Hond overleden

Beste allemaal,

Ik wil dit hebben geschreven. Ver weg van thuis kreeg ik afgelopen week het nieuws dat onze 11.5 jarige Beagle (met wat Boerenfox) Mats ernstig ziek was. Het voelde gelijk al slecht. Afgelopen zomer toen ik nog in Nederland was vertoonde hij al enkele symptomen die me verontrustten. De afgelopen weken, maar vooral dagen, ging het plotseling zeer snel.

Hij heeft nog enkele dagen bij de dierenarts gelegen als laatste redmiddel. Maar dat mocht niet baten. Uiteindelijk was hij na de behandeling nog meer uitgeput en nog meer beschadigd dan voorheen.

Gisteren hebben we hem mee naar huis genomen met als plan hem maandag in te laten slapen. Nog een paar dagen vol liefde. Waar de liefde er was, en altijd zal zijn, ging het lichamelijk toch sneller bergafwaarts dan gepland. De koek was op. Lopen ging steeds moeizamer, hij at niet, en wist soms bij het liggen, uitrusten, niet waar hij het moest zoeken. Hij was aan het lijden. En dat wilden we hem niet aandoen.

Gelukkig heeft hij nog een vrijwel volle dag thuis gelegen. De dierenarts kwam langs en heeft hem laten inslapen. Ik heb alles over de videochat meegekregen. Gevolgd. En ondanks dat ik gewend ben om ver van thuis te zijn had ik bijna niemand om dit mee te delen. Althans niet zij met wie ik het wilde delen. Onvoorstelbaar dat ik een laatste kus al meer dan een maand geleden heb gegeven. Een knuffel. Zelfs een aai. Mats hoort of ziet ook niet het beeld en geluid van een online gesprek. Mijn familie moest mijn boodschappen doorgeven. Samen met hun eigen verdriet.Dat was lastig. Ik heb hier alleen wat truien met een paar hondenharen erop die de lange reis hebben doorstaan. En daar ben ik zeer blij om. Een trui hield ik dicht bij me. Dat was een grote steun.

Ik huil niet veel maar de afgelopen dagen zat ik er echt doorheen. Mats is meer dan een huisdier. Hij is veruit de beste hond die je je kan wensen. Onze beste vriend. Hij is onderdeel van de familie. Hij is een belangrijk stukje thuis. Een zekerheidje dat plotseling wegvalt. En we zijn zo verdrietig omdat de afgelopen 11.5 jaar met hem zo mooi waren. We stoppen zijn lijdensweg uit liefde. We houden ons vast aan de prachtige tijden met hem. Maar toch. Het is ontzettend moeilijk. En dat zal het ook nog wel even blijven.

Maar naast al dat verdriet vind ik ook dankbaarheid. Het moment dat Mats overleed voelde ik dat zijn lijdensweg voorbij is. Dat hij op een betere en prachtige plek is en op ons wacht. Een gevoel moeilijk in woorden uit te drukken maar het was er. De liefde is onvoorwaardelijk. En uiteraard ben ik ver weg van waar hij is heengegaan. Maar afgelopen zomer heb ik bijna twee maanden fulltime met hem doorgebracht. Op een zeer fijne manier. En je wilt altijd meer. Maar ik ben ook zeer dankbaar voor die tijd. En voor die fantastische liefdevolle 11.5 jaar zonder al te veel fysieke ongemakken, waar hij heeft kunnen eten wat hij wil, geluierd als zijn baasjes en er altijd voor ons was. Ook dat voel ik nu des te meer. Dankjewel Mats. Tot ziens.

Groet,

DeParo

[ Bericht 0% gewijzigd door DeParo op 19-10-2018 21:11:23 ]

Dank allemaal!

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2018 23:39 schreef Yoekie het volgende:
Gecondoleerd en sterkte twee weken geleden is mijn allerliefste Bubbles van 2 jaar jong dood in t bos gevonden. Zo ongelooflijk klote

Dank, jij ook gecondoleerd, ik Hoop dat jet het uiteindelijk een plek kan geven.

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2018 08:07 schreef Disana het volgende:
Sterkte De Paro. Ik moest een week geleden een kat laten inslapen en weet wat het is om afscheid van een beestje te nemen.

Dank (iedereen) en jij ook sterkte Disana, ja het is zwaar, maar ook omdat er zoveel mooie herinneringen zijn .