Belgie is strijdig met het volkenrecht

"Het is noodzakelijk dat alle burgerlijke en militaire ambten uitsluitend naar Walen en Luxemburgers gaan, zodat de Vlamingen door tijdelijk beroofd te zijn van de voordelen van zulke tewerkstelling, verplicht zullen zijn om Frans te leren," zo zei de Franse Charles Rogier, de Belgische minister van Binnenlandse Zaken een jaar na de separatie.

Wanneer we de argumenten bekijken die ter legitimatie ingeroepen werden van twee klassieke secessie: de Nederlandse afscheiding van Spanje in 1581 en de Amerikaanse secessie van Groot-Brittannië in 1776. Dan blijkt dat in beide gevallen de staatkundige afscheiding een gevolg is van het recht ingeroepen door een volk om de vorst af te zetten wegens "contractbreuk" met name de schending door de vorst van zijn verplichting om de vrijheden en de belangen van het volk te bewaren en te verdedigen.
Voor de Nederlanders ging het eveneens om "meineed," aangezien de vorst bij zijn aantreden als hertog van Brabant een formele eed gezworen had om de oude vrijheden, privileges en gewoonterechten van het volk te respecteren. Hij had zich in die eed zelfs expliciet akkoord verklaard met het recht van het volk om hem af te zetten indien hij zijn eed zou schenden.

Zowel in 1581 als 1776 ging aan de staatkundige secessie een formele opzegging van de loyauteit van het volk aan zijn vorst en diens regering vooraf. Die opzegging werd door de Nederlanders en de Amerikanen bovendien in hetzelfde document juridisch gerechtvaardigd. Bij de Nederlandse secessie gebeurde dit in het zg. "Plakkaat van Verlatinge" afgekondigd door de Staten-Generaal van de Verenigde Nederlanden te Den Haag op 26 juli 1581:

quote:

"Het is algemeen bekend dat (...) de vorst er is ter wille van de onderdanen, zonder welke hij geen vorst is," zo stelt het Plakkaat letterlijk: wanneer hij de rechten van het volk schendt, "moet hij dus niet als een vorst, maar als een tiran worden beschouwd. Dan staat het zijn onderdanen vrij hem niet langer als vorst te erkennen - vooral nadat er in de Staten van het land overlegd is - maar hem te verlaten en in zijn plaats een ander tot soeverein te kiezen om hen te beschermen."

Bij de Amerikaanse secessie gaat het om de zg. "Declaration of Independence" afgekondigd op 4 juli 1776:

quote:

"Wij beschouwen de volgende waarheden als vanzelfsprekend, dat regeringen (...) hun macht ontlenen aan de goedkeuring door de geregeerden; en dat wanneer een vorm van regering de voormelde doelstellingen ondermijnt, het volk het volste recht heeft om die regering te wijzigen of terzijde te schuiven en een nieuwe regering in te stellen."

De Belgische secessie
De Belgische secessie was voornamelijk het werk van Franse agenten-provocateurs. Volgens de Oostenrijkse ambassadeur, Graaf von Mier, ging het om hooligans die betaald werden door Franse geheime agenten. Zij vestigden in september 1830 in Brussel een schrikbewind, zoals blijkt uit diverse rapporten van de Britse consul Cartwright. Een maand later zouden "Belgische" legers, bestaande uit Franse en Luikse bendes met toepasselijke namen zoals de Têtes de Mort, de Vlaamse provincies onderwerpen. Zelfs de "Belgische" generaal Grégoire (een Fransman uit Roubaix) bekende dat het niet om soldaten ging, maar om "rovers." Omdat de nieuwe Belgische machthebbers de annexatie van hun land bij Frankrijk nastreefden, bleef een juridische legitimatie van de Belgische onafhankelijkheid
geheel uit.

De suggestie van een enkeling om zo'n manifest op te stellen, werd door de leden van het Belgische Nationaal Congres onthaald op "hilariteit en gelach." Volgens de Luikse jurist Joseph Lebeau, een van de leiders van de revolutionairen, was een manifest onnodig, aangezien de zaken in de wereld niet door het recht beslist werden, maar door het geweld. De "bajonetten" hebben gesproken, aldus Lebeau. Charles Rogier, een andere vooraanstaande revolutionair (en eveneens een Luikenaar, maar Fransman van geboorte), vond een theoretische onderbouw van de Belgische onafhankelijkheid "nutteloos."

