Aanname. Lijkt me verstandig dat je alles in dit topic houdt, dan kunnen anderen je onzin ook nog corrigeren.quote:
Ik ben nog nooit verliefd geworden op iemand op het eerste gezicht, behalve bij hem. Het was patsboemvuurwerk. We konden uren praten. Hij was heel zorgzaam en lief. Het voelde vanaf moment 1 zo vertrouwd alsof we elkaar al jaren kenden. Hij had zijn leven goed voor elkaar, was zelfstandig, maakte dingen mee, was ondernemend en ja, uiterlijk vond (en vind) ik hem heel aantrekkelijk.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:12 schreef Godshand het volgende:
[..]
Goed, autist of niet, hij mist dus in ieder geval gebrek aan empathie. En al zou hij die wel hebben, dat maakt niets uit, je moet gewoon zijn adviezen opvolgen en dan is iedereen in zijn ogen blij. Uiteindelijk win je er in zijn ogen mee, want je wordt gezonder.
Nu even terug naar moment 1, wat vond je leuk aan je man toen je hem tegen kwam? Werd je nu verliefd op zijn uiterlijk en de goede seks of was het meer?
Waarin verschilt hij nu van die eerste jaren? Of heb je het door de roze bril simpel weg niet gezien?
Ze maakt in haar post toch nog even goed duidelijk bij wie de wens tot snel kinderen en samenwonen vandaan kwam? Het is irrelevant bij wie deze wens vandaan komt, de keuze wordt uiteindelijk immers gezamenlijk gemaakt. Het lijkt erop dat de aansprakelijkheid voor gezamenlijke keuzes wordt weggewuifd. Mis ik iets?quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:37 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Aanname. Lijkt me verstandig dat je alles in dit topic houdt, dan kunnen anderen je onzin ook nog corrigeren.
Daar lijkt het helemaal niet op, das dus een aanname. Er wordt geantwoord op een vraag. Het kan toch dat hij het als wens had en dat zij er in mee is gegaan, daarmee wuif je toch geen verantwoordelijkheid weg.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:44 schreef Stratotanker het volgende:
Ze maakt in haar post toch nog even goed duidelijk bij wie de wens tot snel kinderen en samenwonen vandaan kwam? Het is irrelevant bij wie deze wens vandaan kwam, de keuze wordt uiteindelijk immers gezamenlijk gemaakt. Het lijkt erop dat de aansprakelijkheid voor gezamenlijke keuzes wordt weggewuifd. Mis ik iets?
Het was een stukje irritatie dat er meerdere malen vanuit werd gegaan dat de vrouw in een relatie "pusherig" is, in de zin van snel samenwonen en kinderen. Een man kan dat ook prima wensen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:44 schreef Stratotanker het volgende:
[..]
Ze maakt in haar post toch nog even goed duidelijk bij wie de wens tot snel kinderen en samenwonen vandaan kwam? Het is irrelevant bij wie deze wens vandaan kwam, de keuze wordt uiteindelijk immers gezamenlijk gemaakt. Het lijkt erop dat de aansprakelijkheid voor gezamenlijke keuzes wordt weggewuifd. Mis ik iets?
Jammer, je initiele reactie kwam over alsof je dingen zag die ik over het hoofd zie en waar ik wat mee zou kunnen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:30 schreef Stratotanker het volgende:
[..]
Helaas, geen DM. Ik hou alles liever in dit topic.
Volgens mij is Joop gewoon een vrouw hoorquote:Op maandag 2 oktober 2017 13:39 schreef Befbekje het volgende:
Zo zie je maar weer hoe snel het in het leven kan gaan, de eerste kandidaat voor het stiefvaderschap heeft zich al gemeld ..
Wekt TS bij jou de indruk dat ze iemand is die zichzelf kinderen laat aanpraten? Bij mij niet echt, maar het zou inderdaad kunnen. Toegegeven, het aanpraten van kinderen is niet iets dat ik bij mezelf voor mogeljk acht. Dus misschien projecteer ik hier inderdaad. Een aanname zou dan kunnen, maar mogelijk wel één met een kern van waarheid en waarbij het loont om over na te denken. Het gaat erom dat TS haar gedachtenpatroon op orde krijgt he, niet over goed of fout. Soms krijg je dan even een schietschijf.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:47 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Daar lijkt het helemaal niet op, das dus een aanname. Er wordt geantwoord op een vraag. Het kan toch dat hij het als wens had en dat zij er in mee is gegaan, daarmee wuif je toch geen verantwoordelijkheid weg.
Als ze nu weg zou lopen en haar kind achter zou laten, omdat het zijn keuze was, tja, dan had je gelijk..
Nee, die indruk wekt ze niet. Heb ook niet het idee dat het aangepraat is. Het kan soms zo zijn dat je niet wist dat je iets wilde, totdat een ander het wil.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:55 schreef Stratotanker het volgende:
Wekt TS bij jou de indruk dat ze iemand is die zichzelf kinderen laat aanpraten? Bij mij niet echt, maar het zou inderdaad kunnen. Toegegeven, het aanpraten van kinderen is niet iets dat ik bij mezelf voor mogeljk acht. Dus misschien projecteer ik hier inderdaad. Een aanname zou dan kunnen, maar mogelijk wel één met een kern van waarheid en waarbij het loont om over na te denken.
