Asperger, borderline en scheiden

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2017 13:04 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Nee helaas ga ik voor een omgangsregeling. Dit omdat ik op dit moment niet goed in mijn vel zit om én fulltime te werken én er voor mijn kinderen te zijn. Verder heb ik ook haar therapeut tegen me omdat zij heeft gezegd dat ik liep te dreigen om verdere stappen te ondernemen wanneer ik zou merken dat zij of de kinderen dreigen in gevaar te komen.

Verder heb ik inderdaad tussen neus en lippen door dat een van haar alters probeert om de relatie te saboteren zodat dat een rechtvaardiging is om de relatie te verbreken. In de context van dit verhaal kun je al concluderen dat zaken nooit 100% wederkerig zijn met betrekking tot het samen verder gaan .

Slappe hap dit.... Teleurstellend.

Denk je dat zij het niet moeilijk heeft nu? Zij heeft een werkelijke diagnose en is daarnaast een fatsoenlijke moeder. Jij die aangeeft enkel in de avond en het weekend, als je het 'trekt' er te zijn voor je kinderen. Snap je dan werkelijk niet dat dat 1 van de problemen is, dat jij er niet echt veel bent voor de kinderen die je bewust op deze wereld hebt gezet?

Een tweeling hebben is zwaar, als 1 van die tweeling dan ook nog een 'zorgenkindje' is is het nog zwaarder. Doe wat je moet doen en wees een vader, hou eens op met deze prutsmoezen. Je verwacht van haar, ondanks haar diagnose, hetzelfde.

Daarnaast ben je nu zelf ook diagnoses aan het stellen met je 'alters', alles gooi je op haar, om jezelf er zo perfect mogelijk uit te laten komen... Maar uit deze post blijkt dat je tekort komt en stevig ook. Naast je andere posts waarin je even aandeel amper noemt en wegwuift.

Je vrouw heeft stevige problemen en dat zal, ook voor jou, echt niet makkelijk zijn. Maar jouw deel hierin speelt ook mee.
Deze relatie is niet meer te redden, uit elkaar gaan is het verstandigste. Maar dat je je vader rol zo makkelijk wegschuift en alles op haar gooit verteld mij dat jij nog een lange weg te gaan hebt voordat je een gezonde relatie (met jezelf en een ander) kan hebben.
Je bent niet eerlijk in wat je hier zegt, niet compleet. Het is 1 grote afzeik topic op haar en 0 naar jezelf kijken.

Nogmaals, heeft zij fikse problemen, ja. Zijn die een fiks deel van de ellende, ja. Maar jij hebt ook je deel. Zelfs voor die toekomst zonder elkaar laat jij het afweten. Ben je emotioneel niet voldoende betrokken bij je bloed eigen kinderen zelfs. Gaat het allemaal om hoe moeilijk jij het wel niet hebt met zaken en niet om de anderen waarom je zoveel zou geven.
Dat het met deze vrouw niet gaat lukken ook al doe je je best, dat kan ik goed begrijpen naar aanleiding van wat je schrijft. Maar dat je je kinderen zo laat zakken en maar van haar verwacht dat ze dat ondanks de kutsituatie van nu niet doet, dat verteld een verhaal over jou. Die over jou gaat en enkel over jou.

Denk daar eens over na, over jouw deel, jouw niet voldoende betrokken zijn, jouw geen verantwoordelijkheid willen nemen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Cause_Mayhem op 11-10-2017 16:32:51 ]

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 16:13 schreef Sneakie het volgende:

[..]

We zijn zelfs 1,5 week uit elkaar geweest om wat rust in de situatie te brengen. Zij wilde juist in het begin alles uitpraten terwijl ik aangaf even de bombshell te moeten verwerken. Uiteindelijk heb ik zo rustig, neutraal en constructief mogelijk proberen te praten met haar maar toen was er al iemand anders in het spel en was ze niet meer echt bereid om te praten / dingen op te lossen :|. Toen ik haar heb betrapt met haar affaire wilde ze juist wel weer praten en besefte ze wat er op het spel stond. En daar zitten we nu dan.

We hebben inderdaad een aantal goede gesprekken gehad maar gevoelsmatig blijft het pijnlijk want mijn vertrouwen is voor de tweede keer gebroken en zij geeft aan de andere kant aan dat ze die gast niet kan loslaten..

En weer, zij zij zij en zij. Geen jij.

Je geeft zelf aan boos te reageren, even tussen neus en lippen door. In zo'n mate dat ze een uitweg zoekt in haar foon en jij al die signalen mist.

Deze relatie is op, over. Maar voor de toekomst zal jij naar jezelf moeten kijken ipv altijd de schuld volledig bij een andere leggen.
Nogmaals,ik zeg niet dat zij makkelijk is, dat dit allemaal jouw fout is. Ze is moeilijk, zit absoluut fout met vele zaken. Maar jij bent niet eerlijk naar jezelf toe, wuift jouw aandeel weg. Terwijl zo tussen neus en lippen blijkt dat jij ook niet de makkelijkste bent om mee te leven.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 16:31 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Pardon? Ik ben er wel degelijk voor mijn kinderen. Heb je eigenlijk wel het hele topic gelezen? Ik heb zelf ook aangegeven dat ik in het verleden iets te afstandig was richting haar en zeker niet perfect ben. Daarom ga ik o.a. ook therapie volgen omdat ik mijzelf wil verbeteren en anders met zaken wil omgaan.

Pardon? Je gaat voor een omgangsregeling, elke 14 dagen een weekend? Want je, je 'trekt' het nu echt niet hoor. Werk en gedoe is teveel.
Daarnaast schrijf je eerder (voor de kogel door de kerk was) dat je enkel in de avond en het weekend er was voor de kinderen, als je dat trok (wat al zegt dat dat lang niet altijd zo was). Dat met een tweeling, waarvan 1 een zorgenkindje is.
Dat heb je allemaal op de nek van je (ex) vrouw gelegd en dat doe je nu weer. Dat terwijl je wist dat zij haar eigen problemen heeft die ernstig genoeg zijn. Omdat jij en nog eens jij. Want jij hebt het zo zwaar, jij trekt dat niet.

Deze hele topic is 1 grote jij. Echt helemaal nergens ben je ook maar een beetje kritisch naar jezelf toe, om dan nu aan het eind er zelfs niet echt te zijn voor de kinderen waar je bewust voor heb gekozen.
Die kinderen zijn werkelijk onschuldig, hebben hier niet om gevraagd, hebben er geen aandeel aan. Maar ipv dat je zegt zorgen voor een tweeling is zwaar, ik zal mijn deel hierin doen zeg je zorg jij maar voor ze, ik heb het zo zwaar namelijk!

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 16:31 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

En weer, zij zij zij en zij. Geen jij.

Dat is wat me sowieso opvalt..bij de meeste topics in R&P. Mensen die voornamelijk hun kant van het verhaal benoemen, de fouten opnoemt van de ander en vervolgens maar een zinnetje te gebruiken om aan te geven dat ze zelf ook wel foutjes maken (waar dan niet of nauwelijks op in wordt gegaan). Vervolgens duikt het grootste gedeelte FOK op de 'vriend(in) van TS is de schuldige' trein (zonder zich te realiseren dat het om echte koppels gaat en dat de waarheid altijd ergens in het missen ligt). Maar weinig mensen met zelfreflectie op FOK. Al vind ik dat deze TS wel zeker dingen heeft aangegeven over zichzelf (na doorvragen).

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 16:49 schreef Sneakie het volgende:

[..]

For the moment ja want ik zal een nieuw bestaan moeten gaan opbouwen en dat gaat niet met enkel part time werken. Ik heb nergens beweerd dat ik geen schuld heb, waar ik wel bezwaar tegen heb is hoe de zaken gelopen zijn. Als het aan mij ligt zou ik alles in het werk stellen om ons huwelijk te redden, ook door aan mezelf te werken.

Zij hoeft geen nieuw bestaan op te bouwen? Zij heeft niet al voldoende problemen met zichzelf?
Het zijn niet ook jouw kinderen waar je bewust voor hebt gekozen? Kinderen die er niets aan kunnen doen?

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 17:08 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Zij blijft in de huidige woning inclusief inboedel. Daar had ik het namelijk over. Ik snap verdomde goed dat het ook zwaar is voor haar. Daarom ben ik ook nog steeds bij haar terwijl ze me behoorlijk bedrogen heeft en ik er desondanks nog steeds iets van probeer te maken.

Dit gaat over je kinderen, niet over jullie...

Je zegt zelf je zorgen te maken over haar problemen in combi met je kinderen. Je hebt je zorgen zodanig uitgesproken dat je ex daar uit heeft gehaald dat je de kinderen zelfs van haar af zou nemen als je denkt dat dat nodig is (waarbij ik geen commentaar heb op dat uitspreken, wel op je handelen nu wat zo'n extreme situatie zou kunnen voorkomen).
Maar nu wat druk van haar nek afhalen en het beste doen voor je kinderen door er zoveel mogelijk te zijn als vader, nee. Je wacht liever tot het fout gaat, je haar de schuld kan geven weer... Want jij hebt het zo moeilijk, jij hebt ruimte nodig om je leven weer op te pakken.

Nogmaals, een tweeling is zwaar, zeker als alles niet helemaal goed verloopt. Je kinderen hebben je nodig, niet eens per 2 weken de leuke papa uithangen. Maar zoveel als kan er zijn. Zorgen dat de boel niet fout loopt. Niet voor haar, niet voor jou, maar voor hun.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 16:24 schreef Cause_Mayhem het volgende:
Nogmaals, heeft zij fikse problemen, ja. Zijn die een fiks deel van de ellende, ja. Maar jij hebt ook je deel. Zelfs voor die toekomst zonder elkaar laat jij het afweten. Ben je emotioneel niet voldoende betrokken bij je bloed eigen kinderen zelfs. Gaat het allemaal om hoe moeilijk jij het wel niet hebt met zaken en niet om de anderen waarom je zoveel zou geven.

Wat ik uit het topic opmaak, is dat zij geen verantwoordelijkheid neemt voor haar problemen en alles van anderen af laat hangen.

Het moeilijk hebben met jezelf maakt nog niet dat je daarmee privileges verdient en je partner slechter mag behandelen dan hij jou. TS is niet perfect, maar dat is geen enkel mens. Bij elke relatie moet je water bij de wijn doen, want je partner heeft altijd wel eigenschappen die niet zo leuk zijn. Als je anderen in hun waarde kan laten en het totaalplaatje bevalt je, dan kan een relatie goed werken.

Borderline of niet, als je vreemdgaat beschaam je daarmee het vertrouwen en weet je dat je je relatie op het spel zet. Als je het vervolgens nog een keer doet en je gaat tegen je partner zeggen dat je eigenlijk alleen bij hem blijft vanwege de kinderen, dan vind ik dat heel erg respectloos. TS is haar geen enkele verantwoording schuldig. Ze heeft hem ook meegenomen in haar negatieve spiraal.

En "slappe hap" vind ik echt heel kort door de bocht. Ik heb ook wel door dat hij moeilijk keuzes kan maken en de daad bij het woord kan voegen. Maar er kunnen zoveel redenen zijn waarom iemand daar zoveel moeite mee heeft, dus ik ga er niet automatisch een oordeel aan plakken dat hij een slappeling is. Integendeel, ik heb juist het idee dat hij zijn best doet maar gewoon niet weet wat hij met zichzelf en de situatie aanmoet en o.a. hier om advies komt vragen.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 17:22 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Wat ik uit het topic opmaak, is dat zij geen verantwoordelijkheid neemt voor haar problemen en alles van anderen af laat hangen.

Het moeilijk hebben met jezelf maakt nog niet dat je daarmee privileges verdient en je partner slechter mag behandelen dan hij jou. TS is niet perfect, maar dat is geen enkel mens. Bij elke relatie moet je water bij de wijn doen, want je partner heeft altijd wel eigenschappen die niet zo leuk zijn. Als je anderen in hun waarde kan laten en het totaalplaatje bevalt je, dan kan een relatie goed werken.

Borderline of niet, als je vreemdgaat beschaam je daarmee het vertrouwen en weet je dat je je relatie op het spel zet. Als je het vervolgens nog een keer doet en je gaat tegen je partner zeggen dat je eigenlijk alleen bij hem blijft vanwege de kinderen, dan vind ik dat heel erg respectloos. TS is haar geen enkele verantwoording schuldig. Ze heeft hem ook meegenomen in haar negatieve spiraal.

En "slappe hap" vind ik echt heel kort door de bocht. Ik heb ook wel door dat hij moeilijk keuzes kan maken en de daad bij het woord kan voegen. Maar er kunnen zoveel redenen zijn waarom iemand daar zoveel moeite mee heeft, dus ik ga er niet automatisch een oordeel aan plakken dat hij een slappeling is. Integendeel, ik heb juist het idee dat hij zijn best doet maar gewoon niet weet wat hij met zichzelf en de situatie aanmoet en o.a. hier om advies komt vragen.

Haar fouten zijn wel duidelijk idd,daar doe ik niets aan af. Dit wat ik hier zeg (slappe hap) gaat voornamelijk over zijn kinderen. En hoe hij daarin zit.
Naast zijn eigen bijdrage wegwuiven doet hij datzelfde nu bij zijn kinderen (en deed dat al met kon er maar beperkt zijn als hij het 'trok'). Het is hem te zwaar nu,dat moeders een berg aan (ernstige) problemen heeft en hij zich zorgen maakt (terecht) over hoe nu verder met die kinderen maakt niet dat hij zijn het zwaar hebben wat meer aan de kant zet voor hun.

Dan is het maar zwaar, dan is het maar kut, dan is het maar passen en meten. Maar je zorgt dat je kinderen zo goed mogelijk zitten. Zorgt dat die ex met haar problemen voldoende rust en ruimte krijgt zodat ze die fatsoenlijke moeder kan blijven (dat is in het belang van die kinderen). Zoekt naar een evenwicht daarin waarin beide opofferen, maar het ook aankunnen.
Geen eens in de 14 dagen de leuke papa uithangen, maar vaker weg daar bij moeder. Elk weekend, een aantal avonden in de week, wat dan ook. Meer dan dat ach, ik heb het zo zwaar, ik, ik, ik. Die kinderen kunnen hier niets aan doen, hebben geen enkele bijdrage hierin of mogelijkheden het op te lossen. Die zouden nu vooraan moeten staan. Om hun belang heen zou er gewerkt moeten worden, niet vanuit hem, niet vanuit haar, maar vanuit hun.

Dat doet mij eerder vermoeden dat het best zou kunnen kloppen dat hij Asperger heeft dan dat hij egoistisch is. Dat maakt het nog moeilijker om op korte termijn resolute beslissingen te maken. Tel daarbij op een vrouw die continu van gedachten en koers verandert en daarin ook manipulatief kan zijn.

Ik ben het 100% eens dat het belang van de kinderen voorop moet komen te staan. Het lijkt mij beter dat ze niet onder volledige voogdij komen van hun moeder, want die kan ze niet de stabiliteit en rust geven die ze nodig hebben. Voor TS lijkt het mij ook zwaar, dus hoop eigenlijk dat hij daarin snel ondersteuning in kan vinden.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 17:35 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Haar fouten zijn wel duidelijk idd,daar doe ik niets aan af. Dit wat ik hier zeg (slappe hap) gaat voornamelijk over zijn kinderen. En hoe hij daarin zit.
Naast zijn eigen bijdrage wegwuiven doet hij datzelfde nu bij zijn kinderen (en deed dat al met kon er maar beperkt zijn als hij het 'trok'). Het is hem te zwaar nu,dat moeders een berg aan (ernstige) problemen heeft en hij zich zorgen maakt (terecht) over hoe nu verder met die kinderen maakt niet dat hij zijn het zwaar hebben wat meer aan de kant zet voor hun.

