R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Een gesprek wat je jaren geleden al had moeten voeren wordt nu een gesprek waar je een hoop frustratie en irritatie moet gaan oplossen.quote:Op maandag 2 juli 2018 11:03 schreef Pindakaasje14 het volgende:
Goedemorgen allemaal,
Een paar jaar (5) geleden (ten tijden van mijn ex) heb ik heel erg veel gehad aan dit mooie forum. Het heeft mij vele inzichten gegeven en handvatten om mee verder te gaan. Eigenlijk heb ik na deze vervelende periode het forum losgelaten (zonde). Nu wil ik toch weer een beroep op jullie doe en hoop ik dat mensen hier voor mij klaarstaan met tips en/of adviezen.
Na twee jaar vrijgezel te zijn geweest ben ik een nieuwe relatie aangegaan. We zijn inmiddels 4 jaar samen. Grotendeels van deze tijd hartstikke gelukkig maar natuurlijk ook wel eens met up en downs. Mijn vriendin is wel de meest trouwe vriendin die ik mij kan voorstellen. Was niet uit op contact (met 'on'bekende, vrijgezelle jongens) en vertelde het mij altijd als ze een berichtje kreeg of als iemand haar aansprak.
Nu ben ik zelf wat dat betreft meer gesloten.. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen contact met andere meiden maar mijn telefoon is echt mijn telefoon. Zij 'mag' hier niet in kijken, weet niet mijn wachtwoord en als ze hem even wilt gebruiken om te bellen dan reageer ik; pak je eigen telefoon maar. Ik weet dat dit hartstikke achterlijk is en dat dit vraagt om problemen maar op de een of andere manier heb ik hier een soort van angstig/trauma gevoel bij dat ik dan gecontroleerd wordt (iets waar mijn ex een flinke hand van had).
Doordat ik zo 'geheimzinnig' met mijn telefoon deed, werd zij enigszins wantrouwend en terecht. Ik probeer hier wel meer rekening mee te houden maar toch zodra zij om mij telefoon vraagt breekt het zweet mij nog net niet uit. Sinds twee weken is echter alles veranderd. Mijn vriendin is met wat vriendinnen een weekendje weg geweest. Toen ze terugkwam van het weekendje had ze een hele andere houding. Ze zat, opeens, gigantisch veel op haar telefoon en deed eigenlijk net zo geheimzinnig als ik deed. Toen ik hier over begon en haar naar vroeg gaf ze aan: Nu weet je eens hoe ik me altijd voel. Nogmaals dit begrijp ik volkomen.
Echter in drie jaar tijd heb ik mij nooit zorgen hoeven maken dat ze in contact was met andere jongens maar tegenwoordig heeft ze bijvoorbeeld haar nummer in haar profiel staan. Iedereen (ook onbekenden) kunnen haar toevoegen, dit zou ze eerder nooit hebben gedaan. Sinds twee weken dat zij zo doet zit ik al in de knoop met mijzelf. Het voelt niet goed en ik ben bang dat zij nu wel met andere jongens chat. Iets waar ik met haar eerder, nooit bang voor was. Toen ik voorzichtig over haar telefoon activiteiten begon gaf ze aan dat ze me dit niet zou vertellen aangezien ik zelf ook, al twee jaar, zo geheimzinnig doe. Het 'opeens' actieve telefoongebruik en stiekeme gedoe is niet het enige probleem. Sinds twee weken heb ik ook het idee dat ik minder belangrijk voor haar ben en doet ze echt haar eigen ding zonder vooraf met mij te 'bespreken'. Ze deelt dingen pas mee nadat ze al zijn gebeurd en trekt haar eigen plan. Ik krijg zelf gewoon het gevoel dat ik een zeur ben als ik ergens naar vraag. Haar gedrag is dus ook veranderd.
Het telefoongebruik voelt een beetje als terugpakken.
Het probleem is echter dat ik er totaal niet mee om kan gaan dat zij met anderen chat en vooral ook dat ze zo 'onaardig/kortaf' doet. Vooral aangezien ze, in mijn ogen, helemaal niet zo is. Ik zou graag terug willen naar hoe het was..
Het is, volgens mij, niet zo dat ze het niet meer met mij ziet zitten aangezien we van plan zijn om samen huisdieren aan te schaffen en waar zij ook nog steeds gigantisch enthousiast over is. Als ze het niet meer zag zitten zou ze dit ook niet samen gaan doen. Aan de ene kant zegt een stemmetje in mijn hoofd dat ik niet mag zeuren aangezien zij zich al twee jaar rot voelt over mijn 'geheimzinnigheid'. Anderzijds denk ik dat ik dit ook niet zomaar hoef te accepteren en zwijgzaam toe moet kijken hoe zij zich 'anders lees: ongeïnteresseerd' gedraagt en ik mij alleen maar ellendig voel. Het spookt echt de hele dag door mijn hoofd en ik ben bang om haar te verliezen. Echt het gesprek aangaan 'durf' ik niet meer zo aangezien ze de vorige keer zo stellig zei: 'Nu weet je eens, hoe ik mij heb gevoeld'. IK ben bang dat als ik er nu weer over begin ze me weer vindt zeuren.
Ik hoop dat er mensen zijn die vanuit een neutrale kant, mij tips en adviezen kunnen geven.
Gefeliciteerd daarmee. Makkelijk gesprek uitgesteld en nu wordt het een kutgesprek. Leer daarvan voor de toekomst.
Wees gewoon eerlijk: jij voelt je nu kut, je snapt waarom ze het doet en leg maar eens goed uit hoe en wat. En ga ook eens nadenken over of je die krampachtigheid niet wat los kan laten. Prima dat je niet wil dat ze door jouw telefoon gaat neuzen. Dat wil ik ook niet. Maar helemaal niets? Dat is weer het andere uiterste.
