Geen kwaliteiten hebben

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:22 schreef Googke het volgende:
Ik zie het al voor me, thuis zeggen dat ik naar een psycholoog ga voor zulke testen. Goed, ik moet hiervoor ook open staan en als het kan helpen om me beter te doen voelen dan een stuk vuil dat enkel tijd kost maar niet opbrengt...

Nochtans wil ik wel werken en ben ik gemotiveerd om een baan te hebben. Het lijkt alleen dat ik amper iets kan onthouden. Zelfs als iemand me vraagt ''haal dit, dit dit en dit en geef door waarvan de voorraad'' slaag ik erin iets te vergeten of is het niet goed. Of zodra een ongeregelmatigheid in het werk sluipt, ik niet meer weet wat te doen terwijl de rest ook bezig is. Ik probeer het uiteraard zelf te redden en uiteraard verknal ik het. Iedere dag gebeurt er wel iets. Ik neem nochtans nota's zodat ik eens een overzicht heb..

Als ik dit doortrek naar andere banen, is het simpel dat ik goed ben om dozen dicht te vouwen of gras te maaien.

Aan mijn opleiding heb ik gewoon niets gehad buiten een ''waardevol'' papiertje. Ja, zo waardevol dat alles mij geleerd wordt en ik verwijten krijg ''hoe ben jij aan een bachelor geraakt eigenlijk''?
Ik kijk er enorm tegenop om donderdag weer te gaan, maarja het is en blijft geld.

En ja, ik heb echt genoeg van die profetische onzin van ''doe werk wat u interesseert of wat je graag doet'', want NIEMAND zou werken als het niet moest.

Mocht je ADHD hebben (wat mij absoluut niet zou verbazen) dan kun je daar gericht hulp en eventueel medicijnen voor krijgen om daarmee om te gaan.

Ik heb zelf ADHD en alles wat je vertelt is enorm herkenbaar. Je wilt wel, maar het lukt gewoon niet. Sinds ik de juiste hulp en medicijnen heb, lukt het me wel om de dingen te onthouden en te doen die ik moet doen.


Echt, laat je testen op ADHD!

Wat je wel kan doen is eens gaan naar een ergo-therapeut, daar heb ik destijds wel baat bij gehad toen ik met concentratie problemen liep en met geheugen problemen.

Wat is er precies dat je terug naar huis moet gaan? Kan je niet op jezelf wonen in een huurhuis? Hoef je ook geen verantwoording af te leggen aan je ouders\

En eigenlijk wat betreft je geheugen dat je nu weer aanhaalt.. als ik 5 dingen van de supermarkt op moet halen kan ik soms de 5e ook niet meer bedenken als ik er ben. Maak ook gewoon lijstjes daarom. In de praktijk verder geen problemen mee, maar kan me voorstellen dat als ik zo'n baan zou hebben waarbij ik elke keer zulke dingen moest onthouden ik een ontzettende faalhaas zou zijn. Ben zelf programmeur en hoef nooit zulke lijstjes te onthouden of ik kan ze snel noteren achter de pc xd Maar wat ik wil zeggen is vooral dat dat mij niet zegt dat je niks kan ofzo. Meer iets waar ik ook niet goed in ben terwijl in het leven er gelukkig wel meer nuttig is dan lijstjes onthouden

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:37 schreef Somberling het volgende:
Psychiaters stellen diagnoses. Naar een arts gaan met het idee om te testen op een specifieke stoornis is belachelijk.

GZ- en klinisch psychologen, psychiaters en psychotherapeuten zijn bevoegd om diagnoses te stellen. Het is helemaal niet belachelijk om je op een specifieke stoornis te laten testen als je het idee hebt dat je deze stoornis hebt. Waarom zou dat belachelijk zijn?!

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:53 schreef Chai het volgende:

[..]

Waarom zou je thuis overal verantwoording over moet afleggen?

