Strenge of vrije opvoeding?

vrij, tot op zekere hoogte, mocht veel maar werd wel goed gestraft als ik de fout inging, papa gevangenisdirecteur en dat nam ie nog wel es mee naar huis.

Behoorlijk vrij, en dat heeft ervoor gezorgd dat ik al erg snel zelfstandig was. Soms wel erg chaotisch, m'n ouders hadden weinig tijd, maar achteraf heeft dat ook wel bijgedragen aan m'n opvoeding.

Ik ben zelf nu 19 jaren jong. Mijn ouders hebben mij denk niet streng en niet heel vrij opgevoed. Ze probeerde me dingen vooral duidelijk te maken met duidelijke argumenten, ik heb vrijwel nooit te horen gekregen in de trant van: "Je doet het gewoon en daarmee basta!" (ofzoiets, behalve als ik natuurlijk gewoon heerlijk vervelend was). Ik vond dit een erg prettige manier van opvoeding en ik heb niet het idee dat ik het later anders zou doen. Juist doordat me ouders me opvoeden door alles uit te leggen, heb ik soms hiermee toch nog wel moeite mee. Als ik op school iets op een bepaalde manier moet doen dan wil ik altijd weten waarom, als dan de persoon zelf niet weet waarom of het mij niet helmaal duidelijk kan maken, dan heb ik grote moeite om het zo te accepteren.

Zoals ik hierboven schrijf grijp ik nu erg snel naar me eigen persoonlijkheid en die ook gevormt is door me opvoeding. Ik denk daarom dat er niet speciaal een goede manier van opvoeden is. Aangezien ieder persoon dingen op zijn eigen manier gedaan krijgt. De ene keer pakt dit beter uit als de andere keer.

Is het geen kwestie van interpetatie? De één heef een opvoeding gehad wat zij streng vonden, terwijl de rest dat nogal erg losjes vind.

Ik heb een vrij onorthodoxe opvoeding gehad met regels waar ik me nu op mijn bijna 31e nog van afvraag waar die goed voor waren. Aan de ene kant lieten ze me heel erg vrij, wat bij mij erg goed werkte, aan de andere kant namen ze alle verantwoordelijkheden die er maar konden zijn, dus lieten ze me niet vrij...... ( over tegenspreken gesproken, je had er bij moeten zijn... )

Ik ben best vrij opgevoed, wel volgens de standaard etiquette,
volgens mn moeders regels omdat ik mn vader nog nooit gekent heb.

Met de hoop dat goed voorbeeld goed volgen doet,
verloopt nog steeds erg goed, ben pas 14 jaar.

Ik doe 4 HAVO omdat ik te lui ben voor VWO,
geen stress van mn moeders kant dus verloopt ook erg goed.
Wel subtiele hints voor huiswerk en toetsen enzo.

Ik zie 't wel over een paar jaar .

Ik ben heel erg vrij opgevoed. Hoewel het ook wel zn voordelen heeft, heb ik ook af en toe het idee dat het mijn ouders gewoon niks kan schelen wat ik allemaal uitspook of ik nog thuiskom wat ik op school doe etc, ik noem maar wat. Heeft misschien ook wel een beetje te maken met mijn vader die in het buitenland woont, tja, die spreek ik dan ook erg weinig .

Straf heb ik echt nooit. Nou moet ik wel toegeven dat ik altijd wel erg braaf was/ben

Maar ach, het kan erger. Als ik af en toe verhalen hoor van mensen die een redelijk strenge opvoeding hebben/hadden lijk me dat veel erger daar moet ik dan ook weer niet aan denken.

De opvoeding die ik heb gehad was naar mijn idee niet streng maar ook niet vrij. Mijn ouders zaten allebei in de hulpverlening dus was praten het belangrijkste, ruzie was fout, daardoor werd ruzie ook vermeden. Als ik er nu allemaal aan terug denk heb ik een fijne jeugd gehad,maar de opvoeding vond ik best soft; ik zou bepaalde dingen zeker niet doen met mijn eigen kinderen.

Nou ikzelf zou mijn kinderen zodanig opvoeden dat huishouden een flinke rol speelt, wat bij mij vroeger niet het geval was. Mijn moeder was eigenlijk 'te' lief voor haar kinderen.
Ruzie werd thuis vermeden en problemen en pijn ook. Problemen moeten over gediscusieerd kunnen worden. Kortom we moesten altijd flink en groot zijn. Problemen heeft iedereen en mag soms best over gepraat worden(is juist goed nietwaar). Angst,verdriet en alledaagse probleempjes in de hersentjes heb ik vroeger altijd opgekropt en nu hoe ouder ik word merk ik dat dit een grote fout was betreffende de opvoeding van mijn ouders.
Een eigen mening hebben is goed, maar als ik m'n eigen mening tegen hen vertelde en ze waren het er niet mee eens, had ik dus geen gelijk. Denken volgens de ouders is goed(volgens hen) etc...

Extreem vrij. Misschien wel te vrij. Geld enzo, ik heb nooit echt geleerd dat ik daarvoor moet werken. Duurde ook lang voordat ik een baantje ging zoeken. Nooit kranten gelopen.

Redelijk streng en onverschillig . Ik kreeg te vreten en een hoop gezeik aan me kop, dat is mijn ouders idee van opvoeden.

Best wel streng. Als ik niet aan de eisen voldeed kon ik wel een slaag verwachten.

vroeger streng. maar mede dankzij mn broer en ik. (toen ik 12/13 was en hij 15/16) gingen we echt overal tegen in. Regels = taboe en sindsdien nooit geen regels meer. kan doen en laten wat ik wil.ben nu overigens bijna 17. (nog 3 weken)

Goh wat een leuk intiatief, nu kunnen alle mensen met een strikte opvoeding legitiem over hun ouders klagen en daardoor hebben ze meteen een 'excuus' dat hun sociale en/of geestelijke problematiek rechtvaardigd.
Sowieso leuk om te lezen hoe volstrekt onbekenden met hun jankbek meteen uithuilen op dit forum. Het boeit me enorm, echt waar. .

Wel vrij, maar ik was ook redelijk braaf, was niet echt het type dat uit de band sprong. Dingen die ik niet mocht deed ik ook echt niet, ook niet stiekem, en ik was ook niet iemand die veel dronk of te laat thuiskwam van het uitgaan of zo. Toen ik klein was had ik bijvoorbeeld ook heel weinig behoefte aan snoep, dus mocht ik thuis pakken wat ik wilde aangezien ze toch wel wisten dat ik nooit teveel zou snoepen. Televisie kijken, hetzelfde verhaal. Dus ik weet niet hoe het was geweest als ik een ander type kind was.

Het was ook weer niet zo dat alles maar kon. Mijn nichtje ging een keer mee op vakantie en die liep toen de hele tijd te klagen dat we van mijn ouders zo vroeg thuis moesten zijn van het uitgaan, maar daar had ik zelf minder problemen mee. Het is dus maar hoe je het ervaart en wat je wil en wat je gewend bent.

Ik heb een vrije opvoeding gekregen en dat was echt prettig

Ik denk ook dat dat het beste werkt, want als ik kijk naar de mensen die een strenge opvoeding hebben gekregen dan zie ik toch dat ze vaak juist tegen regels ingaan. Dat hoeven overigens niet eens regels te zijn die men van huis uit mee heeft gekregen, maar gewoon tegen regels in het algemeen.

Ik ga dus later mijn kinderen ook een vrije opvoeding geven, dat weet ik zeker

Dat tegen de regels ingaan klopt niet altijd...

Ik heb een vrij strenge opvoeding gehad, met veel regels en als ik me daaraan hield ( wat ik als puber natuurlijk vaak deed) dan kreeg ik straf. Vanaf me 16e werd ik wel iets losser gelaten en ik ben nu 18 en woon op kamers, dus heb nu lekker de vrijheid

quote:

Op maandag 18 juli 2005 20:36 schreef boekenworm het volgende:
Dat tegen de regels ingaan klopt niet altijd...

Explain!

je zou, misschien een raar idee maar goed probeer het toch maar, gewoon eens normaal kunnen reageren....

[ Bericht 91% gewijzigd door DarkElf op 18-07-2005 20:47:31 ]

quote:

Op maandag 18 juli 2005 20:41 schreef Dezz het volgende:

[..]

Explain!

Zelf ben ik altijd erg streng opgevoed, bijv. en ik ben eigelijk nooit tegendraads geworden. En zo ken ik veel meer mensen met ouders die van aanpakken wisten en wel met regels om kunnen gaan. Terwijl ik juist mensen met een vrije opvoeding ken die zich ook maar nooit aan een regel kunnen aanpassen. Het eeuwig en altijd praten met kinderen werkt niet bij ieder een. Het ene kind is de andere niet.