R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Whaha thanks voor de vleierij!😊quote:Op donderdag 7 september 2017 23:57 schreef Steef121 het volgende:
[..]
Mhm, het is dat ik mijn kaarten reeds verspeeld heb, anders zou ik je graag de vervolgstappen persoonlijk toegelicht hebben. 😉
Bedankt voor de lach, zal heerlijk slapen.
Ps: is je dm box al gevuld? Had wel verwacht dat er wat mensen ondertussen ingesprongen waren. 🤔
Heb een mooi bericht gehad in mijn inbox.
Maar niet over ons laatstbesproken thema!
Niettemin, een fijn bericht!
Maar ik slaap dalijk met mijn telefoon naast me, met 1 oog open!😉
Slaap lekker, ik schenk de fles leeg en proost op je met mijn 'quasi nonchalante doch chique manier mijn wiebelend glas'!
quote:Op donderdag 7 september 2017 22:59 schreef Steef121 het volgende:
Ik zie een potentiële match in dit topic opbloeien.. 😍
Dat is lief van je!quote:Op donderdag 7 september 2017 23:00 schreef Negenentwintig het volgende:
[..]
Typisch he! Me to!! Ook niet zo raar dat de ex altijd eerder een nieuwe relatie heeft.
Bij mij duurt dat ook langer dan bij vele anderen.
Dus bij jou mag het weer bijna gebeuren!😉
Bofkont, wens je veel liefde en plezier!
En voor mezelf hoop ik dat die one night stand maar mag komen😉
En die nieuwe relatie, dat hoeft nu nog echt effe niet.
Gerne geschehenquote:
[..]
Hallo Magnetronkoffie!
Thanks voor je uitgebreide respons!
Ik herken mezelf hier best wel in, nice!quote:Ja ik zou mezelf wel omschrijven als een ontzettend Loyaal persoon.
Ik ben nog nooit vreemdgegaan en zou ik die gevoelens hebben dan zou ik het uitmaken want dat vind ik niet fair naar mijn partner.
Natuurlijk ben ik echt geen heilige maar ik neem een relatie en ook vriendschap erg serieus.
Ik geef mijn vertrouwen niet makkelijk.
Dus als ik dat doe, dan is dat met heel mijn hart.
Zelfs als de relatie niet perfect is.
Dan zou ik er eerder mee stoppen dan het doorzetten om mijn eigen behoeftes te voorzien.
Ik vind dit mooie eigenschappen ook, helaas is niet iedereen zo (en dat is wat je zelf ook hebt ondervonden en de reden waarom je uiteindelijk dit topic hebt aangemaakt).
Ik kan me wel voorstellen dat je graag naïef wilt kunnen zijn. Naïef staat hier een beetje synoniem voor zorgeloos..en wie zou nou geen zorgeloze relatie willen hebben? Dat je je geen zorgen hoeft te maken over de eventuele afwezigheid van de net door jou benoemde goede eigenschappen van je partner. Een relatie (en dit kan ook een standaard vriendschapsrelatie zijn) die 'gewoon' werkt en waabij de ander niet veel aandacht opeist en veel onderhoud nodig heeft voor relatief weinig resultaat. Ik zou 't heerlijk vinden!quote:Ondanks ik mijn vertrouwen niet aan iedereen weggeef ben ik wel best naief in het beeld wat ik van relaties heb.
Het is inderdaad belangrijk dat ik het eerder zie hoe iemand is.
En vaak gebeurd dat ook, maar dan vertel ik mezelf 'nee, het kan toch niet zo zijn dat hij echt alleen bij me is om niet alleen te zijn.
Eerst over het stukje van dat aardig gevonden willen worden. Daarover zou ik het volgende kunnen beredeneren:quote:Mijn laatste ex bleef aandacht vragen zelfs toen bleek dat de relatie niet werkte.
Ik vond dat heel erg verwarrend.
Vind hij me nu aardig of niet?
Maar ik had me daar minder op moeten richten.
Want het maakte me erg onzeker omdat mijn gevoel me vertelde er klopt iets niet.
En opeens zocht hij nauwelijks meer contact.
Het voelde zo raar.
Stel dat hij op dat moment niet met jou, maar met iemand anders een relatie had, maar dat de relatie voor hem net zo verliep als bij jouw relatie met deze man (ik ga er voor 't gemak maar even vanuit dat dit een man was). Ik acht de kans groot dat hij dan exact hetzelfde gedaan zou hebben...naar de wc gaan met zijn mobiel, je "verzekeren" dat er niets aan de hand is...misschien zelfs een tikkeltje geagiteerd op je worden als je iets verder doorgraaft (want stel dat je de waarheid dan ziet? Stel dat je hem betrapt? Dan is -hij- alleen en dat gaat niet en dat mag gewoon niet).
Maar mijn punt is dat ik de kans groot acht dat hij dan exact hetzelfde gedaan zou hebben....dan zou je toch kunnen beredeneren dat zijn gedrag compleet los staat van jouw persoon? In dat geval zou je kunnen beredeneren dat het niets te maken heeft met jou als persoon, en dat je -dus- niks persoonlijks te verwijten valt wat betreft of jij wel of niet aardig genoeg was.
Wat jou wel te verwijten valt (tot op zekere hoogte), is dat je deze man binnen armslengte afstand van je liet. Leer dit soort mensen herkennen en laat ze op afstand (tsja, of ga voor de ONS als je dat niet kunt laten) en zolang je niet meer met dit type mens in zee gaat, zal je deze problemen simpelweg niet meer krijgen. Dan kan jij gewoon weer lekker naïef doen wat je wilt, het voelt echt als een bevrijding kan ik je vertellen! Al dat negatieve gezeik en dat gehannes met deze mensen is gewoon WEG!
Ehh...oké dat is wel heel erg slecht van hem. Zelf overigens ook iets soortgelijks meegemaakt, maar dat was dan ook een tornado van een relatie.quote:Toen hij zelfs naar de wc ging met zijn telefoon wist ik dat er een ander moest zijn.
Ik heb overigs nooit zijn telefoon gecontroleerd.
Zo iemand wil ik niet zijn.
Maar het viel wel op.
En ja, snel genoeg had hij een nieuwe vriendin en hij liet me vallen als een baksteen.
Maar ga gewoon niet meer met dit soort mensen om, dan hoef je jezelf ook niet meer met hun gedrag te laten confronteren, probleem opgelost! "D
Op dat moment in jullie "relatie" kon het hem al niks meer schelen hoe het voor jou was, hij was al van plan je te laten vallen als een baksteen. Blijkbaar bestond op dat moment zijn "geliefde" al niet meer, want baksteen en dat doe je niet met mensen om wie je geeft.quote:Het was echt extreem verwarrend allemaal.
Als de relatie 2 maanden eerder beindigd was, dan was het goed geweest.
We zagen het allebei niet meer zitten.
Maar hij bleef maar contact zoeken.
En ik begreep niet waarom.
Ik dacht 'hij geeft echt om me'
En ik wou gewoon echt graag vrienden blijven en de relatie langzaam aan beindigen zodat het niet te abrupt zou stoppen.
Wat je laatste zinnetje hier betreft, ik mag hopen dat je hem wel liet weten dat je de relatie beëindigen wilde om daarna als vrienden verder te gaan?
Hoe zit 't eigenlijk met je sociale kring? Heb je veel/weinig vrienden of zijn 't meer kennissen? Is er veel of weinig verloop binnen je vriendenkring?
Het slaat niet nergens op als het -goede- vraagtekens zijn, toch?quote:Ja stom he. Terwijl ik het typ denk ik ook...waarom?
Slaat ook nergens op.
De ex voor deze relatie is er met een 'vriendin' vandoor gegaan.
Dat heeft echt mijn hart gebroken destijds.
Mijn vrienden waarschuwde mij.
En ik sprak hem er op aan.
En hij zei 'nee joh, ik vind haar niks'
En naieve ikke geloofde dat.
Zag je die 'vriendin' op dat moment ook echt als vriendin? Ik neem aan van wel, aangezien je aangeeft dat deze gebeurtenis je toen best wel hard heeft geraakt.
Misschien een hele gekke vraag...maar weet je van jezelf waarom je niet van jaloezie houdt en weet je van jezelf waarom je niet van controledwang houdt? Dit zijn 't type vragen waar ik bijna nooit iemand over zie/hoor nadenken, terwijl de antwoorden op dit soort vragen juist erg interessant kunnen zijn om jezelf beter te leren kennen.quote:Ik wil ergens ook zo naief blijven.
Ik wil kunnen vertrouwen in een relatie.
Ik hou niet van die extreme jaloezie en controledwang.
Op die wijze hoeft het niet voor me.
Ik kan me voorstellen dat je je (gezien wat je tot nu toe hierover losgelaten hebt) hierover zorgen maakt. Maar je bent tenminste wel aan de weg aan 't timmeren nuquote:Maar ik maak me wel zorgen hoe ik dit in de toekomst aanpak.
Het waren geen eerlijke mensen inderdaad.
En om eerlijk te zijn.
Ik heb bij beide laatste exen ook wel doorgehad dat ze andere normen en waarden als mij hadden.
Zou je misschien een aantal concrete voorbeelden kunnen geven van wat voor normen en waarden deze mannen erop nahielden?
Het was natuurlijk niet zo slim deze mensen te vertrouwen. Volgende keer pak je 't slimmer aan!quote:En toen de vervanging er was hebben ze nooit meer achterom gekeken.
Het heeft me echt min laten voelen.
Maar als je van jezelf vindt dat je teveel een moraalridder bent...waarom geef je die mannen dan de kans op een dergelijke onmorale wijze met jou om te gaan? Ik snap dat stukje van "moraalridder" niet helemaalquote:Maar het zegt natuurlijk ook genoeg over mijn eigenwaarde.
Dat besef ik. Ik laat mijn waarde nu door hun beoordelen, en das niet fair naar hun en mij.
Ik laat het vaak ook gebeuren omdat ik soms het idee heb dat ik teveel een moraalridder ben.
Dat merk ik ook in mijn omgeving.
Dan denk ik wel eens 'kom op meid, niet alles te serieus nemen'
Maar eigenlijk moet ik dat wel doen.
Ik ben gewoon zo.
En conformeren naar iets wat ik niet ben laat me nu zo verdrietig achter.
Ik ben 't met je eens dat je dingen best serieus mag nemen. Als je alleen maar joligtrollig loopt te doen, heb je ook meer kans dat je dat soort types gaat aantrekken die voor dat type vrouw vallen...en daar gebruik danwel misbruik van willen gaan maken.
Dat willen zien lijkt me toch niet zo lastig? Je wilt gewoon deze pijn niet meer en je bent alweer 36 en loopt nog steeds hiermee te kloten. Is dat niet motivatie genoeg voor jou?quote:Ik hoop echt te leren de signalen niet alleen te herkennen maar ze ook te WILLEN zien.
Want ik wil zo graag dat mooie beeld behouden van 'echtheid'
Pas op dat je hoofd niet ontploftquote:Maar je hebt echt gelijk.
Het heeft geen zin om dat niet te willen inzien.
Het komt ook niet duidelijk over naar de ander.
Ik waardeer je interesse overigs erg.
Vind jou vragen alles behalve erg.
