Een paar jaar terug leerde ik een meisje
kennen die, bleek later, echt een retezware jeugd achter de
rug had (meerdere malen misbruikt). Ze zat echt op het punt
om het raam uit te gaan of een touw om de nek te hangen...
Ik heb haar godzijdank nog genoeg om kunnen praten om het
niet te doen. Ik heb dus bij wijze van spreken een leven
gered... Maar goed;
We hadden echt een óntzettend goede band opgebouwd, en dat
bleef anderhalf jaar lang zo; totdat een jongen in haar
leven kwam. Ze kreeg dus een relatie, afijn, ik hou
haar niet tegen. We waren nog steeds erg goede vrienden,
totdat ze van haar vriend moest kiezen; of ik eruit of hij
eruit.
Ik werd weggebonjourd zonder een enig twijfelmoment. Ze
vergooide dus 2 jaar vriendschap voor een relatie die ze
nog nauwelijks een maand had...
Weken later, nadat ze geeneens contact had gelegd met mij,
probeerde ik weer contact te leggen. Geen resultaat.
Paar dagen later schreeuw ik een lange brief
naar haar omdat ik toch wel wilde weten waarom ze geen
contact (mocht) maken, en dat ik er voor mezelf wel een
punt achter wilde zetten tussen de "relatie" die we hadden.
Dagen na de brief op haar deurmat viel kreeg ik een reactie
dat het op wankelen stond met haar relatie. Het ging
uiteindelijk ook uit en ik ving haar (wederom) op. Weken
later ging het weer aan en ik werd weer de vergetelheid
ingesodemieterd...
Toen was ik het HELEMAAL zat en heb via de SMS en mail
laten weten dat ik écht niets meet met haar te maken wil
hebben...
Toen kreeg ik 8 maart deze email terug;
Hoi René,
ik heb je smsjes ontvangen, en ik denk dat ik al eerder heb
ingezien dat het niet meer ging. Je bent zo veranderd,
verbitterd haast, waardoor ik niet meer met je overweg kon.
Naar mijn idee is dit ook het beste idee, ik hield alleen
de weg nog voor je open voor stel dat je me nodig had. Maar
van mijn kant was er al een punt achter. Van mijn kant af
ging het gewoon niet meer. Je reageerde zo hard op sommige
dingen, zo verbitterd, en ik wist niet hoe ik ermee om
moest gaan. Ik wou je niet kwetsen en ik wou degene voor je
zijn wie je wou dat ik was, vandaar dat ik dit niet eerder
heb gezegd. Hopelijk neem je me dat niet kwalijk, het was
alleen goed bedoeld, niet om jou te kwetsen. Maar omdat je
nu zelf ook de keus hebt gemaakt om er een punt achter te
zetten vond ik dat je dit moest weten... hopelijk vat je
het niet verkeerd op.
Groetjes,
En toen had ik het helemaal gehad... En dan lig je toch te denken,
wát heb ik dan verkeerd gedaan?
Als Fok!-kker wil ik dit toch ff met jullie delen en vragen wat jullie er van denken... Voor mij is het een lastig af te sluiten hoofdstuk, aangezien ik haar toch zo goed ken... Heb ik goed gehandeld?
Beter bekend als MrM, MM., Baas M, Big M, Mr.Held, Dubbel-M of gewoon René.
Mijn (inte)r(e)views!