Die enorme piemel in mijn broek zegt wat anders...quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:52 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Volgens mij is Joop gewoon een vrouw hoor
Hoe bedoel je precies, mijn rol? Want voor mij is dat natuurlijk heel duidelijk dus ik weet niet precies welke info je zoekt.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:56 schreef Spanky78 het volgende:
Maargoed. Jij vindt hem dus wel lief en lekker, maar je ziet nu dat er meer nodig is voor een goed huwelijk.
Maar wat dan? Je wilt dat hij gelukkig is, tegelijkertijd dwing je hem bijna in de manier waarop hij zijn leven moet inrichten.
Wat is jouw rol in dit geheel? Want dat blijft me onduidelijk. Het klinkt me nog steeds alsof je dingen van hem vraagt die wellicht niet realistisch zijn.
De vraag is, kan een ander je dat wel geven dan? Ben jij zelf niet op zoek naar het perfecte plaatje?
quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:58 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Die enorme piemel in mijn broek zegt wat anders...
Maar vrouwen..
Ik geef je geen ongelijkquote:Op maandag 2 oktober 2017 14:03 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
En geloof me.. Ik heb het geprobeerd.
Oké, dat kan inderdaad. Is niet mijn bedoeling overigens. Zie mijn edit in de voorgaande post over schietschijf, gedachtenpatroon en goed of fout. Ik ben hier niet om TS te bevestigen of af te kraken. Wel om haar motieven helder te krijgen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:57 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Nee, die indruk wekt ze niet. Heb ook niet het idee dat het aangepraat is. Het kan soms zo zijn dat je niet wist dat je iets wilde, totdat een ander het wil.
Je hakt er zo in, zonder vragen te stellen.
Jaaaa, maar doe maar even in dit topic dan. Ik vind het prettiger als anderen mij ook kunnen corrigeren.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:52 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Jammer, je initiele reactie kwam over alsof je dingen zag die ik over het hoofd zie en waar ik wat mee zou kunnen.
Joh, no harm done.quote:Op maandag 2 oktober 2017 14:09 schreef Stratotanker het volgende:
Oké, dat kan inderdaad. Is niet mijn bedoeling overigens. Zie mijn edit in de voorgaande post over schietschijf, gedachtenpatroon en goed of fout. Ik ben hier niet om TS te bevestigen of af te kraken. Wel om haar motieven helder te krijgen.
Maar als jullie eerder uren met elkaar spraken over vanalles en nog wat had hij wel empathie en begrip. Gaat dit dus niet zozeer over hij heeft dat niet (bv door autisme), maar hij wil niet (meer).quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:44 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Ik ben nog nooit verliefd geworden op iemand op het eerste gezicht, behalve bij hem. Het was patsboemvuurwerk. We konden uren praten. Hij was heel zorgzaam en lief. Het voelde vanaf moment 1 zo vertrouwd alsof we elkaar al jaren kenden. Hij had zijn leven goed voor elkaar, was zelfstandig, maakte dingen mee, was ondernemend en ja, uiterlijk vond (en vind) ik hem heel aantrekkelijk.
Wat verschilt er nu, alles eigenlijk. Ik denk zeker dat er door een roze bril dingen eerst niet opvielen, of dat ik dat dominante juist leuk vond.
Oké akkoord. Dat gevoel ervaarde ik zelf niet. Maar mogelijk heb ik dit in het topic over het hoofd gezien of raakt het mij niet zo. Het was in elk geval niet mijn bedoeling om daarop in te hakken.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:47 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Het was een stukje irritatie dat er meerdere malen vanuit werd gegaan dat de vrouw in een relatie "pusherig" is, in de zin van snel samenwonen en kinderen. Een man kan dat ook prima wensen.
Jij ook!quote:Op maandag 2 oktober 2017 14:13 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Joh, no harm done.
Maak er een mooi maandag van.
Dat laatste valt wel op bij een aantal hier ja. Beetje vinger wijzen is niet bijster constructief in dit geval, aangezien TS volgens mij wel d'r best doet/heeft gedaan de situatie te verbeteren.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:57 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Nee, die indruk wekt ze niet. Heb ook niet het idee dat het aangepraat is. Het kan soms zo zijn dat je niet wist dat je iets wilde, totdat een ander het wil.
Je hakt er zo in, zonder vragen te stellen.
Mja, je weet dat wanneer je en topic opent in fok er een blik gelijk-hebbers opengaat. Beetje doorheen proberen te lezen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:04 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Dat laatste valt wel op bij een aantal hier ja. Beetje vinger wijzen is niet bijster constructief in dit geval, aangezien TS volgens mij wel d'r best doet/heeft gedaan de situatie te verbeteren.
Dat het kind achteraf gezien er eerder was dan ideaal zou zijn is nu niet echt de kern van het probleem.
