De aarde dijt uit, ooit was de aarde een geheel zonder water

De uitdijende Aarde hypothese
Tuesday, 13 March 2007

De continenten die er zijn en hun vorm hebben, passen als puzzelstukjes in elkaar. Echter dit zat niet bijeengeklompt in een supercontinent Pangaea, maar was in feite de korst van een veel kleinere planeet Aarde zonder water, aldus de hypothese van Neal Adams. De Aarde dijdt uit omdat de brandstof in de kern opraakt en de zwaartekracht zwakker wordt.


Toen de Aarde onstond zakten de zware metalen naar de kern van de Aarde af waar ze reageerden en warmte genereerden. De Aarde was klein en compact, erg stevig in elkaar gedrukt. De zwaartekracht was zeer groot.

Door de druk in de aarde ontstond er hitte die chemische en nucleaire reacties veroorzaakten waarbij H2O, water vrijkwam. Tegelijkertijd nam de zwaartekracht af, omdat de zware metalen steeds meer en meer opraakten. Dit gebeurde over een tijdsbestek van 2 miljard jaar.

Doordat de zwaartekracht afnam, zette de aarde uit als een ballon, waardoor de vaste puzzelstukken van de continenten uiteenschoven. De tussenruimtes werd gevuld met het geproduceerde water. Niet alleen Afrika en oost-Amerika passen in elkaar, maar ook oost-Azie en west-Amerika, Antarctica en Australie.


Intussen begon leven zich te ontwikkelen; dit verklaart waarom in Noord-Amerika en Azie precies dezelfde bomen voorkomen, en waarom Antarctica sporen van hogere temperaturen bevat, en het verklaart waarom veel diersoorten over de hele wereld voor komen.

Het bizarre idee dat slechts op één helft van de Aarde land was - Pangaea genaamd -, is eigenlijk te gek voor woorden. Waarom zou er een massief blok land op een planeet gevormd worden en de rest uit oceaan bestaan? Dit strookt niet met het feit dat de aarde roteerde toen deze zacht was en juist de balans opgezocht zou moeten hebben. Strookt niet met de inertie-wetten. Een blok land aan slechts een kant van de planeet zou het geheel uit balans gebracht moeten hebben.

Inderdaad, de Pangaea-theorie rammelt aan alle kanten, en als men twijfelt of de chemische processen van de Aarde zelf het water geproduceerd hebben: De Pangaea-theorie negeert in zijn geheel de vraag waar al het water vandaan kwam. Maar waar kwam het water vandaan dan? Het antwoord op deze vraag is het feit dat een ster waterstof produceert: Zo ook heeft de kern van de Aarde al het water geproduceerd. Maar ook op Mars, de Jupitermaan Europa, Venus en andere rotsplaneten met genoeg massa heeft dit proces plaatsgevonden,echter daar is het water in de ruimte verdwenen, behalve op Europa, daar zit het water vloeibaar onder het ijs, warm gehouden door de nucleaire reactie in de kern van die maan.

De oceaanbodem leert ons hoe de continentale platen uiteengescheurd zijn als puzzelstukjes op een ballon die opgeblazen wordt. De jongste gedeelten van de oceaanbodem zijn 10 miljoen jaar oud, terwijl de oudste gedeelten van de oceaanbodem 70 miljoen jaar oud zijn. Dit is de oudheid die gemeten is door monsters van de oceaanbodem te nemen. Ook is te zien dat op de oceaanbodem de leeftijd van de bodem opmerkelijk genoeg jonger is naarmate het de scheur in het midden van de oceaan nadert (op atlassen te zien). Het is daar glad en er is te zien dat het naar buiten is bewogen. Niet alleen in de Atlantische oceaan maar ook in de Grote oceaan, Indische oceaan e.d..

Hoe kunnen deze gesteenten op de oceaanbodem maar 70 miljoen jaar oud zijn, als de oudste gesteenten op het land maar liefst twee miljard jaar oud zijn?