Ik heb al zoveel wijsheid opgedaan in dit topic. Doet me goed.
Ben 't eigenlijk compleet met je eens hier. Ik spreek meerdere vrienden soms maanden niet (jaar+ is ook al voorgekomen).quote:Wat ik mooie eigenschappen vind ik mijn vriendschappen is wederzijds respect en de prachtige leerzame inzichten en ervaringen die ik deel met mensen die echt niet altijd hetzelfde zijn dan mij.
Mensen zijn interessant.
En wanneer je elkaar in je waarde laat en respecteerd kom je erachter dat je zoveel meer deelt met een ander dan je in eerste instantie zou denken.
Mijn beste vrienden kennen mijn ups en downs en andersom.
En er is veel liefde voor elkaar.
En als ik iemand een jaar niet zie dan zegt dat niks over onze vriendschap.
Ik heb veel fijne vrienden die weten dat ik er altijd voor hun ben als ze me nodig hebben en visa versa.
Maar daar zit geen verwachtingspatroon aan gebonden van elkaar structureel te moeten zien.
Ik koester met een ieder ervaringen en belevingen uit verschillende momenten uit onze levens.
En dat is genoeg om dankbaar en tevreden mee te zijn.
Je laat elkaar lachen, je huilt met elkaar.
Maar ook intense gesprekken over filosofie en lelijke discussies horen erbij.
Die zijn juist mooi, niemand hoeft gelijk te hebben.
Je deelt en leert van elkaar.
Dat is voor mij vriendschap!
Hoe ben je met alleen zijn?
Gelijk hebben is wat mij betreft van ondergeschikt belang op de waarheid achterhalen, waarna de meningen aan die waarheid bijgesteld kunnen worden (ieder in diens tempo uiteraard, dit soort gesprekken zijn geheel vrijwillig en vrijblijvend).
Grappig, ik heb dat ook een aantal keer gedaan, maar meestal ging ik die persoon gewoon zoveel vermijden totdat ie vanzelf ophield. Maar 1 van deze "vrienden" bleek dus geld van ons te jatten...tsja, dan is 't vorbei!quote:Ik heb overigs 2 keer in mijn leven een vriendschap verbroken.
Met pijn in mijn hart.
Maar dit waren beide ook mensen waar hun oprechtheid sterk in twijfel was te trekken om diverse redenen (lang verhaal)
Noh, was de badkamer niet een betere optie geweest? Onder de douche heb je meer gelegenheid te ontspannen (en de wijsheden van de tegeltjes op je te laten bezinken) dan in een drukke keuken met 3 pannen op 't vuurquote:Ben btw mijn keukenwand aan het slopen om al die tegeltjes te plaatsen!
Maar die tegeltjes doen wat!😊
Hey kijk, onze 1e ruzieonenigheid is alweer een feit
Maar van onenigheid kan je leren, das 't slimste.
Ik sluit me dan vol-automatisch af. Zelfs al zou ik haar leuk willen vinden, ik zou 't niet over m'n hart kunnen krijgen een ander te bedriegen omdat ik weet hoe pijnlijk dat is...quote:Ik herken wel wat je zegt dat je jezelf blocked bij advances van een ander.
Wanneer iemand dat heel direct doet kan ik dat nooit serieus nemen.
Dat sluit ik me ook af.
Thanks, iemand had me al geholpen. Geen idee, ik zit niet met m'n foon te forummen, PC vind ik makkelijker en die stond hier toch alquote:Zo!
Lang antwoord van me!
Maar ik ben geen vrouw van weinig woorden.
Uhm eigenlijk gewoon een vrouw dus!😜
Ja uhm met die smileys!
Ik gebruik die van mijn iphone gewoon.
Potjandikke allereerst, heerlijk gesprek!!quote:Op vrijdag 8 september 2017 09:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Gerne geschehen
[..]
Ik herken mezelf hier best wel in, nice! [ afbeelding ]
Ik vind dit mooie eigenschappen ook, helaas is niet iedereen zo (en dat is wat je zelf ook hebt ondervonden en de reden waarom je uiteindelijk dit topic hebt aangemaakt).
[..]
Ik kan me wel voorstellen dat je graag naïef wilt kunnen zijn. Naïef staat hier een beetje synoniem voor zorgeloos..en wie zou nou geen zorgeloze relatie willen hebben? Dat je je geen zorgen hoeft te maken over de eventuele afwezigheid van de net door jou benoemde goede eigenschappen van je partner. Een relatie (en dit kan ook een standaard vriendschapsrelatie zijn) die 'gewoon' werkt en waabij de ander niet veel aandacht opeist en veel onderhoud nodig heeft voor relatief weinig resultaat. Ik zou 't heerlijk vinden!
[..]
Eerst over het stukje van dat aardig gevonden willen worden. Daarover zou ik het volgende kunnen beredeneren:
Stel dat hij op dat moment niet met jou, maar met iemand anders een relatie had, maar dat de relatie voor hem net zo verliep als bij jouw relatie met deze man (ik ga er voor 't gemak maar even vanuit dat dit een man was). Ik acht de kans groot dat hij dan exact hetzelfde gedaan zou hebben...naar de wc gaan met zijn mobiel, je "verzekeren" dat er niets aan de hand is...misschien zelfs een tikkeltje geagiteerd op je worden als je iets verder doorgraaft (want stel dat je de waarheid dan ziet? Stel dat je hem betrapt? Dan is -hij- alleen en dat gaat niet en dat mag gewoon niet).
Maar mijn punt is dat ik de kans groot acht dat hij dan exact hetzelfde gedaan zou hebben....dan zou je toch kunnen beredeneren dat zijn gedrag compleet los staat van jouw persoon? In dat geval zou je kunnen beredeneren dat het niets te maken heeft met jou als persoon, en dat je -dus- niks persoonlijks te verwijten valt wat betreft of jij wel of niet aardig genoeg was.
Wat jou wel te verwijten valt (tot op zekere hoogte), is dat je deze man binnen armslengte afstand van je liet. Leer dit soort mensen herkennen en laat ze op afstand (tsja, of ga voor de ONS als je dat niet kunt laten) en zolang je niet meer met dit type mens in zee gaat, zal je deze problemen simpelweg niet meer krijgen. Dan kan jij gewoon weer lekker naïef doen wat je wilt, het voelt echt als een bevrijding kan ik je vertellen! Al dat negatieve gezeik en dat gehannes met deze mensen is gewoon WEG!
[..]
Ehh...oké dat is wel heel erg slecht van hem. Zelf overigens ook iets soortgelijks meegemaakt, maar dat was dan ook een tornado van een relatie.
Maar ga gewoon niet meer met dit soort mensen om, dan hoef je jezelf ook niet meer met hun gedrag te laten confronteren, probleem opgelost! "D
[..]
Op dat moment in jullie "relatie" kon het hem al niks meer schelen hoe het voor jou was, hij was al van plan je te laten vallen als een baksteen. Blijkbaar bestond op dat moment zijn "geliefde" al niet meer, want baksteen en dat doe je niet met mensen om wie je geeft.
Wat je laatste zinnetje hier betreft, ik mag hopen dat je hem wel liet weten dat je de relatie beëindigen wilde om daarna als vrienden verder te gaan?
Hoe zit 't eigenlijk met je sociale kring? Heb je veel/weinig vrienden of zijn 't meer kennissen? Is er veel of weinig verloop binnen je vriendenkring?
[..]
Het slaat niet nergens op als het -goede- vraagtekens zijn, toch?
Zag je die 'vriendin' op dat moment ook echt als vriendin? Ik neem aan van wel, aangezien je aangeeft dat deze gebeurtenis je toen best wel hard heeft geraakt.
[..]
Misschien een hele gekke vraag...maar weet je van jezelf waarom je niet van jaloezie houdt en weet je van jezelf waarom je niet van controledwang houdt? Dit zijn 't type vragen waar ik bijna nooit iemand over zie/hoor nadenken, terwijl de antwoorden op dit soort vragen juist erg interessant kunnen zijn om jezelf beter te leren kennen.
[..]
Ik kan me voorstellen dat je je (gezien wat je tot nu toe hierover losgelaten hebt) hierover zorgen maakt. Maar je bent tenminste wel aan de weg aan 't timmeren nu
Zou je misschien een aantal concrete voorbeelden kunnen geven van wat voor normen en waarden deze mannen erop nahielden?
[..]
Het was natuurlijk niet zo slim deze mensen te vertrouwen. Volgende keer pak je 't slimmer aan!
[..]
Maar als je van jezelf vindt dat je teveel een moraalridder bent...waarom geef je die mannen dan de kans op een dergelijke onmorale wijze met jou om te gaan? Ik snap dat stukje van "moraalridder" niet helemaal
Ik ben 't met je eens dat je dingen best serieus mag nemen. Als je alleen maar joligtrollig loopt te doen, heb je ook meer kans dat je dat soort types gaat aantrekken die voor dat type vrouw vallen...en daar gebruik danwel misbruik van willen gaan maken.
[..]
Dat willen zien lijkt me toch niet zo lastig? Je wilt gewoon deze pijn niet meer en je bent alweer 36 en loopt nog steeds hiermee te kloten. Is dat niet motivatie genoeg voor jou?
[..]
Pas op dat je hoofd niet ontploft
[..]
Ben 't eigenlijk compleet met je eens hier. Ik spreek meerdere vrienden soms maanden niet (jaar+ is ook al voorgekomen).
Hoe ben je met alleen zijn?
Gelijk hebben is wat mij betreft van ondergeschikt belang op de waarheid achterhalen, waarna de meningen aan die waarheid bijgesteld kunnen worden (ieder in diens tempo uiteraard, dit soort gesprekken zijn geheel vrijwillig en vrijblijvend).
[..]
Grappig, ik heb dat ook een aantal keer gedaan, maar meestal ging ik die persoon gewoon zoveel vermijden totdat ie vanzelf ophield. Maar 1 van deze "vrienden" bleek dus geld van ons te jatten...tsja, dan is 't vorbei!
[..]
Noh, was de badkamer niet een betere optie geweest? Onder de douche heb je meer gelegenheid te ontspannen (en de wijsheden van de tegeltjes op je te laten bezinken) dan in een drukke keuken met 3 pannen op 't vuur
Hey kijk, onze 1e ruzieonenigheid is alweer een feit
Maar van onenigheid kan je leren, das 't slimste.
[..]
Ik sluit me dan vol-automatisch af. Zelfs al zou ik haar leuk willen vinden, ik zou 't niet over m'n hart kunnen krijgen een ander te bedriegen omdat ik weet hoe pijnlijk dat is...
[..]
Thanks, iemand had me al geholpen. Geen idee, ik zit niet met m'n foon te forummen, PC vind ik makkelijker en die stond hier toch al
Ik heb dat, gedeeltes van een post quote en reageren, nog niet uitgevogeld dus je krijgt wederom een hele lap tekst!
Ja, ik heb dit topic echt aangemaakt vanuit een innerlijke noodkreet.
En het ontroert me werkelijk hoeveel betrokken en leerzame reacties ik krijg.
Begin me al een echte 'fokker' te voelen!😊
Naief is inderdaad zorgeloos.
Ik leef nog een beetje in die idyllische gedachte dat 'liefde' die sprookjesachtige romantische relatie is.
