De laatste jaren is er meer publiekelijke aandacht naar transseksualiteit en genderdysforie. Op zich juich ik dat alleen maar toe. Hoewel veel mensen (hoofdzakelijk mannen) het niet willen of kunnen bevatten, een transseksueel heeft eigenlijk geen andere keus dan te leven volgens het andere geslacht. Het kan echt niet weggaan met welke therapie dan ook.
Een paar jaar geleden kwam opeens dat je geen "dames en heren" mag zeggen, omdat je daarmee een bepaalde groep mensen zou kunnen kwetsen. Ik dacht daarbij als eerste: "Volgens mij wil een transseksueel aangesproken worden wat overeenkomt met zijn/haar genderidentiteit. Het lijkt mij juist beledigend als je zo'n persoon met "het" gaat aanspreken".
Genderdysforie bestaat ook in lichtere mate en dat mag ook erkend worden. Maar panseksualiteit en genderfluism? Ik krijg daar het idee bij dat het onzekere mensen zijn die problemen hebben met hun gevoel voor mannelijkheid of vrouwelijkheid en de acceptatie van transseksualiteit misbruiken om dat voor zichzelf te ontkennen.
Ik probeer toch maar eens uit te vinden of ik dat wel correct zie:
Deze persoon neem ik wel wat serieuzer. Ik vraag mij toch af of het puur een neurologische aandoening is. Maar ik hoor wel dat weloverwogen bedacht heeft hoe hij in elkaar zit.
Deze personen vind ik psychisch veel instabieler overkomen en dringen hun vermeende genderfluism teveel op naar anderen, dus ik heb bij hem eerder het idee dat het een verkapte schreeuw om aandacht is. Die kerel vind ik er gewoon vies uitzien. Make-up dragen en hoge hakken maar wel een baard laten staan. Het is pure provocatie in mijn ogen.
Het zou al heel anders op mij overkomen als hij zou zeggen: ik voel mij androgyn en kan mij met zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken identificeren, dus daarom zie ik er zo uit. Zijn
vermeende genderfluism komt op mij over als excuus zodat je geen kritiek erover mag uiten. En over dat andere filmpje: nu weet ik dat Meg Griffin echt bestaat.
Ze moeten het zelf maar weten. Maar dit is een hele trend geworden. Op YouTube en elders op internet staat het vol van de lui die genderfluid of panseksueel zijn.
Is dit niet het verlengde van de "jank-cultuur" die wereldwijd gaande is? Je mag immers ook niks geen kritiek hebben over donkere mensen, want dan ben je een racist, maar zij mogen je voor alles uitmaken en kunnen bijvoorbaat geen racist zijn. Of vrouwen die om het minste en geringste een aanklacht tegen seksueel misbruik indienen, bijvoorbeeld dat ze 30 jaar geleden in hun billen geknepen zijn.
Ook is er veel kritiek op dat je jongens in hun ontwikkeling aanmoedigt typisch mannelijke dingen te doen. Als je dat in de media doet, krijg je meteen 100 boze feministen op je nek. Het punt is dat die feministen een podium krijgen en jij wordt monddood gemaakt omdat je een conservatieve klootzak zou zijn.
Ik denk dat vooral in de westerse maatschappij steeds meer mensen niet willen aanvaarden dat het leven soms moeilijk is en dat je niet altijd voor de makkelijkste weg moet kiezen om geluk en voldoening te vinden. Ik vrees dat in de volgende generatie veel meer mensen met zichzelf gaan worstelen. Omdat alles lijkt te kunnen, maar er is veel minder leidraad en perspectief.
Wat denken jullie ervan?