Geef haar in ieder geval ook ruim de gelegenheid om jou eens duidelijk te maken hoe zij zich voelt dat jij haar bent blijven wantrouwen zonder dat ze daar ook maar een beetje aanleiding toe heeft gegeven.
Dat gesprek hebben we inderdaad gevoerd en hebben beide helemaal open en eerlijk verteld. Zelf ben ik er van geschrokken hoe diep het zat en dat ik er niet eerder wat mee heb gedaan. Inderdaad een leer voor de toekomst. Dit was echter niet het enige 'aandachtspunt' in onze relatie.quote:Op dinsdag 3 juli 2018 16:38 schreef VEM2012 het volgende:
[..]
Een gesprek wat je jaren geleden al had moeten voeren wordt nu een gesprek waar je een hoop frustratie en irritatie moet gaan oplossen.
Gefeliciteerd daarmee. Makkelijk gesprek uitgesteld en nu wordt het een kutgesprek. Leer daarvan voor de toekomst.
Wees gewoon eerlijk: jij voelt je nu kut, je snapt waarom ze het doet en leg maar eens goed uit hoe en wat. En ga ook eens nadenken over of je die krampachtigheid niet wat los kan laten. Prima dat je niet wil dat ze door jouw telefoon gaat neuzen. Dat wil ik ook niet. Maar helemaal niets? Dat is weer het andere uiterste.
Geef haar in ieder geval ook ruim de gelegenheid om jou eens duidelijk te maken hoe zij zich voelt dat jij haar bent blijven wantrouwen zonder dat ze daar ook maar een beetje aanleiding toe heeft gegeven.
Het gesprek samen aangaan was hartstikke fijn. Gisteren voelde ook echt een stuk 'losser' omdat we beide het hadden uitgesproken. Ook hadden we dus besproken dat we er vol voor gaan. Dit was 'terug te zien' in onze gesprekken en over Whatsapp. Gisteravond echter, opeens, gaf ze aan dat ze ook twijfelt of ze er wel vol voor moet gaan.. Dat het de gehele dag door wisselt in haar hoofd. Ze weet gewoon niet echt meer wat ze wilt. Ze wilt graag weer gelukkig zijn maar weet niet of dit nou met of zonder mij is. Ik heb gezegd dat ik dit natuurlijk niet voor haar kan beslissen, maar zelf komt ze er ook niet echt uit. Ik vind het echt een hele lastige situatie..quote:Op dinsdag 3 juli 2018 11:20 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Wat ik dus helaas zei. Ze is een beetje klaar met de relatie, en daardoor is er ruimte om met anderen bezig te zijn. In plaatsvan daar het gesprek over aan te gaan liet ze de boel de boel en ging ze dit soort dingen doen. Dat is jammer.
Ik hoop het allerbrste voor jullie, maar in het slechtste geval wens ik je heel veel sterkte.
Toen ik destijds samen was met mijn vriend, was er ook zo'n twijfel moment, uiteindelijk gesproken, beiden waren van mening er nog helemaal voor te gaan.quote:
[..]
Het gesprek samen aangaan was hartstikke fijn. Gisteren voelde ook echt een stuk 'losser' omdat we beide het hadden uitgesproken. Ook hadden we dus besproken dat we er vol voor gaan. Dit was 'terug te zien' in onze gesprekken en over Whatsapp. Gisteravond echter, opeens, gaf ze aan dat ze ook twijfelt of ze er wel vol voor moet gaan.. Dat het de gehele dag door wisselt in haar hoofd. Ze weet gewoon niet echt meer wat ze wilt. Ze wilt graag weer gelukkig zijn maar weet niet of dit nou met of zonder mij is. Ik heb gezegd dat ik dit natuurlijk niet voor haar kan beslissen, maar zelf komt ze er ook niet echt uit. Ik vind het echt een hele lastige situatie..
2 dagen erna wist ik dat het niet meer zou werken.
Niet om je angst te geven, maar wel om aan te geven dat door het uit te spreken diverse emoties getriggerd kunnen worden, die in het begin gaan voor 'yeaah we gaan ervoor', maar ook voor wat rust (want niet meer enkel in haar hoofd bezig ermee) en daardoor juist kunnen inzien dat het toch niet meer werkt.
Dat komt. omdat ze klaar is met de relatie. Als het op relaties aan komt dan is er alleen maar zwart of wit. Je hebt niet ´een beetje´ een relatie. Óf je hebt een relatie, óf je hebt er geen. Als je met iemand daadwerkelijk een in relatie wil zijn, en alles is goed, dan is er geen twijfel.quote:
[..]
Het gesprek samen aangaan was hartstikke fijn. Gisteren voelde ook echt een stuk 'losser' omdat we beide het hadden uitgesproken. Ook hadden we dus besproken dat we er vol voor gaan. Dit was 'terug te zien' in onze gesprekken en over Whatsapp. Gisteravond echter, opeens, gaf ze aan dat ze ook twijfelt of ze er wel vol voor moet gaan.. Dat het de gehele dag door wisselt in haar hoofd. Ze weet gewoon niet echt meer wat ze wilt. Ze wilt graag weer gelukkig zijn maar weet niet of dit nou met of zonder mij is. Ik heb gezegd dat ik dit natuurlijk niet voor haar kan beslissen, maar zelf komt ze er ook niet echt uit. Ik vind het echt een hele lastige situatie..
Al het andere dan ´ik ga er vol voor´ betekent ´ik wil niet (meer)'. Als alles goed is, en er is bij beiden geen enkele twijfel over dat jullie het voor elkaar zijn, dan heb je dit soort gesprekken niet, en dan doe je ook niet zulke uitspraken.
