Aan de ene kant is het een soort van opluchting dat het beestje nu een maam heeft, ik heb diep in mijn hart altijd wel een vaag vermoeden gehad, zeker na twee zelfmoordpogingen.(in een ver,ver verleden) Probleem is dat ik het vaak voor me heb gehouden omdat ik nu twee kinderen heb, en dus bang ben dat het tegen me gebruikt kan worden zodat ik mijn kinderen kwijt zal raken.
Voor mensen die zich nu toch druk gaan maken om mijn kids: ze doen het allebei prima, ik voed ze nu zo'n twaalf jaar alleen op en komen niets tekort. Ze zijn nu op een leeftijd dat ze kunnen bevatten wat hun moeder heeft (mijn oudste tenminste, die is nu 16), en we kunnen er gelukkig op een redelijk luchtige manier over praten.
Overigens zijn psychische aandoeningen iets wat vaker voorkomt in mijn familie, mijn vader heet PTS vanwege het Jappenkamp, mijn broertje heeft ook om de zoveel tijd depressies. Het maakt dat ik extra waakzaam naar mijn kinderen kijk, en ik vermoed dat mijn dochter miss ook bipolair is. Maar miss zie ik nu wel overal bipolaire peeps
Wel wrang: iedereen die ik erover vertel, blijkt verdorie niet eens verbaasd!