R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Misschien heel stom advies en ik weet ook niet of het iets voor je is, maar heb je er al eens aan gedacht om een hond te nemen?
Ik heb zelf een hond en merk dat zij me best wel door eenzame periodes heen heeft gesleept. Je wordt gedwongen om een paar keer per dag naar buiten te gaan, dat is al een groot voordeel. Het beest zelf geeft een hele hoop liefde, en ik kwam tijdens mijn wandelingen op een gegeven moment altijd wel mensen tegen met wie ik een praatje kon maken. Verschilt wel per plek waar ik heb gewoond, maar in mijn vorige woonplaats kende ik bijvoorbeeld niemand, maar kwam ik dan 's avonds na het eten toch altijd hetzelfde groepje mensen/honden tegen waardoor ik bijna iedere avond wel laagdrempelige aanspraak had. Dat was wel heel prettig. In de plek waar ik daarvoor woonde kwam het wel eens voor dat ik om een uur of twee in de middag naar buiten ging, dan zoveel mensen tegen kwam dat ik me op een gegeven moment realiseerde dat het al 5 uur was. Ik heb daardoor een aantal van mijn buren echt goed leren kennen.
Ik heb zelf een hond en merk dat zij me best wel door eenzame periodes heen heeft gesleept. Je wordt gedwongen om een paar keer per dag naar buiten te gaan, dat is al een groot voordeel. Het beest zelf geeft een hele hoop liefde, en ik kwam tijdens mijn wandelingen op een gegeven moment altijd wel mensen tegen met wie ik een praatje kon maken. Verschilt wel per plek waar ik heb gewoond, maar in mijn vorige woonplaats kende ik bijvoorbeeld niemand, maar kwam ik dan 's avonds na het eten toch altijd hetzelfde groepje mensen/honden tegen waardoor ik bijna iedere avond wel laagdrempelige aanspraak had. Dat was wel heel prettig. In de plek waar ik daarvoor woonde kwam het wel eens voor dat ik om een uur of twee in de middag naar buiten ging, dan zoveel mensen tegen kwam dat ik me op een gegeven moment realiseerde dat het al 5 uur was. Ik heb daardoor een aantal van mijn buren echt goed leren kennen.
Misschien wil je het niet hier open en bloot vertellen, maar wat 'heb' je precies!? 
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Dat is misschien inderdaad de instelling die ik moet leren hebben. Ik leef nu een beetje bij de regel van second place first loser, maar dat maakt me nu alleen maar ongelukkig. Ik moet even een plan verzinnen om dit te veranderenquote:Op zondag 11 maart 2018 19:00 schreef Spanky78 het volgende:
Ik zou het ook niet zien als een wedstrijd.en iemand die je voorbij gaat.
Accepteer maar vast dat jij geen standaard pad hebt. En zult hebben.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat fijn dat een hond je zo geholpen heeft! Dat is echt heel erg leuk om te lezen.quote:
Misschien heel stom advies en ik weet ook niet of het iets voor je is, maar heb je er al eens aan gedacht om een hond te nemen?
Ik heb zelf een hond en merk dat zij me best wel door eenzame periodes heen heeft gesleept. Je wordt gedwongen om een paar keer per dag naar buiten te gaan, dat is al een groot voordeel. Het beest zelf geeft een hele hoop liefde, en ik kwam tijdens mijn wandelingen op een gegeven moment altijd wel mensen tegen met wie ik een praatje kon maken. Verschilt wel per plek waar ik heb gewoond, maar in mijn vorige woonplaats kende ik bijvoorbeeld niemand, maar kwam ik dan 's avonds na het eten toch altijd hetzelfde groepje mensen/honden tegen waardoor ik bijna iedere avond wel laagdrempelige aanspraak had. Dat was wel heel prettig. In de plek waar ik daarvoor woonde kwam het wel eens voor dat ik om een uur of twee in de middag naar buiten ging, dan zoveel mensen tegen kwam dat ik me op een gegeven moment realiseerde dat het al 5 uur was. Ik heb daardoor een aantal van mijn buren echt goed leren kennen.
