Bevallingsverhalen deel 4

quote:

Op vrijdag 15 september 2006 22:44 schreef Belana het volgende:

[..]

ja dat is wel waar denk ik ja. de angst hield mij tegen, maar toen ik eenmaal ging op het laatst was het ook zo gebeurt. grappig is dat, dat werkt echt zo. alleen weet je het pas als je daar bent. het is niet uit te leggen aan iemand die nog niet bevallen is, das wel jammer, want dan zou iedereen zich beter voor kunnen bereiden.

Nou...het is best uit te leggen. Mijn zwangerschapsgymjuf had dit namelijk ook van tevoren heel uitvoerig verteld en ik heb mezelf dit tijdens de bevalling ook voorgehouden. Mede hierdoor heb ik een redelijk snelle en hele voorspoedige en makkelijke bevalling gehad denk ik.

_{Niet dat IK het uit kan leggen, maar door de juiste persoon IS het wel goed uit te leggen.}

Wat een mooie verhalen! Heb net zelf mijn verhaal getypt, voor op Kims site. Dan komt alles weer boven.

quote:

Op woensdag 30 augustus 2006 00:01 schreef kozakken het volgende:

Ik voel even aan de navelstreng. Hij klopt en dat kun je prachtig voelen. Datgene wat vanaf het begin ons kleintje en mij verbonden heeft, de levenslijn.
Roelof knipt de navelstreng door. Nu begint je leven voor de tweede keer. Maar nu niet alleen met mij verbonden, maar met het hele leven. Met je papa en mama als eerste eikpunten in je leven. Je ziet er zo prachtig uit. Je bent o zo welkom!

Kozakken wat een mooi stukje is dit in je verhaal. Je hele bevalling is mooi geschreven maar hier kreeg ik tranen van in mijn ogen.......
Vooral dat zijn leven voor de 2e keer beging. Zo heb ik het nog nooit bekeken maar het is wel zo....

Wat mooi beschreven PV. Het lijkt of het heel rustig is gegaan zo.

Boodschappen doen met gebroken vliezen, stoer hoor vamperotica. Zou ik echt niet durven. Bij mij kwam het echt van *plons* *plons*.

Echt een verschil met de vorige keer Belana gelukkig.

Hihi, Yppy, jij leest er echt elke dag 2 ofzo, he?

Ja, meer tijd heb ik niet.

Oh ja, dat is ook zo, die kleine Anna houdt je bezig.
Het komt zo grappig over om je reacties te lezen.

Weer drie verhalen uit.

Ik vind je echt superstoer sjak, zeker geen loser. Wat een verschrikkelijke bevalling. Maar het resultaat mag er zijn.

Om jouw verhaal moet ik stiekem lachen Diddl. Misschien omdat het al zo'n tijd geleden is, dat je het makkelijker op kunt schrijven.

Soms komt jouw verhaal me bekend voor MeNicole, dat de tijd zo snel ging en dat je doorperste terwijl het eigenlijk niet meer mocht. Dat glibberen vond ik zo eng. Gelukkig miste ik het stuk stagiaire. Dat lijkt me verschrikkelijk, denk je dat je er bijna bent en dan moet je nog zoveel.

Nou Yppy, ben je nou bij gelezen? Ga je nu ons jouw verhaal vertellen? Durf je het aan?

Ben nog lang niet bijgelezen. Weet eik niet of ik mijn verhaal ga posten, vind het denk ik nog te persoonlijk en te vers.

Het is ook geen verplichting joh. Alleen als jij er klaar voor bent toch?
Ik had echt een drang om het op papier te zetten en ik vind het nog steeds leuk om terug te lezen. Bij mij waren er dan ook niet echt schokkende dingen aan de hand tijdens de bevalling.

Grappig dat je het zegt Yppy. Mijn verhaal vind ik zo persoonlijk dat ik het alleen maar aan kozakkenman heb laten lezen en verder nog niet eens aan m'n ouders of weet ik veel wie.
Maar hier neerzetten kost me dan weer helemaal geen moeite. Hoezo dubbel
Mss ook omdat ik het zelf zo fijn vond om het van me af te schrijven en dan toch onbewust wat trots was op m'n epistel -bloos-

Ik vind het leuk en mooi om de verhalen te lezen. Zit soms bijna mee te puffen!
Heb nu eindelijk mijn verhaal klaar. En heb het op Kims nieuwe site gezet.

haha dat is inderdaad wel erg dubbel kozakken.
en ingrid: welke site?

www.kimjessie.beebiesite.nl
Staat verder nog weinig op hoor!
Volgens mij heeft Djeez toen het verhaal in z&g gezet.

quote:

Op donderdag 14 september 2006 09:33 schreef Sugar het volgende:
"Oh, ik hoop echt niet dat de baby ook op 2 september geboren wordt. Het zóu namelijk kúnnen, als deze ook weer te laat komt, net als Maria..."