En heeft ook geen enkele zin om daarover door te blijven gaan inderdaad. Het kind is er eenmaal.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:04 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Dat laatste valt wel op bij een aantal hier ja. Beetje vinger wijzen is niet bijster constructief in dit geval, aangezien TS volgens mij wel d'r best doet/heeft gedaan de situatie te verbeteren.
Dat het kind achteraf gezien er eerder was dan ideaal zou zijn is nu niet echt de kern van het probleem.
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:07 schreef viceversa het volgende:
[..]
En heeft ook geen enkele zin om daarover door te blijven gaan inderdaad. Het kind is er eenmaal.
Heb je niet iemand die tijdelijk je dochtertje vakantie kan geven? Zodat jij even op krachten kan komen en vervolgens eens serieus met je hubbie om tafel gaat zitten? Of ga zelf even een paar dagen er tussen uit!?quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:11 schreef Spirit82 het volgende:
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.
Ik ben wel benieuwd naar wat je man eigenlijk bij relatie therapie allemaal zei. Kwam daar nog wat constructiefs uit?quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:11 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.
Daar heb je gelijk in, dank je wel.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:18 schreef Cause_Mayhem het volgende:
Het is niet iets dat je bewust doet, dus je er schuldig over voelen heeft weinig zin. Maakt het alleen maar erger. Dat terwijl ik in je woorden lees dat je gewoon een liefdevolle moeder bent die haar stinkende best doet.
Natuurlijk moet je kijken naar wat het beste is voor je kind en voor jezelf. Maar dat schuldgevoel naar je kind toe helpt je niet verder. Zover ik kan lezen doe je alles zo goed als je maar kan. Het is geen makkelijke situatie, wat het beste is is niet klip en klaar. Je denkt na, je weegt af, je denkt aan het belang van je kind. Je hebt dus niets om je schuldig over te voelen naar je kind toe.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar laat dat schuldgevoel los. Het is een extra bagage waar je niets mee kan nu even.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wil jij eigenlijk nog wel verder Spirit? Stel hij gaat niet veranderen, het enige wat jij kunt doen is meer werken aan acceptatie van de situatie en van hem en de rollen die hij op deze manier in jouw leven heeft.
Wil je dan wel verder?
Ook wanneer er 9.000 van je eigen verkeerde beslissingen en keuzes van jezelf aan deze situatie ten grondslag liggen, heb je het recht om hier met nee op te antwoorden en je leven in te richten naar die nee.
Ja, "men" scheidt maar makkelijker en makkelijker tegenwoordig, maar dat is in veel gevallen vooral een luxe en zeker geen gemakzucht. Een keuze of een reeks keuzes uit een periode van je leven hoeft je niet meer de rest van je leven te ketenen aan een situatie waar je niet tevreden mee bent.
Los van zijn intenties, los van de jouwe, los van wat hij was in het verleden, los van wat jij was in het verleden, is de situatie zoals deze nu is, iets waar je je nog langer dan absoluut noodzakelijk aan wil committeren?
Ik ga volgende week 5 dagen alleen weg op stedentrip! Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil. Dan ga ik er ook zeker nog over nadenken. En hij hopelijk ook.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Heb je niet iemand die tijdelijk je dochtertje vakantie kan geven? Zodat jij even op krachten kan komen en vervolgens eens serieus met je hubbie om tafel gaat zitten? Of ga zelf even een paar dagen er tussen uit!?
Zou sowieso geen definitieve besluiten nemen vanuit een positie van slaapgebrek, overspoelende (onnuttige) emoties en strijd.
Dankj jequote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wil jij eigenlijk nog wel verder Spirit? Stel hij gaat niet veranderen, het enige wat jij kunt doen is meer werken aan acceptatie van de situatie en van hem en de rollen die hij op deze manier in jouw leven heeft.
Wil je dan wel verder?
Ook wanneer er 9.000 van je eigen verkeerde beslissingen en keuzes van jezelf aan deze situatie ten grondslag liggen, heb je het recht om hier met nee op te antwoorden en je leven in te richten naar die nee.
Ja, "men" scheidt maar makkelijker en makkelijker tegenwoordig, maar dat is in veel gevallen vooral een luxe en zeker geen gemakzucht. Een keuze of een reeks keuzes uit een periode van je leven hoeft je niet meer de rest van je leven te ketenen aan een situatie waar je niet tevreden mee bent.
Los van zijn intenties, los van de jouwe, los van wat hij was in het verleden, los van wat jij was in het verleden, is de situatie zoals deze nu is, iets waar je je nog langer dan absoluut noodzakelijk aan wil committeren?
Ga lekker 5 dagen genieten en denk er helemaal niet aan. Laat je onderbewuste het werk doen. Het antwoord komt vanzelf, als je stopt met forceren.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:24 schreef Spirit82 het volgende:
Ik ga volgende week 5 dagen alleen weg op stedentrip! Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil. Dan ga ik er ook zeker nog over nadenken. En hij hopelijk ook.
Thanks!!quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:31 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Ga lekker 5 dagen genieten en denk er helemaal niet aan. Laat je onderbewuste het werk doen. Het antwoord komt vanzelf, als je stopt met forceren.
