Ouders die zichzelf helemaal geweldig vinden...

Ik heb zo een pa, hij vind zichzelf helemaal geweldig, met alle verhalen van dien. Zelfs als hij verlof heeft doet hij niks anders dan werken, een nieuwe vijver aanleggen, de tuin wat uitbreiden. Maar wie is de goedkope werkkracht? Ik natuurlijk.

Op zich niks mis mee, moest hij niet zo'n eikel zijn. Alles wat je doet is fout(zelf al doe je wat hij zegt of zegt hij niet eens wat je juist moet doen), alles wat hij doet is juist, hij let enkel op zichzelf(een plank laten vallen terwijl ik hem nog vasthebt, met resultaat dat je vinger openliggen), je werkt nooit snel genoeg(ook al is het zonnig en wordt je er noppes voor betaald), je moet direct al je plannen afzeggen(zelf al heb je de volgende dag een zwaar examen) anders krijg je een hele serenade naar je kop gezwierd dat je een luirik bent en dat je anders zoooooveeel tijd hebt.

Zo beoordeeld hij mensen dus, wat ze gedaan hebben in hun leven. Veel werken, anders ben je een luirik en dus niks waard... Hijzelf is dus helemaal geweldig in zijn ogen en doet nooit iets fout. In het begin van de paasvakantie kwam hij dronken naar huis en mede omdat ik nog geen nieuw werk heb begon hij dat hij later ging zeggen of ik een succesvol leven had. Toen ik hem vierkant uitlachte werd hij natuurlijk kwaad en heeft hij de keukenkast gemolesteerd.

Was niet de eerste keer, toen ik kleiner was (tot ik een jaar of 15 was) en hij een paar avonden per week dronken naar huis kwam, begon hij iedereen thuis af te zeiken om het minste en dan maar wat begon te slaan als je tegensprak of zei dat jij het niet had gedaan. Elke week had mn moeder, mn broer of ik wel een pak slaag te pakken, af en toe met een blauw oog, blauwe plekken of een bloedneus naar school gaan gebeurde wel eens, maar zover ze in school wisten was dat van "voetbal".

Hij bedreigde me met een voorhamer snachts de kop in te slagen als ik iets terug zou doen. Gezellig als mannetje van 12-13. Nu ben ik groter, getraind in vechtsporten en powertraining. Mede ben ik daaraan begonnen als reden om me tegen hem te kunnen verdedigen. Sinds mn 16jaar drinkt hij minder vaak en bekoelt hij zijn woede enkel nog op het meubilair. Maar op mijn gemak voel ik me nooit.

Daarnaast, als het hem uitkomt, is alles van hem, omdat hij de enige kostwinner is van het huis en van zijn geld alles is gekocht(niet compleet waar, mijn moeder heeft ook gewerkt), en hij laat je het nooit, maar dan ook NOOIT vergeten. Heb je iets nodig dat hij ms nodig heeft, .

Hij zegt dat ik veel op hem trek qua karakter, en dezelfde weg als hem opga. Als ik dat ooit doe schiet ik mezelf door de kop.

Het is de eerste keer(buiten tegen mn huidige vriendin) dat ik hier eigenlijk openlijk over spreek.

Eindklacht: Financieel afhankelijk zijn van je ouders en daarmee als een soort slaaf behandelt worden

[ Bericht 0% gewijzigd door Calyptus op 10-04-2007 13:41:02 ]

quote:

Op dinsdag 10 april 2007 13:44 schreef denka het volgende:
Hoe oud ben je TS? Omdat jij maar altijd doet wat je vader je zegt en vraagt is het gewoon een gewoonte geworden. Je kan ook eens een keer nee zeggen, opkomen voorjezelf, etc..Je bent geen slaaf ofzo..

Verder is het een zwak excuus van je vader dat alles van hem is omdat hij werkt, etc..Dat slaat werkelijk nergens op.

Mijn tip: Doe eens een keer niet alles wat je vader je vraagt, leer nee te zeggen en kom op voorjezelf. Ik weet niet welke leeftijd je hebt maar mocht het echt erg zijn dan kun je ook uit huis gaan wonen bv door studie.

Succes

ik ben 22, en studeer nog.

Nee zeggen is agressie opwekken, terwijl ik thuis rust en geen ruzie wil hebben. Al een paar jaar probeer ik hem zoveel mogelijk te mijden, omdat ik weet dat als hij thuis is en hij ziet me ik iets moet doen of hij tegen mij ruzie begint te maken. Daarnaast sta ik hoogstwaarschijnlijk op straat als ik nee zeg. Ik doe voor kost en inwoon dat werk dus.

En dat het nergens op slaat, wat maakt het uit? Zoals ik al zei, hij heeft altijd gelijk in zijn ogen, al is hij puur verkeerd.

Een voorbeeldje, tijdje geleden was er iets over Salou op televisie, en hij was steenvast overtuigt dat het in het zuiden van Spanje lag. Toen ik zelfs met een atlaskaart liet zien waar Salou lag, zei hij nog steeds dat het het zuiden van Spanje was omdat de Middelandse Zee net eronder ligt. Pietlullig voorbeeld, maar het schets zijn karakter zoon beetje. Mijn broer heeft hem hiervoor laatst verweten dat hij een klein kind is, en mocht een week het huis niet meer binnen.

quote:

Op dinsdag 10 april 2007 13:53 schreef LostFormat het volgende:
Gast, je bent 22. Ga het huis uit.

Hoe ga ik een huis huren/kopen EN eten kopen als ik een full-time student ben? Van 200-300 euro per maand?

quote:

Op dinsdag 10 april 2007 13:58 schreef zure_apple het volgende:

[..]

230,- krijg je als stufi. Is precies genoeg voor je kamer.
Daarnaast ga je werken, dat is zo'n 300 per maand.

Moet het mee lukken, anders leen je toch bij het IB

Ik ben belg, en ik krijg geen beurs omdat mn vader teveel verdient. Ik weet niet hoe het in Nederland zit, maar in België waar ik studeer kost zelfs een armzalige kamer al snel ¤250 per maand.

Voor wie zei dat ik savonds moet werken, doe normaal man, ik zit in gesplitste 2de/3de jaar managersstudie, ik heb daar geen tijd voor.

Lenen heb ik nog nooit gedaan. IB heb ik nog nooit van gehoord.

Dit is eigenlijk een loze klacht precies... De opties die veel mensen zeggen zijn voor mij niet de keuze die ik wil nemen. 1 dag per week werk ik normaal(tijdje geleden een goedverdienend baantje moeten opgeven omdat ik 3 maand in het gips moest)

quote:

Op dinsdag 10 april 2007 14:05 schreef Biancavia het volgende:
Tja, die Belgische regels weet ik ook niet.

Waar krijg je nu die 200 euro van? En krijg je niet meer als je uitwonend bent?

Ik krijg geen 200 euro. Die verdien ik met werken in het weekend(op het moment niet dus). Een kot zou enkel betaalbaar zijn als mijn ouders het betalen, en aangezien ik op 15 minuten van mijn school woon en duur is komt dat er dus nooit van.