R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Gaan psychoses ook vanzelf weer over na een paar dagen, of heb je altijd hulp/medicijnen nodig?
Definitely not CIA
Ik was me er niet van bewust. Als mensen zeiden dat ik naar een psychiater moest vroeg ik me af of ze gek waren geworden. Toen de situatie onhoudbaar werd ben ik bij Centrum Eerste Psychose beland. Toen in de hele molen van de psychiatrie terechtgekomen en daar zit ik nu nog steeds. Ik besefte pas anderhalf jaar na mijn eerste psychose dat ik überhaupt een psychose had gehad. Ik was er nog steeds van overtuigd dat iedereen gek was geworden.quote:Op donderdag 15 februari 2018 08:21 schreef Ranzbal het volgende:
[..]
Check. Hoe ging jij, en je omgeving ermee om toen duidelijk werd dat je een psychose had?
Dit was allemaal in 2004. Voor mijn omgeving zal het niet makkelijk geweest zijn. Zelf kan ik me niet veel herinneren van die periode.
Als de trigger drugs is, gaat het vaak vanzelf over. Als je stress weg kan nemen kan het ook vanzelf verdwijnen. Mensen fokken zichzelf echter vaak zo op dat ze wel medicijnen nodig hebben.quote:
Gaan psychoses ook vanzelf weer over na een paar dagen, of heb je altijd hulp/medicijnen nodig?
Ook ligt het aan de oorzaak van de psychose wat je nodig hebt: vaak antipsychotica, maar een psychotische depressie behandel je vooral met antidepressiva bijvoorbeeld.
80% van de mensen die een psychose krijgen moeten langdurig antipsychotica blijven slikken.quote:
Gaan psychoses ook vanzelf weer over na een paar dagen, of heb je altijd hulp/medicijnen nodig?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Slik je nog medicijnen of heb je die afgebouwd?quote:Op woensdag 14 februari 2018 20:40 schreef -mosrednA het volgende:
Hallo TS, ik zit/zat in hetzelfde schuitje. Ik heb ook een psychose gehad begin vorig jaar.
Ook bij mij is er geen diagnose gesteld. Ik had ook wanen, maar geen hallucinaties of stemmen. Kan me nu overigens wel heel goed voorstellen als er mensen zijn die daar wel last van hebben.
Echter om even antwoord te geven op de vraag: het gaat nu al een tijd lang goed, en het lijkt er vooralsnog op dat het eenmalig is geweest. Het was echter wel een enorm gevecht om weer normaal in het leven te staan als je helemaal wappie bent geweest. Echter is het simpelweg een kwestie van 100 keer vallen, en 101 keer opstaan, totdat het moment uiteindelijk komt dat je zonder dat je het eigenlijk doorhebt je leven weer op de rit krijgt. Dit proces gaat geleidelijk dus het resultaat zul je niet binnen een paar weken merken, maar uiteindelijk is er prima uit te komen.
Wat ik wel moet toegeven, is als de deur eenmaal open is geweest (psychose) deze nooit meer helemaal dicht zal gaan, maar altijd op een kier blijft. Niet dat je je hier druk om moet maken, maar het is goed om te weten dat je kunt verwachten dat je af en toe nog wel eens een gedachte kunt krijgen die je herkent van je psychose. Het gaat er alleen om of je deze gedachte serieus neemt of niet en of deze je gedrag beïnvloed. Zolang jij 't de baas blijft is er niets aan de hand, wanneer je het gevoel krijgt dat het je teveel moeite kost is het belangrijk erover te praten, met wie dan ook. Meestal is het feit dat je het uitspreekt en deelt al voldoende om er geen hinder meer van te ondervinden.
Overigens is het meestal zo dat je bij een eenmalige psychose geen diagnose krijgt, omdat het ieder gezond en weldenkend mens kan overkomen. Mocht er nóg een episode komen, dan betekend dit vaak dat er een onderliggende stoornis aan voorafgaat die de psychose triggered. Mocht je deze diagnose krijgen, dan is er ook dan niet zozeer wat aan de hand, want met kennis, zelfinzicht en de juiste hulp is ook daar prima mee te leven.
Ik moet zeggen dat ik met betrekking tot de psychose echt een boek kan schrijven.. Dus als je gerichte vragen hebt dan wil ik graag alle kennis die ik heb met je delen!
Succes TS! Gaat goedkomen!
Ben je weer aan het werk?
Antipsychotica heb ik afgebouwd, ik gebruikte olanzapine.quote:
[..]
Slik je nog medicijnen of heb je die afgebouwd?
Ben je weer aan het werk?
Ik gebruik nog wel de lichtste dosering van antidepressiva, omdat ik na mijn psychose depressief werd. Die depressie is ook al een aantal maanden weg, maar ze hadden me aangeraden nog een minimale dosering en jaar lang te blijven gebruiken.
En ik ben inmiddels al weer een tijd aan het werk. Weer aan het werk gaan heeft mij echt het meest geholpen, omdat je weer in het ritme komt, afleiding hebt en financieel weer op eigen benen kan staan. Dat is een flinke oppepper geweest na zo'n periode!
Twee jaar terug heb ik een hele hevige psychose gehad. Toen ben ik een jaar opgenomen geweest. In de twee jaar thuis daarna had ik wel last van wanen en hallucinaties. Momenteel ben ik opgenomen voor een psychose, zeggen ze, maar ik geloof het niet (mij psychotisch noemen komt de psychiatrie net wat te goed uit). Ze zeggen dat ik o.a. schizofrenie heb, maar dat valt wel mee.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik ken twee mensen die beide meerdere (niet drugsgerelateerde) psychoses hebben gehad. Een van de twee had tijdens de psychose bedacht dat hij de nieuwe Messias was en is dat concept nadien blijven ‘verkopen’ in de zin van een religie gebaseerd op de bekende godsdiensten. Daarna met hem een psychose van dichtbij meegemaakt wat begon met een onbeantwoorde liefde en onrealistische denkbeelden daarover. Ik merkte dat er absoluut niet te praten valt met iemand die een psychose heeft waarin onrealistische overtuigingen worden gevormd.
De ander heeft zich na de psychoses herpakt en heeft het in z’n voordeel laten werken (boek geschreven, lezingen erover geven etc.)
De ander heeft zich na de psychoses herpakt en heeft het in z’n voordeel laten werken (boek geschreven, lezingen erover geven etc.)
Dit had ik ookquote:
Ik ken twee mensen die beide meerdere (niet drugsgerelateerde) psychoses hebben gehad. Een van de twee had tijdens de psychose bedacht dat hij de nieuwe Messias was en is dat concept nadien blijven ‘verkopen’ in de zin van een religie gebaseerd op de bekende godsdiensten. Daarna met hem een psychose van dichtbij meegemaakt wat begon met een onbeantwoorde liefde en onrealistische denkbeelden daarover. Ik merkte dat er absoluut niet te praten valt met iemand die een psychose heeft waarin onrealistische overtuigingen worden gevormd.
De ander heeft zich na de psychoses herpakt en heeft het in z’n voordeel laten werken (boek geschreven, lezingen erover geven etc.)
Overigens wel stilgehouden, eigenlijk alles wat ik beleefde in mn psychose, waardoor velen ook niet door hadden dat ik erin zat.Echter is het gevoel hebben de Messias te zijn niet heel vreemd in een psychose aangezien het een gevolg is van de betrekkingswaan waabij het lijkt dat de hele wereld je in de gaten houdt.
De andere persoon had tijdens zijn psychose inderdaad ook een “belangrijke ontdekking” gedaan, waarvan hij de pleitbezorger moest zijn. Een belangrijk onderdeel van herstel is m.i. dat je die denkbeelden weer overboord kunt zetten. In het geval van de man die dacht dat hij de Messias was hield hij eraan vast, misschien ook omdat het hem niet lukte om zijn leven weer op te pakken. En dan word je dus zo’n gast die in eerste instantie ‘normaal’ overkomt, maar na vijf minuten over zijn religie begint, op een gegeven moment word je dan ook niet meer uitgenodigd voor feestjes.quote:
[..]
Echter is het gevoel hebben de Messias te zijn niet heel vreemd in een psychose aangezien het een gevolg is van de betrekkingswaan waabij het lijkt dat de hele wereld je in de gaten houdt.
Dat is wel zielig. Niemand die hem helpt?quote:Op donderdag 15 februari 2018 16:22 schreef Lápiz het volgende:
[..]
De andere persoon had tijdens zijn psychose inderdaad ook een “belangrijke ontdekking” gedaan, waarvan hij de pleitbezorger moest zijn. Een belangrijk onderdeel van herstel is m.i. dat je die denkbeelden weer overboord kunt zetten. In het geval van de man die dacht dat hij de Messias was hield hij eraan vast, misschien ook omdat het hem niet lukte om zijn leven weer op te pakken. En dan word je dus zo’n gast die in eerste instantie ‘normaal’ overkomt, maar na vijf minuten over zijn religie begint, op een gegeven moment word je dan ook niet meer uitgenodigd voor feestjes.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik ben jaren vriendschappelijk met hem omgegaan, maar vrij snel tot de conclusie gekomen dat onze relatie niet gelijkwaardig was, omdat er maar tot op zekere hoogte met hem te praten viel voordat de “religie” weer om de hoek kwam kijken. Dat kon ik hem ook niet duidelijk maken, dus op een gegeven moment heb ik het beëindigd.quote:
[..]
Dat is wel zielig. Niemand die hem helpt?
Toen ik 14-15 was, had ik een vrij heftige angststoornis, waaronder last van veel hallucinaties viel.
Ik dacht dat klasgenoten en de bouwvakkers, die destijds de benedenverdieping verbouwden bij mij thuis, steeds over mij zaten te roddelen toen ik thuis zat. Hiernaast was vooral een ex-crush onderwerp van hallucinaties van me, hem zag ik echt zo'n beetje overal en hoorde ik over mij praten en achteraf weet ik dat dit niet geklopt kan hebben.
Tijdens mijn angststoornis leefde ik wel nog "gewoon" door en tijdens de behandeling voor mijn angststoornis werd er geen psychose bij me gediagnosticeerd (maar volgens mij had ik het toen ook niet over dat stemmen horen enzo gepraat bij de psycholoog, dacht dat het irrelevant zou zijn of zoiets).
Later ben ik via inlezen over psychoses en reacties van andere personen over de verhalen over mijn angststoornis (namelijk dat ik toen ook psychotisch was), heb ik geconcludeerd dat ik psychotisch was.
Nog steeds heb ik weleens hallucinaties, maar wel een stuk minder dan eerst en ik heb geleerd om goed het verschil tussen "zeker waar" en "mogelijk waar" in te schatten.
Opzich is dat aan de ene kant ook wel relaxt ergens, aangezien ik bvb geroddel/praat van bekenden over mij dat ik toevallig hoor/'hoor' per definitie niet serieus neem. Maar aan de andere kant zijn er nogal bizarre (oa paranormaalachtige) zaken in mijn leven gebeurd de afgelopen jaren, waarvan ik doordat ik weleens hallucineer nou niet precies weet wat er nou wel en niet precies echt is. (Via "bewijs" van externe factoren kan ik wel inschatten dat in ieder geval het meeste toch wel waargebeurd moet zijn though.)
[ Bericht 1% gewijzigd door naoomx op 16-02-2018 08:04:44 ]
Ik dacht dat klasgenoten en de bouwvakkers, die destijds de benedenverdieping verbouwden bij mij thuis, steeds over mij zaten te roddelen toen ik thuis zat. Hiernaast was vooral een ex-crush onderwerp van hallucinaties van me, hem zag ik echt zo'n beetje overal en hoorde ik over mij praten en achteraf weet ik dat dit niet geklopt kan hebben.
Tijdens mijn angststoornis leefde ik wel nog "gewoon" door en tijdens de behandeling voor mijn angststoornis werd er geen psychose bij me gediagnosticeerd (maar volgens mij had ik het toen ook niet over dat stemmen horen enzo gepraat bij de psycholoog, dacht dat het irrelevant zou zijn of zoiets).
Later ben ik via inlezen over psychoses en reacties van andere personen over de verhalen over mijn angststoornis (namelijk dat ik toen ook psychotisch was), heb ik geconcludeerd dat ik psychotisch was.
Nog steeds heb ik weleens hallucinaties, maar wel een stuk minder dan eerst en ik heb geleerd om goed het verschil tussen "zeker waar" en "mogelijk waar" in te schatten.
Opzich is dat aan de ene kant ook wel relaxt ergens, aangezien ik bvb geroddel/praat van bekenden over mij dat ik toevallig hoor/'hoor' per definitie niet serieus neem. Maar aan de andere kant zijn er nogal bizarre (oa paranormaalachtige) zaken in mijn leven gebeurd de afgelopen jaren, waarvan ik doordat ik weleens hallucineer nou niet precies weet wat er nou wel en niet precies echt is. (Via "bewijs" van externe factoren kan ik wel inschatten dat in ieder geval het meeste toch wel waargebeurd moet zijn though.)
[ Bericht 1% gewijzigd door naoomx op 16-02-2018 08:04:44 ]
Heb je ook medicijnen geslikt tegen psychose?quote:
Toen ik 14-15 was, had ik een vrij heftige angststoornis, waaronder last van veel hallucinaties viel.
Ik dacht dat klasgenoten en de bouwvakkers, die destijds de benedenverdieping verbouwden bij mij thuis, steeds over mij zaten te roddelen toen ik thuis zat. Hiernaast was vooral een ex-crush onderwerp van hallucinaties van me, hem zag ik echt zo'n beetje overal en hoorde ik over mij praten en achteraf weet ik dat dit niet geklopt kan hebben.
Tijdens mijn angststoornis leefde ik wel nog "gewoon" door en tijdens de behandeling voor mijn angststoornis werd er geen psychose bij me gediagnosticeerd (maar volgens mij had ik het toen ook niet over dat stemmen horen enzo gepraat bij de psycholoog, dacht dat het irrelevant zou zijn of zoiets).
Later ben ik via inlezen over psychoses en reacties van andere personen over de verhalen over mijn angststoornis (namelijk dat ik toen ook psychotisch was), heb ik geconcludeerd dat ik psychotisch was.
Nog steeds heb ik weleens hallucinaties, maar wel een stuk minder dan eerst en ik heb geleerd om goed het verschil tussen "zeker waar" en "mogelijk waar" in te schatten.
Opzich is dat aan de ene kant ook wel relaxt ergens, aangezien ik bvb geroddel/praat van bekenden over mij dat ik toevallig hoor/'hoor' per definitie niet serieus neem. Maar aan de andere kant zijn er nogal bizarre (oa paranormaalachtige) zaken in mijn leven gebeurd de afgelopen jaren, waarvan ik doordat ik weleens hallucineer nou niet precies weet wat er nou wel en niet precies echt is. (Via "bewijs" van externe factoren kan ik wel inschatten dat in ieder geval het meeste toch wel waargebeurd moet zijn though.)
Uhm.. Ja, eigenlijk wel. Ik heb anti-psychotica geslikt van begin september tot midden oktober, om de stress die ik door het wennen van mijn studie kreeg wat te verminderen. Al was dat meer in vanwege de combinatie van stress door het beginnen van mijn studie en problematiek (mijn autisme en oa gevoeligheid daardoor, en psychische problemen waarvoor ik in september nieuwe behandelingen kreeg).quote:
[..]
Heb je ook medicijnen geslikt tegen psychose?
Dat is een vrij korte periode dan. Mij is aangeraden het antipsychoticum een jaar lang te gebruiken. Ik vind vooral de bijwerkingen (zoals minder energie) vervelend. Hoe ervaren jullie de bijwerkingen van medicatie?quote:
[..]
Uhm.. Ja, eigenlijk wel. Ik heb anti-psychotica geslikt van begin september tot midden oktober, om de stress die ik door het wennen van mijn studie kreeg wat te verminderen. Al was dat meer in vanwege de combinatie van stress door het beginnen van mijn studie en problematiek (mijn autisme en oa gevoeligheid daardoor, en psychische problemen waarvoor ik in september nieuwe behandelingen kreeg).
Ik ervaarde het als iets dat erbij hoorde. Je geest en lichaam hebben nu eenmaal een klap gehad en moeten weer wennen aan het normale. De medicijnen die je krijgt ondersteunen hierbij, maar dit gaat ten koste van je energie. In mijn ogen is het belangrijk dat je hier goed naar luisterd en je lichaam en geest de rust geeft waar het om vraagt.quote:
[..]
Dat is een vrij korte periode dan. Mij is aangeraden het antipsychoticum een jaar lang te gebruiken. Ik vind vooral de bijwerkingen (zoals minder energie) vervelend. Hoe ervaren jullie de bijwerkingen van medicatie?
Wat wel belangrijk is, is dat je niet stil gaat staan. Hetzij met sporten, op de koffie bij vrienden en/of familie, (vrijwilligers)werk of een vereniging of wat dan ook.
Op een gegeven moment zul je aan je lichaam merken dat je iets meer aan kunt, dus dan doe je er een schepje bij. Maar houd rekening met een schepje per maand in het begin, als je dat al redt. Het is nu eenmaal een langdurig proces die veel geduld en rust vraagt.
Ik moet zeggen dat ik behoorlijk wat herken vanuit een burnout die ik ooit gehad heb:
Dingen zien en horen die er niet zijn.
Rare gedachten.
Achterdocht.
Hele sterke gedachten die je bijna letterlijk hoort.
Angsten.
En de enorme moeheid bij het herstel.
Ik denk niet dat dat een psychose was, maar wel hoe ons brein reageert op bepaalde langdurige stress-situaties.
Een psychose lijkt me echt heel heftig.
Dingen zien en horen die er niet zijn.
Rare gedachten.
Achterdocht.
Hele sterke gedachten die je bijna letterlijk hoort.
Angsten.
En de enorme moeheid bij het herstel.
Ik denk niet dat dat een psychose was, maar wel hoe ons brein reageert op bepaalde langdurige stress-situaties.
Een psychose lijkt me echt heel heftig.
Definitely not CIA
Hoe lang heb je erover gedaan voor je weer aan het werk ging? Werk je voltijd? Ervaar je daar geen problemen mee?quote:
[..]
Ik ervaarde het als iets dat erbij hoorde. Je geest en lichaam hebben nu eenmaal een klap gehad en moeten weer wennen aan het normale. De medicijnen die je krijgt ondersteunen hierbij, maar dit gaat ten koste van je energie. In mijn ogen is het belangrijk dat je hier goed naar luisterd en je lichaam en geest de rust geeft waar het om vraagt.
Wat wel belangrijk is, is dat je niet stil gaat staan. Hetzij met sporten, op de koffie bij vrienden en/of familie, (vrijwilligers)werk of een vereniging of wat dan ook.
Op een gegeven moment zul je aan je lichaam merken dat je iets meer aan kunt, dus dan doe je er een schepje bij. Maar houd rekening met een schepje per maand in het begin, als je dat al redt. Het is nu eenmaal een langdurig proces die veel geduld en rust vraagt.
Het hoogtepunt van mijn psychose was vorig jaar februari, uiteindelijk is deze voor 90% afgenomen midden april. Daaruit volgde een instabiele periode met extreem depressieve gevoelens waarvoor ik toen medicijnen heb gekregen. Ergens in augustus was ik stabiel genoeg om af en toe weer een dagje te werken en eind september werkte ik weer 3-4 dagen in de week. Sinds eind oktober werk ik weer minimaal 5 dagen in de week.quote:
[..]
Hoe lang heb je erover gedaan voor je weer aan het werk ging? Werk je voltijd? Ervaar je daar geen problemen mee?
Dus het heeft 4-5 maanden geduurd voordat ik weer op 50% kon werken en 5-6 maanden voordat ik weer op 90-100% zat qua werk.
Pas januari dit jaar voel ik me er ook weer goed bij, zoals ik functioneerde voordat ik de psychose kreeg. Dus dan spreken we over toch wel zo'n drie-kwart jaar.
Wat wel in mijn voordeel werkt is dat ik lichamelijk zwaar werk doe en dus psychisch niet zwaar belast wordt. Stel ik had een managementfunctie of ik zat in de IT (functies waar je vooral je hersenen bij gebruikt) dan zou het waarschijnlijk langer geduurd hebben.
Maar neem mijn voorbeeld niet als ijkpunt, bij sommigen duurt het 2 jaar, bij de ander 3 maanden. Hangt gewoon heel erg van de situatie af.
Ja, het was dan ook geen medicijn voor psychotische klachten.quote:
[..]
Dat is een vrij korte periode dan. Mij is aangeraden het antipsychoticum een jaar lang te gebruiken.
Nu je het zegt, ga ik overigens wel weer eens langs om te kijken of ik niet toch wel echt psychotica voor langere tijd moet gebruiken. Aangezien blijkt dat ik nog steeds weleens hallucinaties heb enzo...
Ik merkte niet zoveel bijwerkingen, alhoewel ik dan ook een lage dosis had hoor.quote:Ik vind vooral de bijwerkingen (zoals minder energie) vervelend. Hoe ervaren jullie de bijwerkingen van medicatie?
Ik was wel wat rustiger enzo, maar dan juist op een fijne manier zegmaar.
Ben je bang dat je ooit weer een psychose krijgt of heb je het achter je kunnen laten?quote:
[..]
Het hoogtepunt van mijn psychose was vorig jaar februari, uiteindelijk is deze voor 90% afgenomen midden april. Daaruit volgde een instabiele periode met extreem depressieve gevoelens waarvoor ik toen medicijnen heb gekregen. Ergens in augustus was ik stabiel genoeg om af en toe weer een dagje te werken en eind september werkte ik weer 3-4 dagen in de week. Sinds eind oktober werk ik weer minimaal 5 dagen in de week.
Dus het heeft 4-5 maanden geduurd voordat ik weer op 50% kon werken en 5-6 maanden voordat ik weer op 90-100% zat qua werk.
Pas januari dit jaar voel ik me er ook weer goed bij, zoals ik functioneerde voordat ik de psychose kreeg. Dus dan spreken we over toch wel zo'n drie-kwart jaar.
Wat wel in mijn voordeel werkt is dat ik lichamelijk zwaar werk doe en dus psychisch niet zwaar belast wordt. Stel ik had een managementfunctie of ik zat in de IT (functies waar je vooral je hersenen bij gebruikt) dan zou het waarschijnlijk langer geduurd hebben.
Maar neem mijn voorbeeld niet als ijkpunt, bij sommigen duurt het 2 jaar, bij de ander 3 maanden. Hangt gewoon heel erg van de situatie af.
Ja, toevallig had ik het hier laatst met mn pa en ma over gehad. De laatste tijd ervaar ik inderdaad een lichte angst dat ik het weer kan krijgen.quote:
[..]
Ben je bang dat je ooit weer een psychose krijgt of heb je het achter je kunnen laten?
Zoals ik (volgens mij) eerder in dit topic al aangaf; tijdens een psychose gaat er een deurtje in je hoofd open die nooit meer dicht kan. Wel voor 90-95%, dus dattie op een kiertje staat, maar dicht niet meer.
De laatste tijd merk ik dus dat ik de denkbeelden die ik had in mijn psychose af en toe nog steeds heb, maar er niets mee doe. Ik ben ze de baas. Het is ook logisch dat ik ze heb, want de verbindingen in je hersenen zijn nu eenmaal gelegd en daar gaat een keer een stroompje doorheen waardoor ze naar boven komen.
De laatste tijd ben ik me er meer bewust van gaan worden dat ik ze heb, waardoor het opvalt. Eerst was ik dus bang dat ik weer psychotisch kon worden, maar nu ben ik tot de conclusie gekomen dat deze denkbeelden niet zijn toegenomen, maar dat het zo lijkt omdat ik het nu eerder herken. Daar schrok ik van.
Dat ik ze meer herken heeft dus als schijneffect dat het slecht is omdat het lijkt alsof het erger wordt, maar in principe is het juist goed, omdat het herkennen van deze gedachtes je de kans geeft om ze te analyseren als zijnde "niet van belang" en weer tot de orde van de dag te komen. Op deze manier merk ik nu ook dat deze gedachtes er dus wel zijn, maar ik er steeds minder last van heb.
Dus om even kort terug te komen op je vraag:
Ja, af en toe ben ik er bang voor, maar deze angst moet je niet voeden. Gewoon over praten als je het hebt, en verder accepteren dat dit waarschijnlijk nooit over gaat, maar wel te controleren is tot je er voor 90-95% van de tijd geen last meer van hebt.
En persoonlijk denk ik dat deze acceptatie de kunst is om het achter je te laten, zoals je zelf al zegt. Daar ben ik nog niet, want ik voel geregeld nog teveel angst om er weer een te kunnen krijgen, maar dat is wel mijn doel. En zoals ik al zei: 90-95% herstellen is waarschijnlijk het maximaal haalbare en ik denk dat 75% al voldoende is om er (zelfstandig) mee te kunnen leven.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-02-2018 13:02:56 ]
van goghquote:
Ken je bekende mensen die een psychose gehad hebben?
psychoses zijn kut, ik ben nadat ik een mega erge aanval had nooit meer de oude geworden maar na 5 jaar gaat het wel weer vooruit.
gun jezelf de tijd om te herstellen.
Hey TS,
Voor mij is het nu ongeveer 3,5 jaar geleden dat ik mijn eerste en tot op heden enige psychose heb meegemaakt. Ik had tijdens de psychose geen last van hallucinaties of stemmen maar wel duidelijk van waanbeelden.
Nu is het zo dat ik nog altijd niet officieel een ''stempel'' heb gekregen maar ben nog wel altijd in behandeling en gebruik nog medicatie.
Nu heb ik in de periode van herstel, wel mijn opleiding weten af te ronden en begonnen aan een vervolgopleiding alleen is deze niet succesvol afgerond.
Hierna kwam voor mij de stap tot solliciteren en hoewel ik uiteindelijk wel een baan had gevonden merkte ik al heel snel dat ik dit niet aan de verwachtingen kon voldoen en merkte ook dat ik heel snel weer naar een laag energie niveau ging.
Al met al heb ik toen besloten te stoppen met het werk en ben ik nu aan het kijken voor andere mogelijkheden met mijn hulpverleners om toch werk te vinden alleen wat ''laagdrempeliger''
Of ik mijn psychose heb verwerkt? Denk het niet, blijft tot op heden toch nog altijd aan mij knagen.
Voor de rest heb ik nog uit een andere topic een lijst met (bekende) mensen die o.a psychotisch zijn geweest : http://amandagreenauthor.co.uk/300-famous-people-celebrities-who-have-suffered-with-mental-illness-or-issues-help-highlight-the-stigma-in-our-society/
Voor mij is het nu ongeveer 3,5 jaar geleden dat ik mijn eerste en tot op heden enige psychose heb meegemaakt. Ik had tijdens de psychose geen last van hallucinaties of stemmen maar wel duidelijk van waanbeelden.
Nu is het zo dat ik nog altijd niet officieel een ''stempel'' heb gekregen maar ben nog wel altijd in behandeling en gebruik nog medicatie.
Nu heb ik in de periode van herstel, wel mijn opleiding weten af te ronden en begonnen aan een vervolgopleiding alleen is deze niet succesvol afgerond.
Hierna kwam voor mij de stap tot solliciteren en hoewel ik uiteindelijk wel een baan had gevonden merkte ik al heel snel dat ik dit niet aan de verwachtingen kon voldoen en merkte ook dat ik heel snel weer naar een laag energie niveau ging.
Al met al heb ik toen besloten te stoppen met het werk en ben ik nu aan het kijken voor andere mogelijkheden met mijn hulpverleners om toch werk te vinden alleen wat ''laagdrempeliger''
Of ik mijn psychose heb verwerkt? Denk het niet, blijft tot op heden toch nog altijd aan mij knagen.
Voor de rest heb ik nog uit een andere topic een lijst met (bekende) mensen die o.a psychotisch zijn geweest : http://amandagreenauthor.co.uk/300-famous-people-celebrities-who-have-suffered-with-mental-illness-or-issues-help-highlight-the-stigma-in-our-society/
