R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
In mijn eigen dagelijks leven valt mij op dat de nieuwe(re) sociale contacten die ik heb doorgaans prettiger zijn dan de relaties met vrienden/familie die ik al jarenlang ken.
Het gaat dan uiteraard wel om mensen waar je een click mee hebt, zoals de drie prettigste collega's op je werk waar je nu een jaar of 2 rondloopt ofzo.
Als ik dit zelf bekijk, heb ik bijvoorbeeld drie vrij hechte collega's die ik nu een jaar of 3 ken. We spreken elkaar niet echt buiten het werk om, maar tijdens de pauzes zijn onze gesprekken eigenlijk veel persoonlijker en oprechter dan ik met veel vrienden ervaar.
Veel van mijn vrienden ken ik al bijna mijn hele leven, en in die groep heeft iedereen ook wel een bepaalde positie ingenomen. Door bepaalde gebeurtenissen in de loop van al die jaren speler er ook allerlei onderlinge situaties zoals X die weer een vrij lastige band heeft met Y of juist A en B die elkaar overal altijd in bevestigen. Ieder zijn persoonlijkheid is binnen die groep nu wel een beetje uitgekristalliseerd, en dat komt ook met bepaalde verwachtingspatronen of vooroordelen.
Hetzelfde zie ik met familie. Er zijn eigenlijk maar weinig mensen als ik het zo hoor die graag te vaak en te intiem omgaan met hun familie in de tweede lijn (ooms, tantes, neven, nichten). Er is bijna altijd wel een situatie waarin de aangetrouwde oom van tante bep weer niet goed om kan gaan met de zus van tante bep, of dat er in het verleden een keer ruzie is ontstaan over de verdeling van de erfenis van oma, wat op zich wel is opgelost maar toch altijd een beetje boven de partijen blijft zweven.
Om een lang verhaal kort te maken : Ik merk, als ik mij bevind tussen mensen die ik al zeer lang ken, dat ik altijd meer op mijn hoede ben en mij toch net even iets minder op mijn gemak voel dan tussen mensen waarmee het klikt, maar waarmee de relatie nieuwer is en misschien wat oppervlakkiger.
Hebben jullie dit ook?
Het gaat dan uiteraard wel om mensen waar je een click mee hebt, zoals de drie prettigste collega's op je werk waar je nu een jaar of 2 rondloopt ofzo.
Als ik dit zelf bekijk, heb ik bijvoorbeeld drie vrij hechte collega's die ik nu een jaar of 3 ken. We spreken elkaar niet echt buiten het werk om, maar tijdens de pauzes zijn onze gesprekken eigenlijk veel persoonlijker en oprechter dan ik met veel vrienden ervaar.
Veel van mijn vrienden ken ik al bijna mijn hele leven, en in die groep heeft iedereen ook wel een bepaalde positie ingenomen. Door bepaalde gebeurtenissen in de loop van al die jaren speler er ook allerlei onderlinge situaties zoals X die weer een vrij lastige band heeft met Y of juist A en B die elkaar overal altijd in bevestigen. Ieder zijn persoonlijkheid is binnen die groep nu wel een beetje uitgekristalliseerd, en dat komt ook met bepaalde verwachtingspatronen of vooroordelen.
Hetzelfde zie ik met familie. Er zijn eigenlijk maar weinig mensen als ik het zo hoor die graag te vaak en te intiem omgaan met hun familie in de tweede lijn (ooms, tantes, neven, nichten). Er is bijna altijd wel een situatie waarin de aangetrouwde oom van tante bep weer niet goed om kan gaan met de zus van tante bep, of dat er in het verleden een keer ruzie is ontstaan over de verdeling van de erfenis van oma, wat op zich wel is opgelost maar toch altijd een beetje boven de partijen blijft zweven.
Om een lang verhaal kort te maken : Ik merk, als ik mij bevind tussen mensen die ik al zeer lang ken, dat ik altijd meer op mijn hoede ben en mij toch net even iets minder op mijn gemak voel dan tussen mensen waarmee het klikt, maar waarmee de relatie nieuwer is en misschien wat oppervlakkiger.
Hebben jullie dit ook?