Stop met denken en ga weer voelen. Vertrouw op jezelf..
En een fijne vakantie!
Je kunt het met z'n tweeën heel erg graag goed willen doen en daar keihard voor werken en NOG falen. En "goed" is dan een fijn leven creëren, waarin je je allebei goed voelt, waarin je soms water bij de wijn moet doen en waar je soms tot 10 moet tellen, maar waarin je over het algemeen gelukkig bent en waarin je partner je adoreert ondanks dat zij/hij je af en toe achter het behang kan plakken en waarin je accepteert dat je partner nu eenmaal trekjes heeft die jou storen, maar waar je omheen leeft en vice versa.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:28 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Dankj je
Dat is juist het moeilijke. Ik wil wel verder, maar kan op deze manier simpelweg niet. Ik wil niet alles moeten accepteren waar ik ongelukkig van word, daar ben ik te eigenwijs voor, dat zit niet in mijn persoonlijkheid. Ik ben niet iemand die in een slechte situatie blijft zitten, maar die er wat aan doet. En als A niet lukt, dan blijft B over. Ik voel me bijna gedwongen om te scheiden omdat niks anders werkt, hoe graag ik ook wil dat het werkt. Willen is niet genoeg, maar ik kan daar in mijn eentje niet voor zorgen.
Als je oprecht denkt dat jij daar gelukkig van wordt wel :pquote:Op maandag 2 oktober 2017 15:41 schreef Spirit82 het volgende:
Phoebe, dus eigenlijk is jouw conclusie dat ik een jongere man moet zoeken die ik nog kan kneden?
Je leeftijd delen door 2 en dan plus 2 was het toch? Dat is nog net meerderjarig. Mooi!quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:43 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Als je oprecht denkt dat jij daar gelukkig van wordt wel :p
Is dat de oplossing? Kan je niet tijdelijk bij vrienden logeren om op adem te komen ofzo? Of één weekend per maand bij je ouders. Of een andere constructie verzinnen waarbij je stelselmatig op adempauze kan komen?quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Mijn plan nu is, omdat ik er onderdoor ga, om te scheiden (geregistreerd partnerschap) en dan voor mezelf een huis of appartement in de buurt te kopen zodat ik een plek voor mezelf heb. Rust kan maken. Me kan ontspannen en bijkomen.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:04 schreef Spirit82 het volgende:
Wat verwacht ik van hem... Ik verwacht dat hij ook zijn steentje bijdraagt aan ons gezin. Dat hij een aandeel levert in het nu en in de toekomst. Dat hij zichzelf een schop onder zijn reet geeft en iets van zijn leven maakt, zijn geluk zoekt en maakt in plaats van passief te zitten niksdoen. Ik verwacht dat hij mij accepteert zoals ik ben in plaats van mij steeds te proberen te veranderen in zijn "perfecte" vrouw. Ik wil dat hij energie aan mij besteed, ook zijn best doet om het leuk tussen ons te maken, mij niet dwingt om op zijn manier en zijn tempo te leven, dat hij me vertrouwt in vriendschappen die ik heb, dat hij ziet wat ik allemaal voor hem doe en dat waardeert in plaats van voor lief neemt. Is dat zoveel gevraagd volgens jou?
Omdat jij misschien er druk op legt om iets van zijn leven te maken. Je geeft hem alle kansen, maar hij verlamt waardoor hij ze niet pakt (bijv. faalangst?), en daardoor ben je teleurgesteld in hem. Kijk maar:quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:19 schreef Spirit82 het volgende:
Ik denk dat mijn grootste probleem is, dat hij zijn en daarmee ons leven voorbij laat glijden zonder er iets van te maken.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
ik weet echt niet wat ik nog meer kan doen om dit te verbeteren en onze relatie gezond te krijgen.
quote:
quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Ik loop te trekken aan een dood paard en mijn energie is op. Ik kan dit niet meer.
Hier ook: je doet alsof je echt de ideale vrouw voor hem bent en alsof je alle randvoorwaarden hebt gecreëerd waarmee hij aan de slag moet kunnen. En vervolgens doet/lukt het hem niet, en ben je in hem teleurgesteld. Dat voelt hij en dat verlamt hem. Bovendien: waarom moet hij die kansen eigenlijk pakken? Het is zijn leven. Als hij dat niet wilt, dan is dat zijn keuze. En dan komen we weer bij Jopies quote terecht:quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:46 schreef Spirit82 het volgende:
Joh, dat is misschien jouw ideaalbeeld, maar niet de zijne. Hij mag van mij alles wat hij wil. Hij mag huisvader worden, hij mag van mij zelfstandig ondernemer worden (ik financier hem), hij mag zijn hobbies doen, ik spoor hem aan om te gaan sporten omdat hij dat leuk vindt, ik spoor hem aan om dingen met zijn vrienden te ondernemen, alles. Ik wil juist dat hij gelukkig is en sta voor alles open. Hij weet echter niet wat hij wil en loopt daardoor met alles vast. Ik wil geen perfect gezin, ik wil gewoon een gelukkige partner.
