[Verslag] Kerst in Afrika

Reisverslag Marokko

25-12-2003 tot en met 01-01-2004

Deze keer eens niet een Chronologische beschrijving, maar een aantal stukjes per thema'.

Al Queda
De avond voor vertrek werd er op het achtuurjournaal reeds gemeld dat er vluchten van Air France naar de Verenigde Staten geannuleerd waren, maar vol goede moed rees ik de volgende ochtend met mijn ouders naar Schiphol af. Op het station stond mijn ene broer al te wachten en in de vertrekhal ook de andere. Tot zover ging het goed. Met een blik op de TV zagen we dat de vlucht naar Paris CdG geannuleerd was. Na even in de rij te staan bleek Al Queda de boosdoener. Het vliegtuig had namelijk uit Parijs moeten komen, maar de piloot vloog niet uit vrees voor terrorisme. Helaas pindakaas moesten we dus worden overgeboekt naar een latere vlucht. Uiteindelijk haalden we netjes een volgende vlucht naar Casablanca en waren we de 25e nog in Marokko.
Daarmee was de Al Queda dreiging nog niet voorbij helaas. Toen we op de terugweg weer op het vliegveld van Casablanca waren lazen we dat er daar 's nachts politie opgetrommeld was vanwege de dreiging. Voor oponthoudt heeft dat gelukkig niet gezorgd.

Taxi
Een oude crèmekleurige Mercedes reed voor op de taxistandplaats van Casablanca Airport, een Marokkaan van een jaar of 30 stapt uit en probeert ons een rit aan te smeren. 200 Dinar had de man achter de servicebalie gezegd. Omdat het reeds tegen elven liep en de trein niet meer reed was de taxi de enige overgebleven mogelijkheid. Voor 350 dirham zou hij ons wel naar het hotel brengen. Alle vijf... Mijn moeder loopt naar een eerlijk en onafhankelijk'-uitziende beveiligingsbeambte. Het reisgidsje had het over grote taxi's... of die hier ook kwamen. Nee, dit waren de grootste. Na enige tijd te hebben staan denken en allerlei aanbiedingen kregen besloten we dan maar twee taxi's te nemen en voor 400 dirham naar het hotel af te reizen. Onderweg werd er nog gevraagd of we niet liever naar een ander adres gingen. Veel dichter bij het centrum. Nee, we moesten de dag erop met de trein. Dit was ideaal. Eenmaal bij het hotel bleek dat de Mercedessen toch de grote taxi's waren. Een petit taxi' was een Fiat Uno of iets vergelijkbaars.
Deze lieve schattige kleine taxi's werden na twee keer met z'n vijven in een Grande taxi' gepropt te hebben gezeten onze manier van vervoeren als lopen wat ver was. Dit was best te doen, al was de laatste keer een geval apart. Oudejaarsavond in Casablanca. We waren in de buurt van de Hassan II moskee en wilden weer terug naar het hotel. Mijn moeder was samen met mijn twee broers reeds in een taxi vertrokken en mijn vader en ik waren op zoek naar een andere. De eerste de beste lege taxi wilde wel naar het station. Eenmaal in de taxi bleek de man alleen Arabisch te kunnen en probeerde ons iets wijs te maken. Toen hij op een kruispunt druk naar links en rechts gebaarde en ons in het Arabisch aansprak leek hij de weg kwijt te zijn. Na een korte tijd in spanning hebben we het uiteindelijk toch nog gehaald.

Trein
Soms heb je van die momenten dat je beseft dat Nederland lang niet alles is. Lang leve de OV-jaarkaart, maar daar zit onvermijdelijk ook lang leve de vertraging aan vast. Was ik dan maar in Marokko. De treinen rijden op tijd, het is lekker goedkoop en, nog belangrijker, er is een railtender. Ideaal. Als het uitzicht dan ook nog eens mooi is, kan voor mij de reis niet meer stuk.

Karretjes
Toen we in Marrakech aankwamen viel meteen op hoeveel mensen er met karretjes rondrijden. Er werd druk grind en afval aan en afgevoerd met ezelkarretjes en overal liepen mensen met handkarren om dingen als oud ijzer op te halen. Op zo'n moment heb je echt het gevoel dat je in een andere wereld bent. Toen we halverwege de week van het ene naar het andere Riad moesten, zouden we met de taxi gaan, want het kon echt niet dat we zelf onze bagage droegen volgens de regelmevrouw. Toen ze echter geen taxi kon vinden die het voetgangersgebied in wilde werden er twee jongen geroepen om met hun handkar de bagage mee te nemen. Zij moesten daar achteraf uiteraard ook voor betaald worden en toen hadden wij, als zuinige Nederlanders, toch het idee dat we het net zo makkelijk zelf getild hadden.

Riad
De riads waarin we vertoefden in Marrakech waren een waar genot. Een huishoudster die elke morgen in de zon op het dakterras het ontbijt klaar heeft en ook nog eens 's avonds wilde koken als je daar om vroeg.Verder heerlijk rustig ondanks dat we midden in de Medina zaten.