De uitdijende aarde-hypothese verklaart dit: Omdat de aarde door de afnemende zwaartekracht groter werd. Er kwam geen massa bij, maar in de kern van de aarde vond een proces plaats dat warmte produceerde en elementen in water omzette. Omdat de zware metalen in de kern langzamerhand opraakten, werd de zwaartekracht steeds minder, waardoor de aarde minder compact inelkaar gedrukt wordt en dus uitzette, net zoals de sterren groter worden als hun brandstof opraakt. Ja, de kern van de aarde is een nucleaire reactor, wat op dezelfde manier uitdijt als een ster waarvan de brandstof opraakt
.
Uit de ridges tussen de continentale platen borrelde het geproduceerde water omhoog samen met magma wat de nieuwe oceaanbodem vormde. En er kwam steeds minder en minder vulkanische activiteit, iets waarvan bewezen is dat deze vroeger veel actiever waren.

Deze hete kern van de Aarde bevindt zich nog steeds in een reactieproces, en zorgt voor het vloeibare magma en vulkaanactiviteit. Maar voor hoelang nog? Het magma in de aarde wordt volgens deze theorie heet gehouden door de nucleaire kern van de aarde en zorgt voor het aardmagnetisch veld. Dit magnetisch veld is net als de zon, die net als de kern van de aarde warmte produceert door nucleaire processen, in het verleden een aantal keren omgedraaid. In de zon is dit een 11-jarige cyclus. Op Aarde was dit lang geleden ook een regelmatige cyclus. Toen de kern nog veel brandstof had en als de zon regelmatig van manetische pool veranderde. Maar toen de brandstof opraakte, werd deze cyclus ook onregelmatiger. Deze poolomkeringen zijn uit magnetietlagen af te lezen, en er is te zien dat er vroeger regelmatige cycli waren maar daarna niet meer, een bewijs dat het nuclaire proces in de kern aan het afnemen is, met uitdijing tot gevolg. Het aardmagnetisch veld neemt volgens de laatste metingen meer en meer af. Omdat de brandstof van de kern aan het opraken is, of omdat er misschien een laatste poolomkering aan zit te komen?

Bijna alle planeten werken volgens hetzelfde proces. Het water ontstaat door de planeetkern! Daarom is er onder het ijs van bijvoorbeeld de Jupitermaan Europa ook een oceaan van vloeibaar water, opgewarmd door de nucleaire kern. Maar deze kern verliest meer en meer haar energie en haar zwaartekracht. Wordt de Aarde als Mars? Ook daar zien wij aan de landschappen dat hetzelfde uitdijende proces plaats gevonden zou kunnen hebben. Alleen de reactie in de kern van Mars lijkt opgehouden te zijn, en het geproduceerde water in de ruimte verdwenen. Magnetietdeeltjes op Mars tonen aan dat ook daar een magnetisch veld is geweest, en het is aangetoond dat de zwaartekracht vroeger groter was en de atmosfeer daardoor dikker. Mogelijk door het verdwenen magnetisch veld en de afgenomen zwaartekracht werd er steeds meer en meer atmosfeer de ruimte ingetrokken door de zonnewind, en werd Mars een woestijn. Is dit een lot wat ook de Aarde te wachten staat?

Bekijk de animatie-video hoe de continentale platen écht uit elkaar gedreven zijn:

YOUTUBE



Bron: Xerson

Als klein kind altijd al mijzelf verwonderd waarom alles als een puzzel stukje in elkaar past.
Zelf Amerika en Azie passen goed in elkaar... maar volgens de Pangaea theorie zijn ze dit nooit geweest.

Lees de tekst en oordeel zelf.
Ik moet zeggen dat ik het een hele aannemelijk theorie vind, en logischer dan een bol wat er opeens "is" in volle glorie.
Een bol wordt groter, en vult zich op, bij ons is dat in dit geval water!

zelfde vraag staat op xerson, met een antwoord van de admin:

quote:

Zware metalen raken niet op maar worden omgezet in andere stoffen. De aarde "lekt" niet in grote mate stoffen. Dus de massa blijft bijna hetzelfde. De totale massa bepaalt de zwaartekracht, niet hoeveel zware metalen er zijn of hoe "compact" het is.

Een kilogram water oefent net zoveel zwaartekracht uit als een kilogram ijzer. Ze bestaan immers beide uit electronen, neutronen en protonen. Net zoals een kilogram veren hetzelfde "weegt" als een kilogram lood.

