R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Waarom ben je hier zo op gefixeerd?quote:Op maandag 16 april 2018 11:35 schreef Homer85 het volgende:
Kennen jullie nog bekende mensen met een psychose?
Amanda Bynesquote:
Kennen jullie nog bekende mensen met een psychose?
En die jongen die Anakin Skywalker speelde van de star wars trilogie.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Idd!quote:
Kanye West heeft ook een psychose gehad.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Die zit er volgens mij nog steeds inquote:
Kanye West heeft ook een psychose gehad.
Zo mooi dat het dan opeens in de engelstalig media 'uitputting, oververmoeidheid en slaapgebrek' word genoemd, en dat het woord psychose nauwelijks gebruikt word.quote:
Kanye West heeft ook een psychose gehad.
www.goedgek.comquote:
Robert Carradine, een Amerikaanse acteur, heeft een psychose gehad.
Raad eens wie ik ben op de website
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Klopt. Wat vind je daarvan?quote:
De donkere man in het midden bij Wie is Sofie?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Op
Hoe voel je je nu over je situatie? Ken je veerkrachtfabriek?quote:
[..]
Sterk en knap dat je zo openhartig bent.
www.veerkrachtfabriek.nl
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
De psychose gaat meer naar de achtergrond. Ik hoop het bij 1 psychose te laten.quote:
[..]
Hoe voel je je nu over je situatie? Ken je veerkrachtfabriek?
www.veerkrachtfabriek.nl
De veerkrachtfabriek is een goed initiatief inderdaad
Een broer van me zit nu ongeveer 10 jaar in de molen van de psychiatrie, vanaf jong volwassen leeftijd.
Na een paar psychoses en klinieken in en uit, gaat het nu aardig stabiel; woont op zichzelf en doet wat vrijwilligerswerk. Nog wel ups en downs en vrij zwaar aan de medicatie, maar al een paar jaar geen psychoses meer.
De impact is heel groot, op directe familie. Onze ouders hebben hun eigen leven op een laag pitje gezet, zeker in de eerste jaren, om voor hem te zorgen. Het onbegrip van derden, en de eenzaamheid die het met zich meebrengt voor mantelzorgers is haast niet in woorden uit te drukken. Op een gegeven moment komt er toch een moment voor ouders, dat ze beseffen dat ze geen wereld van verschil meer kunnen maken voor kind in kwestie, deels los te laten, en wat meer voor een eigen leven te kiezen.
Hoe gaan jullie ouders ermee om?
Na een paar psychoses en klinieken in en uit, gaat het nu aardig stabiel; woont op zichzelf en doet wat vrijwilligerswerk. Nog wel ups en downs en vrij zwaar aan de medicatie, maar al een paar jaar geen psychoses meer.
De impact is heel groot, op directe familie. Onze ouders hebben hun eigen leven op een laag pitje gezet, zeker in de eerste jaren, om voor hem te zorgen. Het onbegrip van derden, en de eenzaamheid die het met zich meebrengt voor mantelzorgers is haast niet in woorden uit te drukken. Op een gegeven moment komt er toch een moment voor ouders, dat ze beseffen dat ze geen wereld van verschil meer kunnen maken voor kind in kwestie, deels los te laten, en wat meer voor een eigen leven te kiezen.
Hoe gaan jullie ouders ermee om?
Doei
Ik ben een ouders van wie een kind in dit voorjaar een psychose gehad heeft. Mijn leven leek in een versnelling te raken en stil te staan tegelijk. Nu het redelijk goed met het kind, eind 20, gaat ben ik ook weer mijn eigen leven aan het oppakken.
Ik kan mij niet voorstellen hoe het is als dit al 10 jaar speelt. Een kind in nood, verdrietig of angstig lijkt mij als ouder zwaar. Je wilt het kind niet ook nog eens belasten met jouw angst en verdriet.
Succes en sterkte.
Ik kan mij niet voorstellen hoe het is als dit al 10 jaar speelt. Een kind in nood, verdrietig of angstig lijkt mij als ouder zwaar. Je wilt het kind niet ook nog eens belasten met jouw angst en verdriet.
Succes en sterkte.
Ik weet niet hoe ik in dit topic ben beland maar heb het in 1 adem doorgelezen, veel herkenning maar toch ook niet. Ik ben begonnen met een angststoornis, daarvoor door een bedrijfsarts naar een redelijk 'alternatieve' therapie gestuurd een week lang en ik denk achteraf dat dit op dat moment eigenlijk te ingrijpend voor me was. Daarna echt hele hoge pieken (totaal geen angst meer, elke dag voelt als vakantie) en hele diepe dalen (huiverend van angst s'nachts uit de stad thuiskomen, angst kunnen proeven, je eigen gedachten als vormen waarnemen) gekend.Maar heb nooit wanen o.i.d. gehad. daarna een hele lange soort van depressieve periode gekend en halverwege/achteraf de gang naar een reguliere psychiater gemaakt die me dit wist te verklaren als zijnde een psychose. Heb nooit medicatie gebruikt. is nu 7/8 jaar geleden. soms denk ik er nog wel eens aan terug en kan me soms nog even verplaatsen in een bepaald gevoel wat ik toen had. Ik denk dat ik na het lezen van dit topic moet erkennen dat het me nogmaals zou kunnen overkomen. Angststoornis waarvan ik ooit dacht te kunnen genezen zal ik waarschijnlijk nooit kwijtraken alhoewel ik er de laatste minder last van heb. Ik voel me eigenlijk wel stabiel.
