Met dezelfde zakelijkheid die hij zijn spelers sinds jaar en dag meegeeft, werd José Mourinho dinsdag zelf ontslagen als trainer van AS Roma. Niet de vele conflicten en schorsingen, maar povere resultaten kostten hem de kop. Clubicoon Daniele De Rossi wacht als opvolger een zware taak, inclusief een tweeluik tegen Feyenoord.Als José Mourinho dinsdagochtend bij aankomst op trainingscomplex Trigoria de limousines van zijn Amerikaanse bazen ontwaart, weet hij eigenlijk al genoeg. Vader Dan en zoon Ryan Friedkin, sinds de zomer van 2019 voorzitter en vicevoorzitter van AS Roma, hebben er een doorwaakte nacht voor nodig gehad om samen te vergaderen over het lot van hun Portugese trainer. Maar als die eenmaal arriveert, kan hij rechtstreeks doorlopen naar hun kantoor. De boodschap: dank voor je inzet, maar hier scheiden onze wegen.
Gezien zijn status als een de succesvolste en markantste trainers in het internationale voetbal komt het ontslag van Mourinho (60) toch nog als een verrassing. Maar wie de zaken puur sportief en economisch probeert te bezien, kan onmogelijk verbaasd zijn door de ingreep van de Friedkins. Want sinds ze voor 590 miljoen euro een meerderheidsaandeel in Roma verwierven, hebben de miljardair en zijn zoon primair zakelijk naar hun ‘project’ gekeken. Met andere woorden: hoeveel stoppen we erin en wat mogen we daarvoor terugverwachten?
Met het spectaculaire contracteren van Mourinho als coach was publiciteit vanaf dag 1 gegarandeerd - en aanvankelijk nog louter positief ook. Anders dan in Spanje en Engeland, waar zijn status als ‘The Special One’ met de jaren behoorlijk afbladderde, gold hij in Italië nog altijd als de man die Inter in 2010 naar het heilige drieluik van landstitel, beker en Champions League had geleid. En ook bij Roma viel er in de eerste seizoenen nog genoeg te juichen, met onder meer de gewonnen Conference League-finale tegen Feyenoord.
Maar na een toch al belabberde seizoenstart ging het de laatste weken van kwaad tot erger met de giallorossi, waarbij de trainer zich steevast beklaagde over de krapte van zijn door blessures uitgedunde selectie. Mourinho’s ploeg won sinds begin december alleen nog van de worstelende kampioen Napoli en in bekerverband van het bescheiden Cremonese. Door de bril van Dan en Ryan Friedkin bekeken: onze club is qua salarissen de nummer 3 van Italië, maar staat op de Serie A-ranglijst slechts negende. En niet alleen vanuit een investeerdersperspectief mag dat mager heten, ook historisch is dat zo: de afgelopen twintig jaar stond Roma er in deze fase van de competitie nog nooit zo slecht voor.
Zondagavond laat in San Siro was al voelbaar dat de houdbaarheidsdatum van Mourinho en diens beproefde conflictmodel bijna bereikt was. Na de kansloze nederlaag tegen AC Milan (3-1) kreeg ook de geschorste oefenmeester ervan langs vanuit het vak met Romeinse supporters, zo ongeveer de enige groepering met wie hij tot dusver niet was gebotst. Scheidsrechters, collega-coaches, tegenstanders, journalisten, UEFA-baas Aleksander Ceferin, de Italiaanse bond en soms ook zijn eigen spelers: Mourinho had het altijd wel met iemand aan de stok.
Een veelzeggende statistiek: in tweeënhalf jaar bij Roma miste de Portugese provocateur maar liefst zestien wedstrijden door schorsingen. Vier daarvan volgden op zijn wangedrag na de verloren Europa League-finale tegen Sevilla, toen Mourinho onder meer scheidsrechter Anthony Taylor beledigde. En nog wat sprekende cijfers: in de Serie A kreeg hij elf keer geel en zeven keer rood, steevast voor verbale uitglijders.
Rick Karsdorp kan erover meepraten. De vleugelverdediger was vorig seizoen enige tijd persona non grata bij Roma, nadat hij volgens zijn woedende trainer geen inzet had getoond tijdens een invalbeurt. Die uitbarsting tijdens een persconferentie rook naar een opzetje om de Nederlander met diens lucratieve en langlopende contract naar de uitgang te dwingen. Uiteindelijk werd het conflict min of meer bijgelegd, maar een vaste waarde zoals voorheen werd Karsdorp nooit meer. Interessant wordt ook wat het vertrek van Mourinho betekent voor de jonge Dean Huijsen, die onlangs juist op voorspraak van de Portugees als huurling overkwam van Juventus.
Luttele uren na het ontslag van Mourinho werd met Daniele De Rossi ook al een opvolger aangesteld. De logica voor die keuze zit hem in elk geval niet in een grote staat van dienst als trainer. De Rossi (40) was korte tijd als assistent verbonden aan de Italiaanse nationale ploeg en stond vorig seizoen een paar maanden op eigen benen bij SPAL. Dat was bepaald geen succes: de club uit Ferrara - twee jaar geleden nog op het hoogste niveau actief - degradeerde naar de Serie C. Gezien de looptijd van zijn contract (tot het einde van dit seizoen) is De Rossi vooral ook binnengehaald als een relatief goedkope kortetermijnoplossing.
Wat de nieuwe coach ontegenzeggelijk wél heeft, is de populariteitsfactor bij het Roma-publiek. Hij is een kind van de club, waar hij jarenlang een gezichtsbepalende tandem vormde met Francesco Totti. Totti als de gracieuze artiest voorin, Rossi daarachter als noeste strijder op het middenveld. Zo maakte Feyenoord het tweetal ook nog mee in 2015, toen de Rotterdammers na een gelijkspel in Rome (1-1) in de Kuip alsnog werden uitgeschakeld in de tweede ronde van de Europa League (1-2).
In 2019 nam Rossi tegen zijn zin afscheid van Roma, dat onder de vorige eigenaar weigerde het dienstverband van de routinier na 18 contractjaren nog eens te verlengen. Door de verloren zoon nu weer in de armen te sluiten, doen de Friedkins publicitair in elk geval goede zaken. Hoe het sportief uitpakt, moet de komende maanden blijken. Onder meer op 15 en 22 februari, als Feyenoord de tegenstander is.
https://www.ad.nl/buitenl(...)an-de-stok~a19f335d/
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !