Wat is het leven toch kut

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:23 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Kan me voorstellen dat het een beetje zo overkomt idd. Het gaat er meer om dat ik gewoon het e.e.a. gedaan heb, sommige dingen wat korter, omdat het echt niets was, soms wat langer. Maar er zat helemaal niets tussen waar ik redelijk goed in was, en een beetje voldoening uit kon halen.

Wat vindt je leuk om te doen? Je hebt ook even keyboard gespeeld zei je.... hoe ging dat? De eerste keer natuurlijk vies kut. Toen je die toetsen eenmaal een aantal keren had aangeraakt een stuk beter lijkt me. toch? Waarom ben je dan gestopt met keyboard spelen?
'Er zat niets tussen waar ik redelijk goed in was' schrijf je. Nou, ik heb anderhalf jaar geleden een gitaar gekregen.... ben nu anderhalf jaar aan het aankloten met dat ding ( ik weiger les te nemen, omdat ik me dit zelf wil en kan leren. Het willen is heeft met je instelling te maken, en het kunnen is zelfvertrouwen. Ik speel niet geweldig, maar bij elke noot of elk akkoord dat ik foutloos speel kan ik een glimlach toch niet onderdrukken. Dan ben ik gelukkig voor 3 minuten, om het zo maar te zeggen. En dan ga ik weer verder.... met de volgende uitdaging! En dat houd me bezig.

quote:

Zelfvertrouwen slinkt idd wel behoorlijk. Toch kan ik ook nog wel momenten hebben dat ik flink positief ben, maar dan valt het des te harder tegen, wanneer het weer eens anders gaat, dan ik me voor had gesteld.

Kun je daar eens een voorbeeld van noemen? Dat is zeker kut, maar het bied wel weer een nieuwe kans om het beter te doen. Weer een uitdaging.

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:28 schreef sourcy het volgende:

[..]

echt wel... je moet eerst verplicht in je schoolbankjes zitten, dan moet je ongeveer 40 jaar werken om te kunnen leven...... daarnaast heb je heel veel zorgen.. alleen drank, drugs, sex en bier trekken je het leven door.

En homosex, en een chocomel snor

Mischien ben jij trouwens en velen met jou ook wel een beetje het product van de individualiserende maatschappij. Een maatschappij waar spontane contacten steeds minder voorkomen, waar contacten voornamelijk voortkomen uit lidmaatschap van verenigingen e. d.
Een maatschappij waar mensen ook steeds doelbewuster hun vrienden uit kiezen, voldoen ze aan het ideeal beeld dat er in de media gecreerd wordt? voldoen ze aan mijn eigen identiteit e.d?
Dit was vroeger allemaal minder en de sociale interactie tussen mensen was toen intenser en meer frequent heb ik het idee. Dat is natuurlijk wat makkelijk om jouw probleem hier op af te wimpelen maar het speelt denk ik toch wel een rol.

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:29 schreef djenneke het volgende:

[..]

Dat is serieus waar, van mensen die zeggen dat ze zonder kunnen en gelukkig zijn. Kun je zien in de zenuwachtige spiertrekkingen in hun neppe glimlach dat het onwaar is. We leven gewoon in een kunstmatige samenleving.

Create you're own goddamn culture, anders houd de oude boel zich in stand en veranderd er nooit iets.

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:35 schreef user_68910102 het volgende:

wbt dat voorbeeld, bijvoorbeeld met voetbal, dan heb ik zoiets van, vandaag ga ik er eens een keer een bal in schieten, maar het eerste wat ik dan doe is een bal bijna open doel keihard mis schieten. Dat soort dingen heb ik altijd.

Ik heb ook 2 linker poten

Maar er moet toch iets zijn wat je leuk vind en kunt? Wat vindt leuk om te doen? Wandelen, punnikken, zingen, tekenen, gamen, tafeltennis.... Noem eens iets.

Kan ik stellen dat je je nu een stuk beter voelt dan toen je de OP schreef, zo'n 2,5 uur geleden?

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:41 schreef clumsy_clown het volgende:

[..]

Wegwezen, kutkloon.

Jij escaped van de realiteit, struisvogelt!

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:45 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Uhm tja.. creatief ben ik absoluut niet, gamen is al helemaal niet mijn ding, af en toe wel grappig om te een half uurtje tussendoor te doen, maar meer ook niet (verlies ik dus ook vaak genoeg mee ). Iets met een bal ben ik ook niet echt handig mee, die dingen rollen altijd weg. En de rest van de dingen die je noemt is al helemaal niets.

Opzich kan ik wel plezier hebben in bijvoorbeeld voetbal, alleen is dat zo gevoelig voor foutjes en dan baal ik al weer ongelooflijk snel van mezelf. Verder zou ik niet echt veel weten wat ik echt leuk vind.

Maar waarom zou je ergens goed moeten zijn / uitblinken om er plezier aan te beleven ? Anders gezegd: Waarom vind je dat zo belangrijk ?

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:49 schreef JoeDank het volgende:

[..]

Maar waarom zou je ergens goed moeten zijn / uitblinken om er plezier aan te beleven ? Anders gezegd: Waarom vind je dat zo belangrijk ?

conditionering, dat is hem ingeprogrameerd door onze cultuur

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:51 schreef Prometheus-Rising het volgende:

[..]

conditionering, dat is hem ingeprogrameerd door onze cultuur

Dat is ten eerste een schaal voor in hoeverre je dat nastreeft.

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:55 schreef JoeDank het volgende:

[..]

Dat is ten eerste een schaal voor in hoeverre je dat nastreeft.

Daar groei je mee op, als infant ben je uber kwetsbaar, en kijk wie de meeste tv kijkt...juist..de koters.

maar er zijn nog wel goeie dingen in het leven hoor, enzo . Je moet gewoon de media ontwijken.

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:55 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Yep, maargoed, zodra ik morgen weer fijn aan m'n tentamen begin voel ik me zo weer enorm kut. En kan ook niet zeggen dat ik me nu opeens ontzettend gelukkig voel. Het is meer zo dat ik nu minder geconfronteerd wordt met de in de OP beschreven dingen, dus ik het min of meer vergeet oid. Maar gelukkig ben ik nog steeds niet.

Geluk krijg je ook niet binnen een paar minuten....maar je hebt wel over je probleem gesproken. En dat is goed. En dat tentamen komt ook wel goed.... is zo voorbij.

Joepie, lange posts
Tegen de tijd dat ik hier op 'invoeren' druk zullen er ook al wel weer tig reacties bij zijn gekomen, maar dat is dan jammer. Ik heb koffie, tijd, en nergens anders zin in, dus hier gaat ie...

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 21:26 schreef user_68910102 het volgende:
...situatieschets...

Op zich ben je dus gewoon goed bezig, alleen heb je wat 'aanleg' om je niet lekker te voelen en/of 'moeilijk' te denken. Kan zijn, zo lang je dat zelf inziet en in de gaten houdt is daar best mee om te gaan. Iedereen heeft zo zijn moeilijke punten.

quote:

In m'n leven heb ik nooit veel vrienden gehad. Waarom weet ik eigenlijk niet. Ik geloof niet dat ik over het algemeen niet leuk ben om mee om te gaan. Ik heb zo af en toe weleens momentjes dat ik raar uit de bocht kan komen, vaak onder emoties, die ik niet goed kan controleren. Maar dat komt zelden voor en zou bij het maken van nieuwe contacten geen probleem moeten zijn.

Is het dan zo dat jij zelf niet echt mensen kent van wie je zegt 'Ja, daar zou ik best echte vrienden mee kunnen zijn', of heb je dat wel met mensen, maar zien die mensen in jou geen vriend?
Staar je ook niet blind op het hebben van veel vrienden. Dat is wel stoer om te zeggen en zo, maar is verder alleen loze praat. Een paar mensen, of soms zelfs maar één, met wie je echt goede vrienden bent (en dan vind ik dat ook nog eens een loze term, een vriend hoort per definitie echt goed te zijn vind ik, maar wat jij onder vriend verstaat kun je zelf het beste invullen) is al genoeg.

quote:

Ik vind het moeilijk om met een groep om te gaan. Ik heb vrij weinig te vertellen, kan gesprekken amper volgen en algemene kennis is ook niet bijster goed. Gesprekken over films/series/muziek heb ik niets aan, zelfs al ken ik de film of serie, ik herken het te laat om ook echt deel te nemen aan het gesprek. Gevolg is dus dat ik eigenlijk de hele tijd stil ben in een groep. Een 1 op 1 gesprek gaat daarentegen wel weer prima. Het ligt natuurlijk ook wel aan de andere persoon, maar met de vrienden die ik heb kan ik dan goed overweg.

Hier ben je echt niet alleen in, het geeft ook niks dat je in groepen minder (of niet) op dreef bent dan één-op-één. Dingen die je zou kunnen doen zijn bijvoorbeeld proberen één iemand uit de groep eruit te pikken en zo een één-op-één situatie te creëren, of zelf de 'leiding' in de groep te nemen door je eigen gespreksonderwerp in te zetten, ook al doe je dat eerst maar tegen één persoon. De rest van de groep gaat er wel in mee als het onderwerp geschikt is. Ook kun je een groep natuurlijk gewoon verlaten en wat anders gaan doen (moet je wel daadwerkelijk iets beters te doen hebben, anders voel je je alleen maar kut), maar deze dingen hangen natuurlijk heel erg van de situatie af. Het is nu eenmaal niet makkelijk als je niet van nature een groepsmens bent.

quote:

Een belangrijk iets voor mij is presteren. [...]

Uit je post alleen al blijkt dat je echt niet op je achterhoofd bent gevallen. (Je kunt spellen, grammatica toepassen, formuleren en structureren, en je hebt duidelijk nagedacht over wat je hebt getypt, dat is al meer dan heel veel andere mensen doen. ) Presteren kun je dus best, dat kan iedereen immers, je moet alleen even weten (en kiezen) waar je precies in kunt en wilt presteren. Verder vergt elke goede prestatie toch ook oefening, met aanleg alleen kun je een eind komen, maar als je echt iets wilt kunnen dan zul je er tijd in moeten steken. Hier geldt ook weer dat je ook eens naar andere mensen moet kijken, hoeveel kan de gemiddelde persoon nou echt? Niet veel hoor.
Als het echt een feit is dat je continu verliest, voeg je daar dan in. Je zou zelf de 'verliezersrol' om kunnen toveren in een instrument om toch in een groep wat in te brengen te hebben, maar dan moet je er wel op een positieve manier mee om gaan. Verder moet je gewoon zoeken naar iets waar je je met plezier op kan storten, dan komt de prestatie vanzelf, ook al zal dit misschien niet iets zijn als karten waarmee je iedereen kunt laten zien wat voor skillzz je wel niet hebt. Het gaat erom dat je zelf tevreden bent, wat anderen verder vinden en uitspoken doet niet zo terzake.

quote:

Verder ik heb ook nooit een vriendin gehad. [...]

Hier kan ik wel ongeveer hetzelfde neerzetten. Kijk eens goed naar die anderen. Die hebben misschien wel vriendinnen (gehad), maar zijn ze daardoor beter af? 'Een vriendin', of het gehad hebben van een reeks vriendinnen maakt echt niet direct gelukkig. Natuurlijk is het wel fijn om een vriendin te hebben, maar dan wel op jouw voorwaarden. Jij moet er gelukkig mee met haar zijn. Let op; 'met' en niet 'door'. Als je met een vriendin gelukkig wilt zijn, dan zul je eerst met jezelf gelukkig moeten zijn. Wanneer je dat uitstraalt ben je ook gelijk een stuk aantrekkelijker.
Ervaring en dergelijke moet je je niet druk om maken, een meisje dat van jou houdt doet dat ook niet. Doet ze dat wel, dan is ze waarschijnlijk geen goede keuze. Wel kun je zelf natuurlijk initiatief tonen. Het 'nog nooit één aangeraakt' is natuurlijk vrij makkelijk op te lossen. Een beetje lef mag je best hebben. De gemiddelde persoon vindt fysieke aandacht gewoon ok, mits ze de persoon waar die aandacht vandaan komt ook ok vindt. Zolang je maar niet bedreigend of hufterig overkomt kun je best meisjes aanraken (natuurlijk wel in combinatie met aandacht van andere dan fysieke aard). Vraag eens een leuke meid of ze tegen kietelen kan, met zowel 'ja' als 'nee' kun je het dan vervolgens uitproberen. Zij en jij moeten dan natuurlijk wel het type zijn dat op prijs te stellen. Ik noem ook maar wat. Punt is dat je, als je wat wilt, initiatief moet tonen. Maak je ook niet druk om het lopen van een blauwtje. Met uitproberen of je elkaar leuk vindt is niks mis, als blijkt van niet dan is dat jammer, maar niks beschamends of zo.
Wat in elk geval niet werkt is denken (en daardoor uitstralen) dat je wel nooit iemand zal krijgen, daar kom je nergens mee. Jij bent echt niet minder dan anderen, die vriendin komt er heus wel.

