F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
en vanwege de energiebesparende maatregelen is het licht aan het eind van de tunnel voor onbepaalde tijd afgesloten...
Ligt het er niet aan hoe je keihard je best doen invult? Als je als boeddhist keihard je best wil doen om in Jezus te geloven door jezelf in een kamer op te sluiten en Boeddha te vragen om je te helpen dan doe je misschien wel je best maar een oprechte poging om te geloven in Jezus kan je het niet noemen. Je vergeet dan namelijk om keihard je best te doen om het desbetreffende geloof te begrijpen. Dat wil overigens nog niet zeggen dat je erin gaat geloven of dat je het lang volhoudt want dat heeft niemand echt in de hand.quote:Op zaterdag 8 september 2018 22:47 schreef Maharski het volgende:
[..]
Probeer maar eens iets te geloven vanuit wil inderdaad. Dat kan eigenlijk helemaal niet imo. Ik kan keihard m'n best gaan doen om te geloven dat profeet Mohammed de afgezant is van de God van het universum, maar dat ga ik niet lang volhouden. Je gelooft wat je gelooft.
Wat bedoel je daarmee?quote:Omgedraaid is wel mogelijk.
Ja, wat bedoelde ik daar ook alweer mee..... Volgens mij dat je wel een stuk makkelijker van je geloof af kunt vallen, dan dat je zomaar iets met je wil kunt gaan geloven. Aangezien iets geloven feitelijk gewoon een bepaalde gedachteconstructie in de mind betreft (het denken). Je kunt vrij makkelijk ineens in jezelf zien dat het eigenlijk niet meer is dan dat, en dat kan dan ook redelijk snel z'n absoluutheid verliezen dan. Het is immers 'maar' een gedachtenconstruct'. Er is geen absoluut bewijs voor. Dat schept, mits je dat helder ziet, al meteen (enige mate van) relativiteit in het hele gebeuren. Ondanks dat kan de neiging nog steeds erg sterk zijn natuurlijk.quote:
Eens kijken
Ja, een geloof leren begrijpen kan er inderdaad toe leiden dat er ook een neiging ontstaat dat je erin gaat geloven. Maar ergens in geloven blijft een mind-dingetje. Inwisselbaar met andere gedachtenconstructen die kunnen worden geloofd. Het blijft relatief zeg maar. Geloof is nooit 100% absoluut. Dat kan alleen het zelf rechtstreeks ervaren van iets. En dan niet een ervaring (wat ná het ervaren een herinnering is geworden), maar het doorlopend ervaren van iets dat onder alle omstandigheden waar blijft. Zoals bijvoorbeeld het geval is met zelfrealisatie.quote:
Ligt het er niet aan hoe je keihard je best doen invult? Als je als boeddhist keihard je best wil doen om in Jezus te geloven door jezelf in een kamer op te sluiten en Boeddha te vragen om je te helpen dan doe je misschien wel je best maar een oprechte poging om te geloven in Jezus kan je het niet noemen. Je vergeet dan namelijk om keihard je best te doen om het desbetreffende geloof te begrijpen. Dat wil overigens nog niet zeggen dat je erin gaat geloven of dat je het lang volhoudt want dat heeft niemand echt in de hand.
Waarheid dat boven geloof uitstijgt kan alleen maar in het levende ervaren, oftewel in jezelf gevonden worden. Al het externe dat aan denkbeelden wordt gelooft, zal altijd betwijfelbaar blijven. Het denken heeft daarin niets te bieden.
Eens kijken
Het hangt natuurlijk wat je bedoel met je geloof. Een jood die weinig doet met zijn geloof heeft weinig geloof over om af te kunnen vallen. Maar het beetje geloof terugwinnen die hij ooit had zou dan ook niet moeilijk zijn. Maar wat als het geloof een gedachteconstructie opwekt die vertrouwd is, in de zin dat het inspeelt op de fundamenten van het menselijke psyche? Hoe beter een geloof dat kan hoe meer het aanslaat.quote:
[..]
Ja, wat bedoelde ik daar ook alweer mee..... Volgens mij dat je wel een stuk makkelijker van je geloof af kunt vallen, dan dat je zomaar iets met je wil kunt gaan geloven. Aangezien iets geloven feitelijk gewoon een bepaalde gedachteconstructie in de mind betreft (het denken).
