Het begon bij mij al met dat ik het zwanger zijn en de voorbereiding anders ervaarde.
Het zwanger zijn voelde vertrouwder. Ik was minder mutserig bij de dingen die ik dan wel dan niet moest voelen. Ook het kopen van kleine kleertjes enzo vond ik minder waanzinnig. Bij Bo werd ik bijna hysterisch van bv kleine babysokjes ofzo. Bij Janneke was dat wel minder. Je staat er allemaal niet meer zo van te kijken. En de meeste reclame-truukjes heb je dan ook wel door
Ik genoot wel van de zwangerschap. Zat op een roze wolk. Maar vond het met een dreumusje (Bo was net 1 jaar toen ik weer zwanger werd) wel een stuk zwaarder. Effe lekker rusten waneer je wil... nee dat feest ging niet door.
Toen Janneke er eenmaal was was ik op slag verliefd. Ik was weer net een waakhond en kon ook haar maar moeilijk uit handen geven. Mijn kraamtijd bracht ik door in t kraamhotel. En Geer gaf Bo extra aandacht. Maar als Geer savonds met Bo naar huis ging voelde ik me superincompleet. Bo vond die baby een leuke afleiding in t begin. Maar toen ze eenmaal doorhad dat ze bleef was t wel minder. Bo wilde juist aandacht op de momenten dat het natuurlijk niet kon, tijdens de fles, luier verschonen enz.
De gebroken nachten vond ik nu helemaal een ramp. Buiten t feit dat we met Bo erg verwend waren (die sliep erg snel de nacht door) kon ik nu de volgende dag niet met Janneke meeslapen want Bo was er ook nog.
Janneke boven op bed leggen betekende ook een optocht. Bo eerst boven veiligstellen, dan Janneke halen of andersom. Wandelen buiten een ramp. Bo zat net na de geboorte in de "ik loop lekker weg, of ik blijf staan en ik zet geen stap meer fase" Om over de verschillende tijden van hun slaapjes maar te zwijgen.
Ahhhhhhhhhhhhhhh waneer komt de tijd voor mezelf dacht ik wel eens. En vaak genoeg dacht ik ook. Hoe heb ik het in me botte hersens kunnen halen dat ik het met 1 kind druk had, ik leefde in luilekkerland
Maar er waren ook al vroeg hele mooie en leuke dingen hoor. Bo die al snel gek werd op haar zusje. En erg op haar lette. Haar "jankertje" noemde. Niet omdat ze zoveel jankte, maar omdat ze Janneke niet uit kon spreken
Janneke die zo op haar "grote" zus vertrouwde.
En nu, nu krijg ik langzaam aan weer een beetje een ritme.
Bo 4 keer per week een dagdeel naar de peuterspeelzaal. Janneke 1 slaapje op een dag. En de ontwikkeling gaat zo snel. Het is wel heel vreemd dat Janneke niet beter weet of ze een zusje heeft. En Bo ook al niet beter lijkt te weten.
Ze vechten elkaar met regelmaat de tent uit.
Maar bv net, nu Janneke flinke koorts heeft, geeft Bo haar haar lievelingsknuf en dan, dan voel ik me zo rijk
Het 'even' een bakkie gaan doen bij een vriendin, vind ik met 2 kids echt een opgaaf. Ik zit dan niet echt lekker ontspannen. Ben meer bezig met, kijk uit, niet doen, vieze broek enz. Dus meestal plan ik die dingen nu als of Bo op school zit. Of Geer is thuis en ik laat dan 1 van de meiden bij hem.
Ik plan wel steeds minder. Ik bekijk heel erg per dag wat ik ga doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door jessie op 16-02-2005 22:44:07 ]
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!