MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Net geluisterd, of nouja, nog niet helemaal, lekker hoor!quote:Op woensdag 5 juli 2023 22:53 schreef OProg het volgende:
[..]
Kick.
Er staan inmiddels allemaal dingen van dit album met video op YouTube. Ik heb nu net wat opgezet maar het is inderdaad een beetje waar ik op hoopte. Wat ik nu hoor is het niet gewoon met een gitaar in een kamertje naspelen maar met respect voor het origineel er iets anders van maken.
https://www.youtube.com/p(...)0iZM69F3caEhsLF3wgVk
Hier staat de lijst!
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Vind het best een fijn album, heb het gevoel dat de dames Nick beter intrepeteren dan de heren, vind er ook wel wat missers tussen zitten dan heb ik meer het gevoel dat ik naar Sade zit te luisteren dan naar een Nick Drake nummer.
Maar zeker wel een leuk project.
Maar zeker wel een leuk project.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik vind het album met z'n 23 covers vrij saai en soms zelfs tenenkrommend, zoals die gladgepolijste cover van Place to Be. Het leek alsof Nick Drakes legende zo groot is, dat artiesten ook niet echt wisten wat ze ermee moesten. Dat deed me denken aan Josh Home die de gitaar van George Harrison in zijn handen kreeg.
Er zijn wel goede Nick Drake covers, maar daarvoor moet je vooral bij YouTube zijn. Er is voor zover ik weet geen live materiaal van Drake, waardoor het interessanter is om te zien hoe muzikanten zijn speelstijl ontrafelen en interpreteren.
Waar ik wel enthousiast over ben, is dat er eindelijk een biografie is, met goedkeuring en de zegen van Drakes zus. Die heb ik gelijk in huis gehaald. Tot nu toe was er vrij weinig over zijn levend bekend, maar voor dit boek hebben ze zo ongeveer iedereen die hem kende geïnterviewd en zijn levensloop gedetailleerd verteld. Ik las in de Oor dat hij pas na 100 pagina's een gitaar oppakt.
Er zijn wel goede Nick Drake covers, maar daarvoor moet je vooral bij YouTube zijn. Er is voor zover ik weet geen live materiaal van Drake, waardoor het interessanter is om te zien hoe muzikanten zijn speelstijl ontrafelen en interpreteren.
Waar ik wel enthousiast over ben, is dat er eindelijk een biografie is, met goedkeuring en de zegen van Drakes zus. Die heb ik gelijk in huis gehaald. Tot nu toe was er vrij weinig over zijn levend bekend, maar voor dit boek hebben ze zo ongeveer iedereen die hem kende geïnterviewd en zijn levensloop gedetailleerd verteld. Ik las in de Oor dat hij pas na 100 pagina's een gitaar oppakt.
Ben al een aardig eind opgeschoten met die bio; ongeveer halverwege nu.quote:Op vrijdag 21 juli 2023 17:04 schreef Geluiden het volgende:
Ik vind het album met z'n 23 covers vrij saai en soms zelfs tenenkrommend, zoals die gladgepolijste cover van Place to Be. Het leek alsof Nick Drakes legende zo groot is, dat artiesten ook niet echt wisten wat ze ermee moesten. Dat deed me denken aan Josh Home die de gitaar van George Harrison in zijn handen kreeg.
Er zijn wel goede Nick Drake covers, maar daarvoor moet je vooral bij YouTube zijn. Er is voor zover ik weet geen live materiaal van Drake, waardoor het interessanter is om te zien hoe muzikanten zijn speelstijl ontrafelen en interpreteren.
Waar ik wel enthousiast over ben, is dat er eindelijk een biografie is, met goedkeuring en de zegen van Drakes zus. Die heb ik gelijk in huis gehaald. Tot nu toe was er vrij weinig over zijn levend bekend, maar voor dit boek hebben ze zo ongeveer iedereen die hem kende geïnterviewd en zijn levensloop gedetailleerd verteld. Ik las in de Oor dat hij pas na 100 pagina's een gitaar oppakt.
Tevreden met de aanschaf, maar het is wel een weinig opwindend "en toen en toen en toen" verhaal.
Maar eigenlijk was dat vooraf al bekend. Een zo minutieus mogelijk verslag van het leven van Nick Drake.
Misschien kom ik later nog terug op mijn leeservaringen; eerst laat ik het allemaal maar zoveel mogelijk bezinken.
(Met af en toe een 'moppie' Drake ter begeleiding.
)
Ik doe het ff rustig aan.
Een interview met Nick Drake's collega (en vriend) John Martyn (1948-2008).
Martyn, een naar Londen afgezakte Schotse folkzanger, was compleet het tegenovergestelde van Drake; hij was een extravert straatvechtertje, dol op drank en op optreden, optreden en nog eens optreden. Niettemin konden ze het doorgaans prima met elkaar vinden.