Terwijl ik mezelf niet eens aan die standaard kan voldoen.
Wie ook wel!
Een klein stukje achtergrondinfo.
Ik ben een vlotte vrouw die vooral vroeger in haar leven kwa relaties toch altijd een beetje een muurbloempje was.
Dat zou je me niet aanzien als je me ontmoet.
Ik heb een vlotte babbel en positieve blije kop en ik mag niet klagen over de aandacht die ik krijg.
Maar ik ben uiters sceptisch.
In mijn jeugd als puber was ik al anders in relaties.
In vriendschappen is het me nooit te kort gekomen.
Dat durfde ik ook aan, voelde veilig.
Maar dat 'intiemer contact' dat ging mij moeilijker af dan mijn leeftijdsgenoten destijds.
Die zoekte spanning en sensatie in relaties.
Ik had nooit lange relaties en ik wist vroeger ook echt niet hoe ik met die mannelijke aandacht om moest gaan.
Nu kan ik dat voor mezelf beter verklaren.
Ik heb een hele lieve vader.
Maar hij is licht autistisch en mijn broer ook.
Dus ik ben opgegroeid met een wat afstandelijkere vorm van contact met de mannen in mijn gezin.
Als kind voelde ik me niet 'connected' met mijn vader.
Achteraf zie ik dat heel helder.
Hij kon ook echt niet met kinderen omgaan en dat ongemakkelijk gevoel wat hij daarbij ervaarde, dat voelde ik goed.
In plaats van een knuffel kreeg ik een vriendelijk klopje, zoals je een hond aanhaalt.
Als volwassenen merk ik dat ik nu een supercontact met hem heb omdat ik hem beter begrijp.
Hij kan ook beter met me omgaan als volwassenen.
Die volwassenen gesprekken die hij graag voert die kan hij nu met me delen.
Hij kon dat vroeger niet. En dat begrijp ik. Ben daar ook niet meer boos over. Ik ben dankbaar dat we elkaar nu begrijpen.
Dat ons contact verstandelijk en rationeel was en nog steeds is heeft me geestelijk ook zeer zeker sterk gemaakt.
En mijn pa is goudeerlijk!
Soms op het harde af, maar ik kan daar wel mee omgaan.
Zeker nu ik besef dat eerlijkheid eerder een voorrecht dan een straf is.
Mijn ouders zijn beide 'no nonsens' types.
Geen klagers en het zit ook echt niet in hun om mensen te bedriegen of voor te liegen.
Daar bof ik aan de ene kant erg mee, maar aan de andere kant blijf ik daardoor zo verbaasd hoe sommige mensen een dubbele agenda hebben.
Maar ik denk dat ik door alles hierboven omschreven echt onwennig ben wanneer het een relatie betreft.
Je doet veel kennis op uit de omgangsvorm van je ouders.
En die van mij waren niet knuffelig of lekker vrolijk spontaan.
Eerder star.
Toch weet ik inmiddels echt dat mijn ouders van elkaar houden.
Het is gewoon een andere vorm dan ik vroeger vergeleek met ouders van leeftijdsgenootjes.
Maar die giebelgeitenmanier waarop vriendinnen van me vroeger een relatie aangingen.
Daar snapte ik niet veel van.
Ik genoot mee van hun verhalen maar zelf wist ik echt niet hoe dat werkte.
Nu ben ik daar wel enorm in gegroeid sinds dat besef er was.
Ik ben ook vroeg op mezelf gaan wonen en heb die onbedoelde tekortkomingen in mijn jeugd wel gekregen uit mijn vriendenkring.
(Knuffelen, spontane en liefdevolle uitingen bedoel ik daarmee)
Dus ik ben een stuk vrijer geworden.
Maar ik denk dat het wel deels verklaard waarom ik toch zo worstel met relaties.
Wat je vraagt over mijn vriendenkring.
Vroeger had ik teveel vrienden.
Ik vond iedereen lief leuk en aardig.
Het kon er bij mij niet in dat mensen mischien niet altijd oprecht waren.
Die vriendin waar mijn vorige ex mee vandoor ging...
De meeste mensen zouden haar als 'kennis' omschrijven.
En dat is tevens ook lang mijn probleem geweest.
Ik zag iedereen als vrienden.
En maar enkele als kennissen.
Na die harde les, gevolgd door een flinke burnout (ook mede door werk) ben ik 3 jaar geleden de term 'vriendschappen' onder een loep gaan leggen.
Daar waar ik vroeger eigenlijk teveel vrienden had (kreeg ik vaak te horen van mijn langdurige vrienden, die zeiden dan 'laat je toch niet door iedereen inpakken')
Heb ik nu duidelijk een harde kern over van 6 mensen die ik echt als vrienden zie.
De rest heb ik nu geleerd onder de noemer kennissen samen te vatten.
Al is het maar een naam.
Voor mij voelen ze nog steeds als vrienden.
Maar ik ben me er bewust van dat ik van deze mensen niet dezelfde loyaliteit hoef te verwachten dan mijn echte vrienden.
Dat doe ik uit zelfbescherming.
Omdat ik heb ondervonden hoe iemand mij toch echt anders kan ervaren dan een vriendin.
Zoals dat meisje wat er met mijn ex vandoor ging. Ze was de beste vriendin van een van mijn beste vriendinnen.
Ik ken haar al 20 jaar via haar.
En inderdaad geen hechte vriendin van mij, maar meer een kennis.
Dat besef ik nu.
Ik ben daar wel in 'ontwaakt'.
Ik kon me echt niet voorstellen dat iemand een ander zijn partner zo zelfzuchtig weg durft te pikken.
(Hij was net zo verantwoordelijk natuurlijk)
Mijn vriendenkring is overigs ook wat kleiner nu omdat ik geen 'stapbeest' meer ben.
Ouder en wat wijzer nu.
Dus ik zie veel mensen niet meer zo vaak al draag ik ze wel een warm hart toe.
Eigenlijk vind ik het stiekem wel lekker zo.
Het is wat rustiger en overzichtelijker geworden voor me.
Het was een harde maar noodzakelijke les voor me.
Je vraagt waarom ik niet van jaloezie en controledwang houd.
Dat heb ik wel helder voor mezelf.
Toen ik nog jong was en onervaren in relaties..toen zag ik vriendinnen vaak hysterisch en bezitterig reageren naar hun partner.
Het verbaasde me destijds dat hun vriendjes dat accepteerde.
Begreep daar helemaal niks van!
Heeft te maken met de nuchtere en weinig emotionele opvoeding die ik van thuis meegekregen heb.
Heb daar een soort afkeer van, het klopt niet naar mijn beeld.
Denk tevens dat ik dergelijke gedragingen ook als genant ervaar omdat ze natuurlijk heel veel emoties weerspiegelen.
Door dit te typen besef ik hoe schaamtelijk ik me voel over dat soort rauwe emoties.
Het voelt alsof het niet hoort.
Terwijl ik me tijdens het typen besef dat emoties bij de mens horen en niet onderdrukt hoeven te worden.
Daarnaast, ik zeg wel dat ik niet van controledwang houd.
Maar eigenlijk is dat een leugen.
Want ik vertrouw niet makkelijk iemand.
En dat ik het niet hardop uit. Dat wil helemaal niet zeggen dat ik die onzekerheden niet heb.
Die situatie wat je schetst over mijn ex wanneer hij dezelfde zaken had gedaan en hij was niet mijn partner.
Lief van je!
(Die vanzelfsprekendheid om zo met me mee te denken en kritische vragen te stellen, waardeer ik erg van jou!)
Om dat te beantwoorden..
Ja dat staat ook los van mij.
Door dit topic heb ik de afgelopen week geleerd niet alles persoonlijk op mezelf te betrekken.
Ik kon dat (en wou dat) niet los zien.
Maar inderdaad.
Hij heeft een patroon van dit soort relaties achter zich.
En wat me ook veel vertelde, hij heeft geen vrienden.
Dat zei hij ook altijd.
En dat was die grote rode vlag!
En dat wist ik ergens ook.
Het vertelde me zoveel over zijn persoonlijke behoeftes, intensies. en moeite die je voor een ander wil doen. (Ik ervaar dat nieteens als moeite zelf)
Vrienden hebben mij persoonlijk ook meer laten ontwikkelen.
Maar wanneer je die totaal niet hebt zoals hij..
Hoe leert hij dan dat zijn overtuigingen mischien niet kloppen?
Hij heeft nooit de behoefte gevoeld moeite te doen om contacten te onderhouden.
Ik vond dat altijd erg zorgelijk maar ook zielig.
Ik dacht dan 'jeetje wat is er gebeurd dat hij dat niet durft of wil'
Nu zie ik dat wat minder empatisch, al blijf ik dat een verlies voor hem vinden.
Ik voel me juist zo verrijkt door mijn vrienden.
Mischien kan ik juist daardoor beter alleen zijn.
Ik voel me namelijk nooit zo alleen als hij zich zal voelen.
Er is een enorm verschil tussen je alleen voelen en het zijn.
Je vraagt me een aantal voorbeelden van mijn exen waarin ze andere normen en waarden dan mij erop na hielden.
Ik benoem voor je de laatste 2 exen.
(Ik mag spuien!😃 Glunder!)
Komen ze:
-eerste ex vertelde dat hij wel vaker spullen had gestolen.
-eerste ex vertelde me dat hij wel eens vreemd was gegaan.
-eerste ex was kwa uiterlijk aandachtsgeil.
Stond langer voor de spiegel dan ik.
Gefixeerd op zijn uiterlijk.
(Nu moet ik ook wel eerlijk bekennen dat ik het uiterste ben, de kapper kent mij niet😆. Het kan mij weinig boeien)
-had geen echte vrienden, erkende hij ook.
-Sociaal, maatschappelijk niet betrokken met anderen.
-2e ex kon extreem boos worden als anderen hem in zijn ogen tekort deden (buiten mij, tegen mij ging hij nooit zo los)
-geen empatisch vermogen, erkende hij ook.
Hij was bovengemiddeld intelligent maar het gebrek aan empatisch vermogen vond ik oprecht eng.
Anders dan ik van mijn vader gewend ben.
Die probeerd altijd realistisch te blijven.
Mijn ex kon echt ontvlammen in woede.
-Continue behoefte aan aandacht, complimentjes en erkenning.
Op het ziekelijke af.
Is ook een bekend publiek persoon.
En daarmee ook verknipt in realiteitsbesef.
Dit is maar een handjevol wat ik benoem.
Maar het is verkeerd. Er is niks constructiefs, postitiefs of zinvols uit dit gedrag op te maken.
Bizar dat ik dit heb laten gebeuren he?
Ik denk dat ik altijd flamboyante gevoelige mannen opzoek.
Waarom doe ik dat??
Aan de ene kant snap ik wat me daarin aantrekt.
Maar dat ik er oprecht intrap en hun gedrag goedkeur terwijl het zo fout voelt.
Dat begrijp ik nog niet helemaal.
Mijn laatste ex snakte net zo veel naar aandacht als de vorige.
Alleen op een ander vlak.
Het lijkt erop dat ik die aandachtschreeuwende types aantrekkelijk vind.
Maar dat slaat nergens op!
Maar het gebeurd toch niet zomaar??? (Lees= benieuwd naar jou visie)
Verder naar het volgende..😉
Je poste dit over vriendschappen:
''Gelijk hebben is wat mij betreft van ondergeschikt belang op de waarheid achterhalen, waarna de meningen aan die waarheid bijgesteld kunnen worden (ieder in diens tempo uiteraard, dit soort gesprekken zijn geheel vrijwillig en vrijblijvend).''
Ik vind dit zo ontzettend MOOI omschreven!
En ook precies hoe ik het ervaar.👍🏻
Je vraagt hoe ik ben met alleen zijn.
Alleen zijn is mijn comfortzone.
Vind het fijn, vertrouwt, rustig en veilig.
Altijd al zo geweest, als kind al.
Dan ervaar ik echt rust.
En ook egoistisch.
Lekker doen wat ik wil.
Enige wat ik mis is genegenheid, affectie en ook dat klankbord.
Ik leef graag in mijn eigen wereldje.
Maar besef me dat het ook afvlakt.
Tot slot! (Jaaaa deze vrouw rond af!😉)
Nee keukentegels zijn beter.
Ben een 'foody' en meer geconcentreerd en oplettend in de keuken!
Zinvoller.
In de badkamer lees ik toch niks op de tegels omdat ik schuim uit mijn ogen aant wrijven ben!
Ps slotvraag.
Heb jij voor jezelf ingebouwd wanneer die red flag er is?
Begreep dat je in een relatie zit en je dat sowieso blockt als iemand advances maakt. Wat meer dan TOP is.
Maar wanneer signaleer jij duidelijk een red vlag als iemand zich als een vriend aanbied en het voelt niet goed.
Wanneer trek jij die grens?
En hoe doe je dat?
Btw hoop dat ik je vragen beantwoord heb!
Duizendmaal dank voor je betrokkenheid.
Word enorm gewaardeerd!
[ Bericht 0% gewijzigd door Negenentwintig op 08-09-2017 22:55:49 ]
Op
Weet niet of dit mobiel ook kan, maar met de desktop layout is het dit knopjequote:
[..]
Potjandikke allereerst, heerlijk gesprek!!
Ik heb dat, gedeeltes van een post quote en reageren, nog niet uitgevogeld dus je krijgt wederom een hele lap tekst!
Even tussendoor, was je wel 'connected' met je moeder?quote:Ja, ik heb dit topic echt aangemaakt vanuit een innerlijke noodkreet.
En het ontroert me werkelijk hoeveel betrokken en leerzame reacties ik krijg.
Begin me al een echte 'fokker' te voelen!😊
Naief is inderdaad zorgeloos.
Ik leef nog een beetje in die idyllische gedachte dat 'liefde' die sprookjesachtige romantische relatie is.
Terwijl ik mezelf niet eens aan die standaard kan voldoen.
Wie ook wel!
Een klein stukje achtergrondinfo.
Ik ben een vlotte vrouw die vooral vroeger in haar leven kwa relaties toch altijd een beetje een muurbloempje was.
Dat zou je me niet aanzien als je me ontmoet.
Ik heb een vlotte babbel en positieve blije kop en ik mag niet klagen over de aandacht die ik krijg.
Maar ik ben uiters sceptisch.
In mijn jeugd als puber was ik al anders in relaties.
In vriendschappen is het me nooit te kort gekomen.
Dat durfde ik ook aan, voelde veilig.
Maar dat 'intiemer contact' dat ging mij moeilijker af dan mijn leeftijdsgenoten destijds.
Die zoekte spanning en sensatie in relaties.
Ik had nooit lange relaties en ik wist vroeger ook echt niet hoe ik met die mannelijke aandacht om moest gaan.
Nu kan ik dat voor mezelf beter verklaren.
Ik heb een hele lieve vader.
Maar hij is licht autistisch en mijn broer ook.
Dus ik ben opgegroeid met een wat afstandelijkere vorm van contact met de mannen in mijn gezin.
Als kind voelde ik me niet 'connected' met mijn vader.
Wat is je moeder eigenlijk voor type? Waarin verschilt zij van haar man (je vader dusquote:Achteraf zie ik dat heel helder.
Hij kon ook echt niet met kinderen omgaan en dat ongemakkelijk gevoel wat hij daarbij ervaarde, dat voelde ik goed.
In plaats van een knuffel kreeg ik een vriendelijk klopje, zoals je een hond aanhaalt.
Als volwassenen merk ik dat ik nu een supercontact met hem heb omdat ik hem beter begrijp.
Hij kan ook beter met me omgaan als volwassenen.
Die volwassenen gesprekken die hij graag voert die kan hij nu met me delen.
Hij kon dat vroeger niet. En dat begrijp ik. Ben daar ook niet meer boos over. Ik ben dankbaar dat we elkaar nu begrijpen.
Dat ons contact verstandelijk en rationeel was en nog steeds is heeft me geestelijk ook zeer zeker sterk gemaakt.
En mijn pa is goudeerlijk!
Soms op het harde af, maar ik kan daar wel mee omgaan.
Zeker nu ik besef dat eerlijkheid eerder een voorrecht dan een straf is.
Mijn ouders zijn beide 'no nonsens' types.
) en waarin verschilt zij van andere moeders?Ik vind 't trouwens wel komisch dat je vertelt dat je vader en broer licht autistisch zouden zijn. Wat je vertelt over hoe je vader met kinderen omging, herken ik bij mezelf wel. Dat is wel wat beter geworden nadat ik een paar jaar met kinderen had gewerkt als vrijwilliger. Toen 'snapte' ik ze wat beter, maar ik ga toch liever om met mensen die wat serieuzer (kunnen) zijnquote:Geen klagers en het zit ook echt niet in hun om mensen te bedriegen of voor te liegen.
Daar bof ik aan de ene kant erg mee, maar aan de andere kant blijf ik daardoor zo verbaasd hoe sommige mensen een dubbele agenda hebben.
Maar ik denk dat ik door alles hierboven omschreven echt onwennig ben wanneer het een relatie betreft.
Je doet veel kennis op uit de omgangsvorm van je ouders.
En die van mij waren niet knuffelig of lekker vrolijk spontaan.
Eerder star.
Toch weet ik inmiddels echt dat mijn ouders van elkaar houden.
Het is gewoon een andere vorm dan ik vroeger vergeleek met ouders van leeftijdsgenootjes.
.Hoe is de band van je vader met je moeder? En welke autistische trekken heeft zij denk je? Of heeft ze ze niet?
Lijkt me best sterk dat je moeder helemaal geen autistische trekken heeft, anders hadden je ouders 't denk ik niet zo lang met elkaar vol kunnen houden (of ze hebben echt een wonder-relatie-middel uitgevonden, laat ze die op de markt brengen dan hebben ze gegarandeerd nooit meer geldproblemen
).Toen ik dit las, moest ik wel lachen! Vond 't leuk om te lezen!quote:Maar die giebelgeitenmanier waarop vriendinnen van me vroeger een relatie aangingen.
Daar snapte ik niet veel van.
Ik genoot mee van hun verhalen maar zelf wist ik echt niet hoe dat werkte.
Nu ben ik daar wel enorm in gegroeid sinds dat besef er was.
Ik ben ook vroeg op mezelf gaan wonen en heb die onbedoelde tekortkomingen in mijn jeugd wel gekregen uit mijn vriendenkring.
(Knuffelen, spontane en liefdevolle uitingen bedoel ik daarmee)
Dus ik ben een stuk vrijer geworden.
Maar ik denk dat het wel deels verklaard waarom ik toch zo worstel met relaties.
Wat je vraagt over mijn vriendenkring.
Vroeger had ik teveel vrienden.
Ik vond iedereen lief leuk en aardig.
Het kon er bij mij niet in dat mensen mischien niet altijd oprecht waren.
Die vriendin waar mijn vorige ex mee vandoor ging...
De meeste mensen zouden haar als 'kennis' omschrijven.
En dat is tevens ook lang mijn probleem geweest.
Ik zag iedereen als vrienden.
En maar enkele als kennissen.
Na die harde les, gevolgd door een flinke burnout (ook mede door werk) ben ik 3 jaar geleden de term 'vriendschappen' onder een loep gaan leggen.
Daar waar ik vroeger eigenlijk teveel vrienden had (kreeg ik vaak te horen van mijn langdurige vrienden, die zeiden dan 'laat je toch niet door iedereen inpakken')
Heb ik nu duidelijk een harde kern over van 6 mensen die ik echt als vrienden zie.
De rest heb ik nu geleerd onder de noemer kennissen samen te vatten.
Al is het maar een naam.
Voor mij voelen ze nog steeds als vrienden.
Maar ik ben me er bewust van dat ik van deze mensen niet dezelfde loyaliteit hoef te verwachten dan mijn echte vrienden.
Dat doe ik uit zelfbescherming.
Omdat ik heb ondervonden hoe iemand mij toch echt anders kan ervaren dan een vriendin.
Zoals dat meisje wat er met mijn ex vandoor ging. Ze was de beste vriendin van een van mijn beste vriendinnen.
Ik ken haar al 20 jaar via haar.
En inderdaad geen hechte vriendin van mij, maar meer een kennis.
Dat besef ik nu.
Ik ben daar wel in 'ontwaakt'.
Ik kon me echt niet voorstellen dat iemand een ander zijn partner zo zelfzuchtig weg durft te pikken.
(Hij was net zo verantwoordelijk natuurlijk)
Mijn vriendenkring is overigs ook wat kleiner nu omdat ik geen 'stapbeest' meer ben.
Ouder en wat wijzer nu.
Dus ik zie veel mensen niet meer zo vaak al draag ik ze wel een warm hart toe.
Eigenlijk vind ik het stiekem wel lekker zo.
Het is wat rustiger en overzichtelijker geworden voor me.
Het was een harde maar noodzakelijke les voor me.
Wat je moeder betreft, misschien vind je 't wel grappig/interessant/leuk om je moeder en jezelf eens langs een checklist te halen van kenmerken van autisme bij vrouwen. Wie weet zie je er veel herkenbare dingen in die je in 't verleden niet hebt kunnen lijmen of die je als een "raar losstaand iets" zag zonder dat 't ergens schijnbaar mee te maken had.
het gaat om deze tabel met kenmerken (deze ken ik al een aantal jaar) en om dit stukje tekst (deze heb ik recentelijk gevonden, maar vond 'm wel heel goed).
Deze kan je als kleine bonus-bijlage zien, maar staan misschien ook dingen in die je wel herkenbaar zou kunnen vinden.
Ik ben wel benieuwd in hoeverre je je moeder en je jezelf erin herkent. De kans is groot dat je jezelf in (lang) niet alles herkent, maar 't kan evengoed wel interessant voor je zijn om te lezen. Kijk ook eens in hoeverre je je broer en/of vader hierin herkent.
Uhm...waarom accepteerden hun vriendjes dat?quote:Je vraagt waarom ik niet van jaloezie en controledwang houd.
Dat heb ik wel helder voor mezelf.
Toen ik nog jong was en onervaren in relaties..toen zag ik vriendinnen vaak hysterisch en bezitterig reageren naar hun partner.
Het verbaasde me destijds dat hun vriendjes dat accepteerde.
Begreep daar helemaal niks van!
Klopt.quote:Heeft te maken met de nuchtere en weinig emotionele opvoeding die ik van thuis meegekregen heb.
Heb daar een soort afkeer van, het klopt niet naar mijn beeld.
Denk tevens dat ik dergelijke gedragingen ook als genant ervaar omdat ze natuurlijk heel veel emoties weerspiegelen.
Door dit te typen besef ik hoe schaamtelijk ik me voel over dat soort rauwe emoties.
Het voelt alsof het niet hoort.
Terwijl ik me tijdens het typen besef dat emoties bij de mens horen en niet onderdrukt hoeven te worden.
Daarnaast, ik zeg wel dat ik niet van controledwang houd.
Maar eigenlijk is dat een leugen.
Want ik vertrouw niet makkelijk iemand.
En dat ik het niet hardop uit. Dat wil helemaal niet zeggen dat ik die onzekerheden niet heb.
En 't is geen gek idee om niet te snel iemand te gaan vertrouwen. En sommige mensen vertrouw ik niet, ongeacht hoe goed ze proberen op een nep-sociale manier bij me in de smaak te vallen.
Dat laatste is echt wijsheid. Het is van buitenaf ook moeilijk te zien, want veel mensen snappen dit niet helemaal goed, of ze snappen het wel maar blijven er toch blind voor als 't zich voor hun neus aan 't afspelen is.quote:Die situatie wat je schetst over mijn ex wanneer hij dezelfde zaken had gedaan en hij was niet mijn partner.
Lief van je!
(Die vanzelfsprekendheid om zo met me mee te denken en kritische vragen te stellen, waardeer ik erg van jou!)
Om dat te beantwoorden..
Ja dat staat ook los van mij.
Door dit topic heb ik de afgelopen week geleerd niet alles persoonlijk op mezelf te betrekken.
Ik kon dat (en wou dat) niet los zien.
Maar inderdaad.
Hij heeft een patroon van dit soort relaties achter zich.
En wat me ook veel vertelde, hij heeft geen vrienden.
Dat zei hij ook altijd.
En dat was die grote rode vlag!
En dat wist ik ergens ook.
Het vertelde me zoveel over zijn persoonlijke behoeftes, intensies. en moeite die je voor een ander wil doen. (Ik ervaar dat nieteens als moeite zelf)
Vrienden hebben mij persoonlijk ook meer laten ontwikkelen.
Maar wanneer je die totaal niet hebt zoals hij..
Hoe leert hij dan dat zijn overtuigingen mischien niet kloppen?
Hij heeft nooit de behoefte gevoeld moeite te doen om contacten te onderhouden.
Ik vond dat altijd erg zorgelijk maar ook zielig.
Ik dacht dan 'jeetje wat is er gebeurd dat hij dat niet durft of wil'
Nu zie ik dat wat minder empatisch, al blijf ik dat een verlies voor hem vinden.
Ik voel me juist zo verrijkt door mijn vrienden.
Mischien kan ik juist daardoor beter alleen zijn.
Ik voel me namelijk nooit zo alleen als hij zich zal voelen.
Er is een enorm verschil tussen je alleen voelen en het zijn.
Wat vrienden betreft zeg ik altijd "Quality over quantity!".
Wat je vertelde over dat je de betekenis van "vriend" zeg maar aan 't herevalueren was, tegenwoordig is mijn status quo dat ik als 't ware een soort van ...rangorde(?) heb? En die gaat een beetje zo:
Vage kennis
(Gewoon...een) kennis
Goede kennis (of misschien een vage vriend, maar volgens mij is "goede kennis" dan een voor mij beter begrip)
Vriend
Goede vriend
Alles met "kennis" vertrouw ik sowieso niet blind. Een vriend is iemand die ik wel vertrouw en gewoonlijk al een jaar of 5 ken.
Goede vriend vertrouw ik blind en als een -goede- vriend m'n huissleutel zou vragen, zou ik die bijna-niet-meer-bij-wijze-van blind afgeven, want ik weet dat ze er geen misbruik van zullen maken. De goede vrienden die ik heb, ken ik allemaal 10 jaar of langer.
Overigens is de definitie van "vriend" er uiteindelijk 1 van inhoud en natuurlijk niet van blinde tijdsspanne
En wat vriendschap betreft, waardeer ik bepaalde punten het meest, zoals eerlijkheid, betrouwbaarheid, openmindedness, enzo.
Dank voor deze lijstjesquote:Je vraagt me een aantal voorbeelden van mijn exen waarin ze andere normen en waarden dan mij erop na hielden.
Ik benoem voor je de laatste 2 exen.
(Ik mag spuien!😃 Glunder!)
Komen ze:
-eerste ex vertelde dat hij wel vaker spullen had gestolen.
-eerste ex vertelde me dat hij wel eens vreemd was gegaan.
-eerste ex was kwa uiterlijk aandachtsgeil.
Stond langer voor de spiegel dan ik.
Gefixeerd op zijn uiterlijk.
(Nu moet ik ook wel eerlijk bekennen dat ik het uiterste ben, de kapper kent mij niet😆. Het kan mij weinig boeien)
-had geen echte vrienden, erkende hij ook.
-Sociaal, maatschappelijk niet betrokken met anderen.
-2e ex kon extreem boos worden als anderen hem in zijn ogen tekort deden (buiten mij, tegen mij ging hij nooit zo los)
-geen empatisch vermogen, erkende hij ook.
Hij was bovengemiddeld intelligent maar het gebrek aan empatisch vermogen vond ik oprecht eng.
Anders dan ik van mijn vader gewend ben.
Die probeerd altijd realistisch te blijven.
Mijn ex kon echt ontvlammen in woede.
-Continue behoefte aan aandacht, complimentjes en erkenning.
Op het ziekelijke af.
Is ook een bekend publiek persoon.
En daarmee ook verknipt in realiteitsbesef.
Dit is maar een handjevol wat ik benoem.
Maar het is verkeerd. Er is niks constructiefs, postitiefs of zinvols uit dit gedrag op te maken.
Bizar dat ik dit heb laten gebeuren he?
Ik denk dat ik altijd flamboyante gevoelige mannen opzoek.
Waarom doe ik dat??
Bedenk je wel dat "flamboyante gevoelige" niet hetzelfde is als "gevoelig" en meer te maken -lijkt- te hebben met "hoog dramaqueen-gehalte". De laatste zijn juist minder empathisch...wat dat betreft komen je ervaringen wel met m'n verwachtingen overeen.
Wat ik kan zien hier, is dat je een beetje jezelf daarmee ontkent. Je ontkent een beetje je eigen behoeftes, misschien vind je jezelf zelfs een klein beetje een aansteller ergens?quote:Aan de ene kant snap ik wat me daarin aantrekt.
Maar dat ik er oprecht intrap en hun gedrag goedkeur terwijl het zo fout voelt.
Dat begrijp ik nog niet helemaal.
Interessant...waarom eigenlijk?quote:Mijn laatste ex snakte net zo veel naar aandacht als de vorige.
Alleen op een ander vlak.
Het lijkt erop dat ik die aandachtschreeuwende types aantrekkelijk vind.
Ik heb net wel iets getypt (ik reageer stukje voor stukje), misschien dat dat al wat overeenkomt met jouw verwachtingenquote:Maar dat slaat nergens op!
Maar het gebeurd toch niet zomaar??? (Lees= benieuwd naar jou visie)
't grappige is dat ik hier veel van mezelf erken. Een aantal dingen heb ik zelfs letterlijk min of meer letter voor letter zo op fok geschrevenquote:Verder naar het volgende..😉
Je poste dit over vriendschappen:
''Gelijk hebben is wat mij betreft van ondergeschikt belang op de waarheid achterhalen, waarna de meningen aan die waarheid bijgesteld kunnen worden (ieder in diens tempo uiteraard, dit soort gesprekken zijn geheel vrijwillig en vrijblijvend).''
Ik vind dit zo ontzettend MOOI omschreven!
En ook precies hoe ik het ervaar.👍🏻
Je vraagt hoe ik ben met alleen zijn.
Alleen zijn is mijn comfortzone.
Vind het fijn, vertrouwt, rustig en veilig.
Altijd al zo geweest, als kind al.
Dan ervaar ik echt rust.
En ook egoistisch.
Lekker doen wat ik wil.
Enige wat ik mis is genegenheid, affectie en ook dat klankbord.
Ik leef graag in mijn eigen wereldje.
Maar besef me dat het ook afvlakt.
Het zou niet gek zijn als je toch meer van 't latten blijkt te zijn...tenzij je echt een schot in de roos doet maar dat is het ei van Columbus
Das waar, maar het is verstandig om niet elke dag je haar te wassen (en tenzij je een überkloentz bent), zou het schuim tijdens douchen-maar-niet-met-shampoo je nekhoogte niet mogen kunnen overschrijden.quote:Tot slot! (Jaaaa deze vrouw rond af!😉)
Nee keukentegels zijn beter.
Ben een 'foody' en meer geconcentreerd en oplettend in de keuken!
Zinvoller.
In de badkamer lees ik toch niks op de tegels omdat ik schuim uit mijn ogen aant wrijven ben!
Eten is ook heel belangrijk. Alleen jammer dat het voor 1-persoons huishoudens lastiger is om wat leuks te maken (tenzij je echt een koksmens bent, zoals m'n vader dat was).
Jaaaaa, zeker! Meerdere zelfs!quote:Ps slotvraag.
Heb jij voor jezelf ingebouwd wanneer die red flag er is?
Het zijn allemaal seintjes en hebben gewoonlijk te maken met het herkennen van onoprechte intenties of pogingen tot manipulatie.
Even ter correctie, op dit moment heb ik geen relatie.quote:Begreep dat je in een relatie zit en je dat sowieso blockt als iemand advances maakt. Wat meer dan TOP is.
Ik vind 't ook wel lastig iemand te vinden die ik de moeite waard vind en waarbij 't ook nog eens wederzijds (en levensvatbaar) is.
Maar wat ik daar tikte, gaat wel op als ik een relatie heb met iemand waarop ik toch wel dol geworden ben
Ja, ik vind 't een mooie eigenschap, ook als iemand anders dezelfde eigenschap heeft
Ik heb meerdere malen meegemaakt dat ik echt 't gevoel had dat zij (m'n toenmalige partner) -alles- was wat ik nodig had, het gevoel dat zij in alles kon voorzien waar ik behoefte aan had (en ik ben niet echt een eiser binnen een relatie (tenzij 't gaat om 't afhouden van eisen van een ander, maar dat heeft meer te maken met 't bewaken van m'n grenzen....)). Onder andere omstandigheden had ik deze vrouwen zeker weten niet genegeerd, maar er was gewoon geen motivatie een gesprek met ze aan te blijven gaan of om contactgegevens te vragen (als 't ging om niet normaal vriendschappelijk contact dan) of om op hun (al dan niet speels bedoeld) geflirt in te gaan. Alsof ik daar totaal ongevoelig voor was geworden. nadat de relatie dan weer voorbij was gegaan, kwam na een tijdje dat gevoel trouwens wel weer gewoon terug (gelukkig maar
).Dat doe ik door de eerlijkheid en het respect voor mijn grenzen wat de ander heeft.quote:Maar wanneer signaleer jij duidelijk een red vlag als iemand zich als een vriend aanbied en het voelt niet goed.