Laat het los om je idealen op hem te projecteren. Ga je niet uit de naad werken om zijn verantwoordelijkheid op jou te nemen. Houd het bij jezelf en kijk hoe je het voor jou, binnen jouw mogelijkheden, werkbaar kan maken en nodig hem ertoe uit om dat te doen binnen zijn mogelijkheden. Wellicht met adempauze, dat is helemaal niet zo gek.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:08 schreef Jopie78 het volgende:
Loslaten is niet iemand laten vallen... Maar diegene de kans geven op eigen benen te staan..
Jouw verantwoording ligt bij jezelf en je kind.
Gelukkig! Dit lijkt me een belangrijk uitgangspunt!quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Maar tegelijkertijd hou ik nog zo vreselijk veel van hem, vind ik hem nog zo aantrekkelijk en WIL ik gewoon dat dit goed komt, ik weet alleen niet hoe.
En die ALSen liggen niet binnen jouw invloedssfeer... Als hij er net zo'n moeite mee had als jij, dan was het al wel anders geweest.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:46 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Je leeftijd delen door 2 en dan plus 2 was het toch? Dat is nog net meerderjarig. Mooi!
Maar je hebt natuurlijk gelijk. En ja rationeel, maar dat vind ik juist fijn! Ik ben heel rationeel en daar zoek ik ook graag naar. Want vrouwen en emoties dat vliegt toch van hot naar her en verschilt per dag, nee, per uur. Ik vind het mooi hoe je zegt dat je moet kijken of je gelukkiger samen bent dan alleen, ondanks alle shit. En op dit moment is dat niet zo. Het probleem is alleen dat ik me niet kan onttrekken aan het idee dat het in de toekomst wel weer goed kan komen... ALS... Maarja, ik leef nu al 2 jaar van ALS naar ALS en het verandert niet.
Tijdelijk bij anderen hebben we geprobeerd. Dat geeft op dat moment zelf zeker rust en we missen elkaar dan ook echt. Maar zodra we weer bij elkaar zijn, gaat het weer razendsnel bergafwaarts.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:48 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Is dat de oplossing? Kan je niet tijdelijk bij vrienden logeren om op adem te komen ofzo? Of één weekend per maand bij je ouders. Of een andere constructie verzinnen waarbij je stelselmatig op adempauze kan komen?
[..]
[..]
Omdat jij misschien er druk op legt om iets van zijn leven te maken. Je geeft hem alle kansen, maar hij verlamt waardoor hij ze niet pakt (bijv. faalangst?), en daardoor ben je teleurgesteld in hem. Kijk maar:
[..]
[..]
[..]
[..]
Hier ook: je doet alsof je echt de ideale vrouw voor hem bent en alsof je alle randvoorwaarden hebt gecreëerd waarmee hij aan de slag moet kunnen. En vervolgens doet/lukt het hem niet, en ben je in hem teleurgesteld. Dat voelt hij en dat verlamt hem. Bovendien: waarom moet hij die kansen eigenlijk pakken? Het is zijn leven. Als hij dat niet wilt, dan is dat zijn keuze. En dan komen we weer bij Jopies quote terecht:
[..]
Laat het los om je idealen op hem te projecteren. Ga je niet uit de naad werken om zijn verantwoordelijkheid op jou te nemen. Houd het bij jezelf en kijk hoe je het voor jou, binnen jouw mogelijkheden, werkbaar kan maken en nodig hem ertoe uit om dat te doen binnen zijn mogelijkheden. Wellicht met adempauze, dat is helemaal niet zo gek.
[..]
Gelukkig! Dit lijkt me een belangrijk uitgangspunt!
Verder lastig hoor, om midden in zo'n situatie de zaken nog een beetje objectief/redelijk te kunnen zien. Sterkte!
Edit: ik lees net dat je een paar dagen er tussenuit gaat. Wat fijn! Hopelijk kan je daarmee wat afstand krijgen van de situatie.
Graag gedaan.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:02 schreef Spirit82 het volgende:
Bedankt dat je de moeite hebt genomen om mijn woorden onder elkaar te zetten, trouwens.
Het bij jezelf houden? Wat je nu doet met vakantie ("Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil.") is daar een uitstekend voorbeeld van!quote:
Jaaaa, jij bent inderdaad niet de eerste die dit zegt, dus ik wijt het aan een gebrek in mijn OP Ik heb de neiging om nu in de verdediging te schieten en 100 dingen op te noemen die ik heb gedaan of geprobeerd, want die zijn er, makkelijk. En natuurlijk is het niet 100% zijn fout. Ik heb genoeg fouten gemaakt, maak ik nog. Zelfreflectie is iets wat ik soms juist te erg doe. Ik zoek de fout altijd als eerst bij mezelf. Dat doe ik al jaren en al jaren ben ik aan het proberen om die "fouten" bij mezelf te veranderen. Wat kan ik doen om het beter te maken? Ik heb inmiddels zoveel aan mezelf veranderd (ook een fout!) dat ik mezelf amper nog terug ken en waardoor ik doodongelukkig ben geworden. Dus kies ik nu voor mezelf, wat alles nog erger maakt want niet alleen gaat het kut, ik ben ook nog in een "egoist" veranderd. Misschien dat ik nu daarom zo de nadruk op hem leg, omdat ik het gevoel heb dat ik alles heb gegeven en geprobeerd dat er is, dat ik niks meer te geven/veranderen heb en dat het nu aan hem is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:08 schreef AlwaysHappy het volgende:
Om te beginnen: wat een kut situatie. Voor jullie allebei. En jullie kind. Niet makkelijk, en het lijkt me erg frustrerend om me zo te voelen en een partner te hebben waar je niet meer goed mee kan communiceren.