Er waren ook echte vrijheidslievende Zuidnederlanders bij de secessie betrokken, zoals de Bruggeling Louis De Potter en de Brusselaar Adolphe Bartels. Zij waren in feite republikeinen in de liberale en federalistische Nederlandse traditie, maar werden misbruikt door de pro-Franse partij en onmiddellijk na de revolutie opzij geschoven. De tragiek van De Potter blijkt uit het feit dat hij in 1839 met aandrang zou schrijven dat België en Nederland in een federaal verband "herenigd moeten worden (...) met of zonder het Huis van Nassau-Oranje, dat kan me niet schelen."

Tot eind 1830 bleef een meerderheid van het Nationaal Congres van mening dat het land bij Frankrijk gevoegd moest worden. Rogier werd door het Voorlopig Bewind naar Parijs gestuurd met de vraag of Frankrijk bereid was de Belgen te steunen indien het Nationaal Congres formeel om annexatie door Frankrijk zou vragen.
De Fransen aarzelden want ze vreesden een oorlog met Engeland indien ze op het Belgische aanbod zouden ingaan. Daarop dreigde Alexandre Gendebien dat de Belgen de annexatie hoe dan ook op 31 december zouden proclameren. De Europese grootheden drongen vervolgens België het statuut van een onafhankelijk koninkrijk op, gepaard met een verplichte neutraliteit die als doel had het land uit het Franse vaarwater te houden.

Een juridische legitimatie voor de nieuwe staat werd nooit gegeven. Die was er ook niet. De Belgen hadden niet echt te klagen gehad onder het bewind van koning Willem, want de "koning-koopman" voerde een politiek waarbij het Zuiden duidelijk bevoordeeld werd ten opzichte van het Noorden, terwijl ook belangrijke ministeries zoals Binnenlandse Zaken, Waterstaat, Koloniën, Religieuze Zaken en Onderwijs, in handen waren van zuidelijke katholieken. Ook na de afscheuring kreeg het Zuiden met Leopold I een protestantse vorst

De scheiding der Nederlanden was niet in het belang geweest van de meerderheid der Zuiderlingen, maar in het belang van twee minderheidsgroepen Franse vrijzinnigen en ultraconservatieve klerken die elkaar hadden gevonden in een verbond. In ruil voor elkaars wederzijdse steun hielpen ze elkaar om hun eigen doelstellingen te verwezenlijken.
De klerikalen wilden de protestantse koning en zijn "ketterse" staatsscholen weg, de Fransen wilden het Nederlands weg. "Het is noodzakelijk dat alle burgerlijke en militaire ambten uitsluitend naar Walen en Luxemburgers gaan, zodat de Vlamingen door tijdelijk beroofd te zijn van de voordelen van zulke tewerkstelling, verplicht zullen zijn om Frans te leren," zo zei Charles Rogier, de in uit Frankrijk afkomstige Belgische minister van Binnenlandse Zaken.

Strijdig met het volkenrecht
De Belgische grondwet is na de staatsgreep van 1830 dikwijls aangepast. Het raamwerk van de Belgische is echter vast gelegd in de beginselen uit de grondwet van 1831 zoals dat tot vandaag bestaat.
De organen van de Belgische worden hierin opgericht. De staatsmacht wordt gelegd bij het centraal Belgisch bestuur, dat in drie organen wordt ingedeeld: de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht. Deze organen dienen minstens in theorie van elkaar onafhankelijk te zijn.

Het zijn de 'gekozenen des volks' die deze grondwet maakten. Echter op het ogenblik van zijn stichting bevonden zich op het grondgebied van de Belgische staat twee volkeren: een fragment van het Nederlandse volk, dat Nederlandse dialekten sprak en dat binnen de Belgische provincies bovendien de meerderheid uitmaakte, en een fragment van het Franse volk, Franse dialekten sprekend.

Volgens het volkenrecht kunnen twee of meer volkeren pas een meervolkenstaat oprichten, indien zij alle daartoe in volle vrijheid en met kennis van zaken de toestemming geven. Het volk dat de eerste en belangrijkste versie van de Belgisch grondwet maakte, en dus ook het raamwerk van de Belgische staat, bestond in feite enkel uit vertegenwoordigers van de volksfranse groep binnen België. De Zuid-Nederlanders waren als volk niet vertegenwoordigd op het Nationaal Congres dat de Belgische Grondwet maakte. Nergens blijkt uit de Belgische grondwet dat het Zuidnederlandse volk akkoord was met zijn afscheuring uit Nederland, uit niets blijkt dat zij akkoord waren met de oprichting van een staat België.