Het is op zich wel een goed idee, alleen ik woon in een kleine studio in de binnenstad. Dat vind ik dan gewoon zielig voor een hond (en daarnaast word ik nogal wel regelmatig opgenomen). Ik houd het in mijn achterhoofd voor wanneer ik een betere woonomstandigheid heb. Het idee is echt heel erg goed
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Eetstoornis, PTSS, schizofrenie en een stemmingsstoornis (ik schiet van hypomane periodes in zware depressies. Alleen het gaat te snel om "manisch depressief" genoemd te worden)quote:Op maandag 12 maart 2018 00:45 schreef Puntenjager het volgende:
Misschien wil je het niet hier open en bloot vertellen, maar wat 'heb' je precies!?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Misschien kijken bij het asiel? Daar zoeken ze altijd wel kattenknuffelaars en hondenwandelaars. En hokken schoonmakers.quote:
[..]
Wat fijn dat een hond je zo geholpen heeft! Dat is echt heel erg leuk om te lezen.
Het is op zich wel een goed idee, alleen ik woon in een kleine studio in de binnenstad. Dat vind ik dan gewoon zielig voor een hond (en daarnaast word ik nogal wel regelmatig opgenomen). Ik houd het in mijn achterhoofd voor wanneer ik een betere woonomstandigheid heb. Het idee is echt heel erg goed
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Het hebben van een hond heeft mij ook ontzettend geholpen, ik heb weer een normaal ritme, kom de deur weer uit en heb ook een aantal leuke mensen( en honden) leren kennen.quote:
[..]
Wat fijn dat een hond je zo geholpen heeft! Dat is echt heel erg leuk om te lezen.
Het is op zich wel een goed idee, alleen ik woon in een kleine studio in de binnenstad. Dat vind ik dan gewoon zielig voor een hond (en daarnaast word ik nogal wel regelmatig opgenomen). Ik houd het in mijn achterhoofd voor wanneer ik een betere woonomstandigheid heb. Het idee is echt heel erg goed
Misschien kun je een oppas/uitlaathond zoeken, dan kun je kijken of een hond wat voor je is, je bent buiten, je ontmoet mensen en je hebt een extra zakcentje.
Ook daar heb je zelfs speciale honden voor.quote:
[..]
Eetstoornis, PTSS, schizofrenie en een stemmingsstoornis (ik schiet van hypomane periodes in zware depressies. Alleen het gaat te snel om "manisch depressief" genoemd te worden)
Maar kan me voorstellen dat dat niet werkt.
Normaal ben ik iemand die zegt geef jezelf een schop onder de kont, maar in jouw geval lijkt me dat echt niet handig.
Denk dat je echt je doelen moet bijstellen. Leg de lat niet te hoog. Ga er wel volledig voor. Maar als het dan niet lukt moet je jezelf niet afrekenen op resultaten maar op de inzet.
Heb je er alles aan gedaan wat in jouw macht ligt, dus ook rekening houdend met je aandoeningen, dan is het goed.
Prima om ambitie te hebben. Maar het moet je niet ongelukkig maken.
Whatever...
Dat is inderdaad een goede! Ik ga direct googlelenquote:Op maandag 12 maart 2018 11:17 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Misschien kijken bij het asiel? Daar zoeken ze altijd wel kattenknuffelaars en hondenwandelaars. En hokken schoonmakers.
Ik ga googlelen! Dank je welquote:
[..]
Het hebben van een hond heeft mij ook ontzettend geholpen, ik heb weer een normaal ritme, kom de deur weer uit en heb ook een aantal leuke mensen( en honden) leren kennen.
Misschien kun je een oppas/uitlaathond zoeken, dan kun je kijken of een hond wat voor je is, je bent buiten, je ontmoet mensen en je hebt een extra zakcentje.
Op dit moment zit ik nog een beetje in de fase dat ik gelijkwaardig wil zijn aan iedereen, maar dat ben ik eenmaal niet. Ik doe altijd het maximale, en schop mezelf regelmatig keihard onder de kont. Dus ik moet inderdaad meer waardering voelen voor mijn inzet, want die is altijd het hoogst mogelijke (voor mij).quote:
[..]
