Depressief door de hormonen, deel 2

Sugar, goed zo wijffie 'k was ook blij om je puzzel te zien, goed teken dat je daar zin in had. 't komt wel goed, echt wel.

Sugar wat heerlijk om te lezen!
Fijn dat je een intake hebt, je bent er mee bezig, je bent echt super dapper!

quote:

Op zaterdag 18 november 2006 21:59 schreef Sugar het volgende:
Vanavond haalde ik Storm uit zijn bedje, moest hem wakker maken. Maar hij sliep zomaar verder, met opgetrokken beentjes, zijn kontje hoog in de lucht en zijn buikje tegen mijn borst. Kleine knuistjes en een frummelmondje in een zacht ontspannen snoetje.
Hij ontroerde me zo. Wat was het heerlijk om dat te voelen.

Wat moet het fantastisch voor je geweest zijn om dit (weer) te kunnen voelen...
Goed dat je een traject met begeleiding ingaat.
En ik sluit me aan bij de andere dames. AD kunnen zó goed helpen. Ik was niet zwanger indertijd, maar bij mij sloeg medicatie binnen een week aan. Echt, van de ene op de andere dag begon de zon weer te schijnen. Hoef je niet bang voor te zijn.

Ook een voor ingrid.

sugar

Sjoeg

Tnx Moonah!

Sugar ik vind het ook ontroerend om te lezen!

Morgenmiddag 2e gesprek mw. Ben benieuwd!

Sugar ik hoop dat de intake goed gegaan is vanavond (of het moet nog plaatsvinden, dat kan natuurlijk ook).

Ingrid hoe was het gesprek bij mw?

Lois, lief dat je daaraan denkt.
Ingrid, ik ben ook benieuwd hoe het was gisteren?

De intake was oké, ik vond het wel moeilijk om goed aan te geven hoe en wat. Haar vragenlijst was heel duidelijk en compleet, denk ik, dus ik hoefde eigenlijk alleen maar ja en nee te zeggen. maar ik vond het zwaar om zelf de verantwoordelijkheid zo te hebben over wat het allemaal is. Om het zelf helemaal goed aan te geven. Het wisselt ook best, dus dat maakt het lastig ook.

Conclusie: pnd, maar niet zo heel erg zwaar gelukkig (denk ik). Middelmatige zwaarte, zeg maar. Dat concludeerde ze vooral doordat ik me ook sommige momenten en dagdelen best oké kan voelen. We gaan z.s.m. starten met een lage dosering hormonen en hebben dan in elk geval wekelijks contact per mail. Niet gaan werken vond zij ook de beste optie.

[ Bericht 2% gewijzigd door Sugar op 21-11-2006 21:25:19 ]

Hopelijk slaat het snel aan zodat je je weer wat beter voelt

Fijn Sugar dat deze stap weer achter de rug is en dat je nu kan werken aan het beter worden, ik vind je een knapperd! Sterkte, ik hoop echt dat je je snel weer vaker lekker voelt!

Spannend Sugar, hopelijk heb je er veel baat bij!
Het lijkt mij overigens ook slim om nog niet te gaan werken. Ga eerst maar aan jezelf werken, daar heb je je handen vol aan.

Sugar, dat klinkt als weer een stap in de goede richting

Klinkt goed sugar! Ik hoop dat je er gauw wat van gaat merken in positieve zin. Zet em op .

Ingrid hoe was je gesprek met MW?

Sugar

Het gesprek bij mw ging redelijk. De stomme muts van de balie had nooit doorgegeven dat ik er was. Daardoor was er uiteindelijk maar weinig tijd.
Volgende keer beter! (as maandag)

Sugar klinkt goed.

Even vertellen hoe het hier nu is. Het zwaarst is steeds het opzien tegen dingen. Dagen alleen met de kinderen, bezorgen me vooraf heel veel stress en boosheid (richting man en de hele wereld). Echt beren op de weg zien en de dingen niet rationeel kunnen benaderen.

Als Storm soms huilt, ervaar ik meteen stress. Soms is dat dus direct een reden om te gaan huilen of boos te worden. Ik kan die dingen niet goed overzien. En ik vind dat tegelijk zo stom van mezelf, dat ik soms echt een hekel heb aan mezelf.

S. heeft nu zijn enkelbanden gescheurd en dus komt alles op mij neer. Ik kan dat helemaal niet nuchter bekijken, zie overal tegenop. Normaal kijk ik vreselijk uit naar het moment dat hij thuiskomt van zijn werk en alles overneemt. Dat geeft mij lucht soms. De energie om de dag door te komen is dan echt ineens op.
Vanochtend is het bij mij in mijn rug geschoten, beetje veel pech dus. Nooit eerder gehad, geen enkele ervaring mee. Het doet best veel pijn en ik kan Storm nog net tillen, maar Maria niet. Het zit dus even helemaal niet mee.

