MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Tja dat merkte je ook wel aan de zaal... met de paar Smiths-nummers die hij speelde kreeg hij heel de zaal aan het klappen.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Nou heb ik dan weer een teringtyfus hekel aan meeklappen, dus daar kan je me niet van beschuldigen. .quote:Op dinsdag 11 april 2006 13:51 schreef Ceased2Be het volgende:
Tja dat merkte je ook wel aan de zaal... met de paar Smiths-nummers die hij speelde kreeg hij heel de zaal aan het klappen.
.Nee, ik moet gewoon eerlijk bekennen dat ik het nieuwe album van Morrissey te bombastisch vind naar mijn zin. Dat gepingel van Marr spreekt me heel erg aan, maar dat kinderkoortje en gongs enzo op Ringleader of the Tormentors juist weer niet. En sinds ie solo is jodelt ie ook niet meer zo lekker als ie vroeger deed. .
.
It's my party and I'll cry if I want to.
Marr is niet te doen op de gitaar. Die kerel is gewoon de beste gitarist van the '80's'. Wat hij doet is zo moeilijk. Veel lastiger dan Ediie Van Halen.
Maybe you're the same as me, we see things they'll never see
Marr is geniaal, maar de leadgitarist bij het optreden van Morrissey speelde in zijn geheel niet onverdienstelijk.quote:Op vrijdag 14 april 2006 20:14 schreef IdlersDream het volgende:
Marr is niet te doen op de gitaar. Die kerel is gewoon de beste gitarist van the '80's'. Wat hij doet is zo moeilijk. Veel lastiger dan Ediie Van Halen.
Alleen mis ik inderdaad onbewust die 'jingle-jangle-sound' van Marr. De beste indie-gitarist van de jaren '80. Ik zet er speciaal 'indie' voor, omdat je een gitarist altijd moet beoordelen in een bepaalde muzikale context.
Stevie Ray Vaughan was ook een enorm goede gitarist in de 80's, maar gewoon niet te vergelijken met Marr.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Wel raar dat er op Boomslang geen typisch Marr was aan te treffen. Geen rollende akkoorden te vinden. Dat Indie gezwam is ook altrijd een beetje overdreven. Net alsof er 1 band is die te vergelijken is met de sound van Marr. Ik zou het niet bepaald Indie willen noemen, persoonlijk. De melancholische en emotionele gitaarpartijen vallen totaal niet binnen de Indie scene.
Bepaalde stukken uit "girl afraid", "ask", "still ill" en "what diffence does it make".... WTF!!
Bepaalde stukken uit "girl afraid", "ask", "still ill" en "what diffence does it make".... WTF!!
Maybe you're the same as me, we see things they'll never see
Och. Je hebt wel een beetje gelijk. 'Indie' is net zo'n containerbegrip als 'pop'.quote:Op zaterdag 15 april 2006 17:14 schreef IdlersDream het volgende:
Wel raar dat er op Boomslang geen typisch Marr was aan te treffen. Geen rollende akkoorden te vinden. Dat Indie gezwam is ook altrijd een beetje overdreven. Net alsof er 1 band is die te vergelijken is met de sound van Marr. Ik zou het niet bepaald Indie willen noemen, persoonlijk. De melancholische en emotionele gitaarpartijen vallen totaal niet binnen de Indie scene.
Bepaalde stukken uit "girl afraid", "ask", "still ill" en "what diffence does it make".... WTF!!
Toch ben ik van mening dat je het gitaarspel van gitaristen uit compleet verschillende muziekstromingen niet zomaar met elkaar kunt vergelijken. Je moet het in zijn context zien. Eddie van Halen kun je ook niet vergelijken met Marr.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Mwah, ik denk dat Marr veel beter begreep wat harmony en tragiek is, en dat op uitzonderlijke manier wist te gieten in een buitensporig ingewikkelde manier van gitaarspelen. De manier van spelen is, denk ik, lastiger en vereist meer kwaliteit dan dat van Van Halen. Goed, het blijft natuurlijk vergelijken. Van Halen had veel metgezellen of noem het na-apers. Hij zal de beste van hen zijn geweest. Bij Marr is zelfs nooit iemand in de buurt geweest. Het valt simpelweg niet te imiteren of te volgen. Darrvoor is veel meer kennis en gevoel voor harmonie nodig dan puur proberen te kopieren. Heel bijzonder en uniekquote:Op zaterdag 15 april 2006 17:21 schreef nozem het volgende:
[..]
Och. Je hebt wel een beetje gelijk. 'Indie' is net zo'n containerbegrip als 'pop'.
Toch ben ik van mening dat je het gitaarspel van gitaristen uit compleet verschillende muziekstromingen niet zomaar met elkaar kunt vergelijken. Je moet het in zijn context zien. Eddie van Halen kun je ook niet vergelijken met Marr.
Maybe you're the same as me, we see things they'll never see
Ik heb gisteren eindelijk de Mojo/ Q Manchester special gekocht. Lekker veel leesplezier voor het Paasweekend.
[ Bericht 9% gewijzigd door Brahimov op 16-04-2006 14:17:26 ]
[ Bericht 9% gewijzigd door Brahimov op 16-04-2006 14:17:26 ]
"Whenever I feel blue, I start breathing again"
Overigens, morgenavond naar NMTB kijken, BBC2 22:00
Huey is ook erg coolquote:Team captains Bill Bailey and Phill Jupitus are kept in line by guest host Huey Morgan, of the Fun Lovin Criminals. With guests ex-Smiths bassist Andy Rourke, EastEnders' Natalie Cassidy, former Three Degree Sheila Ferguson and comedian Reginald D Hunter
"Whenever I feel blue, I start breathing again"
Vandaag bij mijn ouders even de krant bijgelezen. Globale samenvatting van de NRC recensie van het concert en de nieuwe cd: "OHOOOOO, MORRISSEY IS VERLIE-HIEFD !!!!!one!!2211111:D!!!"
.
.
.
It's my party and I'll cry if I want to.
Is Michael Stipe weer in beeld ja?quote:Op zondag 16 april 2006 15:35 schreef AudreyHepburn het volgende:
Vandaag bij mijn ouders even de krant bijgelezen. Globale samenvatting van de NRC recensie van het concert en de nieuwe cd: "OHOOOOO, MORRISSEY IS VERLIE-HIEFD !!!!!one!!2211111:D!!!"
.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Persoonlijk ben ik ook veel meer gecharmeerd van het subtiele, melodieuze gitaarspel van Marr dan van de macho-poses van van Halen die zijn gitaar als gigantische fallus gebruikt.quote:Op zaterdag 15 april 2006 17:33 schreef IdlersDream het volgende:
[..]
Mwah, ik denk dat Marr veel beter begreep wat harmony en tragiek is, en dat op uitzonderlijke manier wist te gieten in een buitensporig ingewikkelde manier van gitaarspelen. De manier van spelen is, denk ik, lastiger en vereist meer kwaliteit dan dat van Van Halen. Goed, het blijft natuurlijk vergelijken. Van Halen had veel metgezellen of noem het na-apers. Hij zal de beste van hen zijn geweest. Bij Marr is zelfs nooit iemand in de buurt geweest. Het valt simpelweg niet te imiteren of te volgen. Darrvoor is veel meer kennis en gevoel voor harmonie nodig dan puur proberen te kopieren. Heel bijzonder en uniek
Overigens zijn Marr-riffs niet heel ingewikkeld om te imiteren, wel om te verzinnen.
Van Halen beheerst een paar trucjes gewoon heel erg goed.
Als we dan toch gaan vergelijken.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Als kleine jongen kreeg ik van m'n grote broer steevast casettes met daarop zijn favoriete muziek. Op één ervan stond 'Bigmouth Strikes Again' van The Smiths. Van liefde op het eerste zicht was absoluut geen sprake. Integendeel, die man had een nare stem. Toen m'n broer een vrije vertaling van enkele strofen uit de tekst gaf, kon ik er wel mee lachen. Maar ervan genieten, nee, dat was er niet bij.
Meer dan tien jaar later is dat echter totaal veranderd. Ik zou zelfs m'n pink willen opofferen om een optreden van The Smiths mee te maken. Een hemelse stem, fantastische teksten (grappig én ontroerend), virtuoos gitaarwerk,... The Smiths is meer dan muziek alleen. Het is een religie.
