[Etappe 21] Houilles - Paris Champs-Élysées #3 Wales boven alles!

Etappe 21: Houilles - Paris Champs-Élysées, 116 km

De laatste rit van belang werd toch wel lichtelijk verrassend gewonnen door Tom Dumoulin. Sinds de Vuelta van 2015 heeft hij in iedere grote ronde waaraan hij deelnam een rit gewonnen. Daar leek een eind aan te komen, maar hij was toch net één seconde sneller dan Froome en daardoor wint hij voor de zesde ronde op rij een etappe. De overwinning zorgde er ook voor dat hij zijn tweede plaats in het klassement wist te behouden. Roglic leek na zijn enorm indrukwekkende prestatie tijdens de 19e rit grote kans te maken om Dumoulin nog voorbij te streven, maar de vloek van de tijdritten tijdens de Tour houdt aan bij de Sloveen. Bij de vierde poging weer geen fatsoenlijke tijdrit, terwijl hij normaal toch wel een aardig houtje kan tijdrijden. Omdat Froome ook ineens weer ergens benen en een opgeladen fiets vandaan had getoverd tuimelde Roglic zelfs van het podium, naar de vierde plaats. Alsnog een prima prestatie, maar toch een kleine teleurstelling voor de mannen van Djumbo die er toch vrij stellig van waren overtuigd dat Roglic op het podium zou eindigen. Alsnog eindigen ze met twee renners in de top vijf, want Kruijswijk wist Landa en Bardet af te houden. De gele trui kwam verder niet in de problemen. De compleet ongeloofwaardige Thomas wist derde te worden in de rit en gaat de Tour winnen met bijna twee minuten voorsprong op Dumoulin. We eindigen de Tour dus met een top vier vol ongeloofwaardige mannen. De vier beste tijdrijders van het peloton zijn ook de vier beste klimmers van het peloton. Ee nrenner die in de eerste jaren van zijn carrière tot tweemaal toe als 140e eindigde in het klassement gaat nu de Tour winnen. Mijn verwachting is dat we over een jaar of 10 weten dat dit een van de meest smerige edities was van de Tour. De complete top vier valt niet serieus te nemen, op geen enkele manier. Klimmer Thomas, die ooit vooral goed was in het voorjaar, is een renner die nooit heeft laten zien ooit de Tour te kunnen winnen. Tom Dumoulin komt in de buurt van Marco Pantani. Il Pirata won in 1999 de Giro en de Tour in hetzelfde jaar, Tom wordt twee keer tweede. Een prestatie die je niet op je geweten wil hebben, omdat iedereen nu wel weet hoe laat het is. En dan staat Froome uiteindelijk toch nog op het podium. Na de winst in de Giro een derde plaats erbij, ook een prestatie waar alleen een cynisch applausje op z'n plaats is. Al blijft toch vooral de Giro opmerkelijk, zijn prestaties tijdens deze Tour kun je misschien nog door de vingers zien. Ook al was de tijdrit dan weer verrassend sterk uit het niets. Gelukkig werd die tijdrit verreden in het Franse Baskenland, dat zorgde voor wat momenten van genot op een verder vrij nutteloze dag. Roglic viel nog van het podium, maar verder was het een tijdrit zonder veel belangrijke positiewisselingen. We trekken daarom met Thomas in het geel naar Parijs. Een beeld waarvan we later waarschijnlijk kunnen stellen dat we in ieder geval de foto's nog hebben. Foto's die over een tijdje door de shredder kunnen. De Tour van 2018, een Tour die een gat in de ozonlaag heeft veroorzaakt. De vier mutanten zien we hierna weer tijdens de Ronde van Saturnus.




De flopshow die wij de 21e rit van de Tour plachten te noemen start dit jaar in Houilles. Na een kleine verplaatsing van een kilometer of 800 hebben we het prachtige Baskenland verlaten en bevinden we ons ineens in een van de voorsteden van Parijs. Houilles is een stad met 32.000 inwoners waar de Tour nog nooit was. Toch zijn ze hier niet volkomen onbekend met het wielrennen, aangezien Parijs tegen Nice hier in 2013 was. Die editie van Parijs-Nice startte met een proloog in de straten van Houilles en de overwinning ging naar ijzervreter Damien Gaudin. 2013 was trouwens ook het jaar dat Geraint Thomas 140e werd in de Tour, tijden kunnen blijkbaar veranderen. Houilles is de plaats waar het strategische centrum van de Franse marine zich ooit bevond. Dat is best bijzonder, aangezien we in de buurt van Parijs niet echt een zee tegenkomen. Houilles is ook de plaats waar Victor Schoelcher heeft gewoond en is overleven. Schoelcher streef jarenlang na de afschaffing van de slavernij en uiteindelijk mocht hij in 1848 een decreet schrijven dat zorgde voor de afschaffing van de slavernij in Frankrijk. Een held dus. Verder valt er over Houilles weinig te vertellen. Blijkbaar organiseren ze hier jaarlijks een braderie met meer dan 2000 tentjes verspreid over 10 kilometer, dat klinkt nog wel impressionant. Qua architectuur valt er in Houilles weinig te beleven. Een aantal spuuglelijke moderne gebouwen en een schrijnend gebrek aan mooie oude gebouwen. Zelfs de lokale kerk is het aanzien niet waard.



Deze rit is één lange neutralisatie, maar merkwaardig genoegen moeten de renners na de start vijf minuten geneutraliseerd rijden. Zou er iets veranderen nadat er met de vlag gezwaaid wordt? Lijkt me niet. Dit is ieder jaar weer zo'n enorme flopshow, niet normaal. Ik ga gewoon bier drinken hoor, als jullie het niet erg vinden. De renners drinken waarschijnlijk champagne. De afgelopen jaren zagen we steeds Froome aan de wagen hangen, nu mag Thomas het stokje overnemen. Same shit, different rider. Houilles is een voorstad van Parijs en dus zouden we binnen een aantal kilometer kunnen finishen, wat misschien nog wel het beste plan zou zijn. Doen we alleen niet, er moet nog een rondje gefietst worden langs andere voorsteden van Parijs. Het valt allemaal niet serieus te nemen. Op een enorm laag tempo zal er gefietst worden van Houilles naar Satrouville. Buiten dit dorpje steken we de Seine over en daarna wordt er over rechte wegen gefietst. Zou het iets uitmaken? Nee he. Van Saint-Germain-en-Laye naar Poissy en dan nog wat dorpjes en laten we er mee uitscheiden joh ik heb hier echt helemaal geen zin in, deze carnavalstocht door onbeduidende Franse dorpjes waar niemand een poging doet om koers te maken. Doe uit dat licht, weg deze etappe. Na 48 nutteloze kilomers rijden we in Suresnes over deze Seine en dat ziet er ongeveer zo uit:



Na Suresnes fietsen de renners richting het centrum van Parijs en na een tijdje rijden ze langs de Arc de Triomphe, want dat is gaaf. We rijden dan nog een stukje om maar bereiken na 57 kilometer het lokale circuit in Parijs. Vier kilometer verderop rijden we voor de eerste keer over de finish en daarna gaan we heel wat rondjes rijden. Stuk of acht rondjes ofzo, je kent het wel. Na de eerste passage aan de meet begint de rit dan eindelijk, hoewel dat vaak ook tegenvalt. Paar flopdemarrages, want renners geloven er tegenwoordig ook niet eens meer in dat ze het kunnen halen. We krijgen te maken met acht rondjes van iets meer dan 6,5 kilometer. Iedereen zal dit rondje wel kennen, maar voor de volledigheid toch maar weer een korte beschrijving. Over de Champs-Élysées naar de Arc de Triomphe, daar helemaal omheen fietsen, dan weer terug over de Champs-Élysées. Over het Place de la Concorde en dan langs de Tuileries weer terug naar de Champs-Élysées. Heel erg spannend is het niet. Na 76 kilometer is er nog een tussensprint. Deze tussensprint ligt net na de derde passage van de streep, een kilometer verder op de Champs-Élysées. Na die acht rondjes en in totaal 116 kilometer koers zal de Tour voorbij zijn. Gelukkig.



Voor de 44e keer vormt de Champs-Élysées het slotstuk van de Tour de France. De laatste jaren is het iedere keer een rit voor de sprinters. Vorig jaar kon de vlaggetjesbrigade hier hard juichen omdat Dylan Groenewegen iedereen regelrecht naar huis fietste. Dillie, die er nu niet meer bij is, pakte zijn eerste zege tijdens de laatste rit, dat was best een prima sprintje. Dit jaar zal hij dat kunststukje evenwel niet kunnen herhalen, wat wel jammer is. Met een bijzonder uitgedund sprintersgilde trekken we naar Parijs. In 2016 redde Greipel hier zijn Tour, na een aantal kansloze sprints wist hij op de Champs-Élysées toch nog een rit te winnen. Het jaar daarvoor ging dat hem beter af, toen won Greipel er zijn vierde rit van die Tour. De twee jaar daarvoor was Marcel Kittel met afstand de sterkste en de vier jaar daar weer voor was deze rit iedere keer een prooi voor Mark Cavendish. In 2008 won Gert Steegmans verrassend en in 2007 ging de rit naar Daniele Bennati. 2006 was het jaar dat Thor Hushovd won op de Champs-Élysées en 2005 was dan weer het laatste jaar dat de rit niet eindigde in een massasprint. Alexandre Vinokourov muisde er vanonder in de straten van Parijs en hij won, net voor de sprinters. Op die manier schoof hij ook nog een plekje op in het klassement, het kan dus nog wel in deze rit. Net als de afgelopen jaren hoop ik weer op een nieuwe Vino, maar waarschijnlijk wordt het wel weer heel erg saai. Er zijn al een hoop goede sprinters naar huis, zoals Gaviria, Groenewegen, Greipel, Cavendish en Kittel, maar er blijven nog genoeg sprinters over die zullen willen rijden voor een laatste sprint. Van die enorme buffelbeffers als Arnaud Demare en Alexander Kritstoff. Misschien dat Sagan ondertussen ook weer aan de beterende hand is en er hier nog een sprintje uit kan persen. Het wordt hoe dan ook een sprint die niet serieus te nemen valt. Daarom toch maar weer hopen op een late uitval, van Rittenkaper Roosen bijvoorbeeld.



Dit stukje anti-reclame voor de sport begint om 16:15. Na een neutralisatie van vijf minuten rijden we nog een uur of twee geneutraliseerd verder, tot ergens rond 18:00. Tegen die tijd zijn we met een beetje geluk in Parijs en dan beginnen de lokale floprondjes. De ellende is voorbij ergens tussen 19:01 en 19:19 en dan heeft de ultieme valsspeler Demare er waarschijnlijk weer een overwinning bij. In Parijs wordt het 28 graden, terwijl er geen kans op regen is maar wel behoorlijk wat kans op wind. Het zal stevig gaan waaien in Parijs, maar maak dat iets uit? Nadelig voor eventuele aanvallers waarschijnlijk, dus dit wordt weer gewoon een massasprint krijg de tyfus enzo. De rit wordt overigens door iedereen meteen om 16:00 uur uitgezonden maar doe jezelf een plezier en trek de wijde wereld in en drink jezelf een delirium of ga door tot een coma want alles is beter dan het eeuwige Parijs. Met je smog.

Massasprint. Flopshow.
1. Demare. De altijd irritante klootzak Demare gaat na drie weken aan de auto hangen gewoon zijn derde rit pakken. Het leven is niet eerlijk en Demare is een sjacheraar.
2. Kristoff. Die werd vorig jaar op de Champs Elysees ook tweede dus dit lijkt me wel accuraat.
3. Sagan. Ja, misschien ook wel niet. Geen idee hoe het met zijn blessures staat. Kan ook best 58e worden want voor die groene truit maakt het allemaal niet meer uit.
4. Laporte. Was wel sterk tijdens de vorige sprint. Voor wat het waard is.
5. Richeze. De beste lead-out van het peloton. Zonder Gaviria is het altijd een beetje zoeken voor Richeze, maar qua pure snelheid kan hij zelf nog wel een aardige uitslag rijden.

wat een spreker is de man!!!