Ook daar heb je zelfs speciale honden voor.
Maar kan me voorstellen dat dat niet werkt.
Normaal ben ik iemand die zegt geef jezelf een schop onder de kont, maar in jouw geval lijkt me dat echt niet handig.
Denk dat je echt je doelen moet bijstellen. Leg de lat niet te hoog. Ga er wel volledig voor. Maar als het dan niet lukt moet je jezelf niet afrekenen op resultaten maar op de inzet.
Heb je er alles aan gedaan wat in jouw macht ligt, dus ook rekening houdend met je aandoeningen, dan is het goed.
Prima om ambitie te hebben. Maar het moet je niet ongelukkig maken.
Woensdagochtend begin ik met een teken- en schildercursus. Dat is ongeveer twintig euro per maand en dat red ik wel. Ander bezuinig ik even op andere dingen. Iets ondernemen en onder de mensen komen is even topprioriteit. Daarnaast heb ik straks een telefonische afspraak met humanitas. Eens zien wat dat gaat brengen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Zo... en me ingeschreven voor twee workshops, waar ik gewoon alleen heen ga. Doodeng, maar ik ga het wel doen. Weer leren zelf dingen te ondernemen.
Woensdagochtenden naar de schilderclub en dan twee weekenden workshops
Woensdagochtenden naar de schilderclub en dan twee weekenden workshops
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Je krijgt even een DM met korte uitleg, past niet echt in dit topicquote:
TS, ik lees ook dat je PTSS heb. Ben benieuwd hoe je die stoornis hebt gekregen.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Probeer alsjeblieft te blijven onthouden dat een veelheid aan diagnosen helemaal niks zegt over hoe gek je bent!quote:
[..]
Naja... schizofrenie is een van de diagnoses. Ik heb een stemmingsstoornis (hypomaan en depressies), eetstoornis, PTSS en schizofrenie. Dus gewoon een beetje van alles
Op mij kom je overigens helemaal niet gek of psychisch gestoord over, maar juist als een leuke lieve meid.
Dank je welquote:
[..]
Probeer alsjeblieft te blijven onthouden dat een veelheid aan diagnosen helemaal niks zegt over hoe gek je bent!
Op mij kom je overigens helemaal niet gek of psychisch gestoord over, maar juist als een leuke lieve meid.
Dat vind ik heel erg fijn om te horen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
thanksquote:
[..]
Je krijgt even een DM met korte uitleg, past niet echt in dit topic
Beste TS,
Ik wil niet zeggen dat ik de situatie volledig herken maar kan me er wel gedeeltelijk in vinden, ik zelf zit ook in een situatie waardoor ik (nog) geen werk heb en voorlopig ook (nog) niet kan krijgen.
En ja dan komt eenzaamheid al gauw om de hoek kijken. Ook het gedeelte van individualistische hobby's herken ik dat het lastig is om daar een groep voor te vinden om dat mee te kunnen ondernemen.
Nu heb ik ook periodes dat ik veel alleen thuis zit en denk van ''goh zou toch leuk zijn om X/Y met iemand te ondernemen'' Maar het overgaan tot het daadwerkelijk ondernemen blijft lastig.
Ook bestaat bij mij het idee dat ik de ''ander'' al gauw tot last ben en dat die echt niet op veel contact met mij zit te wachten of in ieder geval niet meer als 1/2x per week of iets dergelijks. Wil me vooral niet opdringen. Door de loop van de tijd is mijn vrienden kring ook nogal uitgedund.
Wat voor mij wel helpt is het bezoeken van een kerkdienst. afhankelijk van of u iets met geloof heeft of niet is dit misschien een optie? Er zijn heel veel verschillende gemeentes die niet allemaal even fanatiek zeg maar zijn en waar bij het sociaal aspect ook een belangrijke rol speelt.
In ieder geval heel veel sterkte!
Ik wil niet zeggen dat ik de situatie volledig herken maar kan me er wel gedeeltelijk in vinden, ik zelf zit ook in een situatie waardoor ik (nog) geen werk heb en voorlopig ook (nog) niet kan krijgen.
En ja dan komt eenzaamheid al gauw om de hoek kijken. Ook het gedeelte van individualistische hobby's herken ik dat het lastig is om daar een groep voor te vinden om dat mee te kunnen ondernemen.
Nu heb ik ook periodes dat ik veel alleen thuis zit en denk van ''goh zou toch leuk zijn om X/Y met iemand te ondernemen'' Maar het overgaan tot het daadwerkelijk ondernemen blijft lastig.
Ook bestaat bij mij het idee dat ik de ''ander'' al gauw tot last ben en dat die echt niet op veel contact met mij zit te wachten of in ieder geval niet meer als 1/2x per week of iets dergelijks. Wil me vooral niet opdringen. Door de loop van de tijd is mijn vrienden kring ook nogal uitgedund.
Wat voor mij wel helpt is het bezoeken van een kerkdienst. afhankelijk van of u iets met geloof heeft of niet is dit misschien een optie? Er zijn heel veel verschillende gemeentes die niet allemaal even fanatiek zeg maar zijn en waar bij het sociaal aspect ook een belangrijke rol speelt.
In ieder geval heel veel sterkte!
Bedankt voor het fijn berichtquote:
Beste TS,
Ik wil niet zeggen dat ik de situatie volledig herken maar kan me er wel gedeeltelijk in vinden, ik zelf zit ook in een situatie waardoor ik (nog) geen werk heb en voorlopig ook (nog) niet kan krijgen.
En ja dan komt eenzaamheid al gauw om de hoek kijken. Ook het gedeelte van individualistische hobby's herken ik dat het lastig is om daar een groep voor te vinden om dat mee te kunnen ondernemen.
Nu heb ik ook periodes dat ik veel alleen thuis zit en denk van ''goh zou toch leuk zijn om X/Y met iemand te ondernemen'' Maar het overgaan tot het daadwerkelijk ondernemen blijft lastig.
Ook bestaat bij mij het idee dat ik de ''ander'' al gauw tot last ben en dat die echt niet op veel contact met mij zit te wachten of in ieder geval niet meer als 1/2x per week of iets dergelijks. Wil me vooral niet opdringen. Door de loop van de tijd is mijn vrienden kring ook nogal uitgedund.
Wat voor mij wel helpt is het bezoeken van een kerkdienst. afhankelijk van of u iets met geloof heeft of niet is dit misschien een optie? Er zijn heel veel verschillende gemeentes die niet allemaal even fanatiek zeg maar zijn en waar bij het sociaal aspect ook een belangrijke rol speelt.
In ieder geval heel veel sterkte!
Helaas herken jij dit gevoel, dat is heel erg naar voor je :S Zeker dat gevoel van opdringen ken ik... al lijken mensen enthousiast te reageren wanneer ik met een plan kom
De kerk is niet echt iets voor mij vrees ik. Als kind ben ik in behoorlijk veel kerken geweest en met mijn vriend ga ik soms ook wel mee, alleen ik weet het niet. Ik zou graag de steun willen kunnen voelen als ik in de kerk ben, alleen ik voel me een buitenstaander... Ik kan het niet goed uitleggen.
--------------------------------
Ik heb me btw, onder het motto van dingen ondernemen me ingeschreven voor twee workshops. Voor volgende maand. Ik vind het spannend dat ik nu zoveel dingen benaderd heb, maar goed... gewoon even kiezen op elkaar zetten en doorzetten.
Mijn vriend vindt trouwens het maatjesproject, om als vrijwillger aan deel te nemen, een slecht idee. Hij denkt dat ik die verantwoordelijkheid aankan. Dus dat moet ik nog even overdenken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hebben jullie ook tips hoe ik de zenuwen kan hanteren? Mijn behandelaren hebben zoiets van neem een promethazine, maar ik wil niet alles direct met pillen onderdrukken, zo leer ik nooit met dit soort dingen om te gaan. Nu probeer ik het er maar te laten zijn, maar straks ben ik woensdag te bang, of komen er moeilijke vragen, of is het fout dat ik mijn eigen tekenetui en schetsboek meeneem Ik ben zo bang te falen en buiten de groep te vallen
Net zoals bij die handwerkworkshops waar ik me voor heb opgegeven... Gewoon beide een workshop van twee uur... Straks heeft iedereen iemand mee die ze kennen en zit ik er vijfde wiel aan de wagen erbij
Ik ben zo bang te falen en buiten de groep te vallenNet zoals bij die handwerkworkshops waar ik me voor heb opgegeven... Gewoon beide een workshop van twee uur... Straks heeft iedereen iemand mee die ze kennen en zit ik er vijfde wiel aan de wagen erbij
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik vind het heel lastig om je advies te geven. Je plant nu allemaal bezigheden in tegen eenzaamheid, maar nu schiet je in de stress. Is dit dan wel een goede aanpak?
The love you take is equal to the love you make.
Het advies wat ik wel wil meegeven, is om je niet alleen te richten op mensen met psychische problemen omdat je je daarmee zou kunnen identificeren. Daar was je het geloof ik eerder al mee eens.
Ik zeg dit, omdat ik zelf maatschappelijke hulp krijg en ik merk dat ik erg mijn best moet doen mij niet te laten verleiden om teveel in dat wereldje te gaan zitten. Als jij daar je behoefte voor meer sociaal contact zou aangeven, dan komen er alleen maar voorstellen om bij instantie zus en zo langs te gaan.
Ik had het uiteindelijk een kans gegeven en heb momenteel hele nare problemen ermee: Ik ben zelf ook iemand die zich snel geraakt en gekwetst voelt, maar als dat gebeurt ga ik wel na of die gevoelens reëel zijn. Ik wil op een normale en wederzijds respectvolle manier met anderen in contact staan. Ik wil in the real world staan en geen privileges afdwingen omdat ik psychische problemen heb en zielig zou zijn.
Vice versa gebeurt dit niet altijd. Mensen hebben soms een heel rare beleving en kunnen de meest onschuldige dingetjes ervaren als intimiderend. Ook heeft niet iedereen een goede zelfreflectie en projecteren ze hun problemen op anderen.
Dit is sowieso niet leuk als jij daarvan de dupe wordt. Maar als je al bang bent afgewezen te worden, is dat heel zwaar. Er zijn mensen die je meteen kan inschatten dat ze zoiets kunnen doen. Maar bij anderen kom je er pas veel later achter dat ze die kanten ook hebben.
Het hoeft niet verkeerd te zijn om op die manier contacten op te doen. Maar pas op dat dit niet jouw wereldje gaat worden. Je bent echt niet te min om vrienden te krijgen die geen psychische problemen hebben en je bepaalt altijd zelf wat je leuk vindt en waar je dat zoekt.
Ik zeg dit, omdat ik zelf maatschappelijke hulp krijg en ik merk dat ik erg mijn best moet doen mij niet te laten verleiden om teveel in dat wereldje te gaan zitten. Als jij daar je behoefte voor meer sociaal contact zou aangeven, dan komen er alleen maar voorstellen om bij instantie zus en zo langs te gaan.
Ik had het uiteindelijk een kans gegeven en heb momenteel hele nare problemen ermee: Ik ben zelf ook iemand die zich snel geraakt en gekwetst voelt, maar als dat gebeurt ga ik wel na of die gevoelens reëel zijn. Ik wil op een normale en wederzijds respectvolle manier met anderen in contact staan. Ik wil in the real world staan en geen privileges afdwingen omdat ik psychische problemen heb en zielig zou zijn.
Vice versa gebeurt dit niet altijd. Mensen hebben soms een heel rare beleving en kunnen de meest onschuldige dingetjes ervaren als intimiderend. Ook heeft niet iedereen een goede zelfreflectie en projecteren ze hun problemen op anderen.
Dit is sowieso niet leuk als jij daarvan de dupe wordt. Maar als je al bang bent afgewezen te worden, is dat heel zwaar. Er zijn mensen die je meteen kan inschatten dat ze zoiets kunnen doen. Maar bij anderen kom je er pas veel later achter dat ze die kanten ook hebben.