Is inzien dat het eigenlijk niet meer is dan een gedachtenconstruct niet net zo goed een gedachtenconstruct? Wat doen we met dat dilemma?quote:Je kunt vrij makkelijk ineens in jezelf zien dat het eigenlijk niet meer is dan dat, en dat kan dan ook redelijk snel z'n absoluutheid verliezen dan. Het is immers 'maar' een gedachtenconstruct'.
Maar is absoluut bewijs een voorwaarde om absoluut overtuigd te zijn? Zolang je jezelf maar niet blind houdt voor bewijs dat tegen je overtuiging spreekt zie ik het probleem niet. Een geloof probeert vorm te geven aan de gedachtenconstructen waar de mens mee zit. Dat een overtuiging aanslaat wil niet zeggen dat het van God af komt of dat het beter is dan een andere overtuiging maar het moet ons wel aan het denken zetten over wie we zijn.quote:Er is geen absoluut bewijs voor. Dat schept, mits je dat helder ziet, al meteen (enige mate van) relativiteit in het hele gebeuren. Ondanks dat kan de neiging nog steeds erg sterk zijn natuurlijk.
Als je zou stellen dat mannen en vrouwen gelijk aan elkaar zouden zijn welk absoluut bewijs is daar nu werkelijk voor?
Sluiten geloof en zelfrealisatie elkaar uit dan?quote:
[..]
Ja, een geloof leren begrijpen kan er inderdaad toe leiden dat er ook een neiging ontstaat dat je erin gaat geloven. Maar ergens in geloven blijft een mind-dingetje. Inwisselbaar met andere gedachtenconstructen die kunnen worden geloofd. Het blijft relatief zeg maar. Geloof is nooit 100% absoluut. Dat kan alleen het zelf rechtstreeks ervaren van iets. En dan niet een ervaring (wat ná het ervaren een herinnering is geworden), maar het doorlopend ervaren van iets dat onder alle omstandigheden waar blijft. Zoals bijvoorbeeld het geval is met zelfrealisatie.
Waarheid kan niet boven geloof uitstijgen als er geen frictie bestaat tussen beide. Op het moment dat vanuit een overtuiging onwaarheid uit zou gaan is geen sprake meer van geloof maar van een waan, althans voor diegene die daar in blijven geloven.quote:Waarheid dat boven geloof uitstijgt kan alleen maar in het levende ervaren, oftewel in jezelf gevonden worden. Al het externe dat aan denkbeelden wordt gelooft, zal altijd betwijfelbaar blijven. Het denken heeft daarin niets te bieden.
[ Bericht 0% gewijzigd door up7 op 11-10-2018 19:35:00 ]
Natuurlijk heeft dat wel te maken met opvoeding. In je jonge jaren, worden de fundamenten van je psychologische conditioneringen gelegd; de zogenaamde 'eerste inprentingen van het kuiken'quote:
Het hangt natuurlijk wat je bedoel met je geloof. Een jood die weinig doet met zijn geloof heeft weinig geloof over om af te kunnen vallen. Maar het beetje geloof terugwinnen die hij ooit had zou dan ook niet moeilijk zijn. Maar wat als het geloof een gedachteconstructie opwekt die vertrouwd is, in de zin dat het inspeelt op de fundamenten van het menselijke psyche? Hoe beter een geloof dat kan hoe meer het aanslaat.
Ik weet niet of dat zozeer dan de kracht van het geloof an sich is, of dat eerder met conditionering van de mind te maken heeft.
Inzicht kan een gedachteconstruct zijn. Maar op zich is inzicht op zichzelf meestal iets dat in een flits gebeurt, zonder tussenkomst van het denken. Het denken gaat er later mee aan de haal en palmt het inzicht in. Het past het in binnen de reeds bestaande aanwezige kaders. Dan wordt het een gedachteconstruct.quote:
Is inzien dat het eigenlijk niet meer is dan een gedachtenconstruct niet net zo goed een gedachtenconstruct? Wat doen we met dat dilemma?
Zowel dat mannen en vrouwen gelijk aan elkaar zouden zijn, als niet gelijk aan elkaar zouden zijn, is een relatieve gedachte. Het is beide waar noch waar. Niets buiten het denken van de mens om hanteert dat als waar of onwaar. Dat soort dingen verzinnen we zelf, en dat gaat vervolgens een eigen (cultureel) leven leiden. Meer dan dat zowel mannen als vrouwen bestaan valt er eigenlijk in waarheid niet over te zeggen naar mijn bescheiden idee.quote:
Maar is absoluut bewijs een voorwaarde om absoluut overtuigd te zijn? Zolang je jezelf maar niet blind houdt voor bewijs dat tegen je overtuiging spreekt zie ik het probleem niet. Een geloof probeert vorm te geven aan de gedachtenconstructen waar de mens mee zit. Dat een overtuiging aanslaat wil niet zeggen dat het van God af komt of dat het beter is dan een andere overtuiging maar het moet ons wel aan het denken zetten over wie we zijn.