Zij geeft duidelijk aan dat ze twijfelt, wat gewoon iets anders is dan 'er vol voor gaan'. Oftewel, ze wil niet meer, maar ze is bang om dat uit te spreken. Dit is namelijk niet iets wat dit weekend bij haar naar boven is gekomen. Dit speelt al een tijdje bij haar. Het contact met iemand anders is daar een symptoom van. Het is niet de oorzaak van dat het nu zo is tussen jullie zoals het is. In een goede relatie waarbij diegene THE ONE is voor je, is geen plek voor iemand anders. Bij haar is dat wel, wat een symptoom is van haar verminderde gevoel/gevoel voor jou dat weg is.
Maar ze gooit daarmee wel het vertrouwde en bekende weg. Ze wil jou ook geen pijn doen, dus dat zijn allemaal redenen waarom ze niet knalhard weg rent uit de relatie (die mensen heb je ook, die dat wel zo doen), maar ze wil wel weg uit de relatie.
Dat is kut, heel kut, maar dat is wel onderdeel van een relatie. Ze mag dat ook zo voelen, dat wil zij ook niet, maar het is iets wat gewoon gebeurd. Gevoel kan weg gaan. Dus, wat je naar mijn mening goed doet, en goed onder woorden brengt, is hoe jij het ziet. Je instelling op zich is prima. Voor jou is dit ook niet prettig, en jij verdient het ook om gelukkig te zijn. Wellicht moet jij dan degene zijn die zegt van 'luister, ik hou van je, maar als het vanuit jou gezien klaar is, dan heb ik er geen zin meer in, want dat is niet wat ik van onze relatie wil'. Daarmee geef je haar vrijheid, maar je blijft wel bij jezelf, en kiest ook voor jezelf.
Zij zit namelijk rond de kritieke leeftijd waar zij gewoon wat rond wil gaan neuken. Ze heeft haar 'vrijheid' in de afgelopen jaren gemist, en wil nu gaan kijken wat er nog meer allemaal te koop is. En dat mag ze. Voor mij persoonlijk (maar dit is voor mij) zou wel gelden dat ze, als ze klaar is met andere piemels uitproberen (want heel plat is dat wat het is) ze niet meer bij mij zou hoeven aan te kloppen.
Het gras is ergens anders altijd groener, en als je daarvoor gaat en je komt er achter dat dat gras niet groener was en ik toch de beste keuze was uiteindelijk, ja, weet je, je hebt je keuze gemaakt, en ik ben geen 2e keuze, dus voor mij hoeft het niet meer.
Wat ga je nu concreet doen?
Breitling - Instruments for Professionals
Mee eens. Het is inderdaad of vol er voor gaan of niet. Een tussenweg is daarin niet mogelijk. Het probleem is echter als zij twijfelt of ze er voor wil gaan of niet ik haar niet richting een kant 'wil dwingen'. Zij zal in mijn ogen zelf erachter moeten komen of ze het wel of niet wilt. Dat heb ik ook aangegeven. Ik durf zelf niet met overtuiging te zeggen dat ze echt niet meer wilt. Ze heeft meerdere keren gezegd dat ze dat dan wel zou hebben aangeven. Echter ben ik ook niet blind voor symptomen inderdaad.quote:
[..]
Dat komt. omdat ze klaar is met de relatie. Als het op relaties aan komt dan is er alleen maar zwart of wit. Je hebt niet ´een beetje´ een relatie. Óf je hebt een relatie, óf je hebt er geen. Als je met iemand daadwerkelijk een in relatie wil zijn, en alles is goed, dan is er geen twijfel.
Al het andere dan ´ik ga er vol voor´ betekent ´ik wil niet (meer)'. Als alles goed is, en er is bij beiden geen enkele twijfel over dat jullie het voor elkaar zijn, dan heb je dit soort gesprekken niet, en dan doe je ook niet zulke uitspraken.
Zij geeft duidelijk aan dat ze twijfelt, wat gewoon iets anders is dan 'er vol voor gaan'. Oftewel, ze wil niet meer, maar ze is bang om dat uit te spreken. Dit is namelijk niet iets wat dit weekend bij haar naar boven is gekomen. Dit speelt al een tijdje bij haar. Het contact met iemand anders is daar een symptoom van. Het is niet de oorzaak van dat het nu zo is tussen jullie zoals het is. In een goede relatie waarbij diegene THE ONE is voor je, is geen plek voor iemand anders. Bij haar is dat wel, wat een symptoom is van haar verminderde gevoel/gevoel voor jou dat weg is.
Maar ze gooit daarmee wel het vertrouwde en bekende weg. Ze wil jou ook geen pijn doen, dus dat zijn allemaal redenen waarom ze niet knalhard weg rent uit de relatie (die mensen heb je ook, die dat wel zo doen), maar ze wil wel weg uit de relatie.
Dat is kut, heel kut, maar dat is wel onderdeel van een relatie. Ze mag dat ook zo voelen, dat wil zij ook niet, maar het is iets wat gewoon gebeurd. Gevoel kan weg gaan. Dus, wat je naar mijn mening goed doet, en goed onder woorden brengt, is hoe jij het ziet. Je instelling op zich is prima. Voor jou is dit ook niet prettig, en jij verdient het ook om gelukkig te zijn. Wellicht moet jij dan degene zijn die zegt van 'luister, ik hou van je, maar als het vanuit jou gezien klaar is, dan heb ik er geen zin meer in, want dat is niet wat ik van onze relatie wil'. Daarmee geef je haar vrijheid, maar je blijft wel bij jezelf, en kiest ook voor jezelf.
