Goud, olifanten en kokosnoten (Thailand)

In eerste instantie maak ik een reisverslag voor mezelf en niet voor anderen. Ik heb dit verslag dan ook een beetje aangepast, zodat het voor jullie ook nog leuk is om te lezen. Het originele verslag is bijna 16 A-4tjes, dus ik heb flink geschrapt. Wat algemene stukjes staan in het Thailand topic Het complete verslag is te lezen tijdens de travelmeetings. Voor mijn reisgenoten: als je hier niet kunt/wilt registreren, vind ik het ook erg leuk om een reactie te krijgen via de mail.

Zondag 7 september 2003 Heenreis

Eindelijk is het zover: vandaag gaan we naar Thailand!
Het vliegtuig waar we mee vlogen was een A 320-200. Dat is een airbus. Er zaten steeds drie stoelen aan beide zijden van het gangpad. De beenruimte was niet vreselijk groot, maar wel te doen voor een vlucht van nog geen vijf uur.
Een man die had gerookt op de wc, werd daarop aangesproken door een stewardess. Hij leek er echter niet mee te zitten en zichzelf nogal leuk te vinden. Hij schrok vast toen de politie hem stond op te wachten toen we geland waren.

Het vliegveld van Amman, in Jordanië, is niet echt spannend. We moesten er ruim vijf uur wachten en dat was best wel lang.

Maandag 8 september 2003 Aankomst in Bangkok en een eerste indruk

We vertrokken s ochtends vroeg naar Bangkok. Het vliegtuig is een A340-200 en een stuk groter dan het vorige vliegtuig. Toen we aankwamen, was het al half drie s middags in Bangkok. Het was dus wel handig dat we relatief snel konden gaan slapen.
Op het vliegveld werden we opgewacht door een Thaise gids, Joe. Hij bracht ons naar Sam, een Vlaming, die vertelde waar we moesten wachten. Daar kunnen we meteen Thais geld pinnen. Met een bus gingen we naar het hotel in Bangkok.
Bangkok is een stad met ontzettend veel verkeer. Er staan 24 uur per dag files. Er wonen dan ook erg veel mensen. Omdat het zo druk is op de weg, zijn er wegen gebouwd op palen. Dat zijn de tolwegen. Je kunt daar veel beter doorrijden dan op de wegen op de grond. We hebben ontzettend lang op van die tolwegen gereden, die heb je door de hele stad. Het is onvoorstelbaar hoe groot deze stad is, je kunt een uur rijden en dan heb je nog steeds het idee dat je in het centrum zit. Overal staan ook wolkenkrabbers. In Nederland die je die meestal bij elkaar staan, in het centrum van een stad of op een kantorenterrein. Hier staan ze door de hele stad verspreid. De stad heeft niet echt een centrum, er zijn meerdere centra.
Nadat we van de tolweg afwaren, gingen we duidelijk meteen een stuk langzamer. Volgens Joe en Sam hadden we veel geluk dat het zo rustig was. Nog drukker! Het is moeilijk om me dat voor te stellen. Behalve Joe en Sam gaat er ook nog een chauffeur mee en iemand die naast de chauffeur zit. Wat zijn functie is, word me niet duidelijk. Joe is een Thai die goed Engels spreekt. Hij is de gids. In Thailand is gids een beschermd beroep, je moet er een pasje voor hebben. Dat betekent dat Sam niet op straat mag vertellen wat we zien. Daar is Joe voor. Sam is degene die regelt en meer voor de praktische zaken is.

We aten op een boot: de Chao Phraya Princess Cruise. We kregen allemaal een sticker met roze, misschien om te laten zien dat we op de bovenste verdieping zaten. De boot was groot en het eten (buffet) was erg lekker. Om Thais te proberen, heb ik groene curry op. Die was wel ontzettend heet! Gelukkig had ik er veel rijst bij genomen, maar een paar hapjes was echt genoeg. Tijdens het eten werd er gezongen door een Thaise vrouw. Ik heb niet veel verstand van muziek, maar dat het niet altijd zuiver was weet ik wel.
Tijdens het varen kregen we een indruk van Bangkok in het donker. We zagen bijvoorbeeld de Tempel van de Dageraad en het Royal Palace. Ook voeren we onder een brug door die erg veel leek op de Erasmusbrug, de Phra Pin Klao Bridge. Later hoorden we dat dit de nieuwste brug is om de twee helften van Bangkok met elkaar te verbinden.
Op de terugweg naar het hotel zagen we nog een olifant lopen! En dat midden in de stad. Behalve als lastdieren worden olifanten ook gebruikt om toeristen te vermaken. Dat wist ik wel, maar midden in een stad als Bangkok lijkt me niet de meest gezonde omgeving voor zon dier.

