN van die van de andere kinderen inzien.
En IK kan me niet voorstellen dat iemand klakkeloos en zonder verdere gedachte beslist dat het kind maar weggehaald moet worden als het niet helemaal gezond is. En daarom vind ik het HIER een misplaatste opmerking.
|
|
