R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo allemaal,
Ik ben een actieve lezer op FOK en lees erg veel topics over verschillende onderwerpen door. Maar nu heb ik zelf eigenlijk iets wat ik graag wil delen en of tips van jullie over wil ontvangen.
Het zit namelijk zo, de laatste tijd merk ik dat ik moeite heb en steeds meer krijg om in te zien dat het leven als iets heel moois te zien. Ik zie de nut er niet zo van in, leef je voor iemand anders? Leef je voor jezelf? Waarom leef je? Ik kan er niet bij.
Nou is het misschien handig om mijn situatie hierbij ietwat toe te lichten. Namelijk ik heb mijn studie afgerond (krijg nog 2 beoordelingen terug maar hoef er in elk geval weinig meer aan te doen, binnen een maand heb ik mijn diploma) en heb erg veel plezier gehad om bezig te gaan met deze studie (leraar aardrijkskunde). Ik heb terwijl ik bezig was me nooit echt bezig gehouden met de zaken waar ik me nu mee bezig houd. Tijdens de studie zat ik in een soort flow en was ik bezig met vrienden, op stap gaan, sportschool, andere sport, school zelf etc. Nu ik echter klaar ben begin ik me te beseffen dat dit eigenlijk niks waard is. Uiteindelijk eindigt het voor ons allemaal en daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Daarnaast als ik op bed ga lig ik de hele nacht wakker te denken wat nou als het morgen voorbij is? Wat dan?
Mede doordat mijn moeder erg ziek is geweest begin ik me te beseffen dat een dergelijk iets iedereen kan overkomen en dat het van de een op andere dag klaar kan zijn. En wil ik dan iemand zijn die elke dag zijn dagelijkse routine uitvoert and that is it?
De gedachten spelen al langer in mijn hoofd (sinds de zomervakantie eigenlijk begon en toen ben ik ook actief begonnen met wiet roken, dit houd me namelijk rustig. Vandaag was het echter zo erg toen ik terug kwam van de sportschool dat ik door het dorp waar ik woon heen fietste en dacht, wat nou als ik bij de kerk omhoog klim en eruit spring. Dit is de reden waarom ik toch even mijn hart wil luchten want ik heb het gevoel dit niet te kunnen bij mijn ouders of vrienden.
Iemand tips over hoe ik dit specifieke probleem voorkom?
PS. Ik ga zeker geen zelfmoord plegen maar soms denk ik dat het wel makkelijker zou zijn omdat ik dan niet meer elke dag hoef te denken wat nou als het morgen voorbij is.
Ik ben een actieve lezer op FOK en lees erg veel topics over verschillende onderwerpen door. Maar nu heb ik zelf eigenlijk iets wat ik graag wil delen en of tips van jullie over wil ontvangen.
Het zit namelijk zo, de laatste tijd merk ik dat ik moeite heb en steeds meer krijg om in te zien dat het leven als iets heel moois te zien. Ik zie de nut er niet zo van in, leef je voor iemand anders? Leef je voor jezelf? Waarom leef je? Ik kan er niet bij.
Nou is het misschien handig om mijn situatie hierbij ietwat toe te lichten. Namelijk ik heb mijn studie afgerond (krijg nog 2 beoordelingen terug maar hoef er in elk geval weinig meer aan te doen, binnen een maand heb ik mijn diploma) en heb erg veel plezier gehad om bezig te gaan met deze studie (leraar aardrijkskunde). Ik heb terwijl ik bezig was me nooit echt bezig gehouden met de zaken waar ik me nu mee bezig houd. Tijdens de studie zat ik in een soort flow en was ik bezig met vrienden, op stap gaan, sportschool, andere sport, school zelf etc. Nu ik echter klaar ben begin ik me te beseffen dat dit eigenlijk niks waard is. Uiteindelijk eindigt het voor ons allemaal en daar kan ik met mijn hoofd niet bij. Daarnaast als ik op bed ga lig ik de hele nacht wakker te denken wat nou als het morgen voorbij is? Wat dan?
Mede doordat mijn moeder erg ziek is geweest begin ik me te beseffen dat een dergelijk iets iedereen kan overkomen en dat het van de een op andere dag klaar kan zijn. En wil ik dan iemand zijn die elke dag zijn dagelijkse routine uitvoert and that is it?