Dinsdag 9 september 2003 China Town, Grand Palace en Elvis

De dag begon met een bezoek aan de tempel van de gouden Boeddha (Wat Traimit). Deze Boeddha is drie meter hoog en 5,5 ton zwaar. Hij is gemaakt in de 13e of 14e eeuw. Later werd er gips overheen gedaan, zodat je het goud niet meer zag. Ongeveer 40 jaar geleden zag iemand dat de buitenkant losliet en werd het goud ontdekt. We moesten onze schoenen uitdoen om naar binnen te mogen. De Boeddha was groot en glom mooi.

Behalve de tempel was er ook gebouw waar overledenen drie tot zeven dagen opgebaard liggen, afhankelijk van hoe rijk ze waren. Daarnaast was het crematorium. Soms wordt de as bij de tempel bewaard en soms thuis. Thai die bij de tempel komen, leggen een lotusbloem neer. Ook branden ze wierook en een kaarsje. Daarnaast hebben ze een stukje bladgoud en dat plakken ze op een beeld. Ze plakken het graag op de handen, ze hopen dan dat ze veel geld krijgen. Waar ze het meest voor bidden is dat ze de loterij winnen. Er stonden een soort van gokkasten waar je geld in kunt doen. Als je dan op een knop duwt, gaat er een lampje branden met een nummer erbij. Onder de automaat lagen briefjes met dezelfde nummers. Zo kon je daar je toekomst laten voorspellen. De Thai geloven heel sterk dat alles wat je doet terugkomt: als je iets goed doet, overkomt je iets goeds. Doe je iets slechts, dan overkomt je iets slechts.
Toen we buiten liepen, zagen we nog meer beelden. Voor elke dag van de week één. Behalve voor woensdag, want dat is een slechte dag. Dan is er één beeld voor overdag en één beeld voor s nachts. Overdat is minder erg. Toevallig is Joe woensdag overdag geboren.
Naast de tempel was een school waar de kinderen een sportdag hadden. Het waren allemaal jongens in schooluniform. Er zijn ook gemengde scholen. De basisschool (6 jaar) is gratis, de middelbare school (6 jaar) en de universiteit (4 of 5 jaar) kosten geld. Voor veel mensen was dat te duur, dus die lieten hun kinderen werken als ze van de basisschool afkwamen. Nu kun je deeltijd werken en daarnaast naar school gaan.

De tempel lag in China Town, daar maakten we een wandeling door de straten. We werden gewaarschuwd dat de spullen goedkoop zijn, maar dat de kwaliteit ook goedkoop is. Er waren daar ontzettend veel winkeltje en kraampjes en ook veel klanten. We zagen een (gerookte?) varkenskop! Soms liepen we op de stoep als er ook autos reden. Soms was het zo smal dat er bijna geen autos door konden. Blijkbaar kon het toch, want we moesten een paar keer moeilijk langs een auto. Er kwamen ook wat brommertjes voorbij. Het stond daar wel ontzettend naar uitlaatgassen. Dat is in de hele stad erg, maar hier was het nog wat erger.

Na de wandeling hadden we een korte pauze op het terras van een restaurant. Daar waren bakken met kreeften die nog leefden! Je kon dus zo een kreeft uitzoeken en opeten.
We hadden een longtailboot voor onzelf. We stopten bij een tempel en daar kregen we brood om de vissen te voeren. Dat waren meervallen en het waren er erg veel. Twee keer gingen ze erg spetteren en toen werd ik nat. Het is in Thailand verboden om te vissen bij een tempel. Dat komt doordat de vissen die bij de tempel zwemmen eigendom van de tempel zijn.
Langs de rivier wonen veel mensen. Vaak zijn ze heel arm, veel van hen zijn taxi of tuktuk chauffeur. De post wordt met een boot bezorgd en vuil wordt met een boot opgehaald. Ook kun je eten en drinken kopen vanuit een bootje, zoals noodlesoep en koffie. Thai wassen zich in de rivier en hun kleren ook. Hun tanden poetsen ze ook met de vieze water. Toch worden ze er niet ziek van, ze zijn eraan gewend. Wanneer je je kleren laat wassen, gebeurt dat vaak in de rivier.

De lunch was op een boot van het River Side Bangkok hotel. Dat was een buffet en heel lekker. Ik heb onder andere Thaise noodle soep op. Er waren zelfs poffertjes, maar die heb ik niet genomen.
Na het eten was het tijd om naar het Grand Palace te gaan. Vroeger woonden daar de koning en koningin, nu hebben ze een paleis aan de andere kant van de stad. Eerst gingen we met Joe naar de tempels. Het tempelcomplex heet Wat Phra Kaeo en dat was ontzettend indrukwekkend. Heel bijzonder daar was de groene Boeddha. Die is gemaakt van groene jade. Het beeld heeft verschillende kleren, voor het regenseizoen, het hete seizoen en het koude seizoen. De koning verwisselt de kleren. In die tempel moesten we onze schoenen uit. Het beeldje zat heel hoog, dus we konden het niet zo goed zien. Maar er was veel goud omheen en dat konden we wel goed zien. Je mag niet met je voetzolen naar Boeddha wijzen, daar werd ook echt op gecontroleerd. In een eerdere tempel ging iemand met haar voeten naar het beeld zitten, een bewaker zei er meteen wat van. Streng waren ze dus wel, maar het zijn dan ook erg belangrijke gebouwen voor de Thai. Dat merkte je ook goed aan de beveiling. Op verschillende plekken stonden soldaten met grote geweren en ook waren er erg veel (op het oog) ongewapende bewakers. Bij de ingang van het tempelcomplex zagen we zelfs een groep soldaten. De kledingregels zijn ook erg streng. Een broek moet echt tot op je voeten vallen en je schoenen moeten minimaal bandjes hebben om je enkels.
Wat ik wel grappig vond, is dat er een manquette stond van Angkor Wat in Cambodja. Veel Thai waren nooit in Cambodje geweest, daarom besloot een koning Cambodja naar Thailand te halen. Het model was al ontzettend indrukwekkend, laat staan het echte exemplaar.

Met de bus gingen we terug naar het hotel. Onderweg stopten we nog bij een winkelcentrum waar vier mensen uitstapten. We reden vlak langs de enige MacDonalds ter wereld die niet in het rood is uitgevoerd. Toen deze vestiging werd geopend, wilde de Thaise regering namelijk niet dat de kleuren van de koning gebruikt zouden worden. Later reden we nog langs een MacDonalds die inmiddels wel rood was. Later mocht het dus wel.

Om zes uur zouden we vertrekken voor het diner en de Calypsoshow. Omdat nog niet iedereen terug was, moesten we tot kwart over zes wachten. Het diner was een buffet in het Asia hotel. Dat was erg lekker. Onder het eten was er een optreden van een Thaise Elvis Presley. Die probeerde net als de echte Elvis te dansen, compleet met heupwiegen. Erg leuk.
De Calypso show was in hetzelfde gebouw, we waren er dus al snel. Het was een show met optredens van alleen maar mannen. Die speelden dus ook dat ze vrouwen waren. Sommige mannen leken net echt, die hadden soms ook silliconen borsten. Anderen waren duidelijk verklede mannen. De optredens duurden best lang, waar waren wel afwisselend. Gedeeltelijk was het in het Thais en gedeeltelijk in het Engels. Soms kwam er zelfs een Nederlands woord voorbij.

Na de show gingen we met de skytrain naar de nachtmarkt van Patpong. De skytrain gaat boven de normale wegen en lijkt van binnen erg op de Rotterdamse metro.
Net buiten het skytrainstation was er een straat met veel nachtclubs enzo, dat konden we al zien vanaf het perron. De nachtmarkt was nogal druk en vaak ook smal. Joe en Sam gingen niet met ons mee, dus we moesten zelf wat rondlopen. Jarno en ik spraken af met een ander stel dat we een stukje zouden lopen en dan met een taxi naar het hotel zouden gaan. Er was weinig bijzonders te koop. Vooral veel (nep)kleding, horloges en dvds. Na een heel stuk lopen gingen we met een taxi. Ed liet de chauffeur het kaartje zien van het hotel. De chauffeur kende het hotel en het adres niet. Altijd leuk. Hij ging het zelfs nog vragen aan iemand anders! Toen hij terug kwam, zeiden we dat het bij het centraal station was, dat kende hij wel. Gelukkig kwamen we wel heelhuids en best snel aan bij het hotel.
In het hotel gingen we met nog wat anderen in de lobby zitten. De anderen dingen aan de alcohol en ik ook. Op de kaart stond een cocktail die geserveerd werd in een kokosnoot. Dat leek me wel grappig, dus die koos ik. Na heel lang wachten kwam hij eindelijk. Ik kreeg er ook een lepel bij voor de kokos. Verse kokosnoot smaakt echt totaal anders dan wat we in Nederland hebben. Dit was zacht en vochtig en had niet zon sterke smaak. Er zat veel alcohol in de kokosnoot, tenminste voor mijn doen. We maakten een pot en ik bestelde nog maar een kokosnoot en wat anderen ook. Het was wel duidelijk dat de kokosnotenboom nog gezocht moest worden. Ze deden wel erg rustig aan. De serveerster die er was liep steeds heen-en-weer en had het vast niet vaak zo druk gehad. Een man die er ook voortdurend was, deed eigenlijk niets. Echt stom! Na drie cocktails begon ik het wel een beetje in mn hoofd te voelen, maar omdat het steeds zolang duurde voordat er een nieuwe kwam had ik er niet veel last van. We bestelden ook nog wat Thaise snacks, daarbij zat een zwart ei. Dat zag er wel erg raar uit. Rond één uur gingen we naar onze kamer, toen hadden we wel genoeg alcohol op.

Woensdag 10 september 2003 Naar Jomtien

Vandaag gingen we naar Jomtien. Om tien uur zouden we vertrekken, maar we moesten wachten op anderen uit de groep. Iets later dan gepland vertrokken we.
Na een rit door Bangkok kwamen we op het Thaise platteland. Joe en Sam vertelden veel over wat we zagen en over Pattaya. Pattaya was een vissersdorp en is gegroeid tijdens de Vietnamoorlog. Amerikaanse soldaten waren daar als ze niet aan het front vochten. Sommigen wonen er nu nog. Deze Amerikanen kwamen in Pattaya voor de ontspanning en dat is ook de reden dat er zoveel sekstoerisme is.
Onderweg zagen we wegwerkzamenheden, dat ging heel anders dan in Nederland. Hier worden de wegwerkers heel veel beschermd, in Thailand was dat niet het geval. Ze stonden om een grote machine heen, alleen beschermd door een paar pilonnen.
We stopten in Pattaya bij een ontzettend groot bedrijf. Ze maakten daar sieraden van edelstenen en metalen. Eerst hadden we een rit in een karretje. Er werd verteld hoe alles gedolven en verwerkt wordt. Dat werd uitgebeeld met poppen en videos. Daarna gingen we door naar de showroom. Een Thaise mevrouw liep steeds met ons mee en liet ons niet rustig kijken. Dat was ontzettend irritant. Voordat wij iets zagen en aanwezen had zij al wat uit de vitrine gehaald. Zelfs in het souvenir gedeelte konden we niet rustig kijken. Het is niet bevorderlijk voor je kooprust als je geen kans hebt om te zien wat er ligt.
Na het douchen en uitpakken liepen we een eindje over de weg langs het strand. Het eerste deel is niet zo leuk om te lopen, want daar is haast niets te doen. In een vrij grote winkel heb ik twee wikkelrokken gekocht. Een eindje verder gingen we wat eten.

Donderdag 11 september 2003 Zwemmen en naar de kleermaker

Na het zwemmen gingen we naar een kleermaker, omdat Jarno graag een pak wilde laten maken. Die klaarmaker heette Canali. We moesten eerst een tijdje wachten voordat de kleermaker tijd had voor Jarno. Hij was nog bezig met andere Nederlanders. Jarno wilde een pak en een broek, later ook een overhemd. Toen Jarno klaar was, liepen we nog wat verder langs winkeltjes en restaurants. Onderweg zagen we nog enge sekstoeristen. Dat was niet zo leuk om te zien. Enge oude mannen met jonge Thaise meisjes. Ik snap niet dat die engerds dat kunnen en willen doen. Ik hoop dat ze worden opgepakt als ze weer in hun eigen land terugkomen.
In de gang naar onze kamer, zagen we nog wat dieren op het plafond en de muren zitten. Het leken wel salamanders. Echt leuk om die te zien! Maar ze moeten wel op de gang blijven en niet op onze kamer komen.

Vrijdag 12 september 2003 Ko Samet en poesjes

Deze dag gingen we naar Ko Samet. De reis ernaartoe was al een heel avontuur. Om kwart voor acht moesten we beneden in de hal zijn. Om tien over half acht werden we al opgehaald en kregen we een sticker. Met een klein busje gingen we naar de haven van Ban Phe. Onderweg zagen we een dode hond op staat liggen. In Ban Phe stapten we uit en liepen eigenlijk al meteen naar de boot. Het was eng om daar op te stappen. Het was bijna een uur varen naar Ko Samet. De boot kon niet tot op het strand komen en er was geen aanlegsteiger. We moesten dus met een soort van motorvlot naar de kust. We zaten vrij achteraan op de rand. Vlak bij het strand kwam er ineens een golf en werden we flink nat. Ook het vlot kon niet tot op het strand, dus het laatste stuk moest iedereen door het water lopen.

