Breath holding spell

Heb je de uitslag van dat bloedprikken al, Anitra?

Ik had het als kind (1-4 ongeveer) zodra ik me pijn deed en begon te huilen viel ik weg.
Mijn moeder ging er redelijk relaxed mee om en wachtte gewoon tot ik weer bijkwam.
Ze heeft het ook wel eens te laat door gehad, terwijl ik me boven aan de trap zeer deed en toen dus naar beneden rolde. Helemaal slap, dus niets aan het handje, maar mijn mamma schrok zich half dood.

Ik heb ook eens gehad dat ik dit dus had, dat mijn broer schrok, mij oppakte, weer schrok omdat ik zo slap was en mij vervolgens met mijn kop op een betonnen vloer in de schuur liet vallen
Toen rende hij in paniek naar binnen:"mamma, mamma, freecell is dood!!!!

Mijn moeder heeft toen héél hard gerend en kwam er later achter dat overal door het huis stukjes van haar breiwerk lagen

Allemaal goed afgelopen, wil niet zeggen dat ik volkomen normaal ben, maar heb dáár iig niets aan overgehouden.

Anitra, mijn oudste had het precies zoals jij beschrijft, dus al 'wegraken' voor hij 'achter zijn adem' kon raken van het huilen, en daarna nog een poosje confuus en rillerig en zweterig en wit. Heel eng inderdaad, de eerste keer (toen hij achterover van het bed was gesprongen en op z'n kop was geland) stond ik dus meteen op mijn sokken bij de huisarts om de hoek, die het gelukkig meteen herkende (hij heeft zelf 5 kinderen, waarvan 1 met hetzelfde ). Tot zijn derde heeft hij het denk ik een keer of 10-15 gedaan, en het bleef eng, zelfs al wisten we dat het relatief onschuldig was. Bij hem werd het vooral door schrik getriggerd, en soms door pijn. Nooit door kwaadheid eigenlijk. Zijn Hb was trouwens normaal.

Anitra weet je al iets?

Anitra,

Mijn dochter heeft exact hetzelfde gehad. Het is wel dgelijk BHS. Er zijn twee soorten (volgens de kinderarts) de eerste is de bekend door woede in bhs terecht komen. De andere ontstaat door een schrikreactie. Mijn dochter dat hetzelfde. Viel met dr kin opeen randje, slaakte 1 kreet en was weg. Heel en, maar kan geen kwaad, behalve dan da de schrik erbij alleaal een flink in zit. Het gaat vanzelf over... Sterkte ermee!

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2005 15:38 schreef Anitra het volgende:
Het bloed van Djulian is perfect! Dus de huisarts zei dat het idd WBHS is, alleen heeft hij de "erger" variant omdat hij het dus minimaal 1x per week heeft.

Da's wel vaak ook zeg! Bij ons kwam het met vlagen, een periode een paar keer snel achter elkaar (voor zijn doen dan he, da heb ik het over drie per maand ofzo) en dan een tijd niks.

[ Bericht 100% gewijzigd door Lois op 08-10-2005 19:32:33 (niet doen) ]

[ Bericht 100% gewijzigd door Lois op 08-10-2005 19:33:36 (niet doen) ]

[ Bericht 100% gewijzigd door Lois op 08-10-2005 19:33:56 (ook niet doen dus) ]

even tussen twee haakjes, in het gezicht blazen heeft geen zin en is niet nodig.
sterkte

quote:

Op zaterdag 8 oktober 2005 16:41 schreef QAZ het volgende:
even tussen twee haakjes, in het gezicht blazen heeft geen zin en is niet nodig.

Maar het voelt wel prettig om iets te doen in plaats van alleen maar 'uh.....en nu?' met je slappe kind in je armen te staan

Mijn dochtertje had het ook, klinkt ook erg herkenbaar, ik heb de eerste keer zelfs de ambulance gebeld, ze was van de trap gevallen, niet hoog maar ze was erg geschrokken, ze raakte weg en op het moment dat ze bijkwam maakte ze een soort van aanzet om te gaan huilen maar daar bleef het ook bij en toen was ze weer weg, jeemig wat was ik bang.

Wat ben ik blji dat ik dit eindelijk gevonden heb ... Afgelopen weekend hebben wij dit ook meegemaakt, ons dochtertje (net 1 jaar) werd boos en bleef 'in de aanloop naar het huilen hangen' en voor ik het wist had ze blauwe lippen, grauwe gelaatskleur, ogen open en hing ze helemaal slap, geen teken van leven meer we schrokken ons helemaal wild echt gewoon doodeng!! 2 dagen later stootte ze haar hoofd en ging ze weer die kant op, ze zat op de grond maar doordat ik haar oppakte zette het niet door...
Wij zijn de 1ste keer gelijk naar de EHBO gegaan waar ze uiteindelijk nagekeken was. De arts daar had wel gezegd wat het was maar goed door alle emoties wist ik niet meer hoe het heette en ben ik dus nu gaan zoeken op internet... ik ben blij dat ik nu deze info gevonden heb
Hij zei dat als het allemaal binnen de minuut bleef dat het dan in principe geen kwaad kon en dat we de zenuwen moesten stimuleren als het gebeurde (wrijven over de rug?).

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 11:24 schreef whitefang het volgende:
Hij zei dat als het allemaal binnen de minuut bleef dat het dan in principe geen kwaad kon en dat we de zenuwen moesten stimuleren als het gebeurde (wrijven over de rug?).

Wat ze in ziekenhuizen doen om mensen die niet helemaal blij zijn te prikkelen is je hand in een vuist doen en dan met je knokkels over de borstkas wrijven...
Mss bedoelde hij dat?

_{Jaja, ER hè.}

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 11:24 schreef whitefang het volgende:
Hij zei dat als het allemaal binnen de minuut bleef dat het dan in principe geen kwaad kon en dat we de zenuwen moesten stimuleren als het gebeurde (wrijven over de rug?).

Ik heb die eerste keer zelfs de knijp-in-nek pijnprikkel geprobeerd die ik ooit met reanimatieles heb geleerd ik dacht echt dat ie het niet meer deed. Sta je daar met je slappe kind en een loodzwaar 'nou, dat was het dan' gevoel in je buik. Duurde maar een seconde of 2 want toen vond ik z'n pols weer, maar toch.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 19:42 schreef Anitra het volgende:

[..]

De zenuwen stimuleren heeft geen nut, maar het geeft je als ouder iig het gevoel dat je iets doet!
Het voor de eerste keer mee maken is zo eng, dat vergeet je nooit meer.
Het kan zijn dat de "aanvallen" erger worden, probeer kalm te blijven, ze komt echt weer bij!
Succes er mee en als je vragen heb gewoon vragen!

Ik vroeg me inderdaad eigenlijk al af hoe of wat. inmiddels heb ik het een en ander gelezen maar echt helemaal duidelijk is het nog niet. Als ze nu zo'n 'aanval' heeft kun je in mijn ogen ook niet veel doen. Maar stel dat ze op de grond ligt o.i.d. moeten we haar dan laten liggen en wachten tot ze bijkomt of juist wel oppakken (wat je 1ste reaktie is). Afgelopen zaterdag zat ze al op schoot toen het voor de eerste keer gebeurde en de 2de bijna gebeurtenis tilde ik haar in een reflex eigenlijk op. Ik moet zeggen dat het verder tot nu toe rustig is alhoewel ze wel steeds vaker heel erg boos is (zal de leeftijd wel zijn denk ik). Kan het ook gebeuren als ze in haar bed ligt? En nee... dit vergeet je echt nooit... zo eng gewoon...

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 22:45 schreef Anitra het volgende:

[..]

Je kan/mag haar gewoon op de grond laten liggen. Het oppakken doe je idd in een reflex, je wilt je kind bij je hebben en zorgen dat het veilig is. Maar voor de "aanval" maakt het niet uit. Ik pak mijn zoon ook altijd op, je wilt toch iets doen voor je gevoel.

Het kan ook in bed gebeuren. Mijn zoon heeft het wel in zijn slaap. Veel merk je er dan niet van omdat je eerst een kreetje hoort, het dan stil is en daarna dus huilen. Dus we merken het pas als de aanval voorbij is. Vaak heeft hij het benauwd dan en krijgt hij een puf. Gisteravond had hij het weer in bed, heb hem mee naar beneden genomen om te troosten en gerust te stellen want zelf schrikken ze ook van zo'n aanval.

Maar normaal gebeurd dat toch niet in de slaap, tenminste dat heb ik altijd begrepen.

quote:

Op donderdag 13 oktober 2005 21:30 schreef whitefang het volgende:
Ik vroeg me inderdaad eigenlijk al af hoe of wat. inmiddels heb ik het een en ander gelezen maar echt helemaal duidelijk is het nog niet. Als ze nu zo'n 'aanval' heeft kun je in mijn ogen ook niet veel doen. Maar stel dat ze op de grond ligt o.i.d. moeten we haar dan laten liggen en wachten tot ze bijkomt of juist wel oppakken (wat je 1ste reaktie is).

Het lijkt me prettiger als je als kind weer een beetje bijkomt om dat in iemands armen te doen en niet op de grond, en volgens mij kan het helemaal geen kwaad om ze op te pakken.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2005 09:17 schreef senesta het volgende:
Maar normaal gebeurd dat toch niet in de slaap, tenminste dat heb ik altijd begrepen.

Mijn zoon heeft het 1 keer gehad toen hij eng droomde (iets over bananen onder het bed ). Maar die had het sowieso beduidend minder vaak dan die van Anitra, hoor.