Mensen die van de ene naar de andere relatie 'hoppen'

Sorry maar ik moet toch even mijn persoonlijke frustratie kwijt en hoop hier herkenning of antwoorden te vinden.

Het zit namelijk zo.
Ik ben iemand die goed alleen kan zijn en alleen een relatie aangaat als de intenties oprecht zijn.
Maar wat mij inmiddels persoonlijk inmens frustreert is dat de meeste exen van mij (ongeacht wie het uitmaakte) vrijwel meteen een nieuwe relatie hadden.

Ik heb daar moeite mee omdat ik zelf iemand ben die na een breuk (of het nu mijn of iemand anders keuze was) de tijd nodig heeft om dat te verwerken.
Een nieuwe relatie is dan het laatste waar ik aan denk.

Echter heb ik zovaak meegemaakt dat een ex al heel snel weer een nieuwe relatie had.
Dan denk ik, wat voor waarde heb ik dan oprecht gehad?
Kunnen sommige mensen echt niet alleen zijn?
En moet de leegte meteen gevuld worden?

Ik vind het vaak sneu en respectloos naar de andere individu.
Was mijn nut dan enkel de leegte te vullen?
Dat is geen liefde. Ook niet geweest denk ik dan.
Natuurlijk is iedere situatie anders.
Maar ik ken mensen die dit gedrag aan de lopende band vertonen.
Aan hun wil ik vragen 'waarom?'

Het voelt een beetje als 'geen oude schoenen wegdoen voordat je andere gevonden heb'

Zo zag ik zelf de laatste relatie totaal niet meer zitten en sprak dat ook eerlijk uit.
Maar koste wat kost moest het werken van mijn ex.
Dus ik dacht 'hij wil eraan werken'
En ben eigenlijk over mijn grens gegaan door het aan te houden.

Maar dan opeens veranderd hij als een blad aan de boom.
En ik begreep er niks van.

Maar het kwam er op neer dat de 'vervanging' geregeld was...

Ik heb er moeite mee.
Niet dat ik mijn ex mis.
Maar het vertrouwen in de oprechtheid van een relatie hebben.
Ik ben liever alleen dan op die wijze gezien te worden.
En ook het gevoel hebben dat je vrienden bent naast partner.
Maar wanneer de vervanging er is, dan blijkt ook de vriendschap niks meer voor te stellen.
Wat maakt de mens zo egocentrisch dat alles belangrijker is dan alleen zijn??

Ik geloof ook niet dat iemand zichzelf ontwikkelt door altijd maar op een ander te leunen.

Zucht..nou ja, mijn frustratie spreekt voor zich denk ik.

quote:

Op zaterdag 2 september 2017 22:05 schreef CoolGuy het volgende:
Jij stoort je er aan dat je de oprechtheid van een relatie mist, maar je geeft zelf aan naar je ex dat je er geen zin meer in hebt, maar bent toen 'over je grens gegaan' om het aan te houden.

Wat lul je nou? Ik vind dat er verdacht veel op lijken dat jij (ook) niet alleen kunt zijn, maar als de ander dan vervolgens iemand anders tegenkomt dan is dát het probleem? Kom op zeg.

Nee dat is het echt niet.
Maar ik begrijp dat als je me niet kent je die conlusie mischien trekt.
Ik heb juist moeite met me te binden.
Daarom nijpt het.
Maar niet omdat ik dat verlangen zo sterk heb.
Eerder omdat dat juist voor mij iets exclusiefs is wanneer dat wel gebeurd.

quote:

Op zaterdag 2 september 2017 22:13 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Maar je had er geen zin meer in, je had geen zin meer in die relatie, en tóch bleef je in die relatie. Blijkbaar was dat alternatief beter dan alleen zijn?

Het feit dat jij als enige conclusie kan trekken dat het alleen zijn me bang zou maken vertelt me alles over jou.

Er zijn zoveel meer redenen te bedenken.
Maar jij pint je hierop vast.

quote:

Op zaterdag 2 september 2017 22:18 schreef Zolderkamer het volgende:
Dat degene die het uitmaakt snel een nieuwe relatie heeft, is vrij logisch.. Diegene was er al langer mee bezig.. voor de ander komt het veel meer onverwacht...

En na elke dag appeltaart is citroentaart ook wel eens lekker...
Is elke dag appeltaart niet egocentrisch?

Maar ook wanneer het andersom is?
Ook wanneer ik het uit maak?
Dan heb ik daar ook vaak mijn tijd voor nodig het te verwerken.
Is dat zo ongewoon? Het lijkt wel zo.

Terwijl de ander dan makkelijker verder lijkt te gaan en meteen eigenlijk 'doorgaat'

Wellicht ben ik gewoon een zwelger!😉