Sterker nog de Vlaamse steden Antwerpen, Gent, Mechelen, Dendermonde en Sint-Niklaas spraken zich tussen 8 en 10 september 1830 formeel uit tegen een scheiding (zelfs een louter administratieve) van de Nederlanden. De provincie Oost-Vlaanderen verklaarde dat het in geval van scheiding bij Nederland wilde blijven. Antwerpen herhaalde op 23 oktober het verzoek aan Koning Willem om de stad te blijven behandelen als een deel van het noorden.

Uit vrees voor een orangistische overwinning bij de verkiezingen pleegde het Belgische Nationaal Congres op 12 april 1831 een staatsgreep en stelde de verkiezingen voor onbepaalde tijd uit. De macht kwam in handen van een onverkozen en zelfbenoemde "Association Nationale" die een terreurregime installeerde. Lord Ponsonby, de Britse vertegenwoordiger in Brussel, had reeds op 19 februari 1831 aan zijn regering gemeld dat het Nationaal Congres "hostile to the majority of the people" was. Bij gemeenteraadsverkiezingen tijdens de eerste jaren van het Belgische bewind werden in ettelijke Vlaamse steden steeds opnieuw "orangistische" burgemeesters verkozen, het werd zels zo erg dat het Belgisch regime in maart 1836 de rechtstreekse verkiezing van de burgemeesters afschafte en ze voortaan door de koning liet benoemen.

In de Belgische grondwet, die tegelijkertijd stichtingsakte is van de Belgische staat, ontbreekt dus een zeer belangrijk hoofdstuk, dat in beginsel, volgens het universele volkenrecht, aanwezig moet zijn in alle stichtingsakten van meervolkenstaten, namelijk dat alle volken die de meervolkenstaat samenstellen in volle vrijheid en met kennis van zaken beslist hebben tot de oprichting van de staat in kwestie. Omdat er in feite enkel volksfransen waren op het Nationaal Congres, deed de Belgische grondwet alsof er maar één volk bestond in België, het Franse.

Omdat de stichters van de Belgische staat deden alsof België geen meervolkenstaat was, staat in de grondwet van België ook niet welke politieke bevoegdheden de samenstellende volken aan het centraal Belgisch bestuur overdragen. Neen, er staat kortweg dat van rechtswege alle bevoegdheden toekomen aan het centraal bestuur. Alle politieke macht gaat dus uit van de nation.
Het centraal bestuur in een meervolkenstaat kan enkel beperkte bevoegdheden hebben, bevoegdheden die het zijn toegewezen door de samenstellende volken. Het beroemde zelfbeschikkingsrecht der volken blijft echter altijd bij het volk in kwestie.

De grondwet was nog maar geschreven toen op 19 september 1831 er al een wet aangenomen werd die bepaalde dat alleen het Frans de openbare taal was in heel België. Ook dit artikel is strijdig met het volkenrecht. Uit het zelfbeschikkingsrecht der volken vloeit immers voort dat een volk ook baas is over de taal of talen die op zijn grondgebied een min of meer openbaar karakter hebben.

In België waren het echter de Fransen die zichzelf via dit artikel 23 en zijn uitvoeringswetten het recht gaven het Frans te gebruiken in Vlaanderen, het zelfs op te leggen als enige openbare taal, dit alles zonder toestemming van het Vlaamse volk. En net zoals het eerde behandelde artikel 25, staat artikel 23 (artikel 33 en artikel 30 in de grondwet van 1994) nog steeds in de Belgische grondwet. Zo verschaften de Fransen en hun trawanten zichzelf het recht om Frans te gebruiken overal in Vlaanderen, om het Nederlands er te verdringen, om de Vlamingen uit te sluiten van de belangrijkste bestuursfuncties, om zelf in Vlaanderen te regeren, om het Zuidnederlands volksgebied en volk te koloniseren en te exploiteren.

De Belgische staat kan maar op één manier gezien worden: als een aanslag van het Franse op het Nederlandse volk, waarbij het volksgebied van de Zuid- Nederlanders aangehecht werd bij Frans grondgebied en het zelfbeschikkingsrecht van het Zuidnederlandse volk opgeheven werd.

[ Bericht 0% gewijzigd door Tyrhraustur op 01-06-2004 08:53:06 ]

quote:

Op dinsdag 1 juni 2004 12:13 schreef kLowJow het volgende:
Interessant stuk, maar waar wil je nu over discussieren?
^{en is het niet meer iets voor C&H?}

Ik neem de stelling in die verkondigt dat België een ongewenste staat welke in strijd staat met vokerenrecht is. Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die het niet mee eens zijn die mensen wil ik graag de mogelijkheid geven om te reageren. Misschien laat dit niet voldoende ruimte voor een discussie, wellicht ook wel. Dit topic kan dan ook wel worden gezien als het voorbereidend werk voor een komend topic een topic over: Dietschland; Groot Nederland en de heel Nederlandse gedachte. Echter moet ik dat nog uitwerken.

Dit staat hier en niet in C&H omdat Belgie niet enkel historie is maar ook heden en... toekomst. Ook is het politiek om België ongeldig en strijdig met volkerenrechten te noemen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Tyrhraustur op 01-06-2004 13:31:21 ]

quote:

Op dinsdag 1 juni 2004 13:45 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Wat hier vooral uit het oog verloren wordt is dat Vlamingen, Walen en Nederlanders (en eventueel nog Friesen) eigenlijk historisch gezien gewoon ook verschillende volkeren zijn. Iets wat serieus heeft meegespeeld bij de opstand van 1830. Voor de West en Oostvlamingen was Nederland ook gewoon een vreemde mogendheid , een nieuwe overheerser die opeens onderwijs en andere dingen kwam verplichten in een vreemde taal (het Nederlands) , want in die tijd (zelfs nu nog) sprak men gewoon Westvlaams in die streken. Dat is de autochtone taal van Frans-Vlaanderen , West-Vlaanderen en 't grootste deel van Oostvlaanderen. Frans-Vlaanderen werd bij Frankrijk gevoegd, West en Oostvlaanderen kregen de Nederlandse overheersing te verduren. Het is dan ook niet vreemd dat men in die streek de opstand van de Franstaligen (die met hetzelfde probleem zaten) steunde, temeer omdat de Franstaligen die vlaamse boeren meer garanties gaven dan de nederlanders. Dat ze later bedrogen zijn , dat is ook de geschiedenis...

Maar je moet vooral begrijpen dat in het huidige Belgie in die tijd niemand gelukkig was met de Nederlandse overheersing , die er gekomen was na die van Napoleon.

Zoals ik verschillende keren heb aangehaald is de bewering dat in “Belgie in die tijd niemand gelukkig was met de Nederlandse overheersing” een onwaarheid, niet alleen spraken verschillende grote Zuid Nederlandse steden zich uit tegen een afscheiding ook de provincie Oost Vlaanderen deed dit.

De Vlaamse Beweging is dan ook terug te lijden tot aan het ontstaan van België. Voor WOI was dit dan wel voornamelijk een zaak van de Vlaamse intellectuele elite. Het is door de schrijnende toestanden aan het front en de minderwaardige behandeling door Franstalige legerofficieren dat dit uitgegroeid is tot een massabeweging.



Het noemen van een Nederlandse overheersing is zeker niet terecht, de Zuidelijke Nederlanden zijn Nederland, het zijn van oorsprong tien Nederlandse vorstendommen die echter na de Tachtigjarige Oorlog onder Spaans gezag bleven tot ze door Spaanse Successieoorlog in 1713 onder het gezag van een Oostenrijkse tak van de Habsburgers werden geplaatst. Het noemen van een Nederlandse overheersing is pertinent onjuist juist omdat het de Zuidelijke Nederlanden zijn. Wellicht bedoel je een Hollandse overheersing maar ook hier knelt die bewering omdat het het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden was deze werd echter wel geleid door een Hollandse vorst.

In 1848 kwam in het noorden, het huidige Nederland, dan ook in verzet tegen de grote macht van de koning van de grond wat leide tot een nieuwe grondwet, een ontwerp van de liberaal Johan Thorbecke. Maar hier betrof het geen secessie. Net zo min de Belgische secessie een afscheiding van een volk was.