Zij zit namelijk rond de kritieke leeftijd waar zij gewoon wat rond wil gaan neuken. Ze heeft haar 'vrijheid' in de afgelopen jaren gemist, en wil nu gaan kijken wat er nog meer allemaal te koop is. En dat mag ze. Voor mij persoonlijk (maar dit is voor mij) zou wel gelden dat ze, als ze klaar is met andere piemels uitproberen (want heel plat is dat wat het is) ze niet meer bij mij zou hoeven aan te kloppen.
Het gras is ergens anders altijd groener, en als je daarvoor gaat en je komt er achter dat dat gras niet groener was en ik toch de beste keuze was uiteindelijk, ja, weet je, je hebt je keuze gemaakt, en ik ben geen 2e keuze, dus voor mij hoeft het niet meer.
Wat ga je nu concreet doen?
Dus als je aan mij vraagt wat ik op dit concreet ga doen, dan weet ik het even niet. Ik wil niet degene zijn die deze relatie afkapt aangezien ik hier helemaal niet achter sta. Ik zelf zou (al kost het mij veel stress en energie) het liefst gewoon even de komende tijd 'afwachten' en kijken of zij het voor haarzelf op een rijtje kan krijgen. Wat ze nou echt daadwerkelijk wil.
Of je naait jou, of ze naait iemand anders.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Hm, ik denk dat dat geen handige aanpak is. Zij IS er namelijk al achter. Als je de redenering volgt dat het OF is je wil er vol voor gaan, en al het andere betekent ´ik wil er niet vol voor gaan´, dan zegt zij in principe dat laatste, zonder dat met woorden uit te spreken.quote:
[..]
Mee eens. Het is inderdaad of vol er voor gaan of niet. Een tussenweg is daarin niet mogelijk. Het probleem is echter als zij twijfelt of ze er voor wil gaan of niet ik haar niet richting een kant 'wil dwingen'. Zij zal in mijn ogen zelf erachter moeten komen of ze het wel of niet wilt. Dat heb ik ook aangegeven. Ik durf zelf niet met overtuiging te zeggen dat ze echt niet meer wilt. Ze heeft meerdere keren gezegd dat ze dat dan wel zou hebben aangeven. Echter ben ik ook niet blind voor symptomen inderdaad.
Dus als je aan mij vraagt wat ik op dit concreet ga doen, dan weet ik het even niet. Ik wil niet degene zijn die deze relatie afkapt aangezien ik hier helemaal niet achter sta. Ik zelf zou (al kost het mij veel stress en energie) het liefst gewoon even de komende tijd 'afwachten' en kijken of zij het voor haarzelf op een rijtje kan krijgen. Wat ze nou echt daadwerkelijk wil.
Het issue hier is denk ik niet dat ze niet weet wat ze wil. Het issue hier is denk ik dat dit een gevoel vs verstand is. Haar gevoel voor jou is er niet meer (zoals het was). Haar verstand zegt echter dat ze het goed heeft en bekend en vertrouwd en ook angst voor het onbekende en het definitieve van een daadwerkelijke keuze maken.
Maar datzelfde verstand was er ook op het moment dat ze de deur open zette voor contacten met anderen EN daar niet eerlijk over zijn/voor uit komen, en dat verstand hield haar daar ook niet tegen, wat eigenlijk wel had gemoeten. Oftewel, ze volgt haar gevoel, en als je haar gevoel volgt, dan kom je uiteindelijk uit bij het onvermijdelijke, namelijk dat ze geen trek meer heeft in de relatie, maar uit angst dat nog niet heeft uitgesproken.
Jij wil het niet doen, omdat jij niet dat stemmetje in je hoofd wil hebben van 'wat als ik het nou niet had gedaan, misschien was ze wel tot de conclusie gekomen dat ze het toch niet uit wilde maken', maar de realiteit is, en ik denk dat jij dat ook weet, dat dat een strohalm is omdat jij ook goed weet dat als dát zo was geweest, zij zich niet steeds verder had terug getrokken, wat ze nu wel doet.
Ik denk dat je goed en wel beschouwd heel goed weet (je komt behoorlijk bij de pinken over namelijk) wat hier aan de hand is, en wat de uitkomst hiervan gaat zijn, maar dat jij, net als wat zij heeft, gevoel vs verstand hebt, waarbij je verstandelijk weet hoe en wat en wat je zou moeten doen, maar je gevoel heeft de overhand, en daarmee de emotie.
Breitling - Instruments for Professionals
Misschien is dat wel zo maar ergens vraag ik me gewoon af: als ze er echt al helemaal achter is, vanwaar zegt ze dan: 'Als ik zeker weet dat het niks meer gaat worden, had ik allang gezegd dat het niks meer kan worden'.quote:
[..]
Hm, ik denk dat dat geen handige aanpak is. Zij IS er namelijk al achter. Als je de redenering volgt dat het OF is je wil er vol voor gaan, en al het andere betekent ´ik wil er niet vol voor gaan´, dan zegt zij in principe dat laatste, zonder dat met woorden uit te spreken.
Het issue hier is denk ik niet dat ze niet weet wat ze wil. Het issue hier is denk ik dat dit een gevoel vs verstand is. Haar gevoel voor jou is er niet meer (zoals het was). Haar verstand zegt echter dat ze het goed heeft en bekend en vertrouwd en ook angst voor het onbekende en het definitieve van een daadwerkelijke keuze maken.
Maar datzelfde verstand was er ook op het moment dat ze de deur open zette voor contacten met anderen EN daar niet eerlijk over zijn/voor uit komen, en dat verstand hield haar daar ook niet tegen, wat eigenlijk wel had gemoeten. Oftewel, ze volgt haar gevoel, en als je haar gevoel volgt, dan kom je uiteindelijk uit bij het onvermijdelijke, namelijk dat ze geen trek meer heeft in de relatie, maar uit angst dat nog niet heeft uitgesproken.