Ik ben iemand die altijd roept dat mensen te snel uit elkaar gaan. Te snel de handdoek in de ring gooien. Zo denk ik nog steeds. Maar in jullie geval...het lijkt er niet op alsof je bij de eerste tegenvaller meteen opgeeft. Jullie allebei niet overigens, want er zijn altijd twee kanten.
En dat is een beetje wat me het meeste opvalt aan je posts. Ik mis een stukje zelfreflectie. Er is van alles mis met je man (je noemt m een autist - zonder officiele diagnose, hij wil je veranderen, hij denkt anders, hij doet nergens moeite voor, etc), maar ik lees nergens wat JIJ beter kan doen/fout hebt gedaan de afgelopen jaren. Een slechte communicatie komt altijd van twee kanten imo, een huwelijk heeft twee kanten. Het leest (ik ken je hele verhaal niet uiteraard, dus puur uitgaande van wat ik lees) alsof je hem overal de schuld van geeft en je jezelf enkel schouderklopjes geeft.
Je vind het niet fijn als hij jou probeert te veranderen, maar tegelijkertijd eis je het eigenlijk wel van hem.
Er is helemaal niks mis met opgeven/een relatie opgeven, omdat je het niet meer aan kan. Het is moeilijk, kut, maar er is niets mis mee. Maar de schuld/oorzaak enkel bij hem neerleggen...dat is ook niet helemaal eerlijk. Zelfreflectie heb je in toekomstige relaties ook nodig uiteindelijk. Het is je niet allemaal ''overkomen''. Je hebt er zelf ook voor gekozen. Net als dat je er nu voor kan kiezen om weg te gaan, of om als koppel beter te communiceren/het nog een keer te proberen. Dat moet iets zijn wat jullie allebei willen. Je moet allebei opofferingen kunnen maken. Het mag niet van maar één kant komen. Hij kan jou tegemoet komen door te proberen wat assertiever te worden/dingen te beslissen/ondernemen, en jij kan bij hem aangeven dat ook jij fout zat bij bepaalde dingen. Je kan aangeven wat de dingen zijn die jij graag aan jezelf wil veranderen/waar je aan gaat werken.
Sorry als dit leest als een ''het is enkel jouw schuld'', maar ik probeer duidelijk te maken dat het soms makkelijk is om je eigen fouten/je eigen mogelijke verbeterpunten even te vergeten. Als een relatie niet werkt heeft dat eigenlijk altijd te maken met beide partners. Jarenlange slechte communicatie, elkaar teveel willen veranderen om maar bij elkaar te blijven, etc.
Ik wens jullie oprecht heel veel succes samen/los van elkaar. Ik kan je echt aanraden om goed met hem te praten en ook te vragen hoe hij over jou denkt. Of hij vind dat jij dingen beter kan doen. Niet vragen op een agressieve manier (zodat hij misschien niet durft), maar geef aan dat je er echt open voor staat en wil knokken voor jullie relatie. Maar dat je ook verwacht dat hij er meer moeite in steekt. Maar als je merkt dat ervoor knokken momenteel echt teveel voor je is...ook daar hoef je je niet voor te schamen. Maar neem dan dat stukje zelfreflectie mee naar eventuele toekomstige relaties.
Succes!
Ik ben het met je eens hoor, maar dat is natuurlijk ook een kenmerk van de situatie: ze zitten er beiden zo diep in dat er geen uitweg meer lijkt. Als ik in zo'n situatie zit, kan ik ook niet meer helder en rationeel en evenwichtig nadenken. Nee, dan focus ik ook alleen nog maar op het negatieve van de ander. Neemt niet weg dat het niet genoemd mag worden. Maar wil alleen maar aanduiden dat dit een logisch gevolg van de situatie is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:08 schreef AlwaysHappy het volgende:
En dat is een beetje wat me het meeste opvalt aan je posts. Ik mis een stukje zelfreflectie. Er is van alles mis met je man (je noemt m een autist - zonder officiele diagnose, hij wil je veranderen, hij denkt anders, hij doet nergens moeite voor, etc), maar ik lees nergens wat JIJ beter kan doen/fout hebt gedaan de afgelopen jaren.
Maar is scheiden dan niet juist "het bij mezelf houden"?quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:19 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Graag gedaan.
[..]
Het bij jezelf houden? Wat je nu doet met vakantie ("Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil.") is daar een uitstekend voorbeeld van!
