LAat ik maar een veilige plek opzoeken
* Polaris snelt richting de donkere kamer en kruipt daar via de kier in de deur in.
"Alle draden worden nu in het patroon verweven..Mooi, dit is maar al te mooi. Ik hoef niet eens mijn best te doen, de nieuwsgierigheid blijkt dus toch het beste aas..."
De figuur op de troon komt langzaam omhoog en blijft voor de troon staan. Zo staan ze enkele ogenblikken stil, elkaar alleen maar aankijkend. Dan zet de godin nog een stap naar voren.
Goedendag, ik ben Equilan. Wie bent u?
Ik ben Slough Feg.
De enige WARE gehoornde god en kom mijn rechten opeisen.
Oops, was een beetje onduidelijk. Per ongeluk woordje weggelaten
[Dit bericht is gewijzigd door Slough_Feg op 01-11-2001 10:13]
ik ben dr ff vandoor, vanmiddag weer terug 
De Heerschappij is aan mij, en JIJ zal me erbij helpen..."
* Slough kijkt vergenoegzaam als hij Equilan ziet schrikken...
"...Ja, ik weet van jouw zwakheden. Dat jij bijna doorgeslagen bent naar de andere kant. Ook jij staat open voor ambitie, sluit je aan bij mij en samen zullen wij regeren over deze miserable wereld."
O god, ik had iemand moeten laten weten waar ik zit...
Equilan legt haar hand op de kop van Gandalf, die een laag grommend geluid voort brengt. Ze maant hem tot rust "wacht rustig af".
De godin neemt zich voor zich neutraal op te stellen om zoveel mogelijk te weten te komen.
Ik moet jou helpen aan de heerschappij te komen?? Maar waarom, als je deze wereld zo miserabel vind, zou je erover willen heersen?? Waarom geen andere wereld gezocht die wel voldoet aan de eisen die je stelt??
Hij schuifelt wat rond de voeten van Equilan, met zijn neus tegen de grond. Plotseling ruikt hij heel duidelijk de aanwezigheid van een vosje. Hij volgt het spoor naar de rand van de zaal en volgt die tot hij bij een houten deur komt waar een gat in zit. Gandalf gluurt door het gat en kijkt recht in het verschrikte gezicht van het vosje.
Dieren kunnen uiteraard met dieren communiceren.
Wat doe jij hier? Ken jij die figuur op de troon?
"Er is slechts een ding wat deze wereld miserabel maakt voor mij... En daar gaan wij iets aan doen.
Oh, en zeg even tegen die hagedis van je dat hij dat misbaksel in die hoek met rust moet laten. Dat beest is al dagen een bron van amusement voor mij. Alsof ik 'm niet gezien zou hebben, de ijdele hoop. Heerlijk dat angstige gekruip. Gna!"
* Slough begint hysterisch te stuipen in een kakelend lachje voordat hij weer tot rust komt...
"Maak snel je beslissing, als al mijn plannen goed lopen kan die andere bemoeial nooit ver weg zijn..."
Let niet op mijn draak, dat is net een jonge hond Als hij iets ruikt wil hij weten wat het is, maar hij zal niemand kwaad doen.
Voor ik beslis of ik me bij jou aansluit, wil ik eerst nog wat weten. Ik neem aan dat dat ene ding dat deze wereld miserabel maakt en die bemoeial een en hetzelfde zijn?
Wie is dat en waarom?
Zijn lichaam, enkel bedekt met blauwe kleurstof die in patronen zijn geschilderd op zijn lijf en zijn helm, heeft nog steeds de gracieusheid van de jeugd, maar ook de spieren en houding van een man.
Twijfelachtig zet hij een stap naar voren...Equilan is hier zonder twijfel. Onverzettelijk stapt hij door, de tempel in...
op het moment dat hij binnentreed ziet hij vanuit zijn ooghoek een oude verschrompelde vrouw die weent. Een tweede blik toont aan dat ze over een man gebogen staat. Een man met Herne's kleren. Na een zucht loopt Herne door naar binnen.