De gedachten spelen al langer in mijn hoofd (sinds de zomervakantie eigenlijk begon en toen ben ik ook actief begonnen met wiet roken, dit houd me namelijk rustig. Vandaag was het echter zo erg toen ik terug kwam van de sportschool dat ik door het dorp waar ik woon heen fietste en dacht, wat nou als ik bij de kerk omhoog klim en eruit spring. Dit is de reden waarom ik toch even mijn hart wil luchten want ik heb het gevoel dit niet te kunnen bij mijn ouders of vrienden.
Iemand tips over hoe ik dit specifieke probleem voorkom?
PS. Ik ga zeker geen zelfmoord plegen maar soms denk ik dat het wel makkelijker zou zijn omdat ik dan niet meer elke dag hoef te denken wat nou als het morgen voorbij is.
Opzich herken ik het wel, op mijn studie was ik ook zo. Nu werk ik, krijgen vrienden andere interesses dus doe ik ook vrij weinig en denk ik ook soms, wat heeft het voor zin. Maar als ik dan denk aan het geld dat ik verdien, dat ik leuke dingen kan doen. En ik kan bijvoorbeeld uitkijken naar een zaterdag lekker voetbal kijken als er leuke wedstrijden zijn. Iets kleins en doms 
, maar het helpt je vooruit. Heb je niks dat je leuk vind?
, maar het helpt je vooruit. Heb je niks dat je leuk vind?
Niet Fokken met mij.
Is het niet gewoon ff een leegte omdat je studie voorbij is en je moeder ziek was?
Ik zwaai naar dieren.
Tuurlijk heeft het wel zin, je hebt tijdens je studie toch vrienden gemaakt die je nu ook nog kan zien? Dat is toch hartstikke veel waard. Ja, je gaat nu aan nieuwe dingen beginnen, maar het andere 'oude' is ook nog aanwezig in je leven. Verder moet je de zin van het leven echt zelf maken. Voor mij is het belangrijkste warme, waardevolle relaties aangaan met anderen, plezier hebben met anderen en zorgen voor anderen. Dat geeft mijn leven zin. Maar ik zou zoals al eerder is gezegd ook wel met een psycholoog gaan praten, want dit klinkt als depressie en dat wil je niet.
Ik hou niet van fraude.
Komt wel weer goed, gewoon het "zwarte gat" na een studie. Het nut van het leven moet iedereen voor zichzelf invullen.
Als je weer een vaste invulling zoals een baan hebt ziet het er allemaal weer wat gestructureerder uit.
En doe gewoon de dingen die je leuk vindt. Dan kan het niet mis gaan.
Als je weer een vaste invulling zoals een baan hebt ziet het er allemaal weer wat gestructureerder uit.
En doe gewoon de dingen die je leuk vindt. Dan kan het niet mis gaan.
Ik denk dat je, door je vakantie en het beëindigen van je studie, sowieso even iets meer de tijd hebt om na te denken en nu overvalt een soort "zwart gat" je.
Het is even niet zo duidelijk nu voor je en daarom overvalt de twijfel je.
Tel daar en stukje rouwverwerking bij op (zieke moeder) en dat brengt je precies naar het punt waar je je nu bevindt.
Rustig blijven ademhalen, blijf wat vaker weg van de geestveruimende middelen en des te sneller zul je merken dat je weer met 2 voetjes op de aarde zult terugkeren.
Misschien wat praatjes met je moeder gaan maken?
Het is even niet zo duidelijk nu voor je en daarom overvalt de twijfel je.
Tel daar en stukje rouwverwerking bij op (zieke moeder) en dat brengt je precies naar het punt waar je je nu bevindt.
Rustig blijven ademhalen, blijf wat vaker weg van de geestveruimende middelen en des te sneller zul je merken dat je weer met 2 voetjes op de aarde zult terugkeren.
Misschien wat praatjes met je moeder gaan maken?
The waves you made will always be
Heftig om te lezen! Wat vervelend voor je.
Ik denk dat het verstandig is om met een psycholoog te praten. Veel mensen komen soms in meerdere of mindere mate op een punt in hun leven waarbij ze even de ‘zin’ niet meer zien. Dit kan je opvreten en het kan heel fijn om het hier met een professioneel iemand over te hebben.
