Depressief door de hormonen, deel 6

Eerst maar het huis Sugar, en dan de rest. Alles tegelijk gaat ook niet.

Op sommige momenten merk ik zo goed dat het mis gaat. Gisteren moest ik vroeg op mijn werk zijn, het is echt superdruk nu. De auto wilde niet starten, omdat J. de lichten aan het laten staan. Ik was zo boos, dat ik helemaal weer wazig en zombieachtig werd. Dan merk ik goed dat de grens zo broos is en dat ik zo makkelijk weer terugschiet.
Vandaag was het Murphy's law op mijn werk met allemaal gezeur en gezeik (sorry mensen daar!), maar echt alles ging dus fout. Het is mijn werk om problemen van anderen op te lossen, maar nu merk ik goed dat ik echt bijna niks kan hebben. Ik was zo blij dat ik met een vriendin had afgesproken om te gaan lunchen. Die is van alles op de hoogte, dus het was goed om even alles te spuien.

YPPY

YPPY, wat rot voor je. Fijn dat je met je vriendin even hebt kunnen praten. Is er met de bedrijfsarts iets afgesproken over situaties als deze? Want het lijkt me een behoorlijke druk geven zo?

Kun je nu rust inbouwen voor jezelf, of iets leuks (Fok bijvoorbeeld )? Lijkt me wel belangrijk!

Succes

Het geeft veel druk inderdaad, maar ik houd mezelf steeds vol dat het nog twee weken is, dan is 'het project' afgelopen. Daarnaast ben ik degene (door mijn functie) die klachten e.d. krijgt wanneer het fout loopt. Daarom vind ik het wel belangrijk er dicht bovenop te zitten. Anders krijg ik nog meer drukte. Ik denk dat ik na 'het project' maar wat extra dagen vrij neem, kan ik bijkomen.

Gelukkig maar, dat dit tijdelijk is. Maar niks móet he!

Yppy, ooh herkenbaar! Fijn dat je even je hart kon luchten. Hopelijk zijn de 2 weekjes voor jou snel om

Hier gaat het redelijk. De psychiater stelde een depressie, angst/paniekstoornis en impulsiviteitsstoornis vast. Impulsiviteit heb ik altijd wel een probleem mee gehad, de rest is ontstaan na de bevalling.
In ieder geval start ik na mijn vakantie (we gaan vrijdag weg) met een soort gedragstherapie om de angst/paniek aan te pakken, aangezien dat me momenteel het meest hindert. Erna wordt gekeken naar de rest. De therapie bestaat uit opdrachten die je moet toepassen in je dagelijks leven, aanpakken van stressgevoelens, angstgevoelens enz. Zo leer je dan langzaam aan om dingen anders te bekijken en te ontspannen wanneer er angst of paniek komt.
Voorlopig geen medicatie, daar zitten bijwerkingen aan die ook averechts kunnen werken, mocht het toch nodig zijn dan kan het altijd nog, aldus de psych. Daar ben ik wel opgelucht van, want ik heb er toch een soort angst voor op dit moment.
Ik heb deze week ook niet gewerkt, na de vakantie zien we wel verder.

Ja ik heb er wel vertrouwen in. Al ben ik bang dat het zo lang gaat duren en ik wil me gewoon nu nu nu beter voelen. Maar dat moet ik gewoon loslaten, dat is ook niet realistisch.
Ik heb heel veel zin in de vakantie, al bouwt de spanning van het 'gaan' en alles eromheen zich wel op nu.

Wat fijn dat het vertellen zo goed ging Moonah! Ik denk dat je een goede keus gemaakt hebt door eerlijk te zijn over wat er aan de hand is. En goed dat de arbo arts je zo de tijd laat nemen! Klinkt allemaal positief

Fuente, dappere dame. Wat fijn dat je begeleiding hebt en dat je het een rustgevend gevoel geeft.

Moonah Dapper! (en wijs, denk ik)
Lieve knappe dame

Yppy, her-ken-baar. Als je weer eens achter de schermen je hart wil luchten: pm, he?

Moonah, goed gedaan. Eerlijkheid en kwetsbaarheid zijn vaak de beste wapens tegen onbegrip of vervelende oordelen.

Fuente, heftig wat zo'n psychiater allemaal vertelt dan, he? Klinkt alsof er nog een flinke weg te gaan is voor je, maar vergeet niet dat je in elk geval wel een weg met wegwijzers gevonden hebt. En een eindbestemming. Eerst zat je zonder die dingen.

moonah wat goed en moedig van je!

Stoer hoor Moonah. Je hebt wel gelijk dat het vaak het beste is om het 'gewoon' te vertellen. Wat fijn ook dat de arboarts heb zo rustig aan wil doen.

Zal ik doen Sugar, geldt ook voor jou.

Nog anderhalve week, nog anderhalve week, nog anderhalve week. Ik heb maar veel vrije dagen ingepland voor na het weekend. Heerlijk, wat rust. Vanavond ben ik weer gaan hardlopen, echt fijn om zo lichamelijk bezig te zijn en lichamelijk moe te worden. Dan is het geestelijke even weg.
Maandag ga ik weer naar de spv'er, dat is wel even goed om alles op een rijtje te zetten.

Wat dapper en goed van je, Moonah, petje af!

YPPY, heerlijk dat je zo kunt ontspannen met het rennen!

Vandaag heb ik therapie en ik zie er elke keer hartstikke tegenop. Maar vandaag en de afgelopen dagen heb ik weer zo'n hekel aan mezelf, dat ik er juist wel behoefte aan heb. Maar nu check ik mijn agenda net, omdat ik om half drie er moest zijn, blijkt het juist al om half 2 te zijn. En dat zag ik om 13.35 u.. Ik voel me schuldig, alsof ik iets ergs heb gedaan en ik voel me rot, omdat ik het juist wel nodig had vandaag. Ik moet echt hard huilen ervan, stom maar waar.

ooh wat balen sugar. maar meid je hebt ook zulke hectische weken en dagen achter de rug, niet gek dat je eens een afspraak verkeerd onthoudt. en ook helemaal niet gek dat je juist na zo'n hyper-tijd weer even een terugval hebt. hopelijk kun je snel een inhaal afspraak maken? of vervalt deze keer gewoon?

nog een paar dagen yppy! gaat 't nog?

Bedankt.
Mijn therapeute belde me nog terug, maar er is geen eerdere afspraak te plannen verder. Ze vond het vooral vervelend voor mij en zei ook dat het kan gebeuren. Dat scheelt al iets. Maar waarom ik mezelf weer zo weinig waard vind, bah. Ik kan gewoon niet normaal doen over mezelf.

Je kunt je zelf dan voor je kop slaan he...

Herkenbaar hoor, op een gegeven moment was ik zo van slag dat ik ook een aantal keer compleet de afspraken met de psycholoog gewoon vergat,
Hij belde dan ineens op...
Ik huilen en overstuur aan de telefoon, je hebt het voor je gevoel dan zo hard nodig en dan vergeet je het gewoon helemaal.
Ook hier vond hij het meer vervelender voor mij.
Lieve Sugar ja het is menselijk, we vergeten het wel eens, maar op dat moment voelt het zo vervelend, baal je zo gigantisch.

Een dikke knuffel voor jou

Wat erg Sugar. Ik zou zo kwaad worden op mezelf als dat me overkwam. Juist als het zo nodig is, gaat het mis. En dan ben je boos op jezelf. Het is zo krom, ik wil vanalles tikken wat je kunt doen en dat het goed komt en dat het 'later' beter gaat en dat je wel ok bent en niet stom, maar weet ook dat zoiets geen zin heeft. Ik zit nog steeds in die flinke terugval. Gisteren en vandaag ging het helemaal slecht. Ik zie er zo tegenop dat ik na het werk naar huis ga met Anna en dan moet koken, opruimen, was opzetten oid en dat terwijl Anna alleen maar wil worden vastgehouden en steeds huilt als ik haar even op de grond zet. Dat vreet energie. Dan word ik ook zo kwaad op mezelf. Vind mezelf een stomme moeder, want ik laat mijn dochter huilen. Als ik haar oppak en knuffel (dan is ze stil) vind ik mezelf een slechte moeder omdat op hetzelfde moment de spinazie aan staat te branden en ik niet bij het vuur durf te komen terwijl ik haar vast heb. Het is zo stom. Ergens, heel diep van binnen, weet ik dat het niet zo is. Toch zijn die gedachtes zo sterk.

Nog drie dagen werken en dan heb ik een week vakantie. Waarvan twee dagen voor mezelf. Echt lekker. Er zijn ook positieve punten dus. O ja, m'n conditie schiet vooruit nu ik zo vaak ga hardlopen.

Oh Yppy, wat herkenbaar. Dat schuldgevoel. Het idee dat binnenin je brand en alleen maar sterker wordt met alles dat niet gaat zoals jij het wilt. en hou vol.

Sugar.........dat wat Yppy zegt en

Moonah....super. Eerlijkheid..... super!!!

Ik schrijf hier niet mee, omdat ik van mening ben dat ik niet depresief ben van de hormonen, maar ik ben er inmiddels wel achter dat de hormonen een boel losgemaakt hebben. En inmiddels is het voor mij duidelijk dat ik dit niet alleen ga redden. Ik bel morgen met mijn psycholoog voor een afspraak. Deze zeer lieve dame heeft me toen ik zwanger was van Fleur en de hormonen door mijn lichaam gierde geholpen met het verwerken rondom het verlies van mama. _{Nu mag ze me gaan helpen om mezelf beter te gaan begrijpen. Waarom ben ik voor mezelf niet belangrijk? En hoe ga ik er voor zorgen dat ik mezelf wel ga waarderen en niet meer de drang heb zelfdestructief te zijn op emotioneel vlak.}

Yppy, rot dat het nog zo slecht gaat. Ik kan er ook niks beters op zeggen, sorry. Ik hoop dat een week niet werken je goed gaat doen.

Kun je je meteen heel veel rotter voelen als je je medicatie bent vergeten die dag? Weet iemand dat misschien? Bedankt.

[ Bericht 1% gewijzigd door Sugar op 05-09-2007 21:02:47 ]

ach lieverds wat hebben jullie het toch zwaar, bah en dan nog zo boos zijn op jezelf.
het kan gewoon gebeuren

Ik ben dan wel geen moeder, maar ik heb wel medicatie gehad.
En ik merkte het wel als ik ze een dag niet heb geslikt.
Ik weet niet of dat bij iedereen is, maar bij mij dus wel.

Ik merk het niet gelijk als ik het een keer ben vergeten, maar ben sowieso niet zo gevoelig voor bijwerkingen of ontwenningsverschijnselen volgens mij.

Sugar, vervelend dat je je afspraak bent vergeten of eigenlijk niet vergeten, maar net niet de juiste tijd voor ogen had. .

Yppy, gewoon een knuffel voor jou! Hopelijk ga je je gauw weer wat beter voelen.

Chaca, goed dat je besloten hebt aan de bel te trekken. Of het nou door hormonen is of niet, het is gewoon verrot als je je zo voelt.