Jarno en ik zijn nog wel naar het volgende strand gelopen. Op het kaartje in de Lonely Planet stond een stippellijn tot de andere kant van het eiland. We keken waar de lijn ongeveer begon, maar konden hem niet vinden. Nadat we wat kippen zagen, vonden we een weg die van het strand afliep, maar niet naar de andere kant van het eiland ging. Wel stonden er wat bordjes met Jantien beach, dus die hebben we maar gevolgd. We zagen onderweg een ontzettend hoge en grote boom. Eigenlijk waren het meedere bomen, maar ze leken wel met elkaar vergroeid. We zagen ook hele grote vlinders en een mierenlijn van honderden mieren die achter elkaar aan liepen. Jantien beach was een stuk rustiger dan het strand waar we aangekomen waren. Er lagen ook geen grote boten voor ander. Eigenlijk was er niet veel te doen, dus we liepen terug. Dat ging nog best snel, maar we liepen nu dan ook rechtstreeks.
Tijdens de lunch gebeurde het leukste van de hele dag: er waren poesjes! Twee ervan waren nog kittens en keiner dan Spike denk ik. Ze kwamen steeds bij ons kijken en gingen zelfs even vechten. De zwarte sprong op de rode, net zoals Gizmo op Spike springt. Toen we weer op het strand zaten, kwam het zwarte poesje vlak bij Jarnos stoel zitten. Echt lief! Jarno zag nog dat hij in een boom sprong. Aan het einde van de dag ging ik kaartjes kopen van het eiland, binnen in de winkel waar ik kaartjes kocht, lagen poesjes te slapen. Dat was ontzettend lief. Niet alle poesjes waren zo mooi als de rode en zwarte kitten. Er was ook een witte poes die duidelijk een niet helemaal gelukte kruising was met een halve staart en ontzettend vieze ogen. Er was ook een rode poes met kapotte pootjes. Dat vond ik erg zielig, maar we konden ze niet mee naar huis nemen.
Op de terugweg naar Jomtien gingen we weer eerst met een motorvlot en daarna met de boot. Nu wiebelden we gelukkig minder. We moesten even wachten op het busje voordat we vertrokken naar Jomtien. Op de terugweg in het busje ging het best hard regenen. Een echte hoosbui. De ergste regen heb ik nog gemist, omdat ik in slaap was gevallen.

We gingen eten bij Meeting Point. Daar waren ontzettend leuke dieren! Twee parkietjes (een blauwe en een groene), een grote zwarte vogel met een geel/oranje snavel en een eekhoorn. Dat was erg leuk om naar te kijken. Ik dacht zelfs dat ik de zwarte vogel hoorde praten. Het eten van Jarno was het heetste dat hij tot nu toe tijdens deze vakantie op had.
De stoep langs de weg is vaak erg smal en staat vol met elekticiteitspalen, telefooncellen en andere bouwwerken. Soms moet je op de weg gaan lopen omdat er op de stoep geen plek meer is. Ook staan er veel karretjes met eten. Daar hebben we niets gekocht, omdat het risico dat we dan zie worden te groot is. De stroomdraden hangen boven de stoep, op zich niet zo raar, maar je hoort steeds de stroom zoemen, soms zie je zelfs blauwe vonken! Dat vind ik toch wel een eng idee.

Zaterdag 13 september 2003 Winkelen en regen

Vandaag gingen we met een taxi naar Pattaya. Daar lieten we ons afzetten bij Mikes Shopping Centre. We hadden van anderen gehoord dat het andere winkelcentrum duur was en niet zo leuk. Daarom gingen we eerst naar Mikes. Daar kocht ik onder andere een tas en ansichtkaarten. Op weg naar het andere winkelcentrum kochten we nog twee kamerjassen. In het andere winkelcentrum, Royal Garden Plaza, vond Jarno dat ik maar een gezichtbehandeling moest laten doen. Ik twijfelde, maar hij deed de deur open en toen moest ik wel. Het was eigenlijk niet zo erg. Er zijn een boel cremetjes en zalfjes op mijn gezicht gesmeerd en er weer afgehaald.
Terug gingen we met een taxi. Onderweg zagen we nog een hond die aangereden was. Hij piepte heel zielig. Een andere hond stond aan de overkant van de weg te janken.
We waren van plan om s avonds weer uit eten te gaan, maar het bleef maar regenen, daarom bestelden we roomservice. Ik had soep, maar daar bleek een rauwe eierdooier in te zitten. Dat vond ik wel erg eng. De soep heb ik daarom maar half op. De rest van het eten was wel lekker.