En misschien is het fijn om kleine dingen te plannen waar je je op kunt verheugen in je dagen? Al is het maar een lekkere lunch meenemen naar werk, een drankje doen met een vriend(in), een kledingstuk/boek/film/whatever kopen wat je al langer zou willen hebben?
Sterkte!
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 27-08-2018 17:28:29 ]
Ik denk dat het verstandig is om met een psycholoog te praten. Veel mensen komen soms in meerdere of mindere mate op een punt in hun leven waarbij ze even de ‘zin’ niet meer zien. Dit kan je opvreten en het kan heel fijn om het hier met een professioneel iemand over te hebben.
En misschien is het fijn om kleine dingen te plannen waar je je op kunt verheugen in je dagen? Al is het maar een lekkere lunch meenemen naar werk, een drankje doen met een vriend(in), een kledingstuk/boek/film/whatever kopen wat je al langer zou willen hebben?
Sterkte!
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 27-08-2018 17:28:29 ]
Is normaal heb ik ook wel eens. Of dat je opeens iemand in je hoofd hoort. Dan praat ik met iemand en dan zegt iemand in mijn hoofd, wat een facking onzin gesprek waarom doe je dit het boeit je toch geen fuck. En dan moet ik een beetje lachen en dan vecht ik echt tegen mijzelf om dat stemmetje niet meer te horen en er van te lachen.
Of dat je achter iemand staat en dat je denkt, deze samenleving heeft echt teveel vertrouwen want ik zou je zo kunnen vermoorden.
Afijn.
Iedereen heeft t weleens.
Of dat je achter iemand staat en dat je denkt, deze samenleving heeft echt teveel vertrouwen want ik zou je zo kunnen vermoorden.
Afijn.
Iedereen heeft t weleens.
-Er valt elke dag wel wat te klagen. :)
Moeten we je preventief opsluiten?quote:Op maandag 27 augustus 2018 18:22 schreef spierbal het volgende:
Is normaal heb ik ook wel eens. Of dat je opeens iemand in je hoofd hoort. Dan praat ik met iemand en dan zegt iemand in mijn hoofd, wat een facking onzin gesprek waarom doe je dit het boeit je toch geen fuck. En dan moet ik een beetje lachen en dan vecht ik echt tegen mijzelf om dat stemmetje niet meer te horen en er van te lachen.
Of dat je achter iemand staat en dat je denkt, deze samenleving heeft echt teveel vertrouwen want ik zou je zo kunnen vermoorden.
Afijn.
Iedereen heeft t weleens.
Eerder op basis van de stemmen in zijn hoofd...quote:
[..]
Moeten we je preventief opsluiten?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Zelfs al ben je er van overtuigd, geen zelfmoord te plegen... Dit is een goed verhaal voor je huisarts. Die kan je doorsturen naar een psycholoog. Enige reden waarom je dat nu zou moeten doen, ipv wanneer je het echt nodig hebt: wachtlijsten. Gaat het in de loop van 6 weken beter met je, afbellen is zo gedaan... Heb je het echt nodig... is 6 weken lang.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Nederland kennende zal hij dan wss toch wel die eigen risico moeten betalen.quote:
Enige reden waarom je dat nu zou moeten doen, ipv wanneer je het echt nodig hebt: wachtlijsten. Gaat het in de loop van 6 weken beter met je, afbellen is zo gedaan...
Stop met (vaak) wiet roken, je denkt dat het je rustig maakt maar het maakt je existentiele crisis gevoelens op de lange termijn alleen maar erger.
Jup, Tot je eigen risico op is. Helaas.quote:
[..]
Nederland kennende zal hij dan wss toch wel die eigen risico moeten betalen.
Ik zal er ook aan moeten geloven maar ja. Heb wel een diagnose nu.. Dat is al een goed startpunt.. (begin juni hiermee begonnen)............
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ik vermoed ook een beetje dat het wiet roken je existentiële crisis wat groter maakt dan het zou hoeven zijn eigenlijk. Jij hebt iig nog wel het voordeel dat je een potentieel zingevende studie hebt gedaan. Als je een toffe leraar wordt zal menig persoon je nog lang en met goede emoties herinneren. Misschien zorg je wel voor een aantal wereldwijze globetrotters door wat je gaat doen. Maar dan moet je wel een beetje vrolijk in het leven staan 
.
