Vriend is naar buitenland

Mijn vriend ( 5 jaar samen) is sinds 9 juni naar Brazilie en dat nog tot 20 september. bijna in de helft dus.
Zit een beetje in de put met dat missen. Gun het hem , het was zijn jongensdroom ooit eens in het buitenland te gaan trainen ( braziliaans jiu jitsu) En ik (hoe stom kon ik zijn) heb hem laten gaan.
Het vertrouwen is er , ondanks dat de mooiste vrouwen van de wereld er rondlopen. Hij is niet geinterreseerd in hun , wel in zijn sport, beter worden, enzoverder..
Hij haalde vorige week Zilver op de mundials ( wk) in zijn categorie.
Maar blij voor hem zijn en het hem gunnen en hem steunen word moeilijker. Wil dat hij die klote reis laat vallen en terugkomt. Dat ik belangrijker ben. Zielig ik weet het, maar heb het onderschat. 3 maand en half is lang. Heb zelf ook nood aan vakantie , niet omdat ik het best druk heb, maar omdat het zoveel moeite kost iedere dag weer op te staan. Hij mist me ook, maar niet zo fel natuurlijk, hij heeft zijn doel, ik niet.
Ik post dit topic hier, misschien om lotgenoten te vinden , beetje steun , tijdverdrijf
Hoor hem om de zoveel dagen, maar weet nooit precies wanneer , zodat ik die dagen niet durf buitengaan. Wil eens goed kwaad worden, maar dat durf ik niet, omdat het daar niet bepaald veilig is.... en je weet nooit .
Anyways
zal wel zien wat er gebeurd.

is dit het echt waard? :'(

ik weet dat ik egoistisch klink , en ik weet dat ik zeurend overkom
egoisme is niet af te leiden uit 1 zin of woord , het gaat soms hand in hand met vrijgevigheid.
Zo weet ik ook dat ik als het er NIET op aankomt op de 2 de plaats kom.
Zelf een doel zoeken, tja, heb mn leven , woon alleen , en gaan samenwonen als hij terug is.
Het is niet uit, en het is nog maar 8 weken. Dit alles neemt niet weg dat ik hem mis, en hem bij me wil en egoistisch wil zijn, dat steunen en aan de kant gaan voor de sport , het hem gunnen, blij zijn voor hem en niet boos worden of iets voor mezelf vragen??? heus niet altijd lukt.. denk dat dat maar menselijk is. er zijn zoveel maren en alsen. Als hij me kan zeggen wanneer hij op pc komt , als ik wist waar hij was , met wie... , wat hij meemaakt , eens laat weten "bel me over een kwartier" wat niet lukt, andere schema's andere mensen, en in brazilie komt het niet zo nauw. niet overal internet , dus blijf je wachten op nieuws.... en ben je gefrustreerd, blij en verdrietig , allemaal ineens als je iets hoort.
Deels doe ik het mezelf aan , maar als ik een uitweg wist....
Ik hou van feiten , en dat is er op deze reis alsmaar minder , ineens verblijft hij ergens anders, ineens word ons telefoontje uitgesteld , ineens vertrekt zowat iedereen terug naar huis(ze waren met meerdere daar). en weet ik dat hij daar blijft omdat je je duur ticket niet zomaar kan inruilen. toch stel ik me de vraag, waarom blijven als wedstrijden gedaan zijn .ineens blijkt dat het merendeel helemaal niet zolang daar blijft, behalve hij.
moeilijk een heel verhaal in een paar lijnen uit te leggen . dus snap ook wel dat hier iemand zegt , had gespaard ...... mijn antwoord daarop : soms denk je iets aan te kunnen tot je het meemaakt , sparen voor zo een reis is niet iets van 1 2 3 , ook je medicatie en spuiten moeten in orde zijn , reispas , hotel , geld voor daar . Alleen wonen is ook niet goedkoop en spijt me dat ik het zeg , maar denk je ook niet dat als het zo makkelijk was , dat ik dat had gedaan? " spijt komt altijd naderhand "
punt is , ik wil het kunnen en het moet lukken , en s'morgens als je even wakker bent en relativeert , denk je dat ook. maar dan komt de avond, je hebt je verplichtingen en kunt niet blijven zitten , al is opstaan dan moeilijker dan je denkt net zoals in slaap vallen , onderschat het niet ,het is uitputtend. Had zelf ook niet gedacht dat ik het zo moeilijk ging hebben. dus zeg zo'n dingen als het even kan niet. het helpt niet echt.
bezig zijn helpt , maar ergens blijft het in je hoofd, loslaten is niet iets dat je zomaar kiest om te doen, en dan moet je het nog willen. Je kan ook je vrienden niet zeggen van kom me gezelschap houden iedere minuut van mn vrije tijd. er zijn altijd momenten dat ik terug alleen ben. Heb het gewoon moeilijk, is een moeilijke periode en ja ik vraag me dan af, is het dit allemaal waard, en waarom moet ik je zo missen. Probeer er gewoon door te raken , dus stort mn hart even uit , wie weet is er iemand die het heeft meegemaakt , het begrijpt en wat steun kan geven .
Toch bedankt voor jullie comments het helpt hoor , ergens .. seffens weer vroeg op en werken , rekeningen moeten worden betaald en de klok tikt verder , soms wel heeel langzaam.
Greetz