quote:

Dan studie. Tja, het gaat niet heel slecht, ik haal m'n vakken, maar het gaat allemaal niet van harte. Tentamens leren kost me ongelooflijk veel moeite en gaat gepaard met enorm veel tegenvallers, dagen lang. Vaak zijn dit ook de periode dat ik me extra kut voel. En vervolgens haal ik het tentamen toch weer. De studie vind ik opzich wel interessant, maar het studeren zelf vind ik allang niet leuk meer. Maar een alternatief heb ik totaal niet. Het liefst zou ik hebben dat alles gewoon wat makkelijker gaat. En dat is met alles, ik sla me met veel pijn en moeite door het leven, en af en toe heb ik het idee dat ik het nauwelijks aankan.

Het 'studie: ok - studeren: kut' punt is ook echt niet iets waar jij alleen last van hebt. Er zijn er maar weinig die het echte studeren voor tentamens 'leuk' vinden. Een studie blijft toch altijd gewoon een studie, net als werk altijd werk is, en nooit hobby. Zolang je nog het idee hebt dat je met deze studie de juiste keuze hebt gemaakt (voor wat betreft jouw interesses en capaciteiten, en je toekomst), moet je je er niet druk om maken dat je niet continu lol hebt aan het studeren. Lol is niet het idee achter een studie (of werk). Iedereen zou wel willen dat alles wat makkelijker gaat, maar dit is nu eenmaal niet zo. Ik kan natuurlijk niet zeggen of jij het minder goed aankunt dan een ander. Punt is dat je weinig keus hebt. Een studie en later werk zijn toch voor de meeste mensen voorwaarde voor een prettig bestaan, gewoon doen dus, en niet te zwaar tillen aan de negatieve punten van 'het studeren'. Meer dan je best kun je niet doen.

quote:

Ik heb vaak op het randje van zelfmoord gezeten, [..]

Uit je verhaal lijkt mij dat je zelfmoord helemaal niet wilt, jij wilt leven. Natuurlijk is het niet leuk dat je je soms dermate triest voelt dat je aan zelfmoord denkt en zelfs (halfslachtige) pogingen doet, maar dat je echt op het randje van zelfmoord hebt gezeten geloof ik eigenlijk niet. Als je echt voor een trein wilt springen dan lukt dat heus wel, er is dus genoeg in jou dat zelfmoord dikke crap vindt, wat het ook is. (Naast dat het een aso-actie is; denk alleen al aan de machinist en de lui die al die troep moeten opruimen.)

quote:

Na die dag heb ik een tijdje bij een psycholoog/psychiagater gelopen, maar dat was absoluut niet de oplossing ik ging me daar alleen veel slechter door voelen. Na een paar maanden ben ik daar gestopt. Ze benaderde alles heel negatief en alle negatieve dingen werden flink uitvergroot. Ik vond dat ze daar echt gevaarlijk bezig waren. Ik zou me goed voor kunnen stellen, dat dat iemand over het randje zou kunnen duwen.

Niet alle psychologen zijn hetzelfde, er zullen er ook best zijn bij wie jij je wel op je gemak voelt. Er zijn ook nog alternatieve (minder 'zware') vormen van psychologische begeleiding waar je eventueel naar zou kunnen kijken, maar verwacht niet van een psycholoog (of wie dan ook) dat die jouw problemen kan oplossen, hij/zij kan je daar alleen bij helpen. (Maar dat weet je ook wel.)

quote:

Na een paar jaar aanmodderen en nog steeds verre van gelukkig zijn, ben ik nog steeds geen stap verder. Er zijn momenten dat ik me heel slecht voel, op sommige andere momenten denk ik er minder aan, maar voel me nog steeds niet erg gelukkig. De laatste dagen gaat het weer heel slecht, door een aantal tegenvallers icm tegenvallende tentamens, voel ik me nu diep ongelukkig. Inderdaad, het liefst zou ik er een eind aanmaken, maar waarschijnlijk durf ik dit toch weer niet.

Je zou er het liefst een eind aan maken? Aan je rottige gevoel ja, niet aan jezelf, dat is onzin en dat weet je ook best. Niemand wil het liefst zelfmoord plegen.
Je zegt dat je nog steeds geen stap verder bent. Wat verwacht je dan? Dat je ineens een ander mens bent? Je maakt mij niet wijs dat je nu nog exact hetzelfde bent, denkt, en voelt als jaren geleden. Mensen ontwikkelen zich nu eenmaal constant. Je bent dus wel 'verder', alleen heb je het nog steeds moeilijk met 'gelukkig zijn'. Gelukkig heeft (bijna?) iedereen daar moeite mee. Volmaakt gelukkig zijn is een utopie, en hangt daarom ook deels samen met hoe jij zelf 'gelukkig' invult. Heb je een beeld van hoe je wel gelukkig zou zijn? ('Als al mijn problemen opgelost zijn' telt niet )
Die tentamens zullen binnenkort wel voorbij zijn, dat is in elk geval een mooi 'joepie' moment, ook al zou je alles moeten herkansen. Tegenvallers ook lekker uit je hoofd zetten en wat leuks gaan doen.

quote:

Hoe het allemaal komt weet ik niet. [...]

Hoe het allemaal komt weet ik ook niet. Je zult er ook wel nooit achterkomen hoe het precies zit. Mensen zijn nu eenmaal ingewikkeld, vooral jezelf. Alleen zijn kun je wat aan doen, maar ook als je alleen bent heb je natuurlijk recht op gelukkig zijn, en dat begint met 'Lalala, ik ga lekker een boek lezen' (of een andere activiteit ontplooien). Dat je alleen bent betekent niet dat je dan aandacht moet besteden aan je negatieve gedachten, je kun best wat anders gaan doen. Negatieve gedachten zijn er altijd en bij iedereen wel. Zo lang je de bron daarvan niet kunt of wilt aanpakken heeft het ook weinig zin er triest mee te gaan zitten zijn.

quote:

Wat bereik ik hier dan mee?
Nou ws niets, maar ik wil het gewoon eens kwijt. Er zijn weinig mensen met wie ik hier echt over kan praten. Goede vrienden heb ik niet. Als ik hierover zou beginnen, lopen ze ws hard weg. M'n ouders lijken er ook geen tijd en moeite voor te willen doen, verder dan 'je moet eens wat positiever zijn' komen ze niet. Ws krijg ik hier een aantal bash-reacties, die weggemodereerd worden en wat ondersteundende reactie die goedbedoeld zijn, maar waar ik toch niet echt iets mee kan. Maar ik ben het iig even kwijt.

Tja, het nut in het praten over dit soort dingen zit hem toch vooral in 'het praten'. Het krijgen van een beetje oprechte aandacht. Een oplossing van iemand anders zul je toch nooit krijgen, die moet je zelf bedenken. Anderen kunnen je hier wel in steunen, en het uiten van je gevoelens op zich kan ook al helpen. Zoals je al zegt ben je het dan in ieder geval even kwijt.
Ook aan mijn geblaat zul je absoluut niks hebben, dat garandeer ik je
Toch schrijf ik het. Waarom? Om toch even te zeggen dat het leven helemaal niet zo kut is, het is maar net wat je er van maakt. In dat opzicht hebben je ouders gelijk: je moet eens wat positiever zijn. Dat is alleen net het punt waar je nu meer worstelt, je weet niet zo goed waar je die positieve houding op kunt baseren. Uiteindelijk ga je dat wel oplossen. Er is voor iedereen een plek in de wereld, je moet deze alleen nog vinden. Dat vergt tijd, toeval, en enige zelfreflectie. Zie in dat je niet minder bent dan een ander (even om je heen kijken is hiervoor vaak al voldoende ) en vul je leven verder zelf in met positieve dingen, dat kun je best.

dat kan je wel allemaal zeggen , maar ik vind je mening nogal eenzijdig

even geen tijd om te lezen..komt er nog op terug

Eigenlijk heb ik je nog helemaal niet gehoord over een bijbaantje oid. Zeker een bijbaantje in een winkel als verkoper waarbij je toch contact met klanten hebt kan erg helpen. Vakkenvuller of cassiere noem ik niet echt contact met klanten, maar winkels waar advies gewenst is kan erg helpen om je communicatieve vaardigheden te stimuleren. Bovendien zul je zien dat klanten het erg waarderen als je moeite voor ze doet en dat resulteerd dan weer in een stukje zelfvoldoening. Ongetwijfeld heb je ook vervelende klanten, maar daar moet je je niet veel van aantrekken. Persoonlijk vind ik dat je niet iedereen als klant moet willen hebben/houden. In sommige gevallen zul je vervelende klanten weer blij de winkel zien verlaten door begrip te tonen voor hun situatie en ook dat geeft zelfvoldoening.

Hiervoor zul je je misschien wel een beetje in het diepe moeten gooien en resultaat is er misschien ook niet meteen, maar ik kan je vertellen dat het zeker de moeite waard is. Probeer ook wat contact te krijgen met collega's, want die kunnen je ook goed helpen met het omgaan met klanten etc.

Er is vast wel een winkel met dingen die je interessant vind, electronica, kleding, muziek oid. Je kan naar een winkel gaan en vragen of ze personeel zoeken of natuurlijk een open sollicitatie sturen. Wees ook vooral niet bang dat je kennis te kort schiet voor een winkel, in een verkoopgesprek is kennis slechts bepalend voor 20%.

Voor veel dingen is het zo dat was je doet dat ontvang je ook. Ben je assertief dan zul je zien dat je veel ontvangt. Ben je passief dan ontvang je niet veel.
Maak van gesprekken met andere mensen een uitdaging. Als je bv een blik van een vrouw krijgt die er positief genoeg uitziet stap er dan meteen op af. Mooie openingszin erbij zoals "met welk doel ben jij hier gekomen?" zegt zij iets van "feesten" En dan kun je de wie, wat, waarom, hoe vragen loslaten. Ben jij zon feestbeest dan? Waarom ben je hierheen gekomen? Je kunt altijd gesprekken uitbouwen tot een onderwerp dat zij leuk vind, en dan gewoon doorvragen met waarom. Het hoeft niet over veel te gaan, als je maar een leuke uitstraling hebt.
Maak er een uitdaging van om gesprekken te voeren. Met een beetje plagen erbij, zodat het leuk blijft Jij hebt de leiding van het gesprek, en die moet je houden. Dus laat die ander het niet overnemen.

Ik denk dat je het met alles zo moet zien. Je kan misschien een paar keer hard op je bek gaan, maar leer ervan. Doorgaan en schijt aan de rest hebben. Leren over grenzen heen te stappen, dat is de uitdaging. En als je dat lukt dan is de vreugde des te beter en kun je naar de volgende uitdaging.

Los van alles wat je verder hebt beschreven....Delft is inderdaad niet de plaats waar je in een geheel paradijs bent. Mij lijkt het rond uit klote om in zo'n statische en zeg maar ,niet sexy omgeving te zitten.

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 10:59 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Ws heb je wel gelijk, maar het is gewoon lastig om dat veranderen. Openingszinnen lijkt me sowieso niets, je moet ook wel een bepaald karakter hebben om dat te kunnen doen. Ik denk dat het in mijn geval niet echt lekker over komt.

Het is ook lastig om te veranderen. Maar als je sommige dingen niet verandert dan kom je nooit verder. En ontdek je misschien nooit je verdere talenten. Het zou saai zijn als je altijd hetzelfde bleef
Je moet het wel durven, maar daarom is het ook een uitdaging.

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:22 schreef sourcy het volgende:
met je blote reet op het strand van ibiza liggen

Hij heeft hier wel een punt. Ga eens op vakantie naar een plaats die je leuk vindt. Dan zal je zien dat er meer is in het leven dan de TU van Delft en de manier waarop mensen binnen jouw kringetje met elkaar omgaan.

Of ga naar een sportclub buiten Delft, meldt je aan bij een politieke partij en ga naar bijeenkomsten of ga naar een bijeenkomst voor verlegen mensen.

Dat jij niet past binnen het kringetje computernerds (of weet ik veel wat voor studie je doet) wil niet zeggen dat je nergens zou passen hoor.

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:45 schreef user_68910102 het volgende:

Opzich kan ik wel plezier hebben in bijvoorbeeld voetbal, alleen is dat zo gevoelig voor foutjes en dan baal ik al weer ongelooflijk snel van mezelf. Verder zou ik niet echt veel weten wat ik echt leuk vind.

Doe dan dingen in eerste instantie alleen. Dan heb je ook niet het gevoel dat je voor schut staat. Dan kan je je oefenen tot je beter bent dan de gemiddelde mens. Wanneer je dan die sport-hobby-whatever uitvoert waar anderen bij zijn krijg je eerder complimenten dan dat je je dom voelt.

En kom op zeg, je zit op de universiteit. Zelfs als je daar veel moeite hebt met tentamens, dan wil dat nog zeggen dat je een goede leerling bent (gemiddeld heel goed in Nederland). Vergelijk jezelf eens niet met die knakker die net een nieuw programma heeft ontworpen, maar gewoon eens met die vent die vakken staat te vullen. Dan ga jij toch net wat meer bereiken dacht ik zo.

[ Bericht 16% gewijzigd door jaoka op 29-03-2007 11:15:09 ]

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:22 schreef sourcy het volgende:
het leven is trouwens gewoon kut... enige remedie: veel vrouwen (of mannen), drank, coke en andere drugs, neuken, uitgaan, snowboarden en met je blote reet op het strand van ibiza liggen

En prut op je lip van de homosex.


Verandering is misschien wel een goed idee ja.
Hoe lang duurt je studie nog?

Maar er moet natuurlijk wel eerst een drijfveer zijn. Iets waar je de kracht uit kan halen. Iets wat je de knop doet omzetten en denkt; ik ga overnieuw beginnen en alles wat ik in het verleden heb gedaan achter me laten.
Probeer toch iets van een groep op te zoeken, een vereniging of of wat dan ook. Een groep die je uitdaagt beter te doen dan dat je nu doet. Een motivatie om elke keer er weer heen te gaan. En de wil hebben om jezelf beter neer te zetten.
Slaap in ieder geval genoeg. Daar krijg je veel energie van. Eet gezond en veel fruit. En je conditie opbouwen. Daar krijg je echt een boost van.
Verander je dagelijks ritme, en kom uit die sleur van de oude.

Misschien is drugs gebruiken niet zo'n puik idee als je in deze staat verkeerd. Niet zozeer de psychoses en bad trips maar ook ben je veel verslavingsgevoeliger.

hehe iedereen weet gelijk dat het over Delft gaat
probeer eens in Leiden of ergens anders uit te gaan i.p.v. in Delft, hier is het armoe troef

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 11:26 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Hmm ja, het is wel heel triest gesteld in Delft ja. Uitgaan doe ik meestal in Den Haag/R'dam of Leiden, maar een of andere chick regelen lukt me toch niet tijdens het uitgaan. En voor de rest kom ik eigenlijk gewoon geen vrouwen tegen.

Versieren tijdens het uitgaan is ook niet alles op de wereld hoor

Daarom: meldt je aan bij een politieke partij (of debatclub). Vind een leuk vrouwtje met een standpunt tijdens debatavonden oid waar je het redelijk mee eens bent, en ga die dan lopen verdedigen. Kom je zo aan de praat

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 11:26 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Hmm ja, het is wel heel triest gesteld in Delft ja. Uitgaan doe ik meestal in Den Haag/R'dam of Leiden, maar een of andere chick regelen lukt me toch niet tijdens het uitgaan. En voor de rest kom ik eigenlijk gewoon geen vrouwen tegen.

Try harder

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 11:42 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Ik schat een jaar of 3-4, heb iets vertraging opgelopen inmiddels.

LEEF!! Dit zijn de jonge jaren van je leven Zonde om weg te gooien aan negatieve dingen.
Uiteindelijk kan je alleen zelf de knop omzetten.

Succes ermee!

quote:

Op woensdag 28 maart 2007 23:29 schreef Prometheus-Rising het volgende:
word, af en toe is het wel leuk trouwens.

leuke dingen :

Muziek

Boeken

Drugs

Feesten

mensen slaan

Hey, dit is de TU Delft hoor, denk eerder dat ze duels uitvechten op World of Warcraft of zoiets

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 11:58 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Hoezo vooroordelen? Er zitten idd wel genoeg echte nerds op de TU, maar ook genoeg gewone mensen. Ik heb zelf een gruwelijke hekel aan computers, omdat die dingen toch altijd vast lopen en niet doen wat ik wil. En geen van m'n vrienden is ook nerd. Doe gelukkig ook geen computerstudie.

Nee? goh

Maar alle gekheid op een stokje, er zijn bijvoorbeeld nauwelijks meisjes te vinden op de TU. Dat maakt het toch redelijk verschillend van 'de maatschappij'. Een stuk meer zelfs dan enige andere universiteit.

Denk dat buiten dat kringetje treden van tijd tot tijd, waarin je je nu duidelijk niet happy voelt, wonderen zal werken.

Je moet dat echter wel zelf doen. Er hebben namelijk al genoeg mensen gereageerd op dit topic met leuke adviezen, maar jouw reactie is steevast: dat is moeilijk. Je moet toch echt zelf de eerste stap zetten. Denk er maar aan wat 'enger' is: zo door blijven sukkelen, of wat nieuwe dingen proberen.
Succes

De posts worden al korter zie ik, dat is mooi

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 00:56 schreef user_68910102 het volgende:
wow lange post

Ik schrok er zelf ook wel even van

quote:

Je zet me wel aan tot nadenken, ik vind het wel moeilijk om erop te reageren, ondermeer omdat ik mezelf niet eens op alle punten goed ken. Op veel punten geef ik je, denk ik, wel gelijk.

Dat je dit moeilijk vindt is niet zo gek, als het een simpele situatie was zouden we het er sowieso al niet over hebben. Je gelijk hoef ik verder niet, dat het je aanzet tot nadenken vind ik al meer dan genoeg 'beloning'

quote:

Ik denk dat ik inderdaad wel aanleg heb om de negatieve dingen te benadrukken. Ik weet niet precies waarom, maar gek genoeg geeft het een soort voldoening om negatief te denken. Ik heb dit wel vaker gehoord en eigenlijk moet ik ook proberen daar mee te stoppen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Die voldoening zou hem kunnen zitten in dat je het 'prettig' vindt alle mogelijke problemen in beeld te hebben, zodat je er rekening mee kunt houden. Misschien een soort controle-issue. Deze denkwijze hoef je ook echt niet helemaal los te laten, zo zit je nu eenmaal in elkaar. Wel kun je de positieve kanten er meer bij betrekken, en de negatieve relativeren: 'Hm, dit en dit zou dus kunnen gebeuren, en dit is ook eigenlijk niet zo goed. Maar, dat geeft niet, ik ga er toch voor, want ik wil dit positieve resultaat toch bereiken.'
Dat was nogal vaag en abstract... zoiets dan: 'Hm, als ik ga voetballen sta ik misschien wel voor iedereen voor lul en waarschijnlijk zal ik, als ik überhaupt al scoor, in eigen doel schieten. Ja, jammer dan, ik ga toch voetballen, anders heb ik helemaal geen kans een mooi doelpunt te maken.' Je moet de negatieve dingen niet zoveel invloed op je leven laten hebben, die zijn ze niet waard.

quote:

Dat stukje over vrienden vind ik vrij lastig. Ik heb altijd wel wat vrienden gehad. Vroeger meestal één iemand voor een paar jaar. Dat ging om de een of andere reden vaak over en toen vond ik weer een nieuw iemand. Nu heb ik voornamelijk veel kennisen, mensen met wie ik uitga en dat soort dingen doe. Er zitten ook wel wat betere vrienden bij, mij ik denk niet dat ik met zo'n verhaal moet/kan aankomen. Wat zij van mij vinden, vind ik heel lastig te bepalen.

Hmja, hier zit ik dus een beetje met de definitie van 'vriend'. Je zegt dat je ook wel wat 'betere vrienden' hebt, maar een vriend waar je met een verhaal als dit niet kunt aankomen zou ik persoonlijk geen vriend noemen. Je toch eens kunnen proberen met een van die vrienden te praten, mensen vallen vaak heel erg mee in dit soort zaken hoor. Je hoeft ook niet alles tegelijk eruit te gooien, je kunt best in 'deelonderwerpen' werken.

quote:

Groepen zullen altijd wel lastig zijn, tenzij het een gestructureerd gesprek is, zoals een vergadering. Zelf 1 op1 praten in een groep vind ik moeilijk. Ik hoor dan te veel dingen om me echt op het gesprek te kunnen concentreren.

Ik snap denk ik wel wat je bedoelt, waar ik zelf zo'n beetje op doelde is dat je jezelf in een groep een rol geeft, zodat je die structuur van een vergadering zeg maar namaakt. Die rol hangt natuurlijk ook van de rest van de groep af, en het blijft erg moeilijk allemaal, maar je zou eens wat kunnen proberen in een groep door je houding (subtiel) aan te passen, hoe dat dan moet zul je toch zelf moeten aanvoelen.

quote:

Over dat presteren weet ik zo even niets te zeggen eigenlijk. Het klopt dat er veel mensen zijn die in veel dingen niet goed zijn, maar de meesten hebben toch wel wat ze écht kunnen toch?

Die mensen die écht iets kunnen zijn bijvoorbeeld de echte topsporters. Die geven dan ook hun hele leven eraan en zijn daardoor echt geen betere mensen dan de gewone stervelingen die niks 'echt' kunnen. Je moet ook niet teveel van jezelf eisen. Verder heb je natuurlijk gelijk dat je ergens goed in wilt zijn. Omdat je een technische opleiding doet lijkt me dat je in die richting toch wel wat aanleg zult hebben. Als je zoekt naar iets om goed in te zijn, zoek dan iets dat past bij jouw kwaliteiten. Wat die zijn kan ik zo niet beoordelen.

quote:

Het vinden of krijgen van een vriendin vind ik ook zo'n lastig iets. Ik ben niet echt hard op zoek en kom ook niet echt kansloos over in die zin. Lef heb ik totaal niet, ik ben veel te voorzichtig en zou veel meer initiatief moeten tonen, maar ja, doe dat maar eens op zo'n moment. Verder ben ik ook nogal kritisch, ik ga absoluut niet op een willekeurig meisje afstappen, omdat ik zo graag een relaties zou willen.

Doe dat inderdaad maar eens op zo'n moment. Gewoon doen, meer is er ook niet over te zeggen. Ook al gaat het om iemand waar je eigenlijk helemaal niks mee wilt, je hebt dan toch de voldoening dat je zelf initiatief getoond hebt, dan zal het later ook makkelijker gaan bij iemand van wie je wel echt iets wilt.
Dat je kritisch bent is goed, maar onthoud ook dat het krijgen van een relatie niet de enige reden is om op een meisje af te stappen. Als je het 'met deze zou ik zeker een relatie willen' als criterium gebruikt mis je denk ik een hoop prettig contact. Mensen kunnen je ook verbazen. Door gewoon eens een tijd met iemand om te gaan zul je die persoon misschien leren kennen op zodanige manier dat je ineens wel of juist geen perspectief meer ziet voor een eventuele relatie. Op een willekeurig meisje hoef je niet af te stappen, maar er lopen er zoveel rond dat je vast wel eens een aardige tegenkomt.
Edit: ik meen ook nog ergens in het topic gelezen te hebben dat je behalve bij het uitgaan niet zoveel meisjes tegenkomt. Zelf zou ik een vriendin of ook maar vrouwelijke vriend niet in het uitgaansleven zoeken. Kan wel gebeuren natuurlijk, maar daar zou ik het niet vanaf laten hangen. Ga stijldansen of zo, dan ben je vrij zeker van contact met vrouwmenschen, nog lichamelijk ook (Tenzij je natuurlijk inderdaad in Delft zit en ze een herenoverschot hebben, dan is het iets minder vanzelfsprekend...)

quote:

Over studie heb je helemaal gelijk, maar het moet wel een beetje gaan. Misschien is dat studeren zelf ook niet zo'n punt alleen dat ik me die dingen die tegen zitten erg veel aantrek.