Op m'n hoede niet. Maar mensen die ik jaren ken, daar ben ik wel heel comfortabel mee en hoef ik ook niet zo veel te spreken om de relatie te onderhouden. Nieuwe mensen hebben nog een hele schat aan persoonlijkheid die ik nog kan leren kennen. Maar mettertijd zal dat ook wegebben.
Yes. Vroeger in mijn jeugd wilde ik vasthouden aan een soort fantasie waar ik samen opgroei met de mensen die ik van kinds af aan ken. Ik wou altijd hecht zijn mijn familie en vrienden uit mijn kindertijd.quote:Op woensdag 18 juli 2018 23:11 schreef Jaume_I het volgende:
In mijn eigen dagelijks leven valt mij op dat de nieuwe(re) sociale contacten die ik heb doorgaans prettiger zijn dan de relaties met vrienden/familie die ik al jarenlang ken.
Het gaat dan uiteraard wel om mensen waar je een click mee hebt, zoals de drie prettigste collega's op je werk waar je nu een jaar of 2 rondloopt ofzo.
Als ik dit zelf bekijk, heb ik bijvoorbeeld drie vrij hechte collega's die ik nu een jaar of 3 ken. We spreken elkaar niet echt buiten het werk om, maar tijdens de pauzes zijn onze gesprekken eigenlijk veel persoonlijker en oprechter dan ik met veel vrienden ervaar.
Veel van mijn vrienden ken ik al bijna mijn hele leven, en in die groep heeft iedereen ook wel een bepaalde positie ingenomen. Door bepaalde gebeurtenissen in de loop van al die jaren speler er ook allerlei onderlinge situaties zoals X die weer een vrij lastige band heeft met Y of juist A en B die elkaar overal altijd in bevestigen. Ieder zijn persoonlijkheid is binnen die groep nu wel een beetje uitgekristalliseerd, en dat komt ook met bepaalde verwachtingspatronen of vooroordelen.
Hetzelfde zie ik met familie. Er zijn eigenlijk maar weinig mensen als ik het zo hoor die graag te vaak en te intiem omgaan met hun familie in de tweede lijn (ooms, tantes, neven, nichten). Er is bijna altijd wel een situatie waarin de aangetrouwde oom van tante bep weer niet goed om kan gaan met de zus van tante bep, of dat er in het verleden een keer ruzie is ontstaan over de verdeling van de erfenis van oma, wat op zich wel is opgelost maar toch altijd een beetje boven de partijen blijft zweven.
Om een lang verhaal kort te maken : Ik merk, als ik mij bevind tussen mensen die ik al zeer lang ken, dat ik altijd meer op mijn hoede ben en mij toch net even iets minder op mijn gemak voel dan tussen mensen waarmee het klikt, maar waarmee de relatie nieuwer is en misschien wat oppervlakkiger.
Hebben jullie dit ook?
Ik heb dat allang laten varen. Ik besef heel goed dat niks voor eeuwig zal duren. Mensen komen en gaan en ook al heb je hele lange mooie geschiedenis met iemand, hoeft dat niet te betekenen dat ze in jou toekomst blijven.
Soms is het handig om een soort onofficiele contract met iemand te hebben, dus met familie of vrienden, dat je elkaar blijft steunen en tolereren. Mensen waarvan je weet dat als het ooit iets misgaan ze jou hoe dan ook zullen helpen of steunen. Maar verder moet je vooral flexibel zijn in wie je in je leven toelaat en wie je als belangrijk beschouw.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Nee, ik heb 3 goede vrienden waarvan ik 1 al sinds groep 5 ken maar de band is persoonlijker dan met die anderen. Niet beter maar wel persoonlijker.
#KICKOUTZP
Sociale relaties hebben echt geen houdbaarheidsdatum, maar zoals anderen zeggen dat veel vrienden en kennissen in levensverloop van een mens weg zullen gaan en komen er ook anderen voor de plaats van andere mensen innemen. En wat TS ook zegt is ook kloppend, terwijl ook zijn vrienden hun eigen weg ingeslagen hebben om ergens anders carreire voor te zetten of opleiding gaan doen. Wat het ook echt bijzonder is dat sommige mensen al jeugdvrienden hebben leren kennen vanaf de basisschool of middelbare school en toch steeds bij elkaar zijn gebleven, zo trouw aan elkaar.