Geschreven door admin op 2007-03-16 12:19:23
--------------------------------------------------------------------------------
@mike

Zoals je kunt lezen, wordt de massa omgezet in warmte. Dit betekent een verlies van massa, en dus wordt de gravitatie kleiner, en de planeet groter doordat de massa minder inelkaar gedrukt wordt.

Net als sterren steeds groter worden als hun brandstof opraakt. Dit worden op een gegeven moment rode reuzen.

He idee'tje:

Het water is er altijd ook geweest, maar door het uitdijen vindt het een plek.
Vandaar dat de dinosaurussen er nog maar kort waren, omdat de zee eerst 'ruimte' moest maken voor land.
En met ruimte bedoel ik, dat het zich op diepe plekker heeft getrokken. Zie het als, wij leven op grote platten bergen.




(plaatje toont niet wat ik zeg, maar borduurt op de begin post)

[ Bericht 22% gewijzigd door Ticker op 16-03-2007 16:15:36 ]

Neal Adams,

zelfde theorie, zelfde verhaal, alleen nu verder over de maan:

http://www.youtube.com/watch?v=tBT8KyWVxj8


Over de Europa (nee niet het continent):
http://www.youtube.com/watch?v=hH_5SFHXSzo

Hier zie je duidelijk wat er bedoeld wordt, en dat de planeet daadwerkelijk "groeit"!!!!


Het idee blijkt al een tijd lang bekend te zijn onder wetenschappers, maar niet geaccepteerd:
http://www.youtube.com/watch?v=yOp8j6eOBlI

[ Bericht 30% gewijzigd door Ticker op 16-03-2007 16:35:29 ]

Ik denk dat er maar 1 ding 'oneindig' is, en dat is het heelal zelf. Ook dat stopt op een gegeven moment met uitdijen.
Misschien is dat hetzelfde verhaal met planeten, op een gegeven moment is de koek op. Tevens kan het wel verklaren waarom sommige planeten groter zijn dan andere.
En op een gegeven moment is een planeet net als een ster op, en verdwijnt ie. Volgens mij noemen ze zo'n ontploffing een supernova bij een ster/zon.

Hebben sommige van jullie ook die filmpjes gekeken van de planeet Europa? Als de planeet niet uitdijt, hoe komt het dan dat als die stroken, die duidelijk recenter zijn dan de overige omgeving, weggehaalt worden, de overige planeten met zijn ruwe uiterlijk letterlijk "perfect" in elkaar past? Niemand roert daar verder over en doet het gelijk af met onzin, omdat de theorie gedeeltelijk nog niet klopt. Misschien kan je beterr er mee in na denken dat het door een fout in het grote plaatje af te doen als onzin?

Vergeet trouwens ook niet dat het eigenlijk zo logisch als wat is, dat iets (bijna) nooit begint in zijn uiteindelijk grote. Iets begint klein.. en wordt groter. Het zou dus makkelijk kunnen dat de aarde ooit nog kleiner was, dus echt als veel kleinere bol begin nog dan wordt aangenomen, en vanaf dat punt is gaan 'groeien'.


"It's alive!!! ALIVE!"

Jezus, dus je vindt het wel doodnormaal dat een planeet zichzelf maakt, maar groter worden bestaat niet volgens jou?

Hoe wordt een mens groter? Deze voed zich, zijn lichaam benut deze bron.
Hoe wordt een planeet groter? Deze voed zich.
Waarmee voed deze zich? Meest logische verklaring lijkt me te zoeken in de kern.

Overigs is het vrij lomp om niet verder te kijken dan je neus lang is. De bewijzen tonen zich duidelijk in filmpjes. Hier hetzelfde verhaal over mars:
http://www.youtube.com/watch?v=d44Jj_3gp-M&eurl=http%3A%2F%2Fwww%2Exerson%2Enl%2Fcontent%2Fview%2F367%2F

Tevens is natuur natuur, en ook hemellichamen blijken zich aan bepaalde wetten te houden. Net als een mens.

Wil je trouwens beter lezen, ik zei dat een mens zich voedt.. natuurlijk voedt een mens zich met externe bronnen, dacht je dan dat ik bedoelde dat wij net als een planeet een kern hadden?