Wanneer trek jij die grens?
En hoe doe je dat?
Een normaal mens heeft respect voor zijn of haar partner, maar ook voor andere mensen en voor dieren.
Mensen zijn geen arbitraire gebruiksartikelen of "telwaar" waarvan je er zo veel mogelijk met je jopiepopie-
-style moet zien in te palmen, mensen zijn levens met emoties en met gevoelens. Die wil je toch geen leed bezorgen??Maar eigenlijk voel ik 't vooral aan. Ik heb mezelf steeds beter leren kennen en ook dat wat ik voel. Gewoonlijk voel ik wel aan of iemand wel of niet betrouwbaar is.
Niet-oprechte mensen of mensen die 't leuk vinden mij als leedvermaak te misbruiken, die zijn bij mij compleet kansloos.
Maar het ALLESbelangrijkste is: "Voelt 't goed?"
Dat heb je zeker, thanks!quote:Btw hoop dat ik je vragen beantwoord heb!
Ik was eerder al begonnen met lezen, maar kreeg toen een app en iets van 5 uur later was ik weer met iets anders bezig ehh oepsie
Dankuquote:Duizendmaal dank voor je betrokkenheid.
Word enorm gewaardeerd!
Gerne geschehen!
---
edit: Ik denk trouwens dat je behoefte aan intimiteit wel duidelijk is. Lijkt toch ook een behoefte aan geborgenheid/je veilig en/of beschermd kunnen voelen. Misschien dat je daarom de fouten van je toenmalige partners ook stiekem wat meer over 't hoofd neigde te willen zien, daar je anders je wens om je compleet geborgen/beschermd te voelen, had moeten opzijschuiven omdat je alerter moest zijn voor de egocentrische motieven van je toenmalige partners.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 09-09-2017 14:14:50 ]
Jeetje wat een feest van herkenning als ik jou spreek!quote:
[..]
Weet niet of dit mobiel ook kan, maar met de desktop layout is het dit knopje [ afbeelding ]
[..]
Even tussendoor, was je wel 'connected' met je moeder?
[..]
Wat is je moeder eigenlijk voor type? Waarin verschilt zij van haar man (je
vader dus
[..]
Ik vind 't trouwens wel komisch dat je vertelt dat je vader en broer licht autistisch zouden zijn. Wat je vertelt over hoe je vader met kinderen omging, herken ik bij mezelf wel. Dat is wel wat beter geworden nadat ik een paar jaar met kinderen had gewerkt als vrijwilliger. Toen 'snapte' ik ze wat beter, maar ik ga toch liever om met mensen die wat serieuzer (kunnen) zijn
Hoe is de band van je vader met je moeder? En welke autistische trekken heeft zij denk je? Of heeft ze ze niet?
Lijkt me best sterk dat je moeder helemaal geen autistische trekken heeft, anders hadden je ouders 't denk ik niet zo lang met elkaar vol kunnen houden (of ze hebben echt een wonder-relatie-middel uitgevonden, laat ze die op de markt brengen dan hebben ze gegarandeerd nooit meer geldproblemen
[..]
Toen ik dit las, moest ik wel lachen! Vond 't leuk om te lezen!
Wat je moeder betreft, misschien vind je 't wel grappig/interessant/leuk om je moeder en jezelf eens langs een checklist te halen van kenmerken van autisme bij vrouwen. Wie weet zie je er veel herkenbare dingen in die je in 't verleden niet hebt kunnen lijmen of die je als een "raar losstaand iets" zag zonder dat 't ergens schijnbaar mee te maken had.
het gaat om deze tabel met kenmerken (deze ken ik al een aantal jaar) en om dit stukje tekst (deze heb ik recentelijk gevonden, maar vond 'm wel heel goed).
Deze kan je als kleine bonus-bijlage zien, maar staan misschien ook dingen in die je wel herkenbaar zou kunnen vinden.
Ik ben wel benieuwd in hoeverre je je moeder en je jezelf erin herkent. De kans is groot dat je jezelf in (lang) niet alles herkent, maar 't kan evengoed wel interessant voor je zijn om te lezen. Kijk ook eens in hoeverre je je broer en/of vader hierin herkent.
[..]
Uhm...waarom accepteerden hun vriendjes dat?
[..]
Klopt.
En 't is geen gek idee om niet te snel iemand te gaan vertrouwen. En sommige mensen vertrouw ik niet, ongeacht hoe goed ze proberen op een nep-sociale manier bij me in de smaak te vallen.
[..]
Dat laatste is echt wijsheid. Het is van buitenaf ook moeilijk te zien, want veel mensen snappen dit niet helemaal goed, of ze snappen het wel maar blijven er toch blind voor als 't zich voor hun neus aan 't afspelen is.
Wat vrienden betreft zeg ik altijd "Quality over quantity!".
Wat je vertelde over dat je de betekenis van "vriend" zeg maar aan 't herevalueren was, tegenwoordig is mijn status quo dat ik als 't ware een soort van ...rangorde(?) heb? En die gaat een beetje zo:
Vage kennis
(Gewoon...een) kennis
Goede kennis (of misschien een vage vriend, maar volgens mij is "goede kennis" dan een voor mij beter begrip)
Vriend
Goede vriend
Alles met "kennis" vertrouw ik sowieso niet blind. Een vriend is iemand die ik wel vertrouw en gewoonlijk al een jaar of 5 ken.
Goede vriend vertrouw ik blind en als een -goede- vriend m'n huissleutel zou vragen, zou ik die bijna-niet-meer-bij-wijze-van blind afgeven, want ik weet dat ze er geen misbruik van zullen maken. De goede vrienden die ik heb, ken ik allemaal 10 jaar of langer.
Overigens is de definitie van "vriend" er uiteindelijk 1 van inhoud en natuurlijk niet van blinde tijdsspanne
En wat vriendschap betreft, waardeer ik bepaalde punten het meest, zoals eerlijkheid, betrouwbaarheid, openmindedness, enzo.
[..]
Dank voor deze lijstjes
Bedenk je wel dat "flamboyante gevoelige" niet hetzelfde is als "gevoelig" en meer te maken -lijkt- te hebben met "hoog dramaqueen-gehalte". De laatste zijn juist minder empathisch...wat dat betreft komen je ervaringen wel met m'n verwachtingen overeen.
[..]
Wat ik kan zien hier, is dat je een beetje jezelf daarmee ontkent. Je ontkent een beetje je eigen behoeftes, misschien vind je jezelf zelfs een klein beetje een aansteller ergens?
[..]
Interessant...waarom eigenlijk?
[..]
Ik heb net wel iets getypt (ik reageer stukje voor stukje), misschien dat dat al wat overeenkomt met jouw verwachtingen
[..]
't grappige is dat ik hier veel van mezelf erken. Een aantal dingen heb ik zelfs letterlijk min of meer letter voor letter zo op fok geschreven
Het zou niet gek zijn als je toch meer van 't latten blijkt te zijn...tenzij je echt een schot in de roos doet maar dat is het ei van Columbus
[..]
Das waar, maar het is verstandig om niet elke dag je haar te wassen (en tenzij je een überkloentz bent), zou het schuim tijdens douchen-maar-niet-met-shampoo je nekhoogte niet mogen kunnen overschrijden.
Eten is ook heel belangrijk. Alleen jammer dat het voor 1-persoons huishoudens lastiger is om wat leuks te maken (tenzij je echt een koksmens bent, zoals m'n vader dat was).
[..]
Jaaaaa, zeker! Meerdere zelfs!
Het zijn allemaal seintjes en hebben gewoonlijk te maken met het herkennen van onoprechte intenties of pogingen tot manipulatie.
[..]
Even ter correctie, op dit moment heb ik geen relatie.
Ik vind 't ook wel lastig iemand te vinden die ik de moeite waard vind en waarbij 't ook nog eens wederzijds (en levensvatbaar) is.
Maar wat ik daar tikte, gaat wel op als ik een relatie heb met iemand waarop ik toch wel dol geworden ben
Ja, ik vind 't een mooie eigenschap, ook als iemand anders dezelfde eigenschap heeft
Ik heb meerdere malen meegemaakt dat ik echt 't gevoel had dat zij (m'n toenmalige partner) -alles- was wat ik nodig had, het gevoel dat zij in alles kon voorzien waar ik behoefte aan had (en ik ben niet echt een eiser binnen een relatie (tenzij 't gaat om 't afhouden van eisen van een ander, maar dat heeft meer te maken met 't bewaken van m'n grenzen....)). Onder andere omstandigheden had ik deze vrouwen zeker weten niet genegeerd, maar er was gewoon geen motivatie een gesprek met ze aan te blijven gaan of om contactgegevens te vragen (als 't ging om niet normaal vriendschappelijk contact dan) of om op hun (al dan niet speels bedoeld) geflirt in te gaan. Alsof ik daar totaal ongevoelig voor was geworden. nadat de relatie dan weer voorbij was gegaan, kwam na een tijdje dat gevoel trouwens wel weer gewoon terug (gelukkig maar
[..]
Dat doe ik door de eerlijkheid en het respect voor mijn grenzen wat de ander heeft.
Een normaal mens heeft respect voor zijn of haar partner, maar ook voor andere mensen en voor dieren.
Mensen zijn geen arbitraire gebruiksartikelen of "telwaar" waarvan je er zo veel mogelijk met je jopiepopie-
Maar eigenlijk voel ik 't vooral aan. Ik heb mezelf steeds beter leren kennen en ook dat wat ik voel. Gewoonlijk voel ik wel aan of iemand wel of niet betrouwbaar is.
Niet-oprechte mensen of mensen die 't leuk vinden mij als leedvermaak te misbruiken, die zijn bij mij compleet kansloos.
Maar het ALLESbelangrijkste is: "Voelt 't goed?"
[..]
Dat heb je zeker, thanks!
Ik was eerder al begonnen met lezen, maar kreeg toen een app en iets van 5 uur later was ik weer met iets anders bezig ehh oepsie
[..]
Danku
Gerne geschehen!
---
edit: Ik denk trouwens dat je behoefte aan intimiteit wel duidelijk is. Lijkt toch ook een behoefte aan geborgenheid/je veilig en/of beschermd kunnen voelen. Misschien dat je daarom de fouten van je toenmalige partners ook stiekem wat meer over 't hoofd neigde te willen zien, daar je anders je wens om je compleet geborgen/beschermd te voelen, had moeten opzijschuiven omdat je alerter moest zijn voor de egocentrische motieven van je toenmalige partners.
Voelt tevens onwennig omdat ik normaal de persoon ben die het heerlijk vind om met een pincet het brein van een ander uit te pluizen.
Dus voel me wel een bofkont dat je zo met me meedenkt en DE vragen stelt waar mijn brein lekker mee los kan gaan.
Ervaar ik echt als een cadeautje.
Dat knopje, om quotes te knippen, nee niet te vinden mobiel.
En achter een pc moet ik rechtop zitten...
En das niet zo mijn ding🙄😉.
Overigs 'Gern geschehen!'