Dat is die draak die me bij daar bij dat huis wegjaagde.
Jij bent eng, ik moet jou niet 
* Polaris kruipt snel naar een veilig plekje achterin de kamer.
Heb ik jou weggejaagd? Ja dat zou kunnen, de toren is van mijn godin en die moet ik bewaken, dus dat heeft verder niets met jou te maken. Kijk, dat is die vrouw daar.
Vosje, ik heet Gandalf en en ik moet mijn godin bewaken. Ik vertrouw die man niet op die troon. Ken jij hem?
Ergens voelt ze medelijden met het figuur, hij wil leven maar ziet er uit alsof hij op het randje van de dood staat. Nu komt hij hier, om met een wanhoopsactie te proberen de krachten van Herne over te nemen of iets dergelijks. Waarom haat hij Herne_the_Hunter zo, omdat hij wel sterk genoeg is om zijn natuurlijke levensloop te volgen??
De godin probeert tijd te rekken en stelt nog wat quasi onschuldige vragen. Ze is voorzichtig, wil Slough_Feg niet voor het hoofd stoten. Zolang ze hem nog het idee kan geven dat er een kansje is dat zij zich bij hem aansluit, kan ze proberen dingen te weten te komen.
Maar Slough_Feg, laat hem poseur zijn, daar heb jij toch last van?? Jij leeft al zo lang je leven, je moet ondertussen vele malen machtiger zijn dan hij, hij is een jongeling vergeleken bij jou. Wat kan hij je voor last geven??
* Op dat moment voelt Equilan dat er iemand nadert, een sterke gevoel van herkenning.. het is Herne_the_Hunter!!
Zou Slough_Feg hem ook voelen naderen?? Ze moet hem bezig houden, afleiden!!
De godin loopt de zaal door naar Gandalf, die nog steeds voor de deur op zijn buik ligt. Terwijl ze praat blijft ze Slough_Feg aankijken, zodat hij haast achterstevoren op zijn troon komt te zitten. Ze krabbelt Gandalf achter zijn oor en kijkt Slough_Feg afwachtend, met een vriendelijke glimlach, aan.
Als hij Equilan zo met Slough ziet praten stokt zijn hart. Zou ze...? Voorzichtig probeert hij mee te luisteren met het gesprek, de woorden klinken hem te terloops, alsof ze betekenisloos zouden zijn. Langzaam glijdt zijn blik richting Slough Feg. Een plotselinge steek van haat gloeit in Herne's ogen, die met een duister zwart licht beginnen te gloeien...
"Soth.."* Fluistert Herne."...alles of niets."
Met zijn zwaard "Naegling" in de hand neemt Herne een sprint richting de troon en in een beweging doet hij een machtige slag richting de troon...
Als Herne beseft wat er net gebeurt is krijgt hij een opgelucht gevoel. Dan pas ziet hij het gehavende lichaam van Slough goed.
De ingewanden zien er mechanisch uit, hier en daar draaien de raderen rond.
Een kakelend lachje weerklinkt in de catacomben en Slough komt tevoorschijn uit een van de doorgangen, op de voet gevolgd door iets wat er in de verte uitziet als een poes, maar dan net niet...
"Ik ben gekomen en ik kom je een mooie rode halsketting bezorgen!"
Ha ! die bosgoed enkt toch niet echt dat hij de machtige Slough_Feg kan verslaan.
Dwaas ! Dood zal zijn deel zijn
Ik heb me laten inspireren door deze kat, inventief, een leuke symbiose van techniek en magie...
* Slough Feg heeft een gevaarlijke glinstering in zijn ogen en in zijn handen een vervaarlijk uitziend zwaard.
Het wordt tijd dat we er een eind aan maken.
Volgens mij is het een slechterik, die poes die je nu ziet, die heeft hij gebouwd van een gewone poes. Ook heeft hij mijn vriendje hier gevangen gezet, maar die is nu weer ontsnapt ofzo. I kweet in ieder geval niet waar hij is. En zou je nu weg willen gaan? Pretty Please?
Dus dit is de place to be. . . . .