Ik heb zelf ook vrienden, maar die spreek ik niet zo vaak meer dan in eerdere tientallen jaren geleden want we zien alleen bij speciale evenementen in mijn eigen woonplaats. En we hebben ook vroeger wezen stappen naar onze stamkroeg, maar dat doen we nu echt bijna niet meer want mijn vrienden hebben al een liefdesrelatie en een gezin. Wel blijven we samen voor altijd vrienden, dat hebben we ook echt beloofd.
Mijn vroegere jeugdvrienden, dat waren andere soorten vrienden die ik in mijn jeugdjaren leren kennen hebben ook speciale plekje in mijn hart veroverd, zodat 2 vrienden die echt veel om mij gaven. We deelden van alles wat samen en het was erg een mooie jeugdtijd waar ik echt van genoot. Die tijd zal ik nooit vergeten. Wel frappant is het wel dat 2 vrienden na vele jaren door mij teruggevonden zijn op Facebook en heb met één vriend weer heel goed gesprek gehad, waar we heleboel samen herinneringen hebben opgehaald. Een jeugdvriend heb ik toen ook leren kennen via een scoutingclub voor gehandicapten, waar ik padvinder en later rowan was.
Het leven kan erg mooi zijn als je echt van geniet wat je om heen hebt met verschillende leuke mensen.
Ik heb zelf ook vrienden, maar die spreek ik niet zo vaak meer dan in eerdere tientallen jaren geleden want we zien alleen bij speciale evenementen in mijn eigen woonplaats. En we hebben ook vroeger wezen stappen naar onze stamkroeg, maar dat doen we nu echt bijna niet meer want mijn vrienden hebben al een liefdesrelatie en een gezin. Wel blijven we samen voor altijd vrienden, dat hebben we ook echt beloofd.
Mijn vroegere jeugdvrienden, dat waren andere soorten vrienden die ik in mijn jeugdjaren leren kennen hebben ook speciale plekje in mijn hart veroverd, zodat 2 vrienden die echt veel om mij gaven. We deelden van alles wat samen en het was erg een mooie jeugdtijd waar ik echt van genoot. Die tijd zal ik nooit vergeten. Wel frappant is het wel dat 2 vrienden na vele jaren door mij teruggevonden zijn op Facebook en heb met één vriend weer heel goed gesprek gehad, waar we heleboel samen herinneringen hebben opgehaald. Een jeugdvriend heb ik toen ook leren kennen via een scoutingclub voor gehandicapten, waar ik padvinder en later rowan was.
Het leven kan erg mooi zijn als je echt van geniet wat je om heen hebt met verschillende leuke mensen.
Humor, serieus en vrolijk!
De band met iemand, die ik al jaren ken en die mij al jaren kent, die ervoor me was toen ik gekwetst werd door die ene jongen, toen ik die stomme fouten maakte, etc. en die ik midden in de nacht heb opgehaald omdat haar afspraakje een eikel bleek te zijn, voor wie ik een EHBL(Eerste Hulp Bij Liefdesverdriet)-pakket heb gemaakt, etc. is niet te vergelijken met de band die ik heb met de vriend(inn)en die ik pas een (paar) jaar ken en die mij advies geeft op basis van het hier en nu zonder de lading van het verleden.
Het een is niet beter dan het ander, het is gewoon niet te vergelijken. Ik heb beide even hard 'nodig'.
Het een is niet beter dan het ander, het is gewoon niet te vergelijken. Ik heb beide even hard 'nodig'.
Maar dan heb je het meer over samen gedeelde herinneringen, waardoor de connectie met die specifieke jeugdvrienden bijzonder is, toch?quote:
Sociale relaties hebben echt geen houdbaarheidsdatum, maar zoals anderen zeggen dat veel vrienden en kennissen in levensverloop van een mens weg zullen gaan en komen er ook anderen voor de plaats van andere mensen innemen. En wat TS ook zegt is ook kloppend, terwijl ook zijn vrienden hun eigen weg ingeslagen hebben om ergens anders carreire voor te zetten of opleiding gaan doen. Wat het ook echt bijzonder is dat sommige mensen al jeugdvrienden hebben leren kennen vanaf de basisschool of middelbare school en toch steeds bij elkaar zijn gebleven, zo trouw aan elkaar.