Als je zou stellen dat mannen en vrouwen gelijk aan elkaar zouden zijn welk absoluut bewijs is daar nu werkelijk voor?
We kunnen over van alles en nog wat absoluut overtuigd zijn. Maar niets buiten onszelf dat die overtuiging ook absoluut bevestigt. Daarvoor hebben we misschien wel een soort scenario verzonnen dat je dan na dit leven voor een Rechter komt te staan die het Oordeel zal vellen. Maar niemand die dat ooit heeft kunnen bevestigen. Zélfs niet mensen die zeer dichtbij de dood zijn geweest in de vorm van een bijna-dood-ervaring. Nooit heb ik daarover rapportages gelezen dat de goddelijke aanwezigheid die zij ervoeren (en dat is toch zeker een heel vaak gerapporteerd iets) zo'n soort karakter had.
Dus daar kun in je eigen hoofd zeer sterk en absoluut van overtuigd zijn. Maar buiten jouw hoofd speelt zich dat verder niet ook nog eens een keer af zoals jij dat specifiek ervaart.
Dat vind ik een hele mooie vraag. Die verdient geen hapsnap snel antwoord.quote:
Sluiten geloof en zelfrealisatie elkaar uit dan?
Daar kom ik nog even op terug later...
Wel is het het zo dat wie die weg wil gaan, álle overtuigingen tegen het licht zal moeten houden, en dat er vele, vele zullen sneuvelen. Wat behoorlijk pijnlijk en ontredderend kan zijn. De heilige huisjes... dat is geen gemakkelijk proces. Maar daar moet je wel doorheen. Je zult in je nakie komen te staan wat dat betreft. Houvast is er niet voor wie wil doordringen tot dat wat daartoe zal leiden. Er zijn ontzettend veel zoethoudertjes die we erop nahouden om de ego-versie van de 'werkelijkheid' erop na te houden en in stand te houden. Die houden geen stand in de zoektocht naar absolute waarheid.
Maar nogmaals, mooie vraag.
Daar ben ik het mee eens.quote:
Waarheid kan niet boven geloof uitstijgen als er geen frictie bestaat tussen beide. Op het moment dat vanuit een overtuiging onwaarheid uit zou gaan is geen sprake meer van geloof maar van een waan, althans voor diegene die daar in blijven geloven.
[ Bericht 0% gewijzigd door Maharski op 12-10-2018 01:04:47 ]
Eens kijken
1+1=1 de zoeker en het gezochte zijn 1quote:
Wat is jouw beeld van verlichting, in geestelijk opzicht?
Dit is wat Daniel Dennett een 'deepity' zou noemen.quote:
[..]
1+1=1 de zoeker en het gezochte zijn 1
Niet meer aanwezig in dit forum.
UG zou het juist weer eerder omschrijven als 1 + 1 = 0.
Video's over die guy vind ik altijd erg lachen om te kijken; echt een ouderwetse relgoeroe.
Video's over die guy vind ik altijd erg lachen om te kijken; echt een ouderwetse relgoeroe.
1 + 1 = blauw
RationalWiki... de pedantie straalt er van af.quote:Op maandag 15 oktober 2018 14:56 schreef Molurus het volgende:
[..]
Dit is wat Daniel Dennett een 'deepity' zou noemen.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Dat is min of meer onvermijdbaar in rationele beschouwingen van irrationele ideeen.quote:
[..]
RationalWiki... de pedantie straalt er van af.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Het doet me altijd denken aan 'als alles één is, dan is het gelijk aan nul'. Alan Watts wist dat karakteristiek als hij was te omschrijven als,: "Wanneer alles blauw is, dan bestaan andere kleuren niet."quote:
[..]
Dat is min of meer onvermijdbaar in rationele beschouwingen van irrationele ideeen.
Kortom, kleuren bestaan niet, zelfs die ene niet. Want wat is die ene kleur zonder anderen?
1 + 1 = blauw
quote:
Wat is jouw beeld van verlichting, in geestelijk opzicht?