Dit is overigens iets wat je niet (ook) zelf en alleen voor elkaar hoeft te boksen he? Je mag hulp vragen, het moeilijk hebben, struikelen, leren en opstaan. Misschien met een coach/therapeut? (en dan puur op jezelf gericht: hoe jij de dingen bij jezelf houdt).
Waarom boeit het of je er een labeltje "autisme" aan kunt hangen of niet? Waarom kun je het niet gewoon zien als karaktertrekken? Welk labeltje je eraan hangt verandert toch niets aan de situatie?quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:27 schreef Elpis het volgende:
Staat hij er open voor zich te laten testen op autisme? En mocht hij daarop positief getest worden, sta jij er open voor om daar mee te leren omgaan?
Geen idee, dat is iets wat alleen jij kan bepalen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:22 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Maar is scheiden dan niet juist "het bij mezelf houden"?
Ik vind je feedback echt heel waardevol, het zet me aan het denken. Thanksquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:24 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Geen idee, dat is iets wat alleen jij kan bepalen.
(het kan, het kan ook een vlucht zijn).
Maar dat is deels het punt Een huwelijk telt twee man en zolang het huwelijk bestaat zullen beide kanten er nou eenmaal aan moeten werken/zelfreflectie moeten tonen (tot het einde). Ik geloof je hoor, dat je jezelf al heel erg veranderd hebt, maar uiteindelijk is dat iets geweest waar je zelf voor hebt gekozen. Niemand kan je dwingen om te veranderen. Misschien ben jij, juist door die veranderingen, ook niet meer de vrouw waar hij verliefd op is geworden. De vrouw met wie hij wel goed kon communiceren, e.d. En andersom net zo.quote:Misschien dat ik nu daarom zo de nadruk op hem leg, omdat ik het gevoel heb dat ik alles heb gegeven en geprobeerd dat er is, dat ik niks meer te geven/veranderen heb en dat het nu aan hem is.
Maarrrr en dat is een algemene opmerking en niet aan jou persoonlijk, ik zou zo graag wat ervaringsverhalen horen/lezen, mensen die dit hebben meegemaakt, hoe hebben zij dit gedaan en overleefd, vooral met kleine kinderen. Ik heb het gevoel van "de beste stuurtlui staan aan wal", als je begrijpt wat ik bedoel
Klopt helemaal jaquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:21 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Ik ben het met je eens hoor, maar dat is natuurlijk ook een kenmerk van de situatie: ze zitten er beiden zo diep in dat er geen uitweg meer lijkt. Als ik in zo'n situatie zit, kan ik ook niet meer helder en rationeel en evenwichtig nadenken. Nee, dan focus ik ook alleen nog maar op het negatieve van de ander. Neemt niet weg dat het niet genoemd mag worden. Maar wil alleen maar aanduiden dat dit een logisch gevolg van de situatie is.
Maar jij kunt alleen je eigen handelen beïnvloeden/aansturen. Niet dat van iemand anders.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:37 schreef Spirit82 het volgende:
Maar het punt is juist dat ik geen energie meer over heb om te vechten voor dit huwelijk. Het duurt nu al zo lang dat ik gewoon op ben... Hoe graag ik ook wil dat het werkt, ik heb geen energie meer over om er in te steken en toch weer mezelf bij elkaar te rapen om er nog een keer voor te gaan. Daarom wil ik ook dat hij het nu oppakt, zodat ik weer wat ademruimte krijg en mezelf bij elkaar kan rapen....Dat hij laat zien dat hij er voor wil gaan, dat het nut heeft om te blijven vechten.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:37 schreef Spirit82 het volgende:
Maar het punt is juist dat ik geen energie meer over heb om te vechten voor dit huwelijk. Het duurt nu al zo lang dat ik gewoon op ben... Hoe graag ik ook wil dat het werkt, ik heb geen energie meer over om er in te steken en toch weer mezelf bij elkaar te rapen om er nog een keer voor te gaan.
Wat DancingPhoebe zegt.quote:Daarom wil ik ook dat hij het nu oppakt, zodat ik weer wat ademruimte krijg en mezelf bij elkaar kan rapen....Dat hij laat zien dat hij er voor wil gaan, dat het nut heeft om te blijven vechten.
Neem lekker een dagje vakantie van je topic en kom morgen weer terugquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:52 schreef Spirit82 het volgende:
Hahahaha, ik heb zelf psychologie gestudeerd en dit is precies de reden dat ik geen psycholoog ben geworden MAAK ER EEN EIND AAN WANT IK KAN ER NIET MEER TEGEN
Ja en hoe kut is dat! Dan ineens wel, hufterquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:54 schreef Cue_ het volgende:
Je enabled je man natuurlijk nu ook in alles. Hij hoeft niet te werken of wat dan ook, want jij regelt alles. Daardoor wordt de motivatie om zaken anders te regelen natuurlijk ook kleiner
Had ik met m'n ex ook. Was niet vooruit te branden met studie of werk.
Uiteindelijk uit elkaar gegaan en toen moest ie wel, en dat lukte hem erg goed.
Achja, soms gaat het zo hè. Daarbij ging t om meer redenen uit, dus dat scheeltquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:58 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Ja en hoe kut is dat! Dan ineens wel, hufter
Wat al gezegd is..je kan inderdaad alleen maar je eigen gedrag beinvloeden. En het passief zijn wat je zo irritant vind aan hem...dan doe je het nu zelf ook. Dan is je relatie sowieso gedoemd imo. En dat bedoel ik niet verkeerd. Ga eens met hem aan tafel, zeg hem dat het echt niet allemaal aan hem ligt (en geef aan wat je eventueel aan jezelf wil/kan veranderen), maar geef aan dat er echt iets moet gebeuren van zijn kant. Ga samen na wat het laatste moment was dat jullie communicatie nog super was/blij waren samen en bekijk hoe/of jullie terug kunnen naar die fase. En wat daarvoor nodig is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:37 schreef Spirit82 het volgende:
Maar het punt is juist dat ik geen energie meer over heb om te vechten voor dit huwelijk. Het duurt nu al zo lang dat ik gewoon op ben... Hoe graag ik ook wil dat het werkt, ik heb geen energie meer over om er in te steken en toch weer mezelf bij elkaar te rapen om er nog een keer voor te gaan. Daarom wil ik ook dat hij het nu oppakt, zodat ik weer wat ademruimte krijg en mezelf bij elkaar kan rapen....Dat hij laat zien dat hij er voor wil gaan, dat het nut heeft om te blijven vechten.
Dat jij de by proxy even uitzet en je geluk even wat minder via hem te ondersteunen probeert te vinden. Vraag jezelf af wat jij voor jezelf kan cq zou moeten doen. Wat brengt meer geluk, je dichter bij jezelf en geeft je meer energie denk je? Ik zou aan de hand van je relaas hier in ieder geval denken aan het beter respecteren van jouw grenzen, zowel door hem als zeker niet in de laatste plaats jijzelf. Dan hoef je hem wat minder kwalijk te nemen dat je zoveel shit doet en pikt met zo weinig positieve winst.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:02 schreef Spirit82 het volgende:
En je hebt gelijk, dat heb ik hem ook meer dan eens gezegd, ik heb het gevoel dat ik alles voor hem doe, alles, om hem te helpen en gelukkig te maken en ja, als het hem dan niet lukt ben ik ook teleurgesteld! En ja dat heeft zijn effect, daar heb je helemaal gelijk in. Maar wat is het alternatief?
Ik heb wellicht n heel stomme vraag, maar helpt dat?quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:20 schreef RM-rf het volgende:
[..]
en daar gaat het om.... het was dus ook jouw keuze...
Wat je nu doet is eigenlijk weer het typische gedrag waarin je poogt consequenties van jouw eigen keuze hem aan te gaan rekenen en doen alsof 'hij' er schuld aan is (en alsof jij kennelijk een soort van mak lammetje bent die alles doet waartoe hij je 'dwong')
neem gewoon ook verantwoordelijkheid voor je keuze, en blijf niet dat soort dingen afschuiven op iemand anders
Dat is heel goed advies, maar dat hebben we allemaal al gedaan. En het verrotte is, dat elke keer als we het gesprek aan gaan, het goed begint, maar dat het (uitzonderingen daar gelaten) eigenlijk altijd uitloopt op ruzie. En juist die ruzies ben ik zo ontzettend zat. Hoe vaak zijn we al tot de conclusie gekomen dat er dingen moeten veranderen. We hebben gisteravond exact bovenstaande gedaan, want ik vond het goed advies! Wat is er veranderd sinds we elkaar hebben leren kennen? En de conclusie is eigenlijk: alles. En daarbij dat we zelf de energie niet meer hebben om weer die leuke mensen voor elkaar te worden. En dat hij het ook kut vindt dat hij zo passief is en geen uitweg weet. Misschien is hij inderdaad depressief, zoals werd geoppperd. Hij is nu sinds kort in contact met een psycholoog dus dat zal daar dan ongetwijfeld uit komen. Maar ik denk gewoon niet dat ik het zo lang vol kan houden, tot hij zijn leven weer op de rit heeft. En ja het is vingerwijzen wat ik doe, ik weet het. Ik ga er sowieso tijdens mijn week weg goed over nadenken. Ook over mijn Eigen geluk creéren binnen de relatie, of dat mogelijk is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 17:09 schreef AlwaysHappy het volgende:
[..]
Wat al gezegd is..je kan inderdaad alleen maar je eigen gedrag beinvloeden. En het passief zijn wat je zo irritant vind aan hem...dan doe je het nu zelf ook. Dan is je relatie sowieso gedoemd imo. En dat bedoel ik niet verkeerd. Ga eens met hem aan tafel, zeg hem dat het echt niet allemaal aan hem ligt (en geef aan wat je eventueel aan jezelf wil/kan veranderen), maar geef aan dat er echt iets moet gebeuren van zijn kant. Ga samen na wat het laatste moment was dat jullie communicatie nog super was/blij waren samen en bekijk hoe/of jullie terug kunnen naar die fase. En wat daarvoor nodig is.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |