TTK LPT

Oh Thisbe, nog gefeliciteerd natuurlijK!

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:21 schreef JAM het volgende:
Ik zou 'm meenemen naar de wallen en dan zou ik zeggen: 'Kijk, neef. Hier kan je neuken voor geld. Dat kan hier, in de stad. Dat is hier heel normaal.' -- en dan die braadworst met friet.

Mijn tante nam mij toen ik een jaar of 10 was ook mee over de Wallen. "Zo jongen, dan heb je dat tenminste ook een keer gezien."
Vervolgens gingen we naar een klassiek concert in het concertgebouw.

Ik ben nog nooit op de Wallen geweest.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:32 schreef Tha_Erik het volgende:

[..]

Mijn tante nam mij toen ik een jaar of 10 was ook mee over de Wallen. "Zo jongen, dan heb je dat tenminste ook een keer gezien."
Vervolgens gingen we naar een klassiek concert in het concertgebouw.

Ik was er voor 't eerst toen ik een zes of acht was. Mijn vader zei: 'Die mevrouw heeft het een beetje warm, daarom heeft ze zo weinig kleren aan.' Mijn moeder zei: 'Dat is een hoer, JAM, daarmee kan je bloot knuffelen voor heel veel geld. Mannen die dat doen zijn een beetje zielig. Niemand wil met ze knuffelen en daarom gaan ze naar zo'n mevrouw toe.'

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:14 schreef LXIV het volgende:
Musei, musea.

Neem zo'n kind toch liever mee naar de dierentuin. Of beter nog, naar een kinderboerderij. Met ravotbaan en speeltuin. En na afloop een braadworst met friet.
Op die manier vorm je zo'n jongen.

Hij woont op het platteland, dus daar heeft ie helemaal geen gebrek aan. We willen nu juist stadse dingen met hem doen. Ik heb hier vijftig meter raamprostitutie aan de overkant van het water zitten, dus dat pakt-ie wel mee. En het Anne Frankhuis, ik ben er in geen vijfebtwintig jaar geweest, maar de rij trekt me inderdaad niet erg aan. hem ook niet, denk ik.

Toen ik een jaar of acht oud was had ik vaak ruzie met een roodharig jongetje uit de straat. Nadat we weer een keer gevochten hadden, mocht ik van hem niet meer op zijn naderende verjaardagsfeestje komen. Normaal gesproken zou ik dat helemaal niet erg gevonden hebben, ware het niet dat hij (beweerde) dat we dan een bezoek zouden gaan brengen aan een knikkerfabriek!, en dat we daar zelf allerlei knikkers mochten bedenken en fabriceren, die we vervolgens mee naar huis zouden mogen nemen. Ik stelde me hierbij een fabriek van het kaliber 'Sjakie en de chocoladefabriek voor', met een directeur die kon toveren en een grote rode cilinderhoed droeg.
Rucksichtlos koos iedereen dit keer partij voor het andere jongetje. Zijn verhalen over de knikkerfabriek werden steeds geweldiger en mooier. Hoewel hij voorheen toch wat minder populair was (vanwege zijn rode haar), wou nu iedereen zijn beste vriendje zijn. Niets liet ik na om bij hem in het gevlei te komen. Uiteindelijk bepaalde zijn moeder, na met die van mij gesproken te hebben, dat ik als zijn naaste buurjongetje beslist toch uitgenodigd moest worden. Dat ik door het feestvarkentje totaal ongewenst was, interesseerde me toen nog helemaal niks.

Toen de grote dag gekomen was, en we op weg waren naar de lang verbeidde knikkerfabriek, was het jongetje opvallend stil in de auto. Uiteindelijk stopte zijn vader voor een groot gebouw, wat er met een beetje fantasie nog best wel als een knikkerfabriek uit kon zien. Het bleek echter een oerduf museum met potten en pannen te zijn!
We waren nog geen half uur binnen, of het bezoek werd al weer afgeblazen omdat we zo onvoorstelbaar baldadig waren. Bij het vriendje thuis aangekomen bleek tot overmaat van ramp ook nog eens dat er geen friet met frikandellen en knakworsten geserveerd werden, maar macaroni met rode prut, het lievelingseten van het feestvarken.

De dag eindigde met een massale klopjacht op de jarige. Toen we hem eenmaal te pakken hadden hield niemand zich meer aan de mores die wij voor onderlinge straatgevechten hadden afgesproken. Met bebloed gezicht en zijn T-shirt aan stukken, zo beduusd dat hij zelfs vergat te huilen, lieten we hem uiteindelijk weer gaan. Het recht had gezegenvierd en de dingen namen weer hun normale loop.

Die roodharigen zijn ook niet te vertrouwen, dat zie je maar weer.

En, is het knaapje erdoor gevormd, L? . Wat doet hij nu?

Dat weet ik niet. Zijn eveneens roodharige broertje is in ieder geval heel slecht terechtgekomen, dat weet ik wel.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:50 schreef LXIV het volgende:
Dat weet ik niet. Zijn eveneens roodharige broertje is in ieder geval heel slecht terechtgekomen, dat weet ik wel.

In de zin van?

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:41 schreef Lienekien het volgende:

Identificeer jij je met het jongetje, L? Heb jij ook wel eens een geweldig verhaal uit je duim gezogen, enkel om een paar weken lang populair te kunnen zijn? En uiteindelijk, toen de aap uit de mouw kwam, de gevolgen van je leugens onder ogen moeten zien? Vind je het daarom geen grappig, nobel of voldoening brengend verhaal?

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:54 schreef LXIV het volgende:

[..]

Identificeer jij je met het jongetje, L? Heb jij ook wel eens een geweldig verhaal uit je duim gezogen, enkel om een paar weken lang populair te kunnen zijn? En uiteindelijk, toen de aap uit de mouw kwam, de gevolgen van je leugens onder ogen moeten zien? Vind je het daarom geen grappig, nobel of voldoening brengend verhaal?

Jij denkt dat empathisch vermogen beperkt is tot eigen ondervinden?

Dan is het juist géén empathie, L.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:44 schreef Gellius het volgende:
En, is het knaapje erdoor gevormd, L? . Wat doet hij nu?

Wat het knaapje doet, weet ik niet, maar wat LXIV tegenwoordig doet, is opeens een stuk beter te verklaren.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:57 schreef Gellius het volgende:
Dan is het juist géén empathie, L.

LXIV lijkt de indruk te wekken dat je je alleen kunt inleven in een ander als je datzelfde ook zelf hebt ervaren. Da's wel degelijk empathie.

Je had jezelf ook kunnen verkneukelen dat boontje uiteindelijk om zijn loontje gekomen was, L.
Maar nee, jij moet jezelf weer zo nodig met het -zielige- roodharige jongetje identificeren, in plaats van met mij.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 12:58 schreef LXIV het volgende:
Je had jezelf ook kunnen verkneukelen dat boontje uiteindelijk om zijn loontje gekomen was, L.
Maar nee, jij moet jezelf weer zo nodig met het -zielige- roodharige jongetje identificeren, in plaats van met mij.

Nou, kom, kom zeg. Die conclusie is minstens veel te kort door de bocht.

Dat is omdat jij de meute bent, L. Die redt zich wel.

Mijn geldt voornamelijk het gegeven dat dit jongetje zich gedreven zag tot een dergelijke leugen.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 13:01 schreef Lienekien het volgende:
Mijn geldt voornamelijk het gegeven dat dit jongetje zich gedreven zag tot een dergelijke leugen.

Inderdaad. Dat is het thema. En daarnaast ook het feit dat het jongetje met angst en beven zijn komende verjaarsfeestje tegenmoetzag, in plaats van met plezier, zichzelf steeds dieper in een web van leugens spinnend.

Het verhaal verliest echter zijn waarde wanneer ik het niet vanuit het perspectief vertel hoe ik het zelf toen beleefd heb. Nu denk ik er natuurlijk veel anders over.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 13:08 schreef LXIV het volgende:

[..]

Inderdaad. Dat is het thema. En daarnaast ook het feit dat het jongetje met angst en beven zijn komende verjaarsfeestje tegenmoetzag, in plaats van met plezier, zichzelf steeds dieper in een web van leugens spinnend.

Het verhaal verliest echter zijn waarde wanneer ik het niet vanuit het perspectief vertel hoe ik het zelf toen beleefd heb. Nu denk ik er natuurlijk veel anders over.

Nou dan.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2007 13:01 schreef Lienekien het volgende:
Mijn geldt voornamelijk het gegeven dat dit jongetje zich gedreven zag tot een dergelijke leugen.

De vraag is zelfs of we het een leugen kunnen noemen.

Toen ik een jaar of zeven, acht was, praatten mijn vriendje Pieter en ik bloedserieus over de gouden draak die we in ons bezit hadden en die we in België in een schuur hielden.
Ongeveer in dezelfde periode polste ik mijn klasgenootjes omtrent hun medewerking aan het pretpark dat ik wilde gaan bouwen op een stukje duingrond in de buurt van de school. Groot enthousiasme. Ik herinner me met name Patricks reactie, die de tegeltjes van het zwembad wel wilde zetten.
Ook kauwde ik graag op papier en zou mijn leven erop hebben verwed dat papier naar sinaasappel smaakt als je het eerst oranje kleurt.

Al die anekdotes doen mij een beetje aan Werther Nieland denken, al moet ik zeggen dat het al een tijdje terug is dat ik dat voor het laatst gelezen heb.

Ik bedoel dus te zeggen dat kinderen fantasie en werkelijkheid nog maar moeilijk kunnen scheiden. Wat wij 'liegen' noemen is een interpretatie van volwassenen.