.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
Je hebt hier een erg goed punt... Een vrolijke leraar creëert vaak een vrolijke(re) klas. Leukere klas, minder gezeik, etc.quote:Op maandag 27 augustus 2018 21:19 schreef jogy het volgende:
Ik vermoed ook een beetje dat het wiet roken je existentiële crisis wat groter maakt dan het zou hoeven zijn eigenlijk. Jij hebt iig nog wel het voordeel dat je een potentieel zingevende studie hebt gedaan. Als je een toffe leraar wordt zal menig persoon je nog lang en met goede emoties herinneren. Misschien zorg je wel voor een aantal wereldwijze globetrotters door wat je gaat doen. Maar dan moet je wel een beetje vrolijk in het leven staan
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Wat kan een psycholoog nou zeggen wat anders is dan wat men hier al zegt? Is een psycholoog ook de schepper? Is een psycholoog dood geweest en weer uit de dood opgestaan?
Sluit me aan bij het advies doe wat je leuk vindt. Dat is het leven nu eenmaal, afleiding van de dood, je moet niet naar een andere reden willen zoeken.
Sluit me aan bij het advies doe wat je leuk vindt. Dat is het leven nu eenmaal, afleiding van de dood, je moet niet naar een andere reden willen zoeken.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
quote:Op dinsdag 28 augustus 2018 00:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat kan een psycholoog nou zeggen wat anders is dan wat men hier al zegt? Is een psycholoog ook de schepper? Is een psycholoog dood geweest en weer uit de dood opgestaan?
Misschien toch even rustig aan doen met de wiet. Daar ga je vaak veel van nadenken en reflecteren. Ook ken ik niemand die vaak smoked en er nog een actief en leuk leven naast heeft. Op de een of andere manier werkt dat voor de meeste niet goed samen.
Overigens zijn intrusies zoals jij ze ervaart op zich geen gevaar. Je kan er van schrikken, maar er zit nog een groot gat tussen denken en doen. Accepteer het en als je er echt last van hebt ga er mee langs de psycholoog.
Overigens zijn intrusies zoals jij ze ervaart op zich geen gevaar. Je kan er van schrikken, maar er zit nog een groot gat tussen denken en doen. Accepteer het en als je er echt last van hebt ga er mee langs de psycholoog.
Ik vind mensen hier een beetje overdreven reageren.
Iedereen denkt weleens aan wat het nut van het leven is en niemand maar dan ook echt niemand heeft daar een goed of 100% correct antwoord op.
Mijn mening : kijk naar de planeet waar je vandaan komt, alles is gericht op het in stand houden van leven en de voortzetting daarvan.
Hoe wij daar als semi bewuste wezens daar invulling aan geven op persoonlijk vlak, is dus aan iedereen persoonlijk.
Dood gaan we toch wel en wat dat dan weer betekent.. ook dat is aan ieder om in te vullen net als het leven zelf.
Als het je echt zo vreselijk dwars zit zou ik professionele hulp aanraden, soms of misschien zelfs wel vaak, kan zo’n soort klankbord je helpen de boel te relativeren.
Iedereen denkt weleens aan wat het nut van het leven is en niemand maar dan ook echt niemand heeft daar een goed of 100% correct antwoord op.
Mijn mening : kijk naar de planeet waar je vandaan komt, alles is gericht op het in stand houden van leven en de voortzetting daarvan.
Hoe wij daar als semi bewuste wezens daar invulling aan geven op persoonlijk vlak, is dus aan iedereen persoonlijk.
Dood gaan we toch wel en wat dat dan weer betekent.. ook dat is aan ieder om in te vullen net als het leven zelf.
Als het je echt zo vreselijk dwars zit zou ik professionele hulp aanraden, soms of misschien zelfs wel vaak, kan zo’n soort klankbord je helpen de boel te relativeren.
Dit dus, maar dan gewoon helemaal stoppen.quote:
Stop met (vaak) wiet roken, je denkt dat het je rustig maakt maar het maakt je existentiele crisis gevoelens op de lange termijn alleen maar erger.
Verder moet je even wennen aan je sociale dopamine crash.
Blijf gewoon sporten en kijk anders even wat Carl Sagan spul space je vanzelf wel.
|
|
