3 voor 12 review: Morrissey op Pinkpop 2006
CONCERT
Morrissey, 3FM-podium, Pinkpop, maandag 5 juni 2006MUZIEK
Een van de grootste grootheden van de popmuziek, de man, de mythe, de legende: Morrissey! Was hier! Op Pinkpop! Stijl, intelligentie, humor, de Engelse kwinkslag en een fascinatie met volk, vaderland en echte-mannenheldenverering (met de Moz zelf natuurlijk in het volkomen terechte middelpunt). De estheet, de entertainer, de artiest, de minzame gentleman, de zanger. Dat is Morrissey en dat was hij op Pinkpop. Niemand die zo theatraal met zijn microfoonsnoer slaat, niemand die zo vanuit het diepst van de ziel van de fan geadoreerd wordt. Er is maar één Morrissey, één rockzanger met een eruditie waar de zichzelf stiekem superieur wanende popliefhebber zich aan optrekt. De inmiddels grijzende Engelsman heeft een vijfmansband met op gitaar zijn oude getrouwe Boz Boorer én, pikant detail, Jesse Tobias, die begin jaren negentig even in de Red Hot Chili Peppers speelde, de band die na Morrissey het festival even verderop op het grote podium afsluit.
PLUS
Moet ik het nog zeggen? Morrissey! Was hier! Op Pinkpop! 's Mans solo-albums zijn, al achttien jaar, aan de wisselvallige kant (al zijn de oudste wel de beste en kwam hij in 2004 heel behoorlijk terug met zijn één na laatste) maar er zitten uitstekende nummers tussen en die speelt hij live, met geweldige stem en présence. Vrijwel alle nummers komen van die laatste twee platen, aangevuld met drie krakers van zijn oude band The Smiths, een van de belangrijkste van de jaren tachtig. Panic, in 1987 ook een Top 40-hit in Nederland, opent de set (en die speelde de Mozzer niet in de HMH afgelopen april), Girlfriend in a Coma zit erbij en als één na laatste How Soon is Now?, hét moment voor de allergrootste fans om hun liefde aan hun held te betonen - een enkeling komt dichtbij.
MIN
Helaas speelt Morrissey helemaal geen vroege solo-singles en niks van zijn eerste vier albums. Het is ook jammer dat hij maar met zo'n toch wat doorsnee rockband blijft spelen. Het zou toch wat wezen als Morrissey's zang en songteksten op een even exquise muzikale begeleiding konden rekenen.
CONCLUSIE
Dat Morrissey zich onder ons, nederig festivalvolk, wenste te begeven was reden voor grote vreugde en dankbaarheid hier op Megaland, waar zich vandaag ook nonvaleurs als David Gray, Skin en Nickelback begaven. Morrissey toonde stijl, klasse en vorm; zijn status is ongenaakbaar voor wie dan ook dit pinksterweekend in Landgraaf.
CIJFER
9,5
Iemand vond het mooi zo te zien.