Zondag 14 september 2003 Olifanten

Met busjes gingen we vandaag naar het olifantendorp. Jarno en ik zaten samen op een bankje op de rug van de olifant. Op de nek van de olifant zat een Thai die tegen de oren van de olifant schopte. Het was best eng, we wiebelden nogal en ik was bang dat we naar beneden zouden gevallen Soms gingen we langs smalle paadjes door een stuk bos en soms over grote vlaktes. Ineens ging de bestuurder eraf om een foto te maken. Anderen gingen in de nek van de olifant zitten, dus dat probeerde ik ook. Dat zat best stevig eigenlijk. De bestuurder maakte een paar fotos van ons. Ineens ging de olifant lopen! Dat was niet helemaal mijn bedoeling. Het duurde meer dan een half uur voordat we weer bij het einde waren en ik zat maar in zijn nek. Na een tijdje was het niet meer eng, maar juist leuk. Het wiebelde ook veel minder in de nek dan op het bankje. De olifant had een dikke huid met zwarte en grijze haren die dik waren en op nylon leken. Ze prikten ook erg in mijn benen. De olifant was wel ontzettend lief. Mijn benen zaten tussen zijn nek en zijn oren. Soms dan flapperden zijn oren, dat was erg grappig. Aan het einde, toen we waren afgestapt, was er nog iets te doen. Je kon worden opgetild door een olifant. Dat deed ik ook en het was helemaal niet eng. Er was ook een aapje. Dat was wel erg zielig. Hij zat vastgebonden aan een boom bovenop een dak. Het aapje rookte en at watermeloen.

Tijdens het avondeten zagen we een vuilniswagen. Die was oranje en zag er best mooi uit. Toch duurde het ongeveer vijf minten voordat hij klaar was met twee vuilnisbakken en wat zakken aan de overkant van de straat. De vuilnismannen tilden de bakken met de hand op en gooiden ze leeg in de achterkant van de vuilniswagen. Daar doorzochten ze het vuil en haalden er wat uit. Flesjes denk ik.
Ineens ging het heel hard regenen. Omdat het niet meer stopte met regenen, liepen we maar door de regen terug naar het hotel. Op de weg terug lagen overal plassen. En dat van maar een uur regen. Gelukkig is het rioleringssysteem in Nederland een stuk beter. Soms moesten we een stuk terug lopen omdat de plas te breed was om overheen te springen.

Maandag 15 september Ripleys en de woonomstandigheden van de Thai

Omdat Jarno sliep, ging ik alleen ontbijten. In de ontbijtzaal waren agenten! Met pistolen! Verder was het niet spannend, maar ze aten wel erg veel.
Met een taxi gingen we naar Mikes Shopping Centre. We waren alleen veel te vroeg, want het ging pas elf uur open. Bij een supermarkt heb ik wat kaarten en postzegels gekocht. Daarna liepen wel langs een stuk bouwgrond naar de voorkant. Daar wachtten we tot elf uur.
Hierna gingen we naar het Royal Garden Plaza. Daar hebben gelunched bij een japans restaurant. Op een bakplaat met water eromheen moesten we zelf ons eten klaarmaken. Ik vond het moeilijk om iets te kiezen, het zag er geen van allen heel lekker uit. Uiteindelijk heb ik een sushi mix besteld. Jarno had iets met vlees en babyinktvissen.
We gingen naar het Ripleys believe it or not museum. Dat leek een beetje op het museum in Kopenhagen, maar was toch weel heel anders. Soms was het zelfs eng.
Onderweg naar Jomtien stapten we bij de kleermaker uit de taxi. We hadden wel een oude taxi, hij ging al rotten. Jarno moest een broek en het overhemd passen. Het jasje was er nog niet, daar moesten we nog op wachten. Een man kwam binnen met het jasje zonder mouwen en ging wat spelden en tekenen op het jasje.
Terug in het hotel gebeurde er nog iets: er zaten een salamander en een vlieg op het plafond. De salamander at de vlieg op! Er zijn hier echt veel salamanderachtige diertjes. Vooral wanneer het regent. Die zie je eigenlijk nooit in Nederland. Thailand is een totaal ander land dan Nederland.

Dindag 16 september 2003 Nong Nooch

We gingen vandaag naar Nong Nooch, om negen uur werden we opgehaald. De reisleidster voor vandaag heette Amy. Het park is particulier eigendom van mevrouw Nong Nooch en is sinds de jaren 80 opengesteld voor het publiek.
Toen we waren gestopt, hadden we 20 minuten om rond te lopen voordat we naar de show zouden gaan. Je kon daar op de foto met dieren. Ik ging op de foto met een tijger.

Vanaf een uitkijkpunt konden we een nagemaakte Stonehenge en een Franse tuin zien. We kwamen door de vlindertuin, ook zagen we een witte eekhoorn. Ik dacht eerst dat het een ander dier was, maar er stond echt witte eekhoorn op het bordje.
Toen was het tijd om naar de show te gaan. De show was erg leuk, vooral de vecht gedeeltes vond ik spannend. Eerst Thaiboksen, daarna nog zwaardvechten en stokvechten en ook nog een gevecht met kanonnen en olifanten. Er waren ook baby olifantjes bij! Het dansen en de muziek was ook leuk, maar niet zo spannend.
De olifantenshow was vlak achter het gebouw van de Thaise show, maar nu buiten. De show was keigaaf! Eerst kwamen alle olifanten in de arena. De grootste liep voorop en de kleinste achteraan. Ze hielden elkaars staart vast. Een klein olifantje zag vlak bij ons een banaan, die wilde hij natuurlijk hebben. Maar degene die de banaan vast had, had in de andere hand een tros min één banaan. Het olifantje was nog niet groot, maar wel erg slim en pakte de tros! Echt leuk. De tros was te groot voor de olifantenmond leek het, maar de olifant liep er wel mee weg. Na veel kunstjes was de show afgelopen, het was toch wel erg leuk.

We hadden drie kwartier om nog wat rond te lopen. Op weg naar het busje kwamen we nog langs de witte eekhoorn. Die was nog steeds ontzettend lief.
Terug in het hotel gingen we al snel naar het zwembad. Dit was de tweede echt zonnige dag hier. Voor het zwemmen gingen we nog lunchen bij het zwembad. Ik probeerde een freeze chocolate. Ik had verwacht dat dat koude chocolademelk zou zijn, maar het was meer een milkshake met een bolletje ijs. Wel ontzettend lekker!
Tijdens het zwemmen was het nog even spannend. Er werd hard geschreeuwd en er kwamen agenten. Ik snapte er niet veel van. Later hoorde ik van anderen wat er gebeurd was. Een Rus had ruzie met een hoertje. Hij zou niet betaald hebben ofzo. Hij riep nog dat hij geen Engels sprak en wilde bij haar slijmen, maar dat accepteerde ze niet. Er kwam zelfs nog een agent en er werd nog flink geroepen en geschreeuwd. Uiteindelijk moest de Rus mee met de politie. Het hoertje en haar vriendinnen waren ineens ook verdwenen. Dat was toch wel erg spannend.

Woensdag 17 september 2003 Zwemmen en zonnen

Toen ik terugliep van het ontbijt, lag er in de gang een insect op zijn rug. Dat vond ik erg zielig, ook al was het dan een insect. Met de sleutelhanger heb ik hem omgedraaid. Maar hij liep niet weg. Ik hoop dat ik hem niet dood heb gemaakt of pijn heb gedaan.
Met een taxi gingen we naar de kleermaker. Jarnos pak en broek waren nu wel af en pasten goed. Hij betaalde, maar we lieten het hangen omdat we nog gingen eten. Jarno had kip met rode curry en ik iets met oystersaus. Daar bedoelden ze vast de champignons mee. We haalden zijn kleren op en gingen met een taxi terug naar het hotel.

Donderdag 18 september 2003 Massage

De massage was geen succes. Het ging niet bepaald zachthandig, maar dat had ik al verwacht. Mijn onderrug deed nog dagen veel pijn, zitten en lopen deed veel pijn. Alleen als ik stilstond en dan recht ging het wel. Niet voor herhaling vatbaar dus. Behalve de massage hebben we niet veel gedaan. We hebben nog gegeten, wat ook niet pijnloos was. Gelukkig kon ik s nachts nog wel wat slapen. Het enige leuke aan de dag was dat we bij het restaurant de eekhoorn en de vogeltjes weer zagen.

Vrijdag 19 september 2003 The Sanctuary of Truth

De rugpijn was nog lang niet over, maar gelukkig wel wat minder scherp. Deze dag gingen we naar The Sanctuary of Truth. We kregen ook bij deze excursie weer een sticker. Omdat we nog langs drie andere hotels moesten, duurde het een uur voordat we er waren. The Sanctuary of Thruth is ontzettend mooi. Om binnen te gaan moesten we een witte helm op. Dat is omdat het nog lang niet af is. We zagen veel mensen die nog aan het werk waren en ook beelden die niet goed waren en op een hoop lagen. Je zag in de vier vleugels vier landen terug: Thailand, India, Cambodja en China. Het was wel ontzettend veel werk om dat allemaal te maken.

