quote:
Bijna 28 jaar nadat pitcher Win Remmerswaal als eerste echte Nederlander debuteerde in de Major League startte gisteravond de tweede Nederlandse werper in het walhalla van het Amerikaanse honkbal. De 21-jarige Rick van den Hurk speelde bijna vijf innings en stond slechts één enkel punt toe. Een winnaar leverde het duel echter niet op. Door regen moest de wedstrijd in de elfde inning bij een 2-2 gelijke stand worden afgebroken.
De 1.98 meter lange speler die nog nooit een wedstrijd speelde voor het Nederlands team. Die zelfs nog niet in actie kwam in de Nederlandse hoofdklasse. De speler die als catcher naar de Verenigde Staten vertrok, maar als pitcher uiteindelijk zijn debuut als profspeler maakte. De speler die nog nooit hoger speelde dan Single A. Kortom, de carrière van de Nederlandse honkballer Rick van den Hurk is een opmerkelijke. Eén die hem nu tot aan de Major League heeft gebracht. Als veertiende speler met een Nederlands paspoort en nog maar als vijfde in Nederland geschoolde honkballer.
Afgelopen nacht startte The Dutch Destroyer voor de hoofdmacht van Florida Marlins tegen Milwaukee Brewers. Tussen bekende namen als Miguel Cabrera en Cody Ross wierp hij in het Dolphin Stadium in Florida zijn eerste pitch in de Major League. Drie innings lang hield Van den Hurk (5-3-5-0) zijn tegenstander puntloos, alvorens Brewers in de vierde inning de 1-1 scoorde. Een inning later gaf de Nederlander bij een 2-1 voorsprong de bal over aan Lee Gardner. Daarmee kwam een einde aan zijn spectaculaire debuut, waarbij Van den Hurk 21 tegenstanders tegenover zich in het slagperk had gekregen.
Van den Hurk begon het duel met drie wijd en twee slag, maar kon niet voorkomen dat Craig Counsell met vier wijd plaats mocht nemen op het eerste honk. De derde honkman kon opschuiven naar het derde honk na een wilde worp en een hit van Prince Fielder. Ondertussen was een hoge bal van J.J. Hardy al uitgevangen. Met een loper op het derde honk liet Van den Hurk zien wat hij in huis had. Bill Hall (zes jaar ervaring in Major League) en Johnny Estrada (zeven jaar ervaring in Major League) werden met strikeouts op rij aan de kant gezet.
Eerste Major League at bat
Nadat Florida Marlins door een tweehonkslag van Dan Uggla en een hit van Mike Jacobs op 1-0 voorsprong was gekomen, pikte Van den Hurk de draad in de tweede inning op spectaculaire wijze op. Ditmaal gooide de Nederlander zelfs drie keer drie slag op rij. Veteranen Geoff Jenkins, Tony Graffanino en Corey Hart keerden onverrichter zaken weer terug naar de dug-out. Aangezien werpers in de National League ook aan slag komen, betrad Van den Hurk in de tweede inning eveneens voor het eerst het slagperk in zijn eerste Major League at bat. De pitcher sneuvelde uiteindelijk door een grondbal richting tweede honkman Graffanino.
In de derde inning was Brewers dichtbij een het gelijkmakende punt. Nadat Claudio Vargas te laat het eerste honk had bereikt op een grondbal naar het tweede honk, kon Counsell voor de tweede keer deze avond met vier wijd plaatsnemen op het eerste honk. Een vangbal van Hardy betekende eerst de tweede nul, voordat Counsell op een tweehonkslag van Fielder in één keer naar de thuisplaat probeerde te sprinten. Dit bleek iets te ver. Uiteindelijk sneuvelde de derde honkman uit Milwaukee door een aangooi vanauit het linksveld op de thuisplaat.
Pas in de vierde inning kreeg Van den Hurk zijn eerste punt tegen. Hits op rij van Estrada en Jenkins zorgden voor lopers op het eerste en het derde honk. Met één uit (vangbal op een klap van Hall) op het scorebord sloeg Hart een opofferingsslag richting het linksveld. Hierop stelde hij Estrada in staat de gelijkmaker te scoren. Een grondbal van Graffanino richting korte stop Amezaga maakte een einde aan de verdere kansen van Brewers.
Een inning later kwam een einde aan het debuut van Van den Hurk. Hij verliet de heuvel na de eerste regenonderbreking met lopers op het eerste en het tweede honk. Vargas was de slagbeurt begonnen met een honkslag en kon door naar het tweede honk op de tweede wilde worp van Van den Hurk. Hierna kreeg Fielder een opzettelijke vrije loop, alvorens Gardner het werpen overnam. Op dat moment waren al wel Counsell en Hardy uitgevangen. Gardner kwam niet meer verder in de problemen en maakte de derde en laatste uit.
Het spectaculaire debuut van Van den Hurk leverde niet zijn eerste win op. Want hoewel Marlins in de vijfde inning op voorsprong waren gekomen door een punt van midvelder Alejandro De Aza, slaagde Brewers erin om in de negende inning de gelijkmaker te scoren. Rickie Weeks, met vier wijd op de honken gekomen, scoorde de 2-2 na een tweehonkslag van Hardy. Hierdoor moest er verlengd worden. Maar nadat na tien innings voor de derde keer het spel door regen langdurig stil was gelegd, werd om drie over twaalf 's nachts lokale tijd besloten niet verder te spelen. Het duel wordt nu morgenavond hervat in de elfde inning.
Korte duur
De profcarrière van Van den Hurk werd op 14 november 2002 een feit. De werper uit Veldhoven, die begon bij PSV uit Eindhoven en uiteindelijk in 2001 terecht kwam in het eerste seniorenteam van Twins uit Oosterhout (Eerste klasse), tekende een zesjarig profcontract bij Florida Marlins. Een jaar eerder had Van den Hurk zichzelf in de kijker gespeeld tijdens de Playball Baseball Academy van Florida Marlins in Fort Lauderdale. Toch leek zijn profloopbaan van korte duur. Als catcher viel hij nauwelijks op. Totdat Van den Hurk vanuit het niets in een training richting de heuvel werd gedirigeerd. Door zijn lengte zou hij volgens zijn coaches mogelijk een goede werper kunnen worden. Van den Hurk slaagde voor de test. Zelfs met vlag en wimpel, want in zijn allereerste wedstrijd als werper gooide hij meteen een shut-out van negen innings. Twee wedstrijden later was zijn profcontract een feit.
Vanaf het seizoen 2003 speelde Van den Hurk in verschillende Minor League-teams van Marlins, maar zat hij vooral geblesseerd langs de kant. De eerste klap volgde nog voordat Van den Hurk ook maar één profwedstrijd had gegooid. Tijdens Spring Training kreeg de Nederlander last van een stekende pijn in zijn linkerheup. Na een MRI-scan werd een goedaardige tumor in zijn heup ontdekt. De revalidatie duurde drie maanden, waardoor de Nederlander pas halverwege het seizoen 2003 voor het eerst in actie kon komen voor Gulf Coast Marlins in de Rookie League. Uiteindelijk werd de pitcher tienmaal ingezet als startend werper en gooide in bijna 39 innings dertig strikeouts, twintig vrije lopen en kreeg 49 hits tegen (5.35). Hij won hierdoor twee duels en verloor zes wedstrijden.
Een jaar later maakte Van den Hurk een grote sprong vooruit. Van de Gulf Coast Marlins maakte hij de overstap naar de Jupiter Hammerheads (Single A Advanced). Hier maakte de lange werper in het begin van het seizoen grote indruk bij zijn coaches in de 58 innings die hij op de heuvel stond (43 keer drie slag, 31 keer vier wijd, 54 honkslagen tegen en een verdiende puntengemiddelde van 3.26). Een armblessure, begin juni ontstaan door oververmoeidheid, betekende einde seizoen.
Ook in 2005 sloeg het noodlot toe. Net op het moment dat Van den Hurk, die het seizoen was begonnen bij Greensboro Grasshoppers (Single A), opnieuw promoveerde naar Jupiter. Hij gooide dit seizoen voor beide teams in bijna 29 innings 32 keer drie slag en elf keer vier wijd. Bovendien kreeg hij 24 honkslagen tegen en slechts negen verdiende punten tegen (2.83). Een ernstige elleboogblessure gooide in augustus roet in het eten. Van den Hurk moest opnieuw onder het mes. Ditmaal duurde de revalidatie een jaar.
Droom
2006 werd uiteindelijk wel het jaar van Van den Hurk, die inmiddels beschikt over een sterke fastball, curveball en changeup. Nadat hij was hersteld van zijn elleboogblessure, startte de Nederlander het seizoen half juli bij GCL Marlins (Rookie League) en kwam hier in vijf wedstrijden als startend werper in actie. In vijftien innings wierp hij 26 keer drie slag en acht keer vier wijd. Bovendien kreeg hij slechts twee verdiende punten tegen. Hij verdiende hiermee een promotie naar Jupiter Hammerheads (Single A). Daar startte hij in nog eens drie wedstrijden. In tien innings kreeg hij nu drie verdiende punten tegen en gooide hij vijftien strikeouts en zes keer vier wijd. Daarmee kwam zijn verdiende puntengemiddelde in acht wedstrijden op 1.80.
In de winter werd Van den Hurk gestald bij Waikiki Beach Boys in de Hawaii Winter Baseball. Hier wierp hij veertig innings, met twee zeges, twee nederlagen, zeventien vrije lopen en maar liefst zestig strikeouts. De meeste uit de hele competitie. Tegenstanders kwamen op het pitchen van de Nederlander niet verder dan een slaggemiddelde van .162.
Van den Hurk beleefde gisteravond de droom van iedere jonge honkballer. De eerste officiële interland voor het Nederlands A-team moet echter nog altijd komen. Toch heeft Van den Hurk al wel enkele malen met Oranje geflirt. Bondscoach Robert Eenhoorn was in 2004 al zo gecharmeerd van de Nederlandse werper, dat hij de toen negentienjarige speler al bij de Olympische Spelen in Athene in zijn ploeg wilde hebben. Een overbelaste arm belette het debuut van Van den Hurk, die begin dat jaar al wel met het Nederlands team op Curaçao aanwezig was voor een oefenstage.
In zijn jeugdjaren kwam Van den Hurk wel uit voor verschillende nationale jeugdteams. Zo werd hij in 2001 met Jong Oranje Europees kampioen. Met het Nederlandse pupillenteam nam hij verder deel aan het wereldkampioenschap en het Europees kampioenschap. Opmerkelijk detail: ook toen was de latere catcher actief als pitcher. Hij werd zelfs eenmaal uitgeroepen tot beste pupillenwerper van Europa. Die beste Europese pitcher stond afgelopen nacht in het Dolphin Stadium. Als vijfde in Nederland geschoolde honkballer in de Major League.
Bron:
http://www.honkbalsite.com/De laatste Nederlander die zijn debuut maakte in de MLB was Robert Eenhoorn in 1994.
Bron:
Grandslam