Het hoeft niet verkeerd te zijn om op die manier contacten op te doen. Maar pas op dat dit niet jouw wereldje gaat worden. Je bent echt niet te min om vrienden te krijgen die geen psychische problemen hebben en je bepaalt altijd zelf wat je leuk vindt en waar je dat zoekt.
Waarom zo’n aversie tegen pillen? Ze kunnen je juist helpen met deze situaties om te gaan doordat ze je angstgevoelens dempen. En juist de ruimte geven om te ervaren dat die angst ongegrond is. Heb je ze de keer erna wellicht niet meer nodig of in een lagere dosering.
En ik ben het eigenlijk ook wel eens met Lienekien. Weegt de stress die je hebt op tegen het profijt van het ondernemen van activiteiten?
Je lijkt er ook weer in door te schieten: woensdag een workshop, twee weekenden volgepland en maaatjesproject. Laat dat asiel, koor en andere dingen dan even zitten.
En ik ben het eigenlijk ook wel eens met Lienekien. Weegt de stress die je hebt op tegen het profijt van het ondernemen van activiteiten?
Je lijkt er ook weer in door te schieten: woensdag een workshop, twee weekenden volgepland en maaatjesproject. Laat dat asiel, koor en andere dingen dan even zitten.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Nu weet ik even niet of de juiste term hiervoor ''doemdenken'' is maar zo omschrijf ik het zelf wel.quote:
Hebben jullie ook tips hoe ik de zenuwen kan hanteren? Mijn behandelaren hebben zoiets van neem een promethazine, maar ik wil niet alles direct met pillen onderdrukken, zo leer ik nooit met dit soort dingen om te gaan. Nu probeer ik het er maar te laten zijn, maar straks ben ik woensdag te bang, of komen er moeilijke vragen, of is het fout dat ik mijn eigen tekenetui en schetsboek meeneem
Net zoals bij die handwerkworkshops waar ik me voor heb opgegeven... Gewoon beide een workshop van twee uur... Straks heeft iedereen iemand mee die ze kennen en zit ik er vijfde wiel aan de wagen erbij
Dit zijn allemaal negatieve gedachtes die het vooral voor de persoon in kwestie moeilijker maken.
Nu is het uit mijn eigen ervaring moeilijk om dit gedachten patroon te doorbreken als je er eenmaal in zit.
Nu wat mij wel heeft geholpen bij dit soort dingen is : Wat is het Worst-Case scenario.
En dan het aller ergste bedenken wat er kan gebeuren, in 90% van de gevallen is de realiteit dan een stuk beter.
Door dat een paar keer te doen wordt het in de meeste gevallen makkelijker om het daarna te kunnen relativeren.
Voor ''acute zenuwen'' proberen naar het nu te gaan en te kijken wat er die dag allemaal al wel goed is gegaan. Dat kan je een positieve boost geven om de negatieve gedachten even baas te zijn.
Nu lijkt het me logisch dat er gevoelens van zenuwen ontstaan, immers u kiest voor verandering en dat is over het algemeen altijd spannend.
Nu is het wel zo dat teveel ''hooi'' op de vork nemen voor niemand goed is. Probeer het in stapjes te doen dus niet teveel workshops en dergelijke tegelijk aan te gaan. En kijk vooral naar de dingen die wel goed gaan.
Hopelijk is deze tekst niet te warrig geworden
Ik denk dat het heel goed voor me is. Alleen ik heb altijd enorme angst om me in een nieuwe groep te gaan bevinden. Dat is voor iedereen al eng, maar gezien ik zo vaak buiten groepen ben gevallen, steekt die angst de kop op.
Voorlopig heb ik inderdaad genoeg hooi op de vork. Ik laat hierbij. Dat maatjesproject, koor en asiel laat ik los. Dat kan altijd nog als dit niet genoeg blijkt te zijn. Maar elke woensdag en zondag een verplichting vind ik wel fijn. Het is gewoon dat het voor een eerste keer eng is.