Dan is het maar zwaar, dan is het maar kut, dan is het maar passen en meten. Maar je zorgt dat je kinderen zo goed mogelijk zitten. Zorgt dat die ex met haar problemen voldoende rust en ruimte krijgt zodat ze die fatsoenlijke moeder kan blijven (dat is in het belang van die kinderen). Zoekt naar een evenwicht daarin waarin beide opofferen, maar het ook aankunnen.
Geen eens in de 14 dagen de leuke papa uithangen, maar vaker weg daar bij moeder. Elk weekend, een aantal avonden in de week, wat dan ook. Meer dan dat ach, ik heb het zo zwaar, ik, ik, ik. Die kinderen kunnen hier niets aan doen, hebben geen enkele bijdrage hierin of mogelijkheden het op te lossen. Die zouden nu vooraan moeten staan. Om hun belang heen zou er gewerkt moeten worden, niet vanuit hem, niet vanuit haar, maar vanuit hun.

Dat hele 'de kinderen staan voorop, en onderdeel daarvan is dat mijn ex-partner na onze scheiding de ruimte en mogelijkheden houdt om een goede ouder te kunnen zijn' is natuurlijk hartstikke belangrijk. Maar dat werkt twee kanten op, anders zitten die kinderen straks nog maar met 1 goed functionerende ouder. En ik krijg nou niet echt de indruk dat zij zich dat tweede deel realiseert, laat staan rekening mee houdt. Dan wordt het voor de ander (TS) toch opeens een heel stuk lastiger om al die balletjes hoog te houden.

Dus TS zal wel degelijk ook 'om zichzelf moeten denken', puur en alleen om zelf een goede ouder te blijven. Het heeft er alles van weg dat zij hem daarin niet gaat ondersteunen.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 16:49 schreef Sneakie het volgende:

[..]

For the moment ja want ik zal een nieuw bestaan moeten gaan opbouwen en dat gaat niet met enkel part time werken.

Daar hebben ze kinderopvang voor uitgevonden. Zodat je gewoon fulltime kan blijven werken.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 19:45 schreef Elpis het volgende:

[..]

Daar hebben ze kinderopvang voor uitgevonden. Zodat je gewoon fulltime kan blijven werken.

Hoeft niet eens , ts kan ook is met zijn baas gaan praten en huisarts. Zijn zorgen uitspreken en actief hulp vragen en zorgen uitspreken. Dan gaan er balletjes rollen want niemand wilt dat de kinderen straks naar de klote gaan omdat moeders allerlei kerels in huis gaat halen en weet ik veel voor gedrag.

Ts , je bent echt enorm passief , kom is in actie, zorg dat je mensen om je heen verzameld die je kunnen helpen en adviseren.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:07 schreef Duveldrinker het volgende:
Ts , je bent echt enorm passief , kom is in actie, zorg dat je mensen om je heen verzameld die je kunnen helpen en adviseren.

Eens

TS, hoe kunnen wij jou daarmee helpen?

Kunnen we bijvoorbeeld met je afspreken dat je morgen contact opneemt met het sociaal team, uitlegt dat je waarschijnlijk voorlopig breekt met je vrouw en dat je je zorgen maakt over de voogdij over jouw kinderen omdat jouw vrouw door haar borderline te instabiel is, maar dat je ook erg aan jezelf twijfelt of jij de voogdij aankan?

Het kan hetzelfde sociale team zijn als jouw vrouw, maar je krijgt dan wel een ander persoon.

Als er zorg over kleine kinderen mee gemoeid is, willen ze je echt wel helpen hoor.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:20 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Eens

TS, hoe kunnen wij jou daarmee helpen?

Kunnen we bijvoorbeeld met je afspreken dat je morgen contact opneemt met het sociaal team, uitlegt dat je waarschijnlijk voorlopig breekt met je vrouw en dat je je zorgen maakt over de voogdij over jouw kinderen omdat jouw vrouw door haar borderline te instabiel is, maar dat je ook erg aan jezelf twijfelt of jij de voogdij aankan?

Het kan hetzelfde sociale team zijn als jouw vrouw, maar je krijgt dan wel een ander persoon.

Als er zorg over kleine kinderen mee gemoeid is, willen ze je echt wel helpen hoor.

Inderdaad, maak een lijstje met doelen wat je wilt bereiken en hoe zowel korte als lange termijn.

Ik heb in exact dezelfde situatie gezeten alleen dan met 1 kind. Eerste wat ik deed is naar de huisarts gaan, zorgen uitspreken en een advocaat benaderd. Maar ja ik ben vrij fel in mijzelf en andere te beschermen wanneer ik onrecht zie.
Jij bent onrechtmatig behandeld door je vrouw je moet nu voor jezelf knokken en als je je echt zorgen hebt over je vrouw en de opvoeding moet je dat gewoon duidelijk aangeven voor het laat is. Ga voor de kids.

Er leiden meer wegen naar Rome , ik heb gezorgd dat ik in het huis bleef met kind ben minder gaan werken en heb hulp ingeschakeld voor de opvoeding via een zorgteam van de gemeente en ik heb ook autisme en mijn kind ook dus dat moet je niet als excuses gebruiken om niet voor je kinderen te zorgen.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:07 schreef Duveldrinker het volgende:

[..]

Ts , je bent echt enorm passief , kom is in actie, zorg dat je mensen om je heen verzameld die je kunnen helpen en adviseren.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:28 schreef Duveldrinker het volgende:

[..]

Inderdaad, maak een lijstje met doelen wat je wilt bereiken en hoe zowel korte als lange termijn.

Ik heb in exact dezelfde situatie gezeten alleen dan met 1 kind. Eerste wat ik deed is naar de huisarts gaan, zorgen uitspreken en een advocaat benaderd. Maar ja ik ben vrij fel in mijzelf en andere te beschermen wanneer ik onrecht zie.
Jij bent onrechtmatig behandeld door je vrouw je moet nu voor jezelf knokken en als je je echt zorgen hebt over je vrouw en de opvoeding moet je dat gewoon duidelijk aangeven voor het laat is. Ga voor de kids.

Er leiden meer wegen naar Rome , ik heb gezorgd dat ik in het huis bleef met kind ben minder gaan werken en heb hulp ingeschakeld voor de opvoeding via een zorgteam van de gemeente en ik heb ook autisme en mijn kind ook dus dat moet je niet als excuses gebruiken om niet voor je kinderen te zorgen.

Is de moeder van je kind iemand met borderline?

TS, het is sowieso goed voor je om dingen uiteindelijk op een rij te zetten. Maar pleeg eerst het telefoontje. Daarmee haal je ook voor jezelf wat stress weg, want je staat er dan niet meer alleen voor.

Je kan ook de instantie benaderen waar je je sowieso had aangemeld voor hulp. Of inderdaad de huisarts.

Mocht het je allemaal overspoelen... Laat alle gedachten, twijfels en zorgen voor wat ze zijn, maar fixeer je op "hulp inschakelen om zorg voor kinderen goed te regelen". Het is gewoon een kwestie van even bellen of een e-mail sturen.

En laat je niet tegenhouden door gedachten als "ik ben een slechte vader" want dat ben je niet. Anders zou je dit überhaupt niet aangekaart hebben in dit topic. Maar laat je motiveren door aan de toekomst van je kinderen te denken.

Ik vind het echt niet kunnen dat Asperger in 1 adem genoemd wordt met de andere 2 onderwerpen.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 21:05 schreef DoubleUU het volgende:
Ik vind het echt niet kunnen dat Asperger in 1 adem genoemd wordt met de andere 2 onderwerpen.

?

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 21:05 schreef DoubleUU het volgende:
Ik vind het echt niet kunnen dat Asperger in 1 adem genoemd wordt met de andere 2 onderwerpen.

Want?

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 21:04 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Is de moeder van je kind iemand met borderline?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 21:07 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Want?

Omdat het totaal iets anders is ?