Goedenavond Allen,
Sinds 8 maanden heb k een nieuwe vriendin, en het bevalt meestal erg goed.
Meestal ja.
Vooral het begin was lastig, mijn vriendin had last van een angststoornis en was depresief etc.
Zo zei ze vaak dat ze 'ziek' was als we iets gingen doen waar andere mensen (mogelijk) bij betrokken waren.
De film, een avondje in de kroeg, een disco, mee naar de familie wou/ging allemaal niet.
Mn vriendin was ook al anderhalf jaar neit naar schoo geweest en ook daar ondervondt ze erg veel last van.
ze was erg onzeker, en blij dat ze eindelijk iemand had... dit bracht voor haar een nieuwe, grootste angst... die persoon weer kwijt te raken..
Ik was erg geduldig, en naarmate de tijd verstreek ging het met mn vriendin steeds beter.
Samen naar lowlands geweest (60.000 andere mensen dit had ze nooit verwacht) dit gaf haar het gevoel dat we alles aankonden. en dat konden we ook wel.
uiteraard word je hoelanger de relatie duurt steeds hechter.. en een lange tijd ging het erg goed, na een hele moeilijke periode kreeg ze nieuwe antidepressivia .. en gelukkig ging het na een helse week weer iets beter.
daarna ging het een lange tijd goed.. van de angststoornis was niets meer te merken, ze ging zelf mee naar de kroeg etc!
Ook was het depressieve meisje veranderd in een normale jongedame van 16 jaar.
een angst blijft haar (vooral de laatste tijd de reden waarom ik hier dus post) altijd achtervolgen.
De angst om mij te verliezen.
Het achtervolcht haar en ondanks dat we al 8 maanden samen zijn laat het haar geen moment met rust.
iedere nacht droomt ze weer dat ik er met mijn ex vandoor gaat, wat haar de rest van de dag een onzeker kutgevoel geeft.
Ze is zo bang om me kwijt te raken dat het haar hele leven beinvloed.. de aankomende skivakantie waar zij helaas niet meekan maakt dit nog erger..
Uiteraard vertel ik haar iedere dag letterlijk wel honderd keer hoeveel k van haar hou en hoe fijn ik het met haar vind, en dat k echt geen ander meer wil, dit is ook zo. Toch is ze iedere seconde van de dag bang om mij kwijt te raken.
Mn vriendin zit niet meer in therapie, (en dit wil ze ook niet meer)
Maar leven zoals het nu is, is voor haar, maar ook voor mij onmogelijk.. ze wordt er saggereinig door en wil liever niet dat ik haar dan zie etc.
Ik ben ten einde raad, brieven, praten, ringen etc kunnen haar maar niet overtuigen, of de angst wegnemen dat ik bij haar wil blijven.
Ik heb geen verleden van vreemdgaan ofzo!
we zijn ten einde raad, vandaar dat ik hier nu post.
heeft iemand hier misschien ervaring mee, of advies? alles is welkom.
Alvast bedankt! ~Frenker