Meer dan tien jaar later is dat echter totaal veranderd. Ik zou zelfs m'n pink willen opofferen om een optreden van The Smiths mee te maken. Een hemelse stem, fantastische teksten (grappig én ontroerend), virtuoos gitaarwerk,... The Smiths is meer dan muziek alleen. Het is een religie.
Amen.quote:Op donderdag 20 april 2006 03:31 schreef Caniggia het volgende:
Als kleine jongen kreeg ik van m'n grote broer steevast casettes met daarop zijn favoriete muziek. Op één ervan stond 'Bigmouth Strikes Again' van The Smiths. Van liefde op het eerste zicht was absoluut geen sprake. Integendeel, die man had een nare stem. Toen m'n broer een vrije vertaling van enkele strofen uit de tekst gaf, kon ik er wel mee lachen. Maar ervan genieten, nee, dat was er niet bij.
Meer dan tien jaar later is dat echter totaal veranderd. Ik zou zelfs m'n pink willen opofferen om een optreden van The Smiths mee te maken. Een hemelse stem, fantastische teksten (grappig én ontroerend), virtuoos gitaarwerk,... The Smiths is meer dan muziek alleen. Het is een religie.
Paan!
DAMN!!! Wat is dit toch gewoon een geweldige band!! Die geweldige muziek, die veelzijdigheid die FAN-TAS-TI-SCHE teksten. De Beatles komen in gevaar wat betreft beste band ooit.... Watch out Lennon!!!!
Maybe you're the same as me, we see things they'll never see
De muziek van The Smiths ademt de sfeer van de jaren 80, zonder gedateerd te klinken. Bepaalde nummers blijven boeien, ook al gaan ze over de politiek in Engeland een aantal decennia geleden. In die zin is er zeker sprake van concurentie met grote bands als The Beatles, zonder deze tekort te willen doen!
Op de Rough Trade Shops: Electronica01 CD staat een vrij aparte minmalistische versie van 'There is a Light that never goes out' getiteld 'The Light 3000'. Ik vraag me af of het opnieuw ingezongen is of dat ze de stem van Morrissey gewoon door de mangel hebben gehaald.
In de NRC van vandaag stond een stukje over de Arctic Monckeys, en er stond: "De Arctic Monckeys hebben iets waar Hard-Fi en Morrissey slechts van kunnen dromen."
Nu ken ik Hard-Fi nauwelijks, maar zo'n uitspraak over Morrissey is nogal idioot Daar hoef je geeneens Smiths/Morrissey fan voor te zijn.
Tenzij de schrijver van dat stukje bedoelde dat Morrissey nooit zo akelig gehyped is als de Arctic Monckeys momenteel
Nu ken ik Hard-Fi nauwelijks, maar zo'n uitspraak over Morrissey is nogal idioot Daar hoef je geeneens Smiths/Morrissey fan voor te zijn.
Daar hoef je geeneens Smiths/Morrissey fan voor te zijn.Tenzij de schrijver van dat stukje bedoelde dat Morrissey nooit zo akelig gehyped is als de Arctic Monckeys momenteel
Dat begreep ik dus ook al niet. Als je over de Arctic Monckeys schrijft, schrijf dan over vergelijkbare hypebands als de Kaiser Chiefs. Snap niet wat Morrissey, die twee generaties ouder is, daar mee te maken heeft
Recensenten van tegenwoordig weten niet meer hoe ze muziek moeten omschrijven. Dus vervallen ze al snel in vergelijkingen.
Hokjesmentaliteit, weet u wel?
Hokjesmentaliteit, weet u wel?
Nothing takes the past away like the future!
Was het vroeger anders trouwens?quote:Op zondag 7 mei 2006 20:51 schreef Hapertje het volgende:
Recensenten van tegenwoordig weten niet meer hoe ze muziek moeten omschrijven. Dus vervallen ze al snel in vergelijkingen.
Hokjesmentaliteit, weet u wel?
Je moet je wel bedenken dat vroeger nog totaal originele muziek werd gemaakt of althans muziek waar als je nu kijkt waarmee muziek toen vergeleken mee werd er vaak nergens op sloeg. Tegenwoordig ontkom je er gewoon niet aan en mensen die zeggen alleen recensies goed te vinden zonder vergelijkingen met andere bands of stijlen die vertrouw ik niet.