Het studeren zal ongetwijfeld makkelijker gaan als de rest van je leven een beetje prettiger aanvoelt, dat is zeker waar, maar van het studeren zelf moet je gewoon niet teveel verwachten, dat is nu eenmaal vaak rotwerk.

quote:

Zelfmoord plegen is niet zo makkelijk als het in eerste instantie lijkt. Het is zo tegen natuurlijk dat het heel diep moet zitten om dat natuurlijke te 'overwinnen'. Inderdaad zou ik liever een goed leven hebben dan dood zijn. Maar als ik moet kiezen tussen dit leven en dood zijn, wordt het toch wel lastig.
Als ik m'n stukje zo terug lees, in een iets positievere bui, vind ik het zelf behoorlijk bullshit allemaal, maar toch is het wel datgene dat ik denk tijdens mindere momenten.

Vandaar dat ik concludeer dat het zo diep niet zit

quote:

Tegen nieuwe psychologen zie ik heel erg op. Ik heb er een aantal gehad en eigenlijk heb ik er helemaal geen goede ervaringen mee. Ik denk niet dat ik het snel opnieuw zou proberen.

Dat kan ik wel begrijpen. Ik kan ook niet beoordelen of je behoefte hebt aan een psycholoog.

quote:

Een beeld van gelukkiger zijn? Dat is niet zo heel moeilijk denk ik. Ik zou graag willen dat wat kleine dingen net wat beter gaan. Dat ik bijvoorbeeld met voetbal een mooi doelpunt maak of dat ik een keer met een spelletje win. Verder wil ik op termijn natuurlijk ook wel een relatie. Ik denk dat dat al een hoop zou schelen. En ik zou waarschijnlijk al gelukkiger zijn als ik voor mezelf wat makkelijker wordt, maar je kan je zelf niet zo één, twee, drie veranderen.

Allemaal waar, maar het lijkt wel een beetje op een vicieuze cirkel. Dat een vriendin zal helpen je wat gelukkiger te maken is waar, maar zonder dat je met jezelf tevreden bent zul je denk ik geen prettige relatie krijgen met wie dan ook. Er moet wel enige balans zijn tussen hoezeer jouw geluk afhankelijk is van de relatie en hoezeer de relatie afhankelijk is van jouw geluk. Als je een keer een spelletje wilt winnen dan moet je Yahtzee gaan spelen, dat hangt dermate veel samen met pure mazzel dat je het daarin echt wel een keer goed zult doen
Verder kun je in plaats van je blind te staren op die kleine dingen die maar niet goed willen gaan je richten op nieuwe dingen. (Je zegt het zelf al, kleine dingen, die zijn geen depressie waard. Geluk mag uit kleine dingen komen, een depressie niet.)

quote:

Dat ik niet gelukkig ben als ik alleen ben komt denk ik doordat ik me slecht kan vermaken. Een boek lezen is niet echt mijn ding. Een spelletje op de pc ben ik binnen een kwartier zat enz.

Ja, dat kan. Als je je echt niet kunt vermaken als je alleen bent, dan is de oplossing natuurlijk om minder alleen te zijn, hoewel dat misschien niet altijd even makkelijk is. Met een gewoon een uur lamlendig op de bank hangen en muziek luisteren, of een slechte film kijken of zo, kun je ook niet tevreden zijn? Je hoeft in je eentje echt niet steeds in feeststemming te zijn, maar je direct rot gaan voelen is ook zo wat.

quote:

Verder wil ik je echt bedanken voor de moeite die je hebt gedaan voor mij.

Graag gedaan hoor

Het leven is pas kut als je geboren bent in 1 of ander 3e wereld land en je elke dag 12 uur keihard moet werken op 1 of andere plantage voor een stukkie brood....

Echt, denk eens na man, jouw problemen stellen geen reet voor.

Denk je nou echt dat je de enige bent die moeite heeft met praten in een groep, of nieuwe vrienden maken, of dat de gemiddelde 13-jarige ontzettend veel ervaring heeft in liefde & sex ?

Ik snap echt niet dat je uberhaupt over dingen als zelfmoord na kan denken, je hebt het zo ontzettend goed hier, als je je dat nou eens beseft, en ook bedenkt dat het leven een gift is waar je iedere dag weer van moet genieten, dan zul je uiteindelijk zien dat al die 'problemen' eigenlijk heel normaal zijn, er miljoenen mensen op de wereld zijn die het veel slechter hebben getroffen dan jij, en dat die mensen ook iedere dag weer doorgaan.

Al met al denk ik ook dat het met je leeftijd te maken heeft, als je ouder en wijzer wordt zul je vanzelf inzien dat het allemaal wel meevalt met die problemen van je, en zul je ook merken dat je gelukkiger wordt met jezelf.

goed nieuws, TS!

Je zegt dat je moeilijk om kan gaan met andere mensen. Ik weet uit ervaring dat je dat kan leren. Op jezelf of via groepstherapie. Ik denk dat slechts 5% van de mensen op deze aardkloot van nature 'sociaal' zijn. En het is niet zo dat de rest bij de pakken blijft zitten.

Ik ging vroeger ook niet graag uit. Ik deed het wel, maar met tegenzin. Na veel vallen en opstaan (en fouten maken!) heb ik geleerd met mensen een praatje te maken en kijk nu: ik begin het zelfs erg leuk te vinden!

don't worry

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 13:06 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Je hebt duidelijk geen enkel besef wat psychische problemen met een mens kan doen. Ik weet ook wel dat het grootste deel van de wereld in veel beroerde omstandigheden moet leven. Ik klaag dus ook niet over mijn omgeving, maar het feit is dat ik verre van gelukkig ben. Misschien ben jij degene die nog ouder en wijzer moet worden en wat dingen mee moet maken. Voor een buitenstaander kunnen dit soort dingen moeilijk te begrijpen zijn, maar dat wil niet zeggen dat er helemaal geen problemen zijn.

Psychische problemen ?

Man als ik jouw eerste post lees dan heb je die helemaal niet, zoals ik al zei is elk mens weleens onzeker in een groep of wat dan ook.

Je zou misschien eens wat minder na moeten denken, dat zal al een hoop schelen.

En geloof me, ook ik ben depressief geweest, maar snap nu dat ik toch echt zelf het probleem was en dat ook zelf op kon lossen, en dat is me uiteindelijk ook gelukt.

Dus nogmaals, hou op met dat zelf-medelijden en denken dat je het allemaal zo zwaar hebt, dat valt nml. enorm mee.