More to come..

Souks
Toen we de eerste ochtend in Casablanca langs de ingang van de Medina kwamen en daar een beetje in de rondte stonden te kijken kwam er meteen een man op ons af die waarschijnlijk hoopte ons rond te leiden. We hadden echter alleen s ochtends dus de eerste keer dat ik de souks zag was in Marrakech. De Riad waar we sliepen was op loopafstand van de souks dus de eerste ochtend in Marrakech gingen we op avontuur. De een zei dat een gids beter was, de ander dat ze vooral veel geld kosten. Ons zuunigerds besloten het dus zonder te doen. De eerste impressie was overweldigend. Zoveel kleine winkeltjes op zon klein stukje grond. Een groot doolhof, vol met mensen die je van alles aan proberen te smeren. Twee dagen later zaten we in ondertussen in een andere Riad, nog dichterbij de souks. Na een beetje aan de stadsopbouw gewend te zijn geraakt viel ook in de Souks de weg wel te vinden.
Opvallend is trouwens de hoeveelheid mensen die altijd klaar staat om de winkel van iemand over te nemen. Een winkelier zegt dat je moet komen kijken, dan reageer je dat je iets zoekt wat helemaal niet in hun winkel is. Vervolgens roept de winkelier iemand en rent er zelf vandoor om even later terug te keren met dat wat je zocht.

Mijn Broer
Nederlanders zijn een aparte verschijning in Marokko, zeker als je blond haar hebt, maar gelukkig was mijn broer mee om de aandacht af te leiden. Hij heeft namelijk stekels In Nederland kijkt men meestal al vreemd op, maar in Marokko was het helemaal erg. Iedereen stond vreemd te kijken en de term Chuwika (excuse my Arbian) vloog ons om de oren, waarschijnlijk betekend het iets als egel ofzo (wie helpt?). Soms heel vermakelijk, maar toen we in de middagpauze langs een lagere school liepen werd het toch wat vervelend. Allemaal van die kleine irritantje jongetjes die schreeuwen en meelopen in de hoop geld te krijgen.

Luit
Nogmaals mijn broer, geweldig. Hij is nogal muziek-freak en had gehoord dat er in Marokko luits gemaakt werden en greep deze gelegenheid om goedkoop een luit te verkrijgen. Na enkele muzieksoukwinkeltjes bezocht te hebben die op hun beurt overal Luiten vandaan probeerden te halen keerden we huiswaarts om er een nachtje over te slapen. Halverwege kwam er nog iemand met een stel toeristische gitaartjes aanzetten omdat mijn broer tegen hem (de potjesverkoper) had gezegd dat hij een luit zocht en geen potjes.
De volgende ochtend moesten we door de souk heen en werd mn broer meteen weer alle muziekwinkeltjes ingetrokken. Gewoon stug doorlopen en uiteindelijk lieten ze wel gaan. s Avonds nogmaals op stap geweest en toen had hij er toch maar een gekocht. Mijn moeder wilde vervolgens leuke glaasjes kopen en uiteraard wist de jongen van de muziekwinkel dé plek om dat te doen. Toen we daar niet vonden wat we zochten, rende hij snel weg en kwam even later terug met glaasjes. Nog niet echt wat we zochten dus we werden meegenomen naar het andere winkeltje. Daar uiteindelijk wat gekocht. Uiteraard te duur want de goede jongen van de muziekwinkel kreeg ook zijn deel. In het vliegtuig gingen er vervolgens ook nog eens twee van de zes kapot. Maar wel een leuk verhaal

Un Minut
Vooral opvallend bij de soukhandelaartjes, maar eigenlijk had iedereen het over zich. Zeggen dat iets 'un minut' duurt en vervolgens minimaal vijf minuten weg te blijven en in enkele gevallen zelfs een half uur of langer. Allemaal in de hoop dat je even blijft wachten en iets koopt dat ze ergens anders halen.
Op deze manier kwamen we wel op een leuke plek terecht trouwens. Mijn broer (wederom die met stekels) was op Charles de Gau zijn shawl kwijtgeraakt en was op zoek naar een nieuwe. We waren al twee keer langs de shawlenboer gelopen die zo graag zijn haar wilde aanraken De derde keer kwam hij meteen met een shawl aanlopen en deed hem mijn broer om de nek. Na wat tegenstribbelen zei die vervolgens wat hij precies zocht. De man verdween en kwam even later terug met iets totaal verkeerds. We wilden doorlopen, maar hij nam ons mee naar een groot magazijn waar we hartelijk verwelkomd werden en 'uiteraard' foto's mochten maken 'offcourse my friend'. Mijn broer zocht wat door alles wat er hing, maar vond niks. Er werd toen een ander mannetje op pad gestuurd om wat te vinden. 'Un Minut'. Het duurde en het duurde terwijl wij rondkeken in de ververij en uitgelegd kregen dat grijs pigment blauw werd en groen werd paars en dat moest even getoond worden. Vervolgens ging hij uitleggen hoe je nou een tulbandachtige sluier moest knopen met mijn moeder als levende paspop. De andere man kwam maar niet opdagen dus we besloten wat geld te geven voor de voorstelling en ging weer verder. Toen we vervolgens het doolhof uitwaren en weer bijna thuis kwam de eerste man er nog aanzetten met shawls. Kennelijk had hij omstanders gevraagd waar de Chuwika heen was gegaan en wilde ons wel erg graag wat verkopen. Helaas, het lukte hem niet.

Still more to come..

Foto's!

Het zijn vluchtige scans van mn fotoboekje dus niet allemaal netjes recht enzo Omschrijvingen zijn van linksboven met de klok mee

1 Mozaïek op de Hassan II moskee, Casablanca

1 Palmbomengrond net buiten de Medina, Marrakech
2 Brommer en raam, Marrakech
3 Dakterras van de riad, Marrakech

1 Vanuit de trein tussen Casablanca en Marrakech
2 Vanuit de trein

1 Vanuit de trein
2 Vanuit de trein

1 Twee Coca-Cola, Casablanca

1 Kruidenwinkeltje, Marrakech

1 Mijn moeder in traditioneel geknoopte shawl, Marrakech Souk
2 Stofververij, Marrakech Souk

1 Slangenbezweerder op plein Jemaa el-Fna, Marrakech
2 Etenstijd op plein Jemaa el-Fna, Marrakech
3 Jus en noten op plein Jemaa el-Fna, Marrakech

1 Petit Taxi, Marrakech
2 Voetballen naast de stadsmuur, Marrakech
3 Kerstshop, Marrakech
4 Aanplakplek voor verkiezingen gebruikt als fietsenstalling, Casablanca

1 Vrachtwagentje en brommer, Marrakech

1 Vrachtwagen, Casablanca

1 FedEx-brommer, Casablanca

1 Mijn moeder in de ruïnes bij het El Badi Paleis, Marrakech

1 Ooievaars bij het El Badi paleis, Marrakech
2 Vuilnisberg, Casablanca
3 Twijner bij de stadsmuur, Marrakech
4 Palmboom in een buitenwijk, Marrakech

1 Stadsmuur, Marrakech

1 Boom, Casablanca
2 Mijn vader ruikt bloem, Baiha paleis, Marrakech
3/5 Bloemen in de hoteltuin, Casablanca
4 Sinaasappels in El Badi Paleis, Marrakech

1 Raam in Marrakech Museum, Marrakech
2 Deur in de medina, Marrakech

1 Pas op spoorovergang, tussen Casablanca en Marrakech
2 Uitzicht uit de trein

1 Hassan II Moskee, Casablanca

1 Zich op zee, Casablanca
2 Skyline, Casablanca
3 Zonsondergang, Casablanca
4 Hassan II Moskee, Casablanca

1 Casablanca bij nacht

1 Reisgenoten op een bankje, Casablanca

Komt weer een stukje

Water
Ojee, ojee, water en Marokko. Dat kan natuurlijk niet goed samen gaan. Alles en iedereen heeft het over verkeerd water en vergiftiging enzo. Je kreeg het idee dat je het beter maar niet kon aanraken. Geweldig, als je er zo achteraf aan terug denkt. De eerste avond haalden we meteen een fles water om tanden mee te poetsen. 's Ochtends onder de douche was het een vreemd gevoel dat je in 'vies' water stond te douchen. Eenmaal in Marakesh werd ons zo goed als meteen verteld dat er helemaal niks mis was met water in de steden en dat het allemaal best mee viel. Overdag hadden we nog wel water mee, maar verder deed de kraan het ook heel best. Niemand ziek geworden, alles overleefd en wel zo makkelijk.

Moslims
Marokko was voor mij de eerste keer in een Islamitisch land. Een hele ervaring. Het begon al in het vliegtuig waarop elke maaltijd een briefje lag dat er gegarandeerd geen koe en geen varken in zat. Zelfs op de vegetarische maaltijd lag zo'n bevestigend briefje. Verder was het duidelijk overal aanwezig. Elke mooie poort waar geen toerist stond te kijken is een moskee. Als je per ongelijk een stap in de verkeerde richting zette kwam er meteen een groepje kinderen aan die als verboden toegang bord dienden. Verder vijf keer per dag 'Allah is groot' door de luidsprekers. Ook weer eens wat anders dan elk kwartier 'doing' van de kerktoren. Wat me verder opviel was dat helemaal niet iedereen ging bidden. Ik had het idee dat de hele stad richting de moskee zou lopen, maar dat viel nog wel mee. Eigenlijk helemaal niet zoveel verschil met Nederland.

Flimpje
Mijn broer had een digitale camera die filmpjes kan maken. Erg leuk, hier de wandeling van de 'grote' straat naar onze eerste riad.

Klik