Ik heb zelf ook vrienden, maar die spreek ik niet zo vaak meer dan in eerdere tientallen jaren geleden want we zien alleen bij speciale evenementen in mijn eigen woonplaats. En we hebben ook vroeger wezen stappen naar onze stamkroeg, maar dat doen we nu echt bijna niet meer want mijn vrienden hebben al een liefdesrelatie en een gezin. Wel blijven we samen voor altijd vrienden, dat hebben we ook echt beloofd.
Mijn vroegere jeugdvrienden, dat waren andere soorten vrienden die ik in mijn jeugdjaren leren kennen hebben ook speciale plekje in mijn hart veroverd, zodat 2 vrienden die echt veel om mij gaven. We deelden van alles wat samen en het was erg een mooie jeugdtijd waar ik echt van genoot. Die tijd zal ik nooit vergeten. Wel frappant is het wel dat 2 vrienden na vele jaren door mij teruggevonden zijn op Facebook en heb met één vriend weer heel goed gesprek gehad, waar we heleboel samen herinneringen hebben opgehaald. Een jeugdvriend heb ik toen ook leren kennen via een scoutingclub voor gehandicapten, waar ik padvinder en later rowan was.
Het leven kan erg mooi zijn als je echt van geniet wat je om heen hebt met verschillende leuke mensen.
Dat klopt ook wel. Maar juist in de omgang met jeugdvrienden ervaar ik een bepaalde mate van hokjesdenken, standaard vooroordelen en andere omgevingsfactoren in de sociale omgang die niet aanwezig is bij collega's die je minder lang kent.
Jeugdvrienden kennen vaak ook je afkomst (thuissituatie), je familie, de geschiedenis van het gezin waar je uit komt, hoe je was op de basis/middelbare school etc. Dat speelt allemaal bewust of onbewust nog een rol in hoe je met elkaar omgaat anno nu.
Terwijl mensen die je bijvoorbeeld op je 30e pas ontmoet, kennen jouw hele geschiedenis niet, en behandelen jou naar de persoon die je bent op dit moment.
om een voorbeeld te geven : Ik kom uit een redelijk welgesteld gezin, en sommige mensen die mij uit mijn verleden kennen hebben de neiging om daar (voor) oordelen over te hebben. Als ik dus een bepaalde uitspraak doe tegen hen, zullen zij dit feit daarbij meenemen in hoe zij tegen die uitspraak aan kijken. Mijn collega's hebben geen flauw idee uit wat voor gezin ik kom, en interpreteren bepaalde uitspraken naar mijn ervaring neutraler, waardoor het ook prettiger communiceren is.
Dit merk ik ook met mijn eigen directe familie bijvoorbeeld: soms zeg/doe ik wel een wat, en dan wordt daar door hen een bepaalde uitleg/betekenis aan gehecht, gebaseerd op mijn kennis en persoonlijkheid zoals zij hun beeld over mij hebben gevormd. Soms klopt hun uitleg/vooroordeel, maar regelmatig ook niet en doe/zeg ik iets met hele andere intenties dan zij denken. Die discrepanties heb ik veel minder vaak met mensen waar ik nog maar korter contact mee heb, die zijn daar veel objectiever in.
Door de jaren heen geleerd dat goede vrienden schaars zijn. Jouw enige en echte vrienden zijn je ouders en broertjes en zusjes.
Nee, dat herken ik niet, maar ik heb dan ook geen vriendegroepen. Alleen vrienden die ik dan een op een zie, eigenlijk.
Het is erg verschillend hoe mensen met elkaar omgaan. De herinneringen met mijn jeugdvriend is echt voor mij heel dierbaar, want mijn vroegere jeugdvriend (vrijwilliger van de scoutingclub) zei toen nog tegen mij dat hij echt heel veel om mij gaf en maar ik gaf ook erg veel om hem, We konden heel goed met elkaar over van alles hebben. vooral uit nieuwsgierigheid over verkeringen en meisjes. Hij besprak ook echt intieme dingen met mij en ik heb ook met hem altijd vertrouwde dingen besproken. Hij was veel meer dan een jeugdvriend, zeg maar, beste kameraad, Ik ken zijn vrienden ook goed, vooral namen ze mij echt op in hun vriendenkring. Zo puur gewoon normaal met elkaar omgaan.... zo genoot ik ook van dat hij heel veel respect voor mij had en ik had zeker veel respect voor hem. Ik was erg blij dat ik zijn goede vriend was geweest, zowel we heel vaak met elkaar omgingen bij de scoutingclub. En hij was ook één keer op ziekenbezoek bij mij.quote:
[..]
Maar dan heb je het meer over samen gedeelde herinneringen, waardoor de connectie met die specifieke jeugdvrienden bijzonder is, toch?
Dat klopt ook wel. Maar juist in de omgang met jeugdvrienden ervaar ik een bepaalde mate van hokjesdenken, standaard vooroordelen en andere omgevingsfactoren in de sociale omgang die niet aanwezig is bij collega's die je minder lang kent.
Jeugdvrienden kennen vaak ook je afkomst (thuissituatie), je familie, de geschiedenis van het gezin waar je uit komt, hoe je was op de basis/middelbare school etc. Dat speelt allemaal bewust of onbewust nog een rol in hoe je met elkaar omgaat anno nu.
Terwijl mensen die je bijvoorbeeld op je 30e pas ontmoet, kennen jouw hele geschiedenis niet, en behandelen jou naar de persoon die je bent op dit moment.
om een voorbeeld te geven : Ik kom uit een redelijk welgesteld gezin, en sommige mensen die mij uit mijn verleden kennen hebben de neiging om daar (voor) oordelen over te hebben. Als ik dus een bepaalde uitspraak doe tegen hen, zullen zij dit feit daarbij meenemen in hoe zij tegen die uitspraak aan kijken. Mijn collega's hebben geen flauw idee uit wat voor gezin ik kom, en interpreteren bepaalde uitspraken naar mijn ervaring neutraler, waardoor het ook prettiger communiceren is.
Dit merk ik ook met mijn eigen directe familie bijvoorbeeld: soms zeg/doe ik wel een wat, en dan wordt daar door hen een bepaalde uitleg/betekenis aan gehecht, gebaseerd op mijn kennis en persoonlijkheid zoals zij hun beeld over mij hebben gevormd. Soms klopt hun uitleg/vooroordeel, maar regelmatig ook niet en doe/zeg ik iets met hele andere intenties dan zij denken. Die discrepanties heb ik veel minder vaak met mensen waar ik nog maar korter contact mee heb, die zijn daar veel objectiever in.
Daarom ging ik meer met gewone mensen om dan met mensen die beperking hebben, het is gewoon zo bij mij gegaan, want ik heb vroeger heel vaak met neven en nichten gespeeld toen de familie bij elkaar waren. Dat gaf doorslag waarom ik veel beter voel bij de gewone mensen.
Humor, serieus en vrolijk!
Misschien kunnen mensen die je nog niet lang kent je niet pakken op allerlei karaktertrekken die je hebt en rare dingen die je vroeger hebt gedaan. Ik gooi maar gewoon een balletje op.
Heb dit zelf niet zo, mijn beste vrienden zijn mijn beste vrienden o.a. omdat ik ze al juist zolang ken en gezien heb. Maar ja bij sommige mensen verwatert het of krijgen ze irritaties of wat dan ook. Dus tjah als dat bij jou zo is dat je je er niet zo goed bij voelt om bij hen te zijn dan tjah..
Heb dit zelf niet zo, mijn beste vrienden zijn mijn beste vrienden o.a. omdat ik ze al juist zolang ken en gezien heb. Maar ja bij sommige mensen verwatert het of krijgen ze irritaties of wat dan ook. Dus tjah als dat bij jou zo is dat je je er niet zo goed bij voelt om bij hen te zijn dan tjah..
Je verandert als persoon. Dat geldt voor jou en de ander. De kans dat een ander en jij op zo'n manier veranderen dat het contact tientallen jaren prettig blijft is natuurlijk kleiner dan dat jij nieuwe mensen tegenkomt die passen bij de persoon die je nu bent.
Dit kan er inderdaad ook goed mee te maken hebben. Je verandert als persoon, maar mensen die je al jaren kennen ook de dingen die je in het verleden hebt gedaan (positief/negatief) en hoe je in het verleden was als persoon.quote:
Je verandert als persoon. Dat geldt voor jou en de ander. De kans dat een ander en jij op zo'n manier veranderen dat het contact tientallen jaren prettig blijft is natuurlijk kleiner dan dat jij nieuwe mensen tegenkomt die passen bij de persoon die je nu bent.
Die zullen dat nog altijd bewust of onbewust meenemen in de manier waarop ze jou nu behandelen.
Terwijl mensen die je nog niet zo lang kent, een 'vers' beeld van jou hebben, zonder de ruis van het verleden. Daarom zou er als het goed is een beter passende, minder complexe band kunnen ontstaan.
Ik zie wel een duidelijke scheiding tussen vrienden en kennissen/collega's wat dat betreft. De sociale relatie met mijn vrienden zit geen houdbaarheidsdatum op tot nu toe. Met collega's kan ik net zo'n goede klik hebben als met vrienden, maar daarin merk ik dat de verbindende factor het werk is. Zodra dit wegvalt (bv. je vindt een andere baan) dan merk ik dat er van die oorspronkelijke klik weinig meer over is en dat je die weer vindt met nieuwe collega's. Met vrienden heb ik dat niet, die blijven gewoon.
Het heeft ook wel te maken met de omvang van een groep. Ik heb van die geforceerde vriendengroepen 'van vroeger' die op hun 40e nog elk jaar op 'vriendenweekend' gaan nooit begrepen. Altijd onderlinge relaties die zijn stukgelopen, beloftes die gebroken zijn, irritaties die al jarenlang sluimeren. En dan geforceerd leuk gaan doen omdat je één of twee mensen van vroeger dan weer ziet. Spreek daar dan gewoon mee af en durf het verleden ook af te sluiten.
Vriendschappen kies je zelf en die kunnen komen en gaan. Ongeacht hoe hecht ze soms waren en soms groeien oppervlakkige vriendschappen na vele jaren uit tot hele hechte. Het is in elk geval geen lineair gebeuren.
Vriendschappen kies je zelf en die kunnen komen en gaan. Ongeacht hoe hecht ze soms waren en soms groeien oppervlakkige vriendschappen na vele jaren uit tot hele hechte. Het is in elk geval geen lineair gebeuren.
Eens.quote:
Het heeft ook wel te maken met de omvang van een groep. Ik heb van die geforceerde vriendengroepen 'van vroeger' die op hun 40e nog elk jaar op 'vriendenweekend' gaan nooit begrepen. Altijd onderlinge relaties die zijn stukgelopen, beloftes die gebroken zijn, irritaties die al jarenlang sluimeren. En dan geforceerd leuk gaan doen omdat je één of twee mensen van vroeger dan weer ziet. Spreek daar dan gewoon mee af en durf het verleden ook af te sluiten.
Vriendschappen kies je zelf en die kunnen komen en gaan. Ongeacht hoe hecht ze soms waren en soms groeien oppervlakkige vriendschappen na vele jaren uit tot hele hechte. Het is in elk geval geen lineair gebeuren.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik heb rond mijn 20e bewust gekozen om bepaalde mensen 'te laten gaan'. Liever 5 goede vrienden waar ik in investeer, dan 35 betekenisloze kennissen.quote:
Investeer je zelf wel in je oude vriendschappen?
Soms plopt er wel weer iemand uit het verleden op en dat is dan altijd enorm lachen een avond. Maar uiteindelijk ben ik niet op zoek naar meer vrienden. Ik heb er zat en verder ook gewoon een vol leven.
Die Fok!-posts plaatsen zichzelf niet.
Deze vraag was vooral aan TS gericht maar jouw inbreng in ordt ook gewaardeerd. Gezien hij vaker klaagt over dat mensen heb wat links laten liggen en dingen sociaal gezien wat moeizaam gaan.quote:Op zondag 19 augustus 2018 16:07 schreef BadderHaring het volgende:
[..]