De metafoor van het bewustzijn als een morphische ballon met een variabele inhoud geeft aan dat er zowel een grens als een inhoud van en in het bewustzijn is. Door bv. meditatie verklein of vergroot je de grens en de inhoud van het bewustzijn. Een 1 op 1 ervaring of verlichting wil eigenlijk niks anders zeggen dan, dat de grens van het bewustzijn is weggevallen. Even voor dat moment kunnen mensen een lichtflits zien, dit heeft te maken met een overstimulering van de hypothalamus en het bewustzijn.
1+1=1 de zoeker en het gezochte zijn 1... een geploft bewustzijnsballonnetje...
[ Bericht 10% gewijzigd door darmparasiet op 23-10-2018 01:54:45 ]
een paar ogen die gedachteloos naar buiten kijken...quote:Op maandag 22 oktober 2018 22:02 schreef Kamina het volgende:
Het enige dat je leert van verlichting is dat het onzin is.
[ Bericht 3% gewijzigd door darmparasiet op 30-10-2018 10:27:07 ]
Dat wordt vaak gezegd, ook tussen mensen die zich in 'het wereldje' bevinden. Ben het er toch niet echt mee eens.quote:
Het enige dat je leert van verlichting is dat het onzin is.
Eens kijken
Ik heb het punt van verlichting wel gekregen, als ik zo arrogant mag zijn om dat te zeggen, en ik vind dat het wel wat opgeleverd heeft. Maar veel heb je er niet aan, al dat mediteren en ego verliezen levert minder op dan wat je erin steekt als je naar de realiteit van alledag kijkt.quote:
[..]
Dat wordt vaak gezegd, ook tussen mensen die zich in 'het wereldje' bevinden. Ben het er toch niet echt mee eens.
De Bhagavad Gita en Upanishads beschrijven dat een persoon die boven pijn en plezier uitstijgt en die geen verlangens meer heeft een staat van verlichting bereikt. Volgens mij is het biologisch onmogelijk om boven pijn en plezier uit te stijgen (pizza blijft lekker en kiespijn blijft kut) en om geen verlangens te hebben, want daar is onze hele evolutie op gebaseerd. Als je niks wilt en het allemaal prima vindt gebeurt er helemaal niks meer.
En een ego is ook niet altijd slecht. Schuldgevoel is een gevolg van ego bijvoorbeeld, en veel passie en drive wordt ook veroorzaakt door het ego. Een passie hebben kan je leven stukken beter maken dan als het nergens heengaat, gewoon de helft van de dag mediteren of zo.
Dus....onder aan de streep denk ik dat verlichting overschat wordt. Het is meer een mythisch iets omdat de meeste mensen de relevante boeken niet diep doorgenomen hebben en niet de moeite hebben genomen om het proberen te bereiken, en dan denken dat ze iets missen wat maar voor een kleine groep uitverkorenen weggelegd is.
En laten we eens objectief kijken naar wat verlichting volgens de hindoes en boeddhisten inhoudt:
als je je ego verliest en in dit leven 1 wordt met het grondbewustzijn (boeddhisten) of God (hindoes) dan stopt de cyclus van reďncarnatie en stijg je op in Nirvana/Moksha, wat dat ook moge betekenen. Dan moet je eerst geloven dat er een kosmisch bewustzijn is, dat reďncarnatie bestaat, en dat je verlossing kan bereiken en na de dood 1 wordt met God door heel veel te mediteren.
Dat klinkt allemaal niet erg aannemelijk in mijn oren. Die behoefte aan verlossing zie je ook in andere religies. Als je goed je best doet in dit leven kom je in de hemel of het paradijs voor de christenen of moslims. Voor de boeddhisten en hindoes kun je een staat van nirvana bereiken. Die behoefte aan verlossing is begrijpelijk als je ziet dat het leven en hard, en oneerlijk, en tijdelijk is. Maar is er iets rationeel aan de aannames van deze religies? Ik denk het niet. Als je objectief naar de realiteit kijkt kun je alleen vaststellen dat we gewoon niet weten waar de wereld vandaan komt, waar wij vandaan komen en waarom, en wat er gebeurt na de dood. Dat is het eerlijke verhaal. Het materialistische wereldbeeld is wel de meest rationele en aannemelijke, maar ook weer verre van waterdicht.
Het blijft dus een leven in onzekerheid en frequent lijden.
Of jij hebt die "staat van verlichting" niet bereikt. Kan ook natuurlijk.quote:
[..]
Ik heb het punt van verlichting wel gekregen, als ik zo arrogant mag zijn om dat te zeggen, en ik vind dat het wel wat opgeleverd heeft. Maar veel heb je er niet aan, al dat mediteren en ego verliezen levert minder op dan wat je erin steekt als je naar de realiteit van alledag kijkt.
