rashudo | zaterdag 28 april 2007 @ 23:01 |
Ik ben verslaafd geraakt aan uitmuntendheid. Het beste van het beste, bedacht of gemaakt door zeer talentvolle personen. Een film, een drankje, een park, een auto, een broek. Alles kan goed zijn, of fantastisch. De keerzijde van uitmuntendheid is gemiddeldheid of zelfs slechtheid. Gemiddeldheid is nog te begrijpen, maar wanneer iets echt niet goed is, dat kan mijn geest simpelweg niet bevatten. Laatst was ik in een restaurant. Het eten was heel erg slecht. De bediening leek belangrijkere dingen aan hun hoofd te hebben dan de bediening. Toen we vertelden dat het vlees niet goed was, keek de serveerster alsof het onze schuld was. Hoe kan dat nou? Hoe zitten die mensen in elkaar? De eigenaar van het restaurant, de bedrijfsvoerder, de chefkok, iedereen die daar werkt zit in het complot. Een tegenstelling is het restaurant waar wel alles goed gaat. Het eten is perfect, de ingredienten zijn perfect, de bediening is vrolijk en draagt bij aan de avond. Iedereen werkt samen om het lekkerste gerecht op tafel te zetten als een team. Wanneer ik uitmuntendheid tegenkom, kan ik alleen maar in bewondering toekijken. Het zijn momenten in mijn leven waarbij ik me beter voel dan anders, een gevoel wat ik nooit op andere momenten kan bereiken. Nu ben ik er verslaafd aan geraakt. Ik zoek uitmuntendheid op, ik wil het zien, voelen, meemaken. Waar is mijn volgende dosis? | |
Xebrozius | zaterdag 28 april 2007 @ 23:08 |
quote:Correctie, het zijn de momenten waarbij je beter voelt dan anderen. Dat maakt je middelmatig aangezien iedereen zich wil onderscheiden. | |
JamesBrowny | zaterdag 28 april 2007 @ 23:10 |
Hier is je volgende dosis, ik ben nl ook perfect. | |
tong80 | zaterdag 28 april 2007 @ 23:11 |
![]() ![]() | |
Xebrozius | zaterdag 28 april 2007 @ 23:11 |
quote: ![]() | |
Boswachtertje | zondag 29 april 2007 @ 10:03 |
@TS: de volgende stap zou ik zien in het leren inzien dat alles al de uitmuntendheid in zich draagt, echter komt dit niet altijd zo duidelijk naar voren als in het 'goede restaurant voorbeeld'. Achter de ogenschijnlijke ellende in het slechte restaurant kan zich m.i. evenwel ook de uitmuntendheid manifesteren. Echter zal het meer moeite kosten deze in een overwegend negatieve invloedsfeer te vinden. Ik zou dus op zoek gaan naar momenten waarin je zelf de uitmuntendheid zelf kunt creëren en ervaren. Ik ben er voor mijzelf namelijk ook van overtuigd dat alles in essentie perfect is. Echter zijn er wat verdichte lagen in de loop der jaren overheen gekropen, dus zul je eerst deze lagen weer moeten zien wegwerken om weer in directe verbinding met de uitmuntendheid - welke overal in het leven aanwezig is - te treden. Niemand is feilloos, echter kunnen we er allemaal naar toewerken. Met steeds meer momenten van uitmuntendheid in het vooruitzicht zou ik willen zeggen: geniet ook van de ogenschijnlijk 'mindere' momenten. Juist daar zul je de uitmuntendheid leren zien en begrijpen. Er is immers geen ruimte voor goed of slecht, als je de essentie van de uitmuntendheid wilt doorgronden. Maak jezelf leeg voor de uitmuntendheid! wat een heerlijk woord btw! ![]() | |
sanni | zondag 29 april 2007 @ 10:36 |
Ja en helder neergezet. ![]() | |
VonHinten | zondag 29 april 2007 @ 11:44 |
-nvm- | |
rashudo | maandag 30 april 2007 @ 02:55 |
quote:Boswachtertje, je hebt helemaal gelijk. Ik ga dit ook zeker proberen. | |
partyyboyy | maandag 30 april 2007 @ 13:57 |
quote:Perfectie is iets anders dan uitmuntendheid. | |
#ANONIEM | maandag 30 april 2007 @ 14:31 |
Zijn mensen in die zin niet altijd aristocraten? We zoeken altijd naar een maximaal-zijn, maximaal-bestaan of het beste van alles. Dat we soms handelingen hebben die bij een ander niet in de smaak vallen, wil niet zeggen dat dit voor ons niet het beste was. Achter elk ding dat we doen zit zingeving, iets dat ons onbewust aanstuurt om naar het goede of beste te streven. Wat dat goede of dat beste is kan ik je niet zeggen. Ben ook benieuwd of een filosoof dat zou durven te zeggen. Dan probeer je namelijk een fundament te leggen onder datgene wat ons al fundeert, zoals Gadamer al zo mooi zei. | |
Boswachtertje | maandag 30 april 2007 @ 14:57 |
quote:Is uitmuntendheid in jouw optiek dan het streven naar perfectie of hoe zie jij dit? (de opmerking is imho wel enigzins terecht kan ik je melden ![]() | |
koffiegast | maandag 30 april 2007 @ 18:49 |
quote:ga es na bijjezelf wat je nou waarneemt als uitmuntendheid, je kunt wel zeggen dat het je opzoekt, maar het klinkt meer alsof je juist het subjectieve goed opzoekt. Een eten kan voor de ene vies zijn en andere heerlijk. Ik zoek 'uitmuntendheid' in de manier waarop de ervaren patronen/verschijnselen terug zie die samen goed in harmonie tot een beeld uitkomen. Simpel gezegd 'mooie extremen'. | |
katerwater | maandag 30 april 2007 @ 19:56 |
uit·mun·tend (bn.) 1 voortreffelijk => uitstekend Dus: iemand die uitstekend is in zijn of haar vak. Een vakman. | |
partyyboyy | maandag 30 april 2007 @ 21:29 |
quote:Dat haalt het dus niet bij perfectie! | |
rashudo | maandag 30 april 2007 @ 23:23 |
quote:Het heeft zeker met harmonie in patronen te maken, maar niet iedereen ziet dat, dus zal het altijd subjectief zijn. Denk je niet? | |
koffiegast | maandag 30 april 2007 @ 23:40 |
quote:precies ![]() |