_{en voor de duidelijkheid, ik val je niet aan ofzo, maar probeer je toch echt te helpen}

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 14:28 schreef user_68910102 het volgende:

[..]

Dat ligt natuurlijk aan de definitie die je gebruikt. Het gaat niet alleen om onzekerheid, maar dat ik me gewoon bepaalde perioden ronduit kut voel, dat ik er geen zin meer in hebt. Dus zit er iets niet helemaal goed.
[..]

Ik besef prima dat ik ook zelf het probleem ben en dat staat ook in mijn posts beschreven. Ik weet ook dat ik het zelf moet oplossen, alleen weet ik niet hoe.
[..]

Tja, als ik het nu zo bekijk valt het idd wel mee, maar op momenten dat het een stuk minder gaat, kijk ik daar toch heel anders tegenaan.
[..]

Lees eens 'Ik kan denken en voelen wat ik zelf wil' van René Diekstra.

Een simpel klein boekje met hele mooie voorbeelden en wat simpele oefeningen over hoe je je eigen gedachten en gevoelens kunt bepalen, heeft mij zeker geholpen !

_{volgens mij heb ik dit al zeker 10 keer in dit forum geroepen, misschien maar eens geld aan die Diekstra vragen}

De titel van dat boek is nou precies wat ik in mijn posts zo'n beetje probeer te laten doorschemeren. Ik vind het alleen altijd zo lullig om alleen te zeggen: 'Je bepaalt zelf hoe je je voelt, dus ga nou gewoon anders denken.' In de kern is dat denk ik wel waar, maar de meeste mensen met problemen zullen daar in den beginne weinig boodschap aan hebben. Denk ik.
Ik heb dus net even op bol.com ( ) het 'inkijkexemplaar' van dat boek gelezen (ongeveer 10 bladzijden zijn er te lezen), ik ga dat ook maar eens aanschaffen. Het lijkt me best boeiend, en misschien helpt het me mijn posts korter te houden

Goede tip Bateman!

quote:

Op donderdag 29 maart 2007 15:09 schreef Netram het volgende:
De titel van dat boek is nou precies wat ik in mijn posts zo'n beetje probeer te laten doorschemeren. Ik vind het alleen altijd zo lullig om alleen te zeggen: 'Je bepaalt zelf hoe je je voelt, dus ga nou gewoon anders denken.' In de kern is dat denk ik wel waar, maar de meeste mensen met problemen zullen daar in den beginne weinig boodschap aan hebben.

En toch is het echt de waarheid en zou een hele rits mensen met 'psychische problemen' dit gewoon eens in moeten zien.

Je bepaalt je eigen geluk, zo simpel is het eigenlijk.

(en het is inderdaad best moeilijk om jezelf zover te krijgen dat je ook echt zelf bepaalt wat je denkt, maar met oefening en wijsheid die met de jaren komt lukt het heus wel, geloof in jezelf !)

Beste TS,

ben een lurker en post bijna nooit maar voor jou maak ik een uitzondering.
Een paar terug heb ik in een soortgelijke situatie gezeten, ben nadat ik mijn bachelor gehaald heb naar de kunstacademie gegaan. Ik trok nog 2 jaar zitten voor mijn master echt niet meer. Ik was bijna de weg kwijt.
Ik moet eerlijk zeggen dat Delft echt niet aan mij besteed was, de grauwe sfeer op de campus zelf, het feit dat je echt een nummer bent, de blokken (toentertijd, ik weet niet hoe het nu gaat) die maar 8/10 weken duren zodat je daarna weer in een andere werkgroep komt, zodat je niet echt een band met anderen kunt opbouwen.

En daar, op de kunstacademie, ben ik pas tot bloei gekomen, vooral in het leggen in van contacten (ik heb het idee dat op het HBO toch iets socialere mensen zitten, don't flame me), gewoon praatjes maken met anderen. Vaak klikt het dan toch niet, maar soms weer wel, en met diegenen die het klikt moet je juist verder optrekken. Maak grapjes, laat jezelf eens gaan, zoals anderen hier zeggen moet je niet al te veel nadenken, en ja ik betrap mezelf erop dat ik soms ook teveel nadenk .

Ik zeg niet dat je naar het HBO moet gaan, maar probeer (zoals eerder gezegd) buiten school mensen te zoeken met wie het klikt. Ga iets bezoeken en/of doen wat je zelf nog nooit gedaan hebt, misschien bevalt het wel.

En wat betreft werk, zoek iets waar je inderdaad klanten kan adviseren, maar wat nog belangrijker is: zoek een baan met veel leeftijdsgenoten. Ik zelf werk bij een electronica-keten die claimt de goedkoopste te zijn met als slogan 'ik ben toch niet gek'. Rara, waar werk ik .
Maak praatjes met je collega's, kijk met klanten praten is leuk, maar je perst jezelf altijd in een keurslijf, met leeftijdsgenoten/collega's is die drempel er niet. Oefen met hen.
Ook hier, maak een praatje, of als je dat te moeilijk vindt, probeer hoi te zeggen tegen die jongen/meisje.
Als het rustig is, vraag eens hoe het gaat, vraag of je kan helpen, etc. Zo oefen je in het leggen van contact. Als het fundament gelegd is, dan kan je verder gaan en vragen of ze na het werk nog wat te doen hebben etc.

Maar het belangrijkste is: doe het stapsgewijs, beetje bij beetje, stap voor stap, zorg ervoor dat je het kan behappen. En dan als je iets gedaan waar je je goed bij voelt, mag je best tegen jezelf zeggen 'ja, toch wel goed dat ik dat voor elkaar gekregen heb'. Dan zal je je hopelijk wat beter in je vel voelen. En dan komt dat meisje vanzelf wel, hell, ik heb net een relatie van 2 weken achter de rug , het was mn eerste vriendinnetje maar ik ben wel blij dat ik dat tenminste heb meegemaakt.

Kwam haar tegen op school tijdens een project en begon allemaal slechte grappen te maken. Blijkbaar vond ze dat wel leuk .

Goed en dapper dat je jezelf zo bloot durft te geven, en nu is het aan jou om door te zetten.

PS: ik heb niet het hele topic doorgelezen (excuus), maar een goede vriend/vriendin die achter je staat helpt zeker!

Groet, Golgo13