Die wandelclub (als ze tenminste terug mailen, anders moet ik even een andere zoeken) lijkt me gewoon heel fijn en als daar zekerheid over is, zal ik het de eerste paar keer ook heel erg eng vinden. Dat is trouwens om de week, dus dat geeft me om de week ook een rustig weekend.
Op zich is alles wat nieuw is of buiten mijn patroon valt of met mensen die ik nog niet ken, heel erg eng voor mij. Dat betekent niet dat ik die angst niet moet aangaan. Ik overleef het wel. Alleen vooraf is het even naar.
Mijn aversie tegen pillen is een beetje dat ik het idee heb dat ik het gevoel wegstop. En ik slik al zoveel op moment. Ik ben zo chemisch dat ik haast licht geef in het donker. Maar als ik woensdag echt op ben van de zenuwen neem ik er een en ik neem sowieso slaapmedicatie op dinsdag, zodat ik woensdag fris en fruitig ben. Anders lig ik de hele nacht wakker. En ik slik promethazine, dat is niet verslavend. Dus inderdaad gewoon gebruiken als het nodig is.
Ik ben trouwens niet zo goed met lotgenoten. Soms lijkt het me fijn en ik heb twee mensen met psychische problemen waar ik wel mee omga, maar verder hebben alle mensen die ik ken eigenlijk geen psychische problemen. Ik identificeer me liever met mijn rare hobby's en thee drinken dan dat ik mezelf als gek zie. Ik ben CotS en toevallig heb ik psychische problemen. Ik ben geen psychisch probleem die toevallig CotS is
Wat het doemdenken betreft: Het ergste wat woensdag kan gebeuren is dat ik het niet leuk vind (ondanks dat ik van schilderen en tekenen houd) of geen aansluiting voel met de groep (gewoon nog twee keer proberen en blijft het zo kan ik wat anders zoeken). Dan heb ik even twee vervelende uurtjes. Geen man overboord. Die beren blijven wel op de weg staan en de "maar" zal ik blijven voelen totdat ik er woensdag ben. Zo ben ik eenmaal.
Ik vrees dat ik hierin ook het advies van vriendjelief moet volgen "blijven adem halen en als ik er ben is het hartstikke leuk" (ik ben blij dat het conflict en de twijfels uit de lucht zijn. Hij vindt het heel goed dat ik dit doe en voelt zich daardoor ook beter)
Voorlopig heb ik inderdaad genoeg hooi op de vork. Ik laat hierbij. Dat maatjesproject, koor en asiel laat ik los. Dat kan altijd nog als dit niet genoeg blijkt te zijn. Maar elke woensdag en zondag een verplichting vind ik wel fijn. Het is gewoon dat het voor een eerste keer eng is.
Die wandelclub (als ze tenminste terug mailen, anders moet ik even een andere zoeken) lijkt me gewoon heel fijn en als daar zekerheid over is, zal ik het de eerste paar keer ook heel erg eng vinden. Dat is trouwens om de week, dus dat geeft me om de week ook een rustig weekend.
Op zich is alles wat nieuw is of buiten mijn patroon valt of met mensen die ik nog niet ken, heel erg eng voor mij. Dat betekent niet dat ik die angst niet moet aangaan. Ik overleef het wel. Alleen vooraf is het even naar.
Mijn aversie tegen pillen is een beetje dat ik het idee heb dat ik het gevoel wegstop. En ik slik al zoveel op moment. Ik ben zo chemisch dat ik haast licht geef in het donker
. Maar als ik woensdag echt op ben van de zenuwen neem ik er een en ik neem sowieso slaapmedicatie op dinsdag, zodat ik woensdag fris en fruitig ben. Anders lig ik de hele nacht wakker. En ik slik promethazine, dat is niet verslavend. Dus inderdaad gewoon gebruiken als het nodig is. Ik ben trouwens niet zo goed met lotgenoten. Soms lijkt het me fijn en ik heb twee mensen met psychische problemen waar ik wel mee omga, maar verder hebben alle mensen die ik ken eigenlijk geen psychische problemen. Ik identificeer me liever met mijn rare hobby's en thee drinken dan dat ik mezelf als gek zie. Ik ben CotS en toevallig heb ik psychische problemen. Ik ben geen psychisch probleem die toevallig CotS is
Wat het doemdenken betreft: Het ergste wat woensdag kan gebeuren is dat ik het niet leuk vind (ondanks dat ik van schilderen en tekenen houd) of geen aansluiting voel met de groep (gewoon nog twee keer proberen en blijft het zo kan ik wat anders zoeken). Dan heb ik even twee vervelende uurtjes. Geen man overboord. Die beren blijven wel op de weg staan en de "maar" zal ik blijven voelen totdat ik er woensdag ben. Zo ben ik eenmaal.