Ik heb rond mijn 20e bewust gekozen om bepaalde mensen 'te laten gaan'. Liever 5 goede vrienden waar ik in investeer, dan 35 betekenisloze kennissen.
Soms plopt er wel weer iemand uit het verleden op en dat is dan altijd enorm lachen een avond. Maar uiteindelijk ben ik niet op zoek naar meer vrienden. Ik heb er zat en verder ook gewoon een vol leven.
Die Fok!-posts plaatsen zichzelf niet.
Ik herken het laten gaan van mensen wel: veel lui die ik tegenwoordig niet meer spreek omdat de levensstijl is veranderd of omdat ze verder weg wonen draag ik nog steeds een warm hart toe en zo af en toe even het halve land door om me met ze te vermaken is cool maar de mensen die ik veel zie zijn wel degenen waar ik de meeste klik en historie mee heb en die hou ik ook meer actief in mijn leven.
Tot zekere hoogte investeer ik er wel in, maar hoe ouder ik word (en hoe meer andere verplichtingen ik heb) hoe meer ik selecteer op kwaliteit.quote:
[..]
Deze vraag was vooral aan TS gericht maar jouw inbreng in ordt ook gewaardeerd. Gezien hij vaker klaagt over dat mensen heb wat links laten liggen en dingen sociaal gezien wat moeizaam gaan.
Ik herken het laten gaan van mensen wel: veel lui die ik tegenwoordig niet meer spreek omdat de levensstijl is veranderd of omdat ze verder weg wonen draag ik nog steeds een warm hart toe en zo af en toe even het halve land door om me met ze te vermaken is cool maar de mensen die ik veel zie zijn wel degenen waar ik de meeste klik en historie mee heb en die hou ik ook meer actief in mijn leven.
Wat dat betreft is de post van BadderHaring de spijker op zijn kop : Soms moet je het verleden ook durven afsluiten. Ik heb best lang met de gedachte geleefd dat je sommige vrienden (uit je jeugd) nu eenmaal niet los moet laten (want wat je hebt opgebouwd, de wederzijdse kennis die je over elkaars verleden / omgeving hebt, bouw je niet zo snel meer op met een nieuw persoon).
Maar dat voorbeeld van die jaarlijkse vriendenweekendjes is wel raak : Zoiets lijkt mij ook vreselijk. Soms zijn er gewoon te veel dingen gebeurd onderling. Dat hoeven geen verschrikkelijke/zware dingen te zijn maar met mensen die je al zo lang kent hebben altijd wel wat dingen voorgevallen (soms al jaren terug) die bewust of onbewust tot blijven etteren in de vriendschap.
Ik voel me met mensen die ik nog niet zo lang ken ook oprecht meer op mijn gemak dan bij vrienden van vroeger. Hoewel ik niet het idee heb dat zij mij links laten liggen, merk ik wel dat ik zelf veel meer energie moet zoeken om nog met hen af te spreken. En op een gegeven moment bereik je ook een punt waarop het ongemakkelijk begint te worden: je weet/voelt dat je niet echt meer een gezamenlijke interesse deelt, maar spreekt nog met elkaar af omdat je elkaar nu eenmaal niet los laat als 'jeugdvrienden'.
Als je je eigen relaties als voorbeeld neemt, moet je je realiseren dat je zelf ook de belangrijkste constante bent in je eigen voorbeeld.
Ikzelf heb juist een aantal al erg oude vriendschappen (de oudste is met iemand met wie ik op de kleuterschool zat).
Deze vriendschappen zou ikzelf kenmerken als zeer stabiel en gebaseerd op een diep vertrouwen.
Wel zijn het vaak minder 'spannende' contacten, juist omdat je elkaar zo goed kent en vaak aan een half woord genoeg hebt.
Ikzelf heb juist een aantal al erg oude vriendschappen (de oudste is met iemand met wie ik op de kleuterschool zat).
Deze vriendschappen zou ikzelf kenmerken als zeer stabiel en gebaseerd op een diep vertrouwen.
Wel zijn het vaak minder 'spannende' contacten, juist omdat je elkaar zo goed kent en vaak aan een half woord genoeg hebt.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
|
|