De Bhagavad Gita en Upanishads beschrijven dat een persoon die boven pijn en plezier uitstijgt en die geen verlangens meer heeft een staat van verlichting bereikt. Volgens mij is het biologisch onmogelijk om boven pijn en plezier uit te stijgen (pizza blijft lekker en kiespijn blijft kut) en om geen verlangens te hebben, want daar is onze hele evolutie op gebaseerd. Als je niks wilt en het allemaal prima vindt gebeurt er helemaal niks meer.
En een ego is ook niet altijd slecht. Schuldgevoel is een gevolg van ego bijvoorbeeld, en veel passie en drive wordt ook veroorzaakt door het ego. Een passie hebben kan je leven stukken beter maken dan als het nergens heengaat, gewoon de helft van de dag mediteren of zo.
Dus....onder aan de streep denk ik dat verlichting overschat wordt. Het is meer een mythisch iets omdat de meeste mensen de relevante boeken niet diep doorgenomen hebben en niet de moeite hebben genomen om het proberen te bereiken, en dan denken dat ze iets missen wat maar voor een kleine groep uitverkorenen weggelegd is.
En laten we eens objectief kijken naar wat verlichting volgens de hindoes en boeddhisten inhoudt:
als je je ego verliest en in dit leven 1 wordt met het grondbewustzijn (boeddhisten) of God (hindoes) dan stopt de cyclus van reďncarnatie en stijg je op in Nirvana/Moksha, wat dat ook moge betekenen. Dan moet je eerst geloven dat er een kosmisch bewustzijn is, dat reďncarnatie bestaat, en dat je verlossing kan bereiken en na de dood 1 wordt met God door heel veel te mediteren.
Dat klinkt allemaal niet erg aannemelijk in mijn oren. Die behoefte aan verlossing zie je ook in andere religies. Als je goed je best doet in dit leven kom je in de hemel of het paradijs voor de christenen of moslims. Voor de boeddhisten en hindoes kun je een staat van nirvana bereiken. Die behoefte aan verlossing is begrijpelijk als je ziet dat het leven en hard, en oneerlijk, en tijdelijk is. Maar is er iets rationeel aan de aannames van deze religies? Ik denk het niet. Als je objectief naar de realiteit kijkt kun je alleen vaststellen dat we gewoon niet weten waar de wereld vandaan komt, waar wij vandaan komen en waarom, en wat er gebeurt na de dood. Dat is het eerlijke verhaal. Het materialistische wereldbeeld is wel de meest rationele en aannemelijke, maar ook weer verre van waterdicht.
Het blijft dus een leven in onzekerheid en frequent lijden.
-
Dat kun je altijd zeggen, niemand kan bewijzen dat hij/zij verlicht is. Het is een subjectieve staatquote:Op donderdag 1 november 2018 19:55 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Of jij hebt die "staat van verlichting" niet bereikt. Kan ook natuurlijk.
Maar vanuit biologisch/neurologisch oogpunt geloof ik er ook niet in. Die 100 miljard neuronen, de miljarden jaren evolutie van eencellig leven naar de mens en de natuurlijke instincten die daarom in ons systeem ingesleten zitten, je genetisch materiaal, de constant veranderende staat van de chemische soep in de hersenen, alles wijst erop dat er geen permanente staat van verlichting mogelijk is en dat je niet zomaar boven jezelf (wat is dat dan? je brein?) kunt uitstijgen.
Lijden blijft lijden, geluk blijft geluk. En ik geloof niet dat ik gelukkig kan zijn als ik kanker krijg of als een geliefde een langzame pijnlijke dood sterft of iets dergelijks. Lijden is en blijft inherent aan het leven, je kunt het verminderen met bepaalde mentale technieken ja maar wegnemen gaat niet gebeuren.
Daarom is er zoiets 'trainen in gelijkmoedigheid'. Gelijkmoedigheid ten op zichte van 'de verschijnselen'. Er is een diepe doordrongenheid van de vergankelijkheid der verschijnselen (mensen, dingen, dieren, het weer, gedachten, gevoelens; ergo: alles dat komt en gaat). Je hebt je leren onthechten van tijdelijke toestanden, tijdelijke gevoelens, en het is je om het even of er nu op dit moment een prettige gemoedstoestand is, of een minder prettige. In essentie zijn de verschijnselen gelijk (gelijkmoedigheid), zonder voorkeur, zonder afkeer. Je weet dat dit tijdelijk is, en jij zelf, als lichamelijk verschijnsel, ook een tijdelijk verschijnsel bent, dat is onderworpen aan leven, ziekte, pijn en uiteindelijk de dood. Maar je weet dat dat puur iets van het lichaam is, er is een diep besef dat dit niet is wat je in essentie bent (bewustzijn, onvergankelijk).
Maar goed, niemand wordt blij van reuma (om maar iets te noemen), ook iemand die tot bevrijding van het tijdelijke is gekomen niet. Ik meen dat nisargadatta dat ook ergens letterlijk zegt in het boek 'Ik ben/Zijn; advaita-klassieker).
Verder is mij wel duidelijk dat er best uitlopende opvattingen zijn erover. De één noemt zelf-realisatie de bevrijding (realisatie van wat je in essentie bent, de ego-ik-illusie doorzien). In een meer meer boeddhistische context is dit alles weer ingebed binnen een reďncarnatie-paradigma waarin karma als brandstof voor volgende levens scheppen, helemaal compleet uitgedoofd moet zijn, wil men waarlijk kunnen spreken van verlichting. Naar mijn mening heeft dat ook veel met een cultureel paradigma te maken. Haal al die 'franje' weg, dan hoeft het allemaal niet zo extreem heb ik het idee. Het kan al een gigantische verlichting geven als je niet langer geleid wordt door een diepgaand geloof in je ik-verhaal, je self-image, je gedachten-zelf en in plaats daarvan je beleving meer gaat verschuiven naar je Bewustzijn-Zelf, en er een soort natuurlijke, ongekunstelde leegheid (vrijheid) ontstaat.
Maar goed, niemand wordt blij van reuma (om maar iets te noemen), ook iemand die tot bevrijding van het tijdelijke is gekomen niet. Ik meen dat nisargadatta dat ook ergens letterlijk zegt in het boek 'Ik ben/Zijn; advaita-klassieker).
Verder is mij wel duidelijk dat er best uitlopende opvattingen zijn erover. De één noemt zelf-realisatie de bevrijding (realisatie van wat je in essentie bent, de ego-ik-illusie doorzien). In een meer meer boeddhistische context is dit alles weer ingebed binnen een reďncarnatie-paradigma waarin karma als brandstof voor volgende levens scheppen, helemaal compleet uitgedoofd moet zijn, wil men waarlijk kunnen spreken van verlichting. Naar mijn mening heeft dat ook veel met een cultureel paradigma te maken. Haal al die 'franje' weg, dan hoeft het allemaal niet zo extreem heb ik het idee. Het kan al een gigantische verlichting geven als je niet langer geleid wordt door een diepgaand geloof in je ik-verhaal, je self-image, je gedachten-zelf en in plaats daarvan je beleving meer gaat verschuiven naar je Bewustzijn-Zelf, en er een soort natuurlijke, ongekunstelde leegheid (vrijheid) ontstaat.
Eens kijken
Dat is alles tijdelijk is, is wel duidelijk ja. En het besef dat alles komt en gaat werkt ook letterlijk verlichtend in mentaal opzicht. Maar de vraag rijst dan of je bevrijdt kunt zijn van dat tijdelijke.quote:
Daarom is er zoiets 'trainen in gelijkmoedigheid'. Gelijkmoedigheid ten op zichte van 'de verschijnselen'. Er is een diepe doordrongenheid van de vergankelijkheid der verschijnselen (mensen, dingen, dieren, het weer, gedachten, gevoelens; ergo: alles dat komt en gaat). Je hebt je leren onthechten van tijdelijke toestanden, tijdelijke gevoelens, en het is je om het even of er nu op dit moment een prettige gemoedstoestand is, of een minder prettige. In essentie zijn de verschijnselen gelijk (gelijkmoedigheid), zonder voorkeur, zonder afkeer. Je weet dat dit tijdelijk is, en jij zelf, als lichamelijk verschijnsel, ook een tijdelijk verschijnsel bent, dat is onderworpen aan leven, ziekte, pijn en uiteindelijk de dood. Maar je weet dat dat puur iets van het lichaam is, er is een diep besef dat dit niet is wat je in essentie bent (bewustzijn, onvergankelijk).
Maar goed, niemand wordt blij van reuma (om maar iets te noemen), ook iemand die tot bevrijding van het tijdelijke is gekomen niet. Ik meen dat nisargadatta dat ook ergens letterlijk zegt in het boek 'Ik ben/Zijn; advaita-klassieker).