Jij wil het niet doen, omdat jij niet dat stemmetje in je hoofd wil hebben van 'wat als ik het nou niet had gedaan, misschien was ze wel tot de conclusie gekomen dat ze het toch niet uit wilde maken', maar de realiteit is, en ik denk dat jij dat ook weet, dat dat een strohalm is omdat jij ook goed weet dat als dát zo was geweest, zij zich niet steeds verder had terug getrokken, wat ze nu wel doet.
Ik denk dat je goed en wel beschouwd heel goed weet (je komt behoorlijk bij de pinken over namelijk) wat hier aan de hand is, en wat de uitkomst hiervan gaat zijn, maar dat jij, net als wat zij heeft, gevoel vs verstand hebt, waarbij je verstandelijk weet hoe en wat en wat je zou moeten doen, maar je gevoel heeft de overhand, en daarmee de emotie.
Inderdaad zal dat wel het gevoel vs verstand zijn, maar wanneer/hoe the fack komt iemand op een uiteindelijke beslissing. Nu ik jouw wijze woorden zo lees besef ik mij ook wel dat ik een gevoel vs verstand situatie heb. Desondanks blijft het verstand (hand in hand met angstig gevoel) flink aan mij knagen. 'Geef het niet op, wie weet komt het nog wel goed. Gooi niet te snel de handdoek in de ring, Het is zonde om 'dit leven' (want eerlijk, het gaat niet alleen om de relatie zelf, maar alle contacten, familie, kennissen etc eromheen ook) weg te gooien..
Het klopt helemaal als je zegt dat ik niet het stemmetje in mijn hoofd wil hebben dat zegt; wat een fout! Wie weet was het allemaal wel goed gekomen.. Ik ken mijzelf namelijk ook wel dat ik deze gedachte best wel zou gaan hebben. De realiteit (stemmetje) zegt mij ook wel dat als er nog een kans was, zij hier niet over zou hoeven te twijfelen. Maar het is inderdaad dat ik niet degene wil zijn die er een einde aan maakt (ook gewoon simpelweg alleen al omdat ik hier niet over begonnen ben). Zij zal het net als mij ook niet durven aangezien je toch telkens blijft 'afwegen' en mooier maken dan het eventueel is.
Nee, dat zou ook wel heel bijzonder zijn.quote:
[..]
Dat gesprek hebben we inderdaad gevoerd en hebben beide helemaal open en eerlijk verteld. Zelf ben ik er van geschrokken hoe diep het zat en dat ik er niet eerder wat mee heb gedaan. Inderdaad een leer voor de toekomst. Dit was echter niet het enige 'aandachtspunt' in onze relatie.
Hier ben ik het niet helemaal mee eens hoor.quote:
[..]
Hm, ik denk dat dat geen handige aanpak is. Zij IS er namelijk al achter. Als je de redenering volgt dat het OF is je wil er vol voor gaan, en al het andere betekent ´ik wil er niet vol voor gaan´, dan zegt zij in principe dat laatste, zonder dat met woorden uit te spreken.
Het issue hier is denk ik niet dat ze niet weet wat ze wil. Het issue hier is denk ik dat dit een gevoel vs verstand is. Haar gevoel voor jou is er niet meer (zoals het was). Haar verstand zegt echter dat ze het goed heeft en bekend en vertrouwd en ook angst voor het onbekende en het definitieve van een daadwerkelijke keuze maken.
Maar datzelfde verstand was er ook op het moment dat ze de deur open zette voor contacten met anderen EN daar niet eerlijk over zijn/voor uit komen, en dat verstand hield haar daar ook niet tegen, wat eigenlijk wel had gemoeten. Oftewel, ze volgt haar gevoel, en als je haar gevoel volgt, dan kom je uiteindelijk uit bij het onvermijdelijke, namelijk dat ze geen trek meer heeft in de relatie, maar uit angst dat nog niet heeft uitgesproken.
Jij wil het niet doen, omdat jij niet dat stemmetje in je hoofd wil hebben van 'wat als ik het nou niet had gedaan, misschien was ze wel tot de conclusie gekomen dat ze het toch niet uit wilde maken', maar de realiteit is, en ik denk dat jij dat ook weet, dat dat een strohalm is omdat jij ook goed weet dat als dát zo was geweest, zij zich niet steeds verder had terug getrokken, wat ze nu wel doet.
Ik denk dat je goed en wel beschouwd heel goed weet (je komt behoorlijk bij de pinken over namelijk) wat hier aan de hand is, en wat de uitkomst hiervan gaat zijn, maar dat jij, net als wat zij heeft, gevoel vs verstand hebt, waarbij je verstandelijk weet hoe en wat en wat je zou moeten doen, maar je gevoel heeft de overhand, en daarmee de emotie.
Je weet niet wat er op de achtergrond allemaal speelt. Het kan ook zijn dat omgeving op haar in zit te praten.
Niet dat je op deze manier aan moet blijven modderen, maar gelet op de situatie vind ik het eigenlijk helemaal niet zo gek dat het niet meteen helemaal goed is. De toekomst wijst dan wel weer uit waar het gaat eindigen.
Tja, dit is niet het eerste waar ze niet eerlijk over is he? Ik weet niet of je haar nu, nu je weet wat je weet, nog wel moet vertrouwen op wat ze zegt. Of eigenlijk weet ik dat wel; niet. Ik snap dat je dat wil, omdat dat een strohalm is waar je je aan vast kunt klampen, maar waarom heeft ze dan ook niet uit zichzelf 'al lang gezegd' dat ze contact had met iemand anders in plaats van te doen alsof ze je een lesje wilde leren terwijl dat absoluut niet de waarheid was, maar een excuus waar ze zich achter kon verschuilen?quote:
[..]
