quote:
Op dinsdag 8 mei 2007 18:27 schreef maedel het volgende:Ik heb het eerste boek van Aron niet weten uit te lezen. Ik geloof dat ik het niet prettig vind lezen. Of de vertaling, dat kan natuurlijk ook dat dat de boosdoener is.
Ik ben wel benieuwd naar het boek over hsp en relaties, dus keep us posted zou ik zeggen
![]()
Wel, het boek bevalt me prima, kan ik vertellen. Er staan stellingen in die ik mezelf ook heb gevraagd en het relaxte is dat zij er onderzoek naar heeft gedaan en de ondervindingen ervan beschrijft. Om het niet te vaag te houden, zal ik een voorbeeld geven:
Ik was ook erg ongelukkig met mezelf [...] - - - behoefte aan diepzinnigheid en diepgaande gesprekken, bewustzijn van subtiliteiten en de heftige emoties. Ik zag deze als aanvaardbare, oppervlakkige uitingen van een verschrikkelijk, diep weggestopt gebrek waar ik me mijn hele leven al bewust van was.Nou, had het zelf kunnen schrijven..
Op een gegeven moment haalt ze een pose aan (kan hem niet zo snel terugvinden) waarin ze de partnerkeuze beschrijft. Ik heb altijd gedacht dat ik iemand moest treffen die precies zo was als ik. Iemand die ook diepzinnig is en mensen (mij dus) goed aanvoelt.
Zelf heb ik het idee dat er maar weinig mensen zijn die snappen wat ik bedoel (boek geeft een score van 20% van de bevolking aan). Dus ja, dan vind ik het relaxed om zo iemand als mijn partner te hebben. Maar waar ik nooit over nagedacht heb, is dat ik ook een niet-HSP partner kan hebben met daarnaast een goede HSP-vriendschap bij iemand anders. Ze vertelt ook dat ze erin gelooft dat je nooit al je behoeften bij 1 persoon kunt halen (dat heb ik dus wel altijd gedacht).
En omdat mijn behoefte aan (h)erkenning zo groot was, heb ik onbewust veel mensen niet serieus genomen. Want ja.. hoe vaak loop ik wel niet tegen onbegrip op? Dan zal het wel.. ga ik er verder niet teveel in investeren. Maar onbewust gaf ik een ander dus al geen kans meer.
Voor mij is dit wel een eye-opener geweest. Het geeft me ook een bepaalde rust. En daarbij, zie ik nu in dat ik sommige mensen ook niet altijd heb gerespecteerd (hoewel ik dacht dat ik dat wel deed).
Het meest relaxte vind ik toch wel het stuk wat ze omschrijft aangaande de hersenen.Ze schrijft dus over de 'afwijking' in de hersenen. Door deze afwijking ben je veel gevoeliger voor prikkels van buitenaf. Je lichaam is geboren met een zenuwstelsel dat genetisch zo is ontworpen dat het
gevoeliger is voor subtiliteiten, meer geneigd zijn tot diepzinniger bespiegeling van innerlijke ervaringen, en daardoor onvermijdelijk sneller overvoerd door gebeurtenissen van buitenaf.Dat wist ik allemaal al, maar wat ik niet wist is dat je daardoor ook op een ander niveau omgaat qua verwerking dan iemand die een ander zenuwstelsel heeft. Ooit heb ik wel eens geroepen dat ik het idee had dat mijn blijdschap intenser is dan van een gemiddeld persoon, dat mijn verdriet en angst ook intenser is dan een gemiddeld persoon. Kreeg toen een heleboel kritiek over me heen. Begon toen te twijfelen aan mijn eigen woorden..
Maar verdomd! In dit boek staat dus dat wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat het ook echt zo is.
Tegelijkertijd heb ik ook naar tips gezocht om hoe te gaan als je merkt dat je teveel prikkels krijgt:
- ontvlucht de situatie!
- doe je ogen dicht om wat van de stimulatie buiten te sluiten
- neem geregeld pauze
- ga naar buiten
- drink water om de stress weg te spoelen
- ga een stukje wandelen
- breng je ademhaling tot rust
- corrigeer je houding om je ontspannen en zekerder te voelen
- kom in beweging!
- glimlach
Geen idee of bovenstaande helpt, maar ik ga ze proberen toe te passen de komende tijd. Heb overigens ook een tijdje de
ontspanningsinstructie van Dr. JJ van Dixhoorn gevolgd, schiet me nu net te binnen. Deze hebben mij destijds ook heel goed geholpen. Mocht iemand daar interesse in hebben, geef maar een seintje. Dan post ik ze wel.
Tot dusver mijn bevindingen. En ik sta positief tegenover dit boek.