R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Oke, waar zal ik beginnen. De vaste fokkers weten wel het een en ander van mijn situatie af.
Mijn vriend en ik, nog steeds samen.
Nog steeds, heb ik het soms moeilijk met zijn uitspraken en zijn gedrag. Soms kan hij zo bot uit de hoek komen. Iets heel erg kortaf zeggen, snauwend. Daardoor sloeg bij mij de laatste week weer flink de twijfel toe. Moest ik me zo laten behandelen? Meende hij echt wat hij allemaal zei, of is het gewoon zijn 'boerse' manier van praten. Ik wist/ weet het niet. Ik sprak hem er vorige week een keer op aan. Dat het me erg pijn kon doen wanneer hij zo erg kortaf deed en dat de meest kleine dingen en woorden, het meest veelzeggend kunnen zijn. Hij ging er echter gewoon niet(!!) op in. Alsof ik tegen een muur zat te praten.
Gisteren, barstte er weer een soort bom. We zouden naar zijn zus gaan. Zij zou me helpen met het invullen van een aantal papieren. Dit wist hij al een aantal dagen en we zouden samen op visite gaan. Ik belde hem rond het avondeten op om te vragen of hij het niet vergeten was. 'We kunnen er na achten naartoe, want doorvoor heeft ze visite'. Prima, dacht ik. Komt hij rond negenen bij mij binnen en zegt als eerste; 'voetbal is erop he' (jongens he, hahaha). Toen ik zei dat we langs zijn zus moesten zei hij 'Oh kut, helemaal vergeten, nou dan ga je maar alleen'. Ik was het hier eigenlijk niet helemaal mee eens. Hij was onze afspraak vergeten, zelfs na mijn telefoontje, dus zei ik dat hij dan maar een halfuurtje van de voetbal moest missen. Nou, dat dacht hij dus niet. Ik was 'een klein kind' en blablabla, maar het ging mij er niet om dat ik niet alleen zou kunnen, maar dat we een afspraak hadden, die hij vergeten was, en hij het eigenlijk niet kon maken om niet meer mee te gaan.
Het was eigenlijk uitgesproken. Ik belde zijn zus om de afspraak af te zeggen. Ik zei tegen hem dat ik het eigenlijk niet zo leuk vond dat we zo tegen elkaar deden, waarop hij heel nors en kortaf antwoorde 'ik ben voetbal aan het kijken'. Ik zei, maar ik wou je min of meer mijn excuses aanbieden. Waarop hij weer zei dat hij voetbal aan het kijken was. Hij keek me niet aan en ontweek me gewoon totaal. Prima, eerste helft samen gekeken. Toen was er reclame en probeerde ik het weer. Hij keek me echter niet aan en keek stijl langs me heen naar de tv. Ik wist niet wat ik er mee aanmoest. Ik moest helaas huilen..maar hij gaf er geen kik om. Keek me niet aan, zei niets en deed net of ik niet bestond.
Hij had tranen in zijn ogen. Maar er kwam niets uit. Ik pakte zijn hand en vroeg of hij niet met we wilde praten, of dat hij het niet kón. Ik vroeg hem of hij wel verder met mij wilde en hij zei 'ik weet het niet'. Ik vroeg hem waarom hij dat ineens niet meer wist, maar ik kreeg geen antwoord. Hij keek nog steeds langs me heen, ontweek me totaal. Ik zei hem dat ik graag wou weten waarom hij niet meer wist of hij met me verder wou, maar hij bleef me negeren. En nee, ik zat niet als een hysterisch mens naast hem, helemaal niet. Het ging gewoon 'normaal'. Indien ik als een hysterisch mens naast hem zou zitten, zou ik het volledig kunnen begrijpen dat hij me negeert want daar zou ik zelf ook niet zo van gediend zijn. Ineens stond hij op en liep weg. Zoineens, zonder wat te zeggen. Stond hij op en liep de deur uit.
Ik belde hem even daarop, en toen ik hem vroeg wat hij wou zei hij 'ik ga slapen' en hing op.