Dit. Je bent 23, dus je hoeft het zelfs helemaal niet te zeggen!
Gewoon doen! Zeg desnoods maar dat je gaat sporten ofzo.
En je hebt een bachelor gehaald, dat zegt wel wat!
Trouwens, ik denk dat je echt op de verkeerde plaats werkt. Noem eens iets positief op over je baan? Leuke collega's? Wel een interessante baan qua omgeving? Interesseren die meubels je?
Voor mij zou het alleszins niets zijn. Ik werk liever op mijzelf, met mijn eigen taken en kan mijn tijd indelen met dingen opzoeken, uitwerken en uitvinden. Zolang het maar klaar is binnen de aangegeven tijd.
Maar als ik terugkijk naar mijn eerste baantjes . Een wonder dat ik daar normaal van ben gebleven .
Het is geen schande om te stoppen. De generatie van je ouders leeft nog in de tijd dat je 45 jaar voor eenzelfde baas werkt tot je pensioen en dat de baas altijd gerespecteerd moet worden, ook al is het een zak.
Zo is het niet meer. Mensen komen voor zichzelf op en ontwikkelen zich door regelmatig te wisselen. Zo blijf je bijleren en ontdek je nieuwe kanten van jezelf!
Maar begin maar met jezelf te laten testen. En kijk dan verder!

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:00 schreef Somberling het volgende:

[..]

Misschien zie ik het anders vanuit mijn ervaring. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je naar een psychiater gaat met het idee een bepaalde stoornis te hebben.

Waar dan wel?

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:00 schreef Somberling het volgende:

[..]

Misschien zie ik het anders vanuit mijn ervaring. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je naar een psychiater gaat met het idee een bepaalde stoornis te hebben.

Als je vermoedt dat je een bepaalde stoornis hebt, ga je in eerste instantie naar je huisarts, daar leg je uit waarom je denkt dat je die stoornis hebt en vraag je om een verwijzing naar een GGZ instelling om je te laten testen. De huisarts bepaald dan of je wordt doorverwezen.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:53 schreef Chai het volgende:

[..]

Waarom zou je thuis overal verantwoording over moet afleggen?

Omdat TS zo is opgevoed dat hij zonder zijn ouders (of in ieder geval zijn vader) nergens is? Een nietsnut? Verkeerd geprogrammeerd dus en hij gelooft niet in een herprogrammering, laat staan een die hij zelf kan oppakken.
Zit vast in de klitten van zijn ouders dus.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:08 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Dit. Je bent 23, dus je hoeft het zelfs helemaal niet te zeggen!
Gewoon doen! Zeg desnoods maar dat je gaat sporten ofzo.
En je hebt een bachelor gehaald, dat zegt wel wat!
Trouwens, ik denk dat je echt op de verkeerde plaats werkt. Noem eens iets positief op over je baan? Leuke collega's? Wel een interessante baan qua omgeving? Interesseren die meubels je?
Voor mij zou het alleszins niets zijn. Ik werk liever op mijzelf, met mijn eigen taken en kan mijn tijd indelen met dingen opzoeken, uitwerken en uitvinden. Zolang het maar klaar is binnen de aangegeven tijd.
Maar als ik terugkijk naar mijn eerste baantjes . Een wonder dat ik daar normaal van ben gebleven .
Het is geen schande om te stoppen. De generatie van je ouders leeft nog in de tijd dat je 45 jaar voor eenzelfde baas werkt tot je pensioen en dat de baas altijd gerespecteerd moet worden, ook al is het een zak.
Zo is het niet meer. Mensen komen voor zichzelf op en ontwikkelen zich door regelmatig te wisselen. Zo blijf je bijleren en ontdek je nieuwe kanten van jezelf!
Maar begin maar met jezelf te laten testen. En kijk dan verder!

Dat is over het algemeen wel waar ja. En misschien verwachten TS' ouders dit ook wel van hem.

Maar dat weet hij zelf beter.

Uiteindelijk hoop ik dat TS meer openstaat voor adviezen dan bepaalde andere users hier... maar dat moeten zijn eventuele toekomstige posts nog maar laten zien.

Vooral openstaan voor mijn adviezen

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:00 schreef Somberling het volgende:

[..]

Misschien zie ik het anders vanuit mijn ervaring. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je naar een psychiater gaat met het idee een bepaalde stoornis te hebben.

Het zal best dat het erg beladen op je overkomt, maar als je zoekt naar oplossingen moet je het gewoon aangaan. Iets wordt tegenwoordig al heel snel een stoornis genoemd. Meestal houdt het in dat je last hebt van een blokkade die je belemmert in je levensgeluk. Nou, aan jouw posts te lezen hoef je er niet aan te twijfelen dat dat bij jou het geval is.