* grijnst schijnheilig en neemt zijn zwaard in de handen en wacht geduldig
* hoopt een mooi gevecht te kunnen "bekijken"
Hij haatte planten, vooral de takken die op gezichtshoogte in de lucht schenen te zweven, al wachtend op een prooi om te verwonden met hun klauwachtige vormgeving. Opgedroogd bloed, dat over zijn gezicht was uitgesmeerd, deed zijn huid op een vreemde manier tintelen. Zijn handen zagen er vuil uit, door de grond.
Je haalt het nooit.
Verdomme, waarom had het hem zo lang geduurd om erachter te komen dat hij een grove fout had gemaakt. Hij had zelf niet gedacht, maar liet iets anders voor hem denken. In stilte vervloekte hij zijn zwakheid. En nu was er iemand die misschien gevaar liep door zijn fout. Hij had haar alles moeten vertellen, het moment dat hij het wist.
Geef het op!
Wat zou ze zeggen? Zou ze boos zijn? Zou ze hem haten? Wat zou er uberhaupt met haar zijn gebeurd? Zou ze nog leven? Zou die Slough Feg haar al lang en breed in de val hebben gelokt?
Waarom had hij haar niet verteld er een ander figuur in het spel was betrokken, waarom had hij haar niet gewaarschuwd voor die vervloekte Slough Feg- figuur!?
Boven hem vloog zijn kraai nog steeds. Soepel door de lucht, zonder enige obstakels. Het beest maakte een duikvlucht en verdween uit het zicht. Absinthe onderbrak zijn zoektocht om zich nog meer zorgen te maken over zijn onzekere, toekomstige, positie op dit helse eiland.
Hij bad tot god dat ze er nooit achter zouden komen dat hij Equilan god weet wat voor een situatie in had gestuurd.
Maar dat had hij niet...
Nee, hij had haar helemaal nergens naar toe gestuurd. En de boodschap die hij gaf was cryptisch en vaag. En ze was zelf op pad gegaan. Hij had eigenlijk helemaal geen schuld.
In ieder geval... het was niet helemaal zijn schuld... toch? Ze was toch zeker oud en wijs genoeg om haar eigen keuzes te maken en ze was slim genoeg om nergens onverwachts op te duiken.
Maar dat wist hij niet, hij kende haar amper. En dat vervloekte schuldgevoel, alsof hij een tegen een kind had gezegd: "hier heb je tien gulden, doe er mee wat je wilt."
Het was fout omdat hij dat kind daarna gewoon zijn gang liet gaan. Dat kon niet, het kind weet niet wat voor gevaren het tegenkomt. Doet onverwachte dingen, rent de straat op, gaat met vreemde mannen mee en ei weet wat nog meer.
Maar Equilan is geen kind.
Nee dat is ze niet, ze is een volwassene, en ze is anders dan normale mensen. Ze weet dingen en ze kan dingen doen die hij niet kan en ook nooit zal kunnen. En waar was die vervloekte kat heen gerend!? Dat schurftige beest, hij miste Kitty. Hij vroeg zich af of het goed ging, of het mormel nog gezond was. Kitty had dan wel versterkte onderdelen en was sterker dan andere katten, het was toch altijd niet onkwetsbaar en zeker niet onsterfelijk. Honger was nog lang niet uitgebannen.
En die vos die was ook nog steeds ontsnapt. Met zijn ogen, ondankbaar beest. Beter kwijt dan rijk. Vossen kun je niet vertrouwen, besloot Absinthe. Hij kwam weer in beweging en zette zijn zoektocht voort.
Langzaam maar zeker kwam de tempel dichterbij. Ze was nergens te vinden in het bos, en gezien haar nieuwsgierigheid... Absinthe vreesde het ergste. Was ze hier naar binnen gegaan? Daar stond iemand, een bekend gezicht.
Een onheilspellend gevoel kroop door zijn ruggengraat.
Deja vu!?
Wat zou er dit keer gaan gebeuren!?
[Dit bericht is gewijzigd door Absinthe op 04-11-2001 17:36]
|
|