2 september 2006, 7.39 u.
We zitten niet aan een verjaardagsontbijt voor Maria, thuis, tussen cadeaus. Nee, we kijken naar onze kersverse zoon en eten vandaag beschuit met blauwe muisjes. Heel speciaal, heel leuk. De kinderen zijn jarig, hoor ik mezelf al zeggen.

Ik weet nog dat je schreef dat je hoopte dat de baby op Maria haar verjaardag geboren zou worden. Het eerste wat ik toen ook dacht toen ik las dat Storm op 2 september geboren was, "oh dus toch!".

De kinderen zijn jarig Geweldig! Prachtig verhaal Sugar.

Kozakken, jouw verhaal vind ik ook zo mooi beschreven.
En ik heb Belana haar verhaal gelezen. Vooral 1 van die laatste zinnen "ik hoef nooit meer". Ik denk dat ik hetzelfde zal
denken

Heb weer wat gelezen.

Dat ging snel ineens LadyS. Vast schrikken, eerst kan ie het niet voelen en dan ineens ben je er bijna. Ik had ook zoiets en moest echt ‘bijkomen’ van het feit dat het zo vlug ging.

week 36
Kindje ligt niet meer goed, en ik word overgedragen aan het ziekenhuis. Het ligt dwars, later in stuit, nog later blijkt een volkomen stuit. Ons wordt de keus gegeven voor een ks of een stuitbevalling. Na veel wikken en wegen kies ik voor de stuitbevalling - had liever een ks, maar staat achter me..
25 september 2006, 12.00
Maandag, 3 dagen na de uitgerekende datum. Ik ga lunchen met mijn man, even naar zijn werklocatie gereisd, want ik verveel me zo, en mijn verlof-to-do-lijst is ook al bijna leeg. Ook al willen we het beiden niet, we raken wéér in een discussie verzeild over ks vs. stuitbevalling, en wanneer moet het opgewekt worden, en gaat het kindje zelf wel een seintje geven als het niet goed ligt, en vertrouwen we het ziekenhuis wel. Met een beetje naar gevoel ga ik weer naar huis. Wat is het toch jammer dat we niet volledig op één lijn zitten.
17.00
Aan het eind van de middag krijg ik weer darmkrampen. Gisteren ook al. Ik had hoop dat het toen begon, maar na een enorm gebrom in mijn darmen (en de daarbij behorende lucht ) was die hoop weer vervlogen. Maar ik heb geen zin om te koken, ik doe de frietpan aan, en roerbak nog een groenteprutje voor de vitaminen. Getver, dat smaakt helemaal niet, en die friet valt ook niet erg lekker. De groente bewaar ik wel voor een pastasaus, en ik ga maar even liggen.
19.00
Hée, dr zit een kop en een staart aan de krampen, zou het dan toch? Kindje schopt nog lustig, en verder voel ik ook niet veel bijzonders. Wel veel afscheiding, erg slijmerig. Maar dat is eigenlijk ook al een paar dagen.. Ik zeg nog maar niets tegen , want als het niets is, zal hij zo teleurgesteld zijn.
20.30
Naar het toilet. Bloed! Shit...Even de folder van het ziekenhuis lezen. 'Bij bloedverlies bellen'. Ok, dus nu zeg ik tegen dat ik al een poosje krampen (weeën?) heb, en nu wat bloedverlies. De verpleegkundige die ik aan de lijn krijg vraagt naar de hoeveelheid bloed. Beetje, op een wc papiertje. 'Dat is normaal, wacht maar af, veel succes'. Oke... Eerst maar eens die pastasaus maken, want anders staat dat groenteprutje dagen te verpieteren
22.00
Ik ga maar eens naar bed, weten wij veel hoe lang het nog duurt?
22.30
Nee, dit is helemaal niets, ik ga er maar weer uit. Liggend een wee opvangen is niet fijn, dus ik spring toch al telkens naast mijn bed. Ik ga maar eens op Fok posten, en drentel wat door het huis. Bevallingstas nog eens nalopen...
23.00
maakt aanstalten om te gaan slapen. Ik zeg hem de stopwatch maar eens te pakken, en een briefje, want de weeën komen nu toch wat regelmatiger. Ik ga wat puffen, voel me redelijk belachelijk, want helpt het echt? Ik probeer het maar niet uit door een wee lang niet te puffen, ik durf dat niet meer aan.
26 september 2006
01.00
De weeën worden heftig, en opeens zakt er één niet meer af, het houdt wel 3 minuten aan. Ik denk dat ik gek wordt. Laten we het ziekenhuis maar bellen, want dit is niet leuk meer, en ze komen ook echt om de vijf minuten. Tijdens het telefoongesprek met het ziekenhuis krijg ik een klotewee. Het advies van mijn schoonzus in gedachten (hou je niet in, ze luisteren naar de achtergrondgeluiden tijdens zo'n gesprek) hou ik me niet in, en kreun en huil - want een bevalling is KLOTE!!!
