Als jij niet in spiritualiteit/reïncarnatie etc. geloofde

Ik denk het niet.... je bent wie je bent.
Er zijn zoveel mensen die daar allemaal niet in geloven die geen vlieg kwaad doen en evenzoveel die daar allemaal wel in geloven maar bijvoorbeeld wel geweldadig zijn.

Geweten is geen kwestie van spiritualiteit. Spiritualiteit kan een geweten wel leidraad geven als je er voor open staat.

Voor mij is het zo dat ik mijn leven gekregen heb en dat ik er hoe dan ook blij mee ben.
Er een einde aan maken kan in de ogen van sommigen een oplosing zijn. Ik denk dan eerder aan de pijn van degenen die achter blijven dan aan mijn eigen zielerust.
Het is juist de uitdaging om er iets van te maken ondanks tegenslagen. En om om welke reden dan ook aan jezelf te werken om het leven voor jezelf en de mensen om je heen prettig te maken. Met alle handicaps die een mens in het leven tegenkomt is het leven zelf zo ongeveer de grootste creatieve en inventieve bezogheid die je je kunt voorstellen.
En wat win je erbij door gewelddadig te zijn?

Maar de hele vraag in de TT komt neer op: Wat zou je zijn als je jezelf niet was.... Ik bedoel... iemands spiritualiteit is toch ook een van die dingen die je niet los van de persoon kunt zien.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 11:32 schreef JohnDDD het volgende:
Zou je leven er dan anders uitzien?

Zou je misschien wel zelfmoord plegen omdat je gelooft dat het leven ophoudt bij de dood en omdat het dan toch allemaal geen zin heeft?

Het niet geloven in reincarnatie, is toch juist een goede reden om géén zelfmoord te plegen? Ik ga ervan uit dat ik maar één leven heb en daar ben ik zuinig op.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 14:39 schreef Lllaura het volgende:

[..]

Het niet geloven in reincarnatie, is toch juist een goede reden om géén zelfmoord te plegen? Ik ga ervan uit dat ik maar één leven heb en daar ben ik zuinig op.

Vrij logische redenatie
Wil nog niet zeggen dat ik er per definitie niet in geloof hoor.

Nee, dan zou ik mijn leven ook zo volledig mogelijk proberen te leiden.


Als er niets is, dan stimuleert dat toch juist om het hier zo lang mogelijk vol te houden zodat je zoveel mogelijk absorbeert en mee hebt gemaakt ?

Als er wel iets is, dan denk ik dat ik bepaalde dingen per leven moet/kan doormaken/ leren...
in dit leven wil ik mij dus zovele mogelijk ontwikkelen... obstakels met goed gevolg overwinnen of juist leren/ ervaren wat het is om obstakels níet te overwinnen en het daarna verdergaan als leerproces zien.

Zou je leven er dan anders uitzien?

Zou je misschien wel zelfmoord plegen omdat je gelooft dat het leven ophoudt bij de dood en omdat het dan toch allemaal geen zin heeft?
Zou je jezelf laten ontsporen en psychopatische trekken gaan vertonen?
Zou je jezelf makkelijker toestaan gewelddadig te zijn en anderen kwaad te doen?
Zou je anders in het leven staan?
Zou je een ander beroep hebben?
Zou je je anders vóélen?

Kortom, hoe zou je leven eruitzien?
-----

eigenlijk is het simpel. het maakt niet uit of je ergens in gelooft of niet. je bent jezelf en iedereen heeft dat kleine stemmetje in je hoofd die je stop om bepaalde dingen te doen. je zult niet psychopatisch of kwaadaardig gaan doen en zelfmoord plegen and what not.

leven zou precies hetzelfde zijn behalve dat ik veel minder tijd bezig zou zijn met paranormale zaken.

Euh nee, ik zou niet mezelf van kant maken oid. Psychotisch worden ook niet, want dat heeft niks te maken met ergens in geloven.

Ik zou anders tegen dingen aankijken, minder doorhebben. Oppervlakkiger, call it what you want.

En minder genieten, denk ik. .

de reincarnatie leer gaat hand in hand met de leer van karma. Dus het is onzinnig om jezelf van kant te maken, omdat je dan toch weer te maken hebt met de gevolgen.

Ik geloof absoluut niet in reïncarnatie of andere vormen van spiritualiteit.
En nee, dat maakt van mij geen seriemoordenaar of een op bejaarde vrouwtjesslipjes beluste psychopaat. Ik geloof dat het leven iets eenmaligs is en geniet daarom van de tijd die ik heb. Carrière maken wil ik niet. En denkende dat dit voor iedereen geldt zou ik nooit of te nimmer gewelddadig zijn of anderen kwaad willen doen, zoals in de openingspost gesuggereerd wordt. Als ik dan érgens in geloof, dan is het wel in mijn eigen vermogen om in mijn daden absoluut wars van hypochrisie te zijn. "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet", om nog maar een cliché aan deze post toe te voegen.
Het houdt ook in dat ik het leven niet ál te serieus neem, daarvoor hangt het teveel aan elkaar van toeval en ironie. Ik heb letterlijk de tijd van mijn leven.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 11:32 schreef JohnDDD het volgende:
Zou je leven er dan anders uitzien?

Waarom zou je als je niet spiritueel bent of niet in reïncarnatie gelooft ineens meer gewelddadig zijn? Als je een religie aanhangt met een straffend opperwezen kan ik me dat voorstellen, maar niet met spiritualiteit.

Ik geloof niet dat er concreet verder bij mij veel zou veranderen. Spiritualiteit is gewoon een instelling, een manier waarop je naar de wereld en naar jezelf kijkt, een inzicht. Ik zal wel wat minder vaak omkijken naar mensen met een fascinerende energie (tot blijdschap van mijn vriendin ) omdat ze dan waarschijnlijk in mijn beleving toch alleen een hoop materie zijn .

En verder zal ik het drukker krijgen . Want dan moet ik al die plannen voor al die levens in één leven stoppen .

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 11:32 schreef JohnDDD het volgende:
Zou je leven er dan anders uitzien?

In grote lijnen zou me leven er hetzelfde uit hebben gezien. Zelfde opleidingen, werk, vriendin, etc..
Ik denk ook dat de kans groot is dat de dood het einde is maar daar word ik niet 'slechter' van heur (en zelfmoord is wel een hele grote stap). Nu laat ik me leven ook vooral door rationele beslissingen leiden en dat scheelt denk ik wel ten opzichte van bv een gevoelsmens zeg maar.