Gisteren brachten mijn schoonouders Storm terug van het hele weekend logeren . Ik legde hem in bed toen 'ie moe werd. Ik liep terug naar beneden en hoorde hem huilen. Ik huilde ook meteen. Mijn schoonmoeder schrok heel erg van mijn reactie. Dat het zo snel zo negatief uitpakt, terwijl zij denkt: ah joh, een speentje en klaar. ja, ze heeft gelijk. Maar zo kan ik dus niet denken blijkbaar.

Ow Sugar toch, wat een toestanden, wat niet leuk allemaal...
Ben je al gestart met de AD?

Sugar wat klote zeg!
Sterkte ermee

Sugar... wat balen zeg.

Vergeet trouwens niet dat heel veel rugklachten terug te voeren zijn op stress hè. Daarmee wil ik het niet bagatelliseren trouwens, alleen aangeven dat het mss niet zo heel onverwacht is. Doordat S. zijn enkelbanden heeft vernaggeld komt er bij jou net weer wat extra belasting bovenop.

Ja, klopt BE. Dat is denk ik ook echt wat er nu gebeurd is: te gespannen lijf en dan een snelle beweging...

Mel, ik slik sinds een paar dagen een hormoonpreparaat, geen AD. Resultaat is er meestal pas na 2 cycli (en ik heb nog geeneens een cyclus, maar ben wel tegelijk ook aan de pil gegaan weer). Het duurt dus sowieso nog wel een tijd(je).

En echt, soms gaat het ook echt beter, hoor!

Ingrid, je had toch vandaag weer iets? Hoe ging het?

quote:

Op maandag 27 november 2006 19:30 schreef Sugar het volgende:

Ingrid, je had toch vandaag weer iets? Hoe ging het?

Ja, maar dat ging niet door. Ze was ziek. Vraag me af of het wel lukt bij mw.

sugar, zwaar....
als ik bedenk dat ik er op een "thuis met de kindjes" dag ook naar uit kijk dat Nick er weer is (want 2 kleine kindjes zijn gewoon veel werk en eisen al je aandacht op) dan moet dat voor jou nog een haartje erger zijn. toch mag je trots zijn op hoe je het doet, want in al je zwakte vind ik je zo sterk.
dikke

quote:

Op maandag 27 november 2006 21:08 schreef Belana het volgende:
sugar, zwaar....
als ik bedenk dat ik er op een "thuis met de kindjes" dag ook naar uit kijk dat Nick er weer is (want 2 kleine kindjes zijn gewoon veel werk en eisen al je aandacht op) dan moet dat voor jou nog een haartje erger zijn. toch mag je trots zijn op hoe je het doet, want in al je zwakte vind ik je zo sterk.
dikke

dat vind ik nou heel mooi geschreven.

Ik ben dan nooit depressief geweest na een bevalling, maar ken wel de lasten van een kindje wat heel veel huilt, het is gewoon zwaar, zeker als er nog een peuter rond loopt die de nodige aandacht nodig heeft, want ook voor de oudste veranderd er veel en is het ook moeilijk als er een baby bijkomt die veel aandacht opeist. En dan moet je als moeder daar de juiste weg in zien te vinden. De juiste balans tussen de 2 kinderen. Twee van die kleintjes kan gewoon heel vermoeiend zijn. En als je dan te kampen hebt met een PND dan lijkt me het echt nog stukken heftiger, je hebt me door je ervaring hier te delen, mij een beetje laten inzien wat je doormaakt en voelt, daar heb ik echt respect voor. Ik vind dat heel knap, dat je dat steeds weer doet. Hier je schrijfsel plaatsen, maar ook hulp zoeken, starten met preperaten.

Als je dan dat zonnetje in het leven even niet ziet, moeilijk kan genieten, dat lijkt me zo verdrietig. Ik hoop zo voor jou dat je je snel wat meer happy gaat voelen, zodat je weer stralend door het leven kan met je prachtige gezin!

Meidje toch... Ik wil het zo graag beter voor je, nu!

Op aandringen van mij en anderen ging Sebas vandaag terug naar het ziekenhuis om zijn gescheurde enkelbanden te laten checken. Hij hield er echt onnoemlijk veel pijn aan. Het blijkt op 2 plaatsen gebroken te zijn en hij moet vrijdag worden geopereerd. Dan komt er een schroef in mag hij er 6 weken niet op staan (en al helemaal niet lopen). Hoe moet dat nu?

Thuiszorg regelen ofzoiets, denk ik. Maar ik weet niet wat dat helpt. Of nou ja. Ben gewoon geschrokken.