Nederland bestaat en bestond uit een volksschare, er is geen Nederlands volk, maar er zijn Nederlandse volken: Friezen, Hollanders, Limburgers, Brabanders, Vlaamingen etc. Wanneer er 100 duizenden Hollanders naar Friesland zouden verhuizen zouden die op grote weerstand stuiten omdat zij niet tot hetzelfde volk behoren. Echter behoren wij wel allen tot de zelfde volksschare we zijn alle verwant door de onderlinge banden.
Maar de Belgische secessie scheurde hier dwars door heen, niet alleen dat, zij verscheurde ook volken. Het Brabantse volk en het Limburgs volk werden doormidden gescheurd dankzij een opstand van Fransen.

quote:

Op dinsdag 1 juni 2004 13:20 schreef DeGroeneRidder het volgende:
"Universele volkenrecht" is volstrekte onzin.
-Het is niet universeel, maar een cultureel construct.
-Volkenrecht is geen echte vorm van recht, aangezien de notie recht veronderstelt dat er een overheid is waarvoor het recht kan worden afgedwongen. Tevens is de afbakening van welke groep mensen een volk constitueert arbitrair. Als ik mezelf als een volk beschouw heb ik m.a.w. een vrijgeleide om te doen wat ik wil.

Universeel volkerenrecht is alles behalve onzin. Volkeren, cultuur, religie en liefde zijn immaterieel zaken die in de huidige materialistische maatschapij vervreemden omdat ze niet voor te stellen zijn, desondanks bestaan ze alle en hebben elke hun uitingen. Het abstracte ‘volk’ is echter ook een erkend begrip in het international recht. Ik wil daarom hier niet verder uitweiden noch discussiëren over volks.

[ Bericht 0% gewijzigd door Tyrhraustur op 02-06-2004 18:52:56 ]

quote:

Op dinsdag 1 juni 2004 15:36 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Als je de geschiedenis even zou nagaan zou je merken dat Frans-Vlaanderen , West-Vlaanderen en het grootse deel van Oost-Vlaanderen nooit een "officiele" provincie van die Nederlanden voor de spaanse overheersing zijn geweest. de "provincie" Vlaanderen was een autonoom graafschap in leen gegeven door de Nederlanden in die tijd.
Het mooiste bewijs is dat men er als taal ook geen nederlands spreekt , maar Westvlaams, een taal die men heel lang (en de ouderen daar nu nog altijd) in Frans Vlaanderen sprak. (en dat is van oorsprong een Keltische taal, overigens.)
en daar was wél heel wat verzet tegen de Nederlanden. De eerste Vlaamse Bewegingen (voor Vlaamse onafhankelijkheid) zijn overigens daar in die streek onder het bewind van Nederland opgericht. (wat meteen het protest aantoont)

West Vlaams is een Middel Dietsche taal.
Linguïstiek gesproken is Middel Dietsch een West Germaanse schare van gerelateerde talen of dialecten, welke gesproken en geschreven werden in het Dietsche gebied tussen 1150 en 1500. Er was in die tijd geen overkoepelde taal, een die we nou wel hebben: het Nederlands, maar al deze talen lagen in elkanders linguïstiek gebied.

Er zijn vijf Dietsche taal groepen te onderscheiden:
Brabants (Brabant)
Hollands (Noord en Zuid Holland, Utrecht)
Limburgs (Limburg)
Vlaams (West en Oost Vlaanderen)
Oost Middel Dietsch (Gelderland, Overijsel, Drenthe en delen van Groningen).

Weliswaar lag Vlaanderen na het verdrag van Verdun van 843 in het westfrankisch koninkrijk en ook is Vlaanderen het langst van zijn geschiedenis Frans geweest, 700 jaar maar liefst. Toch is het onbetwist dat het Vlaamse volk geen Frans volk betreft, ze zijn Dietsch gelijke aan hun taal. Ik denk daarom ook dat we hier met een misverstand zitten, waar ik eerst het voor sommige beladen woord Dietsch wou vermijden en de term Nederland verkoos wil ik het nu benadrukken. Dietsch komt van het Gothische woord thiuda welke volk betekend.
Voor mij zijn de drie termen van ons gebied gelijk, Nederlanden, Dietsch en Belgie staan alledrie voor hetzelfde. Echter wordt tegenwoordig Nederland voor het Noorden gebruikt, Belgisch voor het zuiden en Dietsch wordt vergeten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Tyrhraustur op 01-06-2004 21:19:40 ]

Limburg is verdeeld dankzij de Franse opstand in België, zoals je schrijft kwam de gehele provincie Limburg onder het bestuur van België, met uitzondering van Maastricht. Dit geschiede in 1831. De huidige scheiding is voortgekomen uit drie opeenvolgende diplomatieke interventies daterend van 1831 als dus weldegelijk een gevolg van de Franse opstand.

De eerste compromis voorzag dat Willem I de stad Venlo en 53 Staatse dorpen die vóór 1790 bij de Nederlanden hoorden toebedeeld kreeg. De Belgen gingen hier niet mee akkoord en zo werd het tweede compromis gevormd, dit voorstel gaf echter geen duidelijk besluit over de scheiding van Limburg en Luxemburg. Logischerwijs ging Willem I op zijn beurt hier niet mee akkoord. Als reactie hierop is de ’24 Artikelen’ het derde compromis gevormd.

Willem I weigerde deze maar verzekerde ook geen vijandelijkheden te starten, en zo verdween de kwestie tijdelijk uit beeld. Totdat Willem I in 1838 'plotseling' de ’24 Artikelen’ accepteerde, nadat in 1839 hierover een nieuw compromis was bereikt werden er in 1843 de grens palen geplaatst.


Dat Limburg niet bij was met arrogante Hollanders klopt echter wel in je post.

[ Bericht 0% gewijzigd door Tyrhraustur op 01-06-2004 23:30:03 ]

Om in te haken op het van oorsprong Keltisch zijn. Ik vindt het te ver gaan om te zeggen dat de bewoners van de Vlaamse gebieden van oorsprong Keltisch zijn, "daar terecht gekomen tijdens de grote volksverhuizingen op het einde van de Romeinse tijd". Er zijn verschillende redenen waarom.

Van de Friezen kunnen we zeggen dat zij Germaans zijn, komend uit huidig Denemarken en zuid Scandinavië en ook door zich gevestigend te hebben in het noorden van de Nederlanden zijn zij over het algemeen een volk wat zich boven de riveren heeft bewogen. De andere volkeren zijn echter niet zo makkelijk te plaatsen doordat zij zich in het door caesar gedefinieerde grensgebied bewogen.

Caesar schrijft dat de meeste Belgen "van Germaanse" oorsprong waren, naar Romeinse begrippen van over de rijn:
"Plerosque Belgas esse ortos a Germanis Rhenumque antiquitus traductos. Propter loci fertilitatem ibi consedisse Gallosque qui ea loca incolerent expulisse, solosque esse qui, patrum nostrorum memoria omni Gallia vexata, Teutones Cimbrosque intra suos fines ingredi prohibuerint."

De stam die in het huidige West Vlaamse gebied woonde zijn de Morini deze stam viel ook niet in het zo genoemde Belgium van de De Bello Gallico. Ten zuide van Morini bevonden zich o.a de Nervii. De Nerviers die een belangrijke stem kregen toebedeeld in de provincie Belgica, gingen er prat op om van Germaanse oorsprong te zijn. Zelfde trotse houding bij de Treveri! (Tac., 28.4. zo kwam ik tegen op het internet)

Gallië, België en Germanië in geschriften van Ceasar

quote:

Op woensdag 2 juni 2004 04:06 schreef ultra_ivo het volgende:
Er klopt iets niet in je zinnen. Als de diplomatieke interventies ervoor zorgden dat Limburg gescheiden werd, waar blijft dan jouw zgn. Franse opstand? De Limburgers maakten tijdens de Belgische opstand een duidelijke keuze. Die keuze werd terzijde geschoven door de grootmachten, niet door Brussel.

Het klopt helemaal wat je hier schrijft, Limburg wou niet bij Holland en hoort tegenwoordig gedeeltelijk bij Nederland omdat Koning Willem I het land niet op wou geven. Waar ik naar toe wil is dat Nederland geen Holland hoort te zijn en het dat in zijn pure vorm ook niet is. Dat Limburg overduidelijk voor België koos wijt ik aan de Franse opstand, een verzet tegen Holland hoeft niet tot secessie te lijden maar het is hier wel in geëindigd.

[ Bericht 0% gewijzigd door Tyrhraustur op 02-06-2004 22:17:01 ]