Na de rondleiding gingen we bij de dolfijnen kijken. Anderen mensen uit de groep waren al geweest en die hadden verteld dat het heel rustig was. Toen wij gingen was het jammer genoeg veel drukker. Er waren zeker wel 50 mensen die naar de show keken en 20 die wilden zwemmen. Tijdens de show aten wij boven, schuin en achter een hekje. Daardoor kon ik niet veel zien. Het leukste vond ik het toen de dolfijnen mensen nat gingen maken. Omdat er al veel mensen gingen zwemmen, gingen wij niet. We zagen nog wel een babydolfijn en een mamadolfijn.
Na de lunch bij het zwembad, gingen we bij het zwembad zitten. Er kwam vaak een lief poesje langslopen. Dat was echt leuk.

Zaterdag 20 september 2003 Laatste dag

De laatste dag in Thailand. s Ochtends gingen we naar Pattaya. Daar keken we voor schoenen voor Jarno, maar hij heeft niets gekocht. We hebben gegeten in een soort van broodjeszaak, maar dan ontzettend uitgebreid. De kiwisap die ik had genomen was erg lekker. Met een taxi gingen we terug naar het hotel, daar dronken we nog wat bij het zwembad.
Om zes uur was het afscheidsdiner. Dat was erg gezellig. Niet iedereen was er, maar wel de meeste leuke groepsgenoten. Toch viel ik bijna in slaap van de vermoeidheid. Een kok stond te barbecuen, dat was dus echt vers. Ook was er een optreden, in eerste instantie alleen van een zanger, later kwam daar ook een zangeres bij.
Om klokslag acht uur vertrok de bus naar het vliegveld van Bangkok. Tijdens het eten vertelde Sam dat hij mee zou gaan naar het vliegveld en dan in Bangkok zou blijven tot de volgende groep kwam. Toen we bijna wegreden vertelde hij echter dat hij niet mee zo gaan. Erg vaag hoe dat ging. Jay ging wel mee. We kwamen precies om elf uur aan bij het vliegveld. De incheckbalie was eerder open dan was verteld, we konden dus fijn meteen onze koffers kwijt. Wel grappig om degenen die de hele vakantie overal het laatste waren nu te zien rennen om als eerste in te kunnen checken. Het vliegveld van Bangkok had best veel winkels, dus we hoefden ons niet te vervelen. We vloegen terug met hetzelfde vliegtuig als we op de heenweg hadden, een A 340-200 dus. We zaten helemaal in het midden van het vliegthuis. Aan beide kanten van ons zat een vreemde man. Dat was niet echt handig.

Zondag 21 september 2003 Thuis

Iets over zes uur s ochtends plaatselijke tijd kwamen we aan in Amman. Het vliegveld zag er nog precies hetzelfde uit als twee weken eerder. Gelukkig hoefden we nu maar twee uur te wachten. Ik was toch wel erg blij dat we in konden stappen. Het vliegtuig was een A 310-300. We hadden veel meer beenruimte dan tijdens de vorige vluchten. De stoelen stonden waar wij zaten iets verder van elkaar. Ik weet niet waarom, want het was geen nooduitgang, maar fijn was het wel. Het plankje in de stoel voor me, was kapot. Dat was niet echt handig met het eten en puzzelen. Gelukkig hing het maar een beetje scheef.
Bij de douane op Schiphol vroeg ik of ik een stempel mocht van Nederland. Dat kon. Dat is echt leuk. Er stond niet op de monitors waar we moesten zijn voor onze bagage. Dat was niet echt handig. Na een tijd riep iemand band 16. Daar gingen we dus maar kijken. Het was wel helemaal achteraan bij aankomsthal drie. Het was er verder erg stil. Gelukkig stond het daar wel op de monitor en kwam daar de bagage aan. Jarnos ouders stonden al voor het raam.
Het was lekker rustig op de weg, dus we waren snel thuis. We hebben lekker Nederlandse frietjes met Nederlandse snacks gegeten, dat was wel erg lekker.

We hebben nog veel meer fotos natuurlijk, maar ik wilde de laadtijd niet te lang maken.
En het kon echt niet korter, ik heb al vijf pagina's geschrapt.

De River Kwai wilde ik ook heen, maar mijn geld was een beetje op. Als ik nog eens naar Thailand ga, ga ik daar zeker heen.

Dat olifantje was ontzettend leuk. Het was heel warm die dag en hij bleef zich maar steeds omdraaien richting het water. Echt leuk.

Wij gingen een bootje later, dat was gelukkig veel minder vol. Dat was denk ik het meest enge van de hele vakantie.
Je hebt helemaal gelijk over die tijger. Ik heb daarom ook ontzettend lang getwijfeld of ik het zou doen. Uiteindelijk heb ik het toch gedaan, omdat ik dieren altijd het leukste vind van een vakantie en ik om de reden die jij noemt al niet naar de krokodillenboerderij en de 'tiger zoo' daar ben gegaan. Ik kan me dus goed voorstellen dat je het niet met die keuze eens bent.