Brengt me terug naar mijn middelbare school, Duits-les en was een uitspraak die me me goed bij is gebleven omdat in best wat Duits onderlegd ben kwa spraak (niet grammatica! Maar dat zelfs niet in de Nederlandse taal, zoals je ongetwijfeld opgemerkt hebt.) en ik die uitspraak toen nog niet kende. En omdat ik niet ver van de Duitse grens ben opgegroeid gebruikte ik die uitspraak als kind in Duitsland waar het maar kon toen ik dat geleerd had!
En daarover gesproken.
Wat ik een heerlijk Duits woord vind, omdat ik daar in mijn schooltijd hard om gegniffeld heb is...schlittschuhlaufen!!
Dat bekt gewoon zo lekker!
En het legt de betekenis zo lekker helder uit!
Dan klinkt SCHAATSEN zo lomp en bot!😂
(Ik dwaal af, enthousiasme...)
Maar nu ben ik wel nieuwschierig.
Wat jij met die uitspraak hebt!
Ik heb je linkjes gecheckt.
En ondanks ik zelf van jongs af aan diep DIEP gefascineerd ben door psychologie en dat ook tot het ziekelijke uitgespit heb en nog doe (is echt een hobby van me) verrast jouw eerst toegevoegde link me als een feest van herkenning, meer voor mij nog dan voor mijn moeder.
Ik denk dat ik het zo moeilijk vind om mijn moeder te omschrijven omdat ze dichter bij mezelf staat, al is ze op vele vlakken anders.
Mijn moeder heb ik als kind nooit in twijfel genomen (achteraf wel)
Ze heeft een soort uitstraling van zelfverzekerdheid en kennis die je ook niet in twijfel durfde te trekken (sterkte vrouw op het oog)
Dat anker in het gezin zeg maar.
Nu denk ik wel eens, ze heeft zichzelf op dat voetstuk geplaatst.
Ik worstel ermee om de waarheid tussen mijn ervaringen en observaties van haar, van nu en vroeger, samen te vatten, ik heb daar ook nog veel onbeantwoorde vragen voor mezelf liggen.
Dat heeft er alles mee te maken omdat ik haar gedrag vroeger niet zo in twijfel trok zoals dat van mijn vader die juist veel puurder was en daardoor ook kwetsbaarder en opvallender.
Mijn moeder is erg gereserveerd in haar persoonlijke innerlijke emoties, maar tevens ook zeer bewust en uiters berekenbaar doordacht.
Achteraf zie ik hoe ze een ontzettend intelligente man als mijn vader klein maakte in de ogen van mijn broer en mij.
Simpelweg omdat ze onze 'kindertaal' kon spreken.
Ze zei dan letterlijk 'luister maar niet naar pap' 'hij praat onzin'
'Hij weet niet wat hij zegt'
Of tegen mijn vader 'je praat onzin'
'Het slaat nooit ergens op wat jij zegt'
Op een ferme harde toon.
Ongelofelijk dat mijn vader dit altijd slikte. Is hij NOOIT tegenin gegaan.
Ik begon pas rond mijn pubertijd in te zien dat ze dit gebruikte in haar voordeel.
Ik nam het vaak voor mijn vader op omdat het als pesten overkwam op mij.
Ik denk dat mijn moeder dit deed om aandacht en erkenning te krijgen (gegrond vanuit haar onzekerheid en behoefte aan erkenning natuurlijk)
Mijn broer heeft haar visie altijd blind gevolgd en heeft mijn vader altijd als 'minder gezien'.
Dat liet hij hem ook weten.
Nu is mijn broer gefixeerd op succesvol zijn (heeft ook zijn redenen) en dus mijn vader een makkelijk slachtoffer gemaakt om zijn hokjesgeest op los te laten. Maar ook oude onverwerkte frustraties jegens hem, die ik wel begrijp (ga in nog op in)
Ik schaam me dat ik dat pas te laat inzag.
Ik vroeg mijn vader nooit om hulp of raad vroeger.
Ik nam dat nieteens serieus als hij het aanbood.
Mijn moeder straalde die kracht, zekerheid en vertrouwen uit.
Terwijl ik me nu bewust ben hoe slim mijn vader is en hij vaak beter advies heeft op inhoudelijke zaken dan mijn moeder.
Alleen hij heeft die drang niet om zichzelf te pochen zoals mijn moeder dat subtiel kon doen.
Hier zit overigs nog een geheel, complex beeld onder.
Zo heeft mijn vader mijn broer en mij vroeger veel te hard aangepakt.
Echt over alle grenzen.
Maar met mijn vader zijn verleden kan ik daar niet meer boos over zijn ondanks het mijn broer en mij heeft gebrandmerkt voor ons leven.
Mijn moeder heeft zichzelf altijd buiten alle blaam gesteld.
Terwijl ik dat hoogst discutabel vind omdat ze beter wist.
Maar goed, ook zij heeft haar verhaal.
(Het is nog 20 kantjes typen om dat uit te leggen, maar neem van me aan. Ik heb dat voor mezelf wel uitgespit. Samenvatting: ik heb begrip voor beide, ze hebben een jeugd gehad waar ze beide al snel op zichzelf aangewezen waren.
Ik voel wel dat ze hun best gedaan hebben met mij, binnen hun kunnen)
Wat mijn moeder betreft zie ik kort opgesomd de volgende extreme gedragingen die ik kan onderbrengen onder de hokjes: Borderline, adhd, autisme...ik weet het gewoon niet.
Ze is uitgesproken,dat zeker.
Intelligent, vurig, berekenbaar.
Op een of andere manier denk ik oprecht dat ik het niet objectief kan inschatten bij haar.
Omdat ze zich zo bewust is van wat ze neerzet naar haar kinderen.
Die fascinatie in psychologie heeft natuurlijk alles te maken in eerste instantie met jezelf proberen te begrijpen.
Daar worstelde ik al jong mee.
En ondanks ik mezelf ook vaak in dat kader autisme geplaatst heb en nog doe, was de diagnose ADHD voor mij er eentje waar ik mezelf erg in kon herkennen.
En nog steeds, maar het verklaarde niet alles.
(Adhd medicatie doet overigs MEER dan wonderen voor me, had ik dat vroeger maar gehad. Had ik me hoger kunnen ontwikkelen op papier)
Jouw eerste linkje benoemd echt cruciale punten voor mij.
Hier staan een aantal punten in omschreven alsof ik het zelf opgeschreven had!
Ik zal deze een andere keer benoemen omdat er al genoeg aandacht naar mij uitgaat en ik tevens ook gefascineerd en getriggerd ben ik duizend andere dingen nu die eerst benoemd dienen te worden.
Ook heb ik de test op jou 2e link gedaan.
Ik heb een *tje vermeld bij die op toepassing van mij.
Ik zal je die doorsturen.
Dus daar ga ik me verder in verdiepen!
The truth is out there!!
Adhd en autisme, dat heeft vele raakvlakken en verklaarde voor mij het verschil tussen mijn tomeloze enthousiasme, energie en fascinatie voor alles waar mijn ouders en broer veeeeel gematigder zich in uitte.
Hun blijven wat starrer hangen in overtuigingen 'en-hoe-het-zich-hoort' terwijl ik ruimdenkend tot het oneindige ben.
Ook durf in risico's te nemen en het 'randje' op te zoeken.
Omdat dat spannend is en ik alles wil meemaken.
En ik niemand anders ermee kan beschadigen dan mezelf.
Zo zijn mijn familieleden niet.
Denk dan aan drank, drugs, sex en rock and roll, bekeken vanuit een braaf meisje die er gewoon bij wil zijn en het wil ervaren.
Dat breng me vreugde, ik wil niet 1 antwoord. Ik wil alles weten en zien!!
Maar ook over jou!
Want ik durf wel met zekerheid te stellen dat jij mijn innerlijke worsteling begrijpt.
Zo helder en goed zelfs dat het niet anders kan zijn dat je een ervaringsdeskundige bent.
De noemer autist als ik je goed begrijp.
En ondanks een label een label is.
Verklaar je nader, ik wil het weten.
Wat gaf jou vroeger het idee anders te zijn?
Vanuit jezelf en omgeving.
Waar loop je nog steeds tegenaan met alle opgedane kennis van nu?
En wat kun je inmiddels helder verklaren?
Ik begrijp uit je verhaal dat je vader niet meer leeft?
Omdat hij een koksmens 'was'
Ik vind koken overigs 'the bomb'
Zie dat als mijn persoonlijke studie waar ik veel ontdek en expirimenteer.
Oneindige passie.
Daarom hoop ik dat je wat meer over jezelf wil delen met me.
Over het gezin waar jij uit komt.
Je weet zelf wel wat de kernpunten zijn waarin je jezelf het best kan omschrijven.
Een aantal heb ik al opgemerkt uit ons contact, vertel me wat ik nog moet weten over jou
Ik beloof je ook alle andere vragen nog te beantwoorden.
Maar voor een autist/adhd'er😉 als mij is het al een uitdaging om dit neer te zetten.
En wat ik nu omschreven heb, dat was een samenvatting waarin ik al het nodige geknipt in heb.
Concreet zijn zit niet in mijn aard.
Ik heb duizend en meer woorden nodig wanneer enthousiasme getriggerd word.
Dus nu laat ik effe los, 'word vervolgt!' (Han Peekel! Ik ben bouwjaar '81😉)
[ Bericht 0% gewijzigd door Negenentwintig op 09-09-2017 23:54:56 ]
Wow...wat langquote:
[..]
Jeetje wat een feest van herkenning als ik jou spreek!
Voelt tevens onwennig omdat ik normaal de persoon ben die het heerlijk vind om met een pincet het brein van een ander uit te pluizen.
Dus voel me wel een bofkont dat je zo met me meedenkt en DE vragen stelt waar mijn brein lekker mee los kan gaan.
Ervaar ik echt als een cadeautje.
Dat knopje, om quotes te knippen, nee niet te vinden mobiel.
En achter een pc moet ik rechtop zitten...
En das niet zo mijn ding🙄😉.
Overigs 'Gern geschehen!'
Brengt me terug naar mijn middelbare school, Duits-les en was een uitspraak die me me goed bij is gebleven omdat in best wat Duits onderlegd ben kwa spraak (niet grammatica! Maar dat zelfs niet in de Nederlandse taal, zoals je ongetwijfeld opgemerkt hebt.) en ik die uitspraak toen nog niet kende. En omdat ik niet ver van de Duitse grens ben opgegroeid gebruikte ik die uitspraak als kind in Duitsland waar het maar kon toen ik dat geleerd had!
En daarover gesproken.
Wat ik een heerlijk Duits woord vind, omdat ik daar in mijn schooltijd hard om gegniffeld heb is...schlittschuhlaufen!!
Dat bekt gewoon zo lekker!
En het legt de betekenis zo lekker helder uit!
Dan klinkt SCHAATSEN zo lomp en bot!😂
(Ik dwaal af, enthousiasme...)
Maar nu ben ik wel nieuwschierig.
Wat jij met die uitspraak hebt!
Ik heb je linkjes gecheckt.
En ondanks ik zelf van jongs af aan diep DIEP gefascineerd ben door psychologie en dat ook tot het ziekelijke uitgespit heb en nog doe (is echt een hobby van me) verrast jouw eerst toegevoegde link me als een feest van herkenning, meer voor mij nog dan voor mijn moeder.