Misschien is dat wel zo maar ergens vraag ik me gewoon af: als ze er echt al helemaal achter is, vanwaar zegt ze dan: 'Als ik zeker weet dat het niks meer gaat worden, had ik allang gezegd dat het niks meer kan worden'.
Dat snap ik, maar, wil je echt dat iemand bij je blijft vanwege 'dit leven'? Schijnbaar moeten er allemaal externe factoren, contacten, familie, kennissen etc, bijgehaald worden om gewicht in de schaal te gooien over waarom het 'geen goed idee' is om ermee te stoppen.quote:Inderdaad zal dat wel het gevoel vs verstand zijn, maar wanneer/hoe the fack komt iemand op een uiteindelijke beslissing. Nu ik jouw wijze woorden zo lees besef ik mij ook wel dat ik een gevoel vs verstand situatie heb. Desondanks blijft het verstand (hand in hand met angstig gevoel) flink aan mij knagen. 'Geef het niet op, wie weet komt het nog wel goed. Gooi niet te snel de handdoek in de ring, Het is zonde om 'dit leven' (want eerlijk, het gaat niet alleen om de relatie zelf, maar alle contacten, familie, kennissen etc eromheen ook) weg te gooien..
Het moet gaan om jou. Niet om allerlei andere dingen, nee, om jou, om degene waar je een relatie mee hebt, 2 kanten op, maar niet allerlei externe relaties als vrienden en kennissen (Nee, ook geen familie).
Ik weet dat dat klopt. Het klopt niet omdat ik het zeg, ik zeg het omdat het kloptquote:Het klopt helemaal als je zegt dat ik niet het stemmetje in mijn hoofd wil hebben dat zegt; wat een fout! Wie weet was het allemaal wel goed gekomen.. Ik ken mijzelf namelijk ook wel dat ik deze gedachte best wel zou gaan hebben. De realiteit (stemmetje) zegt mij ook wel dat als er nog een kans was, zij hier niet over zou hoeven te twijfelen. Maar het is inderdaad dat ik niet degene wil zijn die er een einde aan maakt (ook gewoon simpelweg alleen al omdat ik hier niet over begonnen ben). Zij zal het net als mij ook niet durven aangezien je toch telkens blijft 'afwegen' en mooier maken dan het eventueel is.
Iedereen heeft vroeg of laat een ervaring als deze, en iedereen weet stiekem heel diep van binnen wel dat als je degene wordt/bent die gedumpt is, terwijl de relatie al niet meer lekker liep maar jij voor jouw gevoel nog niet zo ver was, je vanuit hoop in ieder geval niet zelf de stekker er uit wilde trekken, omdat je niet verantwoordelijk wilde zijn voor dat JIJ straks degene zou zijn die iets weg gegooid had. I've been there, done that, got the t-shirt
Breitling - Instruments for Professionals
Goed dat je gepraat hebt. Vervelend dat ze je nu alsnog aan het lijntje houdt en voor nu geroepen heeft dat ze ervoor wil gaan om niet meteen op straat te staan.
Een van mijn vermoedens is dat ze nu bij je blijft omdat ze dan "veilig" opzoek kan gaan naar nieuwe schoenen én als ze die heeft, dan komt ze het uitmaken.
Hoe vervelend en onprettig dat ook is. De grote vraag is ook, wat wil jij en vooral op welke manier?
Het vertrouwen heeft een flinke deuk opgelopen en als ik iets geleerd heb, dan is dat wel dat een vertrouwensbreuk vaak einde oefening is.
Een van mijn vermoedens is dat ze nu bij je blijft omdat ze dan "veilig" opzoek kan gaan naar nieuwe schoenen én als ze die heeft, dan komt ze het uitmaken.
Hoe vervelend en onprettig dat ook is. De grote vraag is ook, wat wil jij en vooral op welke manier?
Het vertrouwen heeft een flinke deuk opgelopen en als ik iets geleerd heb, dan is dat wel dat een vertrouwensbreuk vaak einde oefening is.
quote:
Goed dat je gepraat hebt. Vervelend dat ze je nu alsnog aan het lijntje houdt en voor nu geroepen heeft dat ze ervoor wil gaan om niet meteen op straat te staan.
Een van mijn vermoedens is dat ze nu bij je blijft omdat ze dan "veilig" opzoek kan gaan naar nieuwe schoenen én als ze die heeft, dan komt ze het uitmaken.
Hoe vervelend en onprettig dat ook is. De grote vraag is ook, wat wil jij en vooral op welke manier?
Het vertrouwen heeft een flinke deuk opgelopen en als ik iets geleerd heb, dan is dat wel dat een vertrouwensbreuk vaak einde oefening is.
Breitling - Instruments for Professionals
Vaak wel. Maar wat heeft hij aan kansberekening?quote:
Goed dat je gepraat hebt. Vervelend dat ze je nu alsnog aan het lijntje houdt en voor nu geroepen heeft dat ze ervoor wil gaan om niet meteen op straat te staan.
Een van mijn vermoedens is dat ze nu bij je blijft omdat ze dan "veilig" opzoek kan gaan naar nieuwe schoenen én als ze die heeft, dan komt ze het uitmaken.
Hoe vervelend en onprettig dat ook is. De grote vraag is ook, wat wil jij en vooral op welke manier?
Het vertrouwen heeft een flinke deuk opgelopen en als ik iets geleerd heb, dan is dat wel dat een vertrouwensbreuk vaak einde oefening is.
Vanuit onze positie is het gewoon onmogelijk om heel concreet over hun kansen te zijn. Dat moet hij lekker zelf uitvogelen met zijn vriendin.
Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in. Mijn kansberekening is net zo zeker als een avondje Holland Casino. Het schommelt op en neer: het ene moment denk ik; dit komt helemaal goed! Maar het andere moment denk ik; dit gaat weinig meer uithalen..quote:
[..]
Vaak wel. Maar wat heeft hij aan kansberekening?
Vanuit onze positie is het gewoon onmogelijk om heel concreet over hun kansen te zijn. Dat moet hij lekker zelf uitvogelen met zijn vriendin.
Zij heeft deze zelfde gedachte heeft ze gezegd, maar zodra wij nog niks zeker weten gaan we nog geen 'overhaaste' beslissing nemen.
Vrij vertaald komt dit neer op dat jij als een hondje wacht tot ZIJ een beslissing neemt. Jij gaat die beslissing namelijk niet nemen. Jij wil namelijk in de relatie blijven, maar daar heb je 2 personen voor nodig. Zij is degene die twijfelt, zij is degene die een beslissing neemt, zij is dus ook degene die bepaald.quote:
[..]
Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in. Mijn kansberekening is net zo zeker als een avondje Holland Casino. Het schommelt op en neer: het ene moment denk ik; dit komt helemaal goed! Maar het andere moment denk ik; dit gaat weinig meer uithalen..
Zij heeft deze zelfde gedachte heeft ze gezegd, maar zodra wij nog niks zeker weten gaan we nog geen 'overhaaste' beslissing nemen.
Als zij zegt dat zij niet meer wil, dan kun jij hoog en laag springen, maar dan wil zij niet meer en dus houdt de relatie op te bestaan.
Overigens is die relatie eigenlijk effectief al voorbij op het moment dat het zo ver is dat je beiden denkt ?wat gaan we hiermee doen?' Je gaat echt niet meer vanuit deze situatie terug naar een helemaal happydepeppy relatie zoals hij ooit was.
Breitling - Instruments for Professionals
Uhm, vrij vertaald heb je daar wel gelijk in vrees ik. Het klopt dat ik graag in de relatie zou willen blijven en om deze reden ga ik niet diegene zijn die er een einde aan maakt. Daar zou ik zelf niet echt mee om kunnen gaan. Wel zal ik degene zijn die erover blijft praten en eerlijk aangeeft als er nog geen verandering in de situatie is.quote:
[..]
Vrij vertaald komt dit neer op dat jij als een hondje wacht tot ZIJ een beslissing neemt. Jij gaat die beslissing namelijk niet nemen. Jij wil namelijk in de relatie blijven, maar daar heb je 2 personen voor nodig. Zij is degene die twijfelt, zij is degene die een beslissing neemt, zij is dus ook degene die bepaald.
Als zij zegt dat zij niet meer wil, dan kun jij hoog en laag springen, maar dan wil zij niet meer en dus houdt de relatie op te bestaan.
Overigens is die relatie eigenlijk effectief al voorbij op het moment dat het zo ver is dat je beiden denkt ?wat gaan we hiermee doen?' Je gaat echt niet meer vanuit deze situatie terug naar een helemaal happydepeppy relatie zoals hij ooit was.
Het probleem is dat zij niet heeft uitgesproken dat ze niet meer wil. Ze heeft uitgesproken dat zij het op deze manier niet meer wilt. Zodra zij aangeeft echt zeker te weten dat ze dit niet meer wilt dan accepteer ik dat als een vent en pak ik mijn spullen.
En hier heb je wederom een punt, ik zie het ook niet voor me dat het opeens allemaal weer koek en ei zal zijn. Misschien is het uiteindelijk alleen maar rekken.. Maar mijn gedachte zegt dan: je zult het niet weten als je het nog een kans geeft. En dan weten we over een tijdje echt wel hoe of wat het voelt.
Nee, dat weet ik, en je zou er wel degelijk mee om kúnnen gaan. Je wíl het alleen niet, dat is heel wat anders. Nee maar dat is de foute instelling kerel. Ik bedoel, praten op zich is natuurlijk goed, maar ZIJ is hier degene die al een fout heeft begaan he, je moet haar niet alles uit handen nemen. ZIJ is degene die nu stappen moet maken, en als zij die stappen niet maakt, dan zou jij degene moeten zijn die stappen moet maken, in plaats van 'dingen aangeven/praten over'.quote:
[..]
Uhm, vrij vertaald heb je daar wel gelijk in vrees ik. Het klopt dat ik graag in de relatie zou willen blijven en om deze reden ga ik niet diegene zijn die er een einde aan maakt. Daar zou ik zelf niet echt mee om kunnen gaan. Wel zal ik degene zijn die erover blijft praten en eerlijk aangeeft als er nog geen verandering in de situatie is.
Het probleem is dat zij niet heeft uitgesproken dat ze niet meer wil. Ze heeft uitgesproken dat zij het op deze manier niet meer wilt. Zodra zij aangeeft echt zeker te weten dat ze dit niet meer wilt dan accepteer ik dat als een vent en pak ik mijn spullen.
En hier heb je wederom een punt, ik zie het ook niet voor me dat het opeens allemaal weer koek en ei zal zijn. Misschien is het uiteindelijk alleen maar rekken.. Maar mijn gedachte zegt dan: je zult het niet weten als je het nog een kans geeft. En dan weten we over een tijdje echt wel hoe of wat het voelt.
Jij hebt immers ook een stem in deze, de relatie is in principe kapot nu, en als zij blijft hangen in besluiteloosheid dan zou jij degene moeten zijn die zegt "ja luister eens lieverd, maar dit werkt voor mij zo niet. Ik hou van je, maar hier hebben we niks aan. Jij bent niet meer zeker van je zaak, en ik wil dit zo niet laten door etteren, dus ik trek bij deze de stekker er uit, want ook IK moet uiteindelijk voor mezelf kiezen, net als jij wil maar de durf nog niet voor hebt'.
Ik snap wel dat je dat niét doet want dat is de beslissing die vrijwel iedereen neemt hoor, die in de positie is waar jij je in bevindt, óók ik heb die situatie aan de hand gehad.
Dat niet 'uitgesproken hebben dat ze niet meer wil' is echt een strohalm/drogreden van je, en dat weet je zelf ook heel goed. Zij hoeft niet per se die woorden uit te spreken om duidelijk te zijn, want met haar acties laat ze al genoeg zien van wat ze EIGENLIJK wil maar niet durft uit te spreken. Dat weet jij net zo goed als ik. Die woordjes wel of niet uitspreken waardoor jij niet weet waar je aan toe bent is niet het probleem.
Het probleem is hier dat je dat héél goed weet, maar dat zelf niet wil doen, vanwege dat stemmetje. Het gaat niet ineens weer allemaal koek en ei worden, dat zie je zelf ook in gelukkig. Dus het is of dit twijfelachtig gedoe waar je nu in zit, wat je NIET wil van een relatie, en het alternatief is dat het voorbij gaat.
We weten allebei dat het dat laatste gaat zijn uiteindelijk. Als zij die knoop niet durft door te hakken zou dat zomaar kunnen zijn omdat ze dan alleen komt te staan. Ze zoekt al contact met anderen dus de kans dat ze nieuwe schoenen gaat zoeken voor ze haar oude schoenen dumpt is natuurlijk aanwezig.
De vraag is dan of jij je daarvoor wil lenen? Want al die tijd dat jij daar zit te wachten als een hondje en zij kijkt of ze wat anders kan vinden had jij ook kunnen spenderen aan het likken van je wonden en overnieuw beginnen en uiteindelijk weer iemand tegen komen. Je bent....26 volgens mij? Dat komt écht wel goed.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik zou dat even net wat minder passief aanvliegen.quote:
[..]
Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in. Mijn kansberekening is net zo zeker als een avondje Holland Casino. Het schommelt op en neer: het ene moment denk ik; dit komt helemaal goed! Maar het andere moment denk ik; dit gaat weinig meer uithalen..
Zij heeft deze zelfde gedachte heeft ze gezegd, maar zodra wij nog niks zeker weten gaan we nog geen 'overhaaste' beslissing nemen.
Maak samen een beslissing: ga ervoor of kap ermee. Geen beslissing is hetzelfde als kap ermee. Ik herhaal: geen beslissing is hetzelfde als kap ermee. En voor ga ervoor geldt dat jullie beiden een vetorecht hebben.
Ga je ervoor, dan zul je gewoon weer leuke dingen samen moeten doen en zorgen dat je dat gevoel weer terughaalt. En dat kan natuurlijk ook heel goed mislukken.
Wat hierboven staatquote:
[..]
Nee, dat weet ik, en je zou er wel degelijk mee om kúnnen gaan. Je wíl het alleen niet, dat is heel wat anders. Nee maar dat is de foute instelling kerel. Ik bedoel, praten op zich is natuurlijk goed, maar ZIJ is hier degene die al een fout heeft begaan he, je moet haar niet alles uit handen nemen. ZIJ is degene die nu stappen moet maken, en als zij die stappen niet maakt, dan zou jij degene moeten zijn die stappen moet maken, in plaats van 'dingen aangeven/praten over'.
Jij hebt immers ook een stem in deze, de relatie is in principe kapot nu, en als zij blijft hangen in besluiteloosheid dan zou jij degene moeten zijn die zegt "ja luister eens lieverd, maar dit werkt voor mij zo niet. Ik hou van je, maar hier hebben we niks aan. Jij bent niet meer zeker van je zaak, en ik wil dit zo niet laten door etteren, dus ik trek bij deze de stekker er uit, want ook IK moet uiteindelijk voor mezelf kiezen, net als jij wil maar de durf nog niet voor hebt'.
Ik snap wel dat je dat niét doet want dat is de beslissing die vrijwel iedereen neemt hoor, die in de positie is waar jij je in bevindt, óók ik heb die situatie aan de hand gehad.
Dat niet 'uitgesproken hebben dat ze niet meer wil' is echt een strohalm/drogreden van je, en dat weet je zelf ook heel goed. Zij hoeft niet per se die woorden uit te spreken om duidelijk te zijn, want met haar acties laat ze al genoeg zien van wat ze EIGENLIJK wil maar niet durft uit te spreken. Dat weet jij net zo goed als ik. Die woordjes wel of niet uitspreken waardoor jij niet weet waar je aan toe bent is niet het probleem.
Het probleem is hier dat je dat héél goed weet, maar dat zelf niet wil doen, vanwege dat stemmetje. Het gaat niet ineens weer allemaal koek en ei worden, dat zie je zelf ook in gelukkig. Dus het is of dit twijfelachtig gedoe waar je nu in zit, wat je NIET wil van een relatie, en het alternatief is dat het voorbij gaat.
We weten allebei dat het dat laatste gaat zijn uiteindelijk. Als zij die knoop niet durft door te hakken zou dat zomaar kunnen zijn omdat ze dan alleen komt te staan. Ze zoekt al contact met anderen dus de kans dat ze nieuwe schoenen gaat zoeken voor ze haar oude schoenen dumpt is natuurlijk aanwezig.
De vraag is dan of jij je daarvoor wil lenen? Want al die tijd dat jij daar zit te wachten als een hondje en zij kijkt of ze wat anders kan vinden had jij ook kunnen spenderen aan het likken van je wonden en overnieuw beginnen en uiteindelijk weer iemand tegen komen. Je bent....26 volgens mij? Dat komt écht wel goed.
.
|
|