1.30
Gelukkig, we mochten komen. Tas gepakt, maxicosi mee, ik vang nog een wee op in de woonkamer, en dan zijn we onderweg. Na 5 minuten aangekomen, ik vang nog een wee op op de parkeerplaats, en dan mogen we naar de kraamafdeling. Ik wordt aan de CTG gelegd, en na een half uur komt de vk kijken. Shit, nu komt het inwendige onderzoek . Ik zeg dat ik dat nog nooit heb gehad, en ze is heel rustig, legt uit wat ze doet, en geen centje pijn! En: 3 cm al Dat valt me mee. We mogen naar een verloskamer. krijgt een eigen bed, want hij heeft nog niet kunnen slapen, en ik ga toch onder de douche.
2.30
Douchen is fijn, ik voel veel minder. Is dat goed (pijnstillend) of zakken de weeën gewoon weg? Ik weet het niet, en ik wordt ook een beetje gek van de douche, die af en toe koud-warm-koud-warm is (oud ziekenhuis, oude leidingen). Ik ga er maar eens onderuit. Maar shit, die weeën komen terug, en zijn bijna niet meer te doen. Ik hang op het bed, en kronkel van de pijn. Ik moet huilen en de vk en verpleegkundige komen kijken. Ik wil zo graag pijnstilling. ' We geven liever niets zolang we niet weten hoe ver je bent, en het is wel erg snel om weer te voelen. Als je al ver bent, dan krijgt het kindje ook een tik mee van de pijnstilling. Maar hielp de douche dan niet?' Ja, misschien wel. Oké, ik ga maar weer onder de douche.
5.00
Opnieuw inwendig onderzoek. Navelstreng voor uitgang. Normaalgesproken sluit het hoofdje de uitgang af, en kan de navelstreng niet zakken. Dit kindje ligt met de voetjes naar beneden, daar kan dat ding makkelijk langs. Als mijn vliezen breken, is het risico dat de navelstreng zakt, scheurt en/of afgeknepen wordt. Waarschijnlijk dus geen natuurlijke bevalling. Ik moet huilen. Waarom? Omdat ik nu moet blijven, en ik wilde zo graag naar huis na de bevalling. Ze leggen een katheter aan, en een CTG. Ik ben bang voor de katheter, en nog banger voor de infuuslijn die ook nog komt. Ik blijk niet zo goed tegen naalden te kunnen, en ik weet vooral niet goed wat me allemaal overkomt. We gingen nog wachten op 2nd opinion van de gyn, die al onderweg was voor een ander geval (topdrukte die nacht). Door de CTG kon ik niet meer staan, maar liggend kon ik de weeën, die al voor niets leken te zijn, echt bijna niet opvangen.
6.00
De gyn kwam, deed inwendig onderzoek (Hop, vingers naar binnen tijdens een wee - ik heb op hem gemopperd - Lomperik!) en kwam tot dezelfde conclusie. Omdat de vliezen nog niet waren gebroken (dat was goed) kreeg ik voorrang en mocht ik binnen 10 minuten naar de OK. weg voor een groen pakje, ik kreeg nog een infuus. Ik heb daar ook maar bij liggen puffen ( ) en toen naar de OK.
6.15
Weeën in de lift, weeën op de operatietafel voor de ruggeprik (ik heb de hand van de anaestesist fijngeknepen) en toen had ik de prik te pakken. Aaaaaaaaahhhh, dat voelde heel goed. Maar toen ik lag, en ze begonnen, toen voelde ik nog wat. Klopt dat wel, dit doet zeer! riep ik nog. Eerst gingen ze nog even door, en daarna legden ze mijn hoofd lager, zodat de 'prik' nog wat hoger kon komen (wsl te laag geprikt) Dat hielp niet echt, dus kreeg ik zuurstof en lachgas, en toen raakte ik weg, maar wel bewust. Ik voelde me 'weggaan' van en iedereen, en ik kon ze niet waarschuwen, niets zeggen, en ik wist niet of ik wel terug kon komen. Het leek een eeuwigheid te duren, maar toen voelde ik mezelf met dezelfde vaart weer terugkomen.
6.45
En toen zag ik , en die zei: het is een meisje. Natuurlijk is het een meisje. Vanzelfsprekend, altijd al gedacht . Eva...En daar lag ze ergens, rechts, om gecontroleerd te worden. Daarna even kunnen kijken, snuffelen, en toen een eeuwigheid in de verkoever.
9.00
Daarna naar de kraamafdeling, en daar was ze, ik kreeg haar bloot op mij, en toen maar kijken Helemaal verbaasd. Zo klein, die haartjes, dat ontzettend ronde bolletje... _{voordeel van een stuit en een ks}


Ik ben trouwens blij dat ik het wel geprobeerd heb, de bevalling. Heb ook niet het gevoel dat ik uitgeput was door de weeën, en Eva heeft zélf aangegeven dat ze er klaar voor was, dat vond ik heel belangrijk.

_{En nu, een kleine 3 weken later, ben ik bijna boos. Boos dat vrouwen zoiets shockerends moeten ondergaan, dat je je daarbij zo machteloos kunt voelen, dat je overgeleverd bent aan anderen (ik blijf een controlfreak). Mocht er ooit sprake zijn van een 2e, dan zou ik nu het liefst gelijk een keizersnee willen. Kan mij dat medische ingrijpen schelen, en in het ziekenhuis liggen moet ik toch al. Dat natuurlijke is in mijn ogen vooral heel akelig! De paar keer dat ik op de gang van het ziekenhuis een bevallende vrouw (in barensnood - een ouderwets woord wat de lading goed dekt..) hoorde voorbijkomen, midden in de nacht, ik krijg er nog steeds een naar gevoel van in mijn maag
Het scheelt natuurlijk dat ik heel snel herstelde van de ks. Het scheelt dat mijn vriendin, die 4 dagen later 'natuurlijk' beviel, een sub-totaalruptuur heeft gehad, en nog steeds als een oud vrouwtje door het huis strompelt. Maar mijn stiefmoeder, die haar bevalling wel gezellig vond, en 'bijna jammer dat het voorbij was'... Yeah right, dat zei ze alleen maar omdat ze oma wilde worden zeker .}

Was 26 september nou de mooiste dag van ons leven? Nou nee, net als onze trouwdag dat voorheen ook niet was. Dat wij bij elkaar hoorden, dat was een proces, met een bekroning op onze trouwdag. Dat Eva onze dochter is, dat besef groeit in de laatste weken, met als beginpunt haar geboorte. De overheersende emotie die dag? Verbaasd, verdwaasd, en opgelucht vooral. Alles is goed gegaan. Ze is er. Ze leeft, en ze doet het goed.

[ Bericht 1% gewijzigd door linda856763 op 15-10-2006 14:19:19 ]

eva! wat schrijf je dat mooi op zeg

ik ben het met je eens dat het eigenlijk belachelijk is dat de vrouw zoiets moet doormaken, een kind baren, mijn god!
maar aan de andere kant vind ik het wel een mooi iets ook, even helemaal terug naar de machteloosheid, dezelfde positie als je kindje

quote:

Op zondag 15 oktober 2006 14:15 schreef pinquit het volgende:
maar aan de andere kant vind ik het wel een mooi iets ook, even helemaal terug naar de machteloosheid, dezelfde positie als je kindje

Die tijd heb ik gehád...

hahah das waar

ohja wilde nog even zeggen; je hebt het perfecto gedaan!!!
en een heel prachtig meisje op de wereld gezet
ga maar heerlijk genieten van je kleine eva

Linda, wauw!!!!!!!!
Krijg er weer rillingen van, hoewel ik me niet herken in het nooit meer natuurlijk willen bevallen, maar dit is voor iedereen zo;n totaal andere ervaring.

dubbel... Fok stotterde

[ Bericht 97% gewijzigd door linda856763 op 15-10-2006 14:51:41 ]

quote:

Op zondag 15 oktober 2006 14:27 schreef Fuente het volgende:
Linda, wauw!!!!!!!!
Krijg er weer rillingen van, hoewel ik me niet herken in het nooit meer natuurlijk willen bevallen, maar dit is voor iedereen zo;n totaal andere ervaring.

Zeg ik nú hè. Mijn verstand zegt me ook wel dat ik misschien over twee jaar wel helemaal met weemoed naar buikfoto's zit te kijken, en dat ik graag weer zwanger wil worden en zelfs bevallen, maar nu zegt mijn gevoel: dit nooit weer, blij dat ik er klaar mee ben, en aan mijn lijf geen polonaise
_{opeens kan ik ook niet meer een bevalling op tv zien. Tijdens de zwangerschap kon het me niets schelen, en nu word ik er helemaal naar van}