Lees je in over ADHD en over autisme en kijk of je dingen van jezelf terug herkent. Als jij genoeg raakvlakken daarin kan plaatsen op jezelf, moet je daarmee beginnen. Doe je dat niet, dan is de kans aanzienlijk dat je jarenlang bij diverse psychologen komt die bij voorbaat aannemen dat het aan perfectionisme, een laag zelfbeeld, etc komt. Dat zal waarschijnlijk ook meespelen en het zijn zeker belangrijke dingen, maar dit zijn dingen die je niet concreet kan maken en vreemd genoeg wordt daar vaak altijd mee begonnen. Ik heb het zelf meegemaakt en dit leed in mijn geval alleen maar tot nog meer verwarring en een gevoel van machteloosheid.

Jij zit nog niet in het psychische hulpverlenerscirquit en ik hoop voor jou dat je daar ook niet teveel in komt. Ik hoop voor jou eigenlijk dat het toch ADHD blijkt te zijn, want met zo'n diagnose sla je heel veel vliegen in een klap. Er hoeft dan niet teveel gegraven te worden in jouw geest.

Werken aan je eigenwaarde kan je ook op andere manieren. Heb je moeite om voor jezelf op te komen, dan kan je deelnemen aan bijvoorbeeld een assertiviteitstraining. Of als je bijvoorbeeld zelf gelooft dat je weerbaarder kan worden door te gaan kickboksen, probeer je dat.

Ik sta heel ambivalent tegenover de psychische hulpverlening. Het is enerzijds een middel wat je zeker verder kan brengen. En tref je de juiste therapeut, dan kan je er heel veel mee bereiken. Ga het gewoon aan, want het is veel minder beladen dan wat je nu denkt. Maar ik zeg je wel: behoud de regie over jezelf en zorg niet dat je met kastje-naar-muur praktijken te maken krijgt. Trek je muil open wanneer dat nodig is.

Maar sowieso neem dit van mij aan. Denk in mogelijkheden! Als jij het niet ziet zitten, ga jezelf niet wijsmaken dat de oplossing niet bestaat, maar dat je de oplossing nog niet ziet! Maak van je hart geen moordkuil en als je baalt van hoe het loopt, mag je gerust kankeren, schelden, janken. Pas wel op met agressie Maar hou de basis positief door te bedenken dat jij aan het roer staat van je leven en daardoor kan bepalen hoe het eruitziet

Excuus ... ik heb de laatste posts niet gelezen. Met bijvoorbeeld centrum eerste psychose etc.

Ik laat mijn vorige post nog staan; wie weet pik je er iets uit waar je wat mee kan.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 19:43 schreef Googke het volgende:

[..]

Wat verwacht je dat ik ga zeggen? Nee, ze lieten me aan me lot over. Ze hebben voor me gezorgd en ze hebben bijles voor me betaald als ik iets niet begreep.

Mijn vader is wel wat ''hard'' opgevoed en bijgevolg ongeduldig en roept snel dat iets te traag gaat of dat het sukkelend overkomt. Volgens hem kan ik niet met mijn handen werken en moet het maar hoofdarbeid zijn. Uiteindelijk heb ik wel een diploma behaald, maar dat kan iedereen.

Nee, dat kan niet iedereen.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 18:18 schreef Googke het volgende:
ik stel me enorm de reden waarom ik leef in vraag. Zelfs als ik er objectief over probeer na te denken, besef ik nu eenmaal dat ik niets goed kan op professioneel vlak en relationeel vlak. Ik mag dan wel een bachelor hebben, ik faal op iedere soort test en er zijn nu eenmaal veel mensen beter die eerder in aanmerking komen voor een baan.

Op de baan waar ik nu werk, merk ik dat het geduld opgeraakt omdat ik na 2 weken nog altijd moet vragen wat ik moet doen. Ik werk als een soort onthaalbediende in een meubelwinkel en daarnaast zou ik ook de kassa moeten doen van een boetiek zeg maar, waar kleinere spelletjes gekocht kunnen worden. Ik onthoud precies niks, neem nota's maar na 5 seconden ben ik het alweer vergeten. Logisch nadenken kan precies ook niet. Daarnaast bevat de baan weekendwerk, wat ik wel wist, maar ik heb pas om de 5 weken een vrij weekend. Hierover loog men wel gezien ik verwachtte dat het om het weekend ging zijn.

Mijn karakter is ook gewoon gedoemd om te falen eender waar ik zou zitten. Ik ben ongeduldig, niet stressbestendig, kan vaag onthouden als ik een order krijg en ben snel in paniek. Als gevolg hiervan heb ik ook gewoon nul zelfvertrouwen gezien ik hard nadenk over wat ik kan, maar dat is helaas niets. Ik ben er wel realistisch over dat ik dus een baan waar je niet fysiek afgepeigerd van bent kan vergeten gezien ze me in de meubelwinkel wel zullen ontslaan binnen afzienbare tijd helaas.

Op relationeel vlak heeft het hebben van geen zelfvertrouwen nog een invloed. Ik voel me vaak zonder meer ongelukkig wat ik probeer op te lossen door te gamen, te sporten wat maar een tijdelijk effect heeft.

Soms als ik terugkeer van de meubelwinkel heb ik zin om me tegen een boom te rijden gezien ik die preken beu ben dat het te lang duurt, hoe ik in hemelsnaam een bachelor heb geraakt, waarom ik niet eens logisch kan denken... M'n ouders denken maar dat ik een wonderkind ben en verwachten maar dat ik een geweldige baan ga hebben met bakken geld.

Ik slaap er slecht van, uiteindelijk 5u terwijl ik constant zit te gapen in de meubelwinkel en eenmaal thuis terug in slaap val voor de zetel.

Ontslag nemen is natuurlijk makkelijk, maar dan zit ik terug thuis en word ik weer als een leegloper bekeken en krijg ik weer het stempel van hopeloos geval. Ik begon ook door te draaien omdat ik constant afgewezen werd.

Wat doen gezien ik met de rug tegen de muur sta.

Hoe heb jij je hbo afgerond als je zo vergeetachtig bent?

Probeer ook je slaap te fixen. Als ik consequent 5u per nacht zou maken ben ik ook een wrak die alles vergeet en nergens zin in heeft.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 23:41 schreef Somberling het volgende:

[..]

No problem en je hebt zeker gelijk. Voorkomen is beter dan genezen. In die zin ben ik pas in het psychiatriewereldje gekomen toen ik totaal psychotisch was.

Ik zit er al heel lang in. Mijn tip: ga zelf op zoek naar geschikte behandelingen en/of therapeuten en laat het niet afhangen van je huisarts of GGZ.

Bij mij hadden ze behalve ADHD ook het vermoeden dat ik licht autistisch ben. Dat zou in principe weinig uit moeten maken. Ze denken heel erg in hokjes. "Ben je autistisch, dan is schematherapie niet geschikt voor je" Dat klopt wel, maar je kan niet een haarscherpe grens trekken tussen autisme en niet-autisme. Iedereen heeft autistiforme kenmerken en pas bij een x-aantal kenmerken kom je in aanmerking voor de diagnose. Voldoe je aan de criteria maar zit je op het grensgebied, dan zou schematherapie wel kunnen werken. Dat hangt namelijk vooral af van wie je bent als persoon. Dáár moet meer naar gekeken worden.

In mijn geval, ik val buiten het autisme-spectrum en mag schematherapie volgen. Puur door dit zijn concrete behandelplannen anderhalf jaar lang uitgebleven. Maar het ergste vind ik dat ze dat pas een paar maanden terug aan mij uitlegden en daarvoor net als politici heel vaag erover bleven.

Ik denk dat dit vage protocollen zijn ofzo. De individuele behandelaars zijn meestal als persoon wel betrokken met je en zien je niet als debiel. Een kennis van me is sociotherapeut op een verslavingskliniek en hij legde uit dat vooral zorgverzekeraars het heel moeilijk maken. De overheid draait ook steeds meer de geldkraan dicht, maar juist op de zorg. Het is makkelijker om geld te krijgen voor stoelen en kamerplanten dan om bepaalde therapie bij mensen te mogen praktiseren.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 00:11 schreef tjoptjop het volgende:
Probeer ook je slaap te fixen. Als ik consequent 5u per nacht zou maken ben ik ook een wrak die alles vergeet en nergens zin in heeft.

Ja precies.. Minstens 7-9 uur..inclusief voldoende groenten/fruit, beweging enz...

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 23:08 schreef Somberling het volgende:

Je hebt gelijk. En dat ik zei belachelijk was geen goede woordkeuze.

Ik ben via het ziekenhuis doorgestuurd naar de psychose afdeling.

Goed dat je zelf inziet dat jouw ervaring niet geldt voor iedereen of die van anderen belachelijk maakt. Ben zelf ook een keer in het ziekenhuis belandt vanwege psychische problemen, denk maar niet dat ik werd doorgestuurd of dat het psychiaters/psychologen nog iets interesseerde bij mijn onderzoek.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 04:21 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Bij mij hadden ze behalve ADHD ook het vermoeden dat ik licht autistisch ben. Dat zou in principe weinig uit moeten maken. Ze denken heel erg in hokjes. "Ben je autistisch, dan is schematherapie niet geschikt voor je" Dat klopt wel, maar je kan niet een haarscherpe grens trekken tussen autisme en niet-autisme. Iedereen heeft autistiforme kenmerken en pas bij een x-aantal kenmerken kom je in aanmerking voor de diagnose. Voldoe je aan de criteria maar zit je op het grensgebied, dan zou schematherapie wel kunnen werken. Dat hangt namelijk vooral af van wie je bent als persoon. Dáár moet meer naar gekeken worden.

In mijn geval, ik val buiten het autisme-spectrum en mag schematherapie volgen. Puur door dit zijn concrete behandelplannen anderhalf jaar lang uitgebleven. Maar het ergste vind ik dat ze dat pas een paar maanden terug aan mij uitlegden en daarvoor net als politici heel vaag erover bleven.

Dit irriteert mij dus mateloos, is ook mijn ervaring. Wel zeggen wat allemaal niet kan, maar geen uitleg geven waarom iets niet geschikt is voor mensen met autisme (in mijn geval hersenbeschadiging, zonder dat er ooit een scan was gemaakt) en ook geen uitleg geven waarom ze je dan de "diagnose" geven die ze doen. En dat moet je dan maar accepteren, want zij zijn immers de deskundigen. Puur op autoriteit moet je alles van ze aannemen. Dat gaat tegen mijn gevoel in. Ik ben normaal gesproken niet eigenwijs, ik wil best respect hebben voor autoriteiten. Dat is het leven, sommige mensen hebben ergens voor gestudeerd. Of hebben door ervaring meer kennis dan dar ik bezit. Maar als ze zich dan te goed voelen om uitleg te geven, dan is voor mij de grens bereikt. Dan tast het in mijn ogen ook hun geloofwaardigheid aan.

[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 10-01-2018 08:27:35 ]

Wat een gast, die TS. Alles wat wordt voorgesteld wordt afgewezen. Zak er dan ook lekker in!

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:22 schreef Googke het volgende:
. Het lijkt alleen dat ik amper iets kan onthouden. Zelfs als iemand me vraagt ''haal dit, dit dit en dit en geef door waarvan de voorraad'' slaag ik erin iets te vergeten of is het niet goed. Of zodra een ongeregelmatigheid in het werk sluipt, ik niet meer weet wat te doen terwijl de rest ook bezig is. Ik probeer het uiteraard zelf te redden en uiteraard verknal ik het. Iedere dag gebeurt er wel iets. Ik neem nochtans nota's zodat ik eens een overzicht heb..

Maar wat ik niet snap, hoe vergeet je dingen als je nota's maakt? Maak je wel nota's of maak je gewoon verkeerde nota's

Ik vergeet nog meer, maar ik schrijf dan ook alles op.. alles. Ik ga geeneens naar de winkel zonder dat ik het op papier heb staan.
Na school en in het echte werkveld is het eerste wat je leert, hoe ga je met je beperkingen om.. de tijd van hosanna en disney sprookjes/waarheden waar het altijd wel goed komt en iedereen een wonderkind is, is dan wel voorbij:D

Kortom, leer goede nota's te maken en dan komt dat stuk vanzelf goed.

ps. doe al 10 jaar hbo+ werk.. dus het kan prima

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:22 schreef Googke het volgende:
Nochtans wil ik wel werken en ben ik gemotiveerd om een baan te hebben. Het lijkt alleen dat ik amper iets kan onthouden. Zelfs als iemand me vraagt ''haal dit, dit dit en dit en geef door waarvan de voorraad'' slaag ik erin iets te vergeten of is het niet goed.

Schrijf het dan op wat je moet doen. En controleer het nadat je het gedaan hebt.

Er zijn diverse wegen die je naar rome kunnen brengen en je handgrepen kunnen geven.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 07:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dit irriteert mij dus mateloos, is ook mijn ervaring. Wel zeggen wat allemaal niet kan, maar geen uitleg geven waarom iets niet geschikt is voor mensen met autisme (in mijn geval hersenbeschadiging, zonder dat er ooit een scan was gemaakt) en ook geen uitleg geven waarom ze je dan de "diagnose" geven die ze doen. En dat moet je dan maar accepteren, want zij zijn immers de deskundigen. Puur op autoriteit moet je alles van ze aannemen. Dat gaat tegen mijn gevoel in. Ik ben normaal gesproken niet eigenwijs, ik wil best respect hebben voor autoriteiten. Dat is het leven, sommige mensen hebben ergens voor gestudeerd. Of hebben door ervaring meer kennis dan dar ik bezit. Maar als ze zich dan te goed voelen om uitleg te geven, dan is voor mij de grens bereikt. Dan tast het in mijn ogen ook hun geloofwaardigheid aan.

Ik weet dat je erg mee worstelt, dat merk ik ook in je andere topics. Heb je nou concrete hulp of kom je alleen bij de instantie waar je aan het lijntje gehouden wordt? Want als je de diagnose autisme hebt, kan je wel in aanmerking komen voor een coach. Die zorg moet je aanvragen via de gemeente.

Ik weet wel dat er goede coaches zijn. Omdat ze met die doelgroep werken, begrijpen ze beter dat je mensen met autisme niet moet onderschatten en ze zijn daarom minder bevooroordeeld. Ze houden wel rekening met het autisme, bijvoorbeeld dat je de tijd nodig hebt om veranderingen op je in moet laten werken of dat bepaalde dingen die voor anderen vaak vanzelfsprekend zijn voor jou net effe een stukje te complex zijn. Maar verder ben je gewoon een mens met zijn eigen karakter, valkuilen maar ook mogelijkheden. En dat zien zij vaak beter in dan een psycholoog die bij de GGZ werkt, omdat zo'n psycholoog minder praktisch te werk kan gaan.

Trouwens mensen met autisme hebben vaak meer last van de comorbide problemen, zoals bijvoorbeeld sociale angst. Dat maakt dingen zoals overprikkeling een stuk heftiger. Daarbij is het gevoel anders dan anderen te zijn voor een groot deel ingeprent door anderen. Als je maar iets afwijkt van de norm, gaan mensen je buitensluiten en in een ander hokje stoppen. Heb je autisme, dan wordt daarop de nadruk gelegd. En dan ga je zelf ook denken dat alles waar je mee worstelt komt omdat je autistisch / raar / anders dan anderen bent, terwijl je in werkelijkheid worstelt met problemen die voor anderen ook herkenbaar zijn.

Ik ga hiermee offtopic, maar wie weet kan TS hier ook iets mee. Behalve psychische hulpverleningsinstanties en echt behandelingen, bestaat er ook meer praktisch ingestelde hulp die je via de gemeente kan aanvragen. Meestal biedt een gemeente meer dan je in eerste instantie zou denken.

Ik herken je probleem wel. Voel mij ook alsof ik nergens goed/oké in ben en vergeet ook gauw dingen. Bij mij ben ik er zeker van dat het grotendeels ligt aan mijn negatieve houding en gedachten. Ik heb een heel leeg gevoel en vind weinig plezier in dingen. Maar heb geleerd me niet zoveel te vergelijken met anderen. Je bent er nog niet in geslaagd te worden zoals je wilde zijn, maar je bent nog bezig dat te veranderen, toch? Als je al perfect zou zijn is je leven ook niet leuk.
Als je niet kan veranderen is dat trouwens ook gewoon prima.

Het is niet gezond je nu al zo met werk bezig te houden. En het idee hebben dat iedereen wat van je verwacht.
Leg uit dat je af en toe dingen vergeet, omdat je niet lekker in je vel zit. Op die manier kunnen ze rekening met je houden en wordt het voor jou ook rustiger in je hoofd. Als ze blijven zeggen dat je iets niet kan, jammer dan. Je probeert het toch?
Niet opgeven.

Ga jij je echt de rest van je leven je druk maken dat je iets niet even goed kan als de mensen om je heen? Jij bent op werk de allerbeste in het te druk maken om dingen, en je collega's zijn weer ergens anders goed in.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 07:40 schreef C.L.Werner het volgende:
Wat een gast, die TS. Alles wat wordt voorgesteld wordt afgewezen. Zak er dan ook lekker in!

Dat maak je 9 van de 10 keer mee op R&P, als het niet meer is. Is ook niet raar, want het is moeilijk om ten eerste psychische problemen te erkennen en ten tweede moet je je eigen gedrag onder de loep nemen en veranderen. Ten derde ... iedereen doet zijn zegje hier, maar hij kan alleen zelf bepalen of het op hem van toepassing kan zijn.

En last but not least ... mensen hier kunnen wel op zoek zijn naar concrete handvaten. Maar daarbij willen ze eigenlijk gewoon begrepen en erkend worden.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 14:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Dat maak je 9 van de 10 keer mee op R&P, als het niet meer is. Is ook niet raar, want het is moeilijk om ten eerste psychische problemen te erkennen en ten tweede moet je je eigen gedrag onder de loep nemen en veranderen. Ten derde ... iedereen doet zijn zegje hier, maar hij kan alleen zelf bepalen of het op hem van toepassing kan zijn.

En last but not least ... mensen hier kunnen wel op zoek zijn naar concrete handvaten. Maar daarbij willen ze eigenlijk gewoon begrepen en erkend worden.

Ik denk ook wel dat de reacties, die via zo'n topic gestuurd worden, erg hard aankomen voor TS.

Het is vaak zo dat TS een probleem stuurt en er gelijk allemaal users reageren met oplossingen, die nogal voor de hand lijken te liggen, al dan niet met een "stel je niet zo aan TS".
Dat is misschien allemaal waar, maar ook ontzettend confronterend voor de TS.

We moeten niet vergeten dat de mensen, die hier problemen sturen, 9/10 keer nou niet bepaald de sterkste mensen zijn. Voor de meesten is het al een moeilijke stap om überhaupt hun probleem hier te posten, al is het op een anoniem forum.
En als er dan vervolgens ook nog eens mensen nogal negatief naar de TS toe gaan lopen posten en met heel veel suggesties komen, kan de TS het zo confronterend vinden dat hij er maar helemaal niks mee doet. Want dan heeft hij nog tenminste het gevoel dat hij met een écht probleem zit en dat het helemaal niet zo makkelijk voor hem geweest is bladiebladiebla, in plaats van het confronterende "je doet er veel te moeilijk over"-gevoel dat reacties op topics deze user al snel kunnen geven.

Ik zou niet stellen dat de reacties van de FOKkers nou daadwerkelijk schuldig zijn of iets dergelijks, maar soms vind ik wel dat we ons wat meer aan zouden kunnen passen aan de TS. Door wat empatischer te reageren en met wat minder soorten maar uitgebreider uitgewerkte suggesties in één keer te komen.
Niet omdat de TS nou zo fantastischer is dan ons ofzo (zeker niet...), maar omdat de inhoud van het topic voor de TS persoonlijk & confronterend is en hij daaraan wilt werken, terwijl wij eigenlijk voornamelijk lopen te posten om onze ego's te boosten want oh kijk we hebben zulk goed advies en helpen anderen zo goed.

Bij stress en onzekerheid is je aandacht teveel inwaards gericht richting doemdenken en faalangst. Daarom onthoud je niet waar je mee bezig was of wat je moest doen: je aandacht was er slechts minimaal op gericht. Stress en onzekerheid beïnvloed het leren en automatiseren in een negatieve zin.