Ik denk dat ik het zo moeilijk vind om mijn moeder te omschrijven omdat ze dichter bij mezelf staat, al is ze op vele vlakken anders.
Mijn moeder heb ik als kind nooit in twijfel genomen (achteraf wel)
Ze heeft een soort uitstraling van zelfverzekerdheid en kennis die je ook niet in twijfel durfde te trekken (sterkte vrouw op het oog)
Dat anker in het gezin zeg maar.
Nu denk ik wel eens, ze heeft zichzelf op dat voetstuk geplaatst.
Ik worstel ermee om de waarheid tussen mijn ervaringen en observaties van haar, van nu en vroeger, samen te vatten, ik heb daar ook nog veel onbeantwoorde vragen voor mezelf liggen.
Dat heeft er alles mee te maken omdat ik haar gedrag vroeger niet zo in twijfel trok zoals dat van mijn vader die juist veel puurder was en daardoor ook kwetsbaarder en opvallender.
Mijn moeder is erg gereserveerd in haar persoonlijke innerlijke emoties, maar tevens ook zeer bewust en uiters berekenbaar doordacht.
Achteraf zie ik hoe ze een ontzettend intelligente man als mijn vader klein maakte in de ogen van mijn broer en mij.
Simpelweg omdat ze onze 'kindertaal' kon spreken.
Ze zei dan letterlijk 'luister maar niet naar pap' 'hij praat onzin'
'Hij weet niet wat hij zegt'
Of tegen mijn vader 'je praat onzin'
'Het slaat nooit ergens op wat jij zegt'
Op een ferme harde toon.
Ongelofelijk dat mijn vader dit altijd slikte. Is hij NOOIT tegenin gegaan.
Ik begon pas rond mijn pubertijd in te zien dat ze dit gebruikte in haar voordeel.
Ik nam het vaak voor mijn vader op omdat het als pesten overkwam op mij.
Ik denk dat mijn moeder dit deed om aandacht en erkenning te krijgen (gegrond vanuit haar onzekerheid en behoefte aan erkenning natuurlijk)
Mijn broer heeft haar visie altijd blind gevolgd en heeft mijn vader altijd als 'minder gezien'.
Dat liet hij hem ook weten.
Nu is mijn broer gefixeerd op succesvol zijn (heeft ook zijn redenen) en dus mijn vader een makkelijk slachtoffer gemaakt om zijn hokjesgeest op los te laten. Maar ook oude onverwerkte frustraties jegens hem, die ik wel begrijp (ga in nog op in)
Ik schaam me dat ik dat pas te laat inzag.
Ik vroeg mijn vader nooit om hulp of raad vroeger.
Ik nam dat nieteens serieus als hij het aanbood.
Mijn moeder straalde die kracht, zekerheid en vertrouwen uit.
Terwijl ik me nu bewust ben hoe slim mijn vader is en hij vaak beter advies heeft op inhoudelijke zaken dan mijn moeder.
Alleen hij heeft die drang niet om zichzelf te pochen zoals mijn moeder dat subtiel kon doen.
Hier zit overigs nog een geheel, complex beeld onder.
Zo heeft mijn vader mijn broer en mij vroeger veel te hard aangepakt.
Echt over alle grenzen.
Maar met mijn vader zijn verleden kan ik daar niet meer boos over zijn ondanks het mijn broer en mij heeft gebrandmerkt voor ons leven.
Mijn moeder heeft zichzelf altijd buiten alle blaam gesteld.
Terwijl ik dat hoogst discutabel vind omdat ze beter wist.
Maar goed, ook zij heeft haar verhaal.
(Het is nog 20 kantjes typen om dat uit te leggen, maar neem van me aan. Ik heb dat voor mezelf wel uitgespit. Samenvatting: ik heb begrip voor beide, ze hebben een jeugd gehad waar ze beide al snel op zichzelf aangewezen waren.
Ik voel wel dat ze hun best gedaan hebben met mij, binnen hun kunnen)
Wat mijn moeder betreft zie ik kort opgesomd de volgende extreme gedragingen die ik kan onderbrengen onder de hokjes: Borderline, adhd, autisme...ik weet het gewoon niet.
Ze is uitgesproken,dat zeker.
Intelligent, vurig, berekenbaar.
Op een of andere manier denk ik oprecht dat ik het niet objectief kan inschatten bij haar.
Omdat ze zich zo bewust is van wat ze neerzet naar haar kinderen.
Die fascinatie in psychologie heeft natuurlijk alles te maken in eerste instantie met jezelf proberen te begrijpen.
Daar worstelde ik al jong mee.
En ondanks ik mezelf ook vaak in dat kader autisme geplaatst heb en nog doe, was de diagnose ADHD voor mij er eentje waar ik mezelf erg in kon herkennen.
En nog steeds, maar het verklaarde niet alles.
(Adhd medicatie doet overigs MEER dan wonderen voor me, had ik dat vroeger maar gehad. Had ik me hoger kunnen ontwikkelen op papier)
Jouw eerste linkje benoemd echt cruciale punten voor mij.
Hier staan een aantal punten in omschreven alsof ik het zelf opgeschreven had!
Ik zal deze een andere keer benoemen omdat er al genoeg aandacht naar mij uitgaat en ik tevens ook gefascineerd en getriggerd ben ik duizend andere dingen nu die eerst benoemd dienen te worden.
Ook heb ik de test op jou 2e link gedaan.
Ik heb een *tje vermeld bij die op toepassing van mij.
Ik zal je die doorsturen.
Dus daar ga ik me verder in verdiepen!
The truth is out there!!
Adhd en autisme, dat heeft vele raakvlakken en verklaarde voor mij het verschil tussen mijn tomeloze enthousiasme, energie en fascinatie voor alles waar mijn ouders en broer veeeeel gematigder zich in uitte.
Hun blijven wat starrer hangen in overtuigingen 'en-hoe-het-zich-hoort' terwijl ik ruimdenkend tot het oneindige ben.
Ook durf in risico's te nemen en het 'randje' op te zoeken.
Omdat dat spannend is en ik alles wil meemaken.
En ik niemand anders ermee kan beschadigen dan mezelf.
Zo zijn mijn familieleden niet.
Denk dan aan drank, drugs, sex en rock and roll, bekeken vanuit een braaf meisje die er gewoon bij wil zijn en het wil ervaren.
Dat breng me vreugde, ik wil niet 1 antwoord. Ik wil alles weten en zien!!
Maar ook over jou!
Want ik durf wel met zekerheid te stellen dat jij mijn innerlijke worsteling begrijpt.
Zo helder en goed zelfs dat het niet anders kan zijn dat je een ervaringsdeskundige bent.
De noemer autist als ik je goed begrijp.
En ondanks een label een label is.
Verklaar je nader, ik wil het weten.
Wat gaf jou vroeger het idee anders te zijn?
Vanuit jezelf en omgeving.
Waar loop je nog steeds tegenaan met alle opgedane kennis van nu?
En wat kun je inmiddels helder verklaren?
Ik begrijp uit je verhaal dat je vader niet meer leeft?
Omdat hij een koksmens 'was'
Ik vind koken overigs 'the bomb'
Zie dat als mijn persoonlijke studie waar ik veel ontdek en expirimenteer.
Oneindige passie.
Daarom hoop ik dat je wat meer over jezelf wil delen met me.
Over het gezin waar jij uit komt.
Je weet zelf wel wat de kernpunten zijn waarin je jezelf het best kan omschrijven.
Een aantal heb ik al opgemerkt uit ons contact, vertel me wat ik nog moet weten over jou
Ik beloof je ook alle andere vragen nog te beantwoorden.
Maar voor een autist/adhd'er😉 als mij is het al een uitdaging om dit neer te zetten.
En wat ik nu omschreven heb, dat was een samenvatting waarin ik al het nodige geknipt in heb.
Concreet zijn zit niet in mijn aard.
Ik heb duizend en meer woorden nodig wanneer enthousiasme getriggerd word.
Dus nu laat ik effe los, 'word vervolgt!' (Han Peekel! Ik ben bouwjaar '81😉)
Ik ga hem morgen wel beantwoorden, ik heb op 't moment daar even de concentratie niet voor.
Heel interessant! Ik heb 'm trouwens wel gelezen, evenals je PM (die zal ik dan apart nog even beantwoorden). Heel misschien vannacht, maar ik denk dat ik zo naar bed ga
Grappig topic heb het helemaal gelezen, bij het eerste bericht dacht ik meteen aan een vrouw met ASS (ik ken er best veel namelijk), grappig dat dit ook ter sprake komt aan het einde van dit topic.
Ik zie het alleen kunnen zijn als een voordeel, vrienden van mij kunnen ook niet alleen zijn die worden gek en gaan van de ene naar de andere klote relatie. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn en heb alles geleerd om niet afhankelijk te zijn van andere inclusief opvoeden van een kind.
Ik zie het alleen kunnen zijn als een voordeel, vrienden van mij kunnen ook niet alleen zijn die worden gek en gaan van de ene naar de andere klote relatie. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn en heb alles geleerd om niet afhankelijk te zijn van andere inclusief opvoeden van een kind.
Leuk, maar dit kon ook in PM.quote:
En dat geldt ook voor jouquote:
[..]
Wow...wat lang
Ik ga hem morgen wel beantwoorden, ik heb op 't moment daar even de concentratie niet voor.
Heel interessant! Ik heb 'm trouwens wel gelezen, evenals je PM (die zal ik dan apart nog even beantwoorden). Heel misschien vannacht, maar ik denk dat ik zo naar bed ga
Als je (TS) vraag mbt relatiehoppers is beantwoord, open dan een nieuw topic over je andere struggles of PM verder met magnetronkoffie.
Ik laat hem even open indien anderen nog een mening willen posten...
[ Bericht 10% gewijzigd door Godshand op 10-09-2017 15:23:51 ]
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Helemaal terecht! Besefte ik me ook toen mijn enthousiasme lande.quote:Op zondag 10 september 2017 14:59 schreef Godshand het volgende:
[..]
Leuk, maar dit kon ook in PM.
[..]
En dat geldt ook voor jou
Als je (TS) vraag mbt relatiehoppers is beantwoord, open dan een nieuw topic over je andere struggles of PM verder met magnetronkoffie.
Ik laat hem even open indien anderen nog een mening willen posten...
Doe ik!
''Inclusief opvoeden van kind''quote:
Grappig topic heb het helemaal gelezen, bij het eerste bericht dacht ik meteen aan een vrouw met ASS (ik ken er best veel namelijk), grappig dat dit ook ter sprake komt aan het einde van dit topic.
Ik zie het alleen kunnen zijn als een voordeel, vrienden van mij kunnen ook niet alleen zijn die worden gek en gaan van de ene naar de andere klote relatie. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn en heb alles geleerd om niet afhankelijk te zijn van andere inclusief opvoeden van een kind.
Respect! Want dat is niet niks.
Maar wel een levensverrijking om te bewonderen!
TS hoe gaat het nu met je?quote:
[..]
Astu! Van een lotgenoot!😊❤
Wat maakt dat uit, de relatie is toch over?quote:
[..]
Daar heb ik ook niks op tegen.
Dat begrijp ik.
Maar sommige mensen doen dit aan de lopende band.
Het lijkt wel een planmatige constructie om nooit alleen te hoeven zijn.
|
|