Ik vrees dat ik hierin ook het advies van vriendjelief moet volgen "blijven adem halen en als ik er ben is het hartstikke leuk" (ik ben blij dat het conflict en de twijfels uit de lucht zijn. Hij vindt het heel goed dat ik dit doe en voelt zich daardoor ook beter)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik ga niet dit hele topic doorlezen, heb ik even niet de concentratie voorquote:
Op dit moment ben ik me steeds eenzamer te voelen. Ik had altijd een grote vriendenclub, maar die zijn grotendeels verhuisd of geëmigreerd (wel zo nu en dan een logeerpartijtje) en ik heb nog maar weinig vrienden in mijn eigen omgeving. Iedereen ontwikkeld zich mij voorbij (ik ben dertig, zit nu "ziek" thuis, studeer nog omdat ik door mijn psychische problemen er langer over doe), en dat geeft me een enorm minderwaardig gevoel en maakt het maken van contacten moeilijk.
Ik voel me doodongelukkig en ontzettend eenzaam. Ik zie hooguit (buiten mijn vriend om) één á twee personen per week (meestal één). Voor de rest ben ik altijd alleen (vriendjelief en ik wonen niet samen. We zijn twee, hooguit drie avonden per week samen en ondanks dat hij vaak bij me is, kan ik me enorm eenzaam voelen).
Volgende week wil ik weer naar een bordspelvereniging gaan om contacten te maken (ik vind spellen spelen heel erg leuk) en dat vind ik elke keer een enorme uitdaging (en ik ben nu maanden niet geweest door het "ziek" zijn). Ik weet niet echt hoe ik dan echt contact maak met mensen. Wat kan ik nog meer doen? Hoe ik bijvoorbeeld bij het sporten (ik fitness) contact maak, weet ik niet.
Mijn hobby's zijn verder nogal eenling hobby's. Ik ben graag aan het knutselen/frutselen en eens per week doe ik dat samen met een vriendin. Zo eens per maand zie ik nog een andere vriendin bij.
Hopelijk hebben jullie wat advies hoe ik me minder eenzaam kan voelen.
Mede vanwege de afstand doe ik dingen vaker via social media (meestal skype (bellen) of whatsapp (meer chatten)). Ook ben ik min of meer continu bezig met een activiteit waarbij ik online met mensen bezig ben (zoals online gamen met bijbehorende clan, wat vaak leidt tot een soort van clan-pagina of ander medium waarbij er gezamenlijke ervaringen gedeeld worden, of af en toe samen gamen zodat ik een andere hobby/interesse van mij (het analyzeren van mensen/psychologie kan uitoefenen) en voor mij doet dit ook een beetje aan alsof ik soort van 'onder de mensen' ben.
Verder heb ik ook lotgenotencontact, wat m'n gevoelens van eenzaamheid verminderen.
Wel moet ik eerlijk zeggen dat ik me (zeker de afgelopen jaren) zelden eenzaam voel. Eigenlijk kan ik me nieteens een moment herinneren waarbij ik in de afgelopen jaren me eenzaam voelde. Ben een beetje vergeten hoe dat was. Maar ik ken genoeg mensen en ik ben al -heel- lang niet meer onderdeel van zeg maar een grotere vriendengroep. Het kan dus ook zonder grote vriendengroep.
Vergeet niet "Quality over quantity!
"
|
|
