quote:
Er staat op VI.nl een goede column over. Zo'n zooitje is het niet, zei Taco van der Velde. En daar kan ik me wel in vinden. Even de gehele column in een quote:
quote:
Angelos Charisteas is een Grieks international en nog steeds een grootheid in zijn eigen land. Jonathan De Guzman is misschien wel het grootste voetbaltalent van Nederland, Henk Timmer de derde doelman van Nederland, Ron Vlaar een bovenmodaal talent dat al een keer in Oranje stond, Danny Buijs was bij FC Groningen nog een van de beste middenvelders van Nederland, Stein Huysegems is net als Philippe Léonard een Belgisch international. André Bahia, die op zijn achttiende nog wereldkampioen werd met een Braziliaanse jeugdploeg, werd nog maar een jaar geleden door kenners getipt als een topverdediger. En zó versleten is Pierre van Hooijdonk toch ook weer niet?
Feyenoord is al weken een parodie op een voetbalteam en als je iedereen moet geloven, is dat niet meer als logisch. De club heeft geen geld, geen mogelijkheden en geen materiaal. Zelfs de spelers zijn gaan geloven in hun eigen noodlot en roepen in koor dat het wel niets zal worden.
Maar klopt dat eigenlijk wel? Is Feyenoord echt zo slecht dat het van de mat moet worden gespeeld door Heracles Almelo? De Rotterdammers hebben weliswaar niet dezelfde individuele kwaliteit als Ajax en PSV, maar dat is toch nooit anders geweest? Ook in de tijd dat Feyenoord zijn laatste prijs pakte, de UEFA Cup in 2002, legde de ploeg het af tegen de kapitaalkrachtige concurrenten. Feyenoord haalde voor weinig geld spelers van Fortuna Sittard (Patrick Paauwe), Willem II (Jean-Paul van Gastel), NAC Breda (Kees van Wonderen), FC Twente (Paul Bosvelt), talenten uit Ivoorkust (de broertjes Kalou) en Australië (Brett Emerton), of uit de eigen school (Robin van Persie, Leonardo) en gokte op de revanchegevoelens van een bij Newcastle United mislukte Deen (Jon Dahl Tomasson) en het eergevoel van een international die nog nooit een titel had gewonnen (Pierre van Hooijdonk). Het verschil in financiële mogelijkheden werd teniet gedaan door een uitstekende trainer (Bert van Marwijk) die zijn ploeg tactische en technische handvatten gaf in een speelwijze waarin voetballers zich sterk voelden en zich verder ontwikkelden. Het gaf Feyenoord de mogelijkheid boven zichzelf uit te stijgen.
Erwin Koeman is echter geen Bert van Marwijk. In zijn eerste seizoen eindigde Feyenoord op de derde plaats met 71 punten, wat de ploeg vooral te danken had aan een uitstekende eerste competitiehelft. Feyenoord hield achterin de nul en richtte het elftal in op de kwaliteiten van Dirk Kuijt en Salomon Kalou, die elke wedstrijd het verschil maakten. Het verval zette zich in tijdens de tweede seizoenshelft, toen de eenheid verloren ging en de buitenlanders en jeugdspelers botsten met de Nederlandse routiniers. Koeman heeft dat conflict nooit goed kunnen managen en het teambuildingproces na het vertrek van Kuijt en Kalou nooit in goede banen kunnen leiden.
Feyenoord heeft behalve De Guzman geen echte topspelers meer, maar tegelijkertijd is het elftal nu naar een ondenkbaar laag niveau afgezakt. Overal waar een trainer een meerwaarde in had kunnen zijn, daar heeft Erwin Koeman het laten afweten. De ploeg heeft geen enkele herkenbaarheid, geen enkele voetballer haalt zijn normale niveau. Onlangs stelde Koeman zijn eigen functioneren ter discussie. Het bleek achteraf slechts een bommetje om de zaak wakker te schudden. De waarheid is dat ook hém heel veel te verwijten valt.
Ik kan me er wel in vinden, zó bagger zijn de spelers nu ook weer niet.