Simpele voorbeelden, vanuit biologisch opzicht. De seksuele drang, het libido, de behoefte om een orgasme te ervaren, het tijdelijke genot van een orgasme, blijft bestaan (op mensen na die van nature geen libido hebben dan). Waarom zou je het genot van een orgasme verwerpen omdat het tijdelijk is? Pijn/genot zijn twee zijdes van dezelfde medaille, als je pijn zou kunnen ontstijgen dan zou je ook genot kunnen ontstijgen en dan voel je dus niks meer. Maar dat is niet mogelijk, evolutie heeft gezorgd voor een drang naar genot en het vermijden van pijn omdat dat in de regel de grootste overlevingskansen geeft.
Een afkeer van negatieve staten zorgt ervoor dat je iets doet aan je kiespijn, dat je gevaarlijke situaties vermijdt, et cetera. De hindoes zeggen dan dat je verlicht bent als je daar bovenuit stijgt maar dat is biologisch niet mogelijk, dan negeer je miljarden jaren evolutie.
Als ik ernstige pijn heb door kanker dan heb ik liever morfine tot ik sterf dan dat ik ondraaglijk blijf lijden, omdat die pijn gewoon hartstikke kut voelt. Pijn is kut en blijft kut, de realisatie dat het tijdelijk is verbetert je toestand wel maar het is niet dat je je dan ineens lekker gaat voelen.
We zijn allemaal op zoek naar een positieve staat van bewustzijn. Daarom hebben we centrale verwarming, kleding, elektriciteit, medicijnen et cetera uitgevonden. Wat nou boven pijn en genot uitstijgen? Ik zie het niet
Ik voel me liever gewoon goed, en een groot deel van het goed voelen is te bereiken door wat wij hier met elkaar hebben neergezet aan technologie.Iets als karma kan al niet bestaan in een deterministische wereld zonder vrije wil, maar dat terzijde.quote:
Verder is mij wel duidelijk dat er best uitlopende opvattingen zijn erover. De één noemt zelf-realisatie de bevrijding (realisatie van wat je in essentie bent, de ego-ik-illusie doorzien). In een meer meer boeddhistische context is dit alles weer ingebed binnen een reďncarnatie-paradigma waarin karma als brandstof voor volgende levens scheppen, helemaal compleet uitgedoofd moet zijn, wil men waarlijk kunnen spreken van verlichting. Naar mijn mening heeft dat ook veel met een cultureel paradigma te maken. Haal al die 'franje' weg, dan hoeft het allemaal niet zo extreem heb ik het idee.
Oké, dan heb je je kleine ego verloren. Gefeliciteerd, nu heb je minder last van schaamte en trots en status drang en jaloezie en dergelijken. Maar vrij ben je niet, want je zit nog steeds vast aan je biologie. Als je een gemiddeld mens bent wil je nog steeds sociale contacten, voldoening vinden in je werk, seksueel contact en intimiteit, gerespecteerd worden door je omgeving, je doelen nastreven en wensen in vervulling brengen.quote:
Het kan al een gigantische verlichting geven als je niet langer geleid wordt door een diepgaand geloof in je ik-verhaal, je self-image, je gedachten-zelf en in plaats daarvan je beleving meer gaat verschuiven naar je Bewustzijn-Zelf, en er een soort natuurlijke, ongekunstelde leegheid (vrijheid) ontstaat.
De conclusie is volgens mij dat je je situatie wel kunt verbeteren (een gedeeltelijke verlichting) door met een ander perspectief naar jezelf en je mentale toestanden te kijken, maar een volledige verlichting van lijden en het boven jezelf of je biologie uitstijgen kan niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door Libertarisch op 01-11-2018 23:17:28 ]
In die zin, dat je het kunt zien voor wat het is, en je er daardoor niet langer aan vasthoudt/vastklampt. Dat is natuurlijk wat we heel vaak geneigd zijn te doen: het is nu leuk, en dit moeten we vast zien te houden! Dit gevoel moet blijven! Deze geliefde moet ik bij me houden, want anders is m'n leven niks meer waard. Nou ja, bedenk maar wat. Dat mechanisme komt in zo veel gedaantes tot uiting. Let er maar eens een poosje op bij jezelf... je zult zien hoe de geest geneigd is tot vastgrijpen. één van de meest hardnekkige dingen die er is. Een soort kerneigenschap van 'het ego'. En dat veroorzaakt ontzettend veel innerlijke strijd en daarmee zwaarte/lijden. Diepgaand besef daarin kan onthechting veroorzaken, en dat maakt je automatisch vrij ervan.quote:
Dat is alles tijdelijk is, is wel duidelijk ja. En het besef dat alles komt en gaat werkt ook letterlijk verlichtend in mentaal opzicht. Maar de vraag rijst dan of je bevrijdt kunt zijn van dat tijdelijke.
Eens kijken
Ik zie niet in waarom je niet zou mogen genieten van seks en een orgasme. Enige 'gevaar' met dat soort dingen is dat begeerte om kan slaan in verslaving, en dat is tegengesteld aan bevrijding. Dan is je gevoel van welzijn afhankelijk geworden van bevrediging van begeerte. En als begeerte niet bevredigd kan worden, ontstaat er frustratie, kwaadheid en op den duur mogelijk zelfs haat, als het maar lang genoeg duurt en gaat zitten gisten en rotten in het energiesysteem. Onthechting daarvan is wederom de sleutel... Maar moet je dat jezelf dan geforceerd op gaan leggen? Ik denk van niet. Als bepaalde verschuivingen als gevolg van dingen gaan inzien (inzicht) plaatsvinden, kan het 'zichzelf gaan doen'. Er ontstaat vanzelf meer ruimte, en zo kunnen dingen zichzelf gaan loslaten. Zo zie ik dat althans. Ik ben van mening dat mensen dit vaak omdraaien, en de 'verlichte' gaan proberen na te doen om hetzelfde te bereiken, terwijl dat bepaalde dingen zijn weggevallen bij de verlichte eerder een gevolg van waren...quote:
Simpele voorbeelden, vanuit biologisch opzicht. De seksuele drang, het libido, de behoefte om een orgasme te ervaren, het tijdelijke genot van een orgasme, blijft bestaan (op mensen na die van nature geen libido hebben dan). Waarom zou je het genot van een orgasme verwerpen omdat het tijdelijk is? Pijn/genot zijn twee zijdes van dezelfde medaille, als je pijn zou kunnen ontstijgen dan zou je ook genot kunnen ontstijgen en dan voel je dus niks meer. Maar dat is niet mogelijk, evolutie heeft gezorgd voor een drang naar genot en het vermijden van pijn omdat dat in de regel de grootste overlevingskansen geeft.
Eens kijken
Haha, ik uiteraard ook.quote:
Een afkeer van negatieve staten zorgt ervoor dat je iets doet aan je kiespijn, dat je gevaarlijke situaties vermijdt, et cetera. De hindoes zeggen dan dat je verlicht bent als je daar bovenuit stijgt maar dat is biologisch niet mogelijk, dan negeer je miljarden jaren evolutie.
Als ik ernstige pijn heb door kanker dan heb ik liever morfine tot ik sterf dan dat ik ondraaglijk blijf lijden, omdat die pijn gewoon hartstikke kut voelt. Pijn is kut en blijft kut, de realisatie dat het tijdelijk is verbetert je toestand wel maar het is niet dat je je dan ineens lekker gaat voelen.
We zijn allemaal op zoek naar een positieve staat van bewustzijn. Daarom hebben we centrale verwarming, kleding, elektriciteit, medicijnen et cetera uitgevonden. Wat nou boven pijn en genot uitstijgen? Ik zie het niet Ik voel me liever gewoon goed, en een groot deel van het goed voelen is te bereiken door wat wij hier met elkaar hebben neergezet aan technologie.
Denk dat de verschuiving die daarin plaats kan vinden, meer is dat de neiging wegvalt om met de pijn om te gaan op de manier van: 'en waarom moet MIJ dit nou overkomen. Wat is m'n leven toch kut. Wat een ondraaglijke hel toch! verdomme waaraan heb IK dit verdiend!!??' Het lijden aan het lijden. Het verhaal dat het denken erover vertelt, waarin het ik zichzelf ziet als het ultieme slachtoffer van dit alles. In plaats daarvan kan er berusting komen en acceptatie van hoe het nu is.
Ik heb wel eens geprobeerd bij een flinke ontsteking die erg pijnlijk was, de pijn gewoon als pijn te zien, een gevoel, een gewaarwording zonder me er heftig mee te identificeren, en ergens schept dat wel een soort afstand waardoor het draaglijker wordt naar hoe ik het ervoer. Maar ja, goed, doe mij ook maar liever geen botkanker of zo. Hou maar lekker weg die meuk.
Maar áls het gebeurt, tja... dan heb je er toch maar mee te dealen op dat moment. Het hoort helaas nu eenmaal bij het leven. En godzijdank zijn er pijnstillers inderdaad.
Eens kijken