Vanochtend hoorde ik niets. Vanmiddag heb ik hem gebeld. Dit weekend zouden we nml naar mijn ouder gaan voor een 'project' wat hij daar zou doen. Wat wrs ook nog veel langer gaat duren dan 1 weekend. Ik wou weten of ik dit door moest laten gaan of dat ik het moest afzeggen. Indien hij het uit zou maken, zou hij dit project namelijk niet bij mijn ouders hoeven gaan doen, want ik denk niet dat ze hem bij hen in huis laten overnachten als onze relatie over is. Hij reageerde met dat 'hij' dit weekend wel heen zou gaan. Ik zei, dat ik ook meeging want we zouden immers samen naar mijn ouders gaan dit weekend. Met andere woorden, hij wil het door laten gaan en we zijn dit hele weekend dus samen. Zondag hebben we een grote verjaardag en gaan we ook nog uiteten.
Ik weet niet wat ik nou moet. Ik hoor niks van hem. Ik weet niet wat hij wil. Hij laat me in het ongewisse, over wat hij wil en over waarom hij nu zo reageert naar mij toe. Ik snap het niet!
Wat ook nog steeds speelt is dat hij smst met andere meiden. Hier heb ik hem mee geconfronteerd en hij zei dat het inderdaad zo was en als ik het niet meer wou, hij ermee zou stoppen. Ik vertelde hem dat ik het helemaal niet erg vond, maar dat ik het liever van hem zelf vernam dan van de dame(s) in kwestie, dat hij elke avond smst
Helaas doet hij nog steeds stiekem. Van de week kreeg hij een sms van een meisje. Waarschijnlijk had hij het niet verwacht want hij las het smsje waar ik bij was en hij kreeg ineens een heel rood hoofd. Hij deed snel zn telefoon weg en zei 'ik ken haar niet hoor'. Dat vond ik vreemd, want ik weet dat zij zijn achterbuurmeisje is. Dus wie houdt hij nou voor de gek??
Ok.. sorry voor het lange verhaal maar ik MOEST het even van me afschrijven. Ik wordt zo gek van het verdriet.. ik kan alleen maar huilen nu. Ik weet niet wat ik moet. Ik kan niet zonder hem en ik weet niet wat hij nou wil. Aan de andere kant wil ik hem ook niet meer omdat hij zich keer op keer zo raar gedraagt en ik niet weet of ik hem nou kan vertrouwen of niet. Mn leven lijkt nu even een horror en het voelt of niemand meer van me houdt
Ik ben het nu in ieder geval even kwijt.
XXX
Mijn vriend en ik, nog steeds samen.
Nog steeds, heb ik het soms moeilijk met zijn uitspraken en zijn gedrag. Soms kan hij zo bot uit de hoek komen. Iets heel erg kortaf zeggen, snauwend. Daardoor sloeg bij mij de laatste week weer flink de twijfel toe. Moest ik me zo laten behandelen? Meende hij echt wat hij allemaal zei, of is het gewoon zijn 'boerse' manier van praten. Ik wist/ weet het niet. Ik sprak hem er vorige week een keer op aan. Dat het me erg pijn kon doen wanneer hij zo erg kortaf deed en dat de meest kleine dingen en woorden, het meest veelzeggend kunnen zijn. Hij ging er echter gewoon niet(!!) op in. Alsof ik tegen een muur zat te praten.
Gisteren, barstte er weer een soort bom. We zouden naar zijn zus gaan. Zij zou me helpen met het invullen van een aantal papieren. Dit wist hij al een aantal dagen en we zouden samen op visite gaan. Ik belde hem rond het avondeten op om te vragen of hij het niet vergeten was. 'We kunnen er na achten naartoe, want doorvoor heeft ze visite'. Prima, dacht ik. Komt hij rond negenen bij mij binnen en zegt als eerste; 'voetbal is erop he' (jongens he, hahaha). Toen ik zei dat we langs zijn zus moesten zei hij 'Oh kut, helemaal vergeten, nou dan ga je maar alleen'. Ik was het hier eigenlijk niet helemaal mee eens. Hij was onze afspraak vergeten, zelfs na mijn telefoontje, dus zei ik dat hij dan maar een halfuurtje van de voetbal moest missen. Nou, dat dacht hij dus niet. Ik was 'een klein kind' en blablabla, maar het ging mij er niet om dat ik niet alleen zou kunnen, maar dat we een afspraak hadden, die hij vergeten was, en hij het eigenlijk niet kon maken om niet meer mee te gaan.
Het was eigenlijk uitgesproken. Ik belde zijn zus om de afspraak af te zeggen. Ik zei tegen hem dat ik het eigenlijk niet zo leuk vond dat we zo tegen elkaar deden, waarop hij heel nors en kortaf antwoorde 'ik ben voetbal aan het kijken'. Ik zei, maar ik wou je min of meer mijn excuses aanbieden. Waarop hij weer zei dat hij voetbal aan het kijken was. Hij keek me niet aan en ontweek me gewoon totaal. Prima, eerste helft samen gekeken. Toen was er reclame en probeerde ik het weer. Hij keek me echter niet aan en keek stijl langs me heen naar de tv. Ik wist niet wat ik er mee aanmoest. Ik moest helaas huilen..maar hij gaf er geen kik om. Keek me niet aan, zei niets en deed net of ik niet bestond.
Hij had tranen in zijn ogen. Maar er kwam niets uit. Ik pakte zijn hand en vroeg of hij niet met we wilde praten, of dat hij het niet kón. Ik vroeg hem of hij wel verder met mij wilde en hij zei 'ik weet het niet'. Ik vroeg hem waarom hij dat ineens niet meer wist, maar ik kreeg geen antwoord. Hij keek nog steeds langs me heen, ontweek me totaal. Ik zei hem dat ik graag wou weten waarom hij niet meer wist of hij met me verder wou, maar hij bleef me negeren. En nee, ik zat niet als een hysterisch mens naast hem, helemaal niet. Het ging gewoon 'normaal'. Indien ik als een hysterisch mens naast hem zou zitten, zou ik het volledig kunnen begrijpen dat hij me negeert want daar zou ik zelf ook niet zo van gediend zijn. Ineens stond hij op en liep weg. Zoineens, zonder wat te zeggen. Stond hij op en liep de deur uit.
Ik belde hem even daarop, en toen ik hem vroeg wat hij wou zei hij 'ik ga slapen' en hing op.
Vanochtend hoorde ik niets. Vanmiddag heb ik hem gebeld. Dit weekend zouden we nml naar mijn ouder gaan voor een 'project' wat hij daar zou doen. Wat wrs ook nog veel langer gaat duren dan 1 weekend. Ik wou weten of ik dit door moest laten gaan of dat ik het moest afzeggen. Indien hij het uit zou maken, zou hij dit project namelijk niet bij mijn ouders hoeven gaan doen, want ik denk niet dat ze hem bij hen in huis laten overnachten als onze relatie over is. Hij reageerde met dat 'hij' dit weekend wel heen zou gaan. Ik zei, dat ik ook meeging want we zouden immers samen naar mijn ouders gaan dit weekend. Met andere woorden, hij wil het door laten gaan en we zijn dit hele weekend dus samen. Zondag hebben we een grote verjaardag en gaan we ook nog uiteten.
Ik weet niet wat ik nou moet. Ik hoor niks van hem. Ik weet niet wat hij wil. Hij laat me in het ongewisse, over wat hij wil en over waarom hij nu zo reageert naar mij toe. Ik snap het niet!
Wat ook nog steeds speelt is dat hij smst met andere meiden. Hier heb ik hem mee geconfronteerd en hij zei dat het inderdaad zo was en als ik het niet meer wou, hij ermee zou stoppen. Ik vertelde hem dat ik het helemaal niet erg vond, maar dat ik het liever van hem zelf vernam dan van de dame(s) in kwestie, dat hij elke avond smst
Helaas doet hij nog steeds stiekem. Van de week kreeg hij een sms van een meisje. Waarschijnlijk had hij het niet verwacht want hij las het smsje waar ik bij was en hij kreeg ineens een heel rood hoofd. Hij deed snel zn telefoon weg en zei 'ik ken haar niet hoor'. Dat vond ik vreemd, want ik weet dat zij zijn achterbuurmeisje is. Dus wie houdt hij nou voor de gek??