(Ik stel me een gesprek tussen die 2 voor: Martyn ratelt maar door en wordt om de 10 minuten, met een welwillend hoofdknikje onderbroken door Drake: "mmm, yes.... yes", "umm... you think so?.... mmm". )
Het interview met Martyn is uit 1986, ten tijde van de eerste revival van Nick Drake's muzikale erfenis. Een jaar later zou die hernieuwde belangstelling leiden tot de cd Time Of No Reply, een machtig leuk album met afwijkende versies, demo's en niet eerder uitgebrachte opnamen, waaronder een aantal uit de privé-collectie van de familie Drake.
Martyn, een naar Londen afgezakte Schotse folkzanger, was compleet het tegenovergestelde van Drake; hij was een extravert straatvechtertje, dol op drank en op optreden, optreden en nog eens optreden. Niettemin konden ze het doorgaans prima met elkaar vinden.
(Ik stel me een gesprek tussen die 2 voor: Martyn ratelt maar door en wordt om de 10 minuten, met een welwillend hoofdknikje onderbroken door Drake: "mmm, yes.... yes", "umm... you think so?.... mmm".
)Het interview met Martyn is uit 1986, ten tijde van de eerste revival van Nick Drake's muzikale erfenis. Een jaar later zou die hernieuwde belangstelling leiden tot de cd Time Of No Reply, een machtig leuk album met afwijkende versies, demo's en niet eerder uitgebrachte opnamen, waaronder een aantal uit de privé-collectie van de familie Drake.
Ik doe het ff rustig aan.
Dit topic moeten we natuurlijk gewoon zo nu en dan een trap omhoog geven omdat Nick het waard is om dit topic een trap omhoog te trappen. En ik ook weer een nieuwe Fruit Tree box had gevonden maar dat later eens. 
Ik wilde dus verschillende dingen aanhalen. En ik haal nu in ieder geval dit aan:
Het is uit 2017. Maar dat er in een kerk een band en orkest in Canada bezig zijn met op een echt hele mooie manier het werk van Nick Drake levend te houden. Hij moest eens weten. Uitvoering en idee zijn gewoon heel erg mooi.
En toen zag ik nog deze:
Toen hij het album op nam zat hij in een pijnlijke scheiding, net als de drummer, Phil Collins die weer het album Face Value met In the Air Tonight maakte als gevolg van dit contact en deze periode. Niet geheel Nick Drake maar aangezien bij leven Martyn al over Nick Drake schreef mag dit hier wel met kleine lettertjes.
[ Bericht 0% gewijzigd door OProg op 12-10-2023 03:18:36 ]
Ik wilde dus verschillende dingen aanhalen. En ik haal nu in ieder geval dit aan:
Het is uit 2017. Maar dat er in een kerk een band en orkest in Canada bezig zijn met op een echt hele mooie manier het werk van Nick Drake levend te houden. Hij moest eens weten. Uitvoering en idee zijn gewoon heel erg mooi.
En toen zag ik nog deze:
Erg mooi. Ik had dit niet gezien een paar weken terug. John Martyn had Solid Air geschreven voor Nick. Bij leven, in 1973.quote:
Een interview met Nick Drake's collega (en vriend) John Martyn (1948-2008).
Martyn, een naar Londen afgezakte Schotse folkzanger, was compleet het tegenovergestelde van Drake; hij was een extravert straatvechtertje, dol op drank en op optreden, optreden en nog eens optreden. Niettemin konden ze het doorgaans prima met elkaar vinden.
(Ik stel me een gesprek tussen die 2 voor: Martyn ratelt maar door en wordt om de 10 minuten, met een welwillend hoofdknikje onderbroken door Drake: "mmm, yes.... yes", "umm... you think so?.... mmm".
Het interview met Martyn is uit 1986, ten tijde van de eerste revival van Nick Drake's muzikale erfenis. Een jaar later zou die hernieuwde belangstelling leiden tot de cd Time Of No Reply, een machtig leuk album met afwijkende versies, demo's en niet eerder uitgebrachte opnamen, waaronder een aantal uit de privé-collectie van de familie Drake.
Ik heb eigenlijk alles wel van John Martyn maar voor mij is denk ik Grace and Danger wel mijn favoriete plaat. Anders dan Solid Air en begin jaren tachtig maar ik vind met name dat er een hele bijzondere koude sfeer over dat album hangt wat zo bijzonder is.quote:You’ve been taking your time
And you’ve been living on solid air
You’ve been walking the line
And You’ve been living on solid air
Don’t know what’s going wrong inside
And I can tell you that it’s hard to hide when you’re living on
Solid air.
You’ve been painting it blue
And you’ve been looking through solid air
You’ve been seeing it through
And you’ve been looking through solid air
Don’t know what’s going wrong in your mind,
And I can tell you don’t like what you find,
When you’re moving through
Solid air.
I know you, I love you
And I could be your friend
I could follow you, anywhere
Even through solid air.
Toen hij het album op nam zat hij in een pijnlijke scheiding, net als de drummer, Phil Collins die weer het album Face Value met In the Air Tonight maakte als gevolg van dit contact en deze periode. Niet geheel Nick Drake maar aangezien bij leven Martyn al over Nick Drake schreef mag dit hier wel met kleine lettertjes.
[ Bericht 0% gewijzigd door OProg op 12-10-2023 03:18:36 ]
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
|
|