Ok.. sorry voor het lange verhaal maar ik MOEST het even van me afschrijven. Ik wordt zo gek van het verdriet.. ik kan alleen maar huilen nu. Ik weet niet wat ik moet. Ik kan niet zonder hem en ik weet niet wat hij nou wil. Aan de andere kant wil ik hem ook niet meer omdat hij zich keer op keer zo raar gedraagt en ik niet weet of ik hem nou kan vertrouwen of niet. Mn leven lijkt nu even een horror en het voelt of niemand meer van me houdt
Ik ben het nu in ieder geval even kwijt.
XXX
Tja, hij gedraagt zich niet erg prettig en jij laat dat nog steeds toe. Even je history een beetje bekeken, en het is al heel lang zo. En jij dreigt wel dat het een keer ophoudt, maar het houdt nooit op en jij blijft het maar accepteren. Nu loop je ook weer de hele tijd achter hem aan.
Neem het heft nu eens in eigen hand. Zeg hem dat jij dit weekend naar je ouders en de verjaardag gaat en geen behoefte hebt aan zijn aanwezigheid en dat je, als je daar zin in hebt, maandag wel even belt.
Maar ga niet weeeeeer passief zitten afwachten wat en hoe hij zal doen.
Neem het heft nu eens in eigen hand. Zeg hem dat jij dit weekend naar je ouders en de verjaardag gaat en geen behoefte hebt aan zijn aanwezigheid en dat je, als je daar zin in hebt, maandag wel even belt.
Maar ga niet weeeeeer passief zitten afwachten wat en hoe hij zal doen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Lees al je topics over deze relatie nogmaals door en trek dan toch eens eindelijk je conclusie.
Het mag misschien voelen alsof je niet zonder hem kan, maar heus waar: dat kun je wel.
Dit gaat toch al veel te lang helemaal nergens meer over, als je eerlijk bent?
Het mag misschien voelen alsof je niet zonder hem kan, maar heus waar: dat kun je wel.
Dit gaat toch al veel te lang helemaal nergens meer over, als je eerlijk bent?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Goed, hij verbergt dus dingen voor je. Niet alleen die sms'jes, maar ook de reden waarom hij zo naar tegen je doet. Hij wil echter ook niet met je kappen, of tenminste, dat weet hij niet.
Misschien is er wel iets aan jou waar hij zich heel erg aan ergert, of verdrietig van wordt, maar vindt hij tegelijkertijd dat het niet terecht is dat hij daar boos/verdrietig om is, en wil hij het daarom niet zeggen. Misschien is hij ook wel verliefd op een ander, of heeft hij meer lol met de sms-meiden dan met jou, en komen daar zijn twijfels vandaan.
Ik heb niet de moeite genomen je geschiedenis door te kijken, maar heeft hij wel eens over/tegen jou zitten klagen of weigert hij altijd dat soort dingen te delen?
Hoe dan ook moet je het er met hem over hebben. Begin met te zeggen dat je van hem houdt (of 'ik vind je lief' of weet ik het) en zeg dan dat hij je echt moet vertellen waar hij mee zit, omdat het zo niet verder gaat. Laat hem je desnoods even flink uitschelden, als het er maar uit komt. Als hij nog steeds weigert zijn gevoelens te delen dan wordt het misschien tijd om tijdelijk wat afstand te nemen...
Misschien is er wel iets aan jou waar hij zich heel erg aan ergert, of verdrietig van wordt, maar vindt hij tegelijkertijd dat het niet terecht is dat hij daar boos/verdrietig om is, en wil hij het daarom niet zeggen. Misschien is hij ook wel verliefd op een ander, of heeft hij meer lol met de sms-meiden dan met jou, en komen daar zijn twijfels vandaan.
Ik heb niet de moeite genomen je geschiedenis door te kijken, maar heeft hij wel eens over/tegen jou zitten klagen of weigert hij altijd dat soort dingen te delen?
Hoe dan ook moet je het er met hem over hebben. Begin met te zeggen dat je van hem houdt (of 'ik vind je lief' of weet ik het) en zeg dan dat hij je echt moet vertellen waar hij mee zit, omdat het zo niet verder gaat. Laat hem je desnoods even flink uitschelden, als het er maar uit komt. Als hij nog steeds weigert zijn gevoelens te delen dan wordt het misschien tijd om tijdelijk wat afstand te nemen...
And now for something completely different.
Wat al werd gezegd: natuurlijk kan je zonder hem.
En zo te horen ben je behoorlijk eenzaam in je relatie. Je kunt je gevoelens niet met hem delen en dat hij stiekem is werkt nu ook niet echt mee. Vertouwen hebben in elkaar is de basis.
Je kunt natuurlijk nog bij 'm blijven, maar hoe lang zal het nog duren voor je het niet meer pikt? Wat moet ie dan niet al geflikt hebben?
En zo te horen ben je behoorlijk eenzaam in je relatie. Je kunt je gevoelens niet met hem delen en dat hij stiekem is werkt nu ook niet echt mee. Vertouwen hebben in elkaar is de basis.
Je kunt natuurlijk nog bij 'm blijven, maar hoe lang zal het nog duren voor je het niet meer pikt? Wat moet ie dan niet al geflikt hebben?
"Misschien is er wel iets aan jou waar hij zich heel erg aan ergert, of verdrietig van wordt, maar vindt hij tegelijkertijd dat het niet terecht is dat hij daar boos/verdrietig om is, en wil hij het daarom niet zeggen"quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:03 schreef Netram het volgende:
Misschien is er wel iets aan jou waar hij zich heel erg aan ergert, of verdrietig van wordt, maar vindt hij tegelijkertijd dat het niet terecht is dat hij daar boos/verdrietig om is, en wil hij het daarom niet zeggen. Misschien is hij ook wel verliefd op een ander, of heeft hij meer lol met de sms-meiden dan met jou, en komen daar zijn twijfels vandaan.
Ik heb niet de moeite genomen je geschiedenis door te kijken, maar heeft hij wel eens over/tegen jou zitten klagen of weigert hij altijd dat soort dingen te delen?
Hoe dan ook moet je het er met hem over hebben. Begin met te zeggen dat je van hem houdt (of 'ik vind je lief' of weet ik het) en zeg dan dat hij je echt moet vertellen waar hij mee zit, omdat het zo niet verder gaat. Laat hem je desnoods even flink uitschelden, als het er maar uit komt. Als hij nog steeds weigert zijn gevoelens te delen dan wordt het misschien tijd om tijdelijk wat afstand te nemen...
Wat zou dat kunnen zijn dan? Ik heb eerlijk gezegd geen idee! Hij klaagt nooit over dingen. Ik vraag wel eens aan hem of hij het wil aangeven wanneer er iets is. Maar ik weet, dat hij dat toch niet doet. Hij is geen prater, en vind het dan ook verschrikkelijk als ik over zulke dingen begin. Ik ben ook mede daarom altijd heel alert op de manier waarop ik dingen zeg op zo'n moment. Probeer hem er voor open te stellen zegmaar, maar hoe ik ook mijn best doe, ik wordt altijd afgeweerd of hij doet letterlijk alsof ik er niet ben.
Ik weet het niet, ik weet even helemaal niks meer! Ik wil er voor gaan. Ik wil vechten voor mijn relatie. Ik geef niet zomaar op en ik denk dat er echt héél wat zal moeten gebeuren voordat ik 'opgeef'quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:15 schreef nummer_zoveel het volgende:
Wat al werd gezegd: natuurlijk kan je zonder hem.
En zo te horen ben je behoorlijk eenzaam in je relatie. Je kunt je gevoelens niet met hem delen en dat hij stiekem is werkt nu ook niet echt mee. Vertouwen hebben in elkaar is de basis.
Je kunt natuurlijk nog bij 'm blijven, maar hoe lang zal het nog duren voor je het niet meer pikt? Wat moet ie dan niet al geflikt hebben?
Je moet ook over je gevoelens en ergenissen met elkaar kunnen praten. Gewoon niks zeggen lost niks op.quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:15 schreef Onlyy het volgende:
[..]
"Misschien is er wel iets aan jou waar hij zich heel erg aan ergert, of verdrietig van wordt, maar vindt hij tegelijkertijd dat het niet terecht is dat hij daar boos/verdrietig om is, en wil hij het daarom niet zeggen"
Wat zou dat kunnen zijn dan? Ik heb eerlijk gezegd geen idee! Hij klaagt nooit over dingen. Ik vraag wel eens aan hem of hij het wil aangeven wanneer er iets is. Maar ik weet, dat hij dat toch niet doet. Hij is geen prater, en vind het dan ook verschrikkelijk als ik over zulke dingen begin. Ik ben ook mede daarom altijd heel alert op de manier waarop ik dingen zeg op zo'n moment. Probeer hem er voor open te stellen zegmaar, maar hoe ik ook mijn best doe, ik wordt altijd afgeweerd of hij doet letterlijk alsof ik er niet ben.
Zoals jij het beschrijft lijkt het wel een autist.
Hij is je aan het negeren!
Hij is je gewoon aan het dumpen!
Hij heeft het lef niet om het in je gezicht te zeggen dus dan maar op deze manier.
Wegpesten. Je bent beter af zonder hem.
Hij is je gewoon aan het dumpen!
Hij heeft het lef niet om het in je gezicht te zeggen dus dan maar op deze manier.
Wegpesten. Je bent beter af zonder hem.
Hoe oud zijn jullie als ik vragen mag?quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:17 schreef Onlyy het volgende:
[..]
Ik weet het niet, ik weet even helemaal niks meer! Ik wil er voor gaan. Ik wil vechten voor mijn relatie. Ik geef niet zomaar op en ik denk dat er echt héél wat zal moeten gebeuren voordat ik 'opgeef'
Allebei 21quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:19 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Hoe oud zijn jullie als ik vragen mag?
Daar heb ik ook al eens over zitten nadenken inderdaad. Misschien wil hij wel niet verder maar kan hij het gewoon niet zeggen of kan hij het niet uitmaken?quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:18 schreef Godlike02 het volgende:
Hij heeft het lef niet om het in je gezicht te zeggen dus dan maar op deze manier.
Je moet je relatie nog eens goed overdenken. Laat het niet nog jaren zo doorsudderen, als je al een huis hebt gekocht samen en nog afhankelijker bent van elkaar. Je zou er dan echt spijt van krijgen.
Zoveel mannen en jongens met wie je een veel leukere relatie kan hebben.
Als het nu al zo gaat, kun je misschien beter kappen.
Zoveel mannen en jongens met wie je een veel leukere relatie kan hebben.
Als het nu al zo gaat, kun je misschien beter kappen.
Zo te lezen niet.quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:22 schreef Onlyy het volgende:
[..]
Daar heb ik ook al eens over zitten nadenken inderdaad. Misschien wil hij wel niet verder maar kan hij het gewoon niet zeggen of kan hij het niet uitmaken?
Wat dat zou kunnen zijn weet ik ook niet, maar het moet eruit, anders kun je volgens mij niet op een gezonde manier met hem verder. Laat hem dat maar weten. Als je tegelijkertijd aangeeft dat je echt van hem houdt dan heeft hij geen valide reden meer om te verbergen wat er is. Ook al weet hij het zelf niet precies, dan moet hij dat maar aangeven. (Vraag hem dit trouwens niet, dan zegt hij misschien wel van 'ja, ik weet het zelf inderdaad niet, dus houd er maar over op'.) Als hij doet alsof je er niet bent, laat hem dan weten dat je er toch echt wel bent. Geef hem een aai over de bol, een knuffel, of nog iets anders, maar geef ook niet op, hij moet echt gaan praten. Hij heeft het recht niet jou te negeren.quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:15 schreef Onlyy het volgende:
[..]
"Misschien is er wel iets aan jou waar hij zich heel erg aan ergert, of verdrietig van wordt, maar vindt hij tegelijkertijd dat het niet terecht is dat hij daar boos/verdrietig om is, en wil hij het daarom niet zeggen"
Wat zou dat kunnen zijn dan? Ik heb eerlijk gezegd geen idee! Hij klaagt nooit over dingen. Ik vraag wel eens aan hem of hij het wil aangeven wanneer er iets is. Maar ik weet, dat hij dat toch niet doet. Hij is geen prater, en vind het dan ook verschrikkelijk als ik over zulke dingen begin. Ik ben ook mede daarom altijd heel alert op de manier waarop ik dingen zeg op zo'n moment. Probeer hem er voor open te stellen zegmaar, maar hoe ik ook mijn best doe, ik wordt altijd afgeweerd of hij doet letterlijk alsof ik er niet ben.
And now for something completely different.
Heb je het daar al met 'm over gehad?quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:22 schreef Onlyy het volgende:
[..]
Daar heb ik ook al eens over zitten nadenken inderdaad. Misschien wil hij wel niet verder maar kan hij het gewoon niet zeggen of kan hij het niet uitmaken?
Nee..quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:23 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Heb je het daar al met 'm over gehad?
Ja, moeilijk. Op zo'n moment als gister ben ik eerlijk gezegd ook een beetje 'verstard' van wat me overkomt. Het is zo raar, als iemand je letterlijk opzettelijk zit te negeren. Misschien doe ik ook wel veel te moeilijk en is hij gewoon daadwerkelijk zo'n simpel typetje dat nergens over hoeft te praten. Nouja, hij zei weleens dat hij niet over dingen kan praten en dat hij zo is en dat hij dat toch niet zal kunnen veranderen. Maar dank denk ik, jij bent toch ook een mens? Hoe kun je nou niét over dingen praten, dat komt toch nooit goed? En ik ben geen type dat psychologische gesprekken met hem wil voeren, helemaal niet. Ik vraag naar mijn idee vaak hele 'simpele dingen', vaak echter om de reden dat ikzelf feedback nodig heb van hem. Soms weet ik totaal niet wat hij denkt of van me vind. Gezien zijn eerdere vreemdgaan, heb ik gewoon wat vaker bevestigingen nodig dan 'normaal' maar dat krijg ik simpelweg niet. Niet dat ik alles daarop af wil schuiven, maar het is heel moeilijk. Vaak als hij zo 'vaag' doet ben ik weer bang dat hij een ander heeft, en hij doet niets om dat gevoel bij me weg te nemen.quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:23 schreef Netram het volgende:
[..]
Wat dat zou kunnen zijn weet ik ook niet, maar het moet eruit, anders kun je volgens mij niet op een gezonde manier met hem verder. Laat hem dat maar weten. Als je tegelijkertijd aangeeft dat je echt van hem houdt dan heeft hij geen valide reden meer om te verbergen wat er is. Ook al weet hij het zelf niet precies, dan moet hij dat maar aangeven. (Vraag hem dit trouwens niet, dan zegt hij misschien wel van 'ja, ik weet het zelf inderdaad niet, dus houd er maar over op'.) Als hij doet alsof je er niet bent, laat hem dan weten dat je er toch echt wel bent. Geef hem een aai over de bol, een knuffel, of nog iets anders, maar geef ook niet op, hij moet echt gaan praten. Hij heeft het recht niet jou te negeren.
Het viel me trouwens op, dat hij nog nóóit gezegd heeft tegen mij, dat hij verdrietig is, of, dat hij boos is, etc. Nog nooit. Dat is toch eigenlijk vreemd?
Hmm doet me enorm aan mijn jarenlange ellende lijken, ik kon gewoon niet tegen hem op..
Damn.. ik ben zo blij dat ik er nu eindelijk van af ben en weer mijn eigen leven terugheb*O*
Damn.. ik ben zo blij dat ik er nu eindelijk van af ben en weer mijn eigen leven terugheb*O*
Dat is belachelijk ja, maar dat mag je jezelf ook wel een beetje aanrekenen, zulk gedrag moet je niet accepteren. Je moet in zo'n situatie even groot zijn en hem zeggen waar het op staat. Met 21 heb je nog veel te leren, maar een beetje volwassen gedrag mag dan echt wel gevraagd worden. Dat hij zegt dat hij toch nooit in staat zal zijn over dingen te praten hoef je niet te pikken, dat is namelijk dikke crap.quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:32 schreef Onlyy het volgende:
[..]
Ja, moeilijk. Op zo'n moment als gister ben ik eerlijk gezegd ook een beetje 'verstard' van wat me overkomt. Het is zo raar, als iemand je letterlijk opzettelijk zit te negeren. Misschien doe ik ook wel veel te moeilijk en is hij gewoon daadwerkelijk zo'n simpel typetje dat nergens over hoeft te praten. Nouja, hij zei weleens dat hij niet over dingen kan praten en dat hij zo is en dat hij dat toch niet zal kunnen veranderen. Maar dank denk ik, jij bent toch ook een mens? Hoe kun je nou niét over dingen praten, dat komt toch nooit goed? En ik ben geen type dat psychologische gesprekken met hem wil voeren, helemaal niet. Ik vraag naar mijn idee vaak hele 'simpele dingen', vaak echter om de reden dat ikzelf feedback nodig heb van hem. Soms weet ik totaal niet wat hij denkt of van me vind. Gezien zijn eerdere vreemdgaan, heb ik gewoon wat vaker bevestigingen nodig dan 'normaal' maar dat krijg ik simpelweg niet. Niet dat ik alles daarop af wil schuiven, maar het is heel moeilijk. Vaak als hij zo 'vaag' doet ben ik weer bang dat hij een ander heeft, en hij doet niets om dat gevoel bij me weg te nemen.
Het viel me trouwens op, dat hij nog nóóit gezegd heeft tegen mij, dat hij verdrietig is, of, dat hij boos is, etc. Nog nooit. Dat is toch eigenlijk vreemd?
Edit: wat Logician hierboven zegt is een goeie.
And now for something completely different.
Al is hij nog zo simpel, in een relatie moet gewoon af en toe goed gepraat worden. Zeker als er meer aan de hand is (jouw gevoel, zijn gevoel, smsen met andere meiden, opzettelijk negeren). Jouw verlangen naar bevestiging lijkt me niet geheel onterecht als hij al een keer is vreemdgegaan en daarnaast nog smst met andere vrouwen. Het klinkt niet erg gezond deze relatie, kies voor jezelf en kom op voor jezelf ook al is dat misschien moeilijk.
Iedereen is uniek, behalve ik.
ONZIN! Je wilde hem gewoon zijn voetbal avond verkloten! Labiele kut die je bent.quote:maar het ging mij er niet om dat ik niet alleen zou kunnen, maar dat we een afspraak hadden, die hij vergeten was, en hij het eigenlijk niet kon maken om niet meer mee te gaan.
Jezus zeg, hij vergeet jullie afspraak en heeft zich waarschijnlijk de hele dag lopen verheugen op een avondje voetbal, lekker pilsje erbij en dan kom jij aan zn kop mekkeren.
En dan zeggen dat het je er niet om te doen is dattie wel of niet meegaat.
Als het je er niet om te doen was dan ws je gewoon zonder tegen hem te zeiken en te kankeren in je uppie gegaan en had je bij je eigen gedacht: "Toch jammer dat er vanavond voetbal op is...."
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Ik heb wel tegen hem gezegd dat ik de tv zou uitzetten, maar hij reageerde heel laconiek; 'je doet maar'.quote:Op donderdag 29 maart 2007 19:37 schreef Logician het volgende:
PS: waarom heb je de tv niet gewoon uitgezet?
In een eerder soortgelijk voorval heb ik de tv dus wél uitgezet en geloof het of niet, maar hij blééf naar de tv staren. Gewoon volkomen langs me heenkijken naar de tv, die uitstond. Hij zei toen ook niks en deed net of ik er niet was.
Wat ik wel vreemd vond was dat hij gisteren tranen in zijn ogen had. Maar hij liet niets los.
damnit dan mieter je zo'n kerel er dus gewoon uit.. opflikkeren